장음표시 사용
451쪽
contra ius alterius l. 8s9. pari. i. Jur. ηat. θ ό si qui obsidem dedit fidem fallat, oblidi injuriam facit.
Cum dura admodum reddatur obsidis conditio, si fides sal. latur not. 3. 33 a. , haud levis est injuria, quae obsidi inferis tur. Et quia ideo essicacissimum esse poterat & debebat mo. tivum, ne fallatur ; obsidio quam arssissime qui dat obligatur ad fidem servandam I. D 3. partis r. Phil. Pract. unis. , ut ideo in obsidibus collocari sueverit fiducia, quia non facile
praesumitur tanta tamque ignominiosa perfidia , quae cum hominum innocentium summa miseria conjuncta est, quorum
saluti considere perfidus debebat. Violatio fidei obsidio fit.
malae maximam turpitudinem intrinsecam habet, ut atrox sit
perfidia, si qui obsidem dedit fidem fallat. g. I 3 s. De Olide re- Si qui obstidem dedit fdem fefellerit; eandem redimere tene- dimendo, si tur. Si enim id, cujus nomine obses datus, non praestetur,
sis, non De- consequenter si qui dedit fidem se fellerit g. 7s8. pari. 3.rit servata. Jur. ηat. 2, obses Vel fit servus, vel tanquam captivus detinetur I. 3 3 a.), ac ideo, cum jacturam libertatis suae faciat, quae oppignorata suerat I. sol. , damnum eidem datur maximum β. 488. pari. a. Jur. nat. 9, & quidem injuria dantis *. 334.). Quoniam itaque damnum injuria datum est resarciendum g. 38 o. pan. a. Jur. nat. 9; si qui obsidem dedit fidem fefellerit, damnum datum eidem resarcire tenetur: id quod cum non aliter fieri posse appareat, quam si libertati restituatur, consequenter si redimatur, eundem redime.
re tenetur. De captivorum redemtione agetur inserius suo loco. am. Obrem cum captivis aequiparentur obsides, si fidem fefellerit qui dedit, quae de redemtione captivorum inferius demonis strabuntur Diqitigod by Corale
452쪽
O aliis pactionibus Gentium, ac sponsionibus. 429
strabuntur, ad obsides quoque applieanda sunt : quo facto tollentur etiam dubia, quae circa jus in obsides uni vel alteri adhuc in mentem venire poterant. '
g. 3 36. civitas aut ejus Rector incommodum olidi, quod patitur, De ineom aut proximis repensare tenetur. Obsidem ire, cum eidem adi' modo , quod
matur jus morandi & agendi pro lubitu, quod commodum obses par sibi visum fuerit . 498. 499. , onus omnino est, quod tar, repen- boni publici causia fertur I. 497. . Quamobrem cum bO-sando. nu in publicum omnes conjunctim promovere obligentur g. 38. pari. 8. Jur. nat. 9, obses solus id gratis subire non tenetur. Civitas igitur aut ejus Rector incommodum, quod petitur, repensare tenetur. Quod erat unum. Cum vero bonum bono referri possit etiam in iis, quos amamus . Ii 6. pari. 6. Pr. nat. . quilibet autem sibi proximos amare praesumatur; ii commode fieri non possit, ut ipsi obsidi incommodum, quod passus, repensetur, idem
repensandum proximis ejus. Quod erat alterum. Repensatio consstere potest in praemiis, in promotione ad ossicia publica, in collatione dignitatum & privilegiorum, pro uti oceaso tulerit & repensanti commodum visum fuerit. Ad istiusmodi vero particularia descendere, ab instituto nostro
g. 33 T. Si mbribus Gentium introductum, ut obsides occidere liceat; A moribtis jus hoe consuetudinarium est, nec ad jus Gentium voluntarium referiri introductium, potes, es proprie non co sit, nis in impunitate agendi. Etenim ut olides o si moribus Gentium introductum est, ut Obsides occidere Ibeiduntur.
ceat, cum jus Gentium consuetudinarium sit, quod longo usu Hli h s intro
453쪽
introductum & instar juris observatum . a 4.), evidens est, id ad jus Gentium consuetudinarium esse reserendum. Quod
Obsides occidi posse legi naturali repugnat β. 33 a.
di moribus Gentium olim saltem introductum fuit ex errore, quod homini competat jus in vitam suam not. g. so . . Quamobrem cum jus Gentium voluntarium, quod diximus, ex jure Gentium necessario eodem modo essiciatur, quo jus civile ex naturali I. aa. , si vero leges civi lcs ex naturalibus fieri debent, errores communes sumi minime debeant pro jure naturae g. 99 a. pari. 8. Jur. nat. θ; si moribus Gentium introductum, ut obsides occidere liceat, id ad jus Gentium voluntarium referri minime potest. Quod erat secundum. Denique si moribus Gentium introductum, ut obsides occidere liceat; id ab altera parte, a quo obses datus saltem permittendum est, quamvis naturaliter illicitum sit f. 33a . . Quamobrem eum impune agat is, cui permittendum ab aliis, ut agat, quamvis naturaliter ad contrarium obligetur . 438. pari. 3. Jur. nat. 9; si moribus Gentium introductum, ut obsides occidere liceat, jus proprie loquendo non est, sed fallem impunitas agendi. Quod erat tertium.
Gotius lib. 3. c. 2 o. f. 63. amrmat, per jus Gentium externum, quod Voluntarium vocat, obsides in erfici posse; id vero inde est, quod jus Gentium voluntarium non deducat ex notione civitatis maximae, quemadmodum fieri debebat g. stet . , sed ex factis Gentium, ex quibus earum consenosum praesumendum esse contendit, ut ea de causa jus consue. tudinarium a jure Gentium voluntario non distin euat. Illud admittit errores, nec verum agenti jus dat, sed saltem agendi impunitatem; hoc vero errores re*uit, qui legi naturae praeceptivae & prohibitivae repugnant, nec tolerat nisi ea, quae viliber.
454쪽
ct aliis pactionibus Gentium, ac seponsionibus. 43 I
libertatis naturalis in quolibet homine toleranda. Cum jus Gentium voluntarium certis principiis nitatur, ex quibus demonstrari potest; non minus in eodem dantur errores, quam in Jure naturali. Quamobrem etsi errores isti pro iure sumantur, non magis tamen Iuris Gentium sunt, quam errores legi naturae contrarii juris naturae. Ita propterea scortatio non est Iure naturae permissa, quod eam pro licita habuerint Gen. tes etiam moratiores, vel etiam num quaedam habeant.
s 3 8. Quando fias fallitur in eo, cujus nomine olfides dati sulit, si fides ob fides dati tales esse deflnunt. Quando enim fides fallitur, Ob- latur umnsides vel servi fiunt, vel ut captivi retinentur g. I 3 a.). obsides tales Quamobrem cum obsides servi non sint i g. 33 . , nec de maneant. tineantur tanquam captivi, sed saltem custodiantur, ne su
gere possint 499. ; quando fides fallitur, obsides dati
Quando fidem sesellit, qui obsidem dedit, cessat ratio, cur obses datus fuerit cI. 497. , consequenter obside non amplius opus est. Dum igitur retinentur vel ut servi, vel ut cainptivi , cum obsides sint pignoris loco s . est. , perinde omnino est, ac si pignus fuerit distractum, aut in locum debiti successit. Quemadmodum itaque tum pignus esse desinit pignus; . ita etiam obses des nil esse obses, s fidem fefellerit qui dedit. Ius igitur in obsidem prorsus aliud est, quod competit ei, cui datus est, postquam fidem sesellit, qui dederat, quam quod antea habebat. Quodsi excipias vitam, de eo, qui fuerat obses, pro lubitu statuere potest is, cui datus suetrat, tanquam de homine proprio. . I 39.
Obsdes dimittere potest is, cui dati sunt, ea lege, qua vο- dimitti luerit, pos t.
455쪽
tuerit, postquam fdem fefellit qui dedit. Quilibet enim jus suum remittere potest, modo nil agat contra jus tertii, quale hic nullum est g. ιι T. pari. 3. Jur. nat. 2. Quamobrem cum jus suum in obsides remittat is, cui dati sGrunt, quando eos dimittit, postquam fidem fefellit qui dederat . 33 a. ; dimittere potest. Quod erat unum. Quando obsides dimittuntur, ubi fidem sesellit qui dederat; dimittens de jure suo disponit. Quamobrem cum quilibet de re sua, consequenter etiam de jure suo 498. pari. 1. Jur. nat. 2, disponere possit, prout i fibi visum fuerit β. 338. pari. a. Jur. nat. ἰ Obsides dimitti possitnt ea lege, qua dimmittenti visum fuerint. Quod erat altertim.
Durissima omnino conditio est obsdum, si fidem fefellerit qui dedit, cum libertate priventur 332. , bono prorsus inaestimabili, respectu inprimis personarum, quae obsides datae s. so9. . Obsides vero innocentes in se sunt, cum in iis nulla ἰhaereat culpa violatae fidei, sed merum infortunium iidem habeant. Generosi igitur est animi illaesos dimittere obsides, violata fide, nisi redimantur a sua Gente. Dimitti autem possunt ea lege, ne redeant ad suos, aut ut maneant apud Gentem, cui dati sunt, & rem suam ibidem habeant, prouti circumstantiae suaserint, quarum consideratio ad pru. dentiam pertinet. Qui in obsides saeviunt, barbaros utique habent mores & in ipsos injurii sunt g. 332. . I. s 4O,
Qtialia pi- ωfides non tam sunt pignora debiti, qaam fiat. Obsidesonora pro- enim dantur in securitatem quidem debiti, sed non ea inten prie jiat ob- tione, ut, nisi debitum solvatur, ex iis satisfiat creditori, seu fldei. ei, cui dantur, sed ut per eos caveatur, conventa servatum,
seu debitum praestitum iri g. 497. . Quamobrem patet obsides
456쪽
- ct aliis pactionibus entium, ac sponsionibus. 433
obsides non oppignorari pro debito, quemadmodum res oppignorari solent .ia 4 a. pari. r. Jur. nat. sed pro fide debitoris q. 73 7. pari. 3. Jur. nat. P.
Atque haec ratio est, cur quae de pignoribus demonstrata sunt, non promiscue ad obsides applicari possint, sed attenden dam esse dixerimus disserentiam, quae inter personas & res intercedit. Sane personae liberae nulla aestimatio est, quemadmo. dum rerum, ac ideo quoque pro debito, quod aestimationem recipit, Oppignorari nequeunt obsides, sed revera saltem pro fide debentis, ut, si is eam fallat, retineantur vel tanquam servi, vel tanquam captivi, in poenam violatae fidei: quod ubi contingit non ipsi puniuntur ob factum alienum, id quod utique injustum I. Io 84. para. r. Jur. nat. , sed malum sentiunt oeeasione facti alieni R injuriam patiuntur a Gente sua, seu
Rectore sdem ,. 334. . Injustitia igitur, de qua jure
conque P, non est penes eum, cui dati sunt, sed penes illum, qui dedit. Atque haee injustitia dantem abstrahere deo bebat a perfidia, qui hoc ipso modo obligatur ad perfidiam vitandam I. II 8 . Pan. r. Jur. nat. . Obsides revera non esse . nisi pignora fidei, clarissime ex eo perspicitur, quod dentur vel ab eo, cujus fides suspecta est, vel ab eo, qui perfidiae suspicionem omnem a se amoliri studet. Vide, eae supra not. f. so8, so9. annotavimus. h. s 41.
Quoniam obsides non tam debiti, quam fidei pi-Depretior
gnora sunt g. 34od, ideo nec factum, cujus nomine dantur, id demtionis quod plerumque aestimationem non habet, nec id, quod interest, aesti- determinaη- matur ξα. per conlequens quando redimuntur, de pretio redemtio- .vis conveniendum. Licet itaque fiant servi, quod omnino durius est, quam si saltem ut captivi detineantur 9. 33 a. , servi autem, cum Ven dantur, certo pretio aestimentur; non tamen pretium redem.
inopi Iur Gentium. I i i tionis
457쪽
tionis inde mensuram accipit. . Dum redimuntur, Iibertas reis stituenda, quae pro fide dantis oppignorata fuerat I. so I. 64o. : ea vero inaestimabilis est. Deficiente itaque ratione intrinseca determinationis pretii, ad extrinsecas rationes veniendum , quae determinationem reducunt ad id, quod accipienti potissimum expedire videtur.
g. 342. De obfidibas Si is motuis praestationibus fuerit conventam Y pars enaab utraque cootrubeutium olides petit, altera vicista petere potest. Cum
eouir eη- ersim obsides re Vera sint pignora fidei β. s 4o.), ab eo petium parie tuntur, cui fides aIterius suspecta est. Ast si fides mea tibi iij. suspecta est, aegre ferre non potes, ut tua quoque fides mihi suspecta sit f. 99. pari. r. Jur. πα. 2. Quamobrem si pars una contrahentium in securitatem ejus, quo ibi praestandum, obsides petit j. 497.); pars etiam era in securiistatem ejus, quod sibi praestandum, vicissim obsides petere potest.
Moribus quoque Gentium eonvenit, ut in easu proposti nis praesentis obsides reciproce dentur. Praestaret utique tu tam ubi is esse Gentium fidem, quemadmodum esse debebat g. 76 I. Part. y. Iur. nar. , & id maxime conveniret gloriae Gentium s . 47. , ad cujus studium obligantur I. 49. ; sed quemadmodum homines singuli non sunt, quales esse deis hebant, nec tuta est plerarumque fides, ita quoque Gentes non sunt, quae esse debebant. Accedit quod vir honus, eujus ossicium ad ipsas quoque Gentes, earumque Rectores easdem repraesentantes g. 39. , extenditur I. 3. , Omnem quoque
suspicionem perfidiae a se amovere debeat, prouti supra jam observavim r. 9. SQ9. λ
458쪽
ct aliis pactionibus Gentium, se sponsoribus. 43y
I. 43. Obsides quoque dari possunt in se ostritatem datoram, scilicet De ob ibasue duriter aliquid in eos iat, es ut adimpleto eo, citis nomine dantur olidum δε- me mora restituantari obsides enim dantur in securitatem torum causa
ejus, quod praestari debet I. 497. . Quamobrem cum mI vicisim d duriter in eos fieri debeat g. 499. , iidemque sine mora tis. restituendi, quam primum praestitum fuit id, cujus nomine dati . soa.); in securitatem quoque hujus dari possunt. Patet itaque obsides quoque dari posse in securitatem datorum, scilicet ne duriter aliquid in eos fiat, & ut impleto eo,
cujus nomine dati, sine mora restituantur.
Loeum id inprimis habet, ubi fuerit expresse conventum, ne obsicles in unam causam dati in aliam retineantur f. so 3. . aut expresse dictum, quomodo habendi snt obsdes. Quodsi enim obsides victissim dare debet qui accipit, supponendum est aliquod accipientis factum, ad quod obligatus: alias enim fidem fallere nequit, consequenter cessat suspicio, ne eandem fallat. Ρlura de oblidibus addere non lubet: si qui enim ea. sus emergunt, de quibus dictum nihil est, intellectis iis, qua tradidimus vi principiorum Iuris naturae ac Gentium haud diseficulter diluuntur.
g. s 44. Redera simantur a severationibus. Asseveratio enim est De Diadire probatio veritatis dictorum per conscientiam testem g. 8 . a severatio-part. s. Jur. nat. . Quamobrem si Gentes asseverant, sese aibus fria in foedere conventa fideliter servaturas I conscientiam te- maado.. ''nem appellant, quod id sint iacturae, & per consequens una alteri fidem dat j. 7 3 7. para. 3. Jun dat. P. Quoniam itaque hoc non alio fine fit, quam ut pars altera certa sit, foedus
servatum iri, & promissor de eo promissario fidem suam ad-Ii i a strin-
459쪽
stringat g. 76 o. pari. 3. Jur. nat. ; asseverationibus foedera
firmantur. Facile patet, si demonstrationem praesentem perpendas, nullius fidei hominem sese probare, qui sibi religioni non ducit ea facere, quae se non facturum non modo promisit, verum
etiam asseveravit. Cui enim fides habenda, δε is eandem fallit , qui conscientiam testem appellat, quod promissa sit sere tutus ' Idem vero etiam intelligitur de eo, qui non iacit, quod se facturum asseveravit. Patet ulterius turpius multo esse, fidem fallere, si asseveratio promissioni accedat, quam siquid nude promissum. Atque ideo asseverationes motivum esse debent, ut tanto major sit sollicitudo, ne quid contra see dus fiat. Sunt vero istiusmodi formulae, sancta fide, sub fide regia, Per majestatem promittimus, item promittimus inviolabiliter nos hoc servaturos, & quae sunt aliae ejus generis mo ribus ea fini introductae, quarum inde pendet fgnificatus usu introductus. Si Genres omnes essent kdei servandae tenace , fides nunquam suspecta esse posset, ae per consequens nulla prorsus asseveratione foret opus, immo cum temeraria seret g. 276. Psirr. I. 3-. nar. , prorsus quoque illicita foret f. 8s6. pari. D Fur. nar. . Enimvero cum haud infrequens sit, ut ipsae etiam Gentes earumque Rectores fidem fallant; asseverationibus opus est, ut, quod obligatio naturalis seu lex naturae , unde ea venit, efficere nequit, pudor efficiat, & ut vir bonus tenacitatis suae servandae fidei conscius omnem suspicionem, quantum datur, a se amoveat. Ceterum etsi plures usu aeceptae sint asseverationum formulae inter Gentes, Omnestamen sormulae non praecise idem fgnificant, certe aliae visgnificatus proprii verborum, a quo sine urgente ratione in interpretatione foederum non recedendum f. 469. Parr. 6. Fur. naia , fortiorem asseverationem indicant, quam aliae.. Gradu nimirum disserunt asseverationes. Utinam vero omnes, qui promissis asseverationem addunt, ad significatum vocabu .
460쪽
ct aliis pactionibus Gentium, ac sponsionibus. 43
IOrum animum attenderent, eumque satis deliberatum . 387. puri. I. Fur. nat. , ut dictis inesset veritas, nee ita saltem lo- . querentur, quia sic loqui moris es t Recte autem animus deliberatus in asseverationibus p sumitur I. 424. pari. 3. Furinat. , dc contra dicentem pro 'ero habetur, quod dixit 3. 4ar.
β. s4 S. Si oui fides tua suspecta videatur, vel tEa intersi, ne is, cui Quando id quaedam promittis, forsan dubitet, de Me tua; foedera a severation naturaliter bus firmare naturaliter licet. Etenim si cui fides tua suspecta licitum. est, is dubitare te praestiturum, quod te ptaestiturum promit tit I. 7 6 8. pari. 3. Jur. vat. , consequenter te moraliter verum loqui I. rso. pari. 3. Jur. vat. 9. Et eodem modo patet qui dubitat de fide tua, eum dubitare, utrum moraliter verum loquaris, nec ne. Enimvero si quis dubitet, te moraliter verum loqui, nec hoc ipsi constare possit ex eo, de quo verba fiunt, quemadmodum in casu praesenti, ubi quaestio est de adimplendo promisso, & ejus intersit, ut de veritate dictorum sit certus, vel tua intersit, ne is, cui loqueris. sorsan dubitet de veritate dictoruud asseverationes licitae sunt l. 8s4. 8 3 s. pari. 3. Jur. ηat. 2. Quamobrem si cui fi . des tua suspecta videatur, vel tua intersit, ne is, cui quaedam promittis, forsan dubitet de fide tua; asseverationes licitae sunt, .& per consequens quia asseverationibus firmantur foedera g. 344.3, laedera asseverationibus firmare naturaliter lucitum. Ius naturae quemadmodum omnes actus humanos, sons quenter etiam Gentium regit; ita etiam asseverationes regit,
quae inutiles fiunt, quamprimum regimini ejus subducuntur. Nostrum igitur erat ostendere, quia immutabilis illa lex de iisdem praecipiar.