장음표시 사용
51쪽
multis seculis vira , obscura, inquam , non ingenij & acuminis penuria, neque muneris ignobilitate , sed temporum nebulis. Habet Amandus suos testes, habent En-gilbertus, Ionas, Uvalafridus, ceterique contemporanei sua lumina , hic vero pauca, immo serὶ nulla, nisi ea quae vel necessitas historiae interierit, Vel ipsius volumina Rrtim & quasi perperam retegunt. Habemus tamen ex Adoneprimis incrementis initiatum fuisse Presoyterio , & propter ipsius vitae &doctrinae integritatem ad Chorepiscopatus dig
nitatem evectum mox Ledrado in Suessonicum Monasterium concedente, ad
52쪽
SVnopsis operam Agobardi. fastigia Primatiae Lugduneae sublatum,con nitente Imperatore , universa Gallorum Episcoporum synodo, ubi in veste &sarcina tantae sublimitatis mutatos annos sine crimine transegit, perpetuis scholς & linguς certaminib' aggreLsus Iudaeas synagogas. Sed labes unica fulgentem multa gloria senectam obscuravit. Cum enim Clotharius odio su TitS novercae, nomine Iudith, filiae V vel phi Comitis, a clavo imperij universi removeretur; machinatur clam de aperte Contra patrem , animosque utriusque' gentis, laicae & ecclesiasticae , in exciadium sceptri paterni abripit: inter quos
Agobardus a nde Principis avulsiuS, accendit consilio juvenilem Clotarij animum. Convocatur Concilium t ubi de eripiendo patri diademate audacissime quisque contendit. Hac specie invadit Caesarem, & erepta corona, eundem in monasticam solitudinem conjicit. Galli furiunt, nec patiuntur tantam fieri patri injuriam , movent arma, restituunt Imperatorem , vocant filios, Pipinum, &Bernardum, quorum ope Clotharius adorandam & exorandam Veniam cogitur.
Auctores consilij quaeruntur puniendi. Ecclesiastici ejus turbae fomites depre-
53쪽
Aventinus l. 4. Annal. Boiorum.
benduntur, aufugiunt in Italiam. Lbonem ad Saxonios compulit Imperator. Ascribertum Lugdunensem nihilo secius cursa Pontificum movet: deponitar. ceteros qu&que in Italiam elapsos per omnium sacer dotum religiones devovet. Posthaec pramae
solis die quadragesimae velut nondum ab iniusta sacrificulorum excecratione solutus, νursus a septem Archim fis solenni ritu bene precantibus, lectis de libro supplicamentis
faustis bonisque omnibus, cum mamma omnium qui aderant laetitia , popula acclamante, feliciter expiatur. Unasivero in potestate hominissit, in arcaque sive vitro, ficu 'ti gemius ater magico susurro clausa tenea tur aeterna ilia majestas, at nutu nostro vel Haudiat vel aperiat caelos. Turbae ejusmodi & vitae pacatae dinerimina avertunt animum a scribendo,
ut deinceps lumini Evangelij, Ecclesiae
reparandae , muneri obeundo intentus sit. Quo anno natus, nescitur. Scitur ipsum natum aurea Caroli Magni aetate,
illustrium & doctissimorum Apollinum
alumna , floruisse aetate argentea Lude-vvici ; extinctum vero inter ferrea filiorum Ludevvici certamina apud Sancto.. nas in expeditione regia, inter quae om
ne genus excidjj Imperij labentis ruinas
54쪽
Θnopsis operum Agobardi. eonvellebat. Prauill sit oratorio dicendi genere, & imprimis Scripturae memoria. Habuit illustres contemporaneoS, Philosophia & Theologia claros, quorum Volumina terimus, Hincmarum Archi piscopum Rhemensem , Halmonem Episcopum Halberstati, Rabanum,VValafridum Strabum, Claudium Taurinensem de Adoratione Imaginum, Ionam Aurelianensem, Halligarium, dc Amalarium, Heli prandum Episcopum Toletanum, Engilbertum,&c. &plerosque
alioS, quos reticemus. Graves tractavit
materias, quarum syno eis subjicimus. S OPSIS PRIMI LUMINIS adversis Dogma Felicis.
uvici Cesarum, e summis Pyrenxi apicibus emersit quidam Episcopus Origellae ab Aragonia, vir alioquin circum-lpectus , dc iubtilitatis Hispanicae non indigus: qui Nestoriae sectae jam diu fulgore Evangelij exstinctae semina ab in feris excitavit. Objurgatur primo dc Convincitur ab Heliprando Toletano Episcopo. Inde ad Ratimonae compes .cenda H s insolentia, Concilium . trahi-O. iiii
55쪽
tur ab Imperatore. Tertio Romam, ubi prostratus ad limina D. Petri, hqresim aD noscit coram Adriano Pontifice. Postr mo cum iterum sua figmenta chartis exarasset, convenitur ab A gobardo,vin- Citur, Profitetur errorem. Post ejus obitum, tundamenta dogmatis diruit, Patrum & Scripturae auctoritate. Haec sunt Felicis fundamenta.
I. Est e Nestorio, Duae in Christo separarae personae, quae duplicem filium
sive Christum constituunt. alterum in carne, alterum in verba. Istum non fuisse crucifixum, sed esse filium Dei, nat ra , Veritate, proprietate, genere, nati vitate, substantia , illum, nempe incar
natum , fuisse passum, & esse filium Dei
gratia, electione voluntate,placito,prae destinatione, assiimptione, adoptione. II. Vt filium Dei naturalem, esse omnia essentialiter , aeternitatem, sapientiam , &c. Vt hominem, omnia quae illi insunt, esse accidentia, puerum, prophetam , &c. quae sunt accidentia illi se cundum dispensationem carnis,non prori pria secundum potestatem divinitatis. inhumanitate em solum sacerdotem . in
Hs Vnde sequituriVirsinem esse alio
56쪽
Θηοpsis operum Agobardi. modo genitricem divinae, alio modo humanae naturae. Proprie, humanitatis , gratia vero, divinitatis. IV. Et quemadmodum Christus α-Ecclesia vocantur unum, nec sunt una persona, unumque Suppositum , sic quamvis dicatur Verbum carnem fiactum esse, & esse unum, non sunt tamen unica hypostasis. Et hae sunt foedae voces, quibus Hic panus ille tenebrio Christi lumina ausus obvoluere, quas noster Gallus egregiis
I. In Christo duas quidem naturas,sed in unam hypostasim unamque perinam substantialiter unitas. & inde non scillim humanitatem sed totum Christum fuisse passum, divinitatem clavis confixam suo
modo impassibili, sine sensu, sine pas
Ideoque non duos filios, sed unicum in duabus naturis, sine confusione hyp staticum, filium Dei natura, proprietate, substantia , non autem gratia, Cum sit coaeternus Patri. Neque Praedestinatione, quia Pater non est prior ipso tempore, nec natura, sed origine. Nec adoptione, quia seclis extitisset aliquando alienus a Deo. Nec assumptione , quia
57쪽
assumens & assumptus sunt idem. Sed unicus naturalis filius Dei. Et quemadmodum quilibet homo, anima &. caro, est una persona , sic Christus una persona, Verbum & homo.
carnis, fiant divinitatis. Nam si caro es h propria Verbi , cur nomina carnis non erunt propria ei. Ideo que cum carnem sumpsit: omnia carnis propria sibi fecit; ita ut secundum utramque naturam sit& vivificator, & Pontifex, &c. si cur secundum utramque animae dc corporis, totus homo dicitur rationalis , dicitur puer, Philosophus. III. Et per consequens, Virginem fuisse matrem utriusque naturae, divinae etiam, sine qua caro nunquam fuit incarnata, totumque Christum incarnatum genuisse. IV. Qvqad unionem Christi cum Ecclesia, imparem esse cum incarnatione. Nam illa cum fiat, saltem spiritu , non
corpore, fide non carne, voce non actu, amore non copulatione, ex infinito personarum numero cum aliquo capite mystico , non potest dici vera unio , unio. inquam incarnationis, quae fit ex duabus naturis substantiis in unam personam.
58쪽
Et haec sunt argumenta, quibus Ago, bardus vim & nervum dogmatis Felicia. Di confregit. II. Volum. De Insolentia Iudaeorum.
IN adversis nulla Gens abjectior, in
prosperis insolentior Iudaeorum. Beneficio Caesareae Majestatis locus pacis S morie datus ipsis in Gallia fuerat, Lugduni potissimum. Sed ubi dulcedo pacis paululum eos laxat ab incommodis fugae, struunt artes, adulantur aulicis nobilissimis, eosque pecuniis devincunt.& sic obliquia fraudibus Indicula a Clementissimo surripiunt adversus Ecςlesiae Lugdunensis Episcopum, qui avertebat populum ab his. Ne divenderent mancipia Christiana
Ne Mulieres Christianae cum eis Satabatigarent, Ne diebus dominicis operarentur. Ne quadragesima cum eis pranderent , & easdem carnes ederent. Ne Carnes immolatas ab ipsis emerent, vinumque eorum biberent.
Insectantur eum, singulosque Christianos ad suas synagogas blanditiis Zc ampullatis Patriarchicae dignitatis elogiis rapiunt , insolestum, es contra morςm
59쪽
Christianos servos emunt. Agobardus queritur apud Caesarem, artes retegit, auctores consilij aperit, petitque medelam tantae ruinae; pollicitus se Scripturae testimoniis eorum vitam, moreS, s perstitiosum vitae genus depicturum. III. molam. De Iudaicis S perstitionibuου. Noe rapite A BOMINANDAE Gentis Iudaicaeu pervicaciam rit sisque a veritatis semita alieno, effecisse apud patres antiquos ut canones de cavendo contubernio,convictu, copulatione ipsorum componerentur, futissime hic disserit Ago-Dardus, immo tanto odio habuisse ut illustrissimus ille Ambrosius mortem Citius optarit, quam maceriam templi Iudaici reaedificare. I. Seniores Clerici, qui convivio Iudaico interfuerint, excommunicantor per annum. Iuniores si praesumpserint.
II. A Coena usque prima Pascha per plateas ne ambulanto. Secus, a Iudicinus distringuntor. III. Nullus Christianus Iudaeo servus esto, sed dato xxi. solidorum pretio
IV. Si quis ad Iudaicum dogma servum Christianum illexerit, plectator
60쪽
Θησο Operum Agobardi. mancipio , dc legali damnatione pu-
V. Ne quis Iudaeus sub tempus Pacchatis Christianos convenito. Caussa istiusmodi severitatis est ab Eorum rabie, pervicacia, atque corrup-rione doctrinae, quam tot nebulis Pharisaicae illae Deuteroseis obtenderunt, ut
nil pen E luminis apud ipsos reliquum sit.
Deum esse corporeum , audire, α videre.
factum. Ex vanis Dei cogitationibus daemo
Litteras Alphabeti esse sempiternas. Legem Mosis ante mundum fuisse scriptam. Plures esse coelos, plures terras, plura
Deum habere septem tubas. Petrum Apostolum propter hebetudinem sensus Cepham, id est, Petram
ta aquaeductum,&ab Inundatione aquais' rum sublatum, a Pilato per x I 1. Lunas quaesitum.