장음표시 사용
71쪽
nustatem. Fons, propter ex huberantem undique lympharum coelestium copiam. Fons signatus, propter admiranda Mocculta mysteria. Regina, propter imperium in Synagogam , daemones, sectasque universas. Ancilla, propter obedientiam. Mater , propter generationem filiorum. Quae di versitas nominum, nihil divisum, sed unum sponsium sponsamque unam essicit. Ista unitas affechus debet avocare ab
omni dissidio Clerum, ut stato muneri navet. quod est esse adjutor Dei, non Antichristi.
Eorum qui dissolvunt unitatem, multiplices sunt. Corrupti, qui aperto scandalo unitatem Ecclesiae Conturbant.
Hypocritae, simulata justitia. Adulteri,
aperte & simulate veritatem Corrumpendo. Ambitiosi, honoris caussa. Mercenarij, lucelli dulcedine. Φιλο- ι, corda non in sponsi, sed in sui amorem lauta demque alliciendo . unitatem Ecclesiae abscindunt. At verus pastor, Veraeque pacis custos, abjicit a ministerio Husimodi portenta, invigilat gregi, sine ignavia,sne imperio, sine simulatione, sine scandalo, pascitque eum secundum omnes formulas sibi a Caesare coelesti praescri-
72쪽
Θησο Operum Agobardi. ptas. Vt sint tales, hortatur omnes Pastores , Presb3 teros, Abbates, si velint
esse membra unici capitis,& administrare Ecclesiam secundum mandata divina. De Imaginibus.
mandato, tractat h1c ex professo Agobardus de cultu imaginum. Stupenda suo seculo imaginum erat superstitio,& circa cultum simulachrorum horrenda dissidia. Prima Nicaea praescripsit adorandas. secunda confirmat. Oriuntur rixae toto Oriente, quae sese diffundunt in Galliam. Congregatur Francofurti , ubi Nicaea apertis sententiis damnatur.
testamentis patribusque adorandae imaginiS.
dis oculis, non instruendis populis,&C. Illa aetate scribit Claudius Taurinen sis de adoratione imaginum. Contra ipsum Ionas Aurelianensis. Plerique concurrunt in eadem materia agitanda. Reges ipsi. Agobardus apertissim E , cujus
haec praecipua sunt capita e D. Augustino ceterisque Patribus.
73쪽
Ι. Nulla est alia Dei imago, quam hoc quod est ipse, dc secundum quod est ipse, non potest pingi, ideo neque adorari in imagine nisi in illa quam ipse nobis prae scripsit, nempe Christo. II. Duplici quidem adoratione, eX-
terna & interna. Vtraque vocatur reli
gio ; qua interne & externo obstringi mur aeternum & soli Deo; ad quam pertinent λακεία, cererique cultuS, quatenus sunt nomina religionis.
Vbi vero sunt nomina ossicij dc servitutis humanae, λεια potest dici de servis ec subditis . ἰυActi L, de omni S. Honor de sanctis de martyribus. Pietas de parentibus. At sola religio de Deo, quia soli omnino Deo debetur.
IV. Vnde patet, neque angelos, nemque sanctos ullo religionis adorandos Cultu, praeter aeternam Dei imaginem, quae se mediam inter homines Deum que constituit. V. Angelos. I. quia beati sunt beatitudine aliena. a. quia nolunt offerri sibi Husi nodi cultus. 3. quia per hoc a da monibus discernuntur.
VI. Sanctos, quia non sunt sancti nisi sanctitate Spiritus, lumina nisi a summo lumine, dij nisi a Deo , aguntque mirari
74쪽
Θnopsis operum A gobardi. bilia, non ut caussae, sed ut media & instrumenta. ideoque relictis illis, longius ad lumen aeternum devolandum. VII. Quorum nihilominus memo
rias , vestigia, si qua sunt, sive in scriptis,
sive in corpore, immo eorum sepulchra propter resurrectionem, vitam, imita tionem honoramus. Non tamen ipsis templa aut altaria construimus, sed soli
VIII. Adorationis enim haec lex est,
ut nulla creatura, nullum phantasma amente de Deo evictum, nullum opus humanum , nec sol exoriens, nec Occidens , nec nubes, nec igniS, nec arbores, nec opera hominum, ut sunt imagines.
Nam si opera Dei non sunt adoranda, quanto minus hominum, id est, imagines Dei, angelorum, sanctorum. IX. Neque objicias, non te imaginem , sed rem imagine effictam. Nam objectum terminat adorationem. Adde quod fraus est Sathanae, qui specie honoris sanctorum , ad idola mentem traducit , a vero aeterno ad carnalia nos demergit. X. Picturae aspectandae, ceu res ina nimatae , oculo externo. Deus intern
ador*ndus. Illa , caussa historiae,&πie-
75쪽
moriar, non religionis. Deus latriae, dou liae, & sempiternae religionis. Illet sine cura, sine honore , quia nec male nec bene possunt facere. Deus cum spe,cum amore, cum honore, & gaudio sine fine XI. Adde quod ut abjiciatur omnis superstitio , nulla imago in parietibus Ecclesiae depingenda , nullum simulachrum erigendum; nec illae imagines vocandae sanctae, quia nil est sanctum nisi
Dei templum. I. Cor. ut adoretur unus& verus Deus in secula secutorii. Amen. De dispensatione totiuae rei ecclesiasticae. Praefixus a nobis est hie tituluae , eκ
perator coetum amplissimum Pomtificiae & Laicae, de reformanda Ecclesia. Inter ceteros praeluxere ceu faces lucidissimae, Adalardus & EIiZaccharus ;ille integritate vitae, & fulgore muneris; hic doctrinae lumine. Vnanimi anima reparandum Ecclesiae decus conclamant omnes. Agobardus excipit eorum ala- Cres vultus. Orat, & pro Ecclesia agit, Convertit singulorum animos ad labantem pene Ecclesiae gloriam. ςdificent, erigant, macerias jam subruentis Ieroso
lymς. Inde insilit in laict fraudis sacrile-
76쪽
Θησο Operum Agobardi. gium, qui de peculatu ecclesiastico con
vivunt, & rem Dei, rem facrilegi essi- Ciunt. Probat a primis nascentis Eccle- sic exordiis, incrementis, accrementis, quibus coepit ditari, duce spiritu, statutos canones, qui direptionem rei ecclesiasticet vetarent, nullique citra conf- Cientiς perniciem concederent ab illis Canonibus discedere. Rogat C starem ut
medeatur, coetum ut deprecetur contra
sacrilegos Gallos. Excipitur ab Heliza charo & Adalardo senibus alacriter oratio Agobardi. Monent de hac re Imperatorem : qui convocato Concilio Polita licet & Leviticet FamilΑ, mutuas eXstinxit discordias, quς de possidenda re ecclesiastica laicos & Episcopos conturbaverant. Quia vero quidam erant detra stores, qui passim de audacia & ignorantia Agobardi rumores circumferebant,
ejusque dissi dij auctorem ipsum promulsabant , Agobardus ejusmodi labem di
luit , rei veritate essigiem expressit apud quendam amicum, qui eum de hac re interpellarat. Et inde re nata captat locum scribendi de rebus ecclesiasticis eorumque ministerio, sumptis ex utroque testamento testimoniis. Εjus summa capita hςc sunt. De Sacerdotibus. De De-
77쪽
cimis persolvendis. De poena lacrilegij.
De honore omni .aevo Episcopis impenso. De non alienandis Ecclesiis.& perpetuas inserit calumnias contra Simonia nos. Haec omnia , quia nituntur locis, non rationibus, lectori do. Liber de divinis sententiis digestuου. De divinis sententiis contra eos qui putant Iudiciam Dei aqua vel igne vel armis patefieri.
TI T V L V s hujusce voluminis non mihi videtur fatis congruus. Quia hic est sensus. Duplices modi purgandae fraudis occultae & sceleris, Ferri & IPnis. Primus erat Gundebadi,qui controversias, ubi non erant testes, ferro & armis dirimendas praecepit. Secundus, in- Veteratae consuetudinis. Vbi defiebant testes, vulgaris purgatio, nempe aquae frigidae,vel candentis ferri, adhibebatur. Agobardus tanquam nefandas impugnat, ostendens res occultas nunquam patefieri ejusmodi certaminibuS. Horta tur ad pacem, & totam fere Ethicam Christianam complectitur. Sermo Agobardi.
HAE c Concio est lepidissima,varia,
divinis figuris circumlucida. Habet pro materia Christum. Sed ab illo
78쪽
capite in varias sese diffundit &exspatia tur arenas: De Ecclesia, de ejus meritis, de Antichristo. Quae quia sunt paulo, relinquo. De Divisione Imperi .
IΜpERii pacis sedulus, memorque
ancipi' vitae exitus, convocato totius Galliae conventu Ludovicus Imperator in tria regna discerpsit Imperium, summamque Lothario contulit , adhibitatis omnium juramentis, ut moris est, fidelitatis & obedientiae. Desciscit Lotharius, patrem invadit. Favent Ecclesiastici huic Imperatori, cujus obsequiis juramento sollenni fuerant constricti. Quibus cum pater vellet poenas infligere , Agobardus audacter respondet, eum
fuisse illius tumultus dc disiidij publici
Caussam, eo quod divisisset Imperium, dc quod est audacius, profitetur aperte se obsequuturum Lothario , propter
vinculum juramenti &c. De comparatione utri que regiminiae.
DV Ἀε hic continentur epistolae ejus.
dem argumenti. Prima ad Caesarem Ludovicum, qua noster Episcopus obtendit caussas fugae & morae. Propter publicos tumultus. Inde insilit in fastitagium splendoris imperialis, quod probat
79쪽
subesse Pontificiae majestati, tum ex auctoritate Canonum, tum quibusdam La- tinorum Patrum testimoniis. & ideo monet, ut venientem in Galliam Gre
torium Pontificem, mediatorem pacis omesticae, benigne excipiat, ei que humillime sese subjiciat. . Secundae sensus est ejusmodi. Defectio
Lothamj abripuerat omnem pene Italiam,Pontificem, multosque etiam Episcopos Gallos, quorum ope patri eriperet Imperium. Veri Galli recalcitrant, citant Agobardum. recusat. Habent Conventum , cujus haec fuerunt capita adversum ipsius contumaciam,pro confirmanda Gallicana Libertate.
Papam, Fratrem, non autem Patrem, neque Pontificem.
in administranda Ecclesia, quam Pontisiciam.
abjici sine injuria Sedis Apostolicae.1. Episcopos in causa ndei jusjurandum praestare solitos Imperatori. 6. Agobardum Primatem Aquitaniae nullam
80쪽
nullam deinceps habiturum potestatem in excommunicando, nullamque jurisDdictionem in ceteras parochias, si obediret potius Pontifici, quam C sari. . Privandum Episcopum consortio& honore, qui potitis Pontifici quam Ecclesiet Gallicanς Concilio obedierit. Agobardus ex professo respondet singulis. Confringit quantum potest ista
Privilegia, propter commune factionis dum Pontifice & Lothario consortium. Nititur probare Caesarem & Ecclesias Gallicas pendere a Cathedra. Deinde Conjicit omnes turbas & aestus flatagrantes Imperij, tum in inertiam Ludovici, tum in occultas fraudes Reginarum quibus ipse nupserar Audaci sime favet consilio Lotharij , quo e
ga novercas usus fuerat. Tandem con-
Citat ejus animum ad poenitentiam de humilitatem, ut deinceps resipiscendores Imperij sit securior.
R Z sva pacatis, publico conventu
compellitur Ludovicus Imperator , propter Vitae anteactae luxuriam, inertiam, ignaviam, ad publicam poenitentiam. Agnoscit, orat veniam, ad altare prosterniturs terque quaterque