De auctoritate Sacræ Scripturæ, et numero librorum canonicorum veteris testamenti contra pontificios exercitatio sub praesidio Georgii Calixti respondit Stephanus Kenckel Flensburgensis

발행: 1648년

분량: 202페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

191쪽

ea enim numquam alios in canone libros habuit,quam Hebraice scriptos,&tribus ordinibus Legis, Prophetarunn magiographorum comprehensos, ut ostensum est a numero I usque ad XXIV item Universa

lis ecclesia Novi testamenti primorum I seculo

rum demonstratum est de Graecis Hebrae canoni inhaerentibus a num. XXI usque ad xxxv inde Latinis anum. XLIIa usque ad XLIX quin impliciter universae Ecclesim quae tum in Oriente tum in Occidente ultra annosci III fuit: vide numeros inter xxxv I x Lii intermediosi deinceps a num. LIX usque ad centesimum.

Ergo Tridentina synodus reproba est, mul

lam fidem meretur. UMajor ex se nota est Minor dudum demonstrata. 1-cit videlicet synodus Em omnes enumerato obros cum omnibuou artibus, ut in vulgata Latina editione habentur pari pietatu a ectu ac reυerentiaproscin o canonicis nonIusceperit , anathema sit. At Ecclesia Veteris testamenti Ecclesia Novi testamenti quatuor primorum eculo

rum tum in oriente tum in occidente; item quae primitivam utrobique posterioribus seculis excepit, omnes

istos libros pari pietatis affectu ac reverentia pro lacris& canonicis non suscepit, uti evidenter patuit. Ergo universa ante, post natum Christum ecclesia uxta

Tridentinos anathema. Si quis autem qu erat, quid homines illos moverit, ut tantum sibi sumerent, seque unanimi veterum majorumque suorum contentu obiicerent Prespondebimus, nobis de alieni facti rationibus non plane constare suspicari tamen,quod animadverterint, genuinisci sinceris dogmatibu sequiore ae-

192쪽

vo nupera&nova bene multa accessisse voluisse itaq; principia, e quibus deduci oporteret, quam fieri posset, latissime extendi, ut saltem alicunde silve probatio

sive praetextus aliquis derivaretur. Tale itaq, principium advenientes,dum rem aggrediuntur, dederunt,& quum in limine essent, a janua aberrarunt.

V I. Ulterius argumentor Qui probati confirmat synodum, quae sententiam universalis anteo post natum Christum ecclesiae anathemati

subjecit, is etiam ipse nullam fidem meretur,&au ctoritate excidit. At hoc Romani Pontifices nostra&superiore artate feceruntd faciunt. Ergo. CVII. Tertium Tridentina quartae sessionis decretum est, ut libri,s tm veteri vulgata Latina editione habentur rosacris se comicis Ucipiantur. Quod disertius mox explicat hisce verbis: Statuit cir declarat, titi c

in Ecclesia ipsa probataen, in publicis estioni us, dia

futationibus, praedicatio/ribus, aut expositionibus p

authentica habeatur, tamquὀd eam nemo rejicere quovis praetextu audeat et praesumat. Aliter sensit tota antiquitas quin ipsa rerum indoles non permittit, ut fontibus aut textui originario aequetur aliqua translatio: ut autem praeferatur , prorsus est absurdum nisi forte ostendi possit, rarissima fuisse vel esse primarii textus eκempla, nec alia quam per insignem librariorum sive incuriam sive fraudem corrupta integrum vero&sincerum unum forte incidisse in manus egregii fidique interpretis, eoque itidem suppres aut amitibsuperesse ab hoc profectam versionem Sidetur casus,

quem

193쪽

'quem vix in ullo vel infima classis auctore datum iri puto, concessero versionem ibi praeferendam sonti De sacris autem Scriptura libris simile quid affirmari, pugnaverit cum providentia divina , quae quemadmodum,ne ad capessendam viam salutis certi authentici indices sive duces deessent, hos ipsos humano generi voluit impertire, ita quoque eadem fini conservare pu naverit cum singulari prope incredibili diligentia udaeorum, quod Vetus testamen tu attinet, denua aliquid dictum num .XVII. Quin ipse Bellar minus

validis quinque argumentis pugnat contra O , Mcρη tendunt udaeos in odium risiana de udiose depravase

corrops semulta loca Scripturarum. Quae Vero ad corruptelas adstruendas proferuntur, dissolvit clarissimus collegam.Horneius Tractatu de Scripturis, disputationevo, quaestione Iv. De libris Novi corruptis, nisi fortequbdalicubi hallucinatione exscribentium quos ne- λ sive fontes sive versiones describant, ανα strius

constituit peccatum fuit, nulla est suspicio vel querela. Testatur Hieronymus, multarumgentium linguώScri mpturam ante translatam, sive pii dem lanae suam aetate m.

Damasum:

Testatur Theodoretus M, πευτ libro quincto Hebraicos libros non modo in Graecum idioma converseos esse, sed in

Romanamgumlineuam, Aeoptiam, Perscam, Induam , --menica .es, Othicam, aes adeo Sauromaticam, meis, ait, ut dicam, in tingua omnes, q-bus adhanc Hem nationes utuntur. Quum diversat Ladeo multiplices essent versiones, quem tamquam originarium Lauthentidum extum transtulerunt aut respexerunt interpretes, nisi Hebraeum Veteris&Graecum Novi testamenti Paut quem alium respicere etiam hodie possint gentes, quas per d/mersitatem linguarum cunerarum Demis unitate Isia congre avIt'

194쪽

gaυθ' Conveniunt videlicet& conjunguntur, quod

Scripturam omnibu Scommunem attinet, per fontes, tamquam per vinculum sive per principium itidem omnibus commune,&non per aliquam versionem Sisecus se res habeat, inferiore taeteriore loco conditione fuerit Scriptura εο μυ ς, quam mendaci simum iugacissimum Alcoranum. Nam accurata Mu-ham me danorum industria in fonte Arabico id sartum tectum conservari nemo dubitat: si Persa vel In dus vel Tartarus translationem expetat, non aliunde quam ex Arabico verti velit, nec sidam credet, nisi Axabico textui respondeat.

CI IX aeterum post Tridentinam synodum coeperunt scribere Iesu itM quemadmodum ex iis, quae adjicimus , lector poterit cognoscere. Alfonsus Sal- mero pro lego men in Evangelicam historia quarto

conatur ostendere ectunem Hebraeam non esse sine pleros Ot &proinde praeferri oportere Versionem Latinam.

Iohannes Pineda praefatione in Iobum, cap. II: Nihilsacrae auctoritatis hactenu ese, nisi quodin Latino codice vulgato

habemm Gregorius Valentiatomo III, disp. I, quaest I, Puncto II, parag NLIM' Graecio Hebraici codices, sicubia nostra editione d G0,per nostram corrigendi se menaeam

disiuni nam hanc Ecclesia peculiari desinitione per omnia probavit, non illos Iacobus reis erus Defensionis Bellarmini libro D, cap. XI: Fontes, tamquam turbide uentes depurgandi se expurgandi unt adLatinam ullatam editione. Martinus Deirio Proloquii in Pharum Sapientia cap. III, regula IV Latinam vulgatam nunc solam pro authentica habet ex decreto concilii Tridentini Ecclesia catholica. Et regula v II: In quibus Hebraea conveniunt cum Latinae vulga

195쪽

inu em M , ex tuis testores at Mem ob laeti Craeescontextu Novi resamenti Iohannes Eusebius ieremberger de origine Sacrae Scripturae libro I, cap. XXm:

Latinus textus non eis corrigendisper Hebraicum, dHebra, Guper Latinum. Secundum hos itaque novatores, Tridentinae synodi adsectas, Hebraeus Veteris Graecus Novi testamenti textus non est authenticus, sed solus Vulgatus Latinus. Hunc autem authenticum, qualis antea non fuerat, primum fecit sanctio ridentina. Ante eam si Hebraeus Graecus authenticus fuit, gradu, quem ab omni aevo huc usq; tenuerat, ad ridentinis deturbatus est,in ex authentico factu, non authenticus ratione plane contraria ei, qua libros apocryphos in canonicos transmutarunt. Sin authenticus non fuit, ante coactam Tridentinam synodum perdecursum tot seculorum Ecclesia Christiana catholica authentico Scripturie textu caruit, Mabsq; illius opera esset, adhuc careret. Vtrumque ex aequo absurdum. CIX Longe aliter prisci Latini Patres, quin etiam

Tecentiorum doctorum, qui proxime concilium antecesserunt, praestant immi. Nunc, quoniam rem plene&accurate non tractamus, sed saltem, quia cum sessione quarta Tridenti nares nobis est, leviter tangimus, adductis paucorum testimoniis contenti erimus Hieronymus ad Lucinium, epistola XXIIX Vt mererumhbrorum des de Hebraeis voluminibus examinanda eis, ita novorum Graecisermonis normam desiderat. Rursus ad Suniam di Fretelam, epistola cxxxv Sicut in Novo samenio squando apudLatinos quaesto exoritur, eis inter exemplaria varietas, recurrimus adfontem Graeci sermonis, quo Novum scriptum ea in umentum ta in Veteri samentris quando inter Graecos Latino diυerstas eis, ad Hebraicara recurrimi

196쪽

rivulse Augustinus de doctrina Christiana libro it,

cap. I Latinae lingua homiues duabus aliis ad Scripturarum ivinarum cognitionem vin habent, Hebraeυcilicet e Graeca: ut a xemplariapraecedenti reeurratur quam dubitationem attulerit Latinorum interpretum in nita varie as. Et xv de civitate Dei, cap.Xm tauum diversum aliquid in codicibus invenitur, ei linguastotius credatur, unde B in alia e interpretes acta translatio. Ad quae verba Ludovicus Vives:

Hoc ipsum Hieronymus clamat; hoc ipse docet ratis o nia, siauiore iudicio qui repugnetis ruina coaesensus bonorum imgeniorum hoc censet, nam rigidus por velut moles opponitur. Duobus antiquis jungamus duos ex infima aetate Cardinales, Tridentinam synodum prorii me antegressos,

quorum etiam testimoniis superius usi fuimus Cardinalis Ximenius praefatione in Biblia Complutensia ad

Leonem decimum Vbicu Latinorum codicum maristo eis, aut depravatae isctioni ossucio Odquod librariorum imp ritia mulse negligentia requentis me accidere videmin ad primam Scriptura originem recurrendum eis, cui beatus Hiri ro muro Augsinus a caeteri ecclesiastici ractatores admonent ita ut librorum Veteris te mentis centri ex Hebraica

meritate, Novi autem ex Graecis exemplaribus examinetur.

Cardinalis Cajetanus praefatione in quinque Mosaicos libros: mendo iuxta Hebraicam veritatem extum exponore, ubi diversa occurrerissententia in vulgata editione es in Hebraico textu Non enim interpretis Graeci aut Latini sed ipsius tantum Hebraei textus auctorita eis, quam complecti cogimur, est complectimur deos omnes. Haec isti duo magni nominis Cardinales,quorum sententiae praecedentium

omnium seculorum consensui innixa post elapses paucos annos anathema impegerunt Cardinales&Episcopi synodi Tridentinae: ad cujus semonem quartam haec quoque in occasione obiter annotata sunt, nam e

instituis

197쪽

instituto decanone scHpturr MVeteris quidem te

stamenti nos hic agere dudum profesti sumus. C X. Si quis autem eorum, qui Tridentinam synodum amplectuntur, hisce nostris se velit opponere, respiciat ad syllogismum numero cu propositum, S siquid in eo vel ejus probatione desideret, paucis indicet: nam si quid uberiore confirmatione indiget, id Porro confirmabitur. Vt uno verbo dicam, ron informa. Ita enim ambages declinabuntur, brevi sed recu®ia via ad verum a falso dignoscendum ibitur. Ad rem nihil faciunt mendacia, convicia , calumniae, quibus frenos laxant Moguntini sine quibus tractari possunt quaestiones controversae in qualibet alia disciplina;&cur non inTheologicaΘunde vel maxime deberent abesse &veritas absq; detrimento carit

iis vestigari.Propemodum autem apud meMoguntinorum ρετ ατα λειή-- ffecerunt,ut quod de Novo

arti iste pridem dixi, de ipsis quoque dicerem, nempe

cum eis mihi pshac nihilnegocimore, etiams Acheronta moverint,cte immundo convicia hauserinr, tantamceorum molem, quantam montiumgigantes, quum Pelion Osse imponerent,

gesserint.Ne tamen veritati desini,quum jam Responsi mei ipsis oppositi distracta sint exempla, faciam id re'

cudi,&ubi objiciunt, quod sententiam meam Videra queat impugnare, interseram di refellam. Ita Operae fi ri poterit compendium,&objectionibus, quae ad rem fecerint, discussis convicia auctoribus suis ἐκ 'ουm MD---ro. τῆς ρορ αι et, polin. λαλεῖ relinqui. Animad-V.rto autem qui ad Rhenum incolunt, calumniis milii struendis certare. Num e superiore ripa ad inferiorem secundo uuvio, an adverso ab inferiore ad superiorem ultro citroque devehantur, in medio relinquo Videntur, ut dixi, quantum ab aliis accepi iam ut pist

198쪽

φλυαύα omnes evolverem a me impetrare non dii potui conspirare.Damnant videlicet utriq; studium conacordiae ecclesiasticae,&qualemcumq; ejus promovendae conatum .E contra statuit haec Iulia, ego in ea, non esse plane dc serendum aut omittendum facere in primis ad Dei gloriam ad reparandam Ecclesia Dei, miseris modis dilaceratae, unionem; ad populorum salutem tum coelestem, tum terrenam neq; enim dum Ec

clesia in partes mutuis odiis exasperatas scinditur,tranquilla vel beata potest esse Respublica Hac fini disce nenda esse necessaria a non- necessariis de necessariis per certas invidentes probationcs, quoniam in communibus quibusdam principiis,&quidem praecipuis, convenimus easq; informa, ut loquimur, institutas, quas non possit non caper nisi qui mentem ejurarit, transigendum esse. Postulavimus itaq; paullo ante, ut

qui nostris se velit objicere, ad principalem,quem pro posuimus, syllogismum respiciat. Si responsio non exorbitabit aut extra oleas vagabitur , brevi videbitur

quo rem evadere Oporteat. CXI. Praeterea viget Minculcatur in academia Iulia studium antiquae Aristotelicae philosophiae, explosis novis&nuperis disciplinarum solidaeq; eruditionis corruptelis commendatur etiam proximo post Scripturam loco studium ecclasiasticae antiquitatis, utpote ad hodiernas controversias sive minuedas sive decidendas magnopere necessarium. Hinc,qui ad Rhenusunt, dirum carmen occentant, nempe plurimum de athei sub oeci eruditionupristae in nri incautioribuι Existimo tamen inferiores accolas hic non concinere in paullo mitiores esse, quam ut studia sive prisca philosophiae sive antiquarum Ecclesiae rerum atheismi accu-

scat Multo autMysuauia;busMo uincia pronunci' abunt

199쪽

abunt doctrinam, quae inculcat, renatiso fidelibur, ut in statu gratiae maneant, &fine fidei suae, qui est salus animarum, tandem potiantur, incumbere necessitatem abstinendi ab operibus carnis,& sanctimoniaci sine qua nemo Dominum videbit, sectandae. Neq; dicent praevaricationem esse, si juvenes serio moneantur, ut eXVmplum Iosephi imitentur,in continentia operentur, ne cibidines non modo proseritatem, quam in hisce terrisberareta Foterant sed omnempropitii numinis avorem se Num aeterna latem iis eripiant. Qui diis gentium Libero, Veneri sacramentum diXerunt, praevaricabuntur equidem, si ad istum modum docuerint nos vero minime,qui dia bolo&ejus operibus dudum renunciavimus.Nolimus

igitur enasci portenta opinionum,in doceri Christiarios, non esse eis ad salutem necessarium servandis divinis praeceptis operam, quantam per Sancti spiritus gratiam possint, dare; aut juxta horum praescriptum boni aliquid vel cogitare, vel dicere, vel facere meum diligere, timere&colere, abstinere ab idololatria mei nomine sive incantationib' sive perjuriis profanando; ab homicidiis,veneficiis, scortationibus, adulteriis, ra

piniso similibus flagitiis: de quibus videlicet Aposto

lus, Praedico vobis,prout etiampraedixi,eos qui talia agunt,regni cal. Ir Dei no ore heredes. Nolimus haec paria Sancti spiritus effata enervariri corrumpi, atq; adeoseleratis subitet nesciis impii Oeccatoribus nefariis O profanis, patricidis es' matricidis, homicidis,scortatoribus, cinaedis, masculorum concubitoribuι,ptigiariis , mendacibus, convitiatoribi , metum amittendae aeternae salutis &certo certius subeunda damnationis, quo solo per Evangelii quidem ministeriufrenariin coerceri poterunt, eximi. Nolimus substitui peregrinam&fanaticam doctrinam de sub antia hominis

200쪽

xermino huia unionu non sola divina sed humana uu Christi nitur . cui etia de extra acramentum iunga ur quoad substantiansraepeculiarem quamdam approximationem cujus unionis duratio is continuitas appestetur Perseverantia in de bonu operibis. Nolimus hujusmodi commentorum περοπα spargi, sed magis medio Rheno, vel Albi , vel si civis alius ad septentrionem magnus profundus fiu-Vius, ne umquam caput efferant, submergi. Qui sane, quanti quanti sunt, restinguere tamen non poterunt ignem aeternum, quiparatin est diabolo,calumniarum parenti&flagitiorum auctori, se a lis asseclisq; eim Deus, cu ius regnum est linitia pax se gauiuium per Spiritum iam ctum, discisse Ecclesiae concordiam & afflictae rei p. tranquillitatem clementer indulgeat, Satanamq; con- terat sub pedibus nostriS. Ni .

Pagina His faciesriore , linea dicuntur. Haut

male Brito, auctor expositionis Prologorum Biblicorum, quae Lirant Postillae immiscetur, ad prologum in

Iosuam Hagiographorum nomen, commim eis omnibus Sucraescripturae libris; sequia hi novem non habuerunt emia

entiam prae caeteris, secundum quam agnominarentur , ideo communi nomine consenti fine.

Ibidem, in a r. - o Prophetas: Matthaei xr,ix Omnes Propheta et Lex usi ad Iohannem prophetarunt: xxII, o Abi Hobuspraeceptis, dilioendi videlicet Deum, proximum, tota ex se Prophetae flendent. Faciepseriore , linea P. Gamaliel a Sadducaris in

terrogatus, unde probare posset Deum sanctum & benedictum resuscitaturum esse mortuos, respondit, Ex Lege, ex Prophetis, se ex Niographiae Ita enim legitur in Gemara Talmudica codice anhedriis, sub initi

SEARCH

MENU NAVIGATION