M. Tullii Ciceronis De officiis ad Marcum filium libri tres

발행: 1852년

분량: 176페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

1쪽

O THE

UNIVERSIT O CALIFORNIA.

4쪽

. . . . .

. . - . . - . . v . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

6쪽

M. TULLI CICER0Nis

DE OFFICIIS

MARCUM FILIUM

8쪽

0uamqu in is, Mare siti, annum iam audierum cra-1tippum, idque Athenis, abundare portet prae 3iis institu- iisque philosophiae, propter summam et doctoris auctoritatem et urbis; quorum alter te scientia augere potest, altera Memplis tamen, ut ipse ad meam uillitatem semper cum Graecis Latina coniunxi neque id in philosophia solum, sed suam in dicendi exercitatione diem, idem sibi censeo faciendum, ut par sis in utriusque rationis facultate. Quam quidem ad rem nos, ut videmur, magnum attulimus adiumvirium hominibus nostris, ut non modo Graecarum litterarum des1. l. Institui sque, und Lehren C. Lael. 4. 13 Plus apud me antiquorum auctoritas valet , qui in hac terra fuerunt magnamus Gra ci- iustitutis e praereptis suis erudiverunt ite n. V. 3 7 -ο-rum Peripateticorum scriptis et institulis Omnis doctrina liberalis, vinnis historia, ηnia sermo I

alitulis Dergedach te egensat ist: tamen Nero tibi praecepta institu- tuque phuosophia fra . .

philosophiae, der pristisellen Philosophie. C. de fin. II, 2. ars eriphitosophia vilao. IV, 6 14 unonideamus quaeso, suman bono,

quod contine phsosophiam. V. 5, 12 eum beata vita quaeratur idqueau unum, quod philosophia v

et a re et sequi debeati M. unisu III. 37 v. d. Eini. ad meam utilitatem, Eu In . . Cum mea utilitat , elches e-woliniich in diesem Sin des Erlalgs stetit, is hier telleielit mesen des suis eum Verinieden.

ein duZwischenstehendes quique iun- verni illeli, te hier, de leg. l. 6. 14 Sed, ut vir doctissinitis rei Plato atque idem gravissimus philosο------nium qui princeps ropistica scripsi idem ι sepse lim de legibus eius, a mihi cr do esse faciendum, ut priusquam ipsam egem recitem, de sius testa

tritisque orationis facultas, die stilistis che Fortigkei in beiden Spra-chen. ratio is de Stil, sermo die praehe.

i. Diuitia ' Corale

9쪽

sed etiam doeu aliquantium se arbitrentur adeptos et ad di- et cenduin et ad iudicandum. Quam ob rem disces au quidem a principe huius aetatis philosophorum, et disces quam diu

voles iam diu autem velle debebis, quoad te, quanium pro- scias, non poenitebit sed tamen nostra legens, non ullum a Peripateticis dissidentia, quoniam utrique Socratici et Pla- ionici volumus esse, de rebus ipsis utere in iudicio nihil enim impedio), orationem autem Latinam efficies profecto legendis nostris pleniorem. Nec vero hoc arroganter dictum existimari velim. Nam philosophandi scientiam concedens multis, quod est oratoris proprium, apte, distincte, ornate dicere, quoniam in eo studio aetatem consumpsi, si id mihia assumo, videor id meo iure quodam modo vindieare uuam ob rem magnopere is hinor, mi Cicero, ui non solum orationes meas, sed hos etiam de philosophia libros, qui se iam

illis sere ae piamini, studiose legas. Vis enim dicendi maior ast in illis, sed hoc quoque colendum est aequabile et temperatum orationis genus. Et id quidem nemini video Graecorii adhuc contigisse, ut idem utroque in genere elaboraret, sequeretumii ei illud forense dicendi, et hoc quietum disputandi genus nisi brio Demetrius Phalereus in hoc numero haberi potest, dispulator subtilis, orator parum vehemens dulcis tamen, ut Theophrasti discipulum possis agnoscere. Nos autem quantum in utroque prolecerimus, aliorum sit iudipium utrumque cerio

4 Misi turris quae moenibus e quare und Pacuvius hei et t. XIV. Nam si qui qua eventura aurit provideant, a squi''en Iovi. Ue ,

Polior ies ver eben begaber siet,

nae Alexandria. O ih Ptolemaus Philadelphus ei de Bibliothe an- stetite C. Brut 9, 3 delectabat magis Athenienses quam Umminaba Proe esse u an in solem

e pulverem, is ulis militari imbstr raculo, sed ut a Theophraati elissimi hominia umbraculis.

phrasto tam est loquendi nuo illa divinus, ut eae o -- - σω arios videatur.

10쪽

B 0FFICIIS LIB. l. CAP. 2. secuti sumus. quidem et Platonem existimo, si genus so-4rense dicendi tractare voluisset gravissime et copiosissime potuisse dicere et Demosthenem, si illa, quae a Platone didicerat, tenuisset et pronuntiare voluisset, ornat Splendideque sacere potuisse. Eodemque modo de Aristotele et Isocrate iudico: orum uterque suo studio eleetatus contempsit alterum. Sed cum statuissem scribere ad te aliquid hoc tempore, Em ulla posthac, ab eo ordiri maxime volui, quod et aetati tuae esset piissimum, et auctoifitati meae. Nam cum multa sint in philosophia et gravia et utilia accurate copioseque a philosophis disputata latissimo patere videntur ea, quae de ossiciis tradita ab illis et praecepta sunt. Nulla enim vitae pars neque publicis, neque privalis neque forensibus, neque domesticis in rebus neque si te iiiii agas lii di neque si

eum altero contra fias, vacare ossicio potest in eoque et Olendo sita vitae est honestas omnis, et in negligendo turpi iudo. Atque haec lutilem quaestio commilitis est omnium b

ybilosophorum. Nuis est enim, qui anullis ossicii praeceptis

horti orali neque nervos nequo aeoleos oratorios ac forenses -

or. 43 148 uae quidem me antea in iudicia atque in ursam

deducebant, nunc obto tant domi; noe ver talibus modo reus, quales hic libρ continet, sed multo otiam rumori s et maioribus;

SEARCH

MENU NAVIGATION