장음표시 사용
121쪽
Bibliotheca Patrum ordinis Praedicatorum assem vatur etiam Bret larium fecundum usum ci ricorum Securarium Maioris Gerasae Messane P. Et ne nimius sim, reliquos id genus Codices silentio praetereo, unum solummodo memorans Missalem Librum membranaceum in minlio Ecclesiae S. Michaelis Archangeli Civitatis Nicosae , cui Anno 1 346. Postremam manum posuit Clericus Philippus de Gurga . VII. Ad Monachos quoque, & Montalas transiit licentia haec , quibus Ecclenasticos concinnare Libros magna sollicitudo fuit. Sano vidimus Psalteria duo, totidemque Hymnaria Monostea a Uum Congregationis Monac/orum Sicia rum reis guiaris obfervantiae S. Benedicti, eclita Venetiis Ana. Is 7 I. Imo non unum Omnibus, sed unicuique Monasterio unum sibi proprium Breviarium erat: Πam eaetat Panormi in Bibli theca Congregationis Oratorii Manuale Psalmorum , ct Antiphonarum , instar Breviarii, membranaceum in octavo ad Uum Monase, ii S. --l Coritionis. ria Magdouna Civitatiι Corurionis ' , quot Anno Christi IAM . Presburr Amatur de Fucurino ad perjtionem Venerabior Abbatissa composuit . Quaelibet re VuL utin m ne progressa pes ulterius esset,
elefia preeum sed tanta paulatim , talisque licentia irνepsit, ordinem sae- ut vix dicere queam et nam unicuique D cesi plus reforma ordo , di ossicii non semper fuit idem:
122쪽
Εditionem primam a nobis multum expetitam invenimus inter Libros, qui prostabant venales , reliquas duas non multis, retro annis lucratus
est nobilis , eruditusque vir , arcta nobis familiaritate conjunctus , Abhas Francistus Carii Q . illius Iohannis Baptistae Caruso Germanus Frater , cui honarum artium nihil optimum Siciliae est, quod ei totum non debeat r. IX. Sed si hac Majorum simplicitas mino- SIngula quo ri tolerari aequanimitate posse videatur, quio que sacer lo quod shi hunc Siculi statuere movum non cu- : .ης ub raverint i Omnes enim Episcopi non sol u m ν Σά vh '.' verum &:singuli Sacerdotes, inscio Romano Pon- φtifice , proprio etiam Antistite , & privatos as sumere ritus , & nova attexere ossicia festina-xunt ἱ quod quantam, qualemque livini cultus perturbationem attulerit , notum iam omnibus esse potest ex Sacerdotali admonitione Cardinalis de Farneso Archiepiscop, MOnteregalen sis in dioecesana Xynodo Anno I s f 4. indicia ca) sequi nimiam hanc orandi varietatem gravissime
serens, hortatur eos, qui is Populi sandatam , ae divisi ea Das perturbationem novitati st debant , ut ita novi Veii cupidine ducantur, cibae suiquam dicendi usum nDuo modo pro termutant. Inde M ad coercendam novi os ficii licentiam , finxit , ut nuuus sam in C vitate , quam Diaeees sub pauo exeommunic tionis novum meitim pro recitandis Precibus horariis, absque Aposocea saeuitate Domino auat. Imo Siculorum multi sulerrinitates non modo, verum & ipsum Mita ordinarium , quou
123쪽
Ecclesia aegrε serebat diversum , Ilcentius,quImaffectibus decebat suis , interpolarunt ita , Ut Paterna meruerint admonitione increpari. Sic itaque pergit eadem Synodus Monteregalensis a): Purique Sacerdotes ignoranter Gelestisticas Sanctiones , ει omnia sibi Aeere eredem res , eum MVsem euehrant mutia intermiscere non Derenictr , ρωandoquidem Litanias ante eonfusionem: duo Evanguis eniane dimictis to Sacram Convivism: tibi Iaur, ει tibi gD-νω r ac muIta Mia in pos xommunione ad denter , qua iise animi nybi do re audire non pus mGr. Quapropter ne de eerero quisquam ony id , praeterquam in Missac est ordinatum, sub poena fusosonis a rivinis, quo- ιιes id feceriς, per Mosem , nouo modo fab-1cingere sudear prepes o sutiat r. Haec Monteregalensis Synodus , cui conssinat Panormitana , Praesule Octavio Praeconio Anno I x6s celebrata sM: Insuper, quia ex eπorantia , De tit appareant Popusi Angusirer , via ex ind vota, aut mos devotione ad ni in
sera Missa, quae in Misse ordinario nox fiant et prout es ante iamprionem Sacramenti aDamee repticari Sanctis um Nomen Iesia cir sι , sar odoramur te cori , G pos Communionem ΔΓ fas Antistrinar, Des 'mus, Gin singu is reversonibus ad Missa , in Nomia e Putru , G DIU Ge, ει Mia Mina, quae
124쪽
I. Εnera Ies Ritus Gallo-SicuIos exposuimugin hactenus ς nunc ut in exhibendis Ceremoniis singularibus diligentia non desideretur nostra , ad particularem divinorum ossiciorum observantiam destendamus. Sed antequam actRitus diebus singulis proprios mentem adjiciamus, operae pretium est Ceremonias diebus omnibus communes , praevia referre disquisitione ς quam in cluax dividimus partes, ex quibus at tera divinae Liturgiae Ermam, a Itera vero, a P raratum EccIesiasticae Psalmodiae aperiet. IL Nobis Ritus eiusmodi singuIar, perqui- Mula in E rentibus diligentia , ii Ie primum non incuriosa clesia Par obterVatione dignus, occurrit , quo hodie de. lactari Qlent ii, qui ad solidam pietatem estor mandam , historico more sacrae antiquitati mentem suam devovisIe glariantur et qualis est, ut Populus cliebus festivis ad porochialem Occurrere Alissam non detrectet ; quatenus admonitioneRintra Missarum QIemnia de more faciendas addiscere commodE posset. Disciplina haec tanti Majoribus nostris suit , ut , clarante Misia solemni, aliam in civitate celebrari minimὶ sustinerent ca III. Sacerdos Missam celebraturus, Aposto- Sacramentalici praecepti non immemor, se ipsum probare, iis confessi di ad tantum disponere opus debet; quocirca Riate Mus - Iaudabilis suit Ecclesiae Sicular consuetudo, qu
125쪽
sacerdotes, tametsi peccati non conscii, nisi saepius sacramentalem confessionem adhiberent, ad tale celebrandum mysterium praepediti viderentur . Confessionem hanc fauem bir in hebdommda fieri debere . praescribunt decreta Synodalia a Ecclesiae Montis Regalis. At paullo tamen indulgentior fuisse videtur Ecclesia Syracusana,
quae unica dumtaxat Vice per hebdomodam conis
fitentes Sacerdotes in Sanctionibus suis minime reprehendit in . SacerdotIs IV. Non consessione tantum , sed & quo
Praeparatio. rumdam Psalmorum, & orationum recitatione
fieri solebat Sacerdotum ad Miltiam praeparatio . Quae quanta re qualia suerint Codicibus omni in bus dilucidius explicat membranacetis Missalis
Llher Panormitanae nostrae Ecclesiae sex centum , ut opinor , annis antiquior , qui non ipsi tantum Panormitanae Ecclesiae , veru in & toti Siciliae communis erat: praescribitur enim in eo , ut
quivis Missam celebraturus sive Episcopus, sive Sacerdos esset , ab ea auspicaretur oratione rraue me , Domine , Deterem Bominem , quae propterea quod ante Tuuen, seu rem divinam recitaretur proteIta apud Veteres dicta fuit. Sequuntur inde ad Iotionem manuum, &ad imponendum Amictum orationes duae; tum
septem Psalmi: scilicet Psal. 83. Quam cIecta tabernaesu ; Psal. 84. Benedixi , Domine,
126쪽
Pal. I 3 . Memento , Domine David ; postea unica oratio ad Albam . duplex ad Zonam , una ad Stolam, duae ad Casulam , di una ad Manipulum ; deinde oratio Dominica cum Precibus; postremti oratio perquam prolixa : Rogo te , Deus
V. Precibus his ad consecrationem perficiendam praeparato Sacerdote , E. Sacrario ad Altare dirigitur processio . De hu)usimodi processione, eiusque ceremoniis, & ritu adeundus est anteese dius Missalis Liber Panormitanae nostrae EecIesiae, ubi orationes preparatorias excipit eiusdem processionis ordo, duabus constans Antiphonis, totidemque Psalmis: Antiph. Iroibo in domum tuam Domine . Psal. as. Iudica me , Domine. Λntiph. Introibo ad A tare Dei. Psal. 4 a. Iadi- ea me Deus, ει discerne. VI. Ad Altare ita psallendo cum pervenerit Sacerdos, stans in infimo eius gradu, divinae Ll- turgiae instituit initi uin . Non unis id in tota Sicilia absolvebatur ceremoniis , sed pro Ecclesiarum diversitate adeo diversis , ut si eas vellem
cunctas referre , nimis in longum protraheretur oratio; verum ne omnibus curiosi Lectores cum damno careant, Principaliores ex his , alque di-
Iigenti observatione dignas , hic subjunxisse neque inutile , nec ingratum fore speramus. Et anhvetus Missale insignis Ecclesiae Panormitanae, sae
pius a nobis commemoratum , propterea quod . Sacerdotem ad offerendum Sacrificium δ Sacrario ad Altare procedentem, Psalmos cum Antiphonis recitavisse pro certo sumat, cum ventum fuerit ad idem Altare, absolute incipiendum Ordinat a confessione, brevi verborum congerie di-
127쪽
posita quam . nullis exhibitis Abib utionum. Ormulis, duplex comitabatur oratio , scilicet. -- fer a nobis: Et Constealia quidem trepida . Sed tres antiqui Missales Libri Ecclesiae Messanensi initium Missae , ritu planε diverso, repraesentant I in his enim incipit actio a Versu illo r Edistorium frum in nomine Domini ; quem sequuntur
Preces maxime Plures cum confessione, & abGlutionibus . Ceterum Sacerdotem consessionem iacturum, ex continenti genua ante Altare devotδsubmittere debere, expostulat Syracusana Syn Odus sub Episcopo Hieronymo Bononio coacta 'ca IAd Altare, inquit, Sacerdotes postquam accesse rint. non prius conflisionem inei aπt, qugis udiuud genua devose flexerint; posea Dero ea, qua decet , reTerentia a principio usque os finem Sacra Mineris peragonι . Tandem in antiqua Synodo Ecclesiae Montis-Regalis M ritum inchoandae Missae paulici expressius praescriptum reperio ς
quandoquidem ordinatur, ut ad Altare Domini Progressias Sacerdos , primum meditari haud praetermittat , ex his iplis , quae illic tractantur , ne unum quidem vacare arcanis , sed cuncta abundare mysteriis altill imis , tum , ut quam studiosε potest, precibus cum Deo agat, ne quod fuscipit opus , divino adjutorio careret , dicens vulgatam illam Orationem : Actioner nosruo, quae- sumus Dora ine: Qua secretb recitata , non ex δε-
bo Grisi pro δε , G uetantibas , in quorum
128쪽
persona respondet , cum sucia eredis piὸ ree
piente , auspicetur. Εjusmodi erat precu in serisma , cui Sacerdotes intra fines dioeceseos Ecclesiae M ontis-Regalis pro initio Missic studere cle. hebant; nihilominus ex his non uni, pri Uata qua dam devotione adducti, Litoniar ante eonsi P-nem recitabant ἔ ad quorum Coercendam licen tiam , indicta poena suspensionis a divinis , Operam dedit antedicta Dioecesana Synodus co . Hietamen Velim , advertas , morem hunc recitandi
Litanias, non quidem ante Altare , seu interim dum post Epistolam cantatur E Choro Gradua. Ie , vel Tractus , seu Sequentia , viguisse olim in Ecclesa Latina r ut nos docet Missa Latina, quam ex Coclice M. S. Cardinalis Chisit, Johannes Bona publice notitiae submisi. . V. IVII: Dum ad Altare intrat ,.qui officio preest , Sacerdos, ex tribus illis Missalibus Ecclesiae Messanensis , quorum supra mentionem fecimus, ipse idem Vernus recitari debebat , ac qui ante Altare dictus primum merat, quem inda subsequbtur Antiphona , ritu Romano .utroitus , Ambrosano Ingresso dicta. Eorumdem Missilium verba in medium afferamus t A endens istare , dieatrin. Adistorium xyrum in nomine Domini . R. QOi feciν e tam , G terram . ra incipiat ει- troitum. Codex autem Panormitanus , ingrelio jam Sacerdote ad Altare, clici praesςribit orationem sanἡ qu in prolixam: Deus , qui de indignis dignos. In hoc non solum , sed in eo quoque a Messanensi ordine , Panormitanus varias-le videtur, quod ex isto, Introitus post Oratio-
129쪽
nem dicendus , Antiphona, & uno illo Psalmi Versu, qui ab antiquis Patribus ψmnar g ri- feationis dictus est , constaret ; quandoquidem non addebatur GIoria Patri, & quae post ipsum fieri selet, Antiphonae repetitio I secundum quem ritum circa medium decimiquarti Seculi scriptum est Missale Nicosiense , quod opportunὶ mihi videre contigit, benignitate Viri, morum prohitate , ac eruditionis merito praeclarissimi, Francisti Testa , Cathedralis nostrae Canonici meritissimi. Dolendum est fianὸ hujusmodi Codici deesse quaedam folia in principio , & multo plura in medio ,
magno ecclesiastieae eruditionis detrimento, vel ab iniqua manu avulsa , Uel hominum incuria deis perdita .
son, & Cht, euison pro imploranda illius ope, qui solis miserisne eleison. misericors esse solet, cani solita , non abs re erit observare , huiusmodi deprecationis voces Siculam non adhibuisse Ecclesiam, usque donec Christi ni Orbis habenas susceperit moderaturus S. Gr gorius Magnus, cui, laudabilis de recitandis vocibus his disti plina, ut in SicuIa quoque Ecclesia intromitteretur, placuisse constat. De hoc veritatem amantibus testimonium perhibet ipse idem S. Gregorius, Iohanni Syracusarum Epistopo scribens Q ; ex cujus verbis ad illustrandam , quam nacti sumus, provinciam, tria erui possunt: primum illud, qudd tunc temporis non ter QIummodo christe, sexies Drie , quemadmodum hodie ; sed totidem vicibus Grise, quoties Grie,
cantebatur : alterum, quod antedietas voces non modo ab Lib. 9. Dis. I a. alias lib. 7. Epist. 64.
130쪽
modo Clerus, verum di qui ad celebrandam Synaxim convenerat, Christianorum coetus, cum illo praecinebat alternatim e tertium, quod ritum Graeco diversum in hac quoque parte Siculi si quebanturr utpote cum ex Gracorum ritu, prae termisso CBriste, solum Gris , non alternatim, sed eantu directo , & veluti uno ore , unoque concentu pangeretur. Summum Virum loquentem audiamus e Drie e Mon autem nor neque
diximus, neque duimus sicut a Graeeis dieitur: quia in Graeis imu omnes dicunt ; apud uos aditem a Geruis dieitur , G a Populo r fondetur ; totidem visibos eti am Christe eLison die,
tur , quot apud Graecos nuIIo inodo dieitur. IIC Sed quoniam Sicilia tempore Leonia Isaurici , ut diximus cM , a Romana Cathedra divulsa , Constantinopolitano Patriarcha tui contribuit, istius in Ecclesiis, & sacris ritum sectando ;hinc Graxi concentus.formam Ecclesia nostra induens, leges Gregoriant cantus omnino exuit. Verum quam in hac parte semel assumpsit Sic lia Graecorum disciplinam , haud semper retinuit : nam ut primum Provinciae nostrae fines Saracenorum tyrannidem Pessumdaturi, aggressi sunt Norimanni, continuti invecta iterum Latinorum Observantia, Gracus ritus in desuetudinem abiit. Cave tamen, dicas, morem cantandi Drie talem NOTimannorum tempore esse , qualis S. Gregorii aetate suit: intromisso enim in Siculorum Ecclesia cum Principibus Norimannis Gallorum ritu, non
tot Chrise, quot Drie, ut olim , sed tribus interpositis Christe , sex, ut hodie , Drie recita