장음표시 사용
541쪽
s 3 8 De Τheologicis Disciplinis
tionem spes requiratur in peccatore, di Ximus pra cedenti cap. rv. Plura de hae duplici certitudine ThomaS Stapletonus Tom. 2. Iibro ix.
Itaque propositionem demonstro I. ex Scripturis . Proverbiorum x i. a. legitur: Omnis via viri recta sibi videtur et appendit autem eorda Dominus ς & pr edenti cap. v. 9. r potes dicere, Mundum esseor meum, purus sum a peceatο ὶ Ecclesiastes cap. IX. i. ait: Sunt iusti atque sapienter , ct opera eorum in mauu Dei ς θ' tamen nescit homo, utrum amore , au odio dignus fit e sed omnia in futurum servantur imeena . Apostolus in I. ad Corinth. IV. 4. s. Nibit enim missi Gnsetur
fum: sed non in hoc ius eatur sum ς qui autem judicat me Dominus es,
Itaque nolite ante rempus judicare , o c. Occurrit hoc Ioco in Gracis verbum δαιωχα, este a vitiis puetatum ct Iiberum; ita enim accupitur Esaiae LI II. II. Dan. XII. g. Act. X m. 38. ad Rom. VI. . Raliis in locis . Apostolicorum ergo verborum sensus est: Et si nullius eriminis mihi conscius sum, non propterea sum immunis ab omni culispa , sortassis enim habeo peccatum, quod me habere ne io. Atque hunc sensum optime assecutus est , exposivitque Chrysostomus , iisdem fere verbis; necnon S. Pater Augustinus in Psalmum xLI. 8. ubi etiam
eor hominis comparat impenetrabili abyssio. Si profunditas es abnsurc ait S. Pater putamur quod cor hominis ab sus es. Ruid es profundius hae abdisse λ Θνιm invocant Sancti pr dieatores verbi Dei . Nanis quid di ipsi abdis ui r ut noveris , quia absus ct ipsi, Apostolus ait rMinimum est, ut a vobis Ddiser, aut ab humano die. stuanta autem abdissus sit, audite ampliuν τ Neque enim ego me fum iudico . Tantam ne profunditatem creditis esse in bomine, quae lateat ipsum hominem , is quo est Uide ct Epistolam S. Bernardi n. 42. ad Archiepiscopum Seno
Addimus mant me rationis praesidia. Ac primum ex Tridentina Synodo locis citatis depromptum sit. Ad sustificationem non tum reis quiritur divina misericordia, meritum Christi, ct emeacia Sacramentorum ,' verum etiam conatu S Ii heri arbitrii, ct congruens voluntatis humanae dispositio. Igitur quemadmodum nefas est dubitare de iis, quae se tenent ex misericordia Dei, & Christi meritis atque institutione, sed hac omnia fiunt spei, fiduciaeque nostrae fundamentum et ita si respiciamus propriam infirmitatem atque indispositionem , pessimus serm, dare ac timere , neque certi Omnino sumus nos gratiam Dei esse com sequutos ; quoniam fi in nosmetipses animum convertamus , occurrit iusta caussa timoris atque rmidinis. Sit alterum momentum : Inani SilIa haereticorum fiducia quemadmodum insert eerii tudinem iustitiae, ita inseri certitudinem perseverantiae , ct praedestinationis divinae. Et revera Heterodoxi opinantur hominem iustificatum amplius peccare non posset & certum csse de suamet priodestinatione, ut liquet ex ca
542쪽
Liber Decimus nonus. Cap. Ult. s
none xv. R xxi i I. sess. vi. Trid. Atqui fiducia haereticorum non recte inseri certitudinem perseverantiae , ut demonstravimus propos praecedenti ; neque certitudinem praedestinationis , ut docet S. P. Augustinus de dono pers cap. 24. de Civit. Dei lib. MI. cap. ia. de Corrept. & Grat. eap. XI D. & ut apertissima eonsecutione deducitur ex praedictis . Igitur illa haeret leorum fiducia non recte inseri certitudinem justificationis. Ex his sequitur non posse haberi talem certitudinem, quae omnem excludat haesitationem , absque revelatione speciali; qualem habuit felix latro , mulier peccatrix, ct plurium opinione Moyses, Elias, Stephanus , & ipse Paulus : de quo non evincit oppositum Epistola superius citata ad Corinthios ς tum quia haec scripta videtur circa annum Vulgaris aerae s . & Epistolae ad Timotheum , in quibus oecurrunt aliqua huius certitudinis vestigia, datae sunt vertente anno 66. tum etiam, quia potuit Apostolus ex Dei revelatione discere, quod non potuerateX propria conscientia. In ceteris eximiae sanctitatis viris potest esse eertitudo moralis, S spei, quam paullo supra descripsimus; & quae oritur ex frequentia bonorum operum , ct eonstientiae tranquillitate , quemadmodum a fructibus dignoscitur arbor bona . At sicut inter fructus bonae arboris potest a Iiquis infici aut attractione maligni succi, aut contactu animantis venefici; ita contingit, ut aliquando opus, quod optimum arbitramur, sit aut labe latentis concupistentiae, aut snis perverstate vitiatum . Qui tamen habet bonam conscientiam, a studet recte operari, habet etiam spem bonam , ut scribit Enarrat. in Psalmis xxxi. Augustinus . Hanc solam certitudincm spei commendant aliqui Patres ; quorum auctoritate perperam haeretici nobis litem in
Praecipua tamen ipsorum arma sunt sequentia Iiterarum sanctarum loca. I. Joannis v. i I. legitur: Rui eredit, habet vitam aeternam .
Et Apostolus ad Rom. v i. inquit bus eati ergo ex fide pacem habeamus ad Deum . In eadem Epist. cap. vi tr. I 6. ait: se autem spiritus
testimonium reddit spisitui nostro , quod sumus filii Dei. Et versu 38.
Certursum , inqnit, quia Neque mors , neque vita, neque ea Leli..., neque creatura alia poterit uors arare a earitate Dei, M. Ex his inferunt semel iustificatum firmissima in Christum fiducia apprehendere vitam aeternam, idque se certissime noscere ex Spiritus sancti praesentia. His respondentes dicimus scopum Ioannis esse hortari Parthos, ceterosque fideles ad fidem Incarnationis & divinitatis Christi: haec enim sola fides dilectioni conjuncta filios Dei ad vitam aeternam perducit. Igitur qui credit habet vitam aeternam , non re, sed spe, R dummodo mandata custodiat, jure adoptionis . Extat consimilis phrasis , quam Rhetores appellant metonymiam, in ipsus Ioannis Evangelio ν. 24. UI.4 Avi 1. 3; atque hoc ipso loco praeced. versu ii. & ia. Apostoli Uerba in Epistola ad Romanos imperite ad stabiliendam justificationis certi-Υ y y a tudinem Diqitiros by Corale
543쪽
s o De Τheologicis Disciplinis
tudinem detorquent Sectarii; per εἰ -- quippe, id est, pacem, Paullus significat reconciliationem & gratiam , non infallibilem huius gratiae notitiam . Quae petuntur ex cap. VI II. I 6. eiuslem Epistolae ita a Catholicis exponuntur: Ex ApostoIicis verbiS unum colligitur, Spiritum sanctum perhibere justis testimonium , quod sint filii Dei, non enim Spiritus sanctus inhabitans datur , nisi Dei amicis & justis. At non ait Apostolus , quod ipsis justis testimonium ipsum Spiritus sancti
sit in falli hiliter notum : cum nequeant justi certis indiciis discemerenum testimonium conscientiae sit Spiritus sancti, an spiritus praesumptionis & coenodoxiae . In corde itaque justorum inhabitat Spiritus sanctus ἔ hujus testimonium verax est: sed quemadmodum illa inhabitatio cognoscitur selis conjecturis , cuiusmodi sunt absolutio Sacerdota- sis , & hona conscientia; ita per solam probabilem coniecturam possumus agnoscere , num quod redditur Spiritui nostro sit testimonium Spiritus sancti. Si autem Spiritus sanctus expresse testificetur aut remissionem peccatorum per faecialem revelationem , aut veritatem fidei per evidentiam miraculorum; fatemur huic testimonio certissimam fidem esse adhibendam . In postremo Ioco certitudo significat tantummodo firmum animi propositum , ut in eadem Epistola xν.
Is unde Hieronymus in Epist. ad Algasiam Iegit, Confido enim , &Graecus pariter habet, πέπεισμα , Sc.
PRopostrio III. Gratia sanetificans non est aequalis in omnibus omnino justis, & in singulis capax est augmenti. Ab hac postrema thesi me paucis expediam , cum priori Volumi ne demonstraverim in coelesti Ierusalem diversas reperiri mansiones , quae meritorum inaequalitati respondeant. Sequitur etiam haec thesis eκ praecedentilius; cum enim sanctitas sit forma quaedam animae inhaerens, haud dubium, quin per opera pietatis majori accedente dispositione recipiat gratia inerementum , ct efficiatur persectior. Huc
spectat quod Iegimus Prov.Iv. 18. Pustorum semita quasi lux plendens, procedit dr orsit usque ad perfectam diem : quod scribit Apostolus ad
Philipp. r. 9. Hoc oro, ut earitas Pestra muris ae magis abundet in sciemi. . θ' in omnifense : quod scriptum est in postremo Apocalypseos,
riu ii. xvijustus es justi etur adbue, o santius sanctificetur adhuc. Quum insuper legem credendi statuat Iex supplieandi; dari justitiae
ceterarumque virtutum incrementum commonstrat S. Mater Ecclesia, ita Deu in eXorans Dom x m. post Pentecosten : Omnipotens sem
terna Deus, da nobis fidei , spei , ct earitatis au mentum . Idem docet S. Pater in libro de Sancta Virginitate , & Tract. 6 . in Ioannem , Fulgentius libro m. ad Trasimundum, S Patres alii, quos necesse non est . ut iterum proferamus . Vide quae stripsimus de Inaequalitate beatitudinis : ubi etiam plura diximus de Parabola Operariorum , quam post Iovinianum nobis objectant Sectarii: sed quam lmeortuno, irritoque Diptu es by e
544쪽
Liber Decimus nonus. Cap. Ult. s c
toque conatu , ostendimus eo loci. His ergo controversiis snem constituat Canon XX iv. Sess. vi. Tridentini Concilii: Si quis dixerit justiatiam acceptam non eo ervari, atque etiam augeri coram Deo per hosa
opera , sed opera ipsa frutius solummodo , oesigna esse justi attonis adepta , non autem ipsius augenda caussam ς anathema sit, cte. Una eum dissertationibus de Gratia Christi Volumen tertium ab- lvimus; quod in lucem prodit, quamquam nobis uni Uersae Theologiae exornandae occupatis neque ad utendum lima, neque ad spongiam adhibendam otium suppetit. Hinc est , quod duplici nomine imploramus Lectoris humanitatem; nimirum, quia divina in seienter tractamus,& quia inculte admodum, S impolite . Ut enim prelo committeretue Theologicum opus elaboratum , atque persectum, alio nobis ingenio opus erat, alio etiam temporis adiumento . Nunc , quoniam Exercita tiones nostrae ad hunc modum se habent, ob oculos legentium statuimus verba Ovidii, De Ponto lib. II l. Elegia '. Seribentem juvat 'se favor, minuitque laborem, Cumque suo crescens pectore fervet opus. Corrigere at res est tanto magis ardua , quanto Magos e sistarcho major Homerus erat.
545쪽
r. Riginalis pereati transfusio evineisur ex veteri Testamento. sai. Eadem Catholica veritar eonfirmatur novi Tes amenti si pleti ma auctoritate. qIu. Inique seribis Phereponas , e uxustinum eonfidentius explieasse Ga-put v. Epistolae Divi Pauli ad Romanos. IoIv. Exserimis veterum Patrum depromi possunt pro OrigisHi peeeato opertissima resti Hσ- . ,.. Iv. Demonstratur ejus m pereati transfusio ex Leelesiasteis definitionia
vi. Ex miseriis etiam, quas modo patimur, eo robatur peceatum Uriter D. 28 vn. Contrabitur idem peeeatum etiam a filiis baptizatorum. 36 . Originale me tum non es mala quaeuam, ae perverDI otia , ut affirmavit Iudirieus: UIx. Neque es ipsum dae personale delitium . 42Σ. oes es concupi entia, em inest reatur culpae, Ies privatio ora ina- Iisjuintia; adeo, ut concupiscentiauis ori naria eulpa quasi materies , reatus verost illud, quod Theologi appellant tormale pec
XI. Contrahitur ordiisauer uois propagatione naturae, eo quod concupi
sentia ct libidine seminetur eorpus , cui iste providemia anima a Deo inseritur, unde haec carnis confortio vitiatur . - s Ixti. Non ergo transfunditur is Adae posteros ob arbitrarium illudpa-Ham, pro quo decertatur in Scholis a s XIII. Scelus Fudaeorum, quibas auctoribus orisus Ulaus es Cruei, nequit appellari peccatum xaturae pervadens in polleros . 66xiv. Puerisime baptismate decedentes minime potiuntur supernaturalis heatitudinis. 73xv. finita es quoque Aeatitudo illa naturalis, quam benigniores quia dum iisdem infantibas mulcentur. Xur. Hi enim ρarvuli morientes absque regeserationis lavacro dolore aliquo a ciuntur. νοxvii. Imo ct psittuntur poenasensus, licet in comparatione adultorum, mitissima. 77χum. Haec est doctrina Mugustini refellentis baeresim Pelagianam ἰ cujus ausiorem recte Norsus noster tradidit fuisse Origenem . o IXIX. Rufinus, qui Pesagiano errore imbuit Gisinum , es Ru ur
546쪽
xx. Alter Pelagianorum Prodromus fuit neodorus Mouuestenus. Io XxI. 'laetus , qui nomen seciae ct haeres dedit ,fuit patria Γrittannus, di Monactus instituto. Iog
dixit. Itur Rr sit mrsus de Caelesto, ct Iuliano Pelagianis , hujus
que uxore filia Aomitii, baud merebantur recentiorum Criticoram eapitationem. 114XXIII. Nulla est haerein, quae tantis anathematismis ct vellieationibus fuerit exatitata , quemadmodum Pelagiana . I Io Iv. Hujus haeresis tus tres disinguuntur et in quorum primo admisit PeIaxius etiam legem, atque doctriuam. Ia xxv. In secundo autem erroris patu admisit etiam gratiam, quae Ianuam dilectionem iuJirat, at non ut simpliciter necessariam. I 26 xxvr. Tandem tu tertio statu admisit Pelagius ut nece suriam tralia interna illuminationis; at numiuam gratiam, qua adjuvat vota Larem per inspirationem earitatis. I 2 xxvII. Duartur statur Pelagiana bareseos, in quo a voverit veramgratiam consistente cum iussisterentia liberi arbitrii, commentum es 'an euianum. ita xxVIII. Habitualem quidem gratiam Pelagius agnovit, at non seu re- of Cathol eo. ira
XXIX. Praeter habitualem ipsamgratiam, neeefarium est ad MIarsupernaturales stramovens aliquod actuale adjutorium . i 36xxx. Adiutorium istud nibii alius est, quam mentis illustratio,' minisatis earitatis; sed meis iubae inspiratione, quam in illa H-Iustratione Ges iis . . .. kΑ HXI. Recte ergo Gratia ab eAugustino definitur, Est inspiratio dile-etionis, ut cognita laneto omne faciamus. I 44
xxxii. Dividitur Me Gratia in sufficientem, edi Pacem ; ct Me est in piratio caritatis peram coutrariam creiditatem . iis XXXIII. Habet haec gratia eradus uos, ex quiῖus absque auo straeiudi- eis absolutae Dei voluntatis dignoscitur una cum vera arbitrii nostri libertate mirabilis eiusdem gratia oeconomia. Is IXxxIV. eaeque Mesententia recte explicata nisu Babet a nitatis eum haeresi Iansentana, is qua victrix delectatio libertatem evertit. Issxxxv. In hoe infirmitatis flatu admittendam esse Gratiam ab intrinseco efficacem, demonstratur exsacris lueris. I 66XXXVI. Idem evincitur ex orationibus Ecclesia. - ΤῖXXXuII. Traditur eadem sententia a Gratia 'enuissimo vindice D. P
XXXVIII. Gonspirant in eamdem alii etiam Ecelesiae rit. Ir. 3 d sXXXIX. Magis, magisque bac sententia Armatur ex aliarum coUuta
XL. Doctrina de Gratia per se eumaei nihilpraejudieii, sed matrum ρο-
547쪽
tur annoritatis accest tam oceasione di disrum Resen, quam ex institutis Gora regationibus De Auxiliis . 189 XLI. Prustra quidam uituntur demonstrare, quod Me sitIrina liberi amoitrii potestatem, es tuaserentiam interimat. I9sNLII. Is autem Gratia tale donum , quodDiis operibus uaturalibus nec de condigno , nee de congruo posumus promereri. Eos XLIII. Iρ venientem gratiam nemo potesses viribus natura positive di Jonere: ct dispositionis negativae nullam Deus rationem babet in suo rum dispensatione donorum . Ο ΕLIV. Non extat lex aliqua, aut promissio , per quam Deus faeienti es arbitrii gratiam super naturalem quod in se e si per xaturales vires
κLv. Itaque ex gratia est etiam bona voluntas, quae fidem praeredit, qui quia opinati fuerint Aemipet iani, a is vI. zuorum errori nequaquam praelusit S. Ioannes Grysostomus.
rctvri. eis Cassianus ejusdem ordis omi discipulus nequit a Semipet mani ι nota puraeari . 226KLviii. Etiam faustus Ruensis suis revera imbutus Semipelagia rumo
xvix. Vincentius Liriuensis fuit 9 ipse Semipelaeianus . 2IRHilario e relaten i dicendam est i L. xuU vero de Hilario Grelatenφ Pliendum eR De sancto Boe viro iudicium Gardinans morisi grave es, libratum . O verum . 23 SLr. Ad Semipeta ianos Metinavit etiam Gennadius . 24 Irata Contra Dos, Mi que orisi Gratia ad initium fidei asperietur ne-24s
Lm. Non admigrant Semipelagiani necessiriam adsidet initia aliavita Rratiam, quam mentis illusisatiouem. 2s rLIU. Debemus simul eum eratia defeπdere merum arbitrium, π re Dialere qualibet perversa dogmata Boeticorum . 26 Ixv. Itaque idem liberum arbitrium etiam in homine lapsio persistit. 266 Lur. Tradit hoe Gema Catholisum Aulusinus 9 eontra Manis os , ct eontra Petreianos decertaus. 260 Luri. Ad mertatis essentiam pertinet posse vere, ct non Oxere ς ποπautem pote peccare : quod potius defectus es libertatis a s Lum. Requiritur libertas indifferentiae ad meritum , vel demeritum etiam in statu natarae lapsae. 279LIX. Iudisserentia liberi arbitrii non est mere passiva, ut opinantur ια- retici. 28 ILX. Futile est qnidquid admemus liberi arbitrii adlisam iud erentium Latoerani, Cuministae , ct Ianfiniani objectant. 283 XI, NUDbemum est appellare Deum casam e cacem peccator mo. 299
548쪽
xxti. Male de Gratia er libero arbitrio senserum Bajus, Pansentur ,er Quesnelius . t 3IEmur. Afertiones complures Fati anno Is6o. revera proscripta fuerunt a facta Heuuale fari em. y io LMv. Subreptilia son sunt Romanorum Pontificum adversus eumdem Eatum Ps ς Ποδ ef ....... 3 η xxv. Ia Nulla pii R. ejusque eonfirmarionibus, articuli Δ i vere ac proprie infensu ab a sertoribus intento reprobati fuerat . jZixxvr. nam Noni Uforum articularum nefas est refragars. 32ILx m. A mavit Ianfenius aliqua Dei praee ta homUibus justis vo-Duabus, ct conantibus , secundum praejentes, quar B Ioent, vires esse impossibilia, ct deesse illis gratiam, qua posibi a flant.
a ga Lxum. Verum e fugustinus oppositum tradidit: 328 LκIx. Et recte propositio tua Iansuit Melarata es, Temeraria, impia. blasphema , anathemate damnata, &'haeretica. Ibid. LXX. Uentas etiam asseruit, interiori gratia inflatu natura ι fanunquam resilii; 33s LXXI. V Mustinus eontrarium docuit: 336 Lxxi Meritoque secunda hae Fansenti positio tanquam haeretica proscripta est. 337.
XIII. Protulit Ianfinias ct enuneiationem illam haereticam: Ad merendum , & demerendum in statu naturae Ianiae non requiritur iahomine libertas a necessitate, sed suffcit libertas a coactione; 4ς LXXIV. In qua assertione Dusenio ononitur ea ustinus : 34 Lxxv. Debuitque bae tertia Dufentinopositio eadem eensoria anima versione damnari . Ibid. lxxvr. Etiam tu hoe absurdum Vansentur prolapsus est, ut stri erit Semipelaeianos admisisse piavenientis gratia necessitatem etiam ad dei initium, ct in Boe fuisse boeticos , quod vellem eam Rratiam talem esse , cui posset humana volantas obsisere, vel obtem
num: Ιhid. LxxvIII. Ideoque hae quarta propositio Tanfensi recte damnata es tan- uuam talia & haeretica. asLxXIX. Iansentana est etiam bire e MIatio: Semipelagianum est dicere, Christum pro omnibus omnino hominibus mortuum esse,& sanguinem sudisse . Ibid. Lxxx. Verum Aoustinus ori tum pro omnibus 9 singulis pretiosum sanguinem effudisse, innumeris in iocis assera it, ct commonstra-
549쪽
que notis, quibus Ulaitur ab Ecelesia , jure meritaque tau a. 749xxxxv. Duae vero a Pansπistis adversus uuiversorum redemptionem objieιuntur, non ex incertis quorumdam placitis .sed ex communi Coneiliorum , ct Patrum doctrina diluuntur, ct refutantur. 3saxxxxvi. In hoc etiam Panfiniani decipiuntur , quod pugnaciter comtendant iudieium Romani Post eis in factis Dogmaticis esse obnoxiam errori. 76amvrav. Denique se obstringuut gravissimo perjurii erimine, qui obsequioso , ut inquiunt, silentio, atque simulatione celebri Formii-lariosuberibunt. 37s
xxxxv. Potes utcunque rationalis ereatura veritatem aliquam natura
tem siue gratia Ierutari . 3 Sae xxx VI. Requiritur tamen ipsa gratia, ut mens psis studiis intenta juvetur ad aeternam vitam capessendam . Q g SOxxxxvII. Multa ut etiam ab infidelibus er impiir , quae si inspicia tur Oscia virtutum, Babeut Meus Iandis, neque appellari debent peccata. et ga1XxxvIII. Sunt tamen virtutes infidelium , ut plurimum, germen ἐπ-ntiae, O marcescens; quoniam vitio aut ρbilautia, aut inboπe- satis Iabefactamur.
LXXxIx. enio quoque ex evite quae siue Christi maria ab infidelibus
peraguntur , nequeust ister virtutes convumerari; scilicet quia ad veram re Chrisianam pietatem nihil eonferum. 386 c. diuisquid igitur boni patraveruοι insideles, non fuit a Iuperua aeratia diuunt um S NCI. Erit necessaria non es ad non pereandum Ades habitualis , nec eratia remissonis peceatorum . Ibid. xcII. Utrum bonum opus morale sine Rratia patratum eareat vitio , d
sputant in utramque partem Scholastici: 39sxciit. ferenti quid nos in hac gravi questione opinemur, re pondemus subscribere utroque pollice Augustino, cujus sementium exponia
xciv. em observanda divisa praecepta , ut oportet, cogimur divinum implorare auxilium; 4ogdicv. me possumus absque gratia Deum Iisper omnia diligere . 4os xcvr. Sine eadem gratia non possumus aut peccatum vitare , aut undequaque vincere tentationes. 419NCuti. Ut vero vitentur peeeata qualibet venialia, neeessariam est gratiae sineuiarissimum bene ium . 42Iricum. Finalis quoque perseverantia est donum gratia magnam, o Deciali . 4ῖ
XC x. Deus pro omnibus aesingulis remedia salutis instituit, paravit- quo, c bibuit, ct quantam es exj e, nulli prorsus mortalium
550쪽
derigat Gratiae suae bene enti mam tartitatem. Moe. Non es de fide , quod Puli rea se recipiaut auxilium gratiae omnia
hus mVericorditer exbihilum ac praeparatum . 44I cI. Neque necessaria es ad imputationem peccat; praeirus oe actualis imDiratio divinae gratia . 4 acti. Cuilibet Irisi , ni t Iibere sonat obicem, adest gratia orationis, qua impetrare potes auxilium immediate Dinsciens ad implenda mandata. 4 sCIII. EAt nemo absque gratia per se e caci habet potentiam orandi rem iunilam cum adiu. civ. Εηρ 5a57nor sente M , auxilia , quae omnibus divina muri centia paravit, quibusiam aliquando Messe ob impedimenta, quae obi cit Bumauum niservum. gcν. Dem arur Evissu diem Π utam pueruias vita funins ante tim
cur I. Sunt γ anqui inReIera damnabin obstinatione ruentes , quibus rasa sufficiens aliquauta Jubtraῖitur . CVm. Ceurum qui uis non a uvatur a Deo Wrfubmivis rationen Agratia actualis queri debet de prava sua voluntate , non de ipso Ded θω fidenti mo gratiarum suarum Argitore . AseCIx. 2God omnmus ae singulis pominibus nunquam Mnestetur f Deus L ID , nec inussimus alpruic, nec Prosper, nec Orosius, nee
CXrv. eisque is nae, qui iusti dum , vere peceau detentur; non ita texuntur, ut adhue inquiuato sit anima. 48 ς CXv. Sanctificans gratia, ct mortale peccatum nequeant simul eon
CXVI. Neque precati maeula omnim deleri potest absque gratia iis ren e . Ibid. CXvII. Disponuntur ad justificationem adusti fide, timore, spe, dilectione , ceterisque ae ibus , quos Tradentina Sonodus singillatim enu-