장음표시 사용
361쪽
Inst. Hadrianus IV. in IV. Dist. I. non de Pri- 'vata Pontificum persona , sed de Pontifice ex catliedra docente haec habet: Σι per Romanam Ecblestam intelligatur caput illius, piata Pontifex, certum St, quod possit errare etiam in his, qu e tangunt fidem, haeresini Per suam determinationem , aut Decretalem, asserendo. Plures enim fuere Pontifces Romani haeretici. Ncque vero reponi potest . haec scripsisse Hadrianum , cum publiciis Lovanti Tlicologiae Prosessor
esset. Quippe ad summum Pontificaliam evec: us tantum abest , ut ista retractaverit, qui ii cos tum suos Commentarios Romae rectidi curaverit , nc vertici
quidem uno immutato , imo ct Potiti sicio Stemmate in fronte praefixo. Ergo.
U. Neg. cons. Quae enim Hadrianus Lovaniensis Doctor antea scripserat , non magis nobis incommo
dant in quana privati alicujus Sorbonici Doctoris opinio. Quhil autem ud Pontificatum evectus Commentarios non Correxerit , nemini mirum videri debet ;eum initio brevis illius Pontificatus tot curis , atque negotiis obrutus , in tanta I. cclcsiae perturbatione de libroruti essu iam retractatione De cogitare quidem Potuerit. Fortasse etiam data opera nihil immutatum voluit, De Romana editio a Lovaniensi discreparet ;ideoque tamquam interpidata, aut mutila Contemneretur. Quid tu id tamen ejus rei fuerit, Cum non ex cathedra commentarios illos Hadrianus confirmaverit , non
majorem habent auctoritatem , quam privati doctoris. Obie. G. Multi Pontifices ex cathedra docentes errarunt. Sic Victor I. Montani, ct Mammillae pro-Plielias approbavit, teste Tertulliano Lib. coni. Prat. Stet hautις I. Θρriani sententiam de rubaptistandisti aereticis reiicieris , in contrarium impegit scopulum,
docens , Deminem esse tapli Zandum a quacumque haeresi venerit ; Iioe cst etiani ab iis , quae sol lcm embaptismi formulam ratam , at lite legitimam Hora Ac
Vabant ; ut ei exprobrat Cyprianus Epist. LXXIII .et
satetur in quodam opusculo Benedictus XII. doceris , Nicaenum concilium opinionem et Cyρriani, et Ste- Phani correxisse. Eosimus etiam. Pelagium, et. Cue
lestium calliolic os iudicavit, ut patet cx eius epistola
362쪽
De R. Pontificis infultibilitote 345
ad Augilstinum , aliosque Africui os i l iscopos, ipseque id saletur Λ ligustii uis Lib. II. Gil Aomfac. cap. 3. I leni mrniisdas propositioncm illam. Scylaruiti Monachorum, Unus de T 1 initate Passias est carne damnavit ἱ quam deinceps Joailites II. in L. Pist. ad
sti sitin. quinia Synodus can. Io. et Lalcrauerasis sub Mait inopi .can. I. ut callioli Cum Proburunt. lyraeis
ierea Vigilius tria illa capitula celeberrima primum tamquam orthodoxu defetidit scilicinni judicio quod Con- appellavit; deinde Voro ut Plena Erroris , at que perfidiae post Concilii V. definiti Otacin damnavit. Quid de Honorio dicemus , qucm iri a Concilia oecu iamcDica , iace Non Leo ID et Hadrianus II. cuili Notioihelitis damnarunt Z Gregorius III. rescribens Donifacio Mogniatino EpiscoPo Praecipit, ut hapli
gati a Pagaliis , atque Judacis rursus bdPtiZctitur .., eia Phantis II. inlcrrogatus a quibusdam IIritanniae 1Ioiariachis Laptismum in vitio mitiistratum Probavit. Et Nicolaus I. od Bulgaros baptismum in nomine Christi ratum habuit. Praeterea Alexuuder Π l. cai'. Cian, esset, De testamentis, desilii vii , Glietium esse .... αdipina lege Ptit testamenta , nisi quinque , νει se 'tem restium istierint subscriptione munita, PenituS'rcscin ἀdantiar; quod quidem salsum est. Innocentius III. ictio Caesario Lib. III. Historiarum memoriab. Cay. 32. in ipso .Cardinalium Consistorio definivit, Sacramen alatis consessionis sigillum utiquando I cscrari Posse. chiodidem iti sint ili causa respondisso Innocentium II
auctor est D inlinicus Soto IV. Dist. A VIII. q. 4 art. 9.' Graviter etiam videtur errasse Boni hcitis VIII. desiniens omnia regna mundi Romanis Pontificibiax, subesse in temporalibus, mi Oil ei in celebri Decretali IJ nam Sancitim asseruit, 'li iam deitide,Clemens V. ii, Concilio Viennensi abrogavit. Praetcrea duo I Onlisaces Ricolaus ILI. et Ioannes.XXII milito sibi invicem aperte contraria desini rerunt; ideoqtie alterutrum errasse Perspicitum videtur. Desinivit enim Nicolaus III. in Cap. Exiise, de Verb. signis in G. V IFranciscarios fratres veram, atque Evangelicam Paupertatem Proib eri , eo quod iiiiiiiiis rei , etiam, quae usu consuuii tur ut punis , vini , vestium domini irin , De tu com-
363쪽
muni quidem, liaberent ; ita ut merus esset ea-Tum rerum usus non iuris , sedocti ; doluini uni vero Penes Summum Pontificem ; ejusque paustertalis Chri tum , et Apostolos exemplum praebuisse. Coiitra vero Ioannes XXII. iii Extraoag. Ad conditorein , de oerb. signis delinivit in iis rebus , quae usu consumuntur, IIoii posse dominium ab usu separari. Et in Extruoag. Cum inter nonnullos, ait , haereticum Esse asserere , Christum ejusmodi paupertatem aut Verbo', aut exemplo docuisse. Idem etiam I)ontifex definivisse dicitur , beatam Dei visionem ad extremum usque judicii diem dilatam , au reservatam esse Sanctis. Sunt denique et alii Pontifices , quos cr- Toris accusant adversarii, ita ut errantes Pontifices ad quadraginta numerentur. Ergo. v. Neg. ant. Omnes enim Pontifices in obiectione 'notati , atque alii , quos adversarii tamquam erroris ductores insimulant , vcl revera non errarunt,'Vel non errarunt,ex cathedra. Ad Im. Tertullianus iam Montanista gratis asserit ad malae Causae patrocinium Victorem, vel alium R. Pontificem non enim
quemquam expresse nominat, sed Romanum Episcopum ) litteras pacis ad Montallistas jam emissas repO- casse. Sed demus haec vera esse, nec Tertullianum, ut contendit Rigaltius, tu ea historia tam recenti
mentiri potuisse , nihil aliud hinc efficitur , Risi Romanum Pontificem specie pietatis , atque austerioris disciplinae, quam Montanus , ejusque assectatores
Principio profitebantur , errore facti nou dogmatici, ut aiunt, Sed Personalis , eos catholicos iudicasse ,
cum necdum pestiferae doctrinae virus evomuissent , ut advertit Baronius. Quod autem Ponti sex eae cathedra , hoc est ex n. Ecclesiae consilio, atque Seutentia desini verit , veram esse Montanistarum doctrinam, Nec Tertullianus asserit, nec , si assereret , sidem citi cre cogeremur.
Ad viii. Perperam Stephani mentem priam'
interpretabatur , utque 'Plus decreto confli arct invidiam , ita verba illa a quacuni iue haeresi intelligebat, quasi eorum etiam liaercticorum baptismum probaverit o te- Phanus, qui formulam baptigandi sollemnem imi uu-
364쪽
, De R. Ponti eis instillibilitiae 3l
abant. Quod liii leni sitsum esse pcrspicuum Pst ex Epigiola Firmiliani ad Cyprianum , quae est LXXIV. inter Cyρrrani Epistolas , ubi ita hicii leti ter Stephani sententiam exponit : Non putat quaerendum esse . quis sit ille, qui baptizarerit , eo quod, qui baptizatus est gratiam consequi Potuerit ψ inpocata Trinitate nominum Patris ; et Filii , et S 'iritus Sancti. Benedictus vero XII. Cypriani auctoritate deceptus ea scri Psit , quae in objectione posita sunt, aule Pontificatum, Ut privatus .doctor, ideoque non multum nobis sententia ejus incommodat. Ad 3 in. Constat Zotimum subdola Pelagii, a Caelestii professione sidet circumVentum non corvinprobasse haeresim , quam frauduleriter obtegchant , sed eos errore facti existimasse catholicos , Cum et emendaturos se , si quid errassent , Pollicerentur , et Sedis Apostolicae judicio obtemperaturos. Cum se
litteris Papae Innocentii qua Pelagii dogmata damnaverat) consentire Caelestius resPondisset, et se omnia, quae Sedes Aρostolica damnaret, damnaturum esse Promitteret , ut inquit Augustitius Lib. II. ad Bonis cap. 3. iudicatus est Catholicus. Imo , ut dicamus Verius , non judicatus. neque sollemni judicio absolutus, sed commendatus dumtaxat Episcopis Afris , donee veritas innotesceret. Ubi autem iri tellexit Zosi sex eorum Epistolis suisse se a Pelagio , Caelestioque deceptum, mox eos,corumque haeresim,el ipse damnavit Ad 4ni. Cum una , eudenique propositio Variam Ii libere potest interpretationem , ac serasum , potest pro varia ejus significatione et damnari , et defendi. Ejusmodi autem erant illa : Unus de Trinitate passus est carne , quam Hormisdam a Scythis Monachis pronunciari existimavit in sensu Eutychia norunt i meritoque illam eo sensu damnare potuit. Alii vero Pontisces, ct V. Synodus sensu catliolico probarunt. Quamquam si verum amamus , non omnino LArmisdas propositionem illam improbavit , sed cum contenderent Monachi . ea verba omnino addenda esse desinitioni Coninei lii Chalcedonetis is , eos tamquam inquietos homi stes, no arum cupidos quaestionum , temerarios , atque Eutyclitanismi suspectos ab se rejecit, ut in Epistola ad
365쪽
Possessorem luculentcr,declarat. I lino insenue Natalis Alexander Parisiensis et ipse Doctor in Hist. Ecel. Saec. VI. Dissert. II. Ex his, iii cluit, collige δε-
innis II. decreta IIOrmIsdae Non esse contraria , ciam Iscriniadas I ro 'osilionem usu damnareril, quam a probaseu Manues , nec OPPOsitrem Proposuerit fidelibus credendam , quam anathemate Manues confixit. Unde per eram Forbesius Lib. III. Instruct . LILstorico- Theolog. Cay. 21. nutu. 3 o. scripsit : Ilichaberit, in quo itigenia sua exerceant i iis allibilitatis Pontiliciac assertores . . . . mera Mero calumusa est, Hormisdram hanc Proyositionem : Uiuis de Trinitate cruci si xus est Crimc , c. τ cathedra damnasse ,, quam ne quidem examinare tunc Polviit, hanc disceptationem intempestioam judicans , et turbandae potius Ecclesiac , quam aedificandae OPPortunam.
Ad 5ni. 0uod attinet ad Vigilium , non definivit
ille quidem ex cathedra , tria capitula orthodoxa esse, sed putavit damnari non Posse , praesertim dc-1unctis auctoribus', cum ea Chalcedoncisse Concilium intacta reli litisset. Iloc ipsum autem ejuς judicium noti desiti itio fuit Itomatiae eat liedrae , cum ille Cou- stantinopoli teneretur longe a fratrum sociutate , at
que consilio. Be Vero maturius examinata , ac Veri
tate perspecta oon dubitavit capitula illa damnare Ad 6m. De Honorio nola quidem: est Bellarniini, Baronii, aliorumque rcsponsio ; acla sollicet Concilio rum illorum , quae cum Ponti sicciri cum Monollicitiis lamnari iit , in quibus eliam Epistolac Leoliis II. GHadriatii Π. leguntur , a Graccis suisse corrupta , sus que iis inseri uni mnorii nomen . ne soli oriental Episcopi damnati viderentur. Sed illia invis hoc a Graccorum itigcnio nou abhorreat, tit ex aliis illorum men-d actis , ac fraudibus Lellamninus ostendit ; non est a inen credibile , Graecos excmplaria omnia depravare potuisse , Praesertim ea , quae in Romanae Ecclesiae Seriniis servabantur. Ea igitur opinione Pra 't crinissa, respondemus , evinci ii umquam posse , Epistolas I norit , ex quibus ille danmatus est, suisse desiit itiones eae cathedra, Deque tamen Monolhelitamina hκerest iu continere i damnatumqtie Nonorium lion ut haereticum
366쪽
De R. Ponti eis infallibilitate 3 9
sed iit lineri licorii in saltiorem , quorum causam imprudenti silentio , quod in Epistolis illis indixerat ,
confovebat. I t primo liuidem probare mi inquam poterunt adversarii , I pistolas Hono ii ad Sergitim ex cathedra emissas , hoc est audito fratrum consilio , sol loli tithus indictis precibus , ceterisque rite servatis, quae orarit ad iii negotii necessaria. Quin potius ex iis , quae scribit post Honorii obitum Ioannos Abhas, qui Potiti fici fuerat a Secretis , constat ejus Epistolas
privato nomine , atque Consilio coiiscriptas ; cum sateatur Ioannea , Epistolas vi, se scriptas , imitamque saciat mcntionem consilii . quod aut a Romano clero , aut saltem ab aliis viris doctis , ac)sapietullius Honorius postulasset, quod sane fuisset ad Potiti sieis do sensionem valde opportui iam. Dein vir Honorii vertia haeresim Monotlielitarcini rion probant, sed catholico sensu intelligi et possunt , et debent. Ait enim , linam fuisse in Christo voluntatem , non quod negaret v luntatos dacis , divinam , et liai manam , Sed quod
humanam voluiitatem tria aria e se astirmabat, cum Doliossciri u iro vo hi illas starnis volim tali spiritus 'adversa,
ac reluctans. mu , inquit in Christo Dominos Iuntatem fatemur , quia a Itioinitate assiamta est natura , non culpa . . . I, eae alia in membris , aucooluntas dioersa hon fit , aut contraria Saloatori.
Id ilic luctiletilius explicat is , quem diximus, Ioannes Abbas, clui Epis totas Honorii scripserat. Cum scri 'sis S t, inquit, Sergius , esse aliquos , qui dicerent, in
Christo duas' esse contrarius poluntatos rescri mimus , Christum non habuisse buas contrarias Moluntates , carnis , inquam, et si iritus , sed unam tantum, quae rareturoliter humanitatis Vias character est. Id ita esses epidenter eae hoc monstratur , quod membrorum , et carnis facta est mentio , quae dioivitati ejus non Possunt attribia I. Quae coitae in . verba luce clariora Honorium ab haeresis crimine liberanti Hinc merito
Post Honorium Agatho II. Pontifex in Epistolanodali , quae habetur in Aetis sextae Synodi , astar- mare Potuit , Romanam Ecclesiam juxta Christi pro-
utSsionem , a pera sile numquam deflexisse , sed SNos Pracdecessores semper haeresibus restitisse, et fratres in
367쪽
35o Exercitatio Theologiea fide consermane, Vide Ioannis IP. Apologiam pro
Honorio ad Constantinum imperatorem , Maxinnim . Martyrem in Dialogo cum Pyrrho , etirn Εριstola ad Marinum , et ut alios sileam innumeros tum Historicos, tum Tlleologos , Natalem Alexandrum Di sent. II. in Hist. Eccl. Saec. VII. Nec inanierato tamen damnatus censeri debet. Cum enim silendi amplius tempus non esset , longe laleque Pervagata Monolhelitarum haeresi , ipse silentium catholicis indicebat , ciliod unum maxime ad Sisbiliendam , ac blatius divulgandatis haeresim a Moliollielitis petebatiir. Ad Im. Praecipit Gregoritis III. ut hin ptigati a Paganis, ac Iudaeis haptigentur iterum quia merito dubitari poterat, utrum illi baptismi formam rite servassent; ideoque Pontificis respousio reprchendi non
Ad 8m. Non probasse Stephanum baptisma Vmomi uistratum , demonstrabimus Lib. VIII. Ad 0m. Non fuerat Nicolaus a Bulg aris de tornia Baptismi interrogatus , sed de ministro uirum scilicet a Judaeo , aut Pagatio collatus baptismus . ratias haberi debeat. A quodam, inquit , Iudaeo nescitιs, an Christiano , an Pagano multos in patrra Mestra baptizatos asseritis , et quid de iis sit agendum cou-sulitis. Recte autem respondit ratum esse. , Si In nominino SS. Trinitatis esset ministratus : Hi prUecto si in nomine.S. Trinitatis baptizati sunt rebaptistari non debent. Addit vero de suo propositionem illam incidentem , stoe in nomine Christi ; unum enim , idenique est. Propositiones nutem Sermotii incidentes ad delinitionem ipsam non pertinent. Ceterum notidum cst ut dogma fidei definitum , non Valere baptismum in nomine Christi collatum , suntque, etiam Patres nonnulli, qui ratum illum existimarunt; ita ut quamvis Nicolai propositio non incidens, scia soluta esset, non posset haeresis judicari. Ad Iom. In Alexandri Decreto duo distilaguedia sunt. ipsa scilicet intentio, et ratio, qua Pontifex Decreti intentionem confirmat. Intentio autem eιus Decreti est , ut in testa molitis ad pias causas lactis, duo, vel tres instes sufficiant; quod quidem contra
368쪽
honos mores iaequa iii alii pugnat. Ratio vero . quam
I ontifex assert est divina lex in Deuteronomio lata , Di scilicct in ore duorum , oel trium testium stet Omne Verbu/n ; quae quidem ratio , quamvis ad probandam Decreti intentionem infirma esse dicatur , cum leges omnes veteris testamenti ceromoniales ac iudiei ales , peculiares essent Israelitici populi , atque ad Cliristia- nos non pertineant , nihil tamen id praecipue Pontificis intentioni officit. Inquit enim Melctitor Canus L. de Loc. cap. 8. In conclusione Pontifices summi errare Nequeunt, si fidei quaestionem expostolico tribunali decernit/it. Si pero Pontiscum
rationes necessariae non sunt . ue dicam GPtae, Pr
babiles, idoneae, in his nihil est oidelicet immorandum. Non enim pro causis a Pontiscibus redditis tamquam pro aris , et scis depugnamus. ' Alexanderigitur non destris, consuetudinem illius modi, qui que , Mel septem testes exigendi in festamentis esse
dioinae t gi contrariam ' sed quod Iurisperitis fere placere Oideo ) jubet, ut in legatis Piis duo oel
tres solum testes a judicibus exigantur. Haec DP- creti hujus conclusio est , hic suis . nec dubium est, quin rem eam Pontifex jure quodam suo potuerit Praescribere. Sed si in ejus praescripti confrmationem Denteronomii lege tititur hanc qui 'pe diWinam nuncupat ) si ad Canonum sintula reoocat, si EccleSiae morem astfri, non est Operae Prelium rationes illas ad Diotim resecare.
Ad i iiD. Neque Innocentius III. neque Iuno centius IV. desini veru ut, reserari posse aliquando Sacra nictitate sigillum , cuin propositae illis species essciat non de consessione Sacramentali , sed sicta, et pravo consilio instituta , ad sacerdotem scilicci vel depravandum , vel impediendum ne in retini ex siti muneris ossicio nilimadverteret. Ccterum multis Caesarii uis loriae salu llis scatetit. Ad i 2 m. Calumnia est impacta Bonifacio, VIII. ea, filiae iii objectione ponitur: quam culum uiam ipse I 'oniis ex in pulilico Cousistorio depulit oratione ad Cardinales liabita , quam refert SPondavias ad an-MC 'CI. I ii Di ore tali ilia ide3ii Unam sanctam , Mait Fulg. Toni. I. 24
369쪽
Bonifacius, subesse R. Pontisci omnino esse de necessitate salutis omni humauiae creaturae Iuae propositio vera est, si de rebus Spiritualibus , atque adactertia in salutem pertinentibus iii telligatur. Fulsum nutem est , Clementem V. Decretalem illam Unam sanctam abrogasse , cum eam eXPlicaverit dumtaxat, ita ut nullum iude detrimentum Galliarii in BΡgno sit illatum. Quod si quae sunt iis ea Decretali propositioncs incidentes aliquando duriusculae , noti eae addi finitionem , ut lue intentionem Decreti pertitient , ut paulo ntile advertimus. Ad i 3 in . Unum est , in quo sibi invicem aperte adversantur Nicolaus III. et Ioannes XXII. quod scilicet prior asserit, Posse in rebus, quae usu consumuntur , usum ipsum a dominio divelli ac separari ; alier e contrario id omnino siori posse negat. Sed haec ilia aestio Philosophorum est, neque ad fidem ullo pacto pertinet. Quod Vero Nicolaus osseruit , Christum ejus persectissimae paupertatis exemplum Praebuisse et Ioannes vero haereticum esse definivit , Christum Dum tuum ali tu id posscdisse ; potest utrumquese erum esse . sa dicamus , Christum aliquandoquidem persectissimae illius paupertatis . de qua Nicolatis loqui trir , exemplum pracbuisse ' sed quia ad informandam Ecclesiam loculos cliam habuisse legitur iit Evani elio , idcirco haereticunt esse dogma , Christum numquam aliquid proprium habuisse , ut Ioannes declaravit. Vide Melch. Caniam, Bellarminiim etc. Quod autem Ioauues XXII. ex cathedra proiiuncti a verit . beatam Dei visionem sanctis usque ad extremum judicii diem disserri, ac reservari , putidissima calumnia est, quam Lib. III. confutabimus. Inst. Nonnulli Pontifices praedecessorum suorum definitiones aperte retractarunt, improbarunt, salsasque fuisse sollemni iudicio pronuntiarunt. Sic Innocentius
III. Cop. Quonto, De Dioortiis, definit , non dissolvi
matrimonii vinculum . si conjugum alter . aut inhaeresini incidat, aut aliter a fide deiiciat ; licet, inquit, quidam Praedecestor noster aliter sensisse Mideatur. Est autem praedecessor ille , quem innuit Caeleiainus III. qui eontrarium ante Innocentium constituerat Iu Decre-
370쪽
De R. Pontificii infallisintate 353
uli Laudabilem : De conoersione conjugatorum, quatri in margine ciuit Glossa, licet in novis Decretalium
editio iii biis licinoris causa expuncta sit; earn tamen in sua l ecrotalium collectione edidit Antonius Augustinus.
Simili ratione Alexander III. in Caρ. Licet, De Sponsa
duorum ζ iluorundam Praedecessortim Suortim sciat ut iam explodit definiens , prius Inali imoniunx ratum , ac validum , licet non consummatum , Don dissolvi pei aliud , licet Iioc posterius consummatum etiam fuerit quamois , inquit, a quibusdam Pro decessoribus nostris Gliter sit aliquando judicatum. Contrariae autem definitiones vcrae simul esse Non possyni. Manifestui nest igitur , errasse aliquando ex calliedra Pontifices. N. Reg. maj. Nota cnim , ut Melchior Canus adavertit Lib. VI. cap. 8. Caelestini III. aliorumque Potiti si cum ab Alexandro III. laudatorum respousa, definitiones ex cathedra existi in aridae sunt, seu judicia quaedam in singularibus privatorum causis. Quod ex ipsis decretalium verbis in objectione recitatis non obscure colligi iur. Λit enim Innocentius III. Praede-Cessorem suum aliter sensisse ; imo aliter sensisse Dideri. Aliud autem esse sentire, aliud ex cathedra
desilire quis non. videt y Item Alexander III. ait, a
Praedecessoribus quibusdam suis aliter aliquando fuis-εe judicatum , quibus verbis non desinitioiaem solle iamnem signi lieat ex cathedra Pro minitatum ad univcrsam docendam Ecclesiani, sed judicia quaedam inter privatos , tu quibus Don om uia illa servari solent , quae ad defluitionem ex cathedra csse necessaria saepe diximus. Inst. 2.' Formoso R. Pontifice defuncto , successor eius Stephantis VII. omnia ejus actu rcscidit, eosque qui ab eo ordinibus initiati sucrant iterum ordinari jussit. Contra vero Stephano mortuo , cjus successores Theodorus D. et Ioannes Ix ipsius aeta irrita
declararunt constrinaveruntiliae acta Formosi. At eoru insuecessor Sergius III. iterum aeta Formosi rescidit Meρham conliri navit. Quis aulein in lania Ponti licuiucontradictione ii uallibiles eos esse dixerit Z Ergo. M. Αου. min. Nam neque Stephani VII. neque