De Horatii vocibus singularibus dissertatio

11쪽

in 'oentimanus iunctis centum' et 'manus laeso, nam inte pretationem oratii uerba nullo pacto recipiunt dicero enim saltem debebat 'dixeris egregie, si per iuncturam duorum triumue uerborum notorum unum nouum actum erit uel sim, liter, minime uero si notum uerbum nempe singulare callida iunctura reddiderit nonum. immo hoc dicit uerbum aliquod quasi nouum fieri, si cum altero uerbo iungatur, de quo propriemm dicatur, uelut uorago', quod notum est uerbum cum ad bona refertur, uorago bonorum', ad nonam significationem transfertur et quasi nouum fit uerbum. itaque recte orphyrio. Ηο igitur ex locis quos adtuli adparet, oratium multa Moabula finxisse, multa noue transtulisse quae tamen quam multa et qualia sint, aliis inquirendnae relinquimus mireturantem quispiam et miratus est eslhampus, uir de Horatio praeclare meritus, uelut o. I, 22, 14), quod quaedam, quae Horatius finxisse uideatur, ab nullo postea scriptore recepta sint ne potius a nobis iam apud nullum inueniantur sed potius agnoscendum esse mihi uidetur quam mirandum, multa iam singularia esse ac multa profecto non minus casus ludibrio singularia iam acta sunt quam alia, quae Horatius secit, bis terve conseruata sunt ut bimaris' 'peieratus', inexcusabilis', 'oinclutus Palia, quae Ouidius ab oratio sumpsit'. deinde hoc quoque reputandum est, mutatis hominum studiis multa ab Horatio producta intermortua esse et auctoritatem superatam consuetudine, nam, ut ipse ait, mortalia acta peribunt, nedum sermonum stet honos et gratia uinax et Quint. I, 5 70 sed res ista fingere uerba magis Graecos decet, nobis minus succedit'; et VIII 3, 30 nostri in iungendo aut in derivando paulum albquid ausi uix in hoo satis recipiuntur Quae cum ita sint, haec ubique tenenda lex est, ne cui uoci uel dictioni propterea solum, quia semel tantum extat, prin

De imitatione Horatii alamus disputauit, sed ne omnia eonplexus et mia saepe iudiei usua omnino autem de mutua poetarum Augusteorum imi

tatione quid iudieandum sit, Maurietus Hauptius in Ind. leeit Berol. 1855 doeuit. qui, eonterve mihi hie ieeat Seneeae uerba hacte suasor. p. 21 Bura.): hoe autem direbat Gallio Nasoni suo ualde laeuisse itaque fecisse illum, quod in multis aliis uersibus Virgilii Merat, non subripiendi ausa, sed palam imitandi,

12쪽

bitas fidesque abrogentur immo simius uerbi orinatio et ex analogia laesa est et illius aetatis atque inprimis ipsius poetae

mori conuenit, postremo si uerbum loco aptum est, non amplius haerendum dubitandumve est de eius probitate omnino autem siquis strophae Horatio abiudicandae argumentum sic petat, ut uocabulum aliquod latinum esse neget, is hoc neglegere uidetur, Horatii carmina non media aetate a barbaris, sed primis post Chr. n. saeculis atque quaedam adeo ante Quintilianum a latino loquentibus interpolata esse, ne omnino talium hominum esse,

noua uerba producere.

Atque hac quidem scriptione tantummodo ea exhibebo uocabula, quae apud nullum ueterum nisi apud Horatium extant, alias fortasse de iis disputaturus, quae aliqua notione innet

raue semel inueniuntur, quorum maior etiam nudierus est. et rum hic etiam ea conmemorare consentaneum duxi, quae praeter

Horatium apud infimi aeui scriptores semel bisue occurrunt. Ac primum quidem seorsum ponam ea, quae ab Horatio prosecta esse non possunt, sed aut librariis aliud agentibus aut doctorum hominum interpretationi debentur si quae sem L6, 122 leguntur, post hanc uagor aut ego Dei aut se toquod me tacitum iuuet', pessime olim a multis pronominis 'ego' conlocatione deceptis explicata sunt ita ut ab Cruqui schol. 'lecto, lectito scripto, scriptito et Orphyrione lecto producta priore' syllaba enuntiare debemus, quia frequentativum est ab eo quod est lego. 'lectare' autem et scriptare non magis alicubi inueniuntur, quam uictare', quamquam dicere' et 'dictare' et 'dictitare' extabant atqui ne in illo quidem Horatii uersu e tant, immo rectissime a Benuei postra. Dousam et Torrentium lecto et scripto ablativos esse participiorum demonstratumst. Idem Benileius oratium alia ab sorde purgauit partumeius epod. 17, 50, quod uerbum et scholiastae et codices boni omnes ignorant, deinde non ex analogiis formatum est uolunt enim conflatum esse ex partu et 'meiere', ut Tum . Adv. 30,2), nec aptum est huic loco, ut praeclare Bentleius exposuit bene

in Ubi Paulos quominus egregie falleretur adnotauit enim 'post pro Maeodex addit priore, in quo neseio an Otimiore latestat', atque adeo priore uo-eabulum plane omisit in eontextu ehol. euitare poterat reto Latamanni ommentario uereum p. 663. odii 16d by COOgla

13쪽

uero se habet, quod codiees probi omnes exhibent, 'tuusque

nenter rictumeius' et uera scholiorum interpretatio 'sensus est, et rictumeius est tuus uenter i. e. tuus partus et filius.' et q. s.

quid iam dieas de Francisco Riuero qui huius uerbi nuper patronus securissimus extitit esse enim liquorem amnii ex ubpodo didit et ad a. p. 49 si forte necessest indiciis monstrare recentiis abdita rerum et q. s. 'huiuscemodi, inquit, nomen est epod. 17, 5 partumeius Transeamus ad uocabulum enueianum hae leae, quod pro eo quod meliores codices habent, 'Mediliae s. Haediliae oarm. I, 17, 9 scripsit. 'ut ab equo equuleus, inquit, ab hinno hinnulens, ita ab haedo haeduleus et potuit quidem hic dixisse, haedule lupos; sed maluit genus femininum, ut paullo ante co- labras et uxores lentis mariti quidni autem hinnuleae cum Varro dixerit hinnas et equulas apud Nonium Marcellum p. 122 et 106J. - at hi quidem uir singularis errasse mihi uidetur. nam hinnulea et equulea dici possunt, cum et hinna et eqiridieatur haedule autem non magis quam haeda, hirca, aura, apra, oechin immo Haediliae recto ab recentissimis editoribus receptum est post inuentam in cod. Bemensi hanc glo sam: Haediliae mons', quod nomen ipsum hoc tantum loco

extat.

Porro Daunias quod codices habent in carm. I, 22, 14, Benueius demonstrauit ab Horatio non prosectum esse 'nam Graeca, inquit, Graecam inflexionem libenter accipiunt, ut Cephisias ora, hastas terra Hadrias unda, Actias Orithyia, Lemnias, Scyrias, Gnossias, mesas et alia innumera quae tamen in Latino Daunia inuitius, ni salior admittetur huc accedit, quod et ipsum Daunias substantiue hic ponitur, militaris Daunias': quod adhuc durius est, quam si pro epitheto haberetur. Tolerabilius enim oret Daunias hasta', uel Daunias Nympha uel eiusmodi aliud quid, quam militaris Daunias. tamen et illud refugerunt, cum Noster, tum et Virgilius quae cum ita sint, non ausim sane uetustissimis licet codicibus fidem habere neque

tam κακοζηλον Horatium credere, ut nulla ne uersus quidem necessitate cogente Daunias diceret, cum in promptu esset,

quod nunc editiones occupat, Daunia in latis.' illud tamen disficile dictu est, unde nisi ab ipsa Horatii manu prouenire ο-

14쪽

tuerit Datias in pristis membranis ' atque haec quid-Bentleius egregie recentiores partim id quod in nullo meli manotae scripto libro extat et metrici interpolationem esse adparet, 'Daunia in latis', receperunt, viqim Daunias' retinuerunt assilectivum interpretati, qui enueium ne legisse quidem, nedum intellexisse mihi uidentur a Benueius quidem, ut dixi, moto mihi negasse uidetur ab Horatio illud Daunias prosectum esse; quo autem iure eerthampus totam stropham Horatio abiud, cauerit, infra, ubi de aesculetis dicendum erit, uidebimus. Item Pyrraia, quod ep. I, 13, 1 traditum est, recte Laommannus ait in comm. Mor. p. 408 neque Graecae neque mmanae seminae nomen esse, ne posse dubitari, quin illud a librariis ita corruptum sit . Iam uero ut ipsius Horati uocabula adgrediar mitis enim mnita quae homines docti Horatio obtrusum tuere lane singularia), primo loco ponam graeca quorum duplex ratio estialterum enim genus, quod ex cognominibus quibusdam deo a constat, ab Horatio ex litteris Graecorum sumptum est alterum, quod nomina adpellativa conprehendit, communi tum usu γmanis tritum fuisse portet, nam Augustae aetatis poetae ut graecis nominibus propriis abunde utuntur, ita adpellativa graeca declinauerunt, nisi quae usu recepta iam essent.

Et Agyieus d. IIII, 6, 28 quidem utique latinis auribus

inauditum erat, etsi doctis hominibus non ignotum nam eoum dum orphyrionem ad h. l. Varro in nescioquo libro de eo

exposuerat omnino autem oratium in carmine saeculari et

illo IIII, 6, quod huius quasi praefatio et mmmendatio est,

graeca nomina quasi de industria sectari uidetur, ut sagaciter obseruauit Benueius ad . s. 16. - apud graecos Mu iptores satis frequenter occurrit illud nomen de eius ultus apud Tegeatas

origine reser Pausanias VIII, 53, 1 idem de Achamensium L 31, 3 et Argivorum II, 19 7 Agyieo Apolline tradit et de Atheniensium Varro apud Porphyrionem ad Horatium et de Graecorum omnino acrobius a I, 9.

Eiusdem Apollinis, quem deum meminerimus ab Augusto' Nothus e. III, 15, 113, quod nomen Meinelnus nusquam alibi extare ait, transeo, quippe quod neseiam an fruteri tres tituli p. 76, 7 ab Iae onio et ρ. 426, 7 et 8 ex Augustini se dis sumpti satis in m oodie

15쪽

ymaior eteros ut sui on dem mmune ultum esse, nomen est Marsus o. III, 4, 6 a Patari Lyelae urbe dictum memini Servius ad Verg. Aen. IUL 144 at laesae eluitatem . . .

unde Παταρεος Apollo dicitur os Strabon. XIIII, p. 666 Lycophr. u. 920; ustath ad Dion Per. u. 129; ela. I, 15, 3). oraculum memora etiam Vergil. Α. IV, 346 taliam Lydia i

sore apessere sortes 'MMareus, Bacchi nomes, quod extat . I, 18, 11, non dubitandumst, quin gramis scriptoribus frequentatum fuerit, etsi a nobis non nisi apud Comutum p. 219 si es in Miseri An. p. 222 26 legatur. Bassarieas comas Propertius dixi IIII, 17, 30; Bassaris Persius 1, 101. Quod ualet etiam de Mias. e. m, 25, 9: non secus iniugia donis stupet euhias' si enim oratius eripiat; nam orellius mire iudieah. i. e. thyias, baecha - δωδε Hesychio iniam sun Antipater Anthol Pal. 9 603 9 λύσησιν δώδε

Alterum genus graecorum est horunc adpellativorum: Ams eis. c. I, 36, 14 'ne mini Damalis meri Bassum Threicia uineat amyclide. ἄμνμις potandi genus, Thracibus ut uidetur maxime acceptum Hesychius: -πης σις et poculi genua est Graecorum ut alios mittam usus est Callimachus

h. 109 apud Athen p. 442 et 477 Merob sat 5, 21):

culum inanius similitudinem factum cs Didym M. Athen XI, p. 477 M. hoc uocabulum semper deinceps in usu fuisse arguunt Romanenses linguae. tali enim ciborio', Francogalli 'oiboire poenium dicunt, no sacrosanctum I. . corpus adsedinatur et in architectura' ciboria hodieque tabernacula ararum nouantur os D cange, Gloss. . Diota. o. I, 9 8 'atque benignius deprome quadrimum S bina ... inerum diota adiectivum διωτος apud Platonem Hipp. m. p. 288 D extata graece διωτος uel διωτις diceretur; non διώτης Ου-- ω Benilis; diota latina inflexione dictum Iut παρα-

16쪽

σιτος, parasitus, parasita et semininum esse demonstratin Lob L. adthram. p. 659. - 'Diota, ἀμφοριον, οἰνοφόριον glossae ribloxeni in mentator inquit 'ris est uinarium duas ansas habens, quasi duas auriculas, unde nomen habet aliud est quod manum dioitur, a uinarium ex ligno consectum minus circumspeete M. Paubus scripsit 'nec magarum ne mareanum

ne migari apud schol Barthi habeo quo expediam'; nidae

enim glossae sunt haem: -πειαν οἱ 'Iταλοι ὀνη-dsum' ἔμων ἐν τῶ μολος, ubi hae leguntur: μολος οἰνηρὸν ἀπεων is ξύλων με αετασμένον, ἐν Naas μαπάναν ὀνομάζουσιν. s. Du ange, gloss. in . manganum 1. Lagois sem. V, 2, 22 'nec eam aut poterit peregrina iuuare lagois. - hoc . ne apud graecum quidem soriptorem ullum reperitur in diuersa abeunt scholiastae. orphyrio 'auis leporini coloris. Acro 'Lamis aula quae oamem leporis habere perhibetur aut est genus piscis, quod in mari Italo non inuenitur.' - probabilius autem est avem esse propterea, quod L G. Staneideres, harum rerum peritissimus, de pisce simile aliquod apud ueteres nomen extare negauit, quodem Beladors, qui Hesycti glossam, προινης, ορνις ιδ oontulit praeterea hae auium nomina conparare licet: πως Artemidor. 4 56,

p. 369 Antonin lib. 21, p. 140 et λαγωδιας Athen. 9, p. 390 F es. Lobein Pathol. p. 492 et λαγω-ος lin. n. h. 10 48 68.

mimus. s. Π, 7, 17 'mitteret in phimum talos.' - Φιμοι οἱ καλουμενοι κημοι, εἰς ως ἐνεβάλλοντο οἱ ἀειράγαλοι, uerba sunt schol Aeschin 1, 59, 9 itaque schol. quit 'Est autem phimus instrumentulla ligneum stricti oris, ex quo coniolantur

tesserae, ne possit allicis, qui eum alio l. altero ladae' idem πυργός pyrgus Sidon. p. 8, 12 habet et πυργων nomin

batur, latine 'orea' stitillus autem ipsa pyxis aleatoria esse videtur ex qua manibus agitata tali in tabulam iaciuntur, ut adparet ex Seneo. Αpocol exu et Martiat. 14, 1, 3 quare nonoonsentio eo ro Galli exo 3 sinen 1M. Ptisanarium. s. II, 3, 155 'sume hoc tisanarium oryzae 1- αναριον nunc quidem nusquam reperitur, sed extitisse olim certum est adposite linius . h. 22 66 'maxime oryga ga dent Indi), ex qua tisanam conficiunt, quam reliqui mortalium ex hordeo. ceterum notandum, in hoc uerbo Horatium a di

17쪽

oepta syllabarum mensura recessisse, nam ισανάριον non potest

non antepaenulti am corripere, ut fit in omnibus huius generis deminutivis, πιχώριον, ναάριον, νηττάριον, aliis, ut mininius praes. p. XXXXI docuit mes Menand reliq. p. 180. Mauma. s. I, 3, 48 illum balbutit soaurum, prauis festum mala Mis.' se l. q. 'Mauri Meuntur, qui talos habent e tantes alii dicunt soauros esse, qui habent talos inuersos et tortuos . Σκα o de equo dixit Apsyrtus in hippiau. 'Iππος μανος προς ἐνων ρεὴ σκανεον πόδας ἐχλω ι δἐ ταωινοος extat etiam in glossis Philoxeni ubi σκαριβός, σκελλής, -ρεβλο--ος explicatur sed nulla causa est, cur hoc uocabulum potius graecum ut re dius aliique qnam latinum esse dicamus. Oare hi omittere debebam. hino cognomen Scaurus Ula. n. h. 11 45 'vola homini tantum, exceptis quibusdam namque et his cognomina inuenta Planci, Plauti, Scauri,iansae. Quintil. I, 4, 25 'sorutabitur, origines nominum quae ex habitueorporis usos Longosque secerunt: ubi erit aliud secretius, Susae, Burrhi, Galbae, uti, Pansae, Scauri, taliaque

Hactenus de graecis ceterorum enumerabo primum substantina, deinde adiectiva, tum uerba, postremo adverbia. Atque hoc mihi uideor recte contendere, non posse ab M- ratio acta esse substantiu uel primitiua uel ea, quae quas res aut personas significarent, ex ipsis ultro intellegere nemo potuerit. die haece barrus, salieri um, in Ones, ululius, diludia.

Barrus epod. 12, 1 nomen elephanti est ab Indis aulastis petitum; u. scholia, Festum Isidorum orig. 12, 2, 14 es. 16,5 s); gloss. Philoxeni. - barrire extat apud Festum et Spaditian Get. 5; 'barritus apud Appul flor. 358 2 et Isidor. l. I.; 'ba

rinae aures apud Sidon ep. 3, 13. Barrus cognomen erat, uelut

T. Betuli Asculani eloquentissimi sic Brut 169 itemque Barros memorat Horatius serm. Ι, 6, 30 et 7 8 nam h 4, 110 Barus'

legendumst. . . Haupi in Rhen Hus. 3). perperam uero Tudinctus illo epodo uersu Barros homines intellegendos esse si tuit, quippe qui Barris illis sem. I, 7 8 commemoratis, similes sint, quos deformes et nigros suisse conicit. - obiter hi monuerim ex iis, quae hic germ L 7 8 scholiastae habent, probo disci posse, quo pacto scholia antiqua et proba in deterius

lapsa paullatim ueraeque explicationes male intellectae peruersae

18쪽

sint nam eum uera esset hae interpretatio quam apud ridiphyrionem uius sinoeriora paullo se is sunt legimus, post

aliquis soripsit ut apud Aeronem uidemus): Sisennami illis

temporibus maledicus et mordax barri autem dicuntur male- dies id est adeo erat sermonis maledici, ut Sisemias barros uideretur uincere' barros igitur nomen adpellaunum esse et maledicos signifieare opinatus est Caliendrum. . Ι 8, 48: Canidiae dentia, altum Saganae caliendrum excidere. - capillamentum s. κοα - κεφαλῆς ua

Philoxeni glossae interpretantur filisse uidetur. P hyris: Iocatur in has quasi altera dentibus adpositis uti solita sit altera quo glabra si recte Heindoesus eum Foroellino su

caliendrum'. e galericulum habere consueuerae aliendri memini et Varro in eo libro qui inseribitur 'virgula diuina dicens:

εgo uno postulo meum Agamemnona. - tantis ostumi Meipit Critonia taliendram hoc modo tetrametros eonstituit Luesanus uellera deae m. p. l. pag. 418 traiecto 'Agamemnona', quod libri Ute 'meum' ponunt. 'inliandrium habet Amobius 6, 26 et oviliandrum Tertuli. pall. 4 d. Salm p. 24. Ciniflones. s. I, 2 98 'custodes, lectica, ciniflones, par sitae.' quae satirae pars omnino multa continet απαδ εἰρημένα Acro adnotat 'Ciniflones et inerarii ea insignificatione apud ueteres habebantur ab officio calamistrorum L e. eruum in obnere calefaciendorum quibus matronae capillos oris bant; mu rei et Vergilius meminit dicens: forines vibratos calido serm en XII, 100JI diet autem inissones ab eo quod in inerem flant ad alefaciendum serrum, nos et inerarios appellanc quibus conseras Varron. d. l. l. V p. 132 Sp. 'calamistrum, quod his alesaetis in cinere capillus matur qui ea ministrabat, ncinere cinerarius est appellatus atque cinerarius extat adhuc apud Catullum o 61, 138. - iussionis uero ab inere et flando derivatis non ualde probabilis uidetur, nisi sorte ore dimus ioo quodam adpellatum esse non autem ancillas odinatrices sed uiros intellegendos esse contra Mettigerum Sabin.

19쪽

Mutis e. I, 31, 11 et a. p. 434 'diues et aureis mereator exsime cui illis vina Syra reparata meroe. - Reges diouniurmalus urgum ullissis et torquere mero quem perspexisse laboranti Porphyri ad priorem locum 'calassis pro montis dixit; proprio aut- ululli callem sunt quidem sotiles, quibus ponti'Mes virginesque Vestales in moris utuntur ad a. p. 434 'Cuiuilis i. e. aliestas et est dem uiuum a cium' Diiud . p. I, 19 47 'diludia posω oro 'diladiadieantur tempora, quae gladiatoribus Onoeduntur' ' inter dies munerum quibus pugnant' si canter eode in Orater Lampad. III, 644 et requi scholis, nisi quod pugnatur habω0. Porphyrio 'intermissionem ludorum uel dilationem In usu fuisse ueri simile est Oerussis s. II, 3, 156 'quanti

emptaeγ' paruo 'quanti ergo γ' 'octussibus uerbum quod omnes ninium codices exhibuerunt, Benueris postliminio reuomui pluralem enim meis habere demonstrant propter distimbutionem praeterea hae eius generis conpositionω extant tre sis, quinquessis, septissis, octussis, non sis, decussis Moum,

seris, bicessis, tricessis emtussis ossare L IURI 169. oorrigas autem Moy errorem apud Benit.: ptisanarium eiusae siue octo non octonis' assibus tum est.)Iam enumerabo ea substantiva, quae ab Horatio ficta esse possunt Fatialitas c. IIII, 5, 18: nutrit rara Ceres alinaque Faustitas.' non protulisse Horatium pro Felisitas iam so - sine animaduerterunt; neque alibi hodie reperitur 'felix' autem et faustus simili sere ninone usurpata suisse arguit trita illa formula quod bonum felix faustum fortunatumque si de Felicitate temporum quaedam ontulit Spanhemius ad Callim. h. in M. 123. Lirineri myth. rom. p. 618-, cui addas Me aialae uerba apud Sueton. α 58. - iniuria uer Ben ius Faustitatem contendit non ad rara sed ad fruges siue sarra serri debere seripsit enim pro 'rum' ex coniectura sarra ora et pue ideo quia rura voeabulum bis in disticho repetitum res merum et librariorum stuporem sapere ei uidebatur; at Ben, latus cum apud Horinum, tum maxime in Lueani harsalia nimius erat uariandae orationis studio, quam magis seetabatur

20쪽

quam seriptores ipsi quod u. Mupt. ind. l. 1859-60 p. M.

ne alterum quo utitur a mentum uerius est, nihil nutriri' dici, ne per metaphoram quidem, nisi quod augeri et inorm mentum apere possit nimis enim angustis finibus circumseribit nutriendi notionem cum ad solius exterea magnitudinis auctum

refert nam senes, ut hoc exemplo utar, nutriuntur, non crescunt

nec moeriores sunt nee Plinius in h. 13, 15, 3M cum 'mensas nutriri' diest, magnitudinis iis aliquantum medere intellegae

quid quod Silius Italidus XII, 375 dixit 'Arua emuit Sardinia)nimium, Canoro sumantibus Austris, cetera propensae Cereris nutata lavore quem locum reperit intacterlichius omnino autem haud ita audacem et poetarum propriam hanc transi tionem dixeris, eum ad rem rustieam pertineati Arbitra epod. 5 50 ' rebus meis non infideles arbitrae,

Nox et Diana. i. e. consolae, testes.

Duasor a. p. 172 i. o. qui differre solet, 'proorastinator' ut schol Cruqui ai praeterea vin classicos soriptores haeo habentur in lator' exeuntia delator, relator, translator et apud infimae aequis scriptores ablator, circumlator, collator, oblato perlator, praelator. Nmptator o m 4 71). quod uerbum oui et rectem matum sit ne non apto de Orione dies possit os PMil. L3 73 'Iunonem temptare Ixionis ausi'), nihil est quod Hor tium eo usum esse negemus nec hino, quod nusquam alibi legitur, a mentum ad interpolationis suspitisuem confirmandam magis peti debet, quam quod dilator apud solum oratium et olgator apud solum Ouidium extat quattuor illos antem uersus 69-72 non ab Horatio proseotos esse, post ea quae But annus in Mythologi t. II, p. 385 disseruit, neminem negare puto, nisi qui credulus tam superstitiose sit, ut quidquid traditumst suspiciat et probum existimet, etiamsi . codinelium P. F. Scipionem, qui ou o a. 566 mortuus est, arth gmem a. 608 diruisse Horatius scripsisse credendus sit. Aescularum. o. I, 22, 14. io Heriuampus adnotat 'diit

Horatius uerborum nouator, sed adii scriptores oredo uocem tam bene lamatam a tam idoneo auctore recepissent non linius, non rei rusticae seriptores post Horatium usurparunt non grammatio uetustiores mentionem seceranti Philoxenus qui in gla