장음표시 사용
461쪽
dicant, nisi sorte, quod gloriosum sit in vulgus si, id
honestum velimus dicere; sontem omnium honorum in corpore esse; hanc normam, hanc regulam, hanc praescriptionem esse naturae'; a qua qui aberravi SSet, eum numqUam, quid in Vita sequeretur, habiturum.
Nihil igitur me putatis , haec β, et alia innumerabilia
quum audiam, moveri Τam moveor, quam tu, Luculle ; neque me minus hominem, quam te PutaVeriS. Tantum interest, quod tu, quum eS CommotUS, acquieSciS, a SSentiris, approbas ' ; Verum illud, certum , Comprehen Sum , PerceptUm, ratum, firmum , fixum vis '; deque eo nulla ratione neque Pelli, neque moveri potes : ego nihil ejusmodi esse arbitror, cui si assensus sim, non assentiar saepe salSO U, quos. Nisi forte , quod gloriosum sit in
vulgus. De iis loquituc, qui honestum
tum modo expetunt, si inde mercedem et emolumenta sperant, atque ita verbi causa vi innocentes et verecundi unt, ut bene audiant, et ut rumorem honum colligant in. Legg. I, I9,5o. G.-Hos inter qui honestatem nil aliud esse eontenderunt nisi Domen ductum ex eo quod gloriosum sit in Vulgus, apud recentiores eminent
Helvetius, cujus videatur liber deI EFrit, et Anglus Mand ille , in percelebri Fabie of nees.
6. Hanc normam. . . esse natum.
Nempe sontem omnium honorum in eo ore Positum Putare, i. e. in F luptate. G. . Pratatis. Sic Davis. Ioeo prius vulgatae putabis, confirmantihus etiam meis. Ferri aliquo modo plurium n merus Potest : malim tamen Putas, quum liaec Proxime ad Lucullum dirigantur. G. 8. Hinc et alia. GoerenE dat: - et haec, et aliam, ex Er. et Wrat. 9. Quum es commotus, acquiescis, assentiris , VProbas. Acquiescis sen sua est ambigui propter Praecedens commotus. Inde non sine causa vid tur, quod Gud. Dr. et Wrat. asciscis exhibent. Scribendum enim videtur, in quo es commotus, ascis is, etc. mut omissiura Post relativum id hoe etiam Ioco, ut toties videre est, tuse has secisse putetur. Hinc fortasse etiam
repetendum, quod Erl. qui Pro quum offert. CL S 137 , in aliquid adsciscam ,
et comprobem incognitum M. Io. Fixum vis. Eiecimus cum Da
vis. et Ern. jussu Gud. fuisse, quod
in scriptis plerisque, et edd. vett. Omnibus ante vis additur, quodque Stare nequit, quum verum . . . Mum fiemis per maneat. Deberet igitur certe esse
scribi. Sed quum idem etiam a binis
scriptis aliis abesse diςatur, reeti deletum est. G. Ir. Assentiar s e falso. HOC eosin dem et Lanah. secuti dedimus ; licet nostri cum aliis praeter Reg. omnibus false vel falsin peccarent. SaePius au -
462쪽
ACADEMIC. I, LIBER ΙΙ, 46. 44 iniam vera a salsis nullo discrimine Separantur, Praesertim quum judicia ista dialecticae nulla sint. Venio enim jam ad tertiam partent philosophiae. Aliud judicium Protagorae ' est, qui putet β id cuique Verum Se, quod cuique Videatur; aliud Cyrenaicorum V, qui, praeter permotiones intimas, nihil
putant esse judicii; aliud Epicuri si, qui omne judi
cium in sensibus, et in rerum notitiis, et in voluptate constituit. Plato autem omne judicium veritatis, Veritatemque ipsam, abductam ab Opinionibus et a sensibus, cogitationis ipsius et mentis si esse voluit. Numquid horum probat noster Antiochus 7 3 Ille vero x 43ctor in antecedd. assentiri falso; quod Praebent h. l. etiam Aso. et Crat. Dresd. denique non dialecticar, sed dialecticorum ἰ quod praeserendum videtur. G. II. Protagorin. De quo vid. Diog. Laert. IX, 5r, ibique Menagium; Fa-hHc. ad Sext. Emp. P. H. lib. I, 32, s. 226; Platon. Phaed. pag. 2 3 ed. noviss. Flacheri. Sext. P. Rdvers. logic. s. 388, pag. 446, Fabric. H. 13. Qui putet. . Lamh. Davis. Rath. putat corrigunt ob sequentes indicati. Per se quidem recte : sed quurn eius modi modorum enallagae Ciceroni haud infrequentes sint cf. Oph. I9 seqq. , quumque saepe Cic. qui pro quum is et quippe qui : nihil mutare audem s. Ceterum nota in vulgus est Protagoraesententia, 'eτροv χρηματωv α θρωπος, de qua apte apud Plat. Theaet. 9I, BiP. judicat Socrates, eam magis ad deos Pertinere, quam ad homines. Verba autem Ciceronis qui putet id cuique Verum esse, quod cuique videatur in , apud Platonem I. l. totidem Graecis vide, τὸ δόκοi v ἐκαστρο, τουτο
vide supra I, 2 I; est. 42, 131 . G. IS. Epicuri. De Epicuri κριτηρίω , S, 79, 3a, Io I. G. - Do hac Epicuri sententia vid. Gassendi not. in s. 23, lib. X, Diog. Laert. P. 64. J.V. L. I 6. Cogitationis ipsius et mentis. Scripti tres mei cognitionis 2 Permutatione ab utraque Parte Pervagata.
Io. At h. l. quae mira ratio λ putes transponendum eMe, . cogitationis, et mentis ipsius s. Minime. Ipsius est, ut Graeci αυτου, solius. N. D. I, IO,as. Et autem explicativa est pro id est. Sed vel sic nondum plane videbis, cursio auctor, nisi Graeca cogitaris, vουσεως αυτης καὶ vου, ut saepe Plato. Nola sic Uritige Vernu t) autem Platoni est vους κατ' lvερπει , ut volicest vρησις νατα Mvαintv : si quidem eum Λristotele loqui licet. Ciceroni sic coniugatum ponere non licebat. G. - Vertit hanc sententiam Castilion r. Platon asseanchit toute Connaissan edu vrai, et te vrai lui-meme, de l'in- eertitude et des sens, et it en saltrattribui de la penseo et de l'enten-
17. Noster Antiochus. Correxit Da. Is. vester Ant. sed vide S a 37. G.
463쪽
ne majorum quidem suorum β. Ubi enim aut Xeno Cratem Sequitur, cujus libri sunt de ratione loquendi multi, et multum probati P aut ipsum Aristotelem,
quo profecto nihil est acutius, nihil politius p A Chry
sippo pedem numquam S . XLVII. Qui ergo Academici appellamur p an abutimur gloria nominis 3 aut cur Cogimur' eOS SeqUi, qui inter se dissident λ In hoc ipso, quod in elementis dialectici docent, quo modo judicare oporteat, Verum , salsumne sit, si quid ita connexum est, Ut hoc: a Si dies est, lucetn; quanta contentio est Θ Αliter
Diodoro, aliter Philoni δ, Chrysippo aliter placet.
18. Ma rum . . . suorum. Volebat
enim Antiochus ad Academiae veteris familiam referri. Hine Xenocrates et Aristoteles junguntur. quippe quo nihil inter se disserre statueret S I 36, hunc etiam cum Peripateticis in Acadd. vett. numeraret. Ex libris Xenocratis, qui huc spectant, Plures nominat Diogen. Laert. IV, 13. G. r9. A Chusimo pedem numquam. Vix dispicere licet, cur V V. DD. Communem , ut videtur, scriptorum Iectionem deseruerant: nullus Certe no atrum , nullus impressorum Vett. quos vidi, nusquam , prout vulgatur. Imo hoc etiam vitiosum est : nam certe corrIgendum fuerat nuviam. - Pleuasententia est, ae a Chrysippo numquam
pedis Iatitudinem discedit M. Id ne dubites, cons. Deiotar. Is, 42. NOtum nempe Proverbium est, apud Plautum , alibique obvium, pedem latum; ad quod auctor respexit. G. XLVII. r. Qui ergo Academici αρ- Pellamur ρ an .... nominis μ Proprio constructio sic Pergere debebat, . An ergo nos, qui Acadd. BPPellamur, ab . gloria non .is Male igitur vulgo, Post anellamur, aliud rogandi signum Ponitur. Nos ex frequenti ellipsi cogi
tandum omittitur. G. 2. Gimur. Notat, in omni modo movemur, urgemur . ὲ Sc. ut tu , Lu
3. Aliter Diodoro , aliter Philoni. Male Diodoto vulgo, ut vidit Davis. qui Diodorum, cui cognomen Κρovaverat, recto intelligit, laudans Sex. Empir Ρyrrhon. II, .IIO, CH. udV. Math. VIII, II 3. Omnes etiam mei Diodoro praebent. Idem Davis. aeque recte Philonem, non eum , qui vulgo quartae Academiae adscribitur ot ethel. ex errore , Sed hunc, qui, Zenonis apud Diodorum condiscipulus , et lamiliaris , Diog. Laert. VLI .r 6, librum περὶ στα ασιωι seripsit, contra quem librum Chrysippus alium composuit, Diog. Laert. ibid. S asa. Uodo idem hic illi subjicitur. G. Inter hunc Diodorum, et Chrysippum magna fuit etiam περ t αλvατω, contentio quam narra ut Cic. de sato , C. I; Hieron. adv. Pelag. dial. Pag.
55 , E. et A. Gellius N. A. VII, I 2.
464쪽
Quid λ cum Cleanthe , doctore suo, quam multis rebus Chrysippus dissidet Θ Quid λ duo vel principes
dialecticorum, Antipater β et Archidemus', opiniosiS-simi homines , nonne multis in rebus dissentiunt Quid me igitur, Luculle, in invidiam, et tamquam in i 44 concionem Vocas 'λ et quidem, ut seditiosi tribuni solent, occludi tabernas jubes sp Quo enim spectat illud, quum artificia tolli quereris a nobis, nisi Ut opifices concitentur Θ Qui si undique omneS Con Venerint, facile δ' contra vos incitabuntur. Expromam primum illa invidiosa, quod eos omnes, qui in concione Stabunt, exsuleS, servos, insanos esse di-4. Cleanthe. . De Cleanthe sustos et docte exposuit Ven. Cludius introd ad libellum suum : Κλεαυθους υμvος εἰς Δία. gr. et leuton. GOett. I 86, 8 maj. Cf. Stob. EcI. Phys. P. 3O, t. I, ed.
s. Antipater Stoicus memoratur a d Stobaeum . tom. I, Pag. I 8o tom. II, 134, 152. Tiedem. Srst. d. Stoi. mulos. de physica Stoicor. doctrina agit. Conf. quoque ei. Geist. d. N. H. l. c. II, 542. H. 6. Archidemus. Dicitur Stobaeo Archedemus, Ecl. PhFS. t. I, P. 134, Heer. erat Stoicus, Tarsi oriundus. Diog. Laert. VII , I, 53. Fabrie. B. Gr vol. II, Pag. 39O. H. . Opiniosissimi homines. Quomodo Cic. Antipatrum et Archidemum, Stoicos, sic dicere Potuerit, non fita lim liquet; nisi sic acceperis, . qui opinioni, licet eam, ut Stoici, verbis
Contemnant, re tamen maxime indulgent m. H. 8. Quid me igitur . . . in inMidiam , et eamquam in concionem vocas ρ Devoce inoidia, quatenus huc pertinet, CL supra 4 , Iasi. Verba deinde, iniuCono. π M., ad . Seditiosum tribunum n reseruntur, qua comparatione Lucullo Cicero eIeganter refert et remunerat, quod ille ipsum et partis ipsius philosophos pari ratione cumseditiosis civibus compararat, vide si x3. G. s. includi tabernas iubes. Quod obs. Em. iaciebant trib. PI. ut omnis plebs adesset in concione, et incitari posset adversus eum, quem in invidiam adducere apud populum vellent. Η.-De hae voce cf. Liv. III, 27 ἔ
Io. Facile. Goerenκ vult addi etiam. II. Omnes qui in concione stabunt, exsules, serMOs , insanos esse. Verba , qui . . . 5emos , a Plerisque Davisti, tribusque nostris absunt. Verissima haec sunt, et a seriba aliquo omissa ,
qui integrum versum in codice duplici columna seripto nam in ejusmodi codice haec plenam lineam complent), omiserat. Ultima syllaba in serms, quum Proximum versum inchoaret, in plerisque seriptis expressa est; sed deinde, in nos mutata , a nonnullis abiecta est. Nullo enim modo Cic. vos eo loco , quo Davis. vult, sed α quod
os eos omnes . , scripsisset. Stiabunt
465쪽
catis; deinde ad illa veniam, quae jam non ad multitudinem, sed ad vosmet ipsos, qui adestis ', perti
nent. Negat enim vos Zeno, negat Antiochus, Scire quidquam. Quo modo, inquies λ nos enim desondis mus, etiam insipientem .multa Comprehendere. At Scire negatis quemquam rem ullam, nisi sapientem J. Et hoc quidem Zeno gestu conficiebat M. Nam, quum extensis digitis adversam manum Ostenderat, a Vi- ιι sum, inquiebat, hujusmodi est n. Deinde, quum paullum digitos constrinxerat β, uΑSSen Sus hiljus modis. Τum quum plane compreSSerat, Pugnumque secerat; comprehensionem illam esse dicebat. Qua ex similitudine etiam δ' nomen ei rei, quod ante non
fuerat, καταληι tu impoSuit. Quum autem laeva In manum admoverat ' et illum pugnum arcte vehemen-
autem Propter sutura Praecedd. unice recte Ponitur. Verba denique exsules, serms, consulto, et apte delecta sunt ad eloes liberos, libertatique omnia tribuentes, concitandos. Erl. Plene vulgatam refert, modo quod contentisne, ut ubique, pro concione, variatur. G. xa. Qui adestis. I. e. ad eos qui literaruin humanitate exculti estis, quam multitudo tabernariorum, et . Dihil onrat. G. 13. Scire ne .... nisi suientem. CLAugustin. c. Acadd. lib. I, 7; Horat.
Sat. l. II , 3, 43 ; Cic. de Orat. l. III,
8. Dav. II. 14. Et hoc quidem Zeno gestu consciebat. Vide Excursum IV.rs. Patilliam digitos constrinxerat.
Davis. ex suo Cantabr. et Victoriana contraxerat, Crat. cum aliis vetus exPressis extraxerat, Gud. erexerat.
Sed haec omnia vel ex glossa, vel ex mendo verbi vulgati ortum traxisse videntur. Reliqui mei constrinxeriae, quod, ut verbum dissicilius, retinendum fuit. Similiter frontem constrinis gere dicitur. Gud. variat etiam Par talum d mutatione scribis solita. G. I 6. Qua ex similitudinae etiam . Gad. est gu gue, Pro etiam, miro vitio lNum sorte est, quodp ut ad Graecorum normam, ἐκ τουτου aes, ὀτt, haec ae-
commodata sint. Graecum exemplum Ciceronem in his narraudis sequutum esse . nul Ius dubito : sic verba, in quod ante non fuerat . , Plane Graecis resin Pondent, o γε προτεροv Gun V. G. II. A Orerat. GoerenE dat adseris terat. Vulgatur, inquit, admoMerat.
Ad quod paullo laxius verbum Lamb. Vocem ριι o Praemittendam jubet. Sed debebat Davis. alteram lectionem, ad-Perterat, sequi, quam ipse quum in tribus suis deprehendisset firmant eam e nostris Gad. et Wrat. , nimissastidiose contemnit. Videtur enim proximam Cicero in his , ut diximus,
Graecum exemplar sequutus, expressisse. Deinde quis putarit, sormam Plane in vulgus notam . monum,
466쪽
ACADEMIC. I, LIBER II, 47. 445
terque compresserat, Scientiam talem esse dicebat; cujus compotem, nisi Sapientem, e SSe neminem. Sed, qui sapientes sint ', aut suerint, ne ipsi quidem solent dicere. Ita tu nunc ys, Catule, lucere neScis; nec tu δ', Hortensi, in tua villa nos esse. Num minus haec
invidiose dicuntur δ λ nec tamen nimis eleganter; illa subtilius. Sed, quo modo tu, si nihil comprehendi posset' , artificia concidere dicebas, neque mihi dabas, id, quod probabile esset, satis magnam vim ha
bere ad artes: sic ego nunc tibi refero μ', artem sine
ia Oνere, a scribis in dissiciliorem
et 8. Qui sapientes sint, aut in Gostr. dat : . qui sapientes aut sint, aut L mVulgo, inquit, prior auc.ignoratur: Sed, quae Pro Perpetuo auctoris usu ex ingenio addenda fuerat, eam servant Gud. Dr. Wrat. Ven. I 494, et Crat. Idem ediderat ex binis suis Dav. Olim vulgabatur Aldo auctore, . qui sapiens sit aut fueritis, atque ita Eri. Sed prave
ad haec contexta. 19. Ita tu nunc, etc. I. e. in IIa ratione, quum scientiae nemo Compos
sit, nisi sapiens ; qui autem in sapientihus numerandi sint, Stoici et Anti chus ne ipsi quidem dicant : tu, Catule , quum non saPiens sis, lucere nescis, etc. m G. mo. Nescis; nec tu. Da Vis. et tu, nee Em. de lectionis veritate compertum habet : qua nihil certius est et indubitatius. Infinitis enim locis Cicero ut alios auctores taceam , Post
nescire, et negare, nec eo Sensu Ponit,. ut ex verbo negatio demenda sit. Deum re, nec supra as, 9, egimus: de nescire, nec, cf. Woph. P. 48, cli. Davis. ad Divin. II, 3 . Notum in vulgus est, haud bene Latinum esse, si non scio dixeris. Ne haud scio quidem, nisi in quibusdam formis, U. c. havd scio an, etc. Priscis autem tem poribus recte sic dicebatnr, es. Orat. 4 , IS : in Non scire quidem harbarum jam videtur; nescire dulcius .. Ex quo igitur nescire pro non scire dici coepit, reliqua videtur Constructio sic retenta esse, ut nec adjiceretur, ad quod scire απο του κοtvου intelligendum esset. Id quidem vel ex eo Clarum videtur, si cum nescire alia negatio jungitur e tunc enim res quodammodo in ordinem redit. CL Orat.
III, 3 a, I 27. G. 2I. Num minus hinc inoidiose dicuntur' Nec tamen nimis eleganter. Sens. ω Nonne ista, si de vestra sententia dixero, aeque invidiam et Odium excitare in vos poterunt, quam vos in nos excitare Conamini noStram sentenissam sic interpretati Z Quamquam haec a me dicta haud multum dialecticiacuminis habent: illa autem tua sunt subtilius disputata n. Hinc Per se iu-telligitur e nimis rectius se habere, quam minus, quae natura sua in scriptis ubique permutautur. De vocis eleganter vi, cf. Em. Cl. v. elegantia. G. 22. Si nihil comprehendi posset. Erl. et Dr. comprehendi nihil. Utraque Iectio, quamquam varium senSum exsoni ratione praebet, ferri Potest. G. 23. Refero. Idem est, quod alias
467쪽
scientia eSSe non pΟSSe. An pateretur hoc Zeuxis 4 aut Phidias 'β, aut Polycletus 'si, nihil Se Sciro, quum in his esset tanta solertia' p Quod si eos docuisset aliquis, quam vim habere diceretur scientia, desinerent irasci: ne nobis quidem Succen Serent, quum didicissent id tollere ilas, quod nusquam eSSet; quod autem satis esset ipsis μ', relinquere. Quam rationem majorum etiam comprobat diligentia '' : qui primum jurare uex sui animi sententia δ' n quemque voluerunt; deinde ita teneri, si si sciens falleret v, quod inscientia multa versaretur in vita; tum, qui testim nium diceret, ut re arbitrari δ M se diceret, etiam quod
ipse vidisset δ', quaeque jurati judices cognovissetit βδ,
repono dicitur : alias Paria paribus additur. G. 24. Zeuris. De Zeuxide vid. Plin. Hist. Nat. 35, 9, seq. ibi Dalechamp. et I arduinum. Cie. de in vetit. lib. II, r, et Iunium de Pictura, in catal. pictor. Η. α 5. Phidias. De Phidia cf. Cic. de orat. l. II, I orat. c. I; Tusc. Qu. lib. I, Is: auctor erat celebris elypei Minervae. in quo suam ipse imaginem dolose reliquisse sertur. H. 26. Pobcletus. De Ρolycleto videndus I lian. V. H. XIV, 8, ibi Peri non. Cic. orat. Verrin. IV, 3, de orat. l. II, 6, Brut. c. 8 3. II. 27. Solertia. De artificum magna quibusque in artibus excellentia solertia proprie dicitur. G. 28. Tollere nos quod nusquam
esset. . . yelinquere. Ilare plene Graeca sunt: αιρεlv το ουδαμου Ov, et O αρκουvαυτοις καταλεί v. Sensus est. MNE-gare nos, eam ficientiam Vere esse,
quae nulla in re deprehendatur, eam contra nos admittere, qna ipsi contenti esse possint. M G.
cumspecta et provida ratione dicitur. qua veteres Romani insiurandum Cognitionis homanae imbecillitati apta-hant. G. 3o. Ex sui animi sententia. Beete sui, ne ambiguitas lateret in formula ;alibi omittitur pronomen, ubi hac cautione nihil opus. G. - De iis quas Cicero hoc loco memorat formulis.
vide Cojacium Obss. lib. I, 2I ; lib. III, 26, ac Brisson. FO . lib. V, Pag. 477, 48a ; VIII, Pag. PIO, Seq. ac Savaronem ad Sidonii Apollinaris
lib. III, ep. 12. DA VIS.3r. Arbitrari. Ad verbum arbitrari vide maxime pro Fontei. 9, 29. G. 32. Etiam quod ipse mississet. I. e. ω si vel Ocularis testis esset is, tamen eum modo teneri id, quod viderit , verbo arbitrari eonfirmare. Quod pro de eo, quod, ut saePe. G. 33. Cognooissent. Verbulta cognoscere de iudicibus proprie dici, qui
ω in rem inquirunt, eiusque veritatem explorant is, satis notum esse debet CL Ern. Clav. v. cognitis. G.
468쪽
ut ea non esse sacta' , sed ut si Viderin pronuntia
XLVIII. Verum, quoniam non solum naUta Significat, sed etiam Favonius ipse insusurrat, navigandi nobis, Luculle, tempus eSSe, et quoniam satis multa dixi, est mihi perorandum . Posthac tamen, quum haec quaeremus', potius de disSensionibus tantis summorum virorum disseramus, de obscuritate naturae, deque errore tot philosophorum, qui de bonis contrariisque rebus tantopere diScrepant, ut, quum plus
Uno Verum eSSe non POSSit, jacere necesse sit tot tam
nobiles disciplinas δ; quam de oculorum SensuUmque
34. Ut ea non esse facta, sed ut mideri pron. GoerenZ. dat 2 in ea, non ut esse iacta, sed ut V. P. M Sic, inquit, haud dubie veram araetoris ma-
Dum reposuimus. Tres mei Mut ea non rit essent f. is Erl. in ut ea non aut esses. M Ven. I 494, cum Vett. edd. pluribus, ae ut ea non ut esse L . Non enim
fieribae modo, sed VV. DD. etiam in hoc Pronomine, conjunctionibus Praemisso, nimis saepe offendunt. Deinde nihil auctori frequentius est stru-
Ctura, in Non ut . . . Sed utis. Cons.
Catil. IV, 9 , I9.-omnes mei scripti
Cum vetus excusis, quos vidi, pronuntiarentur. Quod serri Potest e nain Construatio est, in majores Voluerunt, ut Pronuntiarentur o. Sed vulgatam, si vere a scriptis est, Praefero. G. XLVIII. I. Te us esse. et quoniam s. m. d. est mihi perorandum. Sic Go
rena, nisi quod delet est ante mihi ρ.
Observans: Erl. est, loco esse, cujus causa Grut. verba re et quoniam . . . Perorandum is, Guiet. autem omnia
etiam quae sequuntur ad verba Stoici texuerunt Usque in subdititiis posuerunt. Sed satis his occurrit Davis. Ante mihi in vulgatis additur est, cujus loco Gud. et Wr. sic, Dr. sit, Erl. et praebent. Inde dubium non est, quin est delendum sit. Mihi antem recte adjungitur, quum priores rationes
Ciceroni cum Lucullo communes erant, haec autem ad ipsum solum Spe tabat. - Perorandiam. Vox propria definienda oratione. H. a. Posthiac tamen, quum fige quin-remus. Prave vulgo ante quum virgula distinguitur; nam eonstructio est, in Quum tamen Posthac, et .m Posthacob vim vocis Praemisso. aeque Pra epost disseramus Punctum ponitur, quum ea ex ordine memorentur, de
quibus postea disseri Cicero malit. Fefellit VV. DD. quod ad verba dedissensionibus plena enuntiatio additur , quae post Philosophorum vulgato more subjicitur. Sed nihil anctori haestructura frequentius est. G. - Posthac. I. e. alio die, si denuo ad disputandum amici Sapientes se Congregaturi sint. Causas dissensionum inter philosophos alia vice se aperire velle promittit; et recte vidit Cic. in his causis investigandis veram criticam sapientiae niti. H. 3. Qui de bonis contrariisque rebus . . . disciplinas. Haec scerenE Pa renthesi includit.
469쪽
reliquorum mendaciiS, et de Sorite, aut pseudomeno *: quas plagas ipSi contra Se Stoici si texuerunt. iis Tum LuculluS : Nou moleSte, inquit, fero, nos
haec contulisse. SaepiUS enim congredientes nos, et
maxime in Tusculanis ' nostris, Si quae 7 videbuntur, requiremUS. - optime, inquam. Sed quid Catulus sentit λ quid Hortensius λ-Τum Catulus: Egone Θ inquit. Ad patris reVOlVOr Sententiam', quam quidem
ille Carneadeam esse dicebat, ut percipi nihil putem
posse; aSSen Surum autem non Percepto, id est, opinaturum s sapientem exiStimem, Sed ita, ut intelligat se opinari, Sciatque nihil eSSe, quod comprehendi et percipi possit: per εποχη, illam ' omnium rerum com-4. De sorite et Pseudomeno supra diximus, ad C. 29. Iterum ablegamus ad eruditiss. Hottingeri not. ad Cic.
de Divin. lib. II, 4 , P. , eq. H. 5. Quas plagas ipsi contra se Stoici
texuerunt. Haec enim syllogismorum genera Stoici vel invenerunt, vel in Venta magis excoluerunt. Inprimis
autem in talibus Chrysippus ingeniosus suit, quippe a quo ista sere omnia. So-rites proprie Chrysippeus vocatur. G. 6. In Tusculanis. In villa cujusque
sua amici miseere volebant confabulationes de rebus philosophicis. II. . Si quin midebuntur. Vulgatur sigraia r sed omnes mei cum Ven. I 494 , ut edidimus; atque ita Priscianus V, P. 162, Bas. unice recte scribi perhi-het. Atque ita nuper correxere Wols. Tusc. V, 8, 22, et MartFni-Lagona Divv. V, 2 , a , ibid. 8, 8, etc. G.. 8. Ad patris reoOloor sententiam. Vide supra 4 , Ia, in quae heri Catulus Commemoravit a patre suo dieia Philoni .. Quo ex loco clare Patet, Catulum priore libro ex Carneadis sententIacontra ea disputasse, quae Philo novaverat. Cogitandum igitur ad ista est, in quam heri exposui M. G. 9. inaturum. Gud. vinatur Rrio peccato supra 24 , 77, scripti omnes
Io. Per ἐπιχυ illam. Goere E dat pariser Pro Per ς quem audiamus : In
tot irorum Doctorum conjecitaris nos etiam symbolam nostram attuli
mus , Pariteri loco Per, quod Plane
nihil est, corrigentes. saepissime enim in codd. per ex comP. Pariter scriptiam vidimus. Meliorem certe hanc judicavimus reliquis . . semPer, inSuPer, Parumis: nam, qui mei, sed, nec, etc. Suadent, optare magis, quam judicare videntur. Neque movere te eorum, qui praeserunt nec , ut Turneb. et Parum ,
ut Davis. dubitatio debet; quippe qui Eusebio auctore PraeP. Ev. XIV, C. 7,
Sensuum oppresso. Pariter autem min
sertur ad patris sententiam. Paulio
470쪽
probans, illi alteri sententiae, nihil esse, quod percipi
possit, Vehementer aSSentior. - Habeo, inqUam, Sententiam tuam, nec eam admodum aspernor. Sed libiquid tandem videtur, Hortensi λ - Tum ille ridens,
Τollendum y. -Τeneo te δ', inquam. Nam ista academiae est propria sententia. Ita Sermone consecto, Catulus remansit; nos ad naviculas nostras descendimus.
laxior autem constructio, quam Vides, est auctoris in narrando Propria. II. Tollendum. Hoo parum intellI-gunt init. Turneb. et Lamb. tollendam corrigunt. At Cicero Horteusium non Provocarat ad judicium suum de Ca tuli sententia serendum, sed de tota disputatione. Minus etiam bene Rath. extollendum. Velim enim locum videre,
ubi extollere pro differre in aliud
temptis tam simpliciter dicatur. In illo enim Plautino loco hanc vim contexta admittunt. Et tamen ne sic quidem ad Contexta recte quadrat. Qui vulgatam ervant, sere assensum intelligi iubent, Petro Fabro auctore. Davis. Perqnam eoae te ad illam digitis extensis adν sam manum rationis respici putat, qua ilIe, quod visum esset, explicabat s x 46. Tollendum jubere Hortens. quo esse vim iudicet, quae tamen talia int, ut ea nec assensu , nec perceptiosequi debeat. Em. ambigue dictum sic vult, ut ad tollendum Pariter ancoras et assensum intelligatur. At enim vero ad Teneo te applicanda vis verbi δεμ lendum erat. Teneri autem in disceptando ii dicuntur, quorum ambigue dictum adversarius ita arripit, ut in suam rem apte vertat. Iam dicit Hortens. Tollendum eo sensu, quo, ut supra s r 46 , relinquendum opponitur, id est, rejiciendam hanc sententiam judicat. Grae-Cum autem verbum αιρεtu Academicis recentioribus proprium erat, si de συ ροαταθεσεt diSPutabant, quippe quam tollerent, solum m θαv v relinqnentes. Hi ne arripit Cicero Hortensii dictum, verbis additis, ae Teneo te in, hoc fiensurae quamquam tu hoc dicto aliud vis, tamen id in meam partem meo iure interpretor, quum id proprium verbum ait nostris, de nSsensibus, ex Dogma
ticorum mente , negandis . . G.
Vertit Castillan : . Je suis pour Iesumisis. Solus mihi, inquit Leelere, Praeses Buherius videtiar verum hujus loci sensum deprehendisse, qui comprobat auctoritate Nonii Μari Ili, hae voce tollendum saepe significari dies
Ia. Teneo te. Quum Cicero Hortensio reponat: ae teneo te . et u ista est
propria Academiae sententia ο; hic qui initio disputationis merat partium Atiliochi. ad Ciceronis Partes fie trans ductum iocose satebatur. Ita sibi inuicem gratificabantur illi amici, humanitatem non ore, sed reapse Prosi