Opera, graeca et latine; post Tiberium Hemsterhusium et Joh. Fredericum Reitzium denuo castigata, cum varietate lectionis, scholiis graecis, adnotationibus et indicibus edidit Johannes Theophilus Lehmann

391쪽

Eustath. I. V. Is m. t. ISIn καί τι δρειν ἐπεχειρουν4960τικ τερον. Helioci lib. I. πειρα ro τινος των θεμίτων Sio Latinis tonsare sic Dial. XXII. ταῖς αἰξὶν ἐπιβαίνεις Cod doctissimi Gol nicini ἐπιχειρεις. BOUt D. I g. 86. l. s. 'Eστὶ IIi Dialogus omnino turbatus in Μss. io URD. Ea d. l. 13. Ηρ ερ0δ 0110υντα Significo Mercurius, sono meliore esse cotiditione, quam in GraecorI In ηιιεο0- δρόμοι qualis notis sinius ille Plii dippides, vel ιλιππίδνης ογὶμεροδρ0μγησας, cujus etiam Noster Dieinini in libello Pro Laps in Sal. c. 3. ρ0μοκά ρυκας Isi Pocration interpretatur ηιλεμοδρο ι0υς jure merit proptCrea re Preherasu ab Henr. Valesio est enim sine dubio diversiani genus, quod ambinum etiam fugit ad Corn. Nepos Miltiad. c. . die Liuius quidem satis adcurate, censente a lesio, ib. XXXI. c. 24.

Voculato P. cmerodromo et Ocant Graeci, ingens die uno cursu emclientes spatium. Summi Scriptoris verba fere usurpavi, ut Luciani mentem, quod satis erat disii cile, vertendo aliquatenus adsequerer HEMST.

d. l. 14. Μωνσὶτον IUre vocat Ganymedem, Πjus rapi pretium dederat Iupiter vel equos immortales , ut UmImmcr. Il. E. 265. o Apollo d. II. p. 123. plerique tradunt; Vel vitim auream, ut e Cycli poetis refert Schol. Euripid. ad Orest. V. 1392. HEMST. Pag. 87. I. 1. ἐκταρ rcu ἐνεχεον Alcaeus et apylio huic muneri Mercuriiuri inter Deos praefecerant, ut Allhenaeus docet 1. p. 39. A X. p. 425. D. quae ab Eus athi sunt descripta ad II. T. p. 1205. Od. I. p. 1633. Si ab hoc ministerio ercurius abiit post Ganynaedem in coelo sublatum sibi non consentit Luciauus, quando in initio Charontis di

centem facit, γελωτα παρε ιμι καὶ Ουτ0ς οἰνοχοῶ multo Se -Τiu haec Scen os acta. HETHSΥ. Temporibus scilicet Cyri majoris Q Solonis. LLIII 1. d. I. 3. υχαγωγειν Hinc Mercia Ilia ψυχGγωγος, νε- γρυπ0 00ς, νυχόπ0l π0ς, ποι παιος π 01ιπευς quod facere credebatur virtute virgae, de qua Dial Deor. VII. Mortuor. XXIII. Iul. Imp. passim. Eadem Virtus Plutonianae Virgae, Pindar. Od. . Olympion. Eadem Horarum Virtus Theocr. Idyll. 15. BOURD. M κραγα γειν dicitur hoc ni inisterium Charon. . . et propterea ibid. c. 1 Charor Mercurium VO-cat Dum ταιμον, καὶ ξυι ιπλ0υν, καὶ ξ υνδlακτορον LEMNI.

Ea d. l. 6. οὶ ρυττειν Unde id munus Mercurio adsignavit tot in locis uoiαnus. SOLAN.

392쪽

d. l. 7. α μεν της νηδας τεκὼν παρ' ὶμεραν κατερος ἐνουραν καὶ ε αδ0υ εἰσὶν Non satisfacit Bene lictus, Ledae ilia alternis vicibus apud si Peros scylte iriferos crsantur ἰ Vel, ut alii, alternis infer ipsos icibus agitant. Eis en in vera ista , tamen non ad Lucianum, qui exprimere destinata tem-POra Voluit, nempe iternis diebus. Quod nisi constarat, ac sic definite loqueretur, non posset infra Diogenes Polluci dicere, 0ν γαρ εστιν ἶ ιαι τυ αναβιωνω, αυ ον, Velut ubi tans de certo tempore, sed certe scire se dixisset aliquando reversiirum in Vitam : non Mercurius Apollini, o μεν χθὲς ἡμῖν ζυγγενομενος, ἐκεῖνος Καστωρ , D. Mo pessime in hao editione repetitum e prava Salmuriens καὶ με 'Aλκιχήνης καὶ Σεμελ,ὶ υἱος, cum Sequatur γενομενοι ευωχουνται, φρυντιδες, et recte habeant priores οἱ ι0ί. GRON. De dictione παρε μερα et similibus Vid. Viger. p. 650. et Achaefer ad Long. P. 359. 340 Sententia autem haec est Ledae filii alternis

diebus uterque in Coelo et in Orco utit h. e. Uterque uno die in Coelo est, et in orco altero die. Unde patet, lectione ri trium codd. η ἐν do temere a Schmie ter genuinae esse Praelatam. LEII M.

quod ait Onoi i monitum. In reliquis o - ίος. Parvi Te fert, utro modo legas. SOLAN. Si in poeta quopiam dithyrambico versaremur, aut ex ejusmodi carmine verba forent desumta, Olerari posset Alcmani crim schema: nian nihil est expeditius, quam ut eam lectionen amplectamur, quam lex orationis prosae flagitat. Erasi. Abi esch. Dilucc. huc. p. 411 in miram incidit conjecturam o Q - ιοὶ, mini me illum omnium admittendant. Certa est emendatio, ubi lectionem . . οἱ μεν - υἱοὶ et codiciam duorum Pariss ., qui ἴ tri habent nam ocius apud Deli raran videt Ur errori tribuenduis γε υι0 omittunt, inter se contuleris. Patet υἱοὶ pro glossemate ejiciendum esse, quod et ipsum feeerunt Matthiae et Poppo Achmiederiis ut suspectum notavit. MEII M. d. l. 12. Καὶ νυν αρτι iκοντά με απ Σιδωνος παρα τῆς Καδu0υ θυγατρος, ἐφ' i πεπομφε με, η'Oμενον , τι ποατ-τει ι παῖς Haec non quiliber intelligat. Est enim fabula, quηm tangit, non e proti itis et pervulgatis. Narrant et Jovem cum e femore Dionysum peperisset, sublatum ussisse ad Inonem Cadmi filiam, Semeles sororem, perferri, Ct 0ς 0ργὶν Pro puella ibi educari: id Apollo d. III. Biblioth. Itaque dicit Mercurius, se nunc e missum S Se a

Iove vi.um, quid aguret illa puella, nimirum Dionysus.

393쪽

Graei ius, si tetigerit ostet , ilii est, quod prius credamus, quani illum intelligi noluisse quae Cnim acies quantum Vis perspica per lianc satis planam orationem ad illud arcaniani pervadat Imo vero facile potest probari, nihil Ibi cis i fuisse minus in mense, cum liae scriberet apud Apollod ΙH. p. 17 l. Iupiter enixus Bacchum Mercurio tradit, ora κ0μΠζει π90ς νω -ὶ 'Aθαμαντα, καὶ πειθε τρέφειν ως κορωὶν atqui Attin mas et Ino procul aberant Sidone, ut eri Pausania atque aliis est manifestum. Vel haec esse valde Coi rupta portet, vel, quod potius credo , Lucianum lem Oriae vitio , dum his ludicris animum relaxat, parum adten tum pro sorore Caditi filiam posuisse. HEMST.

Eυρωπῖης της Arai νορος. UYE. T. Possit etiam Ἀγγὶ Ρορος conjici pro Ac διιου. Sed Dori est Nostrum obticiarium Corrige re, Di non ignorans quidem rationes Europae geliealogicas vid Diali Marr. v. memoria h. l. lapsus est, quod huic scriptori in rebus historicis et mythologicis vel indendis,vρ adhibendis, passim accidisse, haud pauca Charotiis et Diali Morti loca docent, de quibus suo tempore. Modo restituimus e tribus codd. formam patronymicam ii 'Aτλαντίδ0ς, in Ha liquanto plus est magnificentiae, et nescio quid obtici fastus quod quidem'. l. egregie convenit, quia sic illae δυστηνοι γυναῖκες gravissime OPPO nuntiar. Ι EII M.

Thebai uiri regis Nor fuit Aesopi filia, vel, ut alii volunt, Nyctoi Ilacio Iupiter in Satyrum conversus gravidam fecit, qua Zρthum et Amphionem e e compressu peperit. LEE D. Ea l. l. 2. Ἐπηγορευκα Erasmus: Dciledictus, alii, quod mireriS, Se Pariturum 1egare, re usare, Latine Ieddideriant; quae significatio ne unquam apud Graecos in hoc verbo haereat, magnopere vereor. Alibi melius in ipso Luciano res

est gesta notissima virtus verborum ci παὶ Oθευξιν, πειπεῖν, απειργικενΓλι, παυδαν, usndo quis labore a pericula susti-Dere equit, eorumque gravitate fatigatus et Victus succumbit, animumqUe despondet. Praeter CXicographos Cumulum X emptoriam collegit Rui . Faber Agon. I. i. 8. MLIIS T. d. l. 3. m ς ν ο ξ πεπρασθαι Ut servi ob nimiam dominorum asperitatem possint petere, ut vendantur, malo ninus Pius constituit g. 1. Inst. . . . De his ursui eἰ alien jur. s. Quod antea quoque Athenis obtinuisses docet GDos Flor Spars ad . 9 2. Vonsae Athenis servo justa de caussa πρασιν αἰτεῖν licebat, ut domino iniquo u se Ven-

394쪽

immiti dominorum atque intolerabili saevitia premerentur, concessum fuit postulata venditione domiti iam mutare. Hoc erat πρῆσιν αἰτεῖν vel ἰτεῖσθαι, teste Poll. VII, 13. qui quantad monet, ΟΙ ΝΥΝ φασὶ Ους ικε ra πρασιν isti etC. ostendere videtur, formulam loquendi Veterem post Antonini Pii roscriptum in communem usum rediisse. Cur autem Pluta ch. περὶ Λεισιδ. p. 166 D. Scribui, set καὶ δουλοι ν0 ιος ελευθερίαν errorνουσι πρασιν αἰτεῖσθαι, και εσπότην ιιετο βάλλειν ἐπιεικεστερον, mihi quidem non satis eripeditum, qui parum videam, quid eo pertinere possit consequendae libertatis desperatio nisi forte do i λους in ἐλευθεριαν ἀπογνοντας ampliore paullo sensu capiamus Servos crudelitate dominorum atque injuriis eo redactos, ut de libertate omnino desperent, atque ob iii tolerabilem saevitiam vendi cupiant. Inter leges Atticas ex hoc solo loco , clitus p. 178. reposuit praetermisit, studione an temere, I Ileursius in Themide Plutarchus certe non aliter loquitur, quam de re ui temporis et nota et usitata,

parique modo Pliato Iud de Vit. Cont. p. 892. C. Therapea

ciani neminit ad Pollucem Aulinius, et II mat cilius a b 1. Instit de his qui siti et rel. . s ipsius rei s. Casaub ad G Io ὶ JUI. Caes. c. 2. Fabi Ollus ad Theophil HEΜset'.

d. l. 8 'Oξυχολοι οἱ ἐρωντες Sic in ContempI. c. 1. Cetera hujus Dialogi pote Catapl. c. r. io UAD. d. l. 21. AIO KAL HALO T. Binos, qui sequuntur,

dialogos, quos longe hinc in volUmen secundiam primae edd. dimoverant, Tecte posteriore in hanc Commodam sedem re vocarrint ordo scriptorum Luciani in vetustis Codd. ab edito multum diversus. Si quis nec Bavium odit et Maevium amat,

iturin legere jubeo descriptam Phaethontis fabulam apud Non-γι uni Dionys lib. XXXV lΙΙ. utilius opora uanilio dabitura,

733. taceo Lucretium V 298. Ubi Lambinus deat Lir, et inge i nium Didii hac in parte plus etiam soli orati X tarians. Tragici tam diligenter in hoc fuerunt argUmento Sati, ut ab iis fabulae notitiam osse ρ tendam moneat Schol. Homer ad Od P. 208. ubi vid Barnesium. Proclus ad Tim Pla f. p. 33.

34 fabulam, sive, ut ait historiam Phasithontis φυσικως et φιλοσοφως NPlanavit. HEMST.

395쪽

IM DIALOGOS MEORUM. I 85 q. 0. l. 2. Ἀναβιβασαι ενος Schemor domo Voli1 e. Ι17. p. 252 posito Luciαni loco hunc in in odiim pergit Sisi

ullus ita vertit, In currum impositum Submonui, quo pacto oporteret insistere viae. Verim αναβιβασαιιἴνον non es impositu ni nec ad Phadlhontem refertur, sed ad Solem Quare nia Iem tollens vero ipsum in currum etc. Philostrastis pro eo usur stior αναθEstea 0ν On miror censuram iniquam hominis

quidem docti, et de re iteraria bene meriti, sed qui Graeci praesertia' sermonis indolem habebat minime perspectam Alia quaedam hujus dialogi tangit p. 221. 222 224. E cio ιαεςβιβασαι Uerodsi I, 60. ναβιβc σω τους παῖδας - που cap. 63 Plato Pol. V. p. 662 ἀναβι φασαντες ἐπὶ τας ἀπηναρ τεκνα και υναικας, APOVOd. III. p. 197 ἀναβιβαζειν ἐπὶ τουτροχ0 τους π0γραφί, τας AndsCid de Myst. p. 6. sed horum exempla sunt obvia. Illud in interpretibus, opinor iustius

olusque generas apud optimos Scriptore Multo plura, quo-Tum Potestas genuina saepe in Versionibus obscurata delitescit HEIIS T. . l. 'ςουτου Par mendose τ0ς0ὐτον. . SOLA N.

currus hoc erre non potuit Lenedictus, substituens, umrotae redo Phaethontem ne tu occaecatum, et quid ageret In IS errImo a Su Nescium, e manus admovisses itides

διφρου adem mo πριας, ad quam Rhesi quos Homerus

396쪽

adligavit Il. Κ. 475. ibi quoque e Scholiis eximendum est Iove

cisTυε, καὶ πιδιφρια καλεῖται. Si ergo αντυξ orbiculus summae curtili sellae additos eamqUe cingens sed proprie tamen ejus cacumen aliquod eminentius e anteriore parte, Vel geminitan ad utrumque latus, cui, Si Consistere currum porteret habenae circumligari possent Euripid. Hippol. v. 1188. ΜαρπτE δὲ ὀρσὶν ένίας π αντυγος Vid. Scholiast. σχιστανειντυγα vocat in Rhes. V. 13 73. Hinc jam patet, non aliam Phaethon ti fuiSSe cauSsam, cur αντυγα missis habenis adprehenderet quam ne X cuteretur: εδως, inquit Lucianus, mi ἐκπίGil. Plias una vice vocabuli Lm occurrit apud Noumιm in eius clum casus enarratione sed istius quidem hominis auctoritati nihil tributum volo, qui non tantum voces inauditas et iidiculas ipse fingit a componit, sed vetes ros etiam perliceriter in aliam longe, Ham olim fuerint usurpatae significandiditioncm migrare jubet. IDe ντυγι perquam jejune I Sch -

- . R. V. I. c. T. P. 4. Porro in Luciano, quanquam sententia Sit perspicua, orationem onerare mihi videntur οἶμαι

et, υτυς Multa Similia Diodor Sic IV. p. 210. A. et verbis propemodum iisdem τον fiat Oαέθοντα ἐλαυνοντα τὸ τέθριπ

magna proferri poterat copia. Hi Μs r. Et Ocidii cum Nosti oin hac fabula consensum insignem, ad verba quoque illum interdum pertinentem, notavit Violandius, colligendum

hinc ratus, aut Didian a Nostro passim decerpta, aut utrumque Scriptorem Saltem Doeodemqtae fonte usum fuisse Verba οἶμαι et αυτυς tantum Rhest, ut aspera vel otiosa ha beam, ut potitas Plinio consilio et satis polite ab auctore interposita vide3ntur. Scilicet I iret, sive ad antecedentia cum Abreschi Dinico Thuc. p. 465. referatur, significat Patrem non BTrare, ut Vere res facta sit, sed ut factam opinetur SiVe, quod et ego cum ceteris maluerim, Cum sequentibu nectatur, Xplicat per conjecturam magnum istam consilii imprudentiam et animi ab SentiAm , qua puer habenis, quas vel firmiter tenere, vel ari tygi Certe Circumli, gare oportuerat dimissis, ipse an tyge in prehensam manibu tenuerit. Nam αυτος nunc cum Abroschi θt Omone cum Sequenti hi ετ conjungo potius, quam ut olim Vis unio Iat, cum ἐγκπίσii oppositum scilicet ταῖς uiuo 1ς. LEHM.

397쪽

hunc si contuleris. statim ad patebit, Unde fuerit translatus Varronis lacini versus quem Quinctiliαnus servavit Q. D. I. c. 5. P. 56. Cum fessia retuli deiectum ubnine Phalthon. Plura offer te Electr ubi nonnulla di emias. HEΜSΥ.

d. l. 22. ALLOA. AI PM. Hic I ia e Theo erἱto, ut et seq. totus fere est in his Dialogis Theocritus. Boos D. g. 92 Oτι Ῥυτος ιὼν etc. 'ollucem intelligit;

sic eniti, Homerus canit Iliad. V. 237. ΛαGIos θ πποδαμον, καὶ πυξ αγαθον Πολυδευκεα Adde Hus 803. et d. 1. 29. et Nostium Amorr. 16. ἐτερη- ρε ερους vocat Hom. Odyss. A. 30 SOLAN. Falsissi ine te Ianditis τουτων de utroque fratre intelligens pinatur, ut rem sic implicatam κplicet, modo ouuce e inferis reverso, jam Castori in in eoisse, ut illuc descendat. Quippe non vidit, sic sequentia non congruere, nec Congruere ea, quao

ου υ νονται Ουrco αλὶ λους. LIO τερος τουτων est uter horum, quorum Unum scilicet hic videmus deSSe. Alter vero, a stor, Bb 'rat. LETI M. d. l. 5. α χνη των τραυματων Gessuum cicas; ices Tertullianus divit de Spe ita c. C. 23. et Pro Diu CαeStuum e si iα de quibus ad lib. de Pall. notavit Salmas. p. 306. tium caestuum vulnera egregi Plini restituta II. N. XXI. c. Q. ad FP Gronot io, sunt recentia, Vae cicatricem noridum duxerunt; ibi hunc ipstim iucian locum vir Summus, quanquam haud plane commodum, protulit. Sunt utem ιχ νη et Cestigi vulnerum Ut flagellorum vel perta et adli C cruore manantia, ut in Livio II, 3. offensare fergum Oeclum recen tibus et est iis Derberum et jam sanata et cicatricibus obducta; quemadmodum te Rander apud Maccdonas Diriatur Ουdsοπλον τί ἐστιν si χειρος et τῶν φιε ιενων ου γε υκ ῖiνγ ἐν

dico, qui haec ii curare aiaret, ut cicatrices nullae adparereris,

398쪽

in Ctesiph. p. 84. v. 22. de Demosthene: τα των Oud υλων ἴχννὶ των οὐ Μειδίου χειν τι φανdρα Saepius etiam de ver- herum flagellorunaqiae notis, quae mancipiis haerent inustae.. Plas in Gorg. P. 357. C. μαστιγίας ci iam τις Σὶν καὶ ἴχνγὶ ἐχε

Ar, iam Epici II, 18. p. 224. NosDr quoque in Catapl. s. 24. ιχ η li Mici 'c0ν ἐγκαυματων στίγματα Iraece S Serunt. IIae tamen Non impediunt, quo minus uXta cum eruditissimis viris Ci/jacio et Sohultitigio Ulpianun in Fragui. Tit. I. S. i. corruptum existimem, doquSndique modum, suibus estigia Cri 't fuerun tolerari non posse , Castoris et Pol - lucis sim ilitudinem forma celebrarunt veteres, ideo reo inius tiam de Beli. Troj II, 177.

Ιn tabulis tales et statuis sitio obantur. Aeliantis apud Suid iri

et εἰδος ubi γυμνοὶ τας παρείας, quibus ulla genas lanugo vestit. HEMSae. Ead. I. i. ' Υστι του εβρ. A1ευκίου Quidam Castorem QIὼVn Ce occisum tradidere. V. Thoocr. Idyll. XXVII. Vel XXII. Cogn. 23. Pal. Flacc Argon. IV. Stratum Lebrvolis AEnycum suspexit renis. SOLAN. Ea l. l. 10. T cubat τὰ lisset. De pileo intellige. SOLAN.

Cum Singulat Cui in enumerandis Dioscurorum insignibus ac ministeriis curam Lucianus adhibuerit, alienum non videbitur, si os ejus ovemplo invitati, quaedam paullo saltem reconditiora promamus: nam Aleursianae diligentiae Sectatori justi Voluminis maioria suppoteret. Pil os ita telligi του ο το λὶ μίτ0 ιον, quod primo loco ponit Lucianus, quibus C a Store ille bantur, in aperto est positum , indeque atre Asim adpellasse pileatos fratres figura sane pileorum di S Sectiam Per medium ovi putamen referebat. Hinc remedium St ulci petendum Motam . . p. 254. Castor e Pollux. NO- unt Cayel Cassi te ob alae stellarum rapicibus ins nos Conis scὀaui tu . Scripseris value, quemadmodum Vada VCCics

399쪽

ἰλuum nanum gἰi OSCet Asor, et lubens suis auctoribus don. Iit membranarurn ον balae Vetustarum edd. aeratae Drantii,

ti bolao ingerebat C. l. ipsam Veritatem, quam tamen initus solum litera solenni mutatione obscuratam, o ou Zorstitis, nescio quo Pacto ad Obban dolatus, X pedire non Potuit atque haec tam plana Videtur emendatio , Ut quinciliis itidem in me utem venerit, vi dubitem. Vidit itinceraeo rem scripturae, Sustulitque l. almus Plin. Exerc.

P. 392. E. Castores autem Spartani iuro pileos insigne patrium gestabant ovi similitudinem iiii credibilius ost,

dus est hic At sc ii, quod e motu Lexico didicimus, locus,

neque aliter Sistimasse a Lnasium pateret, si genuinam summi viri manum operis Uscepto longe impar Sc. Petelia s suiS-5et adsecutuS. Vae etiam caussa, cur ova per se Di DBCu-aOS , ut notum, indicarent. Tertuli de Speci. c. 8 in Hippodrom Constantinopolitano locus τοις οὐ Asoς ανακείbῖενος κουροις , ξνθαοκαὶ νυν ι κιχιι- od καιιπτο edideratio ueta)ἐρὶλου ι τα των ἐφ0ρων γνωρίσκατα δια των ἐπικeιμύνειν cum τοῖς χαλ, οις βελίgκ0ις, teste G lino in Orig. Const. P. G. B. Inio, ne miracUli fides apud posteros illam in partem laboraret, in Leucippidum templo Sparraeivum erat a liacunari suspensum, taenii S, quippe re Sacerrima, elatum: lucis de φασιν 1 ον ἐκεῖνο , ο τεκεῖν νηδαν ἔχει λογεος niInixum ad aetatem usque Pausania perduraverat vivacisaimus ille corteX III p. 247. Veruntamen eam ab ovo sum tam rationem invecti prorsus Is Vossius ad Catuli p. 91 fabellam natalium exinde videri confictam statuens, quod toti e ovo dissecto, id est, Spileolis, quae gestant, prodire videantur. Sane subtilissimum unci fuisse fabellarum consarcinatorem oportet, qui ab initio tam tentii processerit ad commentum originis mirificae penitus singulare. Jam quod ibidem adfir-wat, apud Spartanos Pil eum non libertatis tantum, uti apud Bomanos et Macedonas, sed et nobilitatis fuisse indicium,

id quidem leve, at minus tamen adcurati :m fefellerunt Vi-

400쪽

in multis simulacris Hippocialem de conspici testatur, quia pileu sit παρασημον γενEίας, non BCUS UBm in Ulysse atqui Spartanorum haec ευγένεια multam Crdi Communi atque eadem, non familiae cis jusdam aut gentis propria pileo distinguebantur ab Hilotibus, quo κυνῆν ge,tR- 1 voluerant similiter Schol. Aristos ad Rhet. I. imgiti λευθερίαν - ευγένειαν ἐν Αακ si αίμονι το κομαν, inqUit, σημειον ἐλευθεριας καὶ ευγενεio ς. ileis Costorum vatis impositu αστηρ περαν ' talem ornat iam pulchre Unimi Praeferunt, quo ex ditissima soceri ne Iac. I ildii numismato theca jam lini depromtos iterari jussit ad ea f. EnPir. P. 558. I. Alb. Fabricius. Si caussam quaeras, ipS rationum, quae reddi possint, copia rem primo adspectu liquidam obfuscant. Stellulas, quae in gravissimo tempestatis furore

trBn Stra navium et antennas perstillant, pro Sper CurSU Salutares praeniantias, Castoriamque numini S a Crat OS, Ai0ςκου-

ρ0υς dpellarunt Hesych. Λι0ςκουροι, ἀστερες οἱ τοῖς ναυτιλλομένοις φαινομενοι feruritia quoque in Lysandri Davi conspectae, cum ad pugnBm illa ui memorabilem, vel potius victoriam, qua res Atheniensium adtritae conciderunt, prodi ret Plutarch. T . p. 439 ῆσαν δέ τινες, ιτους ΛιOςκουρους ἐτη Λυσc νδρου νεως κατερωθεν, τε του λιμένος ἐξεπλξι πρωτον ἐπὶ τοῖς πολεμίους, αστρα os Oiαξιν ἐπιλαμηγαι λέγοντες quod adeo non sprevit, Virtutive Uae adversum censuit Lysander, ut in rei bene gestae memoriam Delphis dedicaret χρυ-60υς αστέρας τῶν Λι0ςκουρων , qui omine sinistro paullo ante

Leuctricam cladem dissu gerunt, eodem teste Plurarcho T. T. p. 443. . ΙΙ. p. 397. F. Iinc j atres Helenae lucida siclora; geni in Ledae sidera; Αακεύαιε ιυνιοι στέρες Callimαch A. H. V. 25. et, quod inusitatius, steli pro Tyndaridis apud Ουἰd in h. v. 14. modo locus iste vitio careat. Ne uti-qUam abhorret, ut praecipui muneris insigne capitibus ima Positum ostentarint. Nec tamen non stella videri potest sigraum αποθεί0σεως honorumque divinorum , quos, si Pollo rior constat fides apud Clem Strom. I. p. 322. . adepti sunt anno tertio et quin quo gesimo, Postqυam in Deorum ordinem adscriptus fuit Hercules. Referat aliquis, nec minore juris specie, ad originem a Jove ductam, quem sunt, qui tradiderint adsumta stellae forma Ledam vitiasse: Obviam Taro fabulam discimus ab auctore Homit Clem. V. S. 13. Iu- Piter ἀσνὴρ γενομενος Καστορα καὶ Πολυδευκην ἐξέφνηνεν novero testem in tanto mira colo solitarium graveris, Taetaen d jungam, siVe an setis Scholiasten Lycophronis antiquum ad

라틴어 텍스트