장음표시 사용
571쪽
ν pende igitor talentum tuum. lihi in divina comitione eonereditum. illud. . que in populo tibi eommisso Domino Deo tuo foenerare. Cogita tibi diei. . quicquid Regibus a Prophetis olim mandato Dei dietum legitur. Non
ν detulissent ad reges mandata ulla Prophetae aut Angeli. etiam in religi aenis musa. at illius cura ad Reges non perlineret. Neque David sane di-ν xisset: M auae Atelligite reges, aereus D illo. apprehendite disci iram ν etc., ne quaado traxestur Domiaua et pereatis. Ad eam igitur ostii V perti-ν nere turam religionis. et eius partium esse ex voluntate Dei hane ante ν omnia promovere, idque saeers non secundum humanae sapientiao consilia. ν sed Secundum verbum Dei. neque enim iuxta humana eonsilia iudieatum iri olim homilies. sed sermonem Christi ad nos delatum iudicem omnium π nostrum suturum in die novissimo. itaque sie principi sungendum munera ν suo, at tangi illo cupiat, ut Deo ipsi se probet. Haec vero se haudqua-ν quam seri plurum suisse, ni eognitum haberet ipsius in pietatem studium. imo eonfisum se, probe intelleeturam illam, ossicii sui esse. fideliter mone-ν te. quae tum ad ipsius, tum ad eeclesiae salutem seiat pertinere, et he-ν nigne qnoque hane suam in seribendo libertatem esse aerepturam. Perfi-ν dum se fore, ni fareret, praestare aulem. ingratum quam infidelem esse. σatque Iulerim sperare, etiamsi parum gratus apud alios propterea sit,squod non satis grata loquuturi tamen apud ipsam ingratum idcirco non .sulurum. Certe secisse se quod dehuerit, si parum selieiter, tamen bona ae fide: offerre se operam suam paratae Deo magis obedire, quam hominibus roeeteroquin dimissionem rogare. Postremo preeari se ei a Deo Spiritumo Sanetum . qui dirigat consilia et actiones eius in gloriam eiusdem nominisset ecclesiae aedificatiouem. 8 Aug. 1543J
ὶ Anna, vidua Eunonis II. ' Initium huius Ep. deest et nonnisi oratione obliqua honam superstitem eius partem habemus, quam historiae suae inseruit Emmius. Responsoriae Annae Epistolae habentur in MEiNEM, Oori . Tereυ M.L 249 sq. Quod monet Gerdeatus hane Ep. autographam in aerinita Ε . Leel. servari. huius serinii perquisitio minime eonfirmat. Adest autem Ep. de libro Interim ad Annam Comitissam data, quaenin hane nostram proculdubio eo tu derant latii illias nuneii Ratores.
N . 12.sςari. 1. a. sth. s. lAd DadsiLLAM SYASINGAE. Quod tibi ita sero remittat pannum tuum lineum uxor mea. xoror in Domino eharissimal in musa id fuit, quod is nuneius, qui illum ad nos attulit. ad vos deinceps reversus . non est. Et me aliquot diebus una eum uxore mea hine abesse oportuit, eumque heri vespere rediissemus, euravit mox uxor mea ut tibi remitteretur. Atque uxor quidem erassiorem pannum illum ac plura esset in usum meum, si aliquanto estius allatus fuisset.
572쪽
std paulo antea quam tuus aci serretur. illa iam similis propemodum panni
tantum emerat, quantum mihi satis erit. Usserebat tulerim aliis emendos pannos hosce tuos. suppresso tamen et tuo et suo nomine. sed nemo erat.
qui illos tanti vellet emere. Uxor Comitis Ioaunis hie pro panni tenuioris uiua non amplius quam decem stilaros brahanti eos osserebat. Agit autem tibi magnas gratius uxor mea. quod ad se ii anuum hunc ita miseris, sed dolet ita sero allatum et quod tibi in eo vendendo non potuerit gratificari. Quod ad me utituet. mea sorori quod tibi semel sum pollicitus, id semper pro virili mea praestabo, hoc est, ut intelligas me rebus tuis omnibus nunquam. Me desiturum, teque non alio apud me quam sororis charissimae loco esse suturam. Quod Scribis. esse tu quo consilio meo uti vehementer cupias, quidquid huius est, suo modo ut sciam, nihil tibi denegabitur, quod modo praestari a me queat. Vellem lamen abs te fieri certior, annonto certo iam sub Michaelis ex peelare debeamus Et vellem, quemadmodum autea queque scripsi, primo quoque tempore istine te explicares. imo vero
alias quoque tecum liberares, si pos, . Quanquam enim ego alienae seientiae dominus ac iudex esse neque possum neque volo. tamen non video. quo pacto is. qui aliquam veritalis enuitionem habet, et impietatis monasticae m7steria Vnoscit. conseicutiam suam Deo approbare possit. si inter eos haereat, a quibus Christi Domini meritum ae gloriam blasphemari indies videt et audit. Ecio hic variare mullorum iudicia, sed quoniam seimus iustilles ubique a Satane Saluti nostrae iusidias strui. tulius Ose puto, etiam ea quae ceria esse credimus. haberi pro dubiis, ne nimium sesturi simus, quam quae dubia sunt pro certis reputare. Si tamen pro dubiis sint habetida, quae siue offendiculo atque impietale esse non possunt. Valeeliarissima sorori et in tuis precibus nostri quoque memineris, rogo. Uxor mea te brevi viset fortassis et libi clarius omnia exponet. Iterum vale. Aem ae xvi Aug. 1513.
. . Postea legi torrectionem luam in Epistola ad Albertum. Ego nee a Philosophia alienus sum. nec adeo promus rudis omnium disputationum. ut non de religionum varietate deque illa ius nita mullitudine homiuum extra clesiam saepe cogitem. Quid videtur absurdius. quam tanta agmina etiam virlule excellentium condita eme a Deo ad aeternas miserias r Sedeompescamus has cogitationes Philosophicas. Magnum et peculiare bene. seium Dei duc&mus. quod se sua voce patefecit hominibus. Nee frustra
573쪽
nee sine causa se sic patefeeit. Vult nos alligatos esse ad suum testimonium, ad verbum traditum et ad ministerium. quod instituit. vult illos exaudire ne recipere. qui agnoscunt ipsum M patefacientem, vult discrimen esse inter coetuin, qui nee audit. nee eurati nee quaerit Deum sese patetaei en tem, sed aut fingit more Philosophi eo opiniones de Deo ex humana ratione. aut etiam maledicit illi doctrinae, quam Deus acte patefaciens nobis tradidit. Hoc discrimen et hos sontes si curaremus, magni siceremus vocem Dei et ministerium. At plerique homilies iudulgemus nostris cogitationibus
et quaerimus coneinuas opiniones. Id mmmuue malum est uuiversae humanae naturae. Sed repugnare discamus. et hunc vero esse Deum acternum conditorem retum statuamus. qui sua voce et misso hilio suo se palmseelt. Hie est eius populus. qui eum audi v. non qui maledicit, ut Turei, Iudaei. Et latet. Epicurei, Aeademici. Non igitur translatatur promissio
salutis ad coelum illum maledicentem. Deinde iacis. qui ugnoscimus Deum, qui so sua voce et misso Filio suo patefecit . utamur ni tui Sterio. Inseramus Ecclesiae nos et nostros per nituisterium, quod existero tu EccleSia voluit. deri rem plura si certo Scirem ad te hanc epistolam perventuram esse. De nostro colloquio etiam brevi te certiorem reddam. Haec eum scriberem, Dux Iuliacensis serebatur iam sese et suas ditiones omnes dedidisse Imperatori Carolo. Hoc constabat. Ducatum Iuliueensen Occupatum esse a Carolo. Haec qualeincunque bubitura sint exilum. Eo. t iam spero Deo curae suturam cMe. Bene vale. die x via Septembris
15 3. N . 14. ssa, ,. 3. αοεr s a. llh. ln. 3rεlst a. c. x. ἔν. A. . .JAd PuiLIrruat MELANcHTHONEM. Video te uonnihil offensum fuisse literis meis. Vir Doelissimet idque maemuli cuiusdam mei, quantum audio. instigatione, qui . ut dissidium tuteruos aereret, ae inde demum illius praetextu omnem mihi auctoritatem v h. rogaret, Evangelii Se studiosum apud te singebat, homo alioqui non iudis. ius, sed Evangelii summus et mire callidus adversatius. Causam aulum
osseusionis eam fuisse intelligo, quod in illis visus lilii sim tribuere salutem talautibus omnium Ethnicorum. Ego vero, mi Philippei etsi non prorsus caream scripturae testimoniis, quibus id mihi tueri posse videor. et puto id in Christi gloriam imprimis perlinere. ut illius heuelleium quam latissime palere ex verbo Dei doceamus, tamen tu mea ad te epistola nihil huius attingere volebam, quandoquidem id tibi per Albertum nostrum transmissis
ad te seriplis quibusdam meis alguificaram. Sed, cum in hoo potissimum nostin versatur disputatio: Aa per bania, Mum proprie laseramur ia Ecclesiam rariali ρ - id quod tu milii equidem aD sirmare quodammodo volle visus es ego de nostrorum. hoo est de Cliri.
574쪽
stianorum duntaxat insantibus quaeretam. qui ad Tureas aut Sothas in perpetuam abaeti servitutem inter illos interim in coniugio versantes generant, et tamen nullum habere legitimum possunt neque publicum neque privatum ministerium verbi aut Meramentorum. Addebam et eos qui sub Papae irrannide constituti. in hae iam praesertim Evangelii luce. nota amisplius sibi eum Christi adversariis pmpter offendicula communicandum esse putant. Horum porro omnium insantibus si salutem tribuimus, profecto neque a Christo illos. extra quem nulla est salusὶ neque item ab eius Melesia exeludere possumus, etiamsi non baptizentur. Et proinde nos non tam inseri proprie Ecclesiae per Baptismum, quam insitionem nostram potitis, prumissione ad nos delatam. veluti per sigillum quoddam in hoo a Christo Domino institutum obsignari. Haec erat Epistolae meae summa. quod quidem ad insantes et Baptismum attinet. Neque puto te improbaturum fuisse ea quae ad eonfirmandam hane meam sententiam adferebam.
nisi so tibi tum parum mihi aequus interpres ille obtrusisset. Ego enim, mi Philippei non ideo elevo Baptismi usum aut dignitatem. quod doceo, illo non tam pmprie nos inseri in Ecclesiam Christi. quam insitionem nostram potius promissione ad nos delatam obsignari. sed proprium taptismi finem indico. eundem sane quem Paulus tribuit circumei siotii. dum illam nostrae aeceptationis σφραγῖδα esse doceti Promissio
enim nos certos reddit. Deum esse umirum et Seminis nostri Deum. nos que vicissim una cum nostro Semino in lumbis nostris incluso esse populum Dei. atque eadem nobis applicat etiam Dei erga nos benevolentiam. dum audimus set Deus tuus et Deus seminis tui. Baptismus autem illam et tu nobis et in semine nostro obsignat ex Christi institutioue. quae sane, nisi Chri,io Domino simul contempto. eoulemni nulla ratioue potest. Di eetam tamen, mihi non improbari eum dicendi modum, ut lateamur. nos per Breptismum inseri riclesiae Christi atque per eundem nobis applieari promissionem, siquidem de visibili insitione et applientione iuxta naturam Meramenti intelligamus, ut Baptismus sit, quemadmodum et olim cireum. eisio erat. benevolentiae ac promi Mionis Divinae visibile festimouium, seu
σφραγίς. De Ethnteorum insaniihut rem libi per Alberium nostrum proponere ideo
volui, ut quid tu hie sentias scire possem. ne ex tua Sententia doctrinam meam demum moderarer. Nunc etsi idem mecum iam cogitaram. tum perie etiam admonitus nihil huius amplius d ebo, praeffertim cum tu statuas. eam doel tuam hoc potissimum tempore non ita multum sarere ad Eeolesiae aediseationem, etiamsi vera esset. Absit autem hoc a me, mi Philippei ut o novi ali in s dogmatis stulor rebo velim, quod praesertim nunc pertur bet quoquomodo Ecclesiarum coneordio m. aut Sola humana Philosophia ni latur. Agneseo meam ipse ea citatem quod red rationis iudicium utituet.
et ineffabile illud Dei optimi Maximi erga humanum genus Letielleium. quo se nobis Verbi sui Divini iralimonio pales it. lanii pro mea itis mi latis apud me saeio. ut illi soli modis omnibus et mihi et aliis insistendum putem. Fateor item, omnes qui traditum 'b illo et verbi et sacramentorem
575쪽
ministerium nou volu ut agnoscere. eos nillil prorsus neque ad Christum neque ad eius Ecclesiam pertinere. Est enim eertissima regula Christi illa. Qui non crediderit condemnabitur. Et tantum abest ut salutis promissionem in coetum impiorum tran3ferre unquam voluerim. ut hoo imprimis nomiue non bene hie audiam apud imperitos quosdam gratiae iactatores. quod doceam . promissiones Dei ad mutemptores neque pertinuisse unquam, neque posse omnino pertinere. Loquor autem de eo contemptu. qui delatam tu Christo salutem spernit blasphemat et ridet. Imo vero hoo ipsum diserimen. quod tu inter eos, qua vocem Dei sese patefacientis audiunt. et qui illam contemnunt. statueudum esse putas, hoe ipsum discrimen, inquam, tacit, ut mihi videor ego de omnium ubique insantium salute bene sperare posse. nedum, ut tu hanc cogitationem delapsus sim ex tilla admiratione innumerae illius multitudinis, quam in suam ipsius perniciem serri toto terrarum orbe videmus. Hano equidem semper statuebam damnari iusto iudicio Dei. neque tamen conditam esse a Deo ad aeternas miserias. qui neminem a sua excludit gratia. et universum in Adamo mortalium genus ad salutem condidit nominisque Sui gloriam immortalem, sed voluntarium in ea multitudine contemplum damnari. ut dum oblatam gratiam desiluala voluntate contemniti ab illa sane excidat, sed interim vel invita gloriae Dei serviat, ne poenarum aeternarum magnitudine testetur, Deum Dominum suum esse, quem ut Patrem indulgentissimum oblata in Christo Domino salute agnoscere nolebat. Caelerum ut liuio multitudiui insantes quoquo includamus, id vero non ita mihi facile, ut ingenue verum latear, o Seripturis praesertim persuadere adhue pomum. imo vero diversum mihi eolligere
posse videor. Sed tamen. mi Philippei libenter hie sequar iudicium
tuum. et posteaquam tu iudicas utilem non fore nune eam doctrinam si urgeretur. ero et ego hic deindeps mulus. doneo id inter nos semel aliquando vel coram. quod maxime optarim. vel per literas excutiamus. Ego enim dum et plurima et eadem eximia dona Dei in te ivlueor. te unum esse etiam statuo apud quem effundere debeam omitino quidquid in animo meo dubitalionum oboriatur. Et facio id sano summa cum siducia, tum libertate. ea spe, ut non dubitem, te hoe pro tua humanitate proque Christiana charitate boni consulturum esse inque optimam partem interpretaturum.
De Caena Domini gaudeo tibi probari nostram sententiam, utinam eniam paee omnium Ecclesiarum obtinere demum possit. Tua carmina de Mose in caverna petrae constitulo ac rursum de percussa per illum petra magna cum voluptate legi. Plana sto est. Qui in ledis ministerio positi, illius ministri videri volunt. illi ipsi omnium gravissime nune petram in membris suis seriunt. haeo porro icta aquam nihilominus reddit, idquelanto copiosius quanto vehement rus seritur. ct nulla maior consolatio ha- heri potest. quam dum certo statuimus protegi nos dextera Dei propterea quod nos in caverna petrae illius inviolae . quae nullis ventorum aut stiae. tuum quamlibet saevientium suriis loco suo moveri potest. con titutos esse videmus. Dominus adaugeat nobis eam fidem, ut tantum illius beneficium
576쪽
animis nostris firmiter impressum habere semper possimus. Idem vero toquoque nobis servet ad gloriam Filii sui magis ae magis sub tantia Moleissiae assii etionibus in eius Evangelio illustrandam . vale secunda Novembris 1543. εὶ Colonia Agripp. Philippus ei responsoriam Ep. miserat ad litteras dogmatietaqv,eationibus resertas. Utraque Periit. Errant, qui Melanchth. Epistolam eensoriam fuisse arbitrantur in opusculum L sei. eui M M. Mes. ειν. - inseribitur titulus. D. illo libello hoo tempore sermo esse nondum poterat, quippe qui nondum esset divulgatus. No. 15. t te. 3les 4. llisl. pa . s. p. sa9sq. set 4. s. a. stb. 5M.JAd DLvIDEM GEORGII. t Gratia tibi et pax per Christum Iesum, unum cum Patre et Sp. Mucia
Deum. unum et noliiseum iu curne fratrem. verum Dei et hominum Me dialorem. qui in caput anguli positu tera cum novis conuectit. facitque in se ipso ulraque unum, ut regnum suum possideat ab aeterno sibi a P tro suo donatum. Illi laus et gloria tu secula. Ameu. Postquam in eius ministerio positi sumus, Frater charissimel qui eum Dominus esset Omnium, Se lamen uobis lutum impendit. ut uos in gloriam regni sui adduceret, idemque realatur. se in hoc vel isse ad nos. ut non solum eas ovieulas, quae in ovili εuo iam collectae fuissent, pasceret, sed ut alleuas quoque illis adiungeret, putavimus et nos u iri Ossicii esse, ut sub ea, non doctrinae modo. qua nuue totum orbem scindi videmus, sed ovilium quoque varietate. quae a non uultis iam peculiaria eriguntur, omni.hus nos etiam, quantum in nobis esset pro ii ira tenuitate impenderomus. etiam iis qui a nostra doctrina quoquomodo dissentirent. Proinde simul xtiaque ad ecclesiae huius ministerium Deo itu volente vocati essemus id imprimis, communicato cum collegis nostris eouSilio, operam dedimus. ut ἀquibus nostra non omnino probari intelligebamuS. eos ad amioum ecillo quium fraterne iuvitaremus, uon quod nobiS elu em Scientiae arrogaremus, qui ncstravi exilitatem libenter Vnoseimu . Sed quod nostra interesse intelligeremus, ut doctrinae eonSensus per Omnes e lesias nobis concredit . quoad eius fieri posset, retiueretur, d irinae inquam. non nostrae labsit euim ut nostrum aliquid scientes uo volentes doceamusὶ sed doctrinae sanae, qu e sive per nos SiVo alios quosvis Verbi divitii testimoniis eonfirmari possit. Sed etsi eontem ui ab aliis. ab ullis calumniis degravἀri nostrumhoo consilium videamus. Don ideo tamen praetermitiore voluimus id quodia nostrum ossicium intelligimu Dmniuo pertiuere, Sed omnium colloquias alatu, et libera nihilominua expetivimus. Fi quo modo doctrinae eonsen Sum in nostris ecclesiis iux dueere potu id emur, puruli aut approbare no
577쪽
sim verbi divini testimonita, aut ab aliis inde diseere si quid sorte nondum
didieissemus. Ita factum est. ut eum tuis conveniremus, de quibus atque adeo de tua doctrina etiam mira hie spargebantur, idque non apud plebem solam. sed etiam apud Magistratum. Erant aulam qui nobis non prorsus heno onainarentur si cum luis colloqueremur. Diectant enim, is studio nondum prodere tua omnia iubereque ut omnes tui idem saetant. doneo lux nescio quae clarior exoriatur. Sed uos haec nihil morati, experiundum id nobis esse iudicavimus, priusquam de quoquam in alterutram partem prouuuciarem . Convenimus igitur cum tuis et summam doctrinae nostrae illis claris et perspieuis verbis exposuimus. non aliud premeutes in auimo. quam quod verbis apertissimis testabamur. Petebamus etiam, ut pari candoro tui nobiseum agerent et, positis omnibus simulationibus, nostra aut approba. reui aut impuguarent. Iudicem omnium constituebamus doctrinam Evangelii Christi, quae omnes alioquin homines ad extremum iudicatura esset. Aeceperunt tui conditionem, et habitis ultro citroque sermonibus doctrinae nostrae demum unanimiter sDeo sit gratia l) subscripserunt. praeterquam quod in vocationum discrimine nondum potuit inter uos convenire. propterea quod tui peculiarem tibi quanda in super alios vocationem decernunt, et tu ipse agnoscere illam videris etiam. - nos autem uuleum duntaxat vocationis geuus post Christi Apostolos in Ecclesia statuamus, etiamsi in una atque eadem vocatione nou negamus alios aliis virtute et spiritu anteeellere. Si e Iohannes plus quam propheta vocatur. eum tamen prophetieam diinlaxat vocationem haberet. Sio et Paulus. etsi caeteris Apostolis plus fructus attulerit in Evangelii praedicatione, nihil tamen sibi supra Apostolos arrogat, quod quidem ad voeationem attinet, imo vero se illorum minimum appellat. et ponit discrimen intee eos qui doctrinae fundamentum ieeerunt, et qui posito laudamento superstruunt. Et qui post laetum semel landamentum in mini. sterio tonstituuntur. intelligant, se fines positi fundamenti excedere lain amplius non posse. multo minus aliquid peregrinum illi velle iuducere. aut illud ad alium quendam modum formare. Breviter, id petimus, ut peculiarem hane luam vocationem quam lihi usurpas. aut approbes nobis versii divini testimoniis. aut missam omnino facias. ne ecclesiae sciuilautur. Non invidemus libi dona. si quae tu te pra ter alios contulit Deus. quin potius illa suspiciemus etiam. sed consultum cupimus unitati Eeolesiae Christi, plus satis alioqui hacteuus perturbulae, ah iis . qui sibi alias etiam pecu. Iiare voeationis genus arrogahant. Huic sane debemus omnem Papae et Mahumetis irrannidem. huic. quam et nostro seculo vidimus. Monet terieu.sium insaniam. ut de Montano taceam, qui in se Sp. S. defeetidisse iactahat. Quare te, mi frateri per Iesum Christum rogamus, ut tecum probe expendas quid agas. Exire ina sunt temporia, quibus leo ille rugietis, si .unquam alias solidite quaerit quem devoret, vertit se in lucis angelum. ut omnibus imponat. et habet additam illusionis enita iam etiam tu edendis miraculis, ut ad mendaciorum gilem pertrahat omnes, qui uulunt eredem
patefactae uobis iam per Christum Dominum et eius Apostolos veritali.
578쪽
Non dubitamus autem. quiu boni eonsulturus sis hane nostram admonitionem, quam certo statuere debes proficisci ex Christiano luique amantissimo
pectore. Et si Spiritu Dei agetis. is haud dubie id ita se habere tibi d
elarabit. Approbationem igitur vocationis tuae expectamus ex verbo Dei. quam vellemus ut verbis dilucidis minimeque allegoricis simplici oratione mutes eris. Vale. Deus te servet et dirigat nostra omnia ad gloriam nominis sancti sui et Melesiae aediseationem. 6 Feb. A'. I 5M. I
, Davides Georgii. Davidistarum xeetae autor. Ut ex ipsa epist. apparet, responsoria habenda non est, Iieet Davides iam antea epistolam ad eum dedisset. quae tamen nondum ad eum pervenisse videtur. Q. VON NirroLD, Mi MeM. f.
Ita sum ubique eoniungit Dominus per Spiritum suum. vir doctissime lut etiamsi longissimis ab invicem intervallis absint, neque alii norint alios.
in mutuum tamen 2morem neseio quo paelo invicem rapiantur. Id tane tibi ego de me testari nune vere possum. qui. eum propter insignea filias dotes tuas. tum vero ob singularem inprimis doctrinae luae simplicitatem, quam tu plerisque aliis non ita possum agnoscere. ita te iam pridem amare epi. ut et Oceasionem ineundae lectim amicitiae dudum quaesierim. et nune lacere demum non potuerim. quin ad te seriberem, praesertim eum Hermanuus. frater et collega uoster hoc milii negotii dedisset, ut suas hasce literas ad te transmittendas curarem.
Mirum autem tibi videri non debet, quod te propter doctrinae potissimum
tuae simplieitatem ita amem. Equidem hacio tinam maxime nune . SI un. quam alias, Necessariam Ecelestis esse puto, gub hae opinionum ae iudiei ruIu varietate. quam si ornaes Observarent, minus hauddubie dissidiorum
nune in Ecclesiis haberemus. Audimus expeti ab Omuibus. ut claram aedilucidam doctrivam de omnibus habeamus. At vero, optaudum esset. ut id quisque pro sua virili ubique praestaret. Nunc plerosque videmus. qui ne tu eo, quod sibi luendum semel susceperunt, errose quoquomodo videri possint, quam muIta albi permittant in Scripturae interpretatione, eamque ita tractent, ut impli ni magis quam explicent leetorum animos. Videmus item alios. qui sim tas adhue locutiones tueantur, Sive e Scripturis. sive e Patribus desumptas. quasi non multo clariorem doctrinam habituri esse. mus, si, servata tulerim scripturae dignitate. simplici ae dilucida oratione exponerentur, quae sine troporum praesidio re te explicari non possunt. Atque ego quidem non elevo cuiusquam vel eruditionem vel autoritatem. ed cum omnes saleantur, oportere in Melesia claram de omnibus distri-uam extare, non possum nou plurimi facere eos. qui puro sto iampliciter
579쪽
doeent, quicquid docendum susceperunt. Quare cum te quoque ita asseelum esse videam. ut quam simplicissime tractare coveris omnia, quae tibi ex. plieauda desumsisti. non possum tuum hoc studium non vehementer pro-hare, atque adeo te ipsum non magnopere etiam hoc nomine amare.
Eum porro animum erga te meum declarare tibi volui per literas haseo meas, ut mihi aditum quendam pararem liberius tecum agendi deinceps de omnifus, quae se sorte offerrent, si id tibi gratum fore intelligerem pro humanitate tua proque caritate Christiana. Habeo enim quaedam, in quibus mihi quidem ipse satisfacio, quod ad meam conscieuliam attinet. ut sere nobis facile tu nostris satisfacimus ipsi in sed non seio. an aliis perinde sim satisfacturus etiam . si ea invulgarem. Sunt enim nonnihil diversa a recepta passim doctrina populari, sed quae nos tamen ad penitiorem et Divini heuelicii et nostri ipsorum cognitionem. nisi ego prorsus salior. ad
ducunt. Versantur autem circa lapsi ac reStituti iuraum hominis considerationem, sed nou alio spectant tamen, quam ad illustrandam magis adhue meriti Christi gloriam ac virtutem, cui soli debemus omnem nostram resti inlutionem. Sed te nune obruere istis nolo. Satis est. meum erga te animum hac epistola declarasse, quod te vehemeuter amem et proinde cupiam etiam tibi probari mea omitia. etiamsi te non norim. Iam si scire eupias. qui suam sim, facile id ex Erasmi ROlerodami scriptis cognoscus - extant eui maliquot illius ad me epistolae qui etiam milii autor fuit, ut animum ad sacra adiicerem, imo vero ille primus me in vera religioue instituere coepit. Breviter. ut apud te quoque praedicem Christi Domini in me beneseiυmae virtutem. eram pridem insignis Pharisaeus. multis ornatus titulis, multis et opulentis sacerdotiis a puero Rul me pulchre Bussarcinatus, nunc autem. relictis ultro per Dei gratiam hisce Omnibus, relieta item patria atque amicis, inter quos me Christiane vivere non posse videbam. nudus Fum inter externos nudi Christi Domini pro me crucifixi servus, constitulus nuper hic Melesiarum minister in Evangelieae doel tuae annuutiati me, iuxta voluiitatem illius. qui me e caulis Pliarisaeorum ad ovile suum per suam miserieordiam evocavit. Habes meas rationes. luum erit iam, ut me recipias in tuam amicitiam et pro fratre deinceps habeas. vale. Aemdae xiv
Tuus ex animo. IOANNES , LASCU. m. pr. Iu dorso Bulling. adscripsit: o Ioannea a Lateo uobilissimas Poloxias ae Baro, quondam Gaesensis praepositu/ . singularis D. Eraxmi Itol. amicaa.
. R yia Poloniae distatua. Cuius patruus. et ipse Ioannes a Laseo dictus, fuits archiepiseopus Gaesensia in Sarmati a J3ὶ Se. Hermannua Brassiua, qui medio an. 1543 V. D. ministerium Lindaalluseeperat. Cl. U. Eumus. p. 9I6.
580쪽
nostro provomlum offeto oportuisse vieissim deelarare tuum erga nos animum, nempe eum. ut nos non minus quam te ipsum sis amaturus. siquidem
in vobis idem veritatis studium agnoseas, quod in te esse testaris. Et quidem eius veritatis, non quae histo lea dunt fit notitia eonfiat sale enim tuae literae serito em interpretari putamus , sed quae a Spiritu S. animis nostris impressa. speeimen ipsa sui non obscurum in nobis editi effetente nimirum id eodem ipso Spiritu S. . ut fruetus illa veritate enuita dignos pro sui quisque dolii mensura faciamus. Addis praeterea, ne te ideo eontemnamus. quod linguis usuque illarum non provide instruetus videri possis.
sed ut te pro fratre potius habeamus. posteaquam eodem veritalis cognoscendae luendaeque studio tenearis. praesertim, eum vera charitas non sit aestimanda a nobis e verborum ornatu atque eloquentia. non externo ullo rerum earnalium cultu. neque item linguarum aut disciplinarum apparatu, sed ex interno animi motu potius per Sp. S. excitato. Postremo Optas. ut libere meeum. non secus quam eum tuis de religione possis agere, ita ut demum appareat, uter nostrum pleniorem habeat veritatis cognitionem. quae.
ut dietum est, Spiritu. non litera constet. Cupis item, ut. quod de Deo Patre et Filio sentiamus. quid hie in le vel probemus vel improbemus. Niorem te reddamus, aut si quid praeterea in seriptis tuis tequiramus. id ut etiam libi signis emus. quo saeilius mentem tuam de omnibus aperire demum porais. Offers etiam librum ν Admirabilium operum Dei' simulti quesuerit absolutus. ut summam totius doeiriuae tuae nobiscum probe expen. damus, et, si nos in veritatis eognitione superari abs te in elligeremus, pateremur etiam. nos ahs te deduci ad maiorem illius cognitionem. quod etiam to facturum polliceris vicissim, hoc est, ut nobis modis omnibus orie. quaris. si te a nobis videas superati, etiamsi constantur assirmos, apud te hauddubie esse ipsam ueritatem. quam iam demum in lucem proferri oporteat. de qua interim ntihis potius gratulandum esse censes. quam ut illa quoquo modo offendamur. Haec est summa tuarum ad Ine literarum. Quemadmodum eum tuis libenter. o Davidi collocuti suinus do religione ae nunc eupimus etiam in nostra illos metetnio Ecclesiasti . quantum in nobis quidem est. retinere, si modo eonsensum doctrinae ii Atreo tandideae simpliciter sine simulatione ulla sequan ur, nut nobis e verbi Dei osiou-datit, si bi nos errum arbitrentur: ita et animum tuum quoque mullo lubentissime amplectimur. quo nobis amorem tuum denuntias. quatenus hi nobis agnoscas studium veritatis: imo vero, non alio ullo quam Christi solius nomine uel aia te vel ab alio ullo homine amari postulamus. atque adeo non volumus, ut nos in nobis amet quisquam, sed Christum potius,
hoc est, virtutem et dona illius, si quae in nob: a elucescunt. I Quodsi quis Di ii su by Cooste