Studia ad arbitrium in Menandri Epitrepontibus exhibitum

91쪽

- improbUm Se praebet, qui infantulum eum erepundiis sustulit non miserie ordia CommotUS, Ut Vitam Servare ei puerum bene educaret, Sed tantum, ut monimenta ad se verteret Virum se praebet eupidum et inhumanum, edueationem pro malo habentem, indignum ergo, ut insans Ommittatur xj D Davi pilogo loeutus, statim Syrisei ultimi verbii conseparabo. Eiu quoque epilogia uno versu e ponitur 13

riscus dicit se orationem finiisse, Sed per ea quae sequuntur Oratorum more mandat arbitro, ut se eundum ius iudi Da Via Se pSum proponit, Syriseus autem ut in tota ratione ita etiam in sine propugnator iuris exsistit, id est insaniuli, qui ipse nondum sui iuris eum d0fensorem sibi hal t. si quasi eum dicentem audiamus: Fae uobis arbitratu tuo, dummodo ius vineat, dummodo uero, cuius patrociniuin SUSeepi, monimentorum ope vita et summa felicitas eontingant' Hoc ipsum ad alium loeum in Syriae oratione nos ducit seil.

Qui his do versibus scripserunt in in memoriam revocaverunt morem qui Athenis Vigebat Ut reUS, ira ertim in ii re; coiit, Ubi enim de capite ageretur, uota o rum udbeum miSerieordiam moveret ). Xotissimum si hoc ei statim

3 Hisce verbis, ut pin0r, ipse argumentationem irrita an facit, qua nititurus 72, ubi Syri se pr0p0nit ., si displicet tibi in lans et mentem mulredde . Isti Davi cupiditati opponas velim innocentiam et integritatem, quam 0Stendit Syriscus, qui mera earitate c0mpulsus, ut in infantiali 0rtui Deum sue cederet, puerum a Davo petivit et sine ullo luero pro suo edueat iterunt ii eiens et imprudens lavus haec dicens us. 50 sqq. sibi nocet ad rSari

92쪽

in nientem recurrunt verba Sostratis, qui infru dignitatem

C Ogeret, neglecto iureiurando, quo tenebatur, iudieiuna Drro ij. Huio autem opinioni adstipulari non OSSIam, primo, Uod Seelandum rhetores misericordia movenda est non nisi sub finem orationis vid. Quint. VI, 1, 46), Seeundo, quod αὐτα Οεινα dout ar introducere, ubi de re agitur tam Xigua quam haec ante unum arbitrum, ridieulum foret, quod disertis verbis nos

docet Quintilianus VI, 1, 36): Nam in parvis quid o litibus

has tragoedias movere tale est, quasi si personam Herculi et cothurno aptare infantibus velis V. Ota via mihi errare videtur Warnoch putans hune locum conferendum Sse eum Oeo notissimo Ciceronis In Verr. V, 1, 3), ubi de Oratore M. Antonio narrantur linee: Venit enim mihi in montem, in iudicio M'Aquillii, quantum auetoritatis, quantum momenti ratio M. Antonii habuisse existimata Sit qui, ut erat in dicendo non Olum SapienS, Sed etiam fortiS, RUS prope perorata ipSe arripuit 'Aquillium, constituitque in conspeetu omnium, tunieamque eius a pectore abscidit, ut eleutriee populuS romanus iudiceSque adspicerent adverso corpore neeeptaSV ). Hie loeus admodum diversi est generis et fugit me, quid cum nostro habeat Commune eodem iure conferaS, quae de Hyperide et l, ne narrantur. )Equidem credo rem aliter esse traetandam et XPlieandum, si Monandrum reui intelligere volemus. Quod iam Saepius ObSerVRVi SyriSeu non pro Se sed infantulo, cuius tutelam

accepit, loquitur et quo magis id probet inierint, fer in initio sua orationis infantulum ipsum fauit quasi prodeuntem, ut suum Sibi poseat ). Quo maiorem suis verbis addat Vim,

i Hunc morem Romae quoque n0 fuisse ign0tum d0eet Cicero Or. 38, 131). Menandrea, Vettselir de russ. Minist. d. Volhsaufklurun 1909, p. 77. Idem narrat Or. II, 28, 124. De his a talibus vid Volhmann l. c. p. 282 sq. Melius c0nferri p0testiner0d. Mimiamb. II 6 sqq. ubi Battar0. Thaleteim accusans propter laesam suam denam Myrtalam iam ipsam, de qua agitur, ad iudices introducit. β Humanam p0etae ipsius quoque indolem, quam locus hie testatur, v Arnimnos admonet, uns u. Veislieit in den om0edien Menanders, N. Jahrb. XXV 1910 p. 253 .. Selbs das avsgeselgi Nind nach de geltende RechtSanschaliuni ede. Rechissehulges iar. Jat nacti Menander inen Anspruch

93쪽

non ad arbitrum ipsum onvertii rationem, Sed per uisua dieitur, ad Davum, qui iniurios aliuna sibi iub0L Syris eus ergo nil aliud justit, misy quod, autoris munero uno

puero minori natu a se adoptato adesi in Hie milii obielatur pueros expositos stivitate suisse privno unquam iure gere nec ab alio adoptari imi uni ne Sane Vera Verum hoc Pud poetam non urgendum Po0ta inuitur re viri infimo Meo nati, uius in mense ius ut lux humanitati sunt postposita Tutor pro insanie iure agere solebat, Sed hi infans ipse ad iis ne eius aetio propter infantiam irrita esset, tutor praesens uetorii ui sua actione ratam logitimam tu saei ). Dubitari sest, uti hoe in Attilaliouserit, sed in aliis civitatibus infantem tutore uetore iure egi Sse meere OSSUmia e Venditionum tabula, quae, Teni in insula reperta mentionem faeit infantium qui suris κυριου vel

Equidem mihi 0rsuasum habeo de Oe usu cogit se e-nIndrUm, ne ullum Speetatorem paulo ultiorem non statim ho intell0Xisse Syriseus hac re fleuit ut quae in P terum

94쪽

- si locuturus, tantum commoda et selieitatem infantis spectare credat arbiter, cuius neglegentia rei, quam in initio ostendebat, paulatim odit curae in miseri eordiam CreSeenti. Hi locus si explieatus denuo ostendit nobis Menandrum Optimum rhetorem et Scenicum Rhetor St, quod Syriscus

dum Syriscum dicimus, proprie Menander dicendia est, qui

hane perSOnam CreaVit), POStquam per νοῦ χωογησιν ConfeSSi- Onem virum modicum Se praestitit, iusto tempore inierinis duritiam lenivit, eius asse eius in Suum favorem ConstitaVit, Clariamque Deit, cuius res Vere ageretur, nam ho ab initio inde scire debet iude et Scenicus est, quod hoc Oe oculos quoque auditorum magnopere devin Xit, quo magis studium CreSeeret Menandrum magnum momentum hoc in loco ponere OlutSSe Vel ex eo apparet quod mulierem Syrisei, quae ceteroquin tacita et nil agens adstat, eam modo beausam in Seonam introduXit ut infantulum portaret, et marito traderet. Versus, do quibus adhue disserui, Menandrum optimum artiseem nobis Ostenderunt, Sed quo etiam clariu appareat utramque orationem a rhetore peritiSSimo SSe OmpΟSitam, figura et Verba, quae Speciem Vere rhetoricam prae e ferunt, in unum colligam et breViter exponam.

95쪽

sponto tibi dedi gratiam ergo habere debes pro ei parte, quam accepisti. Si hae pars tibi laeset, tiam nunc tibi

habe si displicet, redde . Contra ea Syriscus demonstruto concludit: quae invenisti monimenta pueri sunt Iioli potes ullam rem invenire et pro tu habere, Si OSSeSSOrem notum habes quae ergo in vortisti non sunt diiungenda . Postquam Syriscus in prioribus versibus varii argumentationibus domonstravit Davi compleXionem, S 129 breviter memoratam, VerbiS: υκ τι δίκαιον, S. 131, refutat. Refutatio per anti-syllogismum rarissima est. Volt manni. e. p. 241 Sq. duo Xempla e Oratoribus petit Deni.

ασυνδετον 33 sq. 39-43, 46 55 sq. 80 10 Sq. 113, 25 sq., quae figura etiam διαλι et o s. διαλυσις nominatur Vorum. l. c. p. 73). Totum genus βροχ' orta est subiungendum. Sed distinguondum est intor asyndeia, quae brevitatis modo causa adhibentur, ut oratio decurietur fiatque ivbdior se. g. 33 sq, 55), per quae multa uno tenore dicuntur e g. 10 Sq. 125 sq. ubi etiam de Ois imgerie loqui possumus), quae rationem augere ei ampli

96쪽

ιαίνεσθαι ru Purum Quint. VIII, 4, 1 Prima est igitur amplifieandi si minuendi speetes in ipso rei nomine, Ut Um eum, qui it caeSUS, OeeiSum , eum, qui Sit improbUS latronem , Contraque eum, qui UlSaVit, attigisse V qui vulneravit . laesisse ' dicimus' et IV, 1, 15 sine Ue hae distere Sat est, quod datur etiam imperitis pleraque augenda ne minuenda, ut Xpediet hoc enim oratoris est, illa causae . NOStr loe SyriSCUS VOC Iot σια alludit ad monimenta, quae nondum Vidit, ContrR-ειωσιν, qua USUS Si Davus S. 59 sq. Cf. Othmann l. e. p. 246 ἡHat uberhaupt 0r Gegno die Saeli in seinem Interesse ut marin figi darg0Melit, o muSS IN Sie Vergro et n.

97쪽

uq ασις. 102. Quint. VIII, 3, 3 alii em prael, intellectum quam quem Verba per se ipsa declarunc Eius duae Sunt SpecieS altera, quae tu Significat, quani dicit, altera. quain etiam id, quod non dicit . IX, 2, ii 4 iemphasis etiam inter guras, cum X aliquo diem utens aliquid seruitur VIII. 2, 1 ego tamen libentius emphasim rettulerim ad Ornatum rationis, quia non ut inteli gatur meit, sed ut plus intellegatur . In VerSumOStro bulum g αioρσις adhibitum Si uψα rLκως, Uin evidenter nuditores admonet de proverbio quodam nomico, quod ad nostrum locum Optime pertinet. f. Plat Philebus 19 E δε δὴ λεγοuεν, καθαπε οἱ παideς, Ti cox Doreos doli ἐν I cor ψαι - ι σε t. f. etiam Gorgia 499 B, et Ohoon l. e. p. 13. ει στασις S. Obiectio 100 Sq. Ari St. A. Rh. II, p. 402, 25 iiim u

Syriscus per obiectionem refuttit argumentationes, quibus DB VII dominium Suum monimentorum niti perhibet his

98쪽

qua litigat Syriscus vid Arist. A. h. II p. 391 18

et mitigare conatur optime hoe docet Apsines Sp. Hamm.

Quint. IV, 1, 5 In ii quae negari non potuerunt, elaborandiam, Ut ut minora quam letum est, aut alia mente laeta, aut nihil ad praesentem quaestionem pertinere V. Vehementer, Ut pinor, errat Ohoon l. e. p. 19 Sq. figurarn, quae ἐπιδι0ρ'com dieitur, hic adhibitam esse perhibuiis. Quid nim sibi vult hase figura, qua latine correctio S. emendatio nominatur VOthmann l. e. p. 496 dicit ha0e .dio uelitraglioli VerbeSSerun einer Ornu gegangenen Belialaptun Oft lo eines ingetnen ortes '. Cf. exempla haeo Dem. 8, 297 ταιτης Toίνυν τῆς UTco

Cic. Cat. I, 1, 2: Senatus haec intelligit, consul videt, hic amori vivit. Vivit immo vero in Senatum Venit , et locus illo pro Cool. 32 nisi intoreodorent mihi inimicitia eum istius mulieris viro fratre Olui dioere, Semper hie erro V. Hae exempla clare Oeent Oratorem e PSUm, non ad VerSarium corrigere, leui Ohoon nostro Oe Vult. Haec figura etiam diserto voeabulo ετανοι Signi fientur Volh m. p. 496). Praeterea me interrogo, an non VerbuDavi minuat potius et non corrigat SyriSCUS. μυκτηρισι ός, di88imulatu quidam, sed non latens se usV Quint. VIII, 6, 9), 9 sq. ubi voeabulis Dd εν et κοινος 'uης

99쪽

loni serisu Davi verba respieit Syriscus. Ad ironiam, quae

οιμια Vid. Quint. VIII, 6, T. περι ιρασις S. circumlocutio, circuitu eloquendi, circuitio, T. 18 sq., 1l sq. Quint. VIII, 6 59: Pluribus verbis eunt id, quod uno aut paucioribu certe diei poteSt, Xplicatur, prwhouit vocant, Circuitum quendam loquendi, qui u numquam

cessitatem habet, ut SalluStius, ad requisita naturne , in lori mornatum petit Solum qui est apud poetus frequentissimus ... et apud Oratore non raru . . . . Quidquid . . . . Significari brevius potest et cum ornatu latiuS Stenditur περ ireum est ' Vituperanda est res ii 30λ0για; Obstat enim quid iuid non adiuVnt ' Ota reliqοασρ09ς Xempla apud Thucydidem T Ttio πολ ων pro αἱ r0λεις, libi risi si λαγειν Pro M'.

Quint. IX, 2, 7: confessio, ut pro Rabirio Postumo, qUem Sua quoque sententia reprehendendum sitietur Cicero , quod pecuniam regi crediderit . Clara exempla sunt Ter. d. 188: leno Suni, Vernicie eommunis, sator, adUleSeentium, periurus pestis tamen illi a me nullast orta iniuria ' Cum optime ei serus uel dum, qui multa cum Comoedia ovi habet 0mmunia, rani

100쪽

Classibus unum i et bello illaeos fateor petiisse Penates . Sunt orba Sinonis. Si nostris versibus Syriseus faei et iure si fudit in initio rationis, ubi iudicis bono volentia est concilianda Totum hoc Xordium, insinuatio est quae dieitur, Seeundum Olli mann l. e. p. 137 ein glei elisam si 0insolitotelion in doti eis des ultorors ), quae est utilis et ne Cessaria si adversarii aeti iudicum animos occupavit , Quint. IV, 1, 48, et porro 49: et urbanita Opportunarescii animos es. ω rures, 9 et πατερ, 84 et Undecumque petita iudicis voluptas levat taedium . transitio 70, 103. Ulpianus scholiusta ad Dem. Mid. 7, 4, dicit hanc figuram a rhetoribus graeei προαπαγγε πνappellarii. Da VUS S. 70, 6 πέρος, Syri Seus S. 103, sui γν

ab illis, aut quid ontra nos diei possit, dein ii subielmus id, quod oportet diei aut non oportet , ut nobis adiumento

futurum sit, aut obfuturum sit idem eontrario V. Clarum eXemplum praebent Lys. 12 39 Sq. et 2 sqq. ne non eSch. in tes 20, ad quem locum Seholiasta annotui tot To

animum arbitri se adversarii subrepere possit quasi ante- oecupat per interrogationem cui ipse respondet. Iniuria putat Cohoon l. e. p. 97 figuram, quae pro ληφις S. Π 20κ GTαὶ tht praeSumptio, anteoccupatio dicitur, hic adhiberi, de qua Quint. IX, 2 l hae dieit .. mire Vero in CRUSi Valet praesumptio . . . . eum id, quod obici poteStoecupamus . Fusius egit AnaXimenes, Speng. Ham m. I, 2, P. 6 Sqq. PraeSumptio, quae, URIT URI UniUS Uni generiS, diverSa Specie habet praemunitio, ConfeSSio,