장음표시 사용
441쪽
mensurae vestrod nego hoc) permensi resertis. Ergo credere dubium est, uter nostrum sit, leniter 7 ut, dicam , verecundior ' λ Neque tamen istas quaestiones physicorum exterminandaS puto. ESi enim animorum ingeniorumque nat serale quoddam' quasi pabulum, consideratio contemplatioque naturae : erigimur; elatiores fieri videmur '; humana despicimus; cogitanteS-
lis : hinc me, quasi malis architectis. mensurae vestrae nego credere. HOC ergo. eredo, dubium est . . In hoc, inquit GoerenZ, aperte in codd. omnibus corrupto loco refingendo, si vel Dora Plene verum tetigerimus, certi tamen sumus, haud procul a vero nos substitisse. Primo parenthesin in his
Olifi Rutem. . . nego credere is inesse,
quum ipsa loci natura, tum particulae nutem et ergo, quarum Saepe altera hanc regit, altera eamdem excipit, satis elare produnt. Deinde, ut ad singula deinceps veniamus, male suadet Davis. tit claritudo non magnitudo legatur, idque Ε . aptum ad seqq. Putat. Ad Proxima concedo; non ad plenum Contextum. Sensus est ae solis autem magnitudinem cogitans ... eo Perducor. ut saepe ejus mentionem faciamis. Verba enim, in i Pse . . . videtur is, nihil
sunt, nisi σχ-α διαλο ου , quo res praesens singitur ). His introducit auctor, quasi Praesando , Proxima, quo rum sententia ita pergit: u hujus solis inquam magnitudinem, etc. M Ponitu enim Saepius ergo Pro inquam , si primaria vox repetitur. Enim autem, quam vulgata post hinc addit, expulimus , quipPe quam, Praeter unum Davisti, D. eod. Erl. et Dr. PESPuant, Victorii scripti nesciant, Crat. Hus loco et nim exhibeat; eaque facile inter c et m, rit solet. addi potuerit. Tuin Terba permensi, refertis, suadentibu Manut. Davisioque, reqne ipsa jubente, transposuimus, ut a scriba aliquo omissa, et in margine Posita, atque deinde textis alieno loco reddita. Denique quum, aute hoc vitium . scribae sic locum in codd. legi viderent, Mnego
credere hoe ergo credo dub. is ex Sua ipsorum saPientia sic mutarunt, ut, credo , cujus ironicam vim non capiebant , abjecto , credere scriberent, Priore credere omisso. - Praeiverat Stoicis Anaximander ap. Stobae. I. E.
P. 5aa , seqq. qui Solem dixit: Κυκλου
. Leniter, recte correxere Davis. et Em. vulgatum olim DMiter; utraminque eodem sensu. G. 8. Verecundior8 Goereng posuit interjectionis notam, ut meliorem.
9. Naturiale quoddam quasi pabulum. Gud. Veii. I 494 , Crat. gumiquoddam : et sane alibi quasi ubique sere praepouitur. Sed h. l. adjectivo praepositum quasi ad hoc reserendum foret, quum ad pabulum pertineat. G.
- Εst animorum . . . pabul. consideratis. Egregia sententiat sed quam vim habet pro Academico novo, ut PraetePverisimilitudinem, aut probabilitatem nil admittat p Η. Io. Erigimur; elatiores feri mi-demur. Lambin . suaserat ex uno eius
codice, altiores, quod Da via. edidit,
442쪽
ACADEMIC. I, LIBER II, 4r. 4 at
que Supera atque caeleStia, haec nostra, Ut exigua et minima δ, contemnimus. Indagatio ipsa δ' rerum tum maximarum, tum etiam occultissimarum, habet Oblectationem. Si vero aliquid occurret β, quod verisimiles videatur, humanissima completur animias Voluptate. Quaeret igitur haec et Vester sapiens, et hi Cnoster : Sed Vester, ut assentiatur, credat, affirmet; NOSter, ut Vereatur temere opinari, Praeclareque agi
secum putet, si in ejusmodi rebus, verisimile quod
Veniamus nunc ad honorum malorumque Notionem. Sed paullulum si ante dicendum est. Non mihi videntur con Siderare, quum physica ista valde a stirmant, eartim etiam rerum auctoritatem, Si quae illu-
imitante eum Allemanno , et Hillsem. Nempe in pluribus scriptis, ut hinis nostris, latiores legitur, et sic olim vulgatum. Hinc exstitit illa Lambiniani Iectio : nisi ex ipsa glossa est;
nam auctor vere elatus Pro alius. CL
Tusc. I, 4o, 96. Hoc loco elatiores fer . i. e. exaltari, etiam ideo aptius ad erigimur convenire videtur; quippe quod erescentem conditionem melicis exprimul. G. xx. Ut exigua et minima. Lamh. conjecit minuta. Sed attulit iam Davis. Fin. V, 26, 78 : in Ea nos mala dicimus, sed exigua et porro minima M. Nempem et hic notat vel adeo. Vide nos supra ad eap. Io, S 3O : . libertatem et licentiam .. G. xa. Indagatio ipsa. Id est, is si eam vel Per se spectes α; quam prouo nis ipse vim modo docuimus Hinc nihil est, cur textus jungendi pari. deside
IS. Occurret. Dedit Hiilsem. ex. uno Paris. 5. Occurrit, WOPh. P. 4a, sequutus. Quod h. I. eo vitiosius est, quum vera futuri ratio obtἰneat. Idem in seqq. quceret, Plane de suo. et Parne subdole, in gnaraι mutavit : nihil
enim monet. G. 14. Humanissima. II. e. dignissima
homine. Vid. Xenoph. l. VIII. p. 235. Cyropaed. ubi moribundus Cyrns filium
παρεται. H. I 5. Sed ρ Iulum. GoerenE dat paullum. Nescio, inquit, quo modo a seribis hoc adjeci. in deminutam sor
mam mutatur, vid. Fr. Heusing. ad
Oss. I, 4 , 3 , et sic saepe alibi in singulis scriptis deprehendimus 2 v. C.
infria I x 45 : u quum paullum digitoseonstrinxeratn, ubi aeque Gad. Paulinium, etc. Iam tenent 4 mei, et ' . paralliam , idenique servant Cum Veri. 1494, vetus editi plures. Hoc loco scribae adverbium, non adiectivum τμe, rati, etiam in proximis turba
443쪽
striores videantur, amittere q. Non enim magis assentiuntur, neque approbant Τ, lucere I Unc, quam
quum cornix cecinerit, tum aliquid eam aut jubere, aut Vetare; nec magis affirmabunt, Signum illud, si erunt mensi, Sex pedum eSSe ', quam Solem, quem metiri non possunt, plus quam duodeviginti partibus majorem esse, quam terram. Ex quo illa conclusio nascitur : si, Sol quantus Sit, percipi non po-x6. Non mihi videntur considerare, quum Physica . . . amittere. Gud. extitis bet quod non vir Dr. et Wr. quod ut non vid is . V. in quod at non v. m Sed iuncta lueo scribae cum Praecedd. vo luerunt , paullum, ut diximus, ad verisbium Putantes, nec vim in praemissa non videntes. .Eque vitiose codd. ple-lerique ρhrsici. Sed etiam V . DD. Em. v qui physica is suadet, et Davisium Probat Pro u Si quae, Se , quae uex ingenio corrigentem; quod reciprO- cum Lamb. post considerare iuvexerat. Sed recte se habent omnia. Quum dicitur pro, . in eo ipso, quum με ut saepissime; si qtuu ex Graecismo quinque notat : se denique, in tam facili contextu , non addendum cum
Davis. sed cogitandum est. G. Earum . . . amittcre. Bene vertit Castilion e .ns rendent suspectes celles qui para issent te plus evidentes . . II. Non enim magis assentiuntur, nequo approbant. Ern. ob sequens of mabunt, legendum Massentientur,
approbabunt in , iudicat. Quod ne approbes, tenendum est, recte praesentia de re praesenti, in lucere nunc n, POni; ut item recte sui. ad id, quod ex suturi temporis conditione. re si erunt ineriSiras dicitur. . Neque approbant is, ob Prae- Cedens non, Pro et Gn. recte, et Sa Pedicitur. Hoc autem verhum ipsum, paucis ante, binis expressum fuerat,ae credat, assirmet n. G. t 8. Signum illud... sex pedum esse.
Tres quoque nostri ullum, quod Da visitis pro iliud edidit, imitante Ilius.
Sed , ut taceam, ullum haeo ad Contexta plane incongruum rase, quum non modo vagum sensum, Sed plane
nullum, sundat nam ultram h. I. pro
aliquod positum putare, ne Vera quidem latinitas admittit : recte jum Duraud. et Ern. Viderunt, sigratim h. l. de statua dici. Quae quidem in rem tiore vicinitate posita, a disserentis manu monstratur; quod illud additum notat. Desumit enim Cic. exempla de his, quae sibi ante oculos singit. Sole. bant autem xγstorum spatia in xysto enim res agitur, cf. supra I, 9 statuis exornari. Vide Plinium II istor. Nat. XXXIV, 8. Testantur etiam verba , sex pedum , de statua h. l. dici, ad hominis nempe mensuram accommodata. G. I9. Duodcνiginti. Supra 26, 8a, dubitavimus, an hic numerus vereuuctoris e et, quum ubique mathematici duodetriginta partihus solem terra majorem laciant. NunE quidem errorem si quidem error est , in auctore ipso quaesierim, sic ut distantiam solis a terra cum eius magnitudine consu- disse putetur. Conser Plutarcti. deerr. Philos. II, 3r : ci aetro τωv μ.αθν αα τωv λer tri αοτεχ iv τπρο σελγ iv ἀποτου Giου, Φερ απυ της TM , ὀκτω'. καaικαπλασιου. G.
444쪽
test, qui ceteras res eodem modo, quo magnitudinem
Solis, approbat. is eas res non percipit. Magnitudo autem solis percipi non potest. Qui igitur '' approbat, quasi percipiat, nullam rem percipit. Responderint, Posse percipi, quantus Sol sit. Non repugnabo, dummodo eodem pacto cetera percipi comprehendique dicant' . Nec enim possunt dicere, aliud alio magis,
minusve comprehendi; quoniam omnium rerum Una
est definitio comprehendendi η. XLII. Sed, quod coeperam y : quid habemus in re- rapbus bonis et malis explorati s nempe fines constituendi sunt, ad quos et honorum et malorum Summa referatur)ὸ qua de re est igitur inter summΟS VirOS major dissensio λ Et omitto illa, quae relicta jam videntur , et Herillum ', qui in cognitione et scientia
ao. Qui igitur approbat. GcerenE: g. i. id approbat. Id, inquit Goererin, adjecit Davis. ex 5 suis; totidem nostris, editisque , quos vidimus, omnibus adstipulantibus. Delevit idem
denuo Erii. Haud bene. Naiu auctor hoe id, ad plenam sententiam relatum, innumeris Ioeis ponit, maxime vero in assumptione, sollicitatum a scribis et V V. DD. saepissime.
2 1. Dummodo . . . dicant. Int. dum modo Eon edant cetera non aliter
percipi, id est, nullam nobis clariorem Perceptionem osserre ; unde concludit
Cieero omnia incerta esse, quia nil in- Certum magis est,quam solis magnitudo. aa. Quoniam omnium rerum una est definitio comprehendendi. Recte hanc structuram exemplis 1ἱrmarunt P. Fab. et Davis. Laudat etiam Ern.
Drahenti. ad Liv. 24. 23. Adde Schelter. Obss. p. 2 34. Sed Paullo obseurius
latinitatis rationem Ern. explicat: nam geniti. Omnium rerum non a gerundio
co rehendendi pendere possunt. Immo Potius ex genitivorum duplicium more explicatio Petenda erat. Sic igi
tur Construes et aa est definitio una omnium rerum, comprehendendi eas , .
similia occurrunt Philipp. V, 3. 6; Invent. II. 5. Facile inde cernitur, his idem plane dici, quod valet.
in omnium reruin E mPrehctndendarum. etc. is id est, in in omnium rerum Comin
prehensione eadem desiniendi ratio oblinetis. G. - Intel. definitio eoru Prehensionis est semper eadem, et ad omnes res applicari debet. II. XLII. r. Sed, quod, etc. GoerenΕ interpungit : in sed quod coeperam :quid . . . explorati Θ nemPe. . . resera tur : ... qua de re... dissensio p in I. Ee Herillum. Davis. Suadet De Herilium t sed frustra r nam hujus constructionis multa sunt exempla. G. - Ηerilli sententiam explosam fuisse,
13, a I saepe dixit; vide Garvium Ol. I, p. 6, edit. Vratisi. ad Cie. da
445쪽
Summum bonum Ponit, qui quum Zenonis auditor esset, vides quantum ab eo dissenserit, et quam Donmultum a Platone'. Megaricorum fuit nobilis disciplina , cujus, ut Scriptum Video, princeps Xenophanes Α, quem modo nomina Vi; deinde eum se
quuti, Parmenides et Zeno: itaque ab his Eleati ei philosophi si Dominabantur. Post Euclides, Socratis
meorum , cum aliis aliorum, expressercserunt, Pro Vulgato , in a Platone Megarici. Quorum m. Sed recepta a nobis vera lectio est: quum vere Plato in a cognitione et scientia is Summum bonum statueret; nec Posset, quin sic faceret, quum ad ideas suas cuncta referret. Si idem το μετροv et αραογια
huic summo hono adjungit, nihil aliud
ult, quam hanc veritatis cognitionem tu Sese cohaerentem, et ad vitam fia-Pienter traducendam. Quod si recte tenueris, optabis sorte hunc locum, in omnem Platonis morum philosophiam gravissimum, Paullo PomPre hensius expositum, quam hucusque actum vides. Cf. Tennemann. System.
der Plat. Philos. t. III, p. 55 seqq. Coll. Husd. Geschichte der Philos. t.
II, p. 478 seqq. Sic igitur Herillus
non multum a Platone disserebat: sed totus disserebat a Zeuone , Citueo, magistro, quippe qui summum bonum in solo honesto Poneret. Inde autem haec recepta lectio at, omni dubitatione eximitur, quod auctor de Megaricis separatim addit : α hi quoque multa a
Platone . . G. 4. Me nicorum . . . Priscus Xeno
Phanes. Miram lia iis loci rationeminit . sicco pede transire non debebant. Cur enim primum Xenophanes Megaricorum princeps 8 deinde cur ista hoc sententiarum ordine Θ Neque sine causa est, quod Cicero Megaricorum disciplinam in Ethicis nam de his solis agit , ab Eleatica philosophia, ejusque auctore Xenophane , repetat,
quum in istis ab hac illa tota pendeat, et in Dialecticis modo disserat, quOrum ope tela sua acuebat, quibus contra Aristotelem et Peripateticos uteretur, CL qtrae accurate disputat Tetinem. Grach. d. Ph. l. II, P. III
seqq. Hinc inde de Megaricorum Ethicis tam parum Veteribus memoratur, ut hic ipse locus classicus Sit. Xenophanem autem auctor ideo nominat,
ut haec de his disciplinis in universam disputaret: quem ita principem Μegaricorum in Ethicis dicit , ut alias Physicorum Epicureorum Democritum solet Fici. I, 6, 17. Agitur autem h. l. de iis, quorum de finibus sententiae jacebant. Praemittitur Herilli, quae tota explosa erat Fin. II, 13, 43; Tusc. V, 3o, 85. G.
flagrantibus, cum aliis sapientibus Xenophanes ex Asia minori migravit ex Colophone in Siciliam, et maximam vitae partein postea Eleae s. Velia'. magnae Graeciae urbe, consumpsit, ubi sectam Eleaticorum philosophorum condidit. Vid. Brucher. hist. Erit. Ph. t. I, P. 1143, eqq. Η.
446쪽
ΑCADEMIC. I, LIBER II, 42. 4 et 5 discipulus. Μegareus; a quo iidem illi Μegarici' dicti:
qui id bonum solum esse dicebant, quod eSSet unum, et simile, et idem semper . Hi quoque multa a Platone. Α Menedemo autem , quod is Eretria' fuit, Eretriaci appellati : quorum omne bonum in mente
POSitum, et mentis acie 9, qua Verum dicerneretur. Illi similia ', sed, opinor, explicata uberius et ornatius.
Hos si contemnimus, et jam abjectos putamus; illos i Jocerte minus ' despicere debemus, Aristonem, qui, quum Zenonis fuisset auditor, re probaVit ea, quae ille verbis J, Nihil esse bonum, nisi virtutem; neque malum, nisi quod virtuti esset contrarium; in mediis
6. Megarici. De Megaricis exposuit BruCher. l. e. v. I, P. 6 Io, seq. vid. supra ad O. 3O , et Tiedem. Geist, etc. F. II, P. 48, seqq. Byle, Diet.
Ust. Erit. a. v. Euclide. II. . Quod esset unum, et simile, et idem semper. Graeca cogitanda sunt haec : Tουτό εουε χαθου μόvcv, ὁ ε τι ἐv, καὶ cinctζου, καὶ γαυρορv ααί. Male igitur in binis meis, Ven. 2494, Crat . aliisque .edd. vett. tertia et ante semper additne. Se re nutem consulto, et cum vi, ita Clausula positum est. De re ipsa es. Diog. Laert. II, Io6 , de Euclido. G. 8. Eretria. Tres mei Eretria tuentur, cujus loco ante Davis. vitiose Eretrias vulgabatur. G. - De Eretria cis vid. Tiedem. l. c. P. S., oeqq. BruCh. t. I, p. 622, Seqq. nec non
Gurlitti et Buhlii libros historicos. Res quas illi sapientes tractarunt Cia
Cero attigit. II. s. omne bonum in mente positum, et mentis acie. Et explicantis esse iacile vides. I - αχωsiv lv τω vω, τουτ' ais ἐου τω- τού voti, ω το δεηθες καθορῆται. G. Io. Illi similia, sed, opinor. e licata ubertas. Correxere Davis. et Ern. vulgatum Illis, licet nescirent, quo utrumque referretur. Et nos quoque ignoramus, quo utraque vulgata tendat. Tres optimi mei, cum Davisianis
quibusdam, tali: ex qua vaga lectione Alii suademus. G. - Quod ait IIIos
eas res uberins quam veteres explicas
se , hoc eo dicit, quod illi veteres magis in physicis occupabantur z quippe qui physici omnes ante Socratem appellati
I. ms . . . illos. Dicit Faber hos ad Eretriacos referri debere, illos ad Aristonem et PFrrhonem: nee aliud dicere videtur Goereng. etenim haec verba Illi similia, etc. non ad superius narratos, sed ad eos philosophos, de quihus modo loquuturus est Cicero, rese
ra. Certe minus devicere debemus. Nihil est, ut cum Eru. Mon, ante minus, adjectum malis. G. 13. Re proba t ea, quin ille verbis. Nempe Zeno, quum , honestum, ir e. virtutem, solum bonum esse, inhonestum , solum malum, statueret, et tamen inter haec μεσα illa admitteret. verbis ea addidit, non re, i. e. Cum summo hono suo haud consentanea. G.
447쪽
ea momenta quae Zeno voluit, nulla eSSe Censuit.
Huic summum bonum est, in his rebus neutram in Partem mΟVeri; quae αδια ορια ab ipso dicitur. Pyrrho autem ea ne Sentire quidem sapientem; quae απα-α nominatur ἔβ. Has igitur tot sententias ut omittamus, haec nunc videamus si, quae diu multumque defensa, si Sunt. Alii Voluptatem, finem esSe voluerunt: quo
rum princeps Aristippus, qui Socratem audierat; unde Cyrenaici 7. Post Epicurus, cujus est disciplina
nunc notior β; neque tamen cum s Cyrenaicis de
P resoni ut cum praecedente Huic
constructio Conveniat, Sc. ει est Sum
mum bonumis; Ernestio in neutram Partem decernente. Sed haec construinctionis anxietas a Cicemnis copia ali na est; qui innumeris paene locis in exemplis continuaudis sic pergit, ut praecedens verbum intelligendum sit. Ita h. l. censuit cogitandum. Continuo
sequuntur, in ea ne sentire quidem sapientem is. Ea intelligenda sunt momenta, quae Sectandum Zenonem etiam
ad sapientem pertinebant. CL Fin. II, r3, 43. Adde inserins 45, I 34. G.
15. Qua ταθεtae nominatur. Ita recte primus ex Memmiano suo Lamb. quod item tres apud Davis. e nostrisse. Cod. et Erl. confirmant. Reliqui, cum olim vulgata, λταθῆ nominantur. Sed ut recte VV. DD. monuerunt, re
non ἀπαθῆ dici. Ita facile correctio expaullo infrequentiore structura Orta agnoscit r. Saepius autem ate solet
auctor in graecis addendis, si latina vox ipsi defecerit. Vide quae supra 6,
18 , ad ακατο ret 6v monuimus. P prie scribendum erat, quae insensiabilitas απαθεiα nominatur; sed talem vocem latinae aurea respuebaut. G. I 6. Hinc nunc videamus, cytice diu.
Omnes et scripti mei, et, quos vidi, eius impressi, nunc post diu reiiciunt: ut haec pari. in ausPicionem Veniat. tamquam a scribis sit addita. Sed
auctor eam ubique si , non sine abundantia , addere amat. Ne in repetite quidem posita ossendo , si varia ejus relatio suerit. CL orat. I, 23, 57. G. I 7. Cyrenaici. De Cyrenaicis vid.
supra Iaudatos auctores. Parum sibi
congruit Epicurus solis. Da v. ), quod
ei passim exprobrat Cicero. Gargettius philos. stantem voluptatem; AristiPPus vero mOMentem in summi boni sede eollocabat. Nam is indolentiam s. doloris vacuitatem maximis laudibus extulit; hio . suaves CorPoris motu - , qui commutii voluptatis nomitae Cen
sentur. Si tamen aliis fides sit habenda. Epicurus animi voluptatem ἔ corporis Aristippus finem bonorum secit. Vid. Lactant. Div. inst. I. III , I, ePit. c. 33 ; Diog. Laert. X, a. 13r, Da . II.
x8. Cujus est disciplina nunc notior. Nempe tot romanis civibus eam amplectentibus. G. I9. Neque tamen cum . Tres meitum Pro eamen, quam Gud. Plano ignorat. Inde puta, quod utriusque Particulae compendium Parne idem est, et tum deinde ante cum , ut 1R Pe, excidit. Ad tamen Cogitandum ex Praecedd. vi licet communem crim Ari-
448쪽
ipsa voluptate consentiens. Voluptatem autem, et honestatem finem esse' ' Callipho censuit; Vacare omni molestia, Hieronymus; hoc idem cum honestate , Diodorus. Ambo hi peripatetici. ΗOneste autem Vivere, fruentem rebus iis quas primas homini natura Conciliet, et vetus academia censuit, ut indicant ' scripta Polemonis, quem Antiochus probat maxime; et Aristoteles, ejusque amici nunc 'in proxime videntur accedere. Introducebat etiam η- Carneades , non quo probaret, Sed ut opponeret Stoicis, Summum bonum esse, frui iis rebus 'si quas primas natura Conciliavisset. Honestum autem, quod ducatur a conciliatione naturae, Zeno statuit finem esse honorum; qui inventor et princeps stoicorum' si fuit.
stippo finem seqNatur .. Eodem modo in proximis voluptatem autem, non bene in iisdem tribus meis autem desideratur ; in qua, sl orationem Continnat , acribae saepissime haerent : licet eamdem alias saepius etiam de suo addant. G. Io. Mnestatem em esse. 4 nostri, bonorum addunt : sed in hujnsmodi glosaia scribae sunt nimis liberales. Davis. et Post hunc Hids. ex s suis eamdem vocem Paullo superius ad verba, in Voluptatem finem esse is, addidit, ubi nullus meorum bonorum refert. Vide Firi. V, a S, II. G. a x. Huentem rebus iis, quas. Geer. dat his. Unus Erl. isti. Respieitur ita δε ταως ad πρωτα Ψυσεως, de quibus Academici vett. et Stoici tam late disputant. G. a a. Ut indicant. . . maxime. Haec GoerenE parenthesi includit. 23. Et Aristoteles, ejusque amici nunc. Benti. Pro amici, remuli suadebat , quod recepit Durandus. Sed nos rausam hujus correctiouis idoneam nullam videmus. Ponitur quidem amicus dandi casu, si ad personam resertur; sed hoc loco, ubi ad philosophiam hominis pertineat, faeile philosophia cogitari licet. Ceterum in his Aristotelis amicis maxime Aristippum intelligi,
Peripateticortam tum temporis sum mum, Certissimum eat; cs. Base, Diot. voo. Aristime. G. 24. Intro cebat etiam Carneades... summum bonum esse. Em. esse deseri jubet : non sino veri specie. Sed ut Graeci εἰσαἹε tu pro consιituere, et εω-
tuere, deducto tropo ah iudiciis, ita h. l. Cic. et aliis in locis. Fin. IV, I 6, 43; N. D. I, 8, Is. Hac igitur vi si
verbam illud h. l. acceperis, recte esse stabit. G. as. Frui iis rebus. Gineeux dat his. de more; ut infra omnibus his, init.
26. Inventor, et princeps Stoicorum. InMentor h. I. durius jαdicat Em. Sed auctor verbum inrenire sic ponit, ut introducere notet : ita inMentorem Pro introductore positum Putabis. G.
449쪽
XLIII. Iam illud perspicuum est, omnibus iis sinibus bonorum, quos exposui, malorum fines esse contrariOS. Ad vos nun C resero, quem sequar λ modo De quis illud tam ineruditum absurdumque reSPOndeat : si Quemlibet, modo aliquem s. Nihil potest dici inconsideratius. Cupio sequi stoicos. Licetne omitto
per Aristotelem, meo iudicio in philosophia prope Singularem ) per ipsum Antiochum qui appellaba
tur academicus; erat quidem, Si perpauca mutaViSSet, germanissimus stoicus φ. Erit igitur res jam in discrimine. Nam aut stoicus constituatur sapiens, aut VeteriS academiae. Utrumque Don potest. Est enim inter eos non de terminis, sed de tota posseSsione A Cori-tentio. Nam Omnis ratio vitae definitione summi boni
continetur; de qua qui dissident, de omni ratione
vitae si dissident. Non potest igitur Uterque eSSe Sa
XLIII. I. Licetne omitto per Ar
3tot.... singularem per ipsum Antiochiam. Sie dudum Davis. recte et interpunxerat, et scripserat. At Ern. Cum vulgata Post licetne Interrogationis signum transtulit, omissis Parentheseos notis. Quae simotura quum coactior sit, ut satis apta Hulsemanno Praedicatur. Ipsum deinde, quod vulgo ante Arist. editur, post Davis. qui cum quatuor auis, quibuscum nostri consentiunt , id eiecerni, Ern. reponere non debebat, utpote ex proximis additum. G. - omitto Per Arist. Intellige : non dico, licetne perAristotelempsed , licetne per ipsum Antiochum pn. Germanissimus Stoicus. Ita Erl. et Wr. Ante Davis. Prave Stoicis ede hatur. Res per Re ipsa liquet. G. Non germanus hic est, ut vir sumin s
Budams) , dum prae studio non satis attendit, interpretatur, id est, similis, sed ruri Hoc, id est, verus, ut ait germanissimus Stoicus, nou similis, aut simillimus , sed verris, et, ut dicitur, purus Putus Stoicus. Huc si quis velit aliangat, quod ait Sextus de hoc Antiocho dici solitum a Graecis, in Academia eum Stoica philosophari.
P. FABER. 3. Nam aut Stoicus constituatur sapiens, aut vet. Acad. Proprie scribendum erat in n. a. Stoicus sapiens Confit. aut fiaPiens vet. Acad. a. Sed alterum sviens facile intelligitur. D inde non bene suadet Ern. constituetur. Tum enim ex certo Ructoris
usu etiam poterit Iegendum foret. Vulgata verissima est. G. 4. Non de terminis, sed δε tota possessione. CL Legg. I, 2I, Ss, 56. ubi eamdem de eadem re similitudInem vides. G. 5. De omni ratione mita . Gadiren dat : . de omni vitae ratione .. SIC , inquit, omnes scripti nostri editique Vett. quos vidimus, ea serie. quuedidimus; eaque verissima: nam Pa Illia
450쪽
ΑCADEMIC. I, LIBER II, 43. 429piens, quoniam tantopere dissentiunt, sed alter. Si Polemoneus, peccat StoicuS', rei falsae assentiens; vos quidem nihil dicitis a Sapiente tam alienum esse.
Sin vera sunt Zenonis, eadem in Veteres academicos
peripateticosque dicenda. Hic igitur, neutri assentiens , Si numquam , uter est prudentior ' λ Quid λ ,33 quum ipse Antiochus dissentit quibusdam in rebus ab iis, quos amat, Stoicis; nonne indicat, non posse illa probanda esse sapienti 'λ Placet stoicis, omnia
ante recte mlis Praeponebatur, quod
6. Si Polemonetis, peccat Stoicus. Recte vidit Davis. post Polemoneus esse vIrgula distinguendum , h. s. M si, quem Polemo sapientem dicit, vero sapiens est in. Sed hic idem probandus non est, si in proximis ante verba,
in vos quidem . . . alienum ESsem, nam
addit: erant ipsa in parenthesi Ponen. da, quod secimus. Sensus autem totius loci hic est. . Minime igitur sim ni et Stoicus sapiens , et idem Veteris Aea.
demiae, vere sapiens esse Potest, quum tanta inter eos disserentia intercedat; sed modo alteruter. Inde fit v. c. is, quem Polemo constituit, vere Sapiens
est; errat ille Stoicorum, quippe quiei, quod salsum est, assentiatur quod
vos certe a sapiente alienissimum judicatis : si contra Zenonis praecepta
. Hic igitur, neutri assentiens, si numquam, uter est prudentior ρ Haec tu eonclamatis VV. DD. habent. Huls. Post numquam lacunae signa posuit. Nos quidem locum bonum Probumque judicamus hac sententia: in Hae in re
igitur si is, qui neutri parti - neque
Academicis veti. nec Stoicis in assentitur. numquam Prudens o i. e. Pro videus) α est, quaeritur, uter in qui non assentitur, aut qui assentitur in sit prudentior p in Urbanius nempe id dictum Putabis, Pro , - nonne is, qui
alterutri assentitur, inagis etiam prudentia caret pis Numquam simpliciter Pro non poni, quo gravius neget, saepius ad Terent. notat Donatus. G. - Μanatius conjiciebat: a Hic igitur neutri assentietis 2 sin utrique, Uterest prudentior M. Guietas: in Hic igItur neutri assentietis. Sin urnquam, uterest prudentior n. Davis. ω Hie igitur neutri assentiens, si usquam, utroque est prudentioris. Davisti amicus: in Hieigitur neutri assentiens, si quicquam interest, prudentior G. P. Faber: . Hie igitur neutri assentiens numquam uterest prudentior λ - Ut uter Pro uterque
sapienti Θ P. Manut. probabilia ex eod. ut dicit Lamb. et Davis. Posse deleto, et esse in hujus locum trajecto. Ern. Posse abiectum Probat, abiecitque
Hulsem. Equidem hanc structuram ex
eo defendi posse judico, quod saepe
Latini participia in dias praesentia si mineatione ponunt, hoc sensu,