장음표시 사용
621쪽
6, Σωκρατίς, ανθρωρύος εἶ. ταγε τ0ιαυτα παντες υν etc. Sed ευδαιμον, inquit, ανθρωπος εἶ ταγε τοιαυτα scilicet quantuni ad illa vitia adtinet, quibus, ut praecessit, laborabant Aristippus, Plato, alii tu, Socrates, io mo beatus es propteriso omnes ad ni irabilem te fuisse Nistimant virum etc. In prioribus tamen ii Graeυius Vulgatam servat distinctionem. Ponens recte deincep comma post ταυτα, ubi vulgo habebatur puri Ctum JENS.Ibid. αγε τοιαυτα Graevium aberrasse miror eam adhibuit commode distinguendo medicinam ensιus, qua Cum usu particulae oυν Ordine u collocandae perpetuo cora gruit: nam quis ferat Graece ciens ejus structurae scabritiem γ' αγε τοιαυτα παντες υν σε θαυμασιον ἰδνται. o Stea καὶ ταυrce
extra dubitationem mihi positum videtur in corrigendo Luciano Lucianun sequi malui, quam scriptis editisque libris, in quibus, cur particula καὶ fuerit elisa facile potest animadverti, obtemperare. Diat. XIX. b. 1 et XXIX. ἐπεὶ καὶ ἐκρατησε σου , καὶ ταυτα παρα ρωGὶ δικασταις. 'CyOm. s. 4. καὶ ταυτα εἰδοτα σαφῶς. s. 14. alibi que saepe Alcidam pag. 185. V. 3. νορα υιιμαχον καὶ ταυτα προτερον ἐν μῖνευδοκιμνὶ κοτα. MEMST. g. 219. l. 1. Καὶ ταυτα Misere antea sine καὶ oratio
claudicabat, et in sensum absurdum volentes nolentes rapiebat, in hunc modum: παντες υν σε θαυμασιον ιονται, ν ὁραγεγeνησθαι, καὶ παντα γνωκεναι ταυτα ' εἰ γαρ iuαι ταληθες
λεγειν Ουδεν ιδοτα quae Vide nunc hac levi mutatione, quam elegans et limpida evadat omnino legendum καὶ ταυτα quod adeo liquere perllicta Sententia enistimo, ut plura dicere pigeat. SOLAN.
d. l. 6. αριείδεὶς Glauconis filius dicitur a Xenoph. Memorabb. III. 29. et 434. V. Plat in Thea g. et Apol et Aelian. V. H. VIII, 1. Critonis filius dicitur ita Laciti P. 40. D. Dion Halic SOLAN. d. l. 8. Μέτει την σαυτου τεχνην Notabile vitium Cod.
O. μεγίστην σκεῖς σαυτου τεχνην dignumque quod observe tu ad simile mendarum genus minore negotio detegendum. Primum P transeunte in , quomodo creberrime eccis lux,
natum est e METEI Η ΜΕΓΙΣΤΗN. Deinde, cum facile deprehendi posset orationem labare, nisi addito verbo
fulciretur, ad Optare consultum duxerunt quam interpretationem τοι μετει in margine positam in Veniebant c σκEις Προην autem Socratis intelligit παιδρραστίαν Sive Puerorum formo 'Lucian. Vol. I. '
622쪽
sorum amorem quod crimen admirabili viro saepe qui deni,sod falsissime fuit objectum de Platone res ista majorem ha het controversiam: Vide Dai is ad Cicer T. D. IV, 34. Quod
illustre reperire licet in Aeschin D. ΙΙΙ. c. 6. sed cum solita tamen ειρωνεία conjunctum: Vide Cicer Acad. I. c. 5. P. 18. quaeque ibi nota Dauisius Η ΕΜ sae. d. I. 9. υκ λιγογρεις τῶν καλων Nondum Socratem ausus incesti arguere, modum in ocis aliquem servat Ars autem, quam hic nominat, ea est, qua Ocrale animorum se obstetricem et dici et haberi cupiebat. De Alcibiade Socratisque in eum amore Diogen. . p. 38. F. et 40. F. apud Athenaeum Aspasia ipse que Athenaeus qui et ipse Alcibiades apud Plas Sympos Alibi offer non tam caute de amoribus istis loquitur ut et Peregr. c. 43. Sed vide illi Notas nostras, ad Peregr. autem T. Fabri SOLAN. d. I. 12. - έ Ἀπι 0ν Κροῖσον γαρ καὶ Σαρδαναπα- λον πειμι Benedictus: Non Per Iovem Croesum enim et αν danapalum adeo. Non secus ac, si voluisset negationem Lu-o μα Λέα τῆς Ελένης ,εκα, υδε των Πριαιιου Ιεργαμων. Sed vides, auctorem nunc loqui, ut fecit in dialogo Noti et Zephyri, θεραπευτέα τοιγαρουν ήδη δεσποινα γε ουσα. ν Λέα ευ- νουστερο γαρ υτω γίνοιgo. Sensu est, Itane primo ad Croe sum etc. GRON. Nihil mutandum passim ita adhibent optimi quique scriptores Graeci. Vide initium lib. I. Cyrop. Xenophontis, quod hisce scatet: neque unquam aliter Xenophon, nisi vitiatis forte codicibus. SOLAN. g. 220. l. 7. Θεον οντα Cerberus Lucian multum debet, a quo titulo tam honorifico, quem vi quisquam alius impertiverit, cohonestetur neque tamen secus in Vit. Auci.
c. XVI. id Larth ad la f. h. II, 26. IV, 486. Canem hunc dirum intellexit Callimachus in Fragm. Bentl. n. CLXI.
Hercules est ille σῖνος nec dubito, quin in Αἰτίοις Cyrenaei vatis depromtus sit versus vide Quint. Calabr. VI, 260.
d. I. 11. υτρεπτω τω προςωπω Π' in plerisque deerat reperitur in S. A. Coll. edd. l. et P. Sic obaen. Strat. ΙΙΙ. . 556. SOLAN. Vultus Socratis semper idem admirationi fuit veteribus, etiam Xanthippe luculenta teste; quam fui aso talem praedicant, quae cujuscuuque mariti ali
623쪽
IM DIALOGOS MORTUORUM. Ll tius vultum facile movere potuisset: vide Cicer. . D. III. s. 31. quaeque notantiata cr. ac Antonin I. s. 8 Ku 1 ad Aelian. V. H. IX, T. Ars ἔστω SUPPeditatum a P. si exigas ad ατρεπτ', ejus ira odi est, ut dissi Culter, utrum a Luciano fuerit profecium, statuere liceat illud ου πανυ δεδι isa si spectes, palitiam forte dederis huic lectioni praesertim accedento Platone, qui Socratis habitum fatale poculum hausturi graphico depingit in Phaed. p. 86. E. καὶ o λαβων καὶ ιαλα ιιεως,
biotu PEΣΛΣ, ουδὲ διαφθείρας υτε του χρωματος υτε τουπ20ςωπου, λλ , ως ε ειωθει, ταυρηδον υπ0βλές ας Solent autem illa vocabula vulgo a librariis permutari velut in Io seph de B I. II, 8 p. 430. pro φρ0μημα προς τους υπὸρ γῆς ἐλευθεριας ινὁυνους ατρεστον duo non Spernendi Codd. prae ferunt τρεπτο Simili Variati notatur ab eruditis viris
apud Aelian. V. H. V. 6. XIV, 31. In Nostro tamen nihil
esse novandum credo, qui S intenti Be non minus, quam illud alterum, servit τρεπτον προςωπον optime TeSpondens verbis Platonis Ουὁεν διαφθειρας Ουτε του χρωματος, υτ του Izθος- ωπου iterum in Ver Hist. II. C. 23. Socrates τὸ προςωπονοτρεπτος vide Lapith. c. 16. Veriam paucos fore arbitror, siquidem adtenderint, qui non Ossendantur inconcinna stru-Ctura δοκε . . . oκων' Xterminata voce Postrema expoliri poterit hic Iocus tali pacto πανταπασιν ἐδοκει τρέπτω τῶπροςωπω πρ0ςιέναι, καὶ Ου πανυ δεδιέναι τον θανατον. καὶ τουτ' ἐνις liναι τοῖς ἐξω του στο uo εστωσιν ἐθέλειν De priore video mecum sentire magnum Lir Gronoυium in Corrig. et Inser. ad Observ. p. 68o pro ἐθέλων vero substituit ἔθελεν ad meam partem accessuro spero literarum Grae Carum peritos. UPIIs T.
Mihi vero Participia δοκων et ἐθέλων, quae nulla librorum
variatione suspecta redduntur, atque adeo ab Hemsterhusio, alterum ejiciente, alterum mutante, immeritam injuriam patiuntur, optime cohaerere videntur cum interrogatione eis
cinis inclusi, recte pro alieno vulgatae structurae Ievamento habebitur cum Abreschio Lecti Aristaen. p. 228. Sic restituto loco ad concinnitatem nihil desideretur. Iarthiae, quido κῶν cum Hemst omisit, sed contra hunc ἐθέλων retinuit, explicans καὶ per etiam, ad argutiorem et i probabilem sententiam aberravit. Multo infelicior fuit Schmiedertis, qui nihil mutans, ubi mutandum fuit, vulgatam lectionem ἐδο- γει - ὁοκων - ἐθέλων retinuit, mutans ero, ubi nihil mu tari debuit, pro optima lectione o πανυ δεδιέναι e tribus Codd. ut ipse ait, at vero non nisi de uno Belin res constat - προςὰσθαι dedit. II οὐίεσθαι QIO Per errorem metro0 P
624쪽
Cod. 00ςiεναι cum copula deficit, SerVatis tamen verb: Ουπανυ δεδιέναι. 3 credasne, quaeSO, elegantem Criptorem τροςιέναι - πρ0ςίεσθαι hoc ordine scribere potuisse LL11Μ Pag . 221. l. 1. Atrei ιελλοντα Trajectio vituperanda quid enim Luciano caussae fuit, cur ita discerpta orationis membra temere disse in inaret 8 Cave tamen absque Ss ope mutassis mox idem in seq. Diat iterUHi, αγαὶ τω ξυλω σου πα-ταξας διαλυσω ὁ κοανί0w et olibi passim . SOLAN. Ibid. Λακων ω κωνειω Λοκων sorte. UYET. De Ceris hero decesnter, quippe caiie, dicitur, qui non latratu solum umbras territat, sed et morsu Petit majore audacia, sed quae facetissima oci venustate redimitur, de fato tanquam Cerbero locritus est in Hermo t. c. 6. Osκ δοτα ει σε πλησιον
του ποδος ἐς τελους πῆς ελπίδος quam vi alioqui τὀ χρεων κα- τα μβανειν et ἐπιλαμβανε ιν τινα frequens Sit apud Pausaniam atque alios, et rapaces 'Dii manus memoret Senec Hippol. v. 567. Λακνειν aliquando de gra UiSSimis usurpatur malis ut morbis, qui aliquem mordent et urunt ita Menander ἐν O γῆ O λιμός, χων τὸν ciλῖν τουτον ὁ ακων ιλιππίδου λεπτο - τερον απο ὁ ἱξει νεκμον tullus: midiis languoribus peresus; et Dule, Metam. VI. Cupido amore nimio Peresiis. Sed lethalis iIle morsus leniendus est molliore hujus Verbi et melior no tione: των γε μὴν ἐρωetισκων si ερων, ita Lucianus scribit in Amoribus, seu quis alius istius libelli auctor, και αὐτο τ βα-Gανίων υφραίνει, sci γλυκυς δους ὁ τos ποθου δακνει et He iod Lib. I. p. 1. λλ' εἰ ali τί si δακνομεr/χὶν sωτι πονοεῖν μέλλετε. ulta egregia observat de ακνειν Gaiaher ad M. ω nson. HEΜST. I. Illud nutem κατασπαν του σκέλους vel του Nodo nescio pia ab Anfmhane Comico sit sumturn quod is lamen Cliaronti tribuit locus ejus simillimus exstat apud Sobacum p. 608. 2Gυς γλιχοι is P0υς ὁ ζυν κατασπα του κόλους Ἀκοντα ό αρων , ἐπὶ τοπον θεῖον τ αγε etc.
Eadem fere, si Letιcεan credimus, Socratis fuit Caussae eis Tum indignor, viri sapientissimi, sinceraeque Virtutis, quantam aetas illa capiebat, strenui cultoris memoriam ignominia
tali adspergi pluris est apud me, quam Luciani aliorumque, qui ceteroquin ab eo longe diversi huic injuriae subscribunt, inanes arguticte, enῬhontis fides ita scribentis in ultima So
625쪽
κισατο, tu ἱλαρως καὶ πρ0ςεδέχετο αυτον καὶ ἐπετελέσατο commemorataque Socrati σοφία et γενναιοτο τι, Uno auditorum ex antinis siluere ii unquasi POSSint, finem elegantissimae defensioni simul, et uniuium meritis ejic laudibus imponit: εἰ δέ τις των αρετων ἐς α ιένων τελιμωτέρo τινὶ Σωκρατους συνεγένετο, ἐκεῖνο ἐγω ον ανδρα αζι Olis κα0ιGetOIατον νο ιιζω. Me nunclei in O ,γ. apud Athon. XII. p. 552. Oλωος υμῖν τον σκαλον τουτον δακων. HEMST. II. Tria ob νεί- varie ab interpretibus cum reliquis junctum video. Veteres interpretos I intini fere ad dακίων referunt, et Ortunt aconis mordens, Bd Imodum contorte et incommode quomodo enim Cerborus cogitetur ac Onito momordisse Socratem 2 Eandem, ni fallor, rationem
secutus est Hemsterhusius, Verten S atque ego cunctantem ἀ-
huc cicutae morsu correptum detraxi Pecte. Quae interpretatio quum etiam ambiguitate quadam laboraret, Vielandium ad hanc vere miram Versionem seduXit da e Diir' de Schitir Iings egeri u lange maclito perinde ac Si ciculae mor.vu
tum Graecismum est ipsum simul cum cicula, ili Selbs samnitdem Gistbecher Aristoph. ub. V. 271. Urci Zκεανου πατρος ἐν κήποις ερον χορ0νύστατε υαταις. ubi Scholiastes μει ψαις λείπει ἡ υν, Iroti συν Gῖς μα- ταις. Recte Sic locum nostrum cepit Abreschius Lecti Aria Staen P. 267. male autem Praepositionem συν ipsam in trudi voluit LEHΜ. d. l. 12. A ξίως του γίνους, καὶ tori νγὶς Ut dig/ω- erat genere Canino : ad Cerberum supra diXerat Menippus, συγγενai γαρ εἰμί σοι. Diogeni tamen Cerberus apud Auson Epita taph. XXXI. non perinde benignus est; nam ad manes abirs vetuit, canemque superum iis in sedibus morari uoluit canis infernus Quonam igitur ' clarifagi cx qua stella Leonis Additus est justae nitri canis Erigonae. Quod imitatus est Ausonius, Graecum epigramma cultu Sim
plici multo mihi nitidius videtur In alio Epigr. 14. Anth. III. c. 33. Cerbero blanditur Diogenes, eumque adfinitati,
υλλα κυον σαίνοις Κερβερε τον si κυνα ULMST. d. l. 13. Λιογένης Quomodo sibi mortem consciverit Diogenes, alibi dicendi locus est ad Vit. Auci. c. 10. Vid. Sotadis fragm. apud Grol. Flor. p. 397. et 399. Diog. L. 162. B. 7 αθυμίας βρογιφ τον βίον μεταλλαξαι, Menippum dicit: idem tamen in epigrammate, Iaium sibi constans, UgasQ
626쪽
videtur factum, Cum ait, et δ' ἐνο ει φυσιν κυνος, αυτον νἐκρέ χασεν. SOLAN. Pag. 222. I. 10. 'Oβολον μὴ ἔχων Unum obolum ori mortuorum immittit Lucianus, cujus ab Indice petenda sunt loca. Ceteri fere consentiunt Lucili Anth. II. c. 50. p. 7. εῖτο ὁ γ ουὁ ἐν χων β0λου πλέον - Antiphan apud Stob. p. 128. ct Auth. II. c. 50. P. 3. Τεθν ξύ, πλουτουσαν αφεὶς μεγαλ- δια πνὶν Ε πολλων βολων μουνον ενεγκαμενος ubi vide Brodaeum. Diogenes etiam, ut erat amantissimus justitiae, debita Charontem stipe fraudare noluit, PorreXit que ipsi ναυτιλί)ὶς βολον, siVe τον φθιμένους πιυστολέοντα οβολον, teste Antipatro, vel alio forte quodam poeta Anth. III. c. 33. p. 15. 16. doctoris exemplum quo minus apud Menippum valuerit, quamvis etpra Cynicae frugalitatis in-8lΓUnienta Ecum portet, egestatem a contem tu divitiarum Ortam obstitisse credendum est. Porro τον βολ0ν 0 GυΠκηδευομta ον τοῖς τελEυτῶσι Suidas habet in Καρκαδοντα, vel quod monente Ic isteio, Pholius scriptiqυ Codices praebent, Καρκoedo να ' Uam vocem etsi juxta cum aliis ignorem, Suspicor tamen e Pherecratis Comici rapatallis desumtam: Perus certe in Num Arit Eripi p. 235. labitur, quandomitias diligenter inspectis Grammatici verbis illud ipsius
oboli si inebris esse nomen opinabatur: βολον μισθον τω πορθμεῖ ident Suidas in μελιττουτα, quae derivata sunt K Ari stophan Schol ad Lysis tr. v. 601. 603. neque aliter Diodor. Sιc Ι. p. 61. C. ubi quicquid est de Orci statu et Charonte Graecarum fabularum, ab Aegyptiis Orpheum transtulisse contendit: το μεν γα διακομίζον τα σωματα πλοῖον βαριν καλει- σθαι, το δ επιβαθρον νόμισι ι τον βολον τω πορθμεῖ δίδοσθαι καλουμένω κατα την ἐγχωριον διαλἴκτον αρω- ubi refingendum puto, το δ' ἐπιβαθρου ost&3μα τον οβ μυλον proprie sic dictum Hesych et Dymo t. interpretantur, o εις et στοματων νε κρῶν si λλόμενον of uσιιατιοπι atque ita Schol. Iuven.
ad Sat. III, 267 qui inopex. Virgilii urbani Aen. VI, 25.
I Onge Secu ac Sertinius, exponit eam, cui, quod portitori sol-Vat, nummus e naulum deest Strab. VIII. p. 573. A. διο- περ υκ ἐντιθέασιν ἐνταυθα apud Hermionenses τοῖς νεκροῖς ναυλοπι et Charon apud At isto han. v. 372. Eκβαιν', πόθος τυ ναυλον. arius est, quod Itieris Atticista protulit, Καττιτέριον τον τ0υ νεκρου β0λον. Praeterea ανακη, Vel potius δανωκης, a Veteribus vulgo nummus hic ce mortualis fuerit adpellatus, si verum est, quod viris eruditis Grammatici persuaserunt id enim ex Hesychio DFmolog et Suid in Λανα-
627쪽
dubito, qui ii a Cullimacho tu Xerit ista glossa, qui auctor novandi vocabulorum si is haud iste quens sorte solus antiquorum viaticum illud inferri ii δανακεὶ dixit, oboli vice eo nummi Persici genere posito , quod Graecis non ignotum Pretio proni me respondesbat quod autem undecunque investigatum Natalis Co)nes scripsit, versus esse ex Hecate de-Promtos, certis Simiam arbitror ira qui bias post limatissimam Casauboni curam ad Strabonem et Theocr. Leci. c. IV. nihil ultra tentare debuerat Salmas de Usur. p. 427. In eo solum a Casau bono dissentio, Mod proferri hos versus, non qui δα illis Oee δανακχὶς sus sit Oeta, sed ad conjirmationem Oris axistimarit, cum mihi saris apertiam videatur, tribUs, quos egregie resim xit, adjungi debere initium quarti versus Λανα. κην - irierat Iuvenalis nec habet, quem Porrigat ore frientem, nummulo designato Propertius paullo laxius V. I. 11 7.VOtα Ουent si Peros ubi Ortitor aera recePit Obsera herbosos lurida Porta rogos quae posteriora Vereor, ut a quoquam commode possint eXplicari Passeratius umbrosos rogos unde eruerit, non reperio certe mirabiliter interpretatur, unde nititia umbrae Nolant iis exstinclis quam vocis inauditam potestatem Sermo Latinus, credo, fastidiet. Ego minuenda dissicultatis in emendatione sola spem pono obserat umbrosas lurid porta domos rquemadmodum alibi,
Nigrantesque domos animarum infrasse silentum: sensum nemo melius Nplanaverit, quam Theognis, Κυανέας τε πυλας παραμει θεται, α τε θανόντων χας ειργουσιν , καίπερ ανίαν O lενας'
nec facile quicquam, quod prioribus aptius adjungatur, invenies. Hunc vero mortiti imponendae stipi morem, quem inter alios jam obsoletum apud Athenienses sua etiam aetate permansisse notat Scholiastes Juυenalis, hodie retinent Tatari Wogulfhii, pluresque barbarae gentes, ut perhibent scriptores Itinerariorum. Iam quod duum obolorum, qui Charonti sint tradendi, meritio fiat in Aristoph. Ran. v. 140 272. oci
gratia numerum duplicari, ut 0ν ὁικαύτικον νεισθον traducat, manifesto liquet e V. 141. idque bene Scholiastae persperierunt quamui eorum unu , α ια δια τὸ λεγό1ιενον, ora τοι νὶ - κροῖς πι του Τόματος βαλλουσι, υο βολους etc. mibat, antiquae consuetudinis ignoratione nimis erga Portitoren a Varum liberalis Aliud erat, si ad lucem ab inferis remeandum
628쪽
foret, itorumque trajiciendus clieron quemadmodum in Apul Metam. VI P. 180. turris illa loquax et consiliaria Psychae jussu Veneris ad Orci ferales Penates descensurae
praecipit ostias olentae mulso Cori Creta ambabus gestare mani bus, ac in ipso ore duas ferre stipes, quarum altera primam transvectionem, reditum ultera mercetur. Sed ita sunt quaedam viilui verba ad Luciαnum adcommodata, ut Comparationis instituendae caussa Proponi mereantur Ne mora, cum ad sumen mortuum enies, cui Praefectus Charon Protinus expetens Portorium, sic ad jam ulteriorem sutili Omba deducis commeantes. Ergo et inter mortuos avaritia et iviti nec Charon
ille Ditis pater suspicabar olim, Ditis ortitor, quod necdum plane displicet quamVi Vulgatam leCtio Dem tueantur, quae notat h. Iunckerus ad Himin. . 1 lanius Deus quicquam gratuis facis et Pauller Oriens laticum debet quaerere, et aes si forte Prae manu non iιeris, em eum xvirare Patie
ruri Huic squalido seni dabis nauli noniine de stipibus, quas e
res, alteram, si lamen ut PS Sua manu de tu sumat ore. Paulis Ioque post ac deinde aiyaro αυitae data, quam DESerbat eras,
si e fransitoque ejus fui i recalcans Prior Nestigia, dissum coelestium siderum redibis chorum. Nonnulla notavit ricaeus,
adhibito Lucianos cujus aliquot Ioca teque leui si diligentiam fugerunt de Furi . . . ΙΕΜST . II. - aulum illud inferni portitoris πορθμια in primo dialogo Dominabat Lucia nus simili modo literae sunt eXPressae in eo, Uem Upra e Cataplo citavi loco c. 18. quamquam ibi Scholiast ποοθ t no habeat πορθμεῖα λεγε τον μισθὸν περ τ0s διαπερασα δι-d0μενον. Sed πορθμει0 apud Nostrum nunquam non pro ipsa scapha vectoria poni solet in hoc colloquio: νεωλκησας ὀπορθριειον Dial. 22 et 23. et CatΘpl. c. 1. κενον γουν, ως ρας, ιβατων το 0οθμε ν. Di de Iulio Caesare narrat. illii in εν πορθμείφ τινὶ περαι οὐσθαι. Deniqtie et in Hesy chio πορθμεῖον ipsa navicula vel ponto XPonitur his rursus conistraria tradit Eusfaik ad Odyss. T. ων, inquit, πορθμέων vel
πορθμευτῶν και ο μισθος ητοι- ναυλος ' ουδετερως το ναυλον, πορθμεῖον λέγεται, καὶ τ αυτων πλοῖον ου ναυς πλως, αλλα παρωνυμως τω τοπί πορθμίον et Si unicus hujus Lenicographi Aesculapius L. Austerus ordinem inversum praeferat sal tem patet ipsos in usu utriusque vocis haesitasse Graecos, et
aliud pro alio saepe sumsisse quod si Callimachi auctoritateres staret, acciperemus Eustathii distinctionem ; sic enim ille apud Ebmologum in Λανακης et Suidam in πορθμήιον Toυνεκα
629쪽
Ientiam Aegiali incolis remissum erat vectigal hoc mortuale, propterea quod illam edocuissent de raptu Proserpinae IIaec pleraque quamquam in Stephani Thesauro postea repererim, inducenda tamen non existimavi, quod ipse quibusdam illa rebus locupletassem. - HEΜST. I. d. l. 12. Ar Ec σε Concinnius γχειν dici, quam πνίγειν, monet Thom. Iag. ubi L. Bos, hoc etiam loco prolato, propriam esse verbi rationem in creditoribus ostendit, qui debitores segnes obtorto collo corripiunt, ad que solvendum aes alienum acerbe cogunt. Sic et Basil. Hom. in s. XIV. P. 109. D. ἰανειέ πνὶς ἐν ταις αγοραῖς αγχει πνίγειν tamen eadem potestate a Probatissimis scriptoribus usurpatur.
4 d. I. 14. Σου παταξας ὁ το κρανίον Suavius est, et
venustiorem Atticae structurae formam praefert, quod Vulgatur, quam Graeυio probata scripti codicis Iectio solent saepe enitivum ab eo nomine, unde pendet, nonnihil removere ut oster in Necyom. μου προ τ προςωπον αποπτυσας. Diali Deor. VII. b. 1. τουτου γαρ ἰ εἱλκυσε λαθων του κου- λεο et ξίφος s. p. 93. V. 17. 20. παντα μου εἰς τὴν γνω- μην εἰςηει et ταυτα μου παντα εἰς λιν γνωμνὶν εις ἐει. LOV. P. 1. τουτων ορνίθων επὶ προφασε θήρας Aristaen. I. p. 9. διανίσπησι πεπτωκυίας λαβομενος τῆς δεξιας ubi multum fallatur, si qui πεπτωκυίαν reponat Plato initio armen. μου λαβ0 ιενος M. ς χειρος quo in genere, quod innumerum est,
tum ornatus Orationis spectatur, tum vehementia non nisi
a perit judice sentienda velut in illo Socratis ad Antisthea Nem, ' Oρω σου δια του τρίβωνος την φιλοδοὶ ἱαν Diogeni Cy 1aico minitatur aliquis superstitiosus apud Diogen L. VI, 48. ιια πληγί την κεφαλ, ν σου διαρρηξω. Quod sequitur ιυχτην ita ceperunt interpretes, quasi nihil disserret a προῖκα neque dissiteor, si sententiam adspicias, Optime Convenire.
sed quoniam renititur usus vocabuli certissimus, a Graevio jure castigatos existimo, eamque Luciano fuisse mentem: ergo usustra suscePeris tam longinquae αυigationis inanem O .. stiam, siquidem, nisi rasa n oboli mercedem exprom seris, ite
Nilam tibi erit redeundum confer D. XXIII. . S. ideo mo': Menippus ἐχραὶ δια τουτο μαι αποθανεῖ nec multum abit Apului ocus , aes si si te prae manu riori yiιerit, nemo eum ex spirare patietur Ceterum illud ματην in Episcoporum contra Paulum Samosatensem epistola apud Euseb. H. E. VII. c. 30. Pag. 361. usu rariore Ponitur: ματην καρπουμενος τὴν τῶν ἐν πραγμtασιν οντων ἐτοιμοτητα προς et ὁιδονα etc. id est, ι Παpro pecuniis acceptis Per reddita: f ustratus eorum mem, qui
630쪽
auxιlium Hiis ad Pericul depellenda pretio emerant. MEMST. Discrimen illud, quod ριατην inter et προικα intercedit, etiam ii. I. a Nostro observatum esse, quam clarissi in ostendit in sqq. ejusdem Charonis interrogatios Μονος ουν υχνὶ σεις προικα πεπuυκεναι; quae ad haec respondet Menippus. Quae in hoc scriptore plane fieri non potest, ut idem significent. de quo Jam ante actum fuisset eruntamen Deo
GraeDius, nec Hemsferhusius, recte haec verba explicuisse videntur. Ματην propria vi sua est suffra. i. e. Sine optat , vel Sperat O eventu, vel successu Spes autem, quae per hanc vocem frustrata indicatur, semper ejus esse CogitBtu , qui Subjecti loco enuntiationi inest atque adeo πεπλευκα μα την per se quidem nihil aliud esse potest, quam Lyaustra a- NigaNi, i. e. non actu Sum eum eventum quem ego milite hac navigatione speraveram. Hactenus ergo pes naturam linguae recte interpreteris Charonis verba ut Graeuius interpretatus est nihil istιr Proderit tibi fam longa naυigari confecta, Vel Ut Hemsferhusius: ergo rus ustra susceperis tam longinquae nat' ationis inaltem molestiam. At ea ipsa , quae jam hic interpres addit: siquidem, nisi ratam oboli mercedem ex Promscris, in tiam sibi erit redeundum, omnem hanc interpretationem evidentissime falsitatis arguunt Quid enim P si
jam eri ippus respondisset Age igitur jam reυehe me in iit
fami uti postea vere menippus sibi fieri voluit: Ῥυκουναπαγαγε με αυθιγες τυ βιον ubi Charo Plane aliter respondet: αριεν λέγεις ἴνα καὶ πληγὰς - προςλαβω ac si paullos orius eum respondero consentaneum fuisset. Quid multati, o mori potuit Charonis mens esse. Cogita potius anteonini interrogativam sententiam, qualem Veteres interpretes latini expresserunt. deinde ει ατην finge ad Subjectum
ipsum Charonem referri, quasi sequerentur haec fere verba: Ματην ουν σομαί σε διαπεπορχιευμένος et διαπεπορθιιευκως Τοςουτον πλουν Hoc, opinor , est illud ' quod Charon voluit, et quod sic in Arg. d. Latine redditii reperio Numergo se tam longo trajectu gratis poterat hic etiam jeusti dici fransυexero P utat autem Charon Subjectum, haud dubie
Propterea, quod barbarismum reformidaret, et voce jam 1ια- την ita utitur, ut non reprehendendi omnino videantur ii, qui per grαtis eam verterint, modo sententiam Charonis hujusmodi sibi cogitent Frustra igitur fuerit per mea, suod
fam longo itinere mecum frajeceris LETI M. Ea d. l. T. Ματην υν etc. Male vertunt haec Verba: ματην ουν cist πεπλευκως τοςουτον πλουν, nuru ergo tam longo traiectu te gratis tran exeros cum illorum haec sit sententia :