장음표시 사용
11쪽
Adiunge, si placet, Ranarum initium, ex quo quod volumus suci Io intolli
gitur. Quod autem potissimum sequi voluerit poeta, ut eam gloriam, doqua loquimur, summam quidem illam adipisci ac comoediam ad urbani ingeniosi quo Poematis dignitatem perducere Posset, Vel ex ipsa Pacis par basi conflatur et ossicitur, ubi, enumerulis vitiis, quae declinare debuerit, de se ipso praedicat haecce:
Qualecunque autem de se ipso Sentit, quantumque laudis in suo genero sibi adsciscit: ne nimium cuiPiam Videatur, quoniam tum carmina ejus, quae ad nostram memoriam Per enerunt, tum iudicia veterum, qualia accepimus, satis docebunt, quid ei tribuendum Sit. Recte igitur express runt votorcs grammatici, quanti acstimanda in quibusque ponenda virtus ejus videatur, quorum haec tradita Sunt: primum: ὁ δέ Ἀριστοφανος
tio virtutis ejus. Accedat epigramma oportet, quod Antipatri esse dicitur quodque Aristophanis nomen his versibus illustrat:
6. Pac. v. 749 -- 752. 7. Vide grammaticorum Iocos, quos congessit G. Dindo sus atque Achamensium editioni pracsixit; pag. Vli I. S. Ibid. p. X. 9. Apud Dindors pag. VIII. 10. Ibid. pag. XV. 11. Thomae Magistri iudicium: Ibid. pag. XIX. ix Antipater Thessalon. in Aristophanem. ίIn Anthologia Palati voL II. p. 63.) Apud Dindors pag. XX.
12쪽
Adjiciatur ultimum Diodori epitaphium tui compositum: '
Quod et quale sit artis genus, in quo Aristophanes maximo elaborarit, quamque omnino dignum Sit, Cui Palma deseratur, satis explicatum acti tror; sequitur, ut dicendum sit, quantopere delectare poeta ille possit et rerum humanarum peritia, et Scientia ingenii humani, cujus omnis ratio io carminibus expressa Videatur. Quo quidem nullus unquam suit, qui populi vitam loquacis, ad voluptates Perfruendas propensioris ac superbi accuratius descripserit uberiusque in omni re ridicula exposuerit; nulla enim vitae pars, neque Publicis, neque priVatis, neque serensibus, neque domesticis in rebus esse Potest, quam non ullo modo attigerit. Quaproptor ipso Plato laudari debet, quod Dionysio, qui ingenium Atheniensium moresque tentare Cuperes, idque Saepius rogaret, FPubes misit Aristoph neas, ex quibus, quid vellet, intelligeret; cuius rei testis est locupletissimus
grammaticus ita tradens: λ - φαοὶ και Πλάτωνα Aιονυσίεν πιν τυρά-ου βουλοθεντε μαθεῖν τὴν Ast γναμον πολιτειαν πια βαι τὴν Ἀρ--φάνους noίοσιν, τι ν κατά Σωκράτους ἐν Μ λελαις καrηγορίαν, καὶ συμβουλευσαι τα δραματα αύτου ἀσκοθίκτω μαλο αυτων τὴν πολιrείαν. Atque hac re maxime cernitur ' id, quod in comicis admirari soleamus, quodquo non modo desectare, verum etiam docere possiti Est autem omnino necessarium, ut, qui feliciter experiri volet, quid efficere in comico genere Possit, aut quo progredi, is teneat usum vitae multiplicem eamque scientiam, qua, quomodo alii magnis visiisques rebus impliciti viri se gerant, obserVare volueriti Hanc igitur qui expctunt, non contenti, Poeseos Praestantiam se Percepisse, aut mngrin m artium 13. In Antholog. Palati vol. I. p. 348. Apud eundem pag. XX. 14. Apud DindorL pas. XVIL
13쪽
disciplinis instructos esse, quique ingenii secultatibus adjungunt rerum humanarum prudentiam, ii poetae optime consequentur, quod in comoediae ratione plano desiderari soleat. Aut haec ars est, aut nulla omnino, cujus studio omnes, qui volunt, multum boni assequi possint. Sed hoc tempore tantum nobis declarandum fuit, cur, omissis nitis rebus, ad hoc nos studium Potissimum contulissemus, quod in investiganda Graecae comoediae natura consistercL Id autem explanatum est satis, ut arbitror, diligenter,iat mirum videri non debeat, quod eorum sententiam improbaverim, qui Comoediae studium damnum afferre lectoribus putiarint.
Quamvis igitur magna quaedam sit somoediarum jucunditas, quae mire delectare possit, sitquc studium earum Praeclarum, quo nihil possit eSSO Pra stantius, tamen inultas habet dissicultatos, quae, nisi qui artium omnino rudis est et imperitus, sugere possunt neminem. Ego quidem multa mihi defuisse sateor praesidia doctrinae, quibus si instruetus essem, haud scio an magis accurale Cupioseque id, quod sequerer, Perficere P sem, ut non tantum Praestitisse mihi videar, quantum illis pracsentibus sieri potuisset. Tum pertinet ad omnem hujusce rei quaestionem semper in promptu habere, quam pauci sint iidemque mutilati mediae novaeque
comocdiae sontes, quos in rc proposita consuluerim; denique respicere velis, qua utor, Vitae Conditionem, quae layis est, ut si non infringere spem, tamen tardare litterarum studia valeat. At voim aggredi rem volui, lici suadens mihi, quantum hominis mens discendo alatur et cogitando, ut semper aliquid aut anquirat, aut agat, atque sperans, lare, ut Periculo meo ad rem accuratius investigandam viros doletos ot omnibus litterarum adiumentis mactatos impellerem. .
14쪽
Eorum, quae in philosophia et groia et utilia disputata sunt, omnium latissimo patent ea, quae de artium Vi aC Potestate traduntur. Est autem . quod disserat omnino inter ceteras artos, quae ' unimi obluctandi caussa in ventae esse dicuntur. Quaestio erit m Oriri debet, qua nulla gravior esse potest et disicilior, quo reserenda PoeSis Sit, quae et argumentorum multitudine ac varietate, et tractationis diversitato ac dissimilitudine inter ceteras artes longo excellat. Quicquid autom erit, in Pio' nonnulli poesin contineri arbitrantur, sive metro, sive imitiatione, sive fictione, doniquo oratione ad animos commovendos accommodata, Sunt nonnullae disciplinati tales, ut, propositis artis finibus, poesin Omnem pervertant. Nam qui poesin ita instituit, ut nihil habeat cum arte, quae boc nomino digna sit, conjunctum, is, si sibi ipse consentiat, a vem omnino aberrare debebit.
Ipsius igitur Aristotelis, summi philosophi, disputatio iusta esse corio nullo modo potest, qui in imitatione pocsin positam esse diceret, quoniam eos, qui aliquid agerent, poetae imitari ei videbantur. Quod cum ita statatuisset, lacile adduci potuit, ut dupliccm dramaticae poeseos rationem inire vellet, qua id, quod significaret, explicare posset. Sunt enim, ut judic hat, homines, qui aliquid agant, alii similes eorum, quales plerique sunt, alii meliores, alii doteriores; hincque sit, ut eorum, qui meliorcs sitit
imitatio tragoedia habenda sit, eorum Vero, qui deteriores, comoedia: 2. - Dis αὐτῆ δε διαφοnω καὶ ii τραγωδια τρος τὴν κωμωδιον δώς αεν . ῆ ριεν γάρ χειρους, ii δε ιιιμεισθαι βουλεται τῶν νοῦν. Neque Postea desuerunt, qui Arist telem in Oxplicandis poescos generibus sequerentur; quorum in numero ita
primis Battosius haberi debet, qui in distinguendis carminibus talem disciplinam proponeret, qualis vix ferri Possit. Omisso, quod alii plureς
eandem viam ingredi voluerunt, qua tota definiendi ratio vel maximo implicetur, pergamus ad institutum, ut Signiscetur, qualis universae como diae natura nobis esse videatur. Attigit, ut hoc Pracmoneatur, eandem
i. Aristot. Ars poet. I. 2. 2. Ibid. II. I.
15쪽
rem doctissimus ScalIger, qui haec .habet: δή sic igitur comoediam
definiamus nos, poema dramaticum, negotiosum, exitu laetum, stilo populari. Qui cum non satis a Curate munere functus sit, alia proponere non dubitamus. Cum Pnim aVOCamus mentem a singulis ad universa, ut nequc eam, quae apud Graecos Valere coepit, comoediae
rationem sequamur, neque talom, qualis hodie plerumque componitur: omnis comoedia actio quaedam artificiosa judicanda est, quae et robus gestis et personis moribusque describendis cos, qui audiant, delectare atque etiam docere possit. Eorum igitur, qui in hoc genere feliciter versati Sunt, Summum erat ossicium, ut quod vitae humanae oppositum esset, ostenderent. Utido sit, ut personarum, quae inducantur, omne studium in rebus ridiculis et vanis positum sit, quod utrum Prospere cedat, an contra, nihil resere Neque enim omnino desideratur laetus actionis eventus, quemadmodum nonnulli artium existimatores judicarunt, quod idem valet de tristi tragoediae exitu. Quae autom actio in sabulae perpetuitate expli-Catur, eam absolutam osse oportet, ut universam quandam sententiam expria mero at pie referre Possit; itaque probe desinitur actionis unitas, quae Ocatur, cum eam in hac re maxime cerni dicimus. Sed cum multa, quae huc pertinere possint, accuratius infra disputentur, non est, quod plura addamus, cum praesertim alii exstiterint, qui, quid hac de re cogitassent, uti rius exponerent. Sunt autem in numero eorum, Saos adeundos putamus, Hermannus, R Boulemvehius, A. W. a Schlegetius, alii plures.
3. De trag. et com in I. Gronov. Thesauri Graec. Antiquit. vol. VIII. pag. 1498. . opuscul. vol. I. De Meseos generibus. pag. 20. seqq.
16쪽
Quid maxime proprium sit Graecorum comoediae.
Qua in re desinienda ne salii videamur, omnino tenendum est, Graecae comoediae proprietatem, qualis haberi debeat, in totius populi ingenio niti, cujus species quaedam exprimatur. Illa' autem duplici r tione intelligi maxime i,otest, cum exceptis peregrinis omnibus, siVe argu- mentia, SiVe formas, quae dicuntur, spectaveris, tum domesticis omnibus insigni propositis vigore ac veritate, qua nihil Possit esse praestantius. Quod quo magis perspiciatur, ropolondum altius videtur. Omnino Ain Hienses uberrimis sermonibus studebant, ut, cum natura leves essent, ulu-Crus, ingeniosi, molliore sensu, omnibus dulcctarentur, quae sacetias haberent risumque excitare posscnt. Haec autem animi assectio tanta erat, ut, si quid accidisset, quo moveri possent, nihil Omnino curarent. Hinc explicatur, quid judicemus de narratione, qua omnes cives, cum filii Occidisse ad Syracusas nuntiarentur, aliique, quos caros haberent, in theatro permansisse dicantur, utque etiam EX Uegemonis parodia voluptatem Ce-Pisse plurimam. 1. Quam verum sit, quod traditum est, facile apparebit, Cum consideraVerimus omne populi ingenium, quod, cum multis litteris artibusque politum esset, lusibus verborum gauderet ac festivitatis leporisque
quovis genere. Praeclurum igitur Horatii illud est, quod ita legitur: δ. Graiis ingenium, Graiis dedit ore rotundo
Musa loqui, praeter laudem nullius avaris. Sed cum omnia, quae hucusque disputata sunt, ratione animoque lustraveris, nullo modo erit, quod Iuvenalis verba respuas, cum nati nem comoediam esse dicit. Habebant enim Athenarum cives, quod admirari solemus, eximiam ingenii vim, qua Omnes res Celeriter perciperent, aliorum mores imitarentur, denique res ridiculas easque, quas alienas a se Putarent, accurate notarent eXPrimcrcntque. Unde factum, ut quod . Athen. IX. pag. 26. 2. Episti ad Pison. v. 323. seqq.
17쪽
tractare possent comici poeta8, satis argumenti haberent, neque deesset actoribus occasio, qua, quamvis sit arduum, similitudinem eiungerent exanimali exemplo. Quod omnino accedere debet, tota publicae Vitae rati talis erat apud Athenienses, ut ridendi jocandique materiam Praeberct,
cum Persaepe cives multo maiora molientes ostendat, quam assequi POMsent: id quod anti pia comoedia in rem suam Convertere voluit. OC luem non cadit in ceteros populos maximeque Romanos, quorum tanta erat primis temporibus morum simplicitas et gravitas, Vitae communis Se eri as, denique omnium rerum, quae ad civitatem pertinerent, constantia, ut
neque mores aliquid ridiculi habere, neque publica vita in reprehensionem incurrere posseti Quibus omnibus quid possit esse magis conti arium moediae sustivitati Z Quare non mirum videatur, quod Romanorum omitauresque subulas ludicras percipere maluerunt, quam artis Venustatem ac leporem. At vero alia est ratio Graeci ingenii, quod omni modo conniretur, ut Spec em quandam humanae naturae animo sibi informaret atque in arte eXPrimeret, idque eo melius cessit, quo erat perfeci or tua imago, cujus omnis ratio tam sincera atque ingenua esset, ut ex reDusinumanis Concepta ad summam venustatem e geretur. Omnino autem, ut Verbod Catur, tota Graecorum ars eo redui, ut vitae humanae jucimuiritem pr Poneret omniumque malorum, quae vitari non possent, Solatium praebereti
Ac do Graecorum quidem ingenio diximus, unde appareat, quantam
comicorum sabulas vim inerro potueriti Ut vero Personae, quae indu-Cuntur, in rebus vacuis occupatae maxime sunt, ita chorserati omnino ορο
P dur, principio iisdem, quibus ille, errori mPlic Ius Vicatur, tamen in perpetuitate etabi studes, ut Sincera P Puli
SiVe bouesta uuaedam conscientia audiatur. Quod autem Cbori natura
ad summam auia elationem adseendit habet pie, quo comoediam trago diste coniungat, deinde, quainta eius sit virtus eademquo nec saria in Tmico genere, de omnibus his dicere non aggredior, cum iusta facultas data sit uberius illa exponendi.
18쪽
De Graecorum comoediae origine et incrementis.
Quoniam omnium consensu videtur Patere, nihil in explananda litis rarum artiumque historia dissicilius fore, quam explicare, quae illae quidem ceperint, initia: haud scio an quisquam sit uim alienus ab humanitate, qui in re impedita velit requirere, quod Praestare non potui. Ecquid veri omnino ego vidisse considere PosSem, Cum, qui rem Propositam attigerint, multi reperiantur aut ad solas conjecturas confugisse, aut etiam in errores abrepti esse ' Quid ergo ' quo optimo mihi consultum erit, sequar cum, qui ingeniosissime de artium ratione existimavit, ut omnium judicium est Prudens atquct Sincerum, quamquam non negligam eorum diligentiam, qui eo, quod Aristotelis Verba inter Pretari susCeperint, rationis ac viae, quam ingredi oportet, obscuritati nonnihil lucis asseri e possint. Pergo ad propositum. Plerumquc perhibentur veteres Graeci, quod monumentorum am gumento firmari Potest, Pictate quadam, Sanctitate, religione, quas Deorum numini tribucrentur, insignes suisse ac reliquis gentibus praestitisse; ex quo intelligitur, quanti fuerit momenti ea animorum assectio
non solum in vivendi sentiendique modum, sed etiam in artes modo inventas. Hoc autem maxime perspicitur in artis dramaticac natura, qua ad Deos colendos accommodata erat, ita ut chori cantus et saltantium motus laudos eorum exprimerent. Praecipua laus tribuebatur Bacchi honori, id quo tribus seriarum generibus fieri solebat; in eo enim, tanquam in re Certa, omnes consentiunt, mense sexto, Posidcone, celebrata suisse Dionnia ruralia γιον σια τῶ κατ' αγροῖς, siVe τα , octaVO, Anthestorione, Anth storia, quorum tres erant dies, suo quisque nomine distinctus, Πιθοιγια, πιες et λύτροι, nono menso, ElaphcbOliose, Dionysia magna, sive urbana τα ἐν αστει, Vel κατ' ἄσrν, τα ιιπάλαδ Hoc quidem Pro certo assimiatur.
i. Cons. m. Meri Dissertat. de prima et altera, quae sertur, nubium Aristophanis editione. pag. 12.
19쪽
Quid autem statuam de quarto seriarum genere, quod Lenaea nominari solet, animus haerere potest, quandoquidem etiam Poidentissimos viros inco, quod sentirent, discrepare inter so video. Etenim alii nihil dissorreputant a Dionysiis ruralibus, scd Domino distingui, alii eadem perhibent, quae Anulesteria nuncupantur. HariC nutem sententiam, quam Seldonus primus proposuit, Rulinhonius in Auctario ad Hesychiuiu probare studuit, nequo desuerunt, qui eum secuti id, quod eXOrsus erat, Praeclare Pe lex rent, Wyttenbachius, Spaldingius, d. Boeckhius, alii pluros. Quid autom inde Sequatur, cum tot tantiquo viri idem iudicarint, neque inveniatur, quo inter se separati esse vidcantur Τ Nonne rom plane consectam putaveris Τ Sed longo aliter habet. Mox enim factum est, ut paene neglecta opinio, qua Lenaea a Dionysiis ruralibus nihil recederent, denuo asserretur, eaque digna videretur G. Hemanno, cui assentiri posscti Quem Iibenter sequor, Boccisius tandem rem eo decidisse Putandus est, quod, mutata priori sententia, inter eos, qui praecesserunt, mediam rationem ingrcssus, a Dionysiis ruralibus et ab Anthesteriis Lenaea disserro ostendit.
Arctam tragoediae et comoediae cognationem esse, L hoc maxime ex originum ratione cognoscitur, neque refert doctorum sententias de hac re apponere, cum Per se Sit satis manifesta. Placci tamen recentioris cujus dam scriptoris verba accurate expressa transscribere. Muellerus enim ita
2. Cons. Vit. Rubnh. pag. 171. 222. 3. V. Praes. ad Demosth. Μid. 4. In libr. de Graee. trag. princip. cap. XVI. pag. 205. seqq. b. In Ephemeridd. liti. Lipsiensibus ann. 1817. Num. 59 - 60. 6. Dissertati, inserta acti histori et pliilol. Reg. Acad. Bor. an. 1816 - 17. I. Vid. T. C. Scaligeri de trag. et com. Commenti in Grono . Thes. Grais. antiq.Vol. VIII. pag. 1498 in his: Tragoediae Vero et Comoediae genus unum commune, couunui e unum nomen, Fabula. Certe haec haud longe abest ab exsententia, quam introduxit tantum, non etiam definivit Plato in Symposic
20쪽
tiamur nos eo deduci, quod nonnulli similitudinis specio decepti secerunt, ut utrumque genus distingui inter se posse negemus, quasi diversum unum ab altero non sit. Ita olim errasse deprehenditur Boylcus, qui Παγquys principio comprehendisse , opinaretur tragoediam Et comoediam, neque eo acquiesceret, ut notissimi ex Aristophanis Achaimensibus vorsus, quo sicilius in usum adhibere posset, salia omnino explicatione uteretur, δ, sed etiam alia multa.adjiceret, quac ejus cruditione prorsus indigna essenti Atque etiam non est, cur Isaacum Cas,ubonum laudemus, alioqui Praestantissimum, qui Bolco non immerito socius Possit adiungi, cum doceat, principio
et comoediam et tragoediam Voculam esse τρυγωδιαν vel τραγωδι αν, deinde: ot τ,ρυγωδίαν et Primum fuisse communi a nom i na , e t tragoedi ac, et comoediae, Athenaei emendationi, quam solicissime sibi cruisse videbatur, conii sus Properanter; sed fieri non potuit, quin Benueiani ingenii reprehensionem non effugeret. 6. Qui summus vir quanto prudentior et sapientior in re critica recte haberi solet, tanto magis miramur temeritatem cujusdam, qui in commentatione, quae inscribitur: num Thespis tragoediae auctor huberi possit, mortuum leonem audeat arrodoro. Rcliquum est, ut moneatur de eo, qui in libro, quo de comica Atheniensium scena dispulatur, multis locis, quibus originum utriusque generis ratio exponitur, vera cum saliis miscuerit ac
Vid. Benti. opusc. philol. lom. I. pag. 317. edit. Lips. 4. Di autem hie versus i- Αυτος δ' ενδον ἀναβαδην ποιεr Dorcp ιαν - ex quo elicit, Tρνγτδι αν signia sicare posse tragoediam, nesciens, quod jam scholiasta, qui loci iocum vidisset, annotavit: τρυν διαν δὲ εἶπεν ἀντὶ του κωμWδιαν. b. Cons. Libr. de satyri
poesi pag. 21. 22. 6. Vid. libr. supra laudati pag. 324. 7. Die alte foι