장음표시 사용
631쪽
Redii , gratia Domino. mi Hermannel et quanto desiderio Princeps
nostra mecum eolloqui cupit, tanto ego vieissim studio venire ad illius Celsitudinem eupio'. Et iam venissem, nisi me Domini Comitis a Mansleldpraesentia remorata fuisset. Agoque gratias Domino Deo meo, qui me hue reduxit, hoc tempore praeter omnem meam exspectationem. Nam iter nostrum eiusmodi suit, ut non sane hominem ullum sed Deum ipsum nauclerum habuerimus. Nam ad sesquitertium diem ex Anglia in Amasim ingressi sumus. Plura coram. Cras vero iuxta mandatum Principis Auricam Deo benevolente proficiscar. Noster nuncius illuc cum Comitem seldensi iam abiit et hodie eo pervenire non pomum. Habeo praeterea ipse quae anta abitum meum curare me oportetJ
Raptim. Vale. Remdae die 19 Martii 1549.
3ὶ Se. Anglia. Ex eouieetura haee restitui. Getaea se m. a. legere non P tuisse testatur et m. s. periit.
N'. 53. stalagr. u. 1.Lua p. v. slt3νε. ea. at 10 craan. lL δὶαJAd CGIMUM. S. Cum mihi ad alios seribendum istuc esset, sacere non potui quin ad te quoque scriberem, vir clarissimel memor videlicet illius quod is mihi istie delegerim, cui mea omnia nota prae aliis esse velim. Volui itaque tibi do meo huc reditu significare: nempe me selicissimo itinere, gratia Domino, usum, et me ex Anglia in Frisiam Orientalem intra triduum traiecisse. Navis praefectum a domi uo protectore nobis additum habebamus, virum optimum et fidelissimum, qui dominum eomitem Bremam usque est sequutus, ut certi aliquid, opinor, ab illo vobis adserat. Ego quae scio ad dominum Cantuariensem omnia perscripsi, ut illustrissimo domino protectori exponat, quae tibi quoque incognita non lare puto ), Scripturus alioqui eadem ad te omnia, si non id parum necessarium ade
que et supervacaneum Esse iudicarem. Nos hio trucem certissimam expectamus et ad eam perserendam mutuo nos in Domino cohortamur, cum
invoeatione nominis sancti sui, ut per patientiam et fidem serendo sup remus omnia, quaecunque tu nos permittere ille volet, ad nominis sui glo. riam et nostri probationem: certi illum curam nostri habere et ita poterulem esse, ut omnes omnium hostium phalanges, quicunque sint tandem illi, unico oris sui verbo sternat momento uno, et rursum ita bonum, ut ne pilum quidem temere e nostro capite detrahi patiatur, etiamsi nos totus mundus impetere eonetur. Tamque nobis male velle non possit unquam,
632쪽
quam mater inlanti suo, quam denique oculi quisque sui pupillae inlevelle non potest, imo vero quam non potest non esse Perpetuo Deus, laudandus in omnibus quaecunque in nos permittit, eum nihil in nos alio. qui nisi nostro ipsorum bono inque nostram adeo salutem permittati Uuit igitur nos latos committimus et cum omni tolerantia expectamus
quirinid in nos permittere ille velit. Si nos hine pelli eontingat, seis quinam sit animus meus. Quodsi quid tu Interea de mea lilio voratione intellexisti, quemadmodum ad te ex Iermouth scripseram, aut si quid te adhuc intelligere posse putas, quaeso te, vir integerrimel ut mihi perami.
cum hunc et Datrem meum, Robertum Legatum η , gentilem vestrum, eivem nostrum, significare velis. Germania sere tota, praeter Saxonicas quas vocantὶ et maritimas civitates ac prine pes aliqnot interimirat. Helvetii legatos Caesaris, qui ad repetendum ducatum Subaudiae venerant, finibus suis non auditos, ut dicitur, meedere iusserunt. De me plura hic Rober. tus noster. Vale. Uxorem tuam, dominum CZeehum nostrum ', dominum Morosinum ' diligenter salvere rubeo: meque vobis omnibus totum ex animo commendo. Raptim. Renadae, nona Aprilis, anno I 549. Tui studiosissim ,
Cuperem seira uum fructus aliquid attulerit mea illa nondum absoluta ad herum tuum admonitio, quam tibi a domino FIorentio nomine meo traditum esse non dissido, et num putes illam mihi porro absolvendam esse. Doctori Turnero φὶ multam ex me salutem dilatio, quaeso. In dorso: Clarissimo piro Domino Meilio, a Gnsiliis es libellis amplissimillusDissimi Domini Protectoria, Domini et fratri meo observandiarimo. J
Σ'. 56. Γοer d. a. a. II . εl JAd HARDEN BERGIUM. Hodio hue perveuimus salvi omnes, qui in remitatu eramus, gratia Do mino, et intellexi, navem unam aliud nihil, quam ventum expectare, seis quo ), itaque aut ipse cum illa, aut res meas mitto ', nune enim seire nondum possum, quia nune primum de curru descendimus. Sed cras aut Perendie plura scribam. Vale mi D. Doctori et tuam meamque ac reli
633쪽
nostrum, mi me ex tois pectora meo eummendo. Raptim ut vides Ham. hurgae postridie mei a vobis disressus . t12 April. 15 9J '.
manum nosti. Se Dantiseum. . ) Gerd. mitte. Iae. Praepositum. εὶ Se. Bremst, ubi tune I ardenb. erat. Ad huue annum refer. esse patet ex ep. 55, ad hune diem ex Ep. 54.: Heri aimul atque ueni ad τω aerimi.
N'. 55. Γῆ et 4. s. a. lib. Ol6.JAd HARDEN BER HIM. Heri simul atque veni ad vos scripsi et nunc rursum scribo mitto. quo hunc nuntium, ea spe, quod sit istic meam uxorem adhuc reperturus, quod si abest' , rogo, ut literae post illam mox mittantur, ut rursum ab illa ad PMetatis εὶ responsum habere possim. Nam postea mox alio φὶ ut scitis, et tamen responsum ab illa habere cogor. Novi hic nihil, nisi quaa et vos nostis. Aiunt tamen exercitum. qui ducis Megalopolitani dieitur esse, iudies magis .ao magis augeri. Pomeranus Witebergae paulo minus est captus a Mauritio, sed sunt illi interdictae et emesones et lectiones. Phi. lippus, ut audio in Prussiam cogitat. Alia non sunt. Mauritius et praesidio et machinis munit Witebergam et parat exercitus. Me commendo vobis omnibus. Raptim pridie Palmarum Hamburgae. f13 April. 1519J φὶ.
Audio te, aulae opinor pertaesum, abitum isthino adornare, quod quaeso, mi Frutari na facias. Vides quanta sit ubique messis et quam pauci, ne dicam, nulli operarii. Abhorres stb aulica impietator ne igitur ei blandiaris, sed ita eam reprehendas, ut non tam personas, quam vitia ipsa odi o vidcaris. Sic Deus ipse vitia nostra laxat, nos vero amat et pro filiis suis agnoscit, tantisper, dum illum eiasque gratuitum in Christo Domino M. nescium scientes ac volentes.nou eoutemnimus. Ita et tu, mi frateri de abitu ne cogita aulae odio, sed persta in tuo ministerio repraehendendi vitia et indieaudi viam ad resipiscentiam, doneo propcllaris. Nunquam convivebant olim Prophetae ad regum populiquo tu veteri Molesia publica praesertim aeelera, sed tamen nunquam mini/aterium suum. etiam apud palam impios Reges, deserebanιt imo vero re. dire ad illos iubebantur, si quando eos deserere volebant.
634쪽
Quare et tu perata quaeso neque animum despondeas; non sunt adhue omnes eanes aut porci isthie, ut illi a sanctum subducas. Et nosti sane. sanetum illud iusiurandum Dei, quo nobis fidem fecit, verbum suum legitime salum nunquam sine fructu rediturum esse. Non est abbreviata ma. nus Domini, modo nos in statione nostra ne cessemus. Si potens est aethonteus spiritus excitare spectra Samuelitica, quae vulgus admiratur, multo est potentior spiritus Dei ad excitandos adhuc Elias, et Baptistas, qui viam denuo struant domino in Evangelio ipsius, quibus larvae ad extremum Samueliticae redere prorsusque demum ad illos eu
Ego tertio iam ad regem nostrum seribo, deserens illi meam operam, si illa ita riclesiastico ruinisterio iuxta doctrinam Christi uti velit, et responsum suae Maiestatis hic apud Illustrissimum Dueem Prassiae Alberium exspecto. Scripsit in causa mea Guardus Rex Angliae ad nostrum R.
3ὶ Regis Poloniae Coneionatori v. REOBHVOLAc. o. l. p. 212. LUBIEN T, II t. Rem Pol. p. 16. Gardeatus have ep. M annum 1552 refert. Citius nimirum quam par esset fidem habuit Regenvolaeso, qui l. l. diserte dieiti moe Lare 1652. Verumtamen ep. ultima verba, quibua Melomoniti ae regia Pol. reapon amexspectara dieit, imperiosiua uos ad iter, quod . Ib49 illine sua perat, relegant quam ut dubio Ioesta aupere Sel. ἐ'. 55. sul.paph. ill Ireh. Mer. Legi-ἀ.JAd Doctu PRUM L. Illustrissime Princeps et Dominet Domine elementissime lSalutem et ossiciosissimam servitiorum meorum commendationem tDici non potest, quantum mihi voluptatis attulerint litterae Celsitudinis tuae, ex quibus facile est videre quam illi ai ι cordi religio quantaque cura tangatur retinendae puritatis in doctrina ebriatiaua. Utinam hoo studium, non tantum in aliis Principibus, sed in plerisque etiam doctoribus qui pro oolumnis interim Molesiae taberi Vol ut agnos ore possimus. cum ea praesertim modestia coniunctum, ut rationem doetrinae cuiusque et petant amanter et audiant etiam in charitate christiana, priusquam iudieia sua ne di eam praeiudicis edant. Quod cum hie Celsitudo tua sum. ma clementia et humauitate laciat, merito sane haec luno cessitudinis humanitas et modestia a piis amari et praedicari debet. Atque ego sane sit. teras eas tuae cessitudinis ita adservabo, ut mihi sem per monumenti lo sint suturae, adiretinendam apud alios similem modestiam, exemplo celsi. ludinis tuae. Iam ad rem ipsam venio. Occasio disputationi a sumpta erat ex doctrina eorum, qui Dei praescientiam seu praedestinationem, vel tutatii loquuutur eluctionem, siali violarique non Posae docent, sed oportere
635쪽
aut damnari aut servari omnes, pro eo ac quisquam nostrum a Deo ab aeterno, sive ad vitam, sive ad mortem aeternam praedestinatus esset.
Hinc vero colligebant quidam: non esse ullum mortale peccatum inter electos, qui propter electionem damnari iam et proinde cadere quoque in
peccatum mortale non possent, neque rursum esse inter eos ullum veniale peccatum, qui ad mortem aeternam ab aeterno etiam praedestinati essent,
quod eorum praedestinatio mutari nullo unquam modo omnino possit. Hic citabatur Paulinum illud: . Quoniam quos praescivit eosdem et praefinivit, sive praedestinavit' et quae illie suo ordine veluti coueatenata habentur. Rom. 8. Citabatur et illud, . Unotio ipsa docebit vos 1 Io. 2. Deinde et illud Ioannis baptistae de Christo testimonium proterebatur: ν Ecce Agnus Dei qui tollit pereatum totius mundi'. Idque ita exponebatur, quod Christus Domitius omne quodcunque, qualecunque item peccatum, etiam illud in Spiritum Sanetum, toto orbe terrarum tu electis omnibus sustulisset, et proinde nullum esse inter electos iam irremissibile pereatum, ne illud quidem quod a Christo Domino irremissibile vocatur, cum nemo electorum damnari possit. Haec porro doctrina durior visa est aliis esse et eum aliis scripturae
loeis parum mnSentanea. Ηio vero proserebatur, electionem ad totam Eeclesiam in genere pertinere, multorum Ioeorum testimonio quibus univergariclesia populus electus, peculium et regium Dei incerdotium vocatur. In hac autem eum certum sit multos cadere, quemadmodum Paulus detractis sanctae radicis sanctis etiam proeuldubio ramia docet Rom. Il), perspicuum est, electos etiam posse cadere et damnari, si electionem suam irritam faciant per suam incredulitatem. De privata illa cuiusque in Ecclesia electione, per quam Paulus reliquias Israelis servatas eodem capite esse docet, id quidem verum esse, quod quicunque servantur, electione serventur solam enim nostri in Christo electionem et quidem ante tempora aeterna destinatam, ut idem Paulus docet 2 ad Timoth. 1, salutis nostrae causam esse , sed hoc inde non effici interim, ut dum latemur, omnes qui servantur electione servari, - simul necessario etiam fateri cogamur, neminem eorum qui electus est damnari amplius posse. Quemadmodum etsi lavore principis fieri dicimus, ut in eius familiam recipiamur atque hane solam receptionis nostrae causam esse fatemur, non tamen inde esseimus, ut recepti nuuquam deinde ipsi familiam in quam recepti sumus deserere ullo modo possimus. Et quanquam multae sint rationes, quae
Dei electionem immutabilem esse persuadeant, tamen quoniam nobis illius ratio quod ad singulos praesertim in Ecclesia pertinet incognita prorsus
est, nobis sane de illa non secundum rationis nostrae iudicium eiusve persuasiones iudicandum esse, sed iuxta verbum Dei. Iam ex verbo Dei Perspicuum esse, nos fide constitisse et stare Rom. II, 1 Cor. 16, 2 Cor. I Quodsi fide stamus et stare non possumus nisi electi simus, equidem, dum a fide exeidimus quam habebamus, simul etiam nos ipsa electione excidisse negari non potest. Porro a fide nos posse excidere multis locis
seriptura ipsa testatur, dum nos qui sde eonstitimus admonet ne per animi
636쪽
elationem ab illa tradisum excidamus, Rom. II, ac rursum, dum nostram in Christo reconciliationem erelam soro testatur, si in fide, in qua et constitimus, permaneamus Coll. 1 , atque aliis huius generis infinitis testi. moniis. Quorsum enim attineret aut admonere ne quo modo excidant, aut perseverantiae conditione astringere eos, qui a fide et proinde ab electione quoque excidere non possint ρ Quaerebatur praeterea ab istis electionis divinae propugnatoribus, num Adam, priusquam peccasset, electus ad vitam suerit, nec ne. Negari non potuit electum fuisse, quandoquidem sanctus et immortalis ad vitam proculdubio aeternam conditus erat. Quadi rebatur rursum, an vere a sanctitate et immortalitate sua illa vitaque adeo aeterna meidere potuit. Id quoque negari non potuit, nam malo omnes nostro didielmus illum re vera excidisse et proinde excidere quoque luisse. Inde igitur eoncludebatur, et nos qui omnes idem eum Ada sumus ad eundem modum electionem nostram posse per incredulitatem irritam in nobis ipsis lacere, ad quem modum Adam transgressione illam sua irritam sacere potuit et fecit, - nequo vero ideo mutari elecuonem Dei, quod nos ab illa meidere possimus. Neque enim incredulitas nostra, evacuat fidem et veracitatem Dei, sed hactenus nos elegit Deus Pater ad vitam aeternam in Christo, quatenus nos per illum sibi reconciliandos esse scivit. Iam Paulus hactenus nos per Christum in corpore carnis suae Deo Patri reconciliatos esse do i Coll. 1 , quatenus in fide firmi et stabiles Permanemus, neque a spe Evangelii quod audivimus dimovemur. Igitur nos hactenus duntaxat electos esse, quatenus in fide Evangelii permano.mus, neque electionem Dei mutari, etiamsi nos per nostram impietatem ab illa excidamus. Inde vero postea subsequuta est quaestio, au per quod is peccati genus a nostra electione excidamus, unde demum agi coeptum est do precatorum discrimine et remissione, mihique id negotii datum ut eam doctrinam conscriberem quam tuae celsitudini exhibui, haecque suit occasio tradendae istiusmodi doctrinae. Nunc venio ad ea, quorum ratio nem celsitudo tua in doctrina ipsa postulat. In verbis praecationis Dominimo perinde est sive debita, sive delicta, sive perestia nostra nobis remitti petamus. Quae enim Matthaeus bφειληματα hoo est debita vocat, ea Lucas in eadem Dominica praecatione αμαρτίας. thoe est peccata Rppellat. Et Matthaeus ipse mox post praecationis finem veluti se ipsum exponens, quae aurea debita vocaverat, mox παραπτωμα τα hoc est ira
gressiones seu delictaὶ appellat, dum ait: proinde si remiseritis homitiibus transgressiones seu delicta ipsorum, remittet et illa vobis Pater veater caelestis, et quae ibi sequuntur. Unde ex aequo est in Dominica praec tione, sive nobis debita, sive delicia, sive precata remitti petamus. Seio hie in voce desiti argutari quosdam, sed quo id consilio laetant, ipsi viderint. Certe haec vocum apud Evangelistas variatio testatur, illos de verbi huius , debiti' pondere nihil cogitasse, ut interim taceam, minus Proprie nos loqui, dum debita nostra nobis a Deo condonari petimus, quam si peccata seu delicta remitti postulemus. Neque enim peccata nostra debemus Deo, ut ea instar debita numeremus, sed fidem pietatem et
637쪽
obedientiam Deo, ut Domino nostro, debemus. Quo pacto vero ex nobis remitti petamus quibus caremus, ac nou potius peccata seu delicta quibus perpetuo obruti sumus p Sed hic peccata nostra dehita vocantur, quia nos reos ae debitores mortis steternao faciunt in iudicio Dei, quam a nobis deprecamur. 1n altero loco illo de sublata per Christum Dominum orbis totius iniquitato nulla est repugnantiar simul enim verum est, ει homilium ubique omnium iniquitatem per Christum sublatam esse, si modo iniquitas pro adnata hominum infirmitate accipiatur, quemadmodum paulo post explicatur, sit non omnem interim hominum iniquitatem sublatam esse, si iniquitatem pro rebelli contemptu Dei accipiamus. Utrumque enim id complectitur iniquitatis vox, nempe et infirmitatem et contemptum. Volebant autem electionis propugnatores illi hunc locum ita intelligi, ut omne pror-Sus peccati qualecunque genus, sed non in omnibus, neque nisi in eleetia per Christum sublatum esset. Ideo nos rursum diximus, huius loci testimonio non equidem omne qualecunque peccati genus, sed omnem duntaxat infirmitatem in omnibus interim toto terrarum orbe hominibus per Christum sublatam atque expiatam esse, id quod in sequentibus scripturae testimoniis comprobatum habetur.
Haec ita quanta potui celeritate effudi potius squamJ scripsi ad mand
tum celsitudinis tuae. Oro ut ea tua clementia boni consulere velit. Ego hine perendio Dantiscum cogor solvere ὶ, quare rogo obnixe tuam celsitudinem ut litteras quas mihi est missura Danliscum post me pro gratia sua perferri iubeat. Litterae quas hodio ab uxore mea accepi cogunt me iam Danliseum proficisci. Scribit ad me uxor, ad meam Principem ex Aula Caesaris allatum esse, quod rex ille Zimphae ' regnum Thunetitotum una cum Goletha - , Caesaris munitione, occupasset, ac demum in Hispaniam eum 200000 ne δε hominum traiecisset et vastet omnia, Caesaremque Hispanos omnes in Italiam remisisse. Litterae scriptae sunt Εmdae Is Iunii. Alia non habeo, tantum me gratiae tuae celsitudinis totum quam diligentissime commendo. Non vacavit relegere, ideo ignoscet celsitudo tua
sicubi quid est peccatum. Raptissime ex Regia Polrphemi , qui et ipse Eervitia sua humillime celsitudini tuae commendat II Iulii Anno 1519. Tuae Celsitudinis 1llustrissimae servitor addictissimus
In dorso: LEustrissimo Priseisi es Domino, miniso Alberto, Dei gratia
relioni Maadelaburpensi et in Prussis Duri ete. Domino uino elem tiMimo.)3ὶ Regiomoni. Ε Polonia redierat. v. Ep. 56. ' Solvit revera, ut ex Ep. 56
apparet. δ) CL SLLIDAN. l. XXI. p. 17l b. me tempore motus seeruia Fer ApD eam. Nam geri ius quidam, a parvis, ut aiunt, initiis auetua et regnum adepto nisi num regem Resanum sisutia expulit, qui post ad Caesarem reuis Auguδιώm .... opem implorans. εὶ Golesta et Biserta, in ditione Tunetis, Caesaris imperio erant dictae. δὶ Sub Polyphemi nomine MutenWald latere posset, qui Regiom. habitans et ipse eoutrovers. Oaiandrie. sese immiseest. CL ARNOLDT, Xirelostrata. ν. D. p. 4l4.
638쪽
Ad B MEN BERGIUM. En ego ad te. mi Alberis i si vales et ego valeo. Et nostrorum metamoris plimes audio, doleo, sed aliud non possum quam dolere. Chamaeleon 3 possit tinti ammu . itaque gbaelagh Uni orat emel balnin et pollicetur multa. Hie adhuc haereo. M paei matia me voeat ad se amantissime. Multis
videtur melle illus gladius. Ego tamen in nomine Dei illue ibo. Amasi iuniori dio quaeso, eum Lapud Ducem J delatum esse. quod quae inter ipsos secreta manereJ debebant. sint delectaJ et magnam
illi invidiam moverint. Valde miratur factum et trium literas mihi super ea re ostendit, neque amplius se vult ullo modo huic negotio immiseere. und . ill ganix destiis absteben und un dachi scyn. His enim verbis plano est usus. Et ea Amasi per me significari voluit. Praeterea set fratrem suum moneatJ quantum potest. ne quidquam omnino agat eorum. quae pro posuerat. sed Let ipse se submittatJ et huic persuadeat, ut se inclinet sumniamque sibiJ pr uret. Hare tamen illi annuntia. quaeso. Debebat per te remittere ad meam 86 taleros: si laeerit bene est. sin minus. rogo per te. ut mittat. nam eius eget. Plura tempus scribere non permittit. Vale Prima Augusti Dantisci. Anno 1549. Salvere iubeo fratres omnes et imprimis tuam. Manum nosti.
Clavis horum periit et sunt paueiora. quam ut arte delegi possint. ' Sub hoc nomine Comes Mansset dii latet. cf. ep. 6I B ad Due. Pruss. ' Haec et quae equu ulur ex e .iectura apposui. Quo iure videas in Ep. 6I B.
Ad Doc EM P RUMIAE. Tertio deeimo post meum e Danliseo abitum die hue t gratia Deoi salvus
ac ineolumis perveni, ae meos quidem .salvos divino beneficio reperi ovi- nos. Caeterum formam religionis prorsus mutatam iuveni. Ad haec et ipse morbo protinus correptus: etiamnum langueo, neque pro eo ae vellem omnia tuae Celsitudini per valetudinem perscribere possum. Complectar quae potero igitur et tuam Celsitudinem oro ut meam nunc iulantiam boni consulere velit. Exponam autem modum ac progressum meptae hie mulationis in religionis causa. Cum Princeps mea urgeretur, iam post meum istue abitum, ut responderet om uino. num doctrinam et ordinationem In. terimisticam in sua liberorumque suorum ditione recipere vellet, erant inter Consiliarios. qui omnia tentanda esse suaderent. Si quomodo publica patriae tranquillitas retineri posset. Ita demum assensum est ab omnibus stulteis consiliariis, ut nova quaedam doctrinae et caeremoniarum institueretur forma, collecta videlicet ex aliunde petitia spridom etiam suetira ordinatio
639쪽
itibus. Ad hanc formaudam designati sunt aulici quidam. Tandem vero et aulae huius totius calculis approbatur, adiuncta etiam principis autoritate, quae putabat misistros quoque verbi, collegas meos, una mecum lubi redirem in facito illi subscripturos esse. Constituta igitur iam apud aulam
Principis nova ordinatione, vocantur ad Principem collegae mei. proponitur illis nova ordinatio, ut eam amplectantur, ut trunquillitas patriae retin retur. Illi, lecta ordinatione. negare, quod id tuta sua muscientia sacere possent: eMe enim tu ordinatione, quae cum debito, fide atque ossicio miuisterii ipsorum consistere nou possent. Ibi vero collegae mei mox accusari. quod nimium praefracti capitosique essent. Non esse aequum, ut propter eos patria in perieulum veniat, et multa id genus. Ad haec eontraeollegae mei: se dolere, quod haeo pro consessionis et ministerii sui fide studire cogerentur, ae tamen oportere pluris lacere consessionis et ministerii
sui fidem sto constantiam. quam istiusmodi cocivicia sibi alioqui dudum eum Christo Domino. Prophetis atque Apostolis omnibus in hoc mundo
communia) quorum tamen coram Deo nulla se culpa teneri scireui. Ilio demum nostri aulici cum meis collegis novas rursum ordinationis suao m derationes quaerere coeperunt. Ad aulam vero Caesaream novum illum suum laetum totum, ut per illos subricatus erat, per legatum suum transmis runt '), orantes ut sie in gratia Caesaris retinerenture se enim hauo Ordinationem, modo Caesari placeat, modis omnibus observaturos esse. Collegis
porro nostris, dissimulata hac tali legatione, talis proponebatur ordinationis moderatio, ut ipsi ab omnibus illius oneribus reliquis liberi essent, sed linea dumtaxat veste extime Papistarum ritu in publico verbi et Saeramentorum ministerio iuxta ordinationem laetam uterentur, et penes Aecitra reprehensionem ullam serrent alium quempiam Caeremouiastam. quem princeps institueret, ut in templo nostro iuxta praescriptam in ordinatione hae nova formam sacra sua laciat, ut ita videlicet Caesari satisfiereti Ila nimirum ex una quod dicitur fidelia utrunque parietem oblinere nostri volebant. ut neque collegis meis qui uam Papisii cum imperare vestis enim lineae usum adlaphorum esse aiebant - et Caesari nihilominus satissandrevoluisse in mutanda religionis facie videri possent. Sed eum ne id quidem collegis meis persuadere possetit, qui neque suam eum caeremouiasin illo. qui a priueipo constitui deberet, societatem in divinis omnino ullam, si
mauisesta superstitionis suae reprehensione, neque ipsum lineae vestis usum manifestin impietate vacaro die bant, praesertim cum ad dandum mutatae religionis specimen aliquod, non recto videlicet per nos huelatius observatae. potissimum urgeretur. Cum inquam haec dollegis meis persuadere non possent, animos civium ab eis alienare tentarunt, illisque convocatis collegas meos apud eos accusare: praetexi ab illis temere offendicula publiea, quae tamen vere praetendi non possent. Proinde, ut cives cum ministris, col. Iegis meis. agerent, no propter se ulla metuerent offendicula. se enim non offendi istiusmodi mutatione. Vocatique sunt ad cives ministri et actum est ultro citroque do offendiculis. Ostonsumque. non a civibus inritum. soda peregri uis quoque doctilianda esse osseudicula, neque aequum usSo nou OD
640쪽
sendi nos iis. quae sterium est inelinam ad euilus divini prophanditionem.
iauae eum cives audissent, assensi sunt magna ex parte ministris enuissamque illorum se apud Principem acturos esse receperunt. Ad extremum
missi sunt a Principe, qui templum nostrum collegis meis praecludi illo uoa publicis concionibus sisti uere iuberent. Responderuut collegae mei. id quidem in Prineipis arbitrio esse. ut templum claudatur vel non claudatur rsed ipsos ad principis mandatum pro suae vocationis ratione silere non posse. Da elauso templo. illi vel in caemiterio. si quando coelum hominum aliquem videbant, vel in aeholis. eonvocata eo Ecclesia. docebant. aimul ac baptitabant. Qua rei indiguitale cives moti, ad tumultum spectare vide. bautur. si non eos ministri ipsi diligenter dehortati fuissent. Id porro cum Princeps cognovisset. templum recludi iussit ministris. quoties aliqui aut baptigandi, aut matrimonio iungendi essent. Itaque factum est ut circa baptismum et desponsiones iuste semper conciones haberentur. Sub hin porro rerum laete ego redii et collaudata hae in parte fratrum meorum constantia. sedulitate et fide. actisque hoc nomine domino Deo nostro gratiis. in ea ipsa constantia. Sedulitate et fide omnes. quRulum potui. con-sirmavi. Principem vero de peccato illius eoram admonui. quod in consu. tuenda nova hae sua ordinatione Christum dominum stinuique Et spiritum saucium. denique concreditam εuae fidei Christi Ecclesiam dignitate sua spoli re conata sit, veluti hostis ipsius. cuius relioqui Se ministram esse si. mul,ret. Christum dominum spoliari dignitate sua per ipsam. dum ipsum super se commissamque nuuo curae suae Ecclesiam regnare iuxta doctrinam et obsorvationem Apostolicam non sinit. Sed doctrinam Et ritus Evangelio
Christi pugnantes Ecclesiis per tyrannidem obtrudit. quod inuidem perinde esset, ae si Christum dominum ε*de sua in Zion doturbare et semet ipsam tu illam per irrannidem collocare vellet. Id porro si per imprudentiam suetal. maiorem esse me io ipsius Dei misericordiam. si illam agni in
pee aio ob facta cum EccleSia. perturbata iam per S . reconciliatione, implor,ret. Caeterum nisi id saceret, tum ut certo candem Dei ultionem ex i,ectaret cum suis omnibus, qua Iudeorum impietatum Hierosolimis proptervorem illam . Nolumus hunc regnata Super mSV vindieatam esse scimus.
Spiritui porro saucio detrahi per ipsam dignitatem autoritatemque ia Le-clesia suam, dum. quos ille per ipsiusmet principis ministerium Εeolesia.
rum rectores et guber lores in cultu divino constituisset. eis ipsa eandem guberuatiouum vi quadam eripere sibiquo ipsamcι arrogarer illis lempla praecludere eι praeter Omnem illorum culpam tumultus, scditionum se pertinaciae eos insimulare: denique ora ipsorum comprimere, adversariorum uero Christi et publicorum idololatrarum. nempe Monachorum ει Monasti. notum omnium. adde et Meiarum omnium Ora laxarc conatur. Id quidem
videri posse leve iuxta humanae rationis iudicium. sed in i ci iudicio tau. ium nihilominus esse iuxta ipsiusmet Christi Domini testimonium. ut, si desii nato prudentique ac volenti eonsilio fial. nunquam in aeternum remit. intur. Melesiae autem Christi digni atem ni quo autoritatem per ipsam violari. dum aurrepto illi omnium. quae instituenda esSent publieo in metu