장음표시 사용
41쪽
uni adhuc Sacerdotio praediti erant, aris litabant, sacrisque operabantur, ac Sacrosanctae Euchariniae fideles omnes participes faciebant. id. Sup. qu. II, 3, Postquam vero Emesiae fundatae, singulisque Ecclesiis plures Presbyteri dati . fuerunt , tunc in singulis Ecclesiis Eucharistia a 'pluribus iis Presbyteris seniore primas agente, nisi aliquis Apostolorum , aut Discipulorum astitisset simul una confici , res divina una voce fieri, Missae Sacrificium uno ore concelchrari coeptum cst. Sed de concelebratione plura alias. id. insta qu. X, g. q. S. III. Nunc quaeramus quo ritu , quaque lii ua primis illis temporibus Sacrosanctum Missae Sacrificium
pcractum suerit. Brevem alii d , alii
d Apostolos recitata oratione Dominica , & sormula consecrationis rem divinam eoniaci sse , scribunt Gregorius M. lib. st epist. II ad Joan. Syracus col. 94., ton . 2 , edit. Maurin . Paris i 7os, Honorius Augustodonensis in Gemma anim. tap. 86, in Biblio. th. PP. Berno Augiensis Abbas lib. de qui-hnid. ad Missi specian. cap. I, cit. Biblioth. rom. I , col. 697. Contra Proclus Constantinopolitanus de trad. divin. liturg. pag. I sp, edit. Lugdun. Batavor 16l7, selissi ine, longoque verborum ambitu Millam decantasse tradit, atque eos preces, & hymnos .dhibuisse tellatur ChrIlostomus Hon . et in I ad Cor. num. 3, opp. to M. I , col. a 48, edit. indic. His, quae inter se pugnare videntur, sententias conciliat Card. Bona loc. cit. cap. I, . I. p3g. 7s, inquiens, brevem illam sermulam Apostolos adhibuisse , cum gravis metus, aut austru alia urge. Tet eausa ; longiorem autem , cum per tempus, & occupationes licebat. e Hebraicum idioma, quo us sunt Apostoli rem divinam conficientes, non illud erat antiquum idioma, quo veteris te.
flamenti Patriarchae usi sunt, & quod Apa.
I c A L Elongam Sacrificandi rationem mmmvis Christianis tribuunt. Eruditissi. inus , & piissimus Cardinalis Bona
Lib. I rerum liturgi c. utrosque inter se conciliat. Existimat enim brevi iasinum fuisse Missae celebrandae ritum, tibi insidiae, ac pericula Christianorum cervicibus impendebant et ubi autem transuillitas aderat, atque securitas, ibi adhibitas esse lectiones sacras , preces , Caeremonias, ex quibus Fidelium pietas, atque amor cxardesceret, tantique Sacrificii dignitas , ac naajestas commendaretur. Ea
autem lingua Apostolos in Sacrificio hoc celabrando usos fuisse existimarim, qua usas Christus suit cum tantum Sacramentum instituit . Usum autem ad id fuisse lingua Syrincaldaica e argumentari licet ex ve
stolorum aetate ne notym quidem vulgo Hebraeorum erat. Nam eo temporis cursu ,
quo ipsi Babylone eaptivi fuerunt , Hebrai
ci sermonis , quem a parentibus acceperant,
oblivisci , & Chaldaieam linguam addiscere coeperunt, qua deinceps usi sunt, aliquid i
men retinentes ex patrio sermone, quem pri
dem adhibebant . Hi ne orta est tertia lingua ex Hebrai ea antiqua,& Ch ldaica mixta, quae a regione Syriaca die a est, quaeque deinceps Hebraeis vulgaris esse coepit, dc Hebraica vaego appellata. tum quod commixtas habebat ex Hebraico termone voces,
tum quod eam Iudaei usurpabant . H e linis gua Christus Dominus illas creditur, & e dem S. Matthaei evaneteli uni, ac S. Pauli Apostoli Epii ola ad HEbraeos scripta tra.duntur. Atque hie eli sermo Hebraicus, vel potim Syriacus , aut Syro-Chaldaicus, qui Chri ili, & Apostolorum aetato vernaculus erat sermo Hebraeorum , & quo Apostoli rem divinam eonfecerant. Conser Pettidierum in disset t. ei itie. in sac. Scriptur. dis. fert. 8, pag. 6r,& Renaudotium disserti de Liturg. Orient. Origenem de antiq. cap. 6.
42쪽
c-T Η O L I C O RU M. has ab ipso prolatis Idioma purum
Syr Chaldaicum se nantibus i Eli elilamma subactant. Principio igitur vulsari Hebraeorum lingua res divina heri solita, nec ullae aliae linguae adhibitae ad cultum divinum, ante
quam Ethnici Christi fidem amplexi sunt. Sed postquam Christiana res
magna Ethnicorum accessione augeri coepit, qui Chaldaicarum, Syrarum. que litterarum prorius erant ignavi, tum res divina Graeco sermone adaucta fuit. Nec alius sermo potior visus suit ad eam religionem, quae
omnium gentium, terrarumque Orbem peragratura erat. Graeca enim
tum temporum ab omnibus sere gentibus intelligebatur , aliae autem Iinguae omnes, ne latina quidem exce
g. IV. Vestes etiam, quae in Mi illa sacrificio adhibitae tum fuerant , nosse cupis p Illas ego a profanis,& communibus , fi non forma, & nomine , re saltem diversas , atque clithinctas fuisse pro certoam M im . Sciebant enim Apostoli , & a Sacerdotibus veteris le
gis ad Sacrificia Dei jussit adhibitas,
& Sacerdotium christi Sacerdotio veteris les is longe antestare; atque ideo consentaneum est credere, sicut
illi in Mosaico , sic ' Apostolos in Sacerdotio Christi indumentis ad id
compositis usos esse, ut etiam ex Uestium haud communium apparatu
tanti Mysterii excellentia, ac praestantia fidelibus innotesceret. Eius generis creditur a nonnullis suisse
draginta circiter annos ante fram Christia. nam floruit, hare habet in Orat. pro Archia Poet. Urinea loquuntur in omnibus fere gentibu x, Iatims suis fini s exigviis sano
memorat penuiam , quam Troade reliquerat apud Carpum, a quo hospitio exceptus suerat. Si vera esset sententia illorum, qui penulam interpretantur casulamis qua nunc sacerdotes utuntur . satis quidem ex hoe loco cons Aret, Apostolos rem Divinam eon. Heientes sacra indumenta adhibuisse. Verum Guiuelmus Estius in eomeni aei D. PAEMI. s. penniae nomine veteris testamenti li. bros comprehendi arbitratur . Conua Iose-pbus vicecomes penulam casulam esse putat . Baronius ad au. 38, πν m. 67, in 68 , rom. I , par 's 14, edis. Lucae , utramque sententiam in medium affert, atque integrum ea de re iudicium eisque relinquit, fed magir placet, inquit, ut volumen δε- erae tuis inteIIui debeat . Cardina t. Bona Ias Cano mcalo Catholiorum . Ioe. eit. lib. I, cap. 2 , g 8, rom. 2, pag. ags, mRgis probare videtur sentenisi iam Illorum , qui penulam vestimenti genus fuisse eensent, idque etiam late osten.
dii Robertus Sala in not. num. I, pag. Σ37Μ
Eadem est sententia Augustini Calmeti mdia. εψον. sae. scrip. verb. Penula eom. α , & Filippi Bonaroti in animadυer. ad F d. vitr. fragmen. figuris ἀψιnct. ex
quaevis de Apostoli penula varior opinio habeatur, illud profecto inulto probabilius est, non solum viros Apostolicos, sed ipsos etiam Apostolos peculiares, alque communibus distinctas: adhibuisse vestes , cum rem divinam eonficiebant . Consule Card. Bonam , Iib. I , cap. s, a, & Salam in
43쪽
Carpum se reliquisse Paulus scribit
ad Timotheum Ep. II, cap. IV, Iy. Quamquam res tota confici potest
raeclare illa Divi Augustini regula,
ib. de Baptism. cap. 24. Quod unia tersa tenet Ecclesia, nec conciliis institutum , sed semper retentum est , no nisi auctoritate Apostolica traditum reinctissme creditur. Ex hac enim necessario sequitur, Apostolicis temporibus sacra indumenta auferri non poLse, nisi liqueat, a quo fuerint antro.
ducta. Hoc autem cum incompertumst. efficitur , nsum sacrarum vestium manasse ab Apostolis. Quod ita persuasum fult Patribus Concilii Tridentini, ut difirmaverint, Ecclesiam in Sacrosanino Missae Sacrificio adhibuisse vestes, aliaque id genus multa ex Apostolica disciplina , oe traditione. Sess. ao, de Sacri f. Missae cap. s. Vi- .de Bened. XIV, Instit. XXI, Sq, ,6.
primi Christiani conventus suos age-
νήe. lib. τ, cap. g , num. I, s east. 3. creato ii mon do , e resuseim ii nostro Hae e autem sacra indumenta , prauertim post is Salvatore da morte Apol. I, n. LXVII, Constantinum, serica, atque auro, argen- p. 86. S. Ignaaio Martire ancora , iltoque contexta , mi plurimum , 'suisse obseis quale viri ne tempi di Ninio it Minore .vat Cardinalis Bona lib. et , eap. 24, g I, e fortando i Cristiani deli Asia a vivere cri-eom. τ, pag. 2II, & antiquissimis quoque stianamente, tost scri ve nen Epistola a MA. temporibus varii coloris erant, uti nunc gnesiani. n. VI I,Dq. pag. III. Non sunt, quod late ostendit Robertus Sala in se vi lasciue in gannare dapli eretici dogmi. not. aa illum Bρna locum num. 3 , p. o ne'dalle anticne inutili sevole. I inperctoe . a I p. ubi aeriam resutatur Joannes Dallaeus is chh se vivia mo secondo it judaismo, pa- Calvinianus homo, qui illam in sacris ve- is re, che eonfelsamo di non aver rice vutastibus colorum diverutatem amaenam quia la graetia . t oichh i santi proseti visserodem , sed antiquis Ghνisianis ignoti mam is secondo Gesu Cristo . Laonde pxtironoesso impudenter affirmat. A delle persecurioni. , i spirati dalia graetia di h Mamach. Costum. de primitiv. Cti. se esse, a fine di tender certi coloro, chestioni Tom. III. Quanto at grorno , In cui is non Me erano persuas , esset uo Diod ilsi faeeano te adunanae, e celebravans7 1e a. is quale ha manifestato se. st mo per Gesugapi , non vi 'ha , se Pur non mi in panno, ,, Cristo suo Figli uolo, che E il verbo e. dnbbio veruno, the fosse la Domenica, la is terno, non procedente dat silenetio, e thequale era e hi amata da nostri Antichi prima is secondo tulte te Tose piaeque a ehi lo ὀH sabbato, e it primo utorno do po it is mandis. Se dunque versati nelle antἰche Sabbato, vini formandos eglino ali' uso degli is cose vennero alia novita della speranga ,non Ebrei ; a gi Orno Mi Sole , allorchh disputa. pili sabbatizeando . maiiυendo feeondo Ia vano eo Gentili, Reci ocche sessero intest clagi' se Domentea, in cui e nata , Ia nostra via avversari , che eon un tal nome appella vano is ta per es, e per Ia morte M Iui . . quel di della serii in ana. E per verit 1, S. se per lo quai mi l fero abbiamo noi avula la Giustino pariando det glorno, in eui i no- is credenra , e sopportia mo, per esser rico.srl si congregavano, to the costa dat passo is nosci uti Di Depoli di Gesti Cristo solo no . di sopra copiato, dice, che era it glor no stro Dolt Ore, come pol remo vivere Iem. dei sole , it qa te ei orno era glorno di al- ,, eta di tui medes mo or chi non vEFalearia γ' se deli, essendo egii sato consecra- da questa re olera di partare, quanto solleto per la resurrerione det Reuentore. -Noi, a cuore a S. Ignaetio it sossennieta mento delis,. dice ii Santo, eonvenia mo tuiti insume il la Domenica , e quanto procurasse egit dita, di dei sole, perci E in quel giorno su btogliere talle menti di Cristiani 'la lista dei
44쪽
et. Quibus, vero diei horis hosce conventus sacraque Mysteria celebrarent, certant eruditi . Alii noctu post coenam, alii mane ante lucem Sacra fieri: solitos fuit se contendunt . Utro
que ad concordiam facile adduces,' sit eos doeueris, Christianos concubia nocte ad Ecclesiam convenisse ,
lebrasse, tum divinas laudes persol
visse, exita prophetarum, sacroruin, quec et sabbato, per vIe piu allonianarii dei Giudaismo Era ad unque appresso i se deli inulo di mostrare allegregeta , e di far festa ilgiarno di Domenica , e non trovandosi alis Iro tempo piti a proposito .per celebrare i
t or per determinare in quai tu oghi
si lenes sero te agapi, sa duopo osservare primi et aniente , ch essendo stati consueti l pti. mii vi Cristiani, i quali fiori vano ne tem pide' santi Apostoli , di congregarsi in una Casa, e quivi neleenaeolo spretetare it pane, e cibarsi dei Corpo, e det S ingue dat Re-
dentore , nello steta cenacolo face isero an .eora la cena, che opape era chi amata , menis ire a questo fine erano dagli Ebres destinati i Cenacoli. E che net cenacolo delle ea sed, loro per tali sunZioni prestelle, celebras. thro eptino la tanta Eucaristia . eomprendesi- evidente mente dagii Atti Apostolici , . ne qu..ti leggiamo: ch' essendo giunto S. Paolo a Troade con alconi altri, e coli' Evangelista S. Lnea tuo compi gno di vi/ggio, do ve di inoto serie gloriai, una inmenica si adunarono turri in sieme in una eata per rom
fino alla meZeta nolle, che net cenaestido ve erano tuiti congregati, erano molle
XX , 7 , seqq. Se dunque net cenae olossieetravano i primi Cristiani it pane, non
go, it quale siue piu a proposito per lomades me k De Agap:s plures egerunt, praeser 'tim Protestantes . Eos enumerat Havercam
pius in Tertuli. Apologa cap. ai, & Fabricius Bibliografia antiquarta pag. s64. satis
e nostris defuere, qui idem argumentum exquisita eruditione pertractarent. Nam prae ter Catamitium in Dissi de Agapis in eruIdem Notitiis, Eceles Lugd. I 68o,p g. ῖa, Alba pinatum obserυ. me es Libu I , N. I 8,& Miuatorium in disquisitione de Agapis Dbiaris,. Anerit. Gr.ec . pag. 24 , feri. consulere poteris Card. Baronium ad an. 37, n. irr, seqq. Cird . Bonam lib. i Rer. Liatvre. cap ι, 6. Φ, Boldetrum osserυa. Ce mei. T. I, yag. 4s seqq. Bonarrotium Osferυ. ad mira Caem. Pag. lay, Dpr. C silium de veteν bias Sacr. Chrsiau. νὼ b. eap. a i , Chardon. histoire der Sacrament. T. IL, pq. rς p, Job. Frontonem epist. de ρει tote iis Veterum , Grei seium de fine. νε Christia Lo Lib. V, eq. y, sqq. Man-nhart. de antiq. Christianor. n. LXXXI p. 3 o a', seqq. Sarnellium Basilirographiae cap. 4O , eum primis autem Mamathium
45쪽
que librorum lcctionr vacasse, postea sermoni, hortationibusque patientes aures commodasse, tandem inclinante jam nocte, Acrificium obtulissc , atque ad divinum convivium accessisla. Id autem ostendere pote. vis cum ex multis, tum praecipue ex Divo Luca Act. XX, T , narrante , Paulum, cum Troadem venisset , in
pervigilio diei Dominicae introise
ad Ecclesiam Christianorum, ac dum Agapae celebrantur, dum preces sunduntur , dum sermo habetur, noctem pene abiisse, Solisque ortum prope adfuisse, cum ad Eucharisticas epulas
ventum est . Ita non est, cur subi rascamur Protestantibus ajentibus
Eucharistiam suisse quodam quasi post-
ccentum, ac quamdam Agaparum ve
luti appendicem; Vide Boelim ad
Plin. & Tertuli. Diff. IV, pag. 243. nec quidquam prohibet, quin etiam. cum Catholicis lateamur, Euchariastiam mane, seu antelucano tempore consectam, & jejunis ministratam
tiq. Eccl. ritib. Qti id λ Nonne nostiis etiam temporibus , licet Agapae sublatae, & sermo ad populum in aliud tempus rejiciatur, tamen pervigilium
stianis suscepta iam Eucharistia, an ante Eucharistiae sumptionem. Ae Mamachius quidem hae in quaestione Boia merum prae sertim refellere adgressus est. Vide tamen etiam Bing hamum Le. et t. f i 7,&8, ac Salam ad Card. Bonae res Liturgicae loe. cit. Prospero deli' Aquila-B bia. Agape, parota Greca , che significa amore, o carita . Si . dato questo nome es pasti di ea rict , eh'arano in uis presso i Cristiani ne tu primitiva Chleis, doue i ricchi mangia vano ininfieme tot poveti, a quali face vano parte diciti, ehe essi avevano portatis per cenare . Questi planeti si celebraudino in memoria deli ultima eena . che Gesberisto sece co'suoi Apostoli, aliorc instites la S. Euca.ristia. I Giud ei ave vano certe Cene di di. voetione assai simili alle Agape. Ne' glomidelle grandi sollennita essi facevano de sestini alle loro famicite, Parenti, ed Amici, e vi invitavano i Leviii , i veri, e gli Orsanelli.
esse eene si iace vano ne i Tempto , e v erano certe viti me ordinate dolia legge , che a tal esset to s dave vano pGrre a parte . L ab a pian plano fotr enara neue I ddetre Aeape, e si vide , che S..Pao os ne ιamenta nelia prima Lettera, eho ei ferisse a Corinti c. D, υ. 2I . Alius quidem esurit, alius autem ebrius est. Nun quid domos non habetis ad manducandum,
di bibendum y Aut Ecclesiam Dei e temnitis , & confunditis eos , qui non habent λλdimodocia D necessario di proibist . Si
racmano queste cene parrico armente net
pasti molli difordini. t Augustinus ad Iannuar. Ep. Disy
Ea Ii Mids apparet, quando prim m ac. em/ν una discipuli eo ut, o sanguinem Domini non eos accepisse jejunos. Numqti id tamen 'ropterea ea mniandum vi tiniverse Eeclesiae, quod a jejunis semper accipit- Ex hoc enim pIaeuit Spirituis. νι in honorem tanti Sacramenti imo, CMistiani priur domini m corpus ina
rares , . quam exteri cibi. Nam ideo postia niversiam orbem mos se sis tuν. mis
46쪽
c T O L I C O RU M. Natalis Dominici ad quartam usque vigiliam m producitur, & nil vetat , quin qui prima , aut secunda
vigilia coenati suns, tertia, aut qua
ta vigilia jejuni habeantur, & sint
g VI. Hic locus postulat, ut nonnulla etiam de ' oblationibus dicamus . Harum natales latent in Ecclesiae incunabulis, neque aliud earum
initium reperiri potest. Hae iam inde usque ab Ecclesiarum primordiis fiebant inter Missarum solemnia, pars.
que non ultima erant Sacrosancti
Missae Sacrificii i. Nam dimissis C a.
rechumenis, iisque omnibus, quibus communio interdicta erat , Fideles Omnes sua munera offerebant ad Altare, ac Sacerdotum prece Deo dicabant. Si eain panis, vinique pargem exceperis, quae Eucharistiae con-
ficiendae , ministrandaeque necessam erat, caetera omnia alendis Clericis. sacris aedibus reficiendis , ornandis apparandisque cedebant. Ex hoc sonte profluxerunt hcina omnia Ecclesi,stica ; ac licet non omnes standi , praedia, opesque, quae in Ecelasiam confluxere, inter Missarum solemnia, intra Templa oblatae sint , tamen
cum ex cadem radice pullularint , atque ex eodem, ut ita dicam, semine exierint, eamdem naturam sibi
induisse, eademque indole praeditae
esse videntur Non eodem sane ritu, ae more oblatae sunt, sed eadem certe mente ac consilio, uti declaranneae tabulae, quae olim ex altaris columnis suspendebantur, quaeque sum dos , agros, possessionesque Ecclesiae donatas continebant n . Ita fit , ira
quot miscere . Et paueis interiectis : Et ideo nam praecipit , quo deiuνυν ordine fumeretur, ut Apostolis, per quos ecclesias di positu-- eraι , Ierυarer tunc Letim. Nam si Me i Ia monti Fest , μι pin cibos a Ilox δε-- per sumeretur, credo, Pod eum morem nemo variasset: Cum vero ait Apostolarde hoc Saeramento loqueus, Propter quod
fratres , ciam eonvenitis aά mandia candum ,
invicem exspectare, F quir UArir, domi
manducet, ut non aes iudieitim eonvenia-sis : Iarim subtexuir : Catera autem eum
Narate Domini, or Diphania , ab hora
in sacrorum ministrorum tommodum of rebatur: quibus cum primis Ecesesae reti oporibus nulli essent fixi reddi ins , fideles ominnia ad victum necessaria abunde suppedita. bant. Ea porro in Ecclesia perinde ae m teria sacrificii offerebatur : immo posteris saeculis qἡaecumque ecclesiis earumque mi nistris, aut monasteriis donabantur, eorum donationes per chartam ad altare deferebanister, euius rei infinita exempla nobis ex hubent chartae Majoris monasterii, ut alias in-tprim omittam . In lupplicat . Wormat .
Carolo Magno haec habentur Lib. 6 , cap. 283 : Selmxa res EeeIesiae Deo et Deraeas , scimus, eas esse oblationes fideliam . . Pretia peccatorum I συυνοριον F quireas ab eeessis , quibus a Molibus eoA
47쪽
quot bona ecclesiae donata, aut i gata, tot hostiae Deo mactatae, immolataeque eis e videantur. Iure igitur ac merito Carolus Magnus Lib.
I Capit. Tit. 83, ac Iustinianus Imperator I 26, C. de SS. Eccl. bona Ecclesiarum appellarunt vota Fid sium L pretia peccatorum,patrimonium
christi. Uerum des oblationibus. plu i I c A L Eries redibit sermo; . illud modo te
admonendum puto, oblata, quae rei Divinae stipererant, in hoc pi imo Ecelesarum statu , Diaconorum fidei
credita fuisse, ab iis diligentissime custodita, & nonnisi xx Presbyterii sententia distributa. Vid. . instae P. . X, F. hQu: VII
48쪽
V. U. . Quinam fuit alter canonicorum status p S. I. 4 Lter Canonicorum thatus Hinc illae S.Ignatii voces: Sine Epi-- . incipit ab anno sexa- scopo nemo quidquam earum faciat , gesimo primo, quo decretum fuit, qua ad Ecclesiam pertinent.. Nemini ut Presbyterorum unus caeteris prae- licet . bapti are sine Episcopi iussu .ficeretue, qui Dicece sanus Episcopus 'Nulli licitum est Eucharistiam celebra- dictus postea fuit, vid. siip. Lib. re, absque venia Episcopi. Epist. ad IV, Part. I, qu. VII. & desinit .cir- Smyrn. a .ca finem saeculi III, cum Parceciae S. III. Quemadmodum vero antea condi coeperunt. Vid. in se. Lib. VII. Presbyterii se ita irrita erant, nisi S. V. In secundo hoc Ecclesiarum omnium , vel saltem plurimorum statu in eam potestatem, quam an- Presbyterorum 1ententia inccessisset ., tea potiebantur Presbyteria,'mεressi ita etiam postea Episcopi iussa rata sunt Presbyterorum Praefecti, scilicet minime erant, quae Presbyteri sit ii, qui a nobis Dioecesani Episcopi fragio suo iron comprobaram. Vid.
nominantur. Vid. supr. Lib. IV, supr. Lib. IV., rart. III, qu. xl, S. Part. III, qu. VII, & qu. IX. Non 6 , qu. XII , S. s , qu. XlII, 8. 3. amplius. igitur singuli Presbyteri ab Verbo, Presbyteri uti singuli in hoc sui Collegii nutu, sed ab Episcopi secundo statu ne tantillum quidem
jussu pendebant, non amplius singu- suo loco moti fuerunt, Presbyterili singula mandata ab Presbyterin vero uti universi juribus suis exci-rum Universitate, Vid. supr. qu. derunt, Praelidisque imperium sense, III. sed ab Episcopo recipictantia runt. U. VIII.
a ) Carolus Sebastian. Berard. I. E. U. Part. I, Diff. VI. Fuerunt iam temporibus Apostolorum presbyteri infra Episcopos con stituti sacramenta Fideli populo administran. res suo ordini congruentia, & su dium Episcopis in iis ossiciis, ouae hodie Parochi praestant. Sed quando adhue tunc temporis in communi Presbyteri sub Episcopo gerebant , obsequentes , prout res inciderit , mandatis Episcoporum . nondum erectis lais eris fidibus seeundariis, nee eettis designa.
iis sacrorum administris extra ordinem , pro ut certa causarum, aut personarum adit nita
postulabant, in ea lora a Cathedrali Ecelesia, auctoritate Episcoporum, mittebamur ad solatia plebium, ad Catheiralem Ecelesim praellitis ossietis sibi mandatis rever uri,
49쪽
Qua, quot que Psalmodia in secundo canonicorum stata γS. I. 'NLinius Secundus, Bith inlae Proconsul, jussus ab Tra-jano Imperatore quaerere de criminibus Christianorum , rescripsit, se gravissimas quaestiones habuisse, nec aliud se certis auctoribus comperi Cis, quam illos solitos esse sato die
ante lucem convenire in eumdem l
cum, carmenque Cluso quasi Deo Ρ- eum invicem dicere. Plin. Lib. X, Ep. 97. Haec pauca Plinii verba plures nobis afferunt notitias antiquitatis.
S. II. Ac primo quidhm intelligi
mus, saeculo secundo ineunte, Tra-jano rerum potiente , Christianos suas habuisse Ecclesias, in iisque , concursu undique facto, conceptis hymnis, & canticis laudes Deo persolvisse. Nam carmen Deo dicere apud Latinos idem sonabat, ac apud nos solemni precum sermula Deum comprecari. carmen enim vocarunt Romani a quidquid conceptis veris bis diceretur. Vid. Ciceron. pro IL. Muraena n. 26, atque ipsum Plinium Secundum in Panegir. cap. ,& 92.ὶ Quot vero, quibusque canticis hymnisque constaret altero, &tertio Saeculo solemnis Christianorum psalmodia, difficile est statuere, cum in aliis Ecclesiis lonsior esset, in aliis brevior, prout illarum Ecclesiarum Episcopis visum erat, atque in una eademque Ecclesia modo major, modo minor, prout magis, vel minus persecutionis flamma furere, ac bacchari videbatur. Plurima c. nim dissicillimis, ac turbulentissimis illis temporibus Episcoporum arbitrio, iudicioque relinquebantur; unde Divinorum olliciorum, quae etiam
a Brisson. de Formulis pag. y7, edit. Franeos MDXCII , in 4. In ea υoeorum nreneuparione, qMae a censoribus lustrum condestibus fiebat , invenio auro Serpionis instarem SOLEMNI, CARMINE deos ora. νos , ut populi Rom. res me iores amplioresque facerent. Ualer. Max. lib. IV. Africanus quum Confor I rum conderat , in
quo foIiso sacrificio scriba ex ραboeis ea. εωlia, SOLEMNE EI PRECATIONIS
CARMEN praeiret, quo dii immortaleν , με populi Rom4res meIiores facerent roga bamur. Ibid. pag. 64. Dolemne misso ali.
vius Lita XXX lX , docet his verbis: Adhaee ossieta di inissis magistiatibus, Consules
in rostra ascenderunt, & concione advoca. ta cum SoIemne Carmen Precationis, quod praestri , priusquam populum alloquantur , Magistratus solent, peregisset, Consul ita coepit: μιιi ωπquam, quir/tex, tam non foιum apta, sed etiam necessaria has SO
Hii, quae vos admovere , hor esse Deor , quor colere , Venerώri, comPrecarique Maia
50쪽
nudo . extat varietas, atque di m- g. III. Illud etiam ex plinii ine tas orta est si . bis discimns, Psalmodiam iacm sin
gulis, ba sistet Psalterium dividunt in vigi
ti qiut o stationes ; ideo dictas, quia dum bini , & Hai ad explendum ossicium accedunt . ;llis stantibus , caeteri sedent. Singiniis Hebdomadis, . plerumque Pialterium ab
solvimi. nec plure , nec pauciores, quam latini admittunt horas. At nocturnum ossi. cium peculiari ratione incipiunt ab istis o seulis: Benedictus Deus uoser nunc, O sempεν in Iacula sculoriam . Am n : Rex caelsis , consolator Dirattis varis a. ν is , qui ubique es, s repIer omnia , δ. Durus', hoη - , ω visae Iar δον, ω ni, o in babita nos , o munda uos as omni maeula , s salva bene animas nostras. Inde Tris ston recitant: Santius Deias, San. ctias fortis, Sanctur immονι alis , Misere. re nobis . Tu in dicunt ter et Gloria Parri. Sanctus a Trinitas miserere nostri, m. mime aete peccata nostra, Domine parce iniquitatibur nostris Sancto in a , . medere infirmitatissa nostris proprer no men ν-m . ωria elebon . Hic ter et Glo. νia Patri . Quoniam inum es regno m , in
mur, o procidamus eoram ipso somino IUM Christo, ω Doo nostro. Hoc autem initium omnibus horis est eommune, si disicantur separatim : si vero simul recitentur , illa ossicia, quae adiunguntur, ab illis versieulis exordium luniunt: Venile adoremur .
Matutinum vero viginti plalmis absolvunt, ipsi inserentes Trisagioni, Troparia pro defunctis , & Litaniam magnam Sacerdotis: aliquando pro diversitate temporis Alleluia, Odaria, & semper glorificationem Beatae Vitaginis Mariae. Ad Laudes , quae Matutino immediate iunguntur, post dimistarium e
niis, & Tropariis. Ad primam quinque
Pulmus recitavi, Troparia. Tritagion , Can-j tactioni. quod est brevissimns modulus, ΚΡue eleison quadrageses , & oratiori v. se Tet Jur Canonicale Carbo ficorum. tiae, sextae, & Nonae eumdem si Psalmes, qui vers sunr, exclinas 3 sbi vindieant oracinem . Vesperae complectuntur, prater Psalmos, prophetias, versi eulos , orationes , NLitanias. Completorium denique triplex est pro temporum diversitate, aliud nempe pa vam, medium aliud, & magnum: generatim psalmos vel plures , vel pauciores habet eum GIoνia is excelsis , orationibus, Oda-ς , Tropariis, petitione veniae , 8c absolutiona, A postolorum Symbolo, in voratione B. Virginis M riae, Angelorum, & Sancto.
rum , I at demum Manisse Rogis Iudaeordinoratione. Quaelibet amem Mesesia, praeci pue patriarchalis , peculiare suum Typiconsiva ossicii librum habet. At celeberrimum omnium Typicorum, atque frequentissimum S. Sabbae est , quod Canticum de Verbo incarnato, octo beatitudines eum fropariis, Epistolam & Evangelrum , Contacta, pre-c Ariones eum glorificatione Sanctissimae Ttinitatis , Symbolum Apollo lorum , fle Orationem Dominicam continet. Certum .iλω
men est, diversas Consuetudines, quae v liis Typicis docum dedere, adeo esse modici momenti, uti varietatem potius Monasti. earum Constitutionem , quam Saerorum Rituum reserant. Hahent iusuper Graeci Mar. tyrologio nostro respondens Menalogiam ,
quod Sanctorum nomina , hique epistolam pro singulis diebus iuppeditat: alius praeterea liber lectiones e Veteri Testamento exterinptas continet, quem ipsi Librum Oineti Ee. et Uiei vocant. Menaea Sanctorum omiscium , eorumque hum nos in singulos anni dies exhibent , verum plura, & insulsa , &falsa obtrudunt, quae non penitus litterarum rudes primo imuitu animadvertunt. Trio. dion officia eontinet, quae post septuagesimam usque ad linascha , Pemeeosarium, quae a Paschate ad Pentecosten ean tantur . Horologiam liber est, qui diei ossicium refert, nostroque respondet Diurno. Ambo.
Idigia eollectio dicitur plurium Domini nostri, Virginis, Sanetotumqtra ossiciorum, . sed nihil habet, quod in Menaeis, ceteri taqq. Melesia sticis libris i in occurrat. Porros Grae-