장음표시 사용
621쪽
Seripserat ad me Barbatus noster Prineipis nomine, mi Domine Her- mannet ut simul atque Gnapheus veniret, certiorem redderem suam relaritudinem de reditu illius. Is igitur iam rediit et est Emtae apud Petrum Traiectensem. Quod si quid Princeps eum illo volet agere per te aut quempiam alium, id iam licebit, nisi si illum Princeps ad se vocare malit. Significavi illi, me ad te de rebus suis scripsisse, utque abs te responsum exspectet. Respondebis itaque illi, mi D. Hemannet Hare de Gnapheo. Iam ad nostra, deposuit uxor mea nonnihil siliginis in iis aedibus in quibus haesenus emi Doctor Wreferburgius; is vero iam ullo migrat, quare te oro, ut Princeps nostra eam siliginem illio esse patiatur per hanc hyemem duntaxat, doneo illam vendamus. Reposita est in solario, Me ut nihil incommodet domui ipsi: alioqui non multum cunctabor illam primo quoque tempore vendere. Pineterea valde sum sollieitus de vidua illa Κnec. Rogo ut tempostive ab illa syngrapha mea liberetur, nam ego revera non habeo, unde illi aliunde solvam, praeterquam ex ea summa, quam a Prin-dipe exspecto. Vale.
Ex regno nostro Abbingseerensi δὶ 23 Septembris Anno 1567.
Eiusdem nominis professor, Nicia. Autoitia Barbatus in aeademia Marlpurgonsi eommemoratur, qui M. Ib67 Lanigravio Philippo parentavit. CL VON Rou- λε M. Laadgr.. PHI. II. p. bb0. ' De Gnapheo II ano, v. eius vitam in BUL Brom.
Hodie ad te seripsi per naulam quempiam, et tua nonnulla tibi misi, mi Albertet quae brevi recipies spero. Nune ecce rursum scribo. Hunc nuntium mittimus Witebergam ad Philippum aut ubi ubi is sit, scribi. musque ad illum de vocatione in Angliam, de qua hodio ad in seripsi. Si quid voles ad Philippum scribere, poteris, nam nuncius recta ad nos rursum redibit. Calvinus seripsit, ut audio, contra Ambaptistas. Hunc si habes, videre cupio, hie enim haberi non potest. Nauta per sestinationem hodio manticam tuam non accepit, sed hanc propediem mittemus. Vale. Saluta tuam et meis et meae verbis diligentissime. Te quoque salutat mea. Iterum Vale. Emtae xI Octobr. 15 7. Saluia fratres omnes.
Hard. tune tempoHs Bremae iam erat et hae aestate in matrimoniam sibi Drus. Srasinisam iunxerat. CL SCI WEcxΕEDIECK, p. 25.
622쪽
filia ina. O. s. set L La. liv. M JAd ULMENBERGIUM.Literae tuae, mi Albariel lum mihi sunt redditae plane, eum Dominum Christophorum nostrum Comitem, qui nobis aliquandiu hic iam adsuit, aditurus essem, ita ut nondum eas perlegerim, cum ad ipsum venirem. Cum igitur eas legerem, quaerebat unde venissent. Respondi abs te allatas inse. Ille mox cupiens scire quid scripsisses, mecum nonnihil a turba hominum secessit: exposui ei rem omnem, sed non indieavi. te abitum meditari, si tua sententia Magistratui istio non probetur, neque item ea, quae ad me περὶ πικρου εκκλησίας scripsisti. Volebat habere literas tuas: re. spondi, contineri in illis privata quaedam. Tandem petiit exemplum: tradidi, sed his non additis quorum iam memini. Dixit se brevi istic tua causa aut veuturum esse ipsummet, aut e Suis aliquem missurum, quare scribere ad te hae de re volui, ut aetas, quid illi ex literis tuis legerim, aut de- acriptum tradiderim etiam, quid vero sublicuerim, ut si ipsemet sorte ad te veniat aut mittat, nillil te ad me de his, quae sublimi, scripsisse dicas. Quod vero ad rem ipsam attinet, meministi opinor, mi Albariet tibi hoe a me praedictum esse, te istic videlicet sine tragoedia diu mansurum non esse. Ac mirari satis non possum istorum ingenium, qui cum a nobis controversiae suae nomine non iudicentur, imo cum fratrum loco nihilominus liabeantur, nos tamen sine stomacho serre non possint. Si aut Christi domini dignitas, aut salutis nostrae certitudo hac controversia in periculum aut saltem in dubium ullum vocaretur, merito magni facienda esset, et vitandi hi, qui Christi Domini dignitatem salutis e nostrae fidem quoquomodo elevarent. Sed cum horum nihil hio fiat, imo eum et Christi Domini dignitas et nostrae item salutis fides ex aequo a nobis perinde atque illis, ne quid hic aliud dicam, illustretur animisque omnium imprimatur, miror unde haec religio, ut propter controversiam, quae neque ad tuendam Christi Domini dignitatem neqne ad sdei firmamentum, denique neque ad pictatem alendam magnopere faciat, alii alios iudicemus, scindamus Mel aias et universam religionis cauam apud illius adversarios infamem .
Audio nobis ohii ei, detrahi nostra doctrina Christi Domini potentiae ac veritati et proinde dignitati qnoque, si verba coenae nude simpliciter M
ubstantive non exponamus. Respondeo. verba coenae, praeter mentem
Christi exposita, non esse verbum Dei et proinde ne pro coenae dominitae quidem verbis reputari posse, quemadmodum in Christi Domini tent tione verba a Satana e media scriptura desumpta, non sane Dei, sed Salavae potius verbum erant, eo quod phaeter mentem Dei exponerentur, - et quao eius generis tu scripturis habentur.
Neque item quaestio est in verbis coenae de Christi Domini omnipotentia, de qua et nos nihil dubitamus, sed est quaestio de mente voluntate et ordinatione Christi. Hane igitur nobis ante omnia indicari cupimus in ea quam ipsi adserunt verborum coenae interpretatione. Aut, hi noa Dissiligeo by Corale
623쪽
illam in nostra interpretatione manifeste indicaverimus, idque non ex humaui ingenii rationibus ullis sed ex Spiritus Saneti autoritate, hoo est, e Perspicuorum scripturae Iocorum in eodem ipso argumento Sacramentario iusta legitimaque oollatione, aequum sane erit, ut isti quicunque tandem sint eodant, siquidem Christiani esse volunt, non equidem nobis, aes ipsi-met Spiritui Sancto omnis veritalis doctori, qui sane syllabis atque elementis sive apicibus literarum non alligatur, quemadmodum Augustinua alimbi docet, sed in unanimi totius scripturae recte secatae mente Rosensu conquiescit. Atque utinam id aliquando fiat, ut publioe ea de re in charitate et Iibertate Christiana omissis praeiudiciis omnibus tractetur. Quid vero si nos e regione ostendamus, nuda illa simplici M substantiva, quam isti iactant et proferre interim hactenus non potuerunt, verborum coenae interpretationa in dubium vocari et ipsi mei Christi Domini dignitatem et nostram de salute fidem et omnem adeo scripturae autoritatem p Etiamne in istiusmodi interpretationa mentem voluntatem atque ordinationem Christi agnoscemus 3 Etiamno illam a Spiritu Sanoto proditam esse dicemus 3 At vero id non tam dissicile fuerit indicaro sortasse, quam nune plerisque incredibile videri potest. Quare vellem hic istos paulo modestiores esse. Et cum nos illorum infirmitatem in fraterno Christianaque caritate libenter serimus, cuperemus etiam, ut nostram illi infirmitatem vicissim ad eundem modum serrent atque a suis in nos donviciis abstinerent, doneo res publica riclesiarum disquisitione discuteretur. Id si non impetramus, iudi oem habemus doetrinam Christi oui nitimur, quam et appellamus. meo nos iudicabit olim, eum ante illius tribunal si-fitemur. Interim seremus humana praeiudieia, seremus et convicia atque adeo in illis gloriabimur etiam, ne dum ut illis commoveamur, parati l men semper reddere omni poscenti doctrinae sto fidei in hae parte nostrae iustam legitimamque ex verbo Dei rationem in omni mansuetudine et
In tua sententia, Magistratui tradita, placent quae iuxta Nicenae SJu- odi, ut scribis, mentem professus es: nos videlicet oro carnali in coena tumere panem et vinum, idque mysticum, hoc est, habens adiunctum e leain mrsterium, quod fide percipitur, nempe veram veri corporis et inu-guinis Christi communionem. Estque haeo veterum Patrum omnium et catholicae Christi Molesiae doctrina, quam et nos sequimur. Placet etiam, quod addis, ad eundem modum panis ac poculi Domini in eoena usum esse corpus Christi. ad quem modum ipsemet Christus Dominus apud Iob. cap. 6, carnem suam cibum et panem esse testatur. Tametsi quod subdis de exhibitione in coena eius, quod apud Ioannem promittitur, haud scio, - quatuor pedibus currere, quod dicitur, hoc est, an prorsus consistere possit. Promittit Christus apud Ioannem daturum se esse pro mundi vita panem, qui ait caro sua. Hoc si in eoena praestitit, hoe ost, Si panem illum carnis suae pro mundi vita nobis tu coena exhibuit, quidiain opus erat cruce ac morte sua nimirum actum egisset, quod aiunt. Quare nos id, quod apud Ioannem promittitur, non equidem in coeu
624쪽
exhiberi proprie, sed in eruce semel vere exhibitum esse dicere malumus, e nam vero fuisse, tune cum institueretur, instantis iam illius ipsius evhibitionis, nuno vero demum completae sigillum et contestationem, quemadmodum ipsemet Christus ait: quod pre vobis traditur. - e rursum: hoe facite in mei recordationem. Caeterum, mi Albariel assentiri non possum
illi comparationi tuae de columba, de inflatione Christi in Apostolos et Spiritu Sancto. Est quidem ingeniosa adeoque et Uecima, lateor, nee ignoro illam vehementer urgeri, scis a quibus. Sed non video, ut quae de spiritu dicuntur, ad ipsam etiam substantiam eorporis Christi resem omni ex parte possint. Spiritus iuxta ipsam etiam divinitatis suae existentiam replet omnia, ut scis. De corporis Domini etiam glorificati substantia nihil huius habemus, imo vero diserte habemus . non est hie . Ut igitur demus, Spiritum Sanctum iuxta substantiam suam in columba, in halitu Christi Domini adfuisse, non ideo Meitur interim, ut corporis Christi substantiam
iam in coena ad eundem modum adesse seu inesse credamus. Omitto hic
discrimen illud, quod Dominus ipse constituit inter Spiritum et iam glorificatum corpus Buum. Hoc unum addam. Si verum est, quemadmodum sane verissimum est, ad eundem modum nos communicare corpori et sanguiui Christi in eoena,
quemadmodum catholica Ecclesia illi communicavit in aliis Sacramentis
tam veteribus quam novis. - certe cum in vetere Ecclesia eadem existerit
corporis et sanguinis Christi communio in usu circumcisionis et Mai Pa. achalis, quemadmodum id expreMe Paulus dueet, ae dubium non ait, in stantiam eorporis Christi illis Sacramentis nondum tunc ita adsulsae, quem. admodum Spiritus Sanctus columbae et halitui Christi adsuit non enim tune adhuc ulla corporis Chri Sti substantia exstabat , - ne nunc quidem
lacero aliquid potest similitudo illa de columba, halitu Christi et Spiritus
Sancti praesentia ad probandam nobis in coena sub pane aut cum pane praesentiam substantiae corporis Christi. 1Iaco ad tua, et dabis veniam nostrae libertati, mi Albartet a nostro in in amore prosectae. Reliqua quae ad me scribis curabo fideliter, mi Albariel Sed vellem, semel statueres certe, ubinam Sedem taurus sisJ. Nam ita suspenSo animo semper esse, non video quid stuetus adserat. Si eo plane ea animo ut sis nobiscum, locus paratua mi, modo ut dicas . Je. Et vellem ut saceres, si mo audias. Ego non reaumpsi ministerium, mi M. hariol sed extra munus hoc ministerii operam meam Principi detuli, tam iisper dum his maneo rogavique uι alium loco meo in tempore quae runt. Nova nulla. Vale. Et tuam ex nobis hie omnibus diligenter saluta. Salutat te mea, iterum vale. Haberem sane quae tibi in tua ista causa usui essent fortassis. Sed haeo in chartis ita dispersa sunt, ut non sacile colligi possint, multo minus
autum describi. Quin no id quidem quod nunc scribo describi potuit, imo
neque relegi. Ixque ignosces. Tertio vale. Et lao industas animum ut ais nobiscum. Meministi illorum militum qui se finem in Alexandrum ino. hendi lactuma non direbant, si non illoa vinum desecimet. Ita neque ego
625쪽
ad te seribendi finem saetuo eram, si non me charta haec delacisset, Quarto vale. Emdae 29 Ianuarii Anno 15M. Ita mihi Dominus restituit valetudinem, ut iam his hae hyemo iter hinc
in pagum nostrum Pedes mus erim et pedes etiam redierim. Sit Deo gratia. Io. 1 LAEcO, quantus est tuus.
Gratissimo mihi fuerunt literae tuae, mi Alberfel quas per Gualterum
hunc civem vestrum accepi, et habeo tibi magnam profecto gratiam, quod tam frequenter ad me scribas. Do tuorum dissidio scripsi et ego ad Philippum et suasi ut illos modestiae et humanitatis commonefaceret, Speroque facturum esse. Certe non dubito, quin mihi sit aliquid rescripturus, nam nuntium ab illo eum per quem proxime ad te scripsi expectamus.
Si qui in Luglia de Philippo malo sentiunt, hi sortassis sunt, qui Philippum nou satis norunt, neque in pretio illic habentur, nam qui rerum ibi potiuntur, optimo Philippo omnes volunt. Cuperem tamen videre scriptum illud Anglieum. Reliqui qui sunt vel suerunt Witebergae, nou prorsus bello audiunt, imprimis vero Pomeramus, propter editum libellum de deditione Witebergensi. De data per te Magistratui tuo consessione proxime ad te scripsi, et puto te tenere nostram senteutiam illiusque rationes quae mihi satisfaciunt certumque me do salute mea in Christo mihi delata reddunt. Cum Gualtero hoc tuo egi multis et familiariter. Forte tibi ipsemet narrabit. De Comitiis imperii, ut sensi semper, ita et nunc sentio, quod quidem
ad causam religionis, dum illam humana providentia gubernare et promovere conamur, quemadmodum ab eo mox tempore deterius habere coepit, posteaquam per consilia humanis praesidiis visa est confirmari posse. Accepi nuper literas a fratro meo qui apud Caes. est legatus Regis moi 33. Is scribit Cardinalem Tridentinum, qui ad Papam a Caesato ablo. gatus fuerat, rediisse rursum et nihil potuisse apud Papam impetraro eorum, quam certam et publicam hostilitatem. Hinc vero sperant multi lare, ut Caesar adversus Papam commoveatur, sed ego nihil adhue boni sperare pomum. Certum est tamen, Papam hactenus iam obsidero Plaeentiam,
quae se post occisum Papae filium Caesaris fidei eredidit et dedidit.
Certum est item, Gallum aliquot arces Caesari ademisse recens in Italiae et Allobrogum finibus. Nam haec ita ad me frater. Quo loco sint res Bremensium, Gualtero retuli, ex hoc audies. Cum Barbato agam ubi redierit, nune est Oldeuburgi una cum nostra principe, quam indies iam exspectamus. Retulit mihi Gualterus, is nobis voluisso mittere ceruuisiam et noecio quae alia si non bruma impedivissot. Habeo
gratiam, mi Alberiel et peritae gratum est ac si misimus. Utinam tibi Diuiti eo by Cooste
626쪽
vieissim gratifieari possimus. Curavi describi quae de nostris teremoniis in Angliam misi. Haec simul atque descripta fuerunt, ad te transmittam. M. Hi iam missam coeli tum et idola o regno suo pepulerunt. Filius electoris habiturus est Ferdinandi Regis filiam, quibus legibus incertum; spes est tamen bene adhue habituras res Electoris captivi. Et hoc frater. Vale.
salutat vos mea. Tu quoque tuam ex me saluta. Iterum vale. Nox non patitur plura scribere.
Mi Cassanderi Non vacat nunc multis scribere, sed per hune amicum meum sacere interim non potui, quin aliquot saltem verba ad te seriberem. Commendo illum tibi ut fratri simul quo et comitem alterum ipsius, Martinum. Si qua in re tibi gratificari queam, sat ut sciam, et tibido me persuadeas idem quod de fratre quocunque tuo. Vale. Plura noster hic Florianus, iterum vale. Aemdae 26 Aprilia a' 1518. D. Cornelium . meum verbis meis salutea quaeso et me illi commendes .
Io. a LASCO, M. Pr. J Cum affeto sigillo Gerd. nostrum. Erat iniens illo Horianus quidam, de quo infra v. in ep. ad Calvinum. 5I et 75. φὶ Cornelius et Martinus ignoti prorsus. ' Gerd. matrum. φὶ De ipso Cassandro es. Assi L CALLOEN, G. Casa. uuae atque opertim uare. Amst. 1859. Degebat tune Coloniae. ib. p. 39 et Ep. 48.
Heri rursum ex Anglia literas accepi, in quibus et de D. Carolo nostro scribitur. Itaque ad illum scribo eι rem illi indico, teque rogo ut literas ad illum perserendas quoquomodo cures. Literae scriptao Sunt m tristio Ioannis Baptistae. 25 Iunii.J Adhuc omnia bene cedebant Anglis in Seotia, nisi quod tres eorum strem in Scotia per cidissem Gallicam obsidentur, quibus in auxilium missa sunt triginta millia Anglorum. Inter Gallos tamen et Anglos est pax certa, praeterquam ad littora Scotica. Contentio Sacramentaria coepit illio exagitari per quosdam estque insti. tuta ea do ro publica disputatio, ad quam magnis multorum precibus vo.
627쪽
oor '. Bucerus exspectatur, Franciseus noster Duander iam adeat et de Calvino mussatur, nisi quod Gallus esti Argentinae nulli motus erant, sed illud . Interim' non receperunt, nec recipere volunt. Imo ne Augusta
quidem, neque No imberga. Alia nulla. Vale Emdae Is Iulii Anno 1518.
Accepi nuper literas e Colonia a Martino meo et has adnexas ad te a Medmanno ὶ, quas et aperui, posteaquam mihi eius rei potestatem, si quid eiusmodi ad me veniret, sedisti. Eadem vero Martinus meus ad me, quae et in te Medmannus, quare nihil habeo quod addam. Consilium Witebergensium Theologorum de libello interim accepimus, cui praefixa est Philippi essigies. Nolo pronunciare quidquam: sed si ea omnia eiusmodi sunt, ut recipi ruraum possint, quae illio non reprehemduntur, ubi erunt illi, qui ea, quae nunc diserte non impugnant, capitis
etiam periculo impugnanda esse docuerunt et multorum mactationi occasionem dederunt 3 Dominus respiciat suam Ecclesiam. Consilium ne meminit quidem transubstantiationis, nedum ut illam impugnet, quam tamen Interim constituit et defendit, mitto alia. Quantam vero clamatum est hactenus contra transubstantiationem 3 Imo quantum sanguinis lusum
pro illius detestatione 3 Veni Domini Iesu etc. Scripsi ad te nuper 'et literas ad D. Carolum nostrum adiunxi, an acceperia nescio. Philippus dieitur cogitare Magdeburgam et illio velle sedem figero. Hoc narrat bibliopola noster Hermannus '), qui Witeberga nuper rediit. Te rogo ut ad illum per occasionem scribas, num literas Cantuarienses a me ad se per Aepinum transmissas acceperit, et ut respondeat. Mittit tibi mea vasculum butyri laboris sui et aliquot caseos. Boni consules
omnia, vale ΓΕmdari 28 Iulii Anno 1568.
33 Petrus Medmannus tune Eleetoris Col. Consiliar. CL BEM, Reforin. d. Lania. Aiate1 v. Cloe. 1826. p. 66. ' Gerd. t non. Indigitat Ep. 47. Hermaunus a Norda, bibliop. Eind. εὶ Litteras se. quibus eum Conmerus una eum reliquia Theologia ut traiieeret mare, iuvitat. Cf. Ep. 49. φὶ Aepiaua Hamb rgi ia saero
628쪽
Hodie rursum accepi literas a Cantuariensi vir doctissimel quibus denuo a vie petit, ut tecum agam adhuc de instituenda illuc prosectione tua, ac miseram ego quidem illius eadem de re ad te literas tu manus D. Repini ), ut is porro cas ad te transmitteret. Mense autem Aprili aut Maio addideram et meas, quibus si sorte sumptus non suppeteret, hunciue tibi curaturum esse scribebam, sed nescio an ia te pervenerint. Bogabam postea D. Albertum nostrum δ), ut is, si quando ita incideret ut ad te scriberet, responsum abs te nobis impetraret. Interim tamen neque per Aepinum, neque per Albertum abs te quicquam aerepimus, quod qui dem propter turbas vestras laetum esse lacile nobis persuademus. Nunc porro, cum hoc denuo a nobis bonus hic Episcopus poStulet, ut rursumis illius verbis suseipiendi itineris illuc admoneam, sacere non potui, quin illi hac in parte obsequerer, ac ad te rursum scriberem et, ut de animoiPius ipse certior fias, verita illius, quae ad me Scripsit, addam. a Cupi- . mus,' inquit . . , nostris Ecclesiis veram de Deo doctrinam proponere.
o nec volumus Cothurnos sacere, aut ambiguitatibus ludere, sed semota omni prudentia carnis veram perspicuam sacrarum literarum norinaeo convenientem doctrinae formam ad posteros trausmittere, ut et apud. omum gentes extet illustro testimonium doctrinae nostrae, gravi doctor m. ct piorum auctoritate traditum, et universa posteritas normam habeat . quam sequatur. Ad perficiendam rem tautam eruditorum hominum pradio sentia nobis opus esse iudicavimus, qui collatis nobiscum iudieiis doctrib, uae controversias tollant et integrum corpus verae doctrinae exstruant.. Accersivimus igitur plerosque pios et doctos viros ), quorum Hlos ha-ν hemus iam, alios vero brevi expectamus. Sed de Philippo Melanthono, nihil adhuc certi habemus, quare in summopere rogamus, ut illum, Si id ullo modo sacero possis, ad iter ad nos suscipiendum inducas. Tertiam nunc epistolam ad illum misi ', qua illum hortor, ut ad nos veniat, quibus epistolis si tuae adhortationes accesserint, non dissido, eum per suaderi posse, ut toties oblatam 7 vocationem sequatur. Nullas, ut arbi tror, insidias hostium nullaquo itinerum pericula pertimescet, quae si qua. sunt, minora tamen sunt iis, in quibus u e eat. Adde quod exigui . temporis molestiis multorum annorum quietem sibi, reipublicae vero uti. litatem adseret aeternam. Quod si ei hoc ad nos iter aut inutilo auto iniucundum fore perspicerem, nemo me eerte illi hic vehementius dis- suaderet, sed φὶ cum videam, nihil ab eo aut ipsi aut reipublieae posse fieri utilius, quam ut hoc tempore ad nos veniat, insto vehementius, o teque oro ' , ut omnem curam cogitationemque tuam in hoc convertas, ut Philippum nostrum plane nostrum facias. Qualis ipsius hic sutura. sit conditio iam ostendi: ita tamen ostendi, ut experientia ipsa potius quam mea praedicatioue Angliam nostram ei placere cupiam.
629쪽
Hactenus ille. Iam eum videas, mi Philippei ad quid voceria et quo,
item omnium hominum et tui et verae religionis amanti imorum et quanto studio voceris simul atque expecteris, profecto nescio, qua conscientia vocationem hanc negligere possis, praesertim, si nullam istic te certam v eationem iam habere videas, quam huic merito opponere queas. Si in simili vocatione fdissicilemJ te esse noluisti sanctissimo seni illi nostro Episcopo Coloniensi, inuo ne nunc quidem tibi id licebit in causa multo graviore. Scio, quam inviti sint te istino dimissuri tui quinquo et tu
invitus illos relinquas, hoc potissimum tempore, sed metuo, ne te non omnes istio pro eo sto vellemus audiant. Et ut audiant nondum scio, an tanto eum fructu latio nuno esse pomis, quantus ex tua praesentia in Anglia haberi iam posset, qui tamen nobis negligendus temero non est usquam, siquidem nobis Christi Domini gloriam vere et ex animo qua rendam esse putamus. Quare semel tandem statue aliquid et nos da tuo animo sae certiores. De sumptu prospiciemua aut Bremae aut Hamburgae aut ubi velis. Modo lao Miam quantum et quo loco curari velis. Valeet lac respondeas quaeso. Emtae, 6 Augusti anno 1518 m.
T. ex animo I. a LAsco. 3ὶ Cranmero. CL Εp. 48. ' Cf. ib. - Ipsissima Cran meri verba ellat ex
ep. ad se dat. 4 Iulii '46. Legitur ea apud OABnΕuA, p. 108 et IxN T s, inanis iner, vers. angi. in Parh. Soeteia . I. p. 16. Hie illie Cranmeri verba paullum mutavit. Seripserat ille: ri te ri Mi qu iam et in eqq. r qui eum non gravatim ad nos venerint, ita ut nullum sere ex iis praeter te et Mel. desideremus, summinpere te rogamus, ut et ipse ad nos venias et M. si ullo modo fieri poterit laeum addueas. ' CL SImpe, Craumer. p. 574. Orig. iteratum. Ib. eorumtyra imn m. Ib. nune sero. 'ὶ Ib. Aorior. Mi Ib. Me aemiae. Ib. ri tuo es t tua. δὲ Bretaehu. edidit voluisti inque hiatu morigeram gupplevit. Quam male, doceteontextus. 3-ὶ Ultima Mel. quae praeeedit ad Craum. Ep. dat. Mi Uittebergae
Ad DRYANDRUM 3 . Magno et ego tui videndi desiderio teneor, Francisco mi, dilectissimo sisteri et proinde te, cum nuper Londini cinem, diligenter quaesivi, spera. verumque lare ut is vel apud D. Episcopum nostrum ), vel hic certe viderem. Nunc posteaquam res aliter e sit, id quoque, ut alia, nobis serendum est, donec Semel aliquando una consociemur, ubi una per Dei gratiam in aeternum erimus. Hic exilii locus est, mi Franciscet ubi ubi sumus, proinde de diuturna uno loco mora solliciti csso non debemus. Hio quae milii de Ecclesiarum restitutioue polliceri possim, nondum video, sed magnum est, posse habcre receptaculum hoc tempore, ubi nobis ipsi et Matris, quos uiusdem Spiritus vinculum in Domino nobis coniunxit, in
630쪽
fidei nostrae eonfessione vivere possimus. Dominum Episcopum hio ad septimum aut octavum diem ex poetamus, qui me hic esse vult donec veniat. Quare si tu quoque tum nobis adesse velis, non dubito te illi gratum lore. Mihi certe eris gratissimus quandocunque veneris. Nuno si tu tua mecum communicare eupis, ego Sane illa ex te audire eupio etiam, et me praeterea quaedam etiam addere. Uxorem tuam semel vidi sed vidisse non poenitet. Gratulor tibi illam et opto ut vos una Dominus servet, qui vos una eoniunxit. Salutabis illam diligentissime verbis meis. Mea, cum ab illadis derem, te ossieiose salutari iussit. Incubat iam quatuor pullis, quintum
sustulit Dominus. fri AngliaJ Vale. 21 Septembris 15M.
Tuus quantus est IOANNES 1 LAsm m. pr. In dorsor Doetissimo Viro D. 'a Deo Dryandro, Cantabrigiae agrati, fratri es aretra obaereandisimo. J ὶ Da Frane. Eminas plura in vita Lasei. Quinam Ep. ille fuerit. satis obosearum. Conileio ipsum Cranmerum. qui tunc ad rea dioee eos suae ordinandas saepius aberat. CL STRIPE, Cran er. I. 262 sqq.
N.. 51. Illia . pia. dae. snth. I. u RJAd CALvINUN. Nihil magis euperem, quam hunc nobilem istic aliquandiu esse, st. quidem nusquam luti iam enim ut accepi a suis diligenter perquiritur nec cum maiore utilitate. Et quamvis antea dederam ei ad te litteras, tamen quia verebatur ne antiquitate suam amitterent autoritatem, libenter et has ei misi. Vehementer enim eum Rmo, nec eo nomine tantum, quod gentilis meus sit et principitis clarus, sed quod non dubito eum prosulurum esse olim Ecclesiae Christi, verum solida confirmatione eget. Posteaquam igitur omnia meo consilio iacit, velim, mi D. Calvine observandi simel tibi persuadeas, nihil me maiore studio a te petere, nihil in mihi gratius lacere poMo, quam si eum omnibus tuis consiliis et auxiliis, sicubi id res illius postulaverint, iuveris. Ego istis diebus gravissimo morbo de.
inbui, necdum tres recuperavi. Viae. Saluta tuos omnes meo nomine, commendo me vestrae orationi. Vindsorae 14 Decembris 15M. Tuus quantus est I. k LMm m. ex morbo tremula. ὶ Floriani nomino CL Ep. 75. M. S. initum, teste apographo, quod Gotha mihi missum. M. S. I moriae. Ut tame u patet ex Ep. Cranm. ad Mel. data 10 Febr. Ibis a Laseo hyemen illam intam in Anglia igit, quare Iraticioriae rinseripsi. Legitur Cranm. Ep. tu Par . Socisis. I. 21. Cf. Usuo Eu M. p. 976 5.