장음표시 사용
451쪽
peccata esse paria '. At hoc Antiocho vehementissime displicet. Liceat tandem mihi considerare, utram sententiam sequar. Praecide, inquit; statue aliquando
quidlibet. Quid λ quae dicuntur quidem , et acuta mihi
videntur in utramque partem, et Paria '; nonne caveam, ne scelus faciam λ Scelus enim dicebas osse,
Luculle, dogma prodere '. Contineo igitur me, ne incognito assentiar; quod mihi tecum est dogma
134 comm Une. Ecce multo major etiam dissensio. Zeno
in una virtute positam, beatam Vitam putat. Quid Antiochus Etiam, inquit, beatam, sed non beatissimam δη. Deus ille, qui nihil censuit desse virtuti; homuncio hic δ, qui multa putat praeter Virtutem
homini partim cara eSSe, partim etiam DeceSSaria. Sed ille, vereor, ne Virtuti plus tribuat, quam natura patiatur, praesertim Theophrasto multa diserte co-
ω non posse fieri, ut ista sapienti pro-
s. omnia peccata esse paria. Rem exposuit Tiedemann. S t. d. Stol. Philas. t. III, P. ISI, seqq. Cic. de Fin. I. IV, 27, sq. ed. Da vis. H. ro. Quid ρ qtue dicuntur quidem . . . naria. Unus Gud. cum vulgata; reliqui mei α quaeque dic. quidem . . Dr. et Wrat. etiam grue pro quidem reserunt.
Quidρ recte se habet, sequente nonne. Sed eonstructio, in qnae dicuntuT. . . nonne caveam is, coactior est; incomis
modat etiam quidem, hoc positu , Vix defendendum. Valde igitur placet cum Davis. . quid Z quum quae die. quidem M.
corrigere : sic enim cuncta in suum, et Commodum sane , ordinem redeunt. Frequens est etiam structura, in quid'quu n. . . nonne is, et paucis ante legitur. Elegante quidem Benileius ratione , o quid Θ quum dicantur et acuta, ut mihi videtur, in utramque Partem , et paria is; sed liberior ea est, quam debebat. G. I r. Scelus enim dicebas . . . dogma prodere. Haec Pertinent ad ea quae SuPra, caP. IX, 27. G. 12. Quid Antiochus' Etiam, inquit, beatam, sed non beatissimam. Etiam notat, Ita est. Quod autem hunc honorum finem Antiochos constituit, inde iactum puta, ut sic Academicorum Stoicorumque summum honori quodammodo iungeretur. Cf. Tennem. Geseh. d. Philos. IV, p. fiet 4. Pluribus illud exponitur Fin. V, as , s , seqq.I3. Deus ille ... homuncio hic. Recte quidem Uetzel explicat ad Zenonem, et Antiochum resereris: sed addendum erat. diei Zenonem deum , quippe qui de virtute altius sentiret, qnam humana imbecillitas admittit r homnncionem autem Antiochum , quum hoc summo hono suo hule imheedlitati nimi inservierit. G.
452쪽
ACADEMIC. I, LIBER II, 43. 43i
pioseque dicente si . Et hic, metuo β, ne vix sibi constet; qui quum dicat esSe quaedam et corporis, et fortunae mala, tamen eum, qui in his omnibus sit, beatum fore censet si, si sapiens sit. Distrahor tum
hoc mihi probabilius, tum illud videtur: et tamen, Disi alloeutrum sit, virtutem jacere Plane puto. Verum in his discrepant β. Quid P illa in quibus consentiunt, num pro VeriS probare possumus p sapientis animum numqUam nec Cupiditate moVeri, nec laesitia esserri.
I 4. Theophrasto multa diserto copioseque dicente. Erci. cum Lamb. et
Davis. contra desiderat, idque ille in multa, quod in cuisse jam insit, pravatum judicat. Sed haec, vere diversa, misceri non debent,quum multa ad argumentorum numerum, cuisse ad uberiorem eoruna et elegantiorem .enarrationem, Pertineat. CL Orat. I, 52, 222, in multas, copiosas et varias
rationes M. ClI. II, 53, 214. Equidem velim contra ante dicente Positum, tibi ejus competidium facile exciderit. Nam licet quidem in forma quidquid dicit. hoc verbum pro contra dicit, accipi possit; tamen hae in juncturasio dici posse, plane dubito. G. Philosophiam morum Theophrasti at igit Sio harus, ecl. Phys. v. II, P. 298 3oo. Ηeereti. De libro Theophr. περὶ in 1ἱας vid. Diog. Laert. V, 2, 13; Cic. Tusc. V, 9. H. r5. Et hic, metuo. Et D tat sed,
atque Orationem ex OpPosito continuantis est, ut saepe. Hic est The
Phrastus , qui ex eo ipso Acadd. I. s,
33, ae spoliasse virtutem Suo decore,
et imbecillam reddidisse is, dicitur, ubi
nos vide. G. - Non possumus quin hoc loco cum Goerenzio et gallico interprete dissentiamus: quia non videt hic pertinere ad Anti hum pPostquam utriusque, Zenonis et Antiochi , auctor enuntiavit doctrInam , utramque in judicium vocat, rationes que assert, Cur neutri assentiatur: alteramque alteri semper opponit : Inde , postquam dIxit : in Deus ille... homu eici hie . ; redit ad Zenonem his verbis sed ille vereor; postremo ad Antiochum his : et hic metuo, eumque ut sibi parum constantem reprehendit, quod dicat virtute sola hominem beatum esse, quum idem dicat multa,
praeter virtutem , eme hDua. I 6. Beatum fore censet. Gud. Wr. censeat. Dr. sentiat; ex eodem sonte. Atque Sane Per se quidem contemni
h. I. subj. non debet,quum qui Praeced. pro quime qui recte accipi possit. G.
I . Distrahor; tum ... lum. Vulgatam quum ...tiam Ex hini nostris eiad. veti omnibus, et e re ipsa , correximus. G.
18. Verum in his discrePant. Se. Zeno et Antiochus. Hic Goer. Principium posuit cap. XLIV, quam interis
sectionem sensui longe magis eonvenientem Putamus.
t 9. Quid P illa. Etiam nostri, ni haud dphie scripti omnes omnium, illud. Sed recte jam illa utraque Asc.
Crat . aliaeque edd. vett. Nec mirum, si seribae pro suo captu sic Correxere, unum id praeceptum rati, quo vere dura
453쪽
as XLIV. Age, haec probabilia sane sint; num etiam
illa λ numquam timere, numquam dolere. Sapiensne non timeat 3 nec, si patria deleatur, non doleat pSatis durum ', sed Zenoni necessarium; cUi, praeter honestum, nihil est in bonis: tibi vero, Antiocho, minime ; cui, praeter honeStatem, multa boua; praeter turpitudinem , multa mala videntur; quae et venientia
metuat sapiens nec SSe est, et Venisse doleat . Sed quaero, quando ista fuerint ab academia vetere decreta, ut animum Sapientis commoveri et conturbari
negarent AP Mediocritates illi probabant si, et in omni
continentur, in nec cupiditate moverim, et, in nec laetitia efferri n. G.
XLIV. r. Nec, si patria deleatur, non doleat p Satis durum. GoetenE dat: u nec , si Patria deleatur Θ non doleat pnec, si deleta sit pis Ita, inquit GoerenE. 5 scripti apud Davis. et 3 mei. Neque ullus dubito, quiu haec vera
Ciceronis manus ait. Nec est etiam non, et sequente si elliptice ponitur, re etiam tum non timeat; etiam turn non doleat . . Deleatur denique idem est quod, uin eo est, ut deleaturis. Ita autem hoc verbum Positum , ut praesenti patriae intereuntis periculum exPrimatur. - Nec, si Patria deleatur, non doleat. Grammaticorum d cretum est, duas negationes affirmare in lingua latina . Hoc semPer Verum non esse docuit etiam Nonius ex Varrone ; et Budarus noster in suis Commentariis linguae graecae exemplis e
Cicerone pluribus, quibus addi possunt infinita alia : quare nihil hic muto. Ρ. FABER. a. Satis durum. Goer. notam Ex clamationis ponit. Davis. inquit, ex tribus ejus, totidem nostris Consen
tientibus , satis delevit, Horatiannmillnd asserens α Dnrumi sed levius fit patientia, Quidquid corrigere est nefas . . At, ut taCeam , Plane non Cominparere, cur haec vox a scribis addita
putetur; multo facilius intelligitur , unde ab his omissa sit : quippe qui
vim ejus intensivam ignorarent, si insoni primarii loco ponitur, ut . Satis gravet Salis audacter, bellet etc. Horatianae autem rationis exemplum apud auctorem ignoro; qui certo adseverationis particulam, V. C. Fian . addidisset. Ceterum scribas in his duobus verbis offendisse, vel inde claruin est, qnod a nonnullis scriptis utrumque abest. 3. Quin et venientia metuat sapiens necesse est, et venisse doleat. Ne in verbis necesse est offendaris, n tandum rat, lime auctorem ex Antiochi sententia indicare. Noluit enim ambigue seribere ; quod fecisset, si necesse sit Posuisset, ut proprie debebat: seripsit indicativo etiam asseverantius. Cogitabis autem ad , vi venientia metuat sapiens ra, in si in malis ea vere ponitis: ita eoibunt facile omnia. G. 4. Negarent. Refer ad Academicos meti. qui in Academia Metere latent rate saepe auctor G.
s. Mediocritates illi probabant. CL
454쪽
ACADEMIC. I, LIBER II, 44. 433
permotione naturalem Volebant esse quemdam mO-dum. Legimus omnes Crantoris', veteris academici, de Luctu7. Est enim non magNUS, Verum RUreolUS,
et, ut Τuberoni Panaetius ' praecipit, ad verbum ediscendus libellus. Atque illi quidem etiam utiliter a
natura, dicebant, permotiones istas animis nostris datas s : metum cavendi causa; misericordiam aegritudinemque, clementiae; ipsam iracundiam, sortitudinis quasi cotem esse dicebant ': recte, Secusne, alia S Viderimus y. Atrocitas quidem ista tua quo modo in 136Brut. 4o, 149. Proprie quidem ista
μεσοτης Aristotelis erat sed Academici veti. qui in seqq. nominantur , in his eum Aristotele faciebant. G.- Mediocritates . . . Prob. II. e. mediam iam tenent, quam ultra Citraque nequit consistere id quod rectum est. H. 6. Crantoris. Nimirum Crantor , discipulus Xenocratis, inter principes
sapientes Veteris academiae censetur.
Vid. Tusc. Qu. III, 6. H. . De Luctu. Supple librum. Diogen. Laert. IV, 2 : Θα-αζεται δὲ αυτου μαλiστα βιελίοv το περι πεvθους. Quem librum Cicero paene totum suum fecit in tertio Tusculanarum. Cons. Bau te Diction. I, pag. 929. G. 8. Tiaberoni Pancetitis, hunc librum commendarat in alio ejusdem argumenti , quem ille huic inscripserat, es. Fin. IV, 9 , 23. G. - E qua tuor Tuberonibus a Cicerone huc illuc Iaudatis, h. l. dicitur Lucius Tubero , e familia .ssiliorum, qui erat legatus Quinti Ciceronis in Asia. De aliis , si tanti est, v. pro Μuram. Cap. 36, et Brut. P. 32. H. s. Atque illi quidem etiam utiliter
a natum, dicebant, Permotiones . . .
tias. Illi, ex contextu, debent rase Aeademici veti. At Tusc. IV, c. I9 26 , haec ipsa sententia solis Peripate-I. Ge. para tertia. ticis adscribitur : neque videntur illi hune locum diligentius tractasse; alias. in tam late disputatis , Cicero eorum, nisi plane fallor, ibi mentionem fecisset. Quid, quod ipsa adeo verba ibidem Peripateticis vindicantur p Ita dictum illud, vi iracundiam cotem fortitudinis esse in r9, 43 seu. Lact. Instit.
Divv. VI, 19, 2ὶ solis his tribuitur. Quid igitur judicamus p Hoc scilicet,
Ciceronem, Academicos latiori sensu quum etiam alias dicat Peripateticos simul complectens, h. I. communinoinine hos separatim , et Prae ceteris, intellexisse. Quod eo magis licebat , quum Antiochus Academicos veti. et Peripateticos eosdem vellet;
atque hinc inde proxima S dicatur,. Xenocratem et Aristotelem quasi eosdem vultis . . G. Io. Ipsam iracundiam fort. quasi cotem esse. Bene vertit Castillan : in Lacolere meme, POur alguifer uoire con-
II. Rσcte, secusne, altas viderimus. Ad duo haec, quae maxime Peripateticorum erant , reseruntur, I 'verba vi in omni permotione naturalem atque inde necessarium) volebant ESse quemdam modum is, et ti' illa, Mutiliter permotiones istas animis da- taan, quae supra leguntur. G.
455쪽
veterem academiam irria perit, nescio φ . Illa vero ferre non poSsum, non quo mihi displiceant; sunt enim Socratica pleraque mirabilia Stoicorum, quae παραδοςα nominantur : Sed labi Lenocrates, ubi Aristoteles ista tetigit hos enim quasi eosdem esse vultis 4. Illi umquam dicerent, sapienteS SolOS regeS,solos divites , solos formosos λ omnia, quae ubique
esSent. Sapienti S QSse neminem ConSUlem, praetorem,
imperatorem, neScio an ne quinquevirum quidem quemquam , niSi sapientem Postremo, Solum CiVem, solum liberum λ insipientes omneS, Peregrin OS, EX-sules, servos, furiosos p denique 'si scripta Lycurgi,
ra. Atrocitas quidem ista tua . . .
irruerit, nescio. Illa vero. Sic GoerenZ, nisi qnod interpungit: nescio rilla et ero. Intellige, inquit , m quomo-dci tam atrocia praecepta sapientem numquam cupiditate moveri, nulla laetitia esseres; numquam timere, din
tuis, in Academiam Veterem Venerint, non dispicio n. Irrumpere autem et ganter de re quaque intempestive inistercedente. Cf. Ligar. 6, 13. Denique vulgo ubique vitiose Post nescio puneto maximo distinguitur, quum init. Constructionem ex Graecis, Platone marime, imitatam, ου Mδα ' ἀψα , non viderent , quae sere Semp r CuIn nrbanitate transeuntis est, et eo Sensu dicitur, quo, non quaeram, non Timabor , etc. Illa ad παραδοςα Proxime refertur 2 sed auctor graecaruvocem ideo tam alte reiecit, ut latinam illam , admirabilia, qua hane expressit , praemitteret.
vultis. His Cicero nihil , nisi hoc dicit, α vos Academicos veti. et Peri- pati. eosdem dicitis in. Composuit atristem ingeniosissimum veteris Academ. virum cum Aristotele, Peripateticorum auctore, atque ita , Personas Com- Parans , non Potuit, quin quasi sunm adderet. G. 34. Quinquevirum. Parum adhuc de his quinqueMiris quaesitum est. Praeter ea, quae Inti. ad Liv. XXXI, I 4, et ad Horat. Serm. II, 5, 55, Congessere, locus classicus est Digesti. I. I, t. a , C. I, med. in Quin magistratibus, vespertinis temporibus in publicum esse, inconveniens erat, quinqueviri constituti soni eis Tiberim
sent pro magistratibus sungi . . En tibi quasi magistratum nocturnum , qui noctis tempore reliquorum loco magistratuum erati Iis, teste Asc. Ped. p. 96 ed. Ald. aditus sere erat ad magistratus majores EaPessendos. Equidem ranum modo horum ultra Tiberim praefecti vigilum nomine fuisse, reliquos 4 cis Tiberim inspectionem habuisse, qui ipsi Cistiberorum nomine insignirentur, argumentis sat Probis iudico. G. IS. Furiosos' denique scripta Lycurgi. olim post denique interpungebatnr, quod defendit Davis. Et nostri
456쪽
ACADEMIC. I, LIBER II, 45. 435
Solonis, duodecim Tabulas nostras, non esse leges ne urbes denique, aut civitates δ', uisi quae essent sapientium Θ Haec tibi, Luculle, Si es assensus Antio- x37cho, samiliari tuo, tam Sunt defendenda, qUam moenia; mihi autem, bono modo; tantum, quantUm Videbitur XLV. Legi apud Clitomachum , quum Carneades et stoicus Diogenes ad senatum in Capitolio starent, A. Albinum', qui tum , Ρ.
quoque codd. dcio eodem modo. Sed, ut taceam, hac in re scriptis aucto ritatem paene nullam esse : nuspiam
denique in clausula deprehendes ; asPonte autem enunciati recte. CL pro
Quint. 23 , 74. Sed quid hoc est pQuo demum modo. scripta Lycurgi pquum Lycurgus leges suas non modo non scripserit, sed etiam scripto uin quam asservari vetuisse dicatur lEquidem scita scribi malim, id est
leges communi consensu latas, et Receptas, ut Memmii scitum dicitiar, etc. Quis autem nescit, quam sit ubique sciscere et scitum in eodd. eorruptum.
I 6. Ne urbes denique, aut cisitates. P. blanui. ne . . . quidem suadet. offendit enim in ne Pro ne . . . quia
dem posita, et in denique repetito. M pro ne quidem dictum concedit Bremi aliis Latinis, a Cicerone sic dici, dubitat. Aliter judicat Ruhnk. ad Rntil. II, 17, Pag. I 29. NOS exceptionis hujus causam probabilem nullam videmus , idque maxime, quum haud pauca loca deprehendantur , tibi in hac ne, ut h. l. Plene Acripti consentiant; plura etiam, in quibus quidem a scribis additum vi deatnr. Praeter ea, quae Rulinh. l. I. assert, CL supra II, 17, sa. Denique
autem sic repetite ponitur II Catil. 11, 25, ubi adeo Postremo interponitur. Duo denique mei, et ne urinbis . . . civitatis , atque ita edd. vetti plures e sed videntur haec scribae ad leges retulisse ἔ alias enim Cicero urbιs non scribit. G. I . Hinc tibi. . . videbitur. Id est... Pro his tibi, tamquam Pro aris et focis, Pugnandum est; mihi contra, quod meo commodo sat, tantum , quantum Placebitis. Notanda enim dicendi sorma bono modo, quam Crastillan h. I. satis apte, a de la bonne nanterem, vertit. CL Att. III, ep. 23, Q. Fr. II, ep. 6. Apud Comicos eadem ipsa saepius obvia est, responde-
Cl. Hist. h. n. Cf. Pighium in Antillii. ad a. II. 598 , qui inde acute conjieit,
Albintim tum praetorem urbanum suisse, quippe cui hoc munus suis i , ut Iegatos acciperet; verissimeque idem verba, in ad senatum in Capitolio sta-
457쪽
COSS., praetor eSSet, eum, qui Cum avo tuo, Luculle,
consul suit, doctum sane hominem, ut indicat ipsius historia, Scripta graece, jocantem dixisse Carneadi:
u Ego tibi, Carneade, praetor eSSe non Videor, quiau SapienS non sum; nec haec urbs, nec in ea 4 civitas n. Tum ille, re Huic stoico non videris v. Aristoteles, aut Xenocrates, quos Antiochus sequi volebat, non
dubitavissct, quin et praetor ille esset, et Roma urbs, et eam civitas incoleret. Sed ille noster si est plane, ut Supra dixi, Stoicus, Perpauca balbutiens'. 38 Vos autem mihi veremini, De labar ad opinionem et aliquid adsciscam et comprobem incognitum; quod minimo vultis. Quid consilii datis Τὸ Testatur saeperentis, non de intromissis, sed de intromittendis intelligit; sic ni haec AD binus his, quam eos introduceret, dixisse putandus sit. Dixisset enim auctor ad curiam , ut alibi, es. Catil. II, 3, 5, nisi in Capitolio senatus habitus suisset. Senatus autem in Captistolio legatis datus etiam alibi memoratur , Vid. Liv. VIII, 5 , maxime foederis pangendi causa ibid. XXXVI, 55. G.
3. Nec haec urbs, nec in ea cisitas. Vera haec Iectio est, licet etiam tres mei priorem nec in nam mutent, et Erl. . ne tartis, ne haec civ. M praebeat. Saepe sic Nec, ex duplici comp. n et nc Cum his Parti. mutatur. Hinc autem repetitum ex correctione est, quum mea pro in ea legeretur, ut duo mei peccant. G. 4. Huic Moico non videris. Ita exeontracta oratione auctor pro in mihi tu quidem praetor videris; sed huic, qui Stoicus est, non Videris n. G. GoerenE stoico inter virgulas posuit, quod minime necesse est. 5. Sed illo noster. Sic recte rePΟ-snit Em. Davisio sua sponte mester corrigente. Cic. ideo nOater, quipPequi Antiochum et audisset, et in pluribus etiamnum probaret. G. 6. Perpatica balbtitiens. Minus clare Em. haec et ad hunc I. et in Clave v.
balbutire. Dicitur enim de philosopho,
. non recte et acclarate disputantem,
ut Divin. I, 3 , 5, α Epicurum balbu
tientem de natura de rum m. G.
labar ad opinionem . . . quod minime et tistis. Quid consilii datis ρ Hunc locum assectum esse, Lambin. Daviλ. Benti. aliique statuunt. LambiniIs quidem, qui Nereri videmini eoniicit :Posse tamen vulgatam ferri concedit, si re mihi vereminiis pro re mihi timetisin explicari liceat. Quod nemo dubitabit, quum mihi pro mea caiasa dicatur. Benti. eum quo facit Davis. sic mutat: κ Vos autem, qui veremini, ne Iabar ad opinationem . . . qNOd minime vultis, qvid consilii datis pis Perse quidem optime. At vinationem , quod Ioci sensum flagitare etiam Da
vis. statuit, eorrigere necesse non est ἔ
458쪽
ACADEMIC. I, LIBER II, 45. 437
Chrysippus, tres solaS esse sententias, quae defendi possint, de finibus bonorum; circumcidit et amputat multitudinem . Aut enim honestatem esse finem, aut Voluptatem, aut utrumque. Nam qui Summum bonum dicant id esse, si vacemus omni molestia, eOS invidiosum nomen voluptatis fugere; sed in vicinitate Versari. Quod sacere eos etiam, qui illud idem cum honestate conjungerent; nec multo SECUS eOS, qui ad honestatem prima naturae oommoda adjungerent. Ita tres relinquit' sententias, quas Putet probabiliter posse defendi. Sit sane ita : quamquam a Polemonis, et peripateticorum, et Antiochi finibus non facile divellor, neque quidquam habeo adhuc probabilius; verumtamen video', quam SuaViter
quia SaePe auctor V. vinis universe Ponit, ut opinatio valeat ἔ imprimis quum ad , non in , Ponatur. Alia sortasse res soret, si opinione legeretur: ut alias scribit. Hoc sane nos quoque offendit, ad haeo tam arte cohaerentia, nimis abrupte quaeri, inquid consilii datis pis Cur autem qui exciderit, plane neSCimus, atque inde vel sic Bentin eianae conjecturae diffidimus. Si cor rigendum est, ita levi manu scribimus: ω Vos autem mihi, si veremini, ne Iahar ad opinionem ... incognitum,
quod minime vultis , quid consilii
datis is p Amat enim componere auctUr
pronomina ; hinc mihi non posterius adiecit. Si autem post hi saepe excidit , multo magis inde post mihi, percomp. scriptum omitti potuit. Jam PrinPrie constructio, is quid autem vos mihi η, procedere debebat: sed vis Ioel in νOs quum esset, conditione interposita, Suapte natura verborum ordo, quem Vides, enatus est. Stoici denique ἀ- Πωστω GPατατιθεσθαt turpissimum
judicabant; unde auctor in parenthesi addit, et quod minime vultisa , id est,
in quod vos tantopere cavendum esS.
8. Ita tres relinquit sent. GoerenΕdat: a ita tris relinqrii fecit. a Ante Davisium , inquit , reliquit vulgabatur , qui Sane rectius e tribus suis relinquit: quod tres itidem mei , et Ven. I 494. Crat. aliae, tuentur. Sed altiore radice vitium haeret, quam ut sic locus persanatus sit; quod vel subjunct. putet testatur. Unde, Perse non male, Rath. Putat corrigi iubet. obliqua enim Oratio ad verba, a sit sane itam, Pergere debet. Perti
nent autem ae ita tr. rel. Sent.. ad
Chrysippi argumentationem sic, ut ejus conclusionem contineant, et V linqtii ab omisso dicit pendet, ut reli-liqua infinita, quae praecedunt. 9. Sit sane ita d quamquam a Pol probabilius p verumtamen video. Pessime hic I. omisso quam quam , ab Em. sic scribitur : re sit
Mne ita. a Polemonis . . . Probabilius. Verumtamen, etc. . sed omissa est
459쪽
voluptas sensibus nostris blandiatur. Labor eo, ut assentiar Epicuro, aut Aristippo. Revocat Virtus, Vel potius reprehendit manu '; pecudum illos motus esse dicit; hominem jungit deo A. POSSum esse mediuS : ut, quoniam Aristippus, quasi a uim iam nullum habeamus, corpus Solum tuetur; Zeno, quasi Cor PoriS Simus expertes, animum Solum complectitur; ut Calliphontem sequar ', cujus quidem sententiam Carneades ita studiose defensitabat, Ut eam probare etiam videretur. Quamquam Clitomachus affirmabat,
numquam se intelligere potuisse, quid Carneadi probaretur. Sed, si ipsum L finem in J velim sequi; nonnei PSa Veritas *, et gravis et recta ratio mihi obversetur p
haud dubie in hujus ed. Pari. quam quam tFPothetarum vitio; quippe quae
sit codicum, editorumque omnium. Necessario vero parenthesis quae ιδ ιam
quam ... Probabilitis includat, nobis addenda videtur: idque magis quum paene innumeris locis quamquam P renth. ingrediatur cs. Philipp. V. a;
denique verumtamen excipiat; cons.
hendis manu. Lamh. prehendit: sed vulgata multo est melior, quum in re Aententiae vis sit. G. xx. Hominem jungit deo. Davis. cum Ernest. jungi suadent: sed nos vulgatam elegantiorem adeo Censemus, at dicendo intellexeris, vel Potitas Pro, in docet junctum esse is, capias. Simili
ter enim auctor ubique. G. - ΗOm. ideo. II. e. Voluptatem rem esse Cor
poream , belluinam , adeoque Prorsus indignam quae sit hominis finis, siquidem dei nos cognatione tenemur.
I 2. Ut . . . ut Calliphontem sequar. Repetitam ut hoc loco Ern. defendit, licet parum sibi constans, GIudem alibi damnet. cf. nupra is, 49. Plures scripti posteriorem in aut mutaui :sed a mei recte ut. Ven. I 494, ut aut
utroque juncto. G. - De Calliphonte vide supra, cap. XI.ΙΙ, S a 3 1.1 3. Sed si ψm inem melim sequi. Goeretia delet 'em. Recte , inquit,
abiecit Davis. ex Paris. 5, Probante Em. vocem finem, quae Vulgo post ipsum additur, atque eamdem ignorat etiam Gud. Redit enim Ructor , in interpositis nonnullis , ad verba, ae ut Calliphontem sequar is. Sed autem Proin Prie, Post quaedam interserta, oratio. nem resumentis, nemo nescire debet, qui auctoris scripta vel primis labris degustavit. 4. Nonne ipsa veritas, et Waris
et recta ratio mihi oboersecti . GoerenE dat : a nonne ipsa severitas M. Quem audiamus e Davis. et Em. Correxere veritas. Pront etiam meorum
460쪽
Tu, quum honestas in Voluptate contemnenda Consistat, honestatem β cum voluptate, tamquam hominem cum bellua, copulabis λXLVI. Unum igitur par, quod depugnet , reli
quum eSt, Voluptas cum honestate. De quo Chrysippo fuit, quatitum ego Sentio, non magri a Contentio. Alterum si sequare, multa ruunt et maxime Communitas cum hominum genere, CaritaS, amicitia,
justitia, reliquae virtutes; quarum eSSe nulla PoteSt, nisi erit gratuita β. Nam quae voluptate, qua Si mercede aliqua Α, ad officium impellitur, ea non est Virtus, sed fallax imitatio simulatioque virtutis. Audi contra
illos, qui nomen honestatis a se ne intelligi quidem
recentissimus, Wrat. praebet. Sed tarn ad Legg. I, I, 4, ubi aeque haec vox corrigitur, plura de ejus propria n
tione diximus. SeMeritas enim est scem veritas in dictis, et rebus. Sed mira lectio Gud. a voluntas Praetereunda non est. Quam tameu glossam magis ad seMeritatem, quam veritatem aPture liceat. Quid Θ si legeris, in nouue
ipsa gravitas et recta ratio mihi adversetur λ ,. Sic grapitas de re severa sentiendi cogitandique ratione in nam de fine bonorum agitur, dicetur, quae a recta ratione, ορθαν λοπω Peu-det. Atque tum ex compendio facile subat. ita adjectivum mutari potuit:
seMeritas autem et voluntas substan
tivi glossemata forent. offendit certe
me duplex vocula in .et gravis et r. Cta rvt. . quam , nisi utramque expli-Cativam statueris, ex auctoris usu vix defendero. S. EOnestatem . . . cuiatiabis. GOerena dat: in sic hora. . Copulabis
inquit, abest vulgo. At Gut. Dr. Wrat. si; tande vix disium esse debet, quin Part. sic ad exemplum graeci ουτως ,
hiicientis et exprobrantis PrOPria, obliterata sit. Objectioni quoque m
turum tempus inservit. Praecedere item sic particulae tamquam saepissime solet.
XLVI. I. Uritim igitur Par, quod GPυ et. Suinpta a gladiatoribus similitudine hoc vult aractor : di Duo restant finium genera, quae dijudi
canda fiunt M. G. a. Alterum si sequare, multa ruunt.
Erl. se uere , quod quidem ob erit,
quod sequitur, non est abjiciendum. Nam indicativi , qui proxime sequuntur, in oratione asseveratiore Ciceroni fiunt ex more. Sed vulgata serri recte potest. Quae deinceps loquuntur, ad Epicurum pertinent, et enueleatins disseruntur Legg. I, 28 et 19. G. 3. Nisi erit gratuita. Has observationes opponit Cic. Epicuro, statuenti ἀαριτας δια πηου ηδ η, αἱροσθαι. Vid. interpp. ad Diogen. Laert. X, S. 238, coli. Cic. Tusc. Qu. V, 26, 4 I. H. 4. Quasi mercede aliqua. Gnd. ignorat aliqua: quod recte abesse PM-
test : nam quasi, ut saepe, tiamquGmnotat; sententia etiam pronomine nimis coarctatur. G.