장음표시 사용
421쪽
IN DIALOGO A MARINOS. 411clops, peregrinos istos Oinines insidiari haud dubie o
luisse ipsius gregibus, adfert jam documenti loco haec cor, , Na ii, inquiens, ubi foribus objeci oporculum etc. manife sto conabantur illi sese abscondere. Argumentatio, quae sit a celiandi studio ad pravi consilii conscientiam, et ab lia oad jus vindictae. LIII1. d. . . 'Eπιβ0υλότατον Agnoscunt hanc scriptura med. I. s. r. et P. sic scribitur etiam sub Tim. c. 33. In vulgatis ἐπιβουλευτοτατ0ν. utrumve apud Xenoph. legitur, Nempe ἐπιβουλευτος, Cyrop. VIII. p. 130, 7 et 388, 24. δυςεπιβ- SOLAM Quem tibicinem Voci ἐπιβ0υλευτοτατον solum supposta era H. SoPhanus, intervertunt libri veteres offerendo ἐπιβουλυτατον Est quidem in compositis ἐπιβουλευτος per sane quam familiare Xenoph. Cyiop. VIII. p. 130.
εἰναι. nes de Regii P. 13. A. τίς δὲ διωτης καὶ Gκρα πρατ- των ὁ ἐστερ0ς τε καὶ νεπιβουλEυτότερος ἐκείνου βασιλέως etc. Verum extra compositorum hanc formam simple ἐπιβουλευ- τος reperire non dabitur; quod in quam plurimis aliis usu venit. Si qUiS θορυβητὸς, ειαρτ3ητὀς, quorum in AenOPkonte composita vidimus, ostenderit, illi per me licebit in Lucia num revocare ἐπιβουλευτ0τατον. Interim nihil alienum me facturum eriistimavi, si certissimae fidei verbum scriptori vostro redderem. In im cap. 56. et κακιστον τοὐτο καὶ ἐπι- βουλότατον κτxjμα o πλουτος. lob. e Dione Chi s. ὁιαβ0λr κακὰν και ἐπιβουλοτατον. Idem Or. X. p. 144. D. ως ἔχθιστον καὶ ἐπιβουλοτατον. MEMST. d. l. 13. 'Aποξυσας ον μοχλον EX Budae H. Steph. in h. L. r. T. II. p. 1134. 'Aποξυω, exfenuo dc ado, iactio. Lucianus, cirro ξυσας τον μοχλον καὶ πυρωσας γε 7rsoςέτι, κατετυφλωσέ με καθευδοντα. Quibus addit de suo,
sed idendum est, an ποξυα Possit etiam Pro απ0ξυνοῖ GCC i, id est, acuo quidni modo potestate secundaria, deradeneso, quemadmodum in lignis fieri debet, exacuo. Vereor Bmen, quanquam lectioni Vulgatae Controversiam non moveo, ct
422쪽
ἔτι, τυφλ. LACO Culo ecfe s Praefere se te succenso. Sic est interpungendum Et vertendum. CLEn.
Pag. 100. . . O γαρ ν ευ ο ἰδ' τι ἐδυνοὶ θηJSic insertas illas voces ευ ιὁ ' τι a reliquis ejunXi, quo clarius pateret, A pertinere ad δυνηθη, quam quidem observationem plane neglenerunt interpretes Latini, qui vim hujus particulae prorsus nihil habuerunt, interpretantes:
gnificare possit. Sed in insignem errorem per hunc ipsum aieglectum incidit T. F. Lenedictus, qui pro τι legi voluerit , τι Verten quid potuerit nisi ero. Sed res ipsa est liqui
d. l. 8. Καὶ καθίσας Usque ad μονα aberant ams.
d. l. 11. Μανθανω vir κείνοις, τι γε λαθεν Sic inepto distinguit haec editio e Salmuriensi a debebat μιανθα- ito, σι' ἐν Κνοις et γε n. GRON. Haec interpunctio, quak l. caret, a posterioribus est profecta si quid esset in ea 3aio menti, debuerat Scribi, μανθανω αα ἐκείνων , ex iis . vitae narras, intelligo. Ut Gronoi itis Voluit, ita plane I . . et ferri potest υπ' ἐκεtνοις, Scilicet προβατοις sed potius habuero α' ἐκείνω, nimirum κρiso, ut uomero, Cuju Paene verba Lucianus expressit, sit consentaneum : vid. dyss. IX, 444. Nonnus sive Maximus Συναγ. στ ad Gregor. Nazianz. Stel. II. p. 172. διέδρασε ὁ μεθυσας τὸν Κυκλωπα, καὶ τυφλωίας αυτον, καὶ π τ εριον ἐνὸς κριου κατακρεμασας εαυτὸν, ωαὶ ἐξελθὼν συν tu κρ- ουτως πέδρα. HEMST. Hac tanta auctoritate olim nimium captus accepi illud α' ἐκείνι', ceteris ad lectionem codicis 3011. sic formatis αανθάνω, n
423쪽
magnopere, ne magis, Uam par erat, Homericis inhaes Timus, quum Constans deprehendat a libroriam omnium Iectio Ort' ἐκείνοις. Paullo itaque jam mutata mente retinebam Plurolem,m' κει, oi ita, ut etiam livialem λαθον πὰξελ υντες Cod. Par. reciperem, Vocem vero σε, eodem Cod duco, cum Seq aera tibii Conjungorem, addita e eodem particula s. Jam loco sic constituto : μανθ&νω, π ἐκεινοις οτι γε λαθονυπεξελθοντες σε δε αλλα τους λλ. . Dia. δει ἐπιβοησαGi=αι εστ αυτο hic sensus exsistit, eptuni loco, quem credo non legisse Homerum, et inui Π tantum rem e modo auditi conjicere, quam maNime convelliens Intelligo, qDid jam factum sit stι illarum nempe Praesidio Sic recte Abr schius Dilucc. huc. p. 303. Gall. Ous faveur Diali Morti.
XII, 3. Alexander υοτ οιστο τελει παιδευθεὶς sub mimine Aristotclis similiter On υλω dictu τυιεπανοις Dial Deor. II, 2. XVIII, 1. Cf. Tim. c. 46. clam lapsi sunt se ero Certe lamen oportebat reliquos Cycloi'as adυοcare contra ipsum. Par ticulas λλα γε etiam in media Sententia eleganter poni, has qalidem Vi certe famen, Vae ero debeat ex ellipsi antitheseos, erudite docuit II eis ius de leonasmm. p. 173. q. CLinfra VI, 2 ου δε αλλα ελφiνα μοί τινα etc. Nam ἀλλα etiam simpliciter sic adhibitur. Video nunc demum, Postqu3m
haec scripsi, si althiaeiurn eodem prorsus modo ociam edidisse. In subsequenti Cyclopis narratione cum Schmiedero e codd. ariSs scripsi του πιβυυλευσαντ0ς ουνομα Pro του επιβουλευοντος τυ ον. Scilicet quaerebant Cyclopes de nomine ejus, qui insidiatus fuisset, non ejus, qui insidiaretur.
ΓΜ. 101. l. 8. α σωζειν αὐτ καὶ πολλυναι Haec male cohaerent, et Ubaeratrini quiddam tinniunt, Deque adeo dubito, quin primum in margine a studioso lectore ad picta deinde perrepserint in contextum orationis Laborant i
idem nt ε ιοὶ πο0ςεστι si scriptum foret, τα γουν των πλε Q etso ἐπ uo εστὶ mea nonanui Potestate Jortura nat ψαnliti λιess, ibi Ultra desiderarem US 'Elio πρ0ςEGτι, bjecto Em, Satis quidem Graecum, verum ad sententiam hisjus loci neutiquam opportulatim nec fieri tamen otia isse non credas, te utraque lectione varia volgaris Ita fuerit conflata. Nihil tamen eripeditius arbitror, quam ut προς ortum putetur απαντως, cujus in vetustis ibris tale Si Scripturae compondium πτως. Ergo vel genuinum erit, e Lucian saltem non indignum : τα γουν των πλεοντων π ἐμοὶ παντως Gett.
holum sensum ut explanaret, addidit uti Ui , o Gωζειν αἰ-
424쪽
τους - απ0λλυναμ quae in diluci de patet quam sint nullius pietii, si quadratae orationi interjiciantur. HEΜsΥ. Hoc per se verissimum judicium Strinsecus Ucique aliquantum praesidii accipit e duorum codd. Paris S lectione et γ' υν
Priori rationi codd. Paris s. favere videntur. Nihilominus alteram cum Hemsi et GaIlh. Praetuli, quippe, unde πο0ς- εστ oriri et in te X tum nostrum venire potuerit, non intelligens, i Si praes Umta voce, cui originem suam deberet spu-xium ποος. Abreschii Dilucc. huc. p. 111. 112. Vagam de h. l. displitationem equidem capere non poteram Fabulatur scilicet nescio quid ita προ ρετι. LETI M. g. 10 . l. 6. ι 0ὐτ etc. Hic secutus est Poetarum fabulas, qui Arethusam venatricem Dianae comitem fuisse tradunt, ab Alpheo adamatama cui cum ille vim adhibere
Pararet, eaque effugere non posset, Dianae miseratione in fontem sui nominis esse conversam , OccultissimiSque mea tibus et per Subterraneos cuniculos ne maioris undis Pollueretur, in Siciliam Usque fugisse, tandemque in ea parte Syracusana urbis, quae Ortygia dicitur, magna aquarum V erupisse, Alpheumque amatae Nymphae desiderio eodem esse insecutum Vir id. III. Aen. - Alpheum iam es huc Elidis amnem
Occultas es isse ias subici mare, qui uncore, Arethusa, tu Siculis conjunditur undis.
Verum haec fabulosa esse constat, cum Alphei aquae nusquam absorti eantur, ut docet frabo lib. VI ejusque ostium manifest videatur inter Ichthyn promontorium et Haliartum oppidum Ceterum fabulam Alphei et Arethusae refert Oυid Metam. V. et Lucanus ejus meminit in III.
Sed longo venustissim, Papinius in Epith. Steti et Viol. V. 203.
Tumidae sic fran; iuga Pisae Amnis in externos longe flammasus amores Flumina demerso Irahi intemerat Canali, Donec Sicanios laudem perlacus nhelo
425쪽
Multa notari poterant, quae diligentiam aliorUm essu gerunt; sed contenti erimus indicio Ph. Cluυerii, qui Sic Ant. p. 156. 157. quicquid fere ad hanc fabulati a veteribus est traditum, pro solita medulitate studiose collegit Quae plurimis est Arethusa, Dianam nonnulli dixerunt insignem inimvero temeritatum fluvii cum maximis hinime coni parandi qui
tam nobiles nuptias et supra sortem suam sperar fuerit au
Ibid. Aacpσιε Alpheus fluvius in Elide Peloponnesi regione, per quam filia ditur, quem Pausanias lib. V. tradit occiauis meatibus subter mare labi, et in Arethusam Siciliae fontem desinere. Suidas nauit Iuculentius ejiasdem flumini SNnt Urani, Cursum et ciet ξγησιν describit. Co GN. d. l. 7. υτ ανααεννυσα etc. V. Philostr. ImBg. Θ g. 812 et Pausan Eliac oraculum Apollinis in eam rem adferentem p. 153. SOLAN. d. I. 8. υτ αναπαυεις E ed. Salm male distinctum Puto υτ αναπαυξις σεαυτον διανθεὶς Cum rectius non distinguatur ab Lotii delosio. eque sane id potest notare re que distusis aquis se ipsum cohibes; nam qui se illandit, quomodo is se cohibet 8 sed bytisus te rescis Ludit enim in Dotione et Graeci verbi διαχυθ isci et Latini diffundere, nempe pro exhilarare. Ouae tota est elegantia iiDjU Ioci Gno N. Grouovio reniittimus acumen illud quaesitum in ιαχεῖσθαι, quod si Lucian potuisset in mentem venire, multo minuSelimata forent, quam nunc sunt, ejus Scripta. Non alia του ιροχεῖσθαι est Potest is , quam quae Geographis, ubi desumitii sus in mare Iabentibus habetur sermo, familiarissima. Strab. I. p. 416 B. de hoc ipso Alpheo oo , τε δια τος0υ-
426쪽
T. I I pag. 345. A. qui Ιonen in Syria condicierunt Argivi
LET' ευδα μονίας, τασης )κουν εν μεση λι βαρβαρ' πυλιν Ελ-λαδα, παρεχόμενοι καὶ τηργησαντες τυ ῆθος καθαno ἐν oςαυτρτοσω τῆ κυκλ ν, κατα τον ἐπ' Ἀλφειω ὰνικηκοτα μυθον, ς ἐκ Πελοrro mi σου προς Σικελίαν αγει τον ποταμον δια λαλαGOη μέ-σγὶς απομιγ ῆ ποος γην αλατταν HEMST. d. l. 10. υκ ιo' που Hoc Neptunum praeter iro non poterat maris universi dominum: quapropter malim, οὐκ οἶδ' οπιδες 'Auαφαίνειν retinui: Ultis enim doceri potest Templis, quae alibi proferentur, juncta per copulam καὶ Verba non semper temporibus Concordare. O Suspectum milii est λεγχε nihil in Neptuni verbis, quod criminationem ullam redoleat tale quiddam potius requiritur, quale ad finem est hujus dialogi , πεtγοριενον νιε GTCλεις, fuIΠοσειδον id enim aegre videtur ferre AlpheUs, eptunum molesto colloquio sua gaudia morari: tu me propeTIntem, ait, corte debebat, ne interpelles nosti mores alantium et festinationem, ut qui saepe jam eodem igne contabueris HEMSae. Hoc ipsum vult mi ελεγχε. Esse autem ἐλέγχειν
nonnunquam etiam adcurate rem et quasi cum PulUisculo ex PDrarc cxaminare. Percontari, passim a Grammaticis observatum Ad Euripidis versum Hippol. 271.
Oυκ οἶδ' ἐλέγχου υ γαρ ἐννεπειν θέλει. haec habest choliastes ἐλεγχρουσα ερωτωσα, ερευνιοῦσα, ανακρίνουσα , οπερ ἐστὶν πρ9βυλνὶ ' ri ycis Arίμονον ερωτρησιν ἔλεγχον υνο ιασεν. lura de hac Verbi siguificati Gne, non so- Iuni a veteribus interpretibus, sed etiam a Gellii et melan di in h. I. ignorata, suppeditabunt Abros chius ad Aeschyl. P. 492 sq. et lura. LEX Xenoph. s. h. V. 'Aνακύθειν et να- φαίνειν quum h. l. nonnihil duri habeat, eo lubentitis am-PIeXus sum ensi conjecturam , cujus vestigia etiam in A. 2. et in marg. A. 1. Lips. Senat invenerim. Quamquam et in
ip SO OStTo scriptore mi Storum temporum exempla aiul rara esse Scio. Verba vulgata ου οἶδ' που am Nach auus verterat: Nescio quo Pacto, sentiens Cert o πως te ndum Sse. Nam Iz0υ ut Per Se nunquam, it h. I. minime, Significare Poterat lito Paclo. Adsentiebar ergo HemsIerkusio, Sic corriis
genti mu eseldii conjecturae ad M0εchum VII, 6. Prolatae,
427쪽
IN DIALOGOS MARINOS. 417αναπλυνεις pro αναπαυεις, et ξυνεστυς pro ξυνεστιυς ab inse- Dio saltem, quod eas Xcogitavit, dignae, quae laudentur ceterum nihil habent, quo probentur in 1111. 'Lati . 11. O λαροι Larun Gaet Vertit a Diam, cuius mentionem facit Plinius inter maritimas et aquaticas lialcvonem et mergum . c. 32. Idem c. g. ejusdem libri, quot Cae anates et ar iae. αρ0 Latine quidem commode reddi non posse dicit in Lar hiante Erasmus. COGN. Isid. Eoωδιοὶ Aves, quarum tria genera ponuntur tib
Aristos. Haec avis Urinatur, sicut et λαρος. COGN. v. l. 12. ναφαινειν σεαυτον Filum orationis peris suadet omnino in clamon scripsisse ινατανειν. Nescio tibi SιCul galliae et ardeae, demersus in Profundum, alicubi ideris
. festum est, quando ii idem Vl idem significat, quod αυτη, postremum illud redundaro, orationemque sati potuia se subsistere hoc modo, mi δὲ που σοι γῆς ρεει Longe tamen abest, 1 hic aliquid resecandum, quamlibet redundans, arbitremur quin astitas modi pleonasmus et elegans et frequens est Sio infra in Cataplo , ubi Megapenthes, ab adsentat Oribus suis venenato pociato interemtus, et Clotho apud inferos colloquuntur, Clotho ait, o γαρ τελευτί io Got πιειν ἐνεχθὲν,-ειν δευρὶ κατεστεμ ib σε Patet, o Lειν redundare: nam sine hoc sensus es et plenissimus, Vtimum enim tibi datum poculum
Cujus sane multa Pora tu si sun f. hoc etiam femPlum saCrasse
vii id plura ex Nostro loca adscribam 8 Aeliantis quoque non raro eandem amat redundantiam. Sic Var. His t. lib. XII,
428쪽
Gra secis, erudite is iii ii XXV, 27. docet o παυ I. Fr. Gronouius Cujus exemplis tone, LiGio . Plauto . Cae sare. Suetonio, Plinio Arnobio, adductis. haec addas licete aureo purae Latinitatis flumine, Cicerouo Apud hunc
in II de orat. 63. legas, uinanium dii isorem NeοPsole inum ad Troirem, sic illum in campo Marti nomen inircnisse. es 77. Neliouae duae, siculi sanguis in OrPoribus, Sic ita e re perpeti is orationibus usae esse debebunt i duae nimiruti illae res, concilia re et Per nocere, ut praeceSSerat. Manifesto in duobus his κemplis, in altoro illum, in altero illae, una cum is sic. sine ullo sensus intertriment abesse possint. Clarissimo quoque o haec supervacuum cst in 'is apud eundem I de Oratore. 23. . Sin aulem ea, suae obserυafα sunt in usu, adi ratione dicendi, haec ab hominibus cillidis, ac peritis anima hersa. ac notata, verbis designata, generibus illustrata, artibus distribui sunt, id quod fori Potinesse ideo)non intelligo, quamobrem etc. Sic redundat et e in his lib. IlI. c. 13. Tantaque insolentia ac turba Nerbovum, Ῥίονα-Yio quae lumen adhibere rebus debes, ea ObscurίIasem et fenebras adferret Ita et scriptor ad Merennium IV, 9. superfluum ponit τora, dum ita scribit: Nam rerum imperiit, qui inius Cujusque rei de rebus aris gestis exempla Pelere non Possunt, ii rei imprudentiam facillime deducuntur in fraudem terrim G-cero his in una periodo hac loquendi rationes utitur P. Verr. 52. At ani illa omitto, quae disperse a me multis locis di centur, aes dicta sunt jorum rαcusαriorum, quod 'trοιtu Marcelli purum a caede seri alum est. ID die Hi ei Dis Sicu
Drum innocensium sanguine redundasse Porsum Fra Cusanorum, qui sum e nostris classibus, et Carthaginiensium clausus fuisset,
EUM. isto praetore. Cilicum FVaroni, Praedonibusque αμ fuisse. Eodem modo est ibi redundat apud eundem lib. . in Verrem 22. Cum quidem viderent socia inforo populi I l. quo in lo-
429쪽
εο antea, qui sociis uiurias fecerans, adcusari e condemnari solebant, ibi esse Palum Posita ea, Pta ab Sociis Per scelus abla iα, ereptaque SScns bala profecto Sine si ibi constar haec
possit oratio. Iic locUs omnino est geminus ejus ii iani, ad quem notabat ea, quae dirit, vir magnus JENf. Ii δὲ που - υτη si Ut lianc Scripturari vindicaret, multa ensius; sed non satis similia. Accedit propitis, quod legitur supra, Ioiat. Cn. et Cup. atieta ιεν γαρ ἡ μα, ποτε, ἐκείνησχολην ἰγαγοι ἐπ' εμε, D υσα ἐν τῶ Arτri; sed nondum sic acquiesco. Suspicor autem, Pro αυτ λὶ πηγὴ legendum. Ad de Necyomant cap. 15 τους Αἰγυπτίων αὐτους, qui locus milii etiana suspectus, ut in tota videbis. SOLAN. Η δὲ non est idem plane, quod αυτη Sic etiam scri ,endum fuerat, id δὲ που G0 etc. 39e, quasi post is Seto uolamis, id Anέθουσα sequi solet stato in hoc structurae en 're Creberrime Liban in Diari. p. 70. A. 0 ' ἐπ Prsas u ενος τας τῶν φοιτητῶν ἰςOδους ουτος εἰςiωι πως τοτε Noster in de Conis scrib. His t. c. 5. o P π saystα OiGθα που bH αυτος, ω ταἰρε, cu Ob τῶν DριεTαχ ἴt Pi GTων του ἐστι de Lu Ct. 1 ε του μέσου βίου πολλοὶ νηρ Ουrol. Itaque nulliis egi suspicioni de vi tio locus. LMST. Elegantem Nit ensius Uno pleonasmum. In qua vero re elegantia illa cernatur, non elucet farragine locorum, uuae is sine ordiri et judicio cumula vit. Et ab aliis viris doctis in hac re plura rant inter se confusa , Ut a Domiti ad Charit p. 288. HOver een ad Viger. pag 173. q. et ab ipso meis i in singulari libelIo de leo- DBSm m. p. 76 3. Cf. eundem ad Veri ορ. oris. Memorr. IV, , 5. L, o cum Sallustii Cat. Δ q. Sed urbana Plebes, ea cro Prae coPs erat nullis de caussis, recte illustravit Corsius. Non redundΩ h. l. .eque S, teque υτ 3i, sed uti iamque fungi tri suo officio, et neutrum recte abesse poterat. N a dicit Nepturius absoluto, excipiens Alphei verba, et significans de hac Nympha jam sibi quaestionem fore, e alia quaecunque Se missa facere: quod ero ac hanc adfi/tes, et pergit ubinam ibi tandem haec fluiti nam de hac potissimum scire cupio , ubinam locorum sit. Haesitatio DiscitBque gra dum majorem exprimit rori ominis dei non Strativi repetitio. Aliis locis alia est natora. In omitibiis vero Vi quaedam et gra ita orationis conspicua est. Ut Xenophon Anab. VII, 1, 29. cum maxima vi haec ad commilitones verba facit εἰ βαρβαρον χεν πολιν Ουδεμ ιαν ι θελ Ua ιεν πιταGχεῖν, και ταλα, κρατ0υσα λληνίδα δε εις iv πρ orOνqiλ90 ιεν πολιν, ταυτην ζαλαπαξο αεν. Praeter hunc Iocum et icta olia ejus generia ex aliis scriptoribus collectit Schue Dr. vleletem in P. M.
430쪽
noi et etiam, qui leonasmos amant, in ii. I. etiam Dativum cs et O Cm γῆς cum που conjunctam in hanc classo referre solent quo jure, non est liujus loci disquirere. Ead. l. 8. ιαυγλὶς τό εστ etc. Non poterat ad curatius,
si spectator adfuis8et, quod minime negavero, bucianus. Addam Senecae locum greatum eri Consol ad Marc. c. 17. Videbis celebrotissimu)n caa minibris fonton Arestrassant, ni idissimi ac perlucidi ad imum stagni, gelidissimas aqr as Profundentcm' se illas ibi primum nascentes invenis, sile immersum scrvissu-men integrum subter tot maria, ct a confusione ejoris tinctae seri aium reddidit. Haec quin corrupta sint, nemo dubitat: ad vestigia priscae lectionis, neque minus tamen . quam inagnia I. r. Grono Dius, timide, conjicio sic illas ibi pri-γnum nascens invenit, Sir e in Psum Penetrans flumen etc. Nam et Qu. at VI. c. 8. similiter fere diriit Alpheum, celebratiam poetis, i Acti a mergi, et i h icili rursus transjecto nari re fundere moenissinatim fontern Arethusam. Ievius etiam de fontis amo nitate testatiar oracUlum Aνδρα θ' οἱ πίνουσιν ωδωρ καλιῆς 'Αρεθουσης. Nonnus Συναγ. Iur. Bd Gregor. Nazianz. Stel. I. p. 152. το ὁ υδω τνὶς ρεθου λὶς, κραυς νές τε καὶ κ -