장음표시 사용
41쪽
dine peccatorum suorum.& dissidens sibi suisque viribus,tanto' aris dentius committit se Dei patrocinio quanto' acutius perspicit, nihil extra Deum relictum sibi, unde subsistere possit. Ne illud quidem
praetereo: Deum rogari velle,ne sorderent dc vilescerent eius dona ultro ingesta. Vult enim magno extimari: Psertim ea,quae extra Pr dinem concedit: de vere digna sunt extimatione, omnia diuina dona sed magis aestimabuntur,si labore aliquo & sudore suerint comparata. Non enim gratia habetur ad quod pretio precum peruenio tur: imo vulgo' dici solet, nihil tam care emi, quam quod precibus
emitur: Et multi dicut.Malo emere,quam rogare. Illa Nero grauior, dignior de magnificentior orandi causa: Vt mentem, spiritum, cor,
Deo iungamus: qui fons est bonorum omnium vel omne potius bonum: quo in congressu, qui fit arrecta mente : sancti viri, sanctaei mulieres praegustantes iam aliquid illorum ccclestium gaudiorum,
non possunt deinceps haec terrena nostra respicere: tanquam sordie da,& foeda,luctus moerorisin plenissima. Plerit autem adeo exarinserunt meditando, ut humanos omnes sensus amitterent: spiritu Polo vigentes,quo Deo innectabantur.Omnem enim animi vim collegerant,Vt eum sequerentur,quem maxime diligebant, de cum quo
consistere cupiebant: qui spiritu solo qualitercunque apprehendi potest. Huc quicunque peruenit,ut possit evolare mente ad Deum sine ullo mortalium rerum senis,hic intelligendus est flagra se iam antea diuinorum amore:sed tunc maxime id ostendere, quum extra se veluti ebrius de illorum conspectu fiat. Quicunque talis est,is ubi se ad Deum conuertit aliquid petiturus , eo quandoque deducitur Proemagnitudine amoris eius quem prospicit, ut petitionis etiam suae obliviscatur. Sed de hin is iquid posterius fuerit: pertinent enim ad illud ora bonis genus,quod mentale,seu spiritale vocare possumus: Sunt autem haec Paucorum:qui mundum cum eius pompis& concupiscenti 3 exuerunt. Nostra autem oratio tam alte ascendeo
Z re nequit: quia terrenis occupati curis Ianguidius Deum prosequi mur. Orandum tamen i quia nullius desiderium, nullius preces ille spernit. Vera haec sunt inquit aliquis nam causae magnae de plures sunt cur orandum sit: Quamobrem orandum censemus, Sc orabiomus: sed quomodo id fieri debeat scire vellemus. Non frustra ut vi quaeritia: nam parui refert scire quid faciEdum sit, nisi ratio et
via saciei iis . . M. . Stant enim, qui non aliter orandum pu
tent, Ubi verbia id peragitur, quam verbis diuinitus afflatae script
42쪽
DE ORATIONE AD DEUM. I sromouod ut recte fiat, non tamen coarctandus est Orantis spiritus:
desectu. Nihil referre arbitrabantur. qualibus verbis & sentent as aliquid peteretur , modo' ad aliquam orationis Dominicae partem re serri possiet. Ipse Dominus qui caeteros docuit quomodo orandum esset, utitur aliis verbis: vi Pater venit hora clarifica filium:& in horto. Pater si fieri potest.Demum ut semel finiam his modis & hguris loquutionis utendum , quibus affectus & mens orantis inflammari manis & ascendere ad Deum posse videatur: Non enim potest oratim ardens & arrecta ad Deum peruenire,quae nos antea arrexerit et inflammarit.Tanta vis locorum illorum,qui tra ctantur in dicendo, ut non solum audientis mentem rapiant, sed etiam orantis: & quam Quam Deus,quem unitur alloquimur, nullo verborum & sententiarum artificio aut pondere trahatum.Interest tamen nostra cuncta deo promere quibus et miseriam nostram lacilius et illius misericordiam latius agnoscamus.Nihil diffiigiendum quod iaciat ad illum intelli gendum liquidius, & inflammatius appetendum: nouit nos ille inise me: non sic nos illum. Ideo non sua causa ,sed nostra amat in precemetasos:& perinde agi tunc vult secum, ac si mortalem Regem in scium rerum & cogitationum nostrarum, perturbationibus animi obnoxium, flectere precando oporteret. idque hinc comici datur: quod in ipso psalmorum opero vntionum opus vocare pol sumus: nam & si multa continet mystica, orationes sunt tamen nihil praetermittitur,quod iaciat ad commouendrim eum, quem Precaturi sumus:quod idem quoque fit in Propheticis & Apostolicis literis: Quam multa dictitur asperὰ in aduertarios Hierosolymae,quae tunc ecclesiae figuram gerebat Deus venerui gentes in haereditatem tuam: et caetera: longe late explicantur in aduersariorum odium et nostri commendationem. Coniungimus etiam saepius causam no stram cum Deo &ostendimus malum nostrum ad illius iniuriam pertinere: quo circa illa dicuntur: Non nobis Domine non nobis,
sed nomini tuo da gloriam. Super misericordia Dia& vo quando dicant gentes, ubi est Deus eorum: o idem Psal-
43쪽
36 M. ANT. NATTAE ASTENS Ismographus. Ne memineris iniquitatum nostrarum antiquarii, ei. to anticipient nos misericordiae lux:quia pauperes facti sumus nimis. Adiuva nos Deuῖ salutaris,& propter gloriam nominis tui Domine libera nos: Et propitius esto peccatis nostris propter nome tuune sorte dicant in gentibus ubi est Deus eoru eandem sententia repetit alio loco. Imple facies eoru ignominia, dc quaeret nome tuum Domine. Erubescant de conturbentur in seculum seculi,& confundantur de pereant: Et cognoscent,quia nomen tibi Dominus:Tu solus altissimus in omni terra. Saepius expostulatio fit cum Deo. Sic
Hieremias. Seduxisti me Domine & sedu Rus sum: fortior me fuisti,& inualuisti. Sic Moses quoque, quum sustinere non posset populum flagitantem in eremo carnes,ait ad Dominum. Cur afflixi sti seruum tuum. Cur non inuenio gratiam coram tes& cur impo
suisti pondus uniuersi populi huius super me Vehemetior illa ex ipostulatio,& quasi officii admonio. Clamavi ad te Domine, tota
die expandi ad te manus meas. Nunquid mortuis facies mirabilia, aut inseri exurgent de confitebuntur tibi Niiquid narrabit aliquis in sepulchro misericordiam tua, de veritatem tuam in perditiones Nunquid cognoscentur in tenebris mirabilia tua ; de iustitia tua in terra obliuionis & econtrario adhibetur quoque verborum illece hra,velut a blandiente: sic idem Hieremias. Ne sis mihi tu formidini: spes ineatu,in die afflictionis. Et in psalmis. Spes mea ab uberi
bus matris meae. Et Domine spes mea a' iuuentute mea. Imploratur
etiam quandoq; Deus ne relinquat nos humano iudicio: ubi scilicet calumn43 inimicorum premimur: Sed ipse mei iudicet de coino stat quemadmodum ille dicebat in eodem psesmorum opere. Iudica me Domine,quoniam eoo in inta centia mea ingressus sum cum alijs pluribus, quae ad aciutuur. bi,iudica me Deus,& discerne causam meam de gente non Sancta: ab homine iniquo de doloso erue me. Et ru us. Iudica me secundum iustitiam tuam Domine Deus meus;& non supergaudeant mihi. Quid illa praelatio,qua utimur initio orationum Domine exaudi orationem mea, dc clamor
meus ad te veniat:ita dicitur,quasi excitare Velimus, ut indormientem;& veluti Parum attentum. Quin etiam obtendere aperte ponsumus in Deo somnum de obliuionem: de cum eodem Propheta rare. Exurge,quare obdormis Domine: exurge, de ne repellas in uare faciem tuam avem' obliuisceris inopiae nostrae,& tribulationia . in mi cius:q, accedimus etiam cum Poru
44쪽
DE ORATIONE AD DEUM. I licitatione: quasi habeamus aliquid,quod rependamus pro his, quae
dari petimus. Docebo iniquos vias tuas;& impq ad te couertentur. Et,os meum annuntiabit laudem tuam. Tunc acceptabis sacrificiuiustitiae oblationes de holocausta. Laus etiam adhibetur ad benevolentiam conciliandam: qua re cte' usi sunt Apostoli,quum substituere collegam vellent in demortui locum. Deus qui corda omniu in spicis, Haec summa dc unica laus est Dei, quae tempore prolata est. Quia ad id pertinet,quod tunc agebatur: ut quoniam ipsi non cognoscerent qualis intus esset homo, ipse deligeret, quem tanto muneri magis idoneum videret. Narratione sunt etiam υfi apte & Iuculenter iidem Apostoli in eisdem actis. Conuenerunt enim vere ad uersius puerum tuum Iesum in ciuitate ista. Aliquando exponitur
tantum id quo egemus,& nihil citerius petitur: nisi largian gemitu vel vultu vel quolibet alio corporis gestu: quale illud est de Euangelio. Vinum non habent. Nulla ibi alia νοκ legitur emissa: atta men intellexit filius quid mater fieri cuperet. Quum quidam offendisset Caesarem Octavianum toti tunc orbi imperitatem, petercissi Veniam erroriscripsit ad eum versiculos illos. Si non peccassem,tu quid dimittere possies': Materiae veniam sors tibi nostra dedit. Quanto melius id Deo diceretur:qui unus potest peccata dimittere: de libentissime' supplicibus dimittit: de qui optime nouit secudum Apostoli verbum figmetum nostruat Postumus igitur cum Deo ita agere, ut meminisse velit figmenti nostri, quam fragile, quanc
ad peccandum sit praeceps: meminisse naturae suae:cuius proprium est misereri & parcere: esse peccatorum nostrorum miseram illam quidem conditionem: sed q ae serrim m tamen praebeat materia clementiae suae: minus cogniciam io. e, qua m benignus esset, si nihil ipsi peccaremus. Sunt etiam obsecrationes & obtestationes, quas nos Christiani maxime Dequentamus: rogantes Deum per eius filium; per ipsius erga nos caritatem ineffabilem: per mortem, per resurrectionem, per omne id quod nostra causa vel dixit vel fecit. Summatim autem Ut comprehendam: quicquid ad alium hominem diceretur commouendi causa,id Deo dicitur 'quia hoc modo retractando, de considerando, quid nos simus, quid ille: quorum utrunque precibus nostris declaratur: eo deducimur, ut a nobis recedentes illum magis amplectamur,a quo vom Gi et n---tinetur, Hinc etia illud est, quod Primiam ui P a culinis else volo: ut
45쪽
humiles supplices, deiectim ad orationes accedamus: non laetantes merita nostra cum aliorum etiam cotemptu, sed extimantes id quod est; neminem tam subductae esse rationis in vita, Ut non delinquat: nam de Apostolis,quorum futura maior erat sanctitas, Praeceptum est ut euntes in orationem petant sibi a Domino debita dimitti: Si illi debent. quis immunis.' Quam porro' stultum est putare in oratio ne se esse fine peccato,quum pro eius dimissione iubetur orare Quis
Ioanne Apostolo sanctior quem diligebat Iesus: qui supra pectus
Domini in coena robust:cui virgini virginem matrem commendauite Attamen eius est ille sermo. Si dixerimus quod peccatum non habemus,nos ipsos seducimus;& veritas in nobis non esi: Et Danieltatus ille Propheta. Quum orarem inquit & confiterer peccata mea& peccata populiata,ne hic quidem fatetur se sine peccato. Nec ille, qui clamabat in psalmo. Ne intres in iudicium cum seruo tuo Do mine: quoniam non iustificabitur in conspectu tuo omnis Vivens. Non igitur sine his leuibus Se quotidianis peccatis vita transigitur: quae de si nobis Deus imbecillitatis nostrae misertus facile condonatrattamen peccata sunt:& quantum illis est capitis reos facerent. Fue runt olim & sunt nunc etiam ut opinor in ecclesia viri magnitudine virtutum inagnes, ries,Pii,Misercordes, Continentes,cti quiduis iustitiae causa perserre parati. Attamen in multis quotidie ostendimus omnes. Nemo est illorum quin seruus fit inutilis, etiam quum omnia secerit. Cogitantes igitur, quod quantuncunm san ctitati morum studeamus, non omnino tamen ab omni criminis labe puri sumus: humillime debemus de nobis sentire: nec in oratione Virtutes de gesta nostra in medium deducere: sed diuinam clementiam, mise ricordiam,bonitatem, larpi rem A Deum ipsum allegare: Ipsum illum esse,qui peccatis nostris nunquam Vinci potuerit quin misere retur: oblitos sivi, admonuisse: auersos reuocasse: venientes benigne suscepisse: eripuisse a periculis: de recte incedentes deduxisse: Petere ergo, ut more suo utatu petere Ut quod efflagitatur,concedat:quo' eius laus, Fama, Gloria,Maiestas magis & magis eluceat: utilitasq; et
salus nobis aliisque pariatur: Nos indignos esse, qui aliquid exorein mus ob delicta ad quae nolit respicere, sed ad se ipsum magis: quid
nouit etiam de iniquis promereri. Itaque grata erit oratio nosira, si nullo cum tramore illic erimus. Qui autem potest esse tumores quum e iuri no et bene a bene' dictaab illo sint & nihilo insenus eadem Mamia: ---- , u Qiuinae iustitiae de honitati suerint
46쪽
comparata,sunt omnia ut cum Propheta dicam panno menstrua. tae mulieris foediora. Sed quam multa desunt quoque ad virtutum cumulum; nam ut etiam multum habeamus, Plus est ramen, quod non habemus Itaque studendum est semper, ut aliquid adiiciatur: non de acceptis intumescendum:quasi aliquid simus,& multum labori industriaem nostrae fit tribuendum. Omnino ea est Dei natura, ut prauis quoque aliquid largiatur: veruntamen haud facile exaudi ri dixerim hos superbos qui omnia meritis suis deputant: & dignos arbitrantur,qui impetrent petita. Nos igitur oraturi circunspiciamus diligenter qui nos sumus:& quis ille, quem alloquimur. Nos enim terreni: Ille coelestis: Nos imbecilles: Ille fortis: Nos Ignartalle primdens: Nos impuri: ille purus:Nos miseri: Ille Foelix: Nos Finiti: Ille
Infinitus. Neque hoc dico, quo terreamur maiestate tanti numinis imo' confidenter illuc accedendum seruata tamen reuerentia S humilitate. Si enim infirmitatem nostram & illius amplitudinem agnoscentes de cimur inclinabit seipsum de propius accedet: Imo & iningredietur et penes nos manebit: Sin arrecta ceruice oramus,loco manet ille:& magnum interuallum atque chaos inter nos & ipsum.Terreri autem non decet ob eum,qui potentiae admixtam habet boni ratem. Est Creator sed idem quoque est Redemptor: Est Dominiq: Sed Pater quoque . Est Iudex: sed Aduocatus pariter piorum & supplicum. Fiducia igitur sit,sed humilis:non inflata non arrogans,non superba. Maxime autem humilitati studebimus,si in animo illud crebrius uoluemus,placere Deo magis peccatorem deiectum, sed rello piscentem,quam Iustum erectum: quod satis apte expressit Saluator in persona duorum illorum Pharisaei,& Publicani. Orabat utercnsed primus virtutes suas commeme cu proximi Publicani contemptu reiectus est. Alter vero' peccator, quam miser, quan w doelens accessit qui pugnis pectus percutiebat: qui quod prae pudore ad coelum oculos leuare non audebat, potuit vel coelum ipsum sui misericordia ad se inclinare. Itaque hic sic gestis iustificatus, a templo discessit.Hoc igitur primum fit in oratione, deiectio sui ipsius: Sed quid si appellemus quandoque orando Deum,ut debitorem numidarrogantiae deputabiturs non opinor: modo' illud intelligatur, quod debitor sit Deus , id eximiae fuisse misericordiae seu liberati a
tis: Non enim debitor est ex dato nostro.sed ex suo pro . isto. Non possumus dicere Deo. Redde quod Q-re,da quod promisisti. Pudet forsitan coucniue Ueum usur eA . ii
47쪽
ηo Μ- AN T. NATTAE A I TEN sis rographor sed quid si ilIe sic se se voluit obliga re huic eius volunta ei non resistam . IMon equidem postulaui hoc chirographum: sed
ultro delatum ab eo qui potest & solet liberalitatem exercere, non aIperrior: non enim periculid est ne calumniost more debitoris scri pluram non agnoscat quin prompte' agnoscit & promptius. quod ex ea debetur, persoluet. Clamat Dominus in Evangelio. Venite ad me omnes qui laboratis Se onerati estis,& Ego reficia vos. Cur non hanc promissam resectionem postulem dicens me ad eum Veis nisse: si tamen veni. Pollicitus est Propheta nuntiante obliuionem peccatorum,quacuno hora ingemuerit peccator. Ecce ingemisco poenitet gestorum: obliuiscere: nam ita dixisti, & scribi mandasti Uromini per fidium Heternam vitam omnibusqui in eum crederent Hic te teneo Deus: Veritas es: non me fallet veritas: duo haec sunt tides: eius praemium aeterna vita: Si mihi dedisti ut crederem in unigenitum tuum a te missum, quod non promiseras: non neeta bis secundum: quod in prioris gratiam promisisti. Possumus ist rhoc modo' dum precamur non solum ad Deum misericordia in lius G clementiam, sed etiam Veritatem promissorum alle are. In ter promissa, illud quoque ponere possumus: q, auditurum dixit petitiones nostras:& daturum quaecunque saluti utilitatique nostrae aptarentur. Si terrenus Rex iussisset nos petere quicquid vellemus.1 e petitionibus nostris non defuturum: Nos autem egentes aliquo
quod ille sicile dare posset, adiremus ad eum cum illa praefatione iccirco inductos aliquid petere ab ipso, nos saepius iusserit seu
exhortatus merit ad petendum. quantum momenti & roboris hahere victeretur haec oratio ad obtinendum petitas Quae ioitur caula est,ut non eadem utamu Hati de oraturi Regem coelestem: quo maior creetur in nobis fiducia petendi de impetrandi Non enim simulate aut temporis causa petere iussit, sicut mortales hominessierunq; solent: Neque ipsum unquam poenitebit pollicitationis suae, sicut terrenum Regem poenitere forsitan posset. Et hoc quidem modo petendum censeo. Sed accedat quoque Oportet monens, vehemens,& acris intentio in petendo: Se feruidum, cis ita dicam peetias habendi quod petitur. Hoc innuit David petens Deo pii S a ' eo in clamorem eius exaudiat: significas quanto itudio petati vel num putamus potius illum subleuata voce apoimitatie Deu Μ ς ii res sibi esset ' An illud verius: On cile unum tantum oris clamorem,sed mentis quoque alterur
48쪽
Index auctorum, & rerum memorabilium .
Venetiis, apud Iordanum Ziletum. M. D. LXIII. .
50쪽
ximarum, atque adeo partibus omnibus expletarum , ut nihil descriptius persectiusq; esse poς --st,non ita facile excellentia, praestantiaque cognoscitur, nisi temporum momenta, & necessitates declarent. Atque hoc non solum is, qui artes, & opera ad usum nostrum excogitata, quotidianamque uitae consuetudiunem considerare, uerum&ille, qui in imperia ac Resp. intueri, & summorum uiroruin , a