De trium, quae graeci coluerunt, comoediae generum ratione ac proprietatibusdisputatio scripsit et edidit Leopoldus Florens Andreas Roeder

21쪽

Sin vero ita statuamus, non Video, qua ratione duo genera artis dram

limo distingui inter se possint. t Scimus quidem, in illa Bacchi pompa suisse, qui αρύγον ducerent eumque ProPonerent eis, qui superiores ex certaminibus discederent, ita ut non desuerit sucultas jocandi ac ridendi, praeseriim cum Praeter hymnos etiam Versus Iudicri cani solerent, quos, nondum institutis actoribus, chori singuli quique subito funderent, DiopLaerti III, 56: sed tamen in Dithyrambis inerat semper scrii aliquid, quod in severitatem ac gravitatem abirct neque multo post ad solennem augustioremque formam mutaretur. Tum scriptor ille de Thespide ita loquia

in quibus Thespis carmina VeXisse sertur, modo plura eaque, ni omnia ino saliunt, veri similiora dicentur. Denique Thespis et Susario ita junguntur, quasi in eodem artis genere Versuti suerint, at Pae adeo alter autorius disciplina usus csse traditur, i). de quo magnopere anibigi debet. Satis iam superque de his erroribus disputatum erit; redeam, unde digressa est oratio, ne cui videar in his nimis diu morari, et non necessariam, vel

otiam inutilem operam consum Pe. s. IL pag. 19. 9. Id. pag. 40. 41. id. ld. pag. 54. 11. Id. pag. 62. 12. Id. pag. M. M. 74. 13. Id. Pag 79.

22쪽

Jam igitur penetraxe posse videmur ad origines comoediae; sed ab hac parte omnino videndum est, ne veri specie decipiamur. Prius lamen quaerimus, id. quod obscurum atque dissicile videri . debet, tragoedia an comoedia prior fuerit, ac vehementer dolemus, nos in hac ro diiudicanda vetorum testimoniis destitutos esse. Quod nonnulli Ostendere susceperunt, jam ante Thespidis aetatem vestigia tragoediae quaedam reperiri, id inaxime essicitur Herodoti loco, qui omnium in hanc rem accommodatissimus esse

mistius, qui Sicyonios ait in enisse tragoediam, persecisso Athenienses:

etiam Aristotelem concinere eis Videmus, i quae de tragoediae inventione dicta sunt, hoc statuendum Puto, neminem omnino esse negligendum, qui ex illis locis elicere velit, jam ante Thcspidis tempus landumenta et quasi semina jacta esse tragoediae. At ne quis eo progredi Velit, ut exspectet, quod non decoat, iam tum suisse scripta carmina Vel etiam ad artis leges composita, quandoquidem, excepto chori cantu ex tempore edito, nihil eo referri potest Itaque sieri potuisse sucile perspicitur, ut nonnulli, Athenienses inventaetragoediae laudem mcruisse, negarenti xy- Quid ergo Τ quid ex eis, quae hucusque disputata sunt, conflari possit atque essici, ut tempus definiatur quo utriusvis generis origines ine erinit Nihil vero; neque magis statui potest, utri prioris antiquitatis laus tribuenda sit. Neminem autem, puto, fugiat, initia commoediae PS temPOre udmodum longinquo, eoque, quod

tragoediae primordia antegressum sit, rePetenda esse, quoniam Iusus animi gravitatem praeCedere Soleat, neque Vero . eodem illam tempore, quo tra goedia, artis incrementa secisse, qua in re Praeter alios consentientem habeo Scaligerum, ita dicentem, non Prius in Ventam tragoediam esse sed prius excultam, sero enim comoediam expolitam. Quam

I4. Histor. V, M. II. orati XIX. 16. Ars Poet. III, d.' 17. Cons. Meuis. quati aeti rei scem Pag. 6. Heinrich. Epimen. Pag. 156. Hermanu. ad Aristoti poeti P g. 104. 18. In commenti supra laudati pag. 1498. l 9' .

23쪽

vis in sententia sistis sumi esse videamur, tamen paene in Erroreis; si posset, nos induceret; qui ex Pindari carminibus probaro laborat, siluunt lyricii Carmina esse pro anti faissimis comoediis habenda, Ra colligendassis entde fen in diesen i Muῖς die eigeniti osten und ditesten disinoesen, die mahrentur x -siti diri vor ager festen; und neum somodie und Tragodie: nisi haber mus, quos meliora docentes sequeremur, Thicrschium Et Boeckhium, ac nisi praeelarum Aristotelisi testimonium c inrct de comici goneris initio,

alius locus, i. δὲ κω tetidia) καris μικοον Qualis autem suerit origo comoediae, ut accuratius desiliri Possit, est consultum nobis a summo phil sopho in nobili loco: γδ. γενομέν/7 ουν ἀπ' αurora: δια κῆ καὶ αυτο καὶ η

οσον Φρνετο φανερὸν αὐτῆς et ex quo intelligitur, Comoediac originem talem fuisse, ut a choris Phullicis Prosicisceretur, ideoque non dubitamus omnino

dagare volit, prorsus se destitutum videbit tostium auxilio, quo plurimum adjuvari possit: tamen aggrediamur, sp rantes, sere, ut non nimium a vero aberrasse videamur. Est autem ordiendum a verbis ejus, cui subtile judicium rite tribuimus; sed in promptu est, non ita distincte locutum esse philosophum, ut disceptari non possit de ejus sententia. Hoc quidem imter nos convenire debet, verba ipsius ita esse intelligenda, ut comoediao origo non tam ad ipsa carmina Phallica, quam ad interludia, quae phallica Plerumque antecederent vel sequerentur, reserenda sit. Investiganti enim singula quaeque accuratius statim occurrit, iPsorum Phallicorum recitatio 19. 2. sui than: Sarruch eined Semeisto, hast silitarε-aIε ur,at

ut dien ιu bellassiten sino, S. 76. λ'. Art. poeti V, 2. 21. id. IV. 14.22. Id. ibid. 23. 2. S. Avithan in libri eit. pag. 132.

24쪽

nem hic omnino distingui ab initiis illis non praemeditatis, a quibus comoedia inceperit; etenim ni Aristoteli in animo suisset, hoc modo digno-

tentiam exprimere potuisset, neque dubium est, quin dno τῶν φαλλικῶν dicturus suisset. Quodcunque igitur judic-us, qui o ἐξαρχων τὰ φαλλικὰ Perhibetur utrum praecinisse Putandus sit, an carmina cecinisse, nemo in eo abhorrere a me Volet, quod non a carininibus phallicis, sed ab histri nibus ducenda sit comoediae origo. Quae cum ita sint, intelligi debet, rem Bliquam Propositam esse, qua Comoedia modo nata persectior reddi potu Tit. Sed quoniam histrionem non continuo in carminum phallicorum recitatione vorsabantur, sed singuli invicem se excipietido eos, qui aderant, delectare debebant, opportunitas data erat, qua sermones de argumentis quibusdam haberi possent. Quae autem et qualia suerint, quamquam exploratum non habemus, tamen instituto aptum fuit atque conveniens, ut histrio, dum chorus a cantu requiesceret, aut narraret, quo quis irrideretur, aut seipsum Populo ridendum praeberet, denique animos quocunque Posset modo caperet. Itaque scri potuit, ut ratio ae via pateret, qua fabulae, quae hoc nomine dignae essent, emergerent, Posteaquam mos του Paul- Iatim negligi atque cxtingui coepisset. Qui ea, quae ad hunc locum disputavimus,. in dubiis habere velit, is perpendere dcbebit, non omnia quidem cum verum fides tradita osse, at vero non defuisse, qui eandem rationem, qua comocdiae origines expli Cari possent, teneri vellent. Restat, ut qua Tatur, qualis tandem fuerit illa comoediae iaρχῆ αὐτοσχεδιαστικὴ, Sive interludiorum ratio, quibus vulgo Phallicorum recitationem Vel exordiebantur, vel excipiebant. Tametsi nihil apposuit philosophus, quo hanc rem deci varet, tamen non alienum erit conjicere, illa rudia αυτοσχεδιάσματα inter se diversa suisse, ita ut modo saltationes mimicas, modo potulantia dicteria, modo narratiunculas jocularcs continerent. Fortasse plus etiam lucis huic rei assul gere poterit, cum grammatici cujusdam verba audierimus, quae ita compa

24. Cons. Vossius ad Virgil. Georg. p. 401. Thierschius ad Pind. I. p. 142. Herm. ad Aristot. poet. pag. 113. 114. O. Muelleri Ne Poriir ibi heiIung n. S. 347.

2b. I. Casaub. de salyx. poesi, pag. 15. 16. 26. Sebola ad Aristoph. Acharn. v. 242.

25쪽

gere insignem Athenaei locum, in quo exponitur de sesti natura, quod apud Sicyonios agitabatur; est autem petitus ille quidem ex Semi Delii libro, de Paeanibus conscripto, atque ita institutus: οἱ δὲ φαλλοφοροι, φησὶ,

εἶτα προτρεχοντες ἐτώθαζον ους ἄν προελοιντο, στάδην δὲ ἔπραττον ' o δὲ φαλλοφορος istὐ βαδιζων καταπλησθεὶς αι Io . Qui Volci, evolvat et legat Milet levi verba, quibus ea, quae Athenaeus narra Vit, Patrio Sermone exPrimuntur. δ'. Quaestio autem hic oritur, quid de phallici generis numero statuamus; DUC vero est, quod dubitemus, cum habeamus, quem sequamur. Diserte enim tradidit scholiasta ad Acharnensium loCum, quem SuPTa attulimus: πειο λιτερ οδν τοῖς η γελ ιένοις οἱ Ἀθηναῖοι, φαλλονς ἰδια καἰ δοιιοσία κατεσκευασαν - quibus ex vorbis

quisque mecum efficere debebit, duplex omnino idiallicorum genus suisso, unum privatorum, alterum Publicorum, quod etiam N. Schneide rus, de ea domve disserens, dicere non dii bitavit. Quo maxime autem in hac sententia aditia

27. then. XIV. pag. 622.

26쪽

ium me sentio, id debet intelligi ex loco Aristotelio, quem ita legimus pem

scriptum: as. 4 κωμωδία, διὰ το mi σπονδώζεσθαι-ελαθε, quocum Conseratur alius upud eundem: δ', sit δὲ κωμωδίς κατὰ πικρον ηυξ λγ. Edocemur autem his verbis, primo comoediam hominibus non admodum fuisse cognitam, Cum minus EXCulta PSSet; quoniam autem jam ab initio phallica rurinoruerunt, eaque pri uta, ut seris ctiam temporibus frequentarentur: δ . nonne facile eo perducimur, ut initia comoediae, quae homines latuerint, phallica publice instituta habeamus, quae in urbem recepta essenti Haec aut m eo minus in usu esse atque agitari Coeperunt, quo magis ritualia ensorescebant, ita ut ipsa illorum memoria obscurata esset vel etiam evanui

set. Et his quidem expositis, id, quod voluimus, duo fuisse phallicorum

genera, est Comi robatum.

Satis jam disputatum eril, quid de comoediae origine statuendum sit; quapropter jam tempus est, in eo, quod PrOPosuimus, ultra progredi, ut etiam de phallicorum natura et indole explanctur. Qua in re viam tene mus, quam a Boetii gero bene munitam videmus praeclare in hunc modum locuto: . Die SeinIest iii die Trutter asser Dablirat m, die nun micter Segeni stand der dramatisthen und bisdent en sunst murden. ebei den E 'eintestsesten entistanden asse Dramen de6 Uterthum3. Hor assen blieb dad DPama sabricum in

tiue unu Esomn8 der alten Euhne und die Sathren und vanislan. . Ralio igitur phallicorum talis erat, ut ii, qui choris interessent, summa jocandi ac videndi licetitia uterentur, neque Parcerent eis, qui singulari modo notandi essent, quod eo saepim suctum PutaVeris, quo minus legis Poena coercerentur. No quis vcro existimet, chorum hoc munere sun tum esse, ut alios eorrigeret; nihil aliud sibi proposuerat, nisi ut populi risum excitaret. At sorsitan tamen fieri potuit, ut ii, qui dies sestos agerent, iniur: m, quam 29. Ars mei. V, 3. d0. Id. IV, 14. di. Inmtri. iu stiner utilisset unaver gres e deε Sristoph. S. 268. 269.

27쪽

alii intulissent, ulciscerentur, cujus rei testis est Platonius: a. Π-οιδεν ταῖς κώμαις ἀδικουμενοι uno των noλπων, renoς ἀπήρχοντο παρὰ τον δῆμον Dεῖνον, ἔνθα o αδικῆσας ἐν, καὶ ἔλεγον, ἔτι εστι τἰς ἐνταυθαε ποιων εἰς τους γεωργους τάδε . καὶ τουτο noιουντες vinεχωρουν λθοκτες καὶ του νομα. μερο ημέραν δε ὁ δθασας εζοτάζετο, καὶ Ουτω αισχυνάμενος ἀνεστέλλero του ἀδικεῖν. Alio loeo Anonymus ita traditi 3.gασὶ γὰρ ως προ του ευρεθῆναι τους κωμικους ποιοτας ἀδικον ιενοι τινες vino τινων ἀννιυς ηποντο ἐν moi Bri τους τῶν ἀδικουπων στενωπους, βοωντες, ὁ δεῖνα δεικια χαι- ρει καὶ τὰ καὶ τα πράττει, θεῶν οντων καὶ νόμων ' καὶ τούrων λεγυιενων οἱ συνειδυτες ἔσυτοῖς ταυτα, σωφρονες πινοντο του λοιπον. Quo major autem dierum laetitia

esset, non solum omnia, quibus Bacelius delectaretur, permissa sibi putabant, sed etiam, ut dei memoriam colerent, saece oblinebant faciem, auctore

καὶ τρυγια. Optimo autem jure assimari poterit, non singulos quosque homines, qui ruri degerent, sacra Bacchi fecisse, sed plures coniunctis viribus instituisse; idque in promptu est, si meminisse Velis, homines agrestes sicillime inter so congregari, neque aliter sieri Poluisse, ut rem suam ag rent, nisi quod plures, festi communitate coniuncti, institvcndi atque ornandi chori sumtus pracberent. Sed in omni hac re videndum erit, quid maximo necesse fuerit; inde enim intelligetur, eos, ex quibus Chorus constaret, a vico ad vicum migrasse, ut opportunis locis Phallica canerent, id quod comprobatur Euanthii verbis: β. constru Ctis aris in honorem divi nae rei circum Atricae vicos, villas, pagos et compita cistum Carmen solen viter cantabant. Quare, Cum haec communis fuerit ratio chororum, non ineptum erit 'coniicere, neque quisquam insitias ire velit, plaustris opus suisse, quibus veherentur, ut, quod Vellent, consequerentur. At chori dithyrambici et satyrici longe aliam fuisse rationem mihi persuadeo, quamquam non ita statuunt Kanngiferus: Τ-- Ist ιu Nω

gen die gestparare, et Genellius: und der ost eriva=nte Rarren diesta Dichtersmag mohs schon ' ιugeri silet gemesen sein, dap er den Declamator einigermasten scenis' vortiesste; Doti haud dubio Horatii versibus:

. Vid. Acbarn. pag. XI. edit. Diadors. Lips. 1828., quibus Grammaticorum verba praemissa sunt. d. Ibid. pag. XIX. 4. Ibi L pag. IX. b. Ibid. pag. XII. 'eotis. Schol. ad Aristoph. nub. v. 295. 6. De lang. et Com. ed. Zeum pag. 27.

I. In libri supra laud. pag. 63. 3. Theater ιu euktri, S. 14.

28쪽

. Ignotum tragicae gentra inuenisse eamenae Dicitur et plaustris vextae poemata Thespis, Quae canerent ageretitque peruncti saecibus ora.

Sed jam pridem alii monuerunt, neque est, cur dissentire velim, Venusini verbis non nimium tribuendum csse, sed Potius dissidendum, quandoquidem a nullo scriptorum, excepto illo quidem, res ita tradita sit. Huc au tem accedit, quod haud Iove argumentum ex nominis ratione peti potest; omnino, qui hanc rem recte explicaturi Sunt, hoc teneant, χορὸν κυκλιον, quo alio nomine dithyrambicus nuncupari solebat, talem fuisse, qui circa aras Bacchi saltaret. Quid igitur vehiculo opus erat, cum neque Iocum mut re, neque alio transire chorus consuesset i Sequitur, ut de altero choro rum genere dicendum sit, utrum Plaustrorum usu, quo rem Suam Persico ret, adiutum fuerit, an non fuerit. Quamquam autem ex ipsius rei natura non salso coniecturam capias, choros comicos, quo facilius a loco ad locum procedere possent, plaustra in usum conVertisse, hoc tamen nonnulli nega runt, in quibus imprimis Meinekium habemus, ita disputantem: Qua in ronon uno, sed pluribus actoribus usum esse Susarionem, in dicat Anonymus de Com. P. XIII. or περ ἰ Σουσαρρωνα τα προσω nia εἰσῆγον ἀτακτως, quibus deinde Cratinum op Ponit, qui pri

mus omnium τῶ ἐν τῆ κωμου δία προσωπα μέχρι τριων κατέστησε.

Quae si vera sunt, profecto in plaustris illas comoedias acti tatas esse parum credibile est, quae Benil eji suit opinio, Arundeliani lae unam marmori S EPOch. 34. ita e conjectura supplentis: ἀφ' οδ αις κωμου δίαι ἐφορήθησαν On. I Tκαριέων, εὐροντος Σουσαρίωνος. Cujus rationi etiam hoc ob stat, quod plaustra illa, nisi ubi de tragoediae origine agi . tur, a nemine unquam Commemorantur.' At V O sunt, quibus res componi posse videatur; quo ilius enim illud, quod quaerimus, esset possit, apponam Iocum, in quo de comicis omnino Sermo est: ist. Πυγοδα

29쪽

σχυντως - τουτο δὲ Brot νυν οἱ κωπικοὶ ποιηταί. Deinde vero non erit, quod in numero actorum haereamus, quasi vero non potuerint curru descendere,

quotiescunque saltato Opus esset, aut quavis re acta, quae plus spatii desiderareti Sed iam eo pervenisse videmur, ut exponi de nominis ratione uberius possit, quo totum genus consumerit nominari. Quamvis autem cum aliis facile eo adducimur, ut nomen generis, quod ruri originem invenerit atque etiam incrementa ceperit, ex Vocibus κωμη et εὐδὴ conflatum, ideoque veluti ruri petendum arbitremur: tamen aliter explicandum et derivandum esse, nunc inter Plerosque convenit. Optime enim rem expedivit Μuelle-rus, qui cum antecellere multis ingenii gloria solet, tum eis, quae de Doriensium populis conscripsit, Plurimam laudem meruit, in hunc modum disserens: 1i. Dab au6 dem Namen nomengesang und dersache, dast die seloponnesier thre Dorser sonten, die eittiter Demen nannten, entnommene Urgument fur den Dorifchen ur*rvng, tonnen ivir Deilidi nidit gesten lassen, da die cibIeitung ded Namen3 voni somod, al6 fchmar redem Dinuge, die bri meitem mahrscheinsi here ist. Sed iam prius eruditissimi homines, qui aliquid de artibus poterant judicare, quid nomen comoediae significare posset, ita disputarunt, ut ad veritatem proxime accessisse videantur; in quorum numero sunt Euanthius: Orta est Comoedia tan ὀ τω ν κωμῶ νὰαἐ τ si ς ωδῆς composito nomine, Vel απὸ του κω μ ά ζ ει ν καἰ αδειν; atque I. C. Scaliger: Habes autem huius significationis vestigia in mutilis versibus, qui exstant, Epichar. Ex μὲν θυ

σίας θοίνης no σιρος ἐκ πόσιος κωμος, ἐκ κω toti θυανίη ς ἐκ θυανιος δὲ κη:ἐκ καταδίκης πέδαι τε, καὶ σφάκελος, καὶ ζημια, ubi κωμον e po

tu, Ex Como insaniam ortam scribit. Theopompi quoque verba subnectam ex lib. IV. historiarum, de Philippi Macedonis

intempestiva incontinentia. καὶ πιὼν δὲ τὴν νυκτα πείσαν καί μεθυσθεὶς ξ ξδη πρὸς ἐκω μαζεν. Ut fuerit sub luce in us 1l. Tie Porier, Bbthei I. H. E. pag. 27. CL Zeun.

13. De trag. et com. commenti Pag. 1496. 1497. in thes. supi a laud.

30쪽

que comessatio, tanquam Acerrae illius, quem facete do scripsit Martialis . Lucianus quoque in Discategor timento

Lunam ait splendere Torς κωμάζουσι. 'Eπικωμάζειν autem Vortium est, sicut apud Hippocratem ἐπικραίν πιοῦ Cum repetitur Comessatio, alia sane res a Repotiis: quemadmodum in originibus declaratum est. Eius vocis notionem expressere per aliud verbum, βαλλίζειν i quod rarius quidem est. Fortasse et lenones Ballones inde. Eo Verbo et AI exis, et So phron, ot Epicharmus usi sunt in suis Comoediis. Ac duobus his testimoniis, , quae modo dixi, alia adiungiantur, quae grammaticorum studio debentur. Haec autem ita instituta sunt, ut rem integram relinquant, quare, quodcunque velis, inde enicere possis. Sunt quidem haec: H. κωμενδι αν

Denique illud quidem maxime exploratu difficile est, quando homines comoediae nomine uti Coeperint, cum res omnino in incerto posita sit. Nec vero, quid sentiam, dixisse Poeniteat; veri enim simillimum est, como diam sic nominari coepisse tum, Cum tragoedia ad artem redacta et certis limitibus circumscripta esset, quod quidem seriori aetati tribuendum est, siquidem tempus artium sit et lima et lex.

Quemadmodum origines comoediae revocentur ad choros phallicos, satis explicatum arbitror; Sequitur, ut reliqua Persequar, quae pertinent ad quaestionem, utrum Doriensium populis, an Atheniensibus palmam inventae comoediae deseramus; deinde, quomodo factum sit, ut hoc genus magis progredi atque excoli potuerit. De quibus dicere aggrediar, quam-