De trium, quae graeci coluerunt, comoediae generum ratione ac proprietatibusdisputatio scripsit et edidit Leopoldus Florens Andreas Roeder

발행: 1831년

분량: 197페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

4쪽

TRIUII,

DISPUTATIO.

SCRIPSIT ET EDIDIT

LEOPOLDUS FLORENS ANDREM ROGO,

TYPIS FRANCISCI GUILIEL HI NASSII. '

6쪽

, Corrigenda.

Pag. 4. P. 4.

10. 11.15. 15. 15.16.16. 27. 27. 29. 32. 33. 34. 40.42.4T. 47. 52.52462.63. 67. 67.74. 77. M.M. 84.

p. 101. b. 103. p. 104. P. 106. p. 107. p. 10'. p. 109.

25. 24. 10.

3 6 9

26. 27. l. 'Dριστοφανει P.

subtilitas p. subtilitas. 25.

ut, qui audirent, p. ut qui audire 27.

s Ctatoribus P. spectatoibus. 14.

commodis p. comoediis.

in parabasi P. R Par.

7쪽

113. 115.117. 117. 120. 121. 121. 124.125.125.125.125.128. 12η. 128. 129. 131.132. 133.

133. 135.135.135.130. 137. 141.142.142.145.146.146. 150. 154. 156.

157.161. 163. 170. 173.173. 182.183.

22. 15. 17.

20. 24. 27

16. 28. 13. 24.

28. 33 21. 15.16.

24. 30.

11. 13.

2l. 20. 24.16.

l. soleat P. 1oleant. l. tota P. tant l. posset p. 3 Pos M. Iet 19. l. luculente p. luculenite. l. Ἀριστοφανος P. Ἀριστωτων' .. l. παλαιας P. παλαῖας. L. ευθυνον . p. ἀνευθυνον. l. adiuvabantur p. adiuvet, ni uni. non potust P. Potest . . 'l. acerbe P. acerba.

l. tu illo p. illo.

i. quotidianus P. quotidivinas. l. εἰκῆ p. εἰκῆ.

l. vellenatis P. Vellemns. l. comoediae P. Comoedistis . l. lacessitur m Iasessitur. l. ει ,αι P. εἶναι. L εστιν p. ἐστίν.

l. Pytbagoreos e. Pythagoraeos.

LLLL

justa p. iusta.

lacessendi p. lacesscendi. l. temperatam P. temPerateis.

l. Eubulo P. Eupulo.

l. 'uaecum uo P. quacumree. l. Demetrium P. Dometrium. l. tantum P. tanto. l. τιμιωτερον - P. τιμωτερον. l. εταιρώς P. Bαιρας. L sententia p. gontentia. l. omnem P. omne.

8쪽

Quantum mihi studii attulit tempus, quo occupatus eram in re, quam Propono, explicanda, tantum nunc detrahit timor, ne non satis, qualecumque effecero, tueri possim atque etiam commendare. Emini enim, qui valdo mirentur, quid sit, quod me ad scribendi studium contulerim, cui muneris ossicia sint explenda, quemque oporteat in litteris totum versari, quo sucilius compensare possit caecitatis, detrimentum. Quid vero Τ si sorte tertium adjiciatur, quod praeclarum apud Horatium est, ne quis rem suscipiat, qualem facultate consequi dissicilius sit, aut ad scribendum c xam convertat, nisi instructus ingenii praestantiat Et hoc quidem ego omnino rejiciendum arbitror ad judicium doctorum atque prudentium. At vero omnibus cis, quae prima posui, satis sactum putavi; unde iacultas data esset, qua rem etiam dissiciliorem aggredi possem. Quo maxime autem ad id, quod institui, impulsus sum: experiri Volui, utrum recte sentirent, an minus, qui omnem pulcri honestique Sensum perverti putarint, si quis ad Graecas comoedias, ac praecipue Aristophaneas se applicaret. Ecquis non gravius CommoVeatur eiusmodi sententia, in qua parum veri inesse videaturi Quod quamquam ita est in promptu, ut disputatione vix egeat, tamen placet rem altius repetere, quo magis eluceat, ut taceam eos, quorum exemplo uti possem, si vellem. Cum alii enim tum maximo Chrysostomus adeo delectatus esse traditur Aristophanis lectione, ut semper in

1. Epist. ad Pison. v. 38.

9쪽

manibus haberet, neque unquam a se dimitteret, quo melius facundiam alere atque locupletare posset. Sed exemplo non opus crit, quoniam quid judicemus res ipsa cognita doccbit; etenim SPero, ut quisque maxime perspiciat, quantae sint Aristophanis Virtutes, ita cum probaturum maximo esse, quae deinceps explicentur. Videndum est igitur, ut ab ira studioque alieni simus, quales consuctudines a Pud Athenienses obtinuerint, quae vitae honestas, omnis denique vivendi sentiendique ratio, quae ita ropugnat nostris moribus, ut nihil magis possit esse contrarium. Noquo in his rebus omitti debet, quid dissserant inter se et illa et haec nostra actas in eis, quae de decoro tradi solent ac praeci Pi, quibus in omnes partes usus vitae conformari debeat. Ne quis igitur tales homines desideret, qui pe secti sint, sed cis contentus osse velit, in quibus oliqua significatio virtutis appareat. Deinde vero omnino tenendum cst, quid sit illud, in quo antiqua comoedia maXime Versetur, ut mirum esse non videatur, si poeta eo

ridendi iocandique genere uti voluerit, quod plebis multitudinem dei claro ludosque praebere posseti Quo accedit, ut susti dies, quibus artis specimina ederentur, conciliarent hominis conjungerentque naturali quadam societate, quae, remoto omni decori studio, libere dicendi sacultatem qu Iemcunque praeberet. Hae igitur et talia circumspicienda sunt in omni judicio, quod de antiquae comoediae poetis laturi sumus, ut boni Oxistim tores esse POMimus, et quantum cuique debeatur, intelligere. Quicquid autem erit, quod de Aristophanis virtute statuatur studioquc citis, quo nomini parcere Vellet, scd omni modo exagitare, si quem vitio obstrictum vidisset: hoc tribuendum ei ost, suisse hominem I atriae amantissimum, qui

pugnaret pro Salute Communi, oblitus suorum Commodorum, quique summo odio Persequeretur omnes eos, quos a priscae aetatis integritato recedere deprehendisset. Idem quamquam rei publicae administrandae P testatem aliis laudemquo conCedere, quam ipse eam capessero maluit, tamenariis genere, quod maXime eXCOluit, majorem etiam gloriam, quam ceteri illius temporis poetae, assecutus cst. Is enim primus suit, qui excellenti ingenio a natura instructus ita ad poeSin latus est, ut componeret fabulas,

quibus nihil addi possit, quae summae ct Persectissimae judicandae sint. Omnino ratio ejus conspicua est in entionis et actionis praestantia, civili

10쪽

studio audaciaque, quam vera cum gloria de se praedicare potuit, facetiarum Ioporo, denique singulari tractatione ejus, quod usu receptum sulti Vore autem si volumus iudicare, tenenda eorum ratio est, qui aut Praece serunt, uut Concortare eum Mistophane voluerunt. Quamvis enim multi illorum poetarum jure laudentur sitque eorum nomen illustre, tamen nonnumquam ad res eiusmodi studia contulerunt, quae inopiae et absurdae merito habeantur, id quidem secuti, quo facilius plebeculae gratiam consequi possent. Quapropter non multo ingenii acumine opus est, ut intelligatur, Aristophanem pluribus Iocis competitorum gregem insectari voluisse ac criminari, quod sabulas suas obscoenitalibus et petulantiis varii generis implere consuessent. Saepenumero enim res ita instituta erat, ut comissantes et Polantes inducerentur, no occasio deesse videretur, qua ardentibus tacdis uti possent, quod simili modo de aliis rebus dicendum est. Quodcumque autem est, in quo comicorum vulgus mirifice sibi Placuit, id tum npparebit, cum elegantis poetae, qui omni iis re, quid sit verum, Videre et tueri potuerit, nonnullos locos consideraverimus. Sunt

enim illi quidem nobilissimi:

sequuntur hi versus:

SEARCH

MENU NAVIGATION