장음표시 사용
251쪽
scrib tur: sequarido δ vadis cum adversar o tuo ad principem, in via da operam, ut liberes te ab eo, ne forte tradat te ii dici, et iudex tradat te exa lori, et in carcerem ἰit: iris. Amen dico tibi non inde exies, donec
novissinium Dinutum reddas. uatitor personas otii
video, adversarii, principis, judicis, exactoris et quia videtur Evangelista Matthaeus sit nil quid locutus in eo,
quod ait: est y benevolus adversario tuo, dum es nvia cum eo, quaero utrum idem sensus sit, an aliqlia sit vicinia , siquidem apud Matthaeum una persona Praetermissa sit, et alia immutata Praetermissus est princeps, et pro exactore minister insertus adversarius vero, et iudex similiter ab utroque sunt positi. mus itaque cum adversario nostro ad Principem, et portet nos, dum ad-lluc in via sumus, sortiter laborare, ut liberemur ab eo. Quoniam ambiguum quippe verbum est, et potest tam
ad principem, quam ad δ adversarium reservici De bsorte tradat te sive adversarii is, sive Princeps iudici, et iudex trii dat te exactora, et: non ' inde exies, donec novissimum minutum reddas: pro quo Matthaeus ait: donec si reddas novissimum quadrantem, verbum verorinovissimum uterque scribit discrepare autem sunt visi, quod hic ,quadrantem, cille minutum posuit quaedam mihi sunt secretiora tangenda, ut intelligamus, alium esse adversarium, alias tres Personas, id est, principem, iudicem, exactorem. Legirmis si tamen cui placet hujuscemodi ' scripturam recipere, justitiae et iniquitatis angelos super Abraham salute et interitu disceptantes, dum utraeque turmae suo eum volunt coetui vendicare. Quod
. Deest ad cin ed. M. II. Lue XII, 58. coli. Matth. V, 25.
252쪽
si cui displicet, transeat ad volumen, quod titulo Pastoris
scribitur, et inveniet cunctis omnibus duos adesse angelos malum, iii ad Perversa exta ortatur, et boniam, qui
ad optimamia aeque Persuadet. Scribitur alibi, quod assistant homini sive in bonam, sive in malaria partem, duplices angeli. De bonis etiar Salvator meminit, dicens: oangeli Oruria senaper vident saciem Patris mei, qui in
coelis est. Simul quaere, utrum parvulorum in ecclesia semper Videant angeli saciem Patris, et aliorum angeli non habeant libertatem vultum Patris attendere. Neque enirn sperandum est, Omnium angelos videre faciem Patris, qui in coelis est. Si fuero de ecclesia, quamvis minimus in , labet libertatem angelus meus, et siduciarn, semper videre faciem Patris mei, qui in coelis est. Si autem forinsecus, nec de illa ecchisia, quae non habet φ)maculam, aut rugarii, aut quid istiusmodi, et ipsa re ro-Lor alienus esse a tali congregatione, non habet fiduciam
angelus meus respiciendi vultum Patras mei, qui in coelis est. Quam ob causam angeli pro bonis solliciti sunt,
scientes quod si nos bene gubernaverint, et ad salutem usqiae perduxerint, labeant etiari ipsi fiduciam videndi faciem Patris. Quo Diodo enim, si per curam eorum tindustriam salus horminibus comparatur, aciem Patris semper attendunt sic si per negligentiaria eorum homo corruerit, etiam sui periculi reni esse non nesciuut. Et sicut bonus episcopus, et optimus ecclesiae dispensator scit sui meriti esse, atque virtutis, si oves gregis sibi crediti fuerint custoditae, ita intellige et de angelis. Igno-ntinia angelo est, si homo justus creditiis fuerit, et peccaverit Ut e contrario gloria est angelo, si creditus ipsi )saliena minimus in ecclesia fuerit. Videbunt enim non
aliqliando sel semper faciem Patris, qui est in coelis,
253쪽
eum alii semper non videant. Secundum meritum enim eorum, quorum angeli Surit, aut SemPer aut nunqtiarn, vel parum, vel plus. faciem Dei angeli contemplabuntur. Citius rei ad liquidum notitiam Deus noverit, et si mitis, licet raro, cluerit inventus que in Christus illuxerit. )Videamus et go IrimUm, rilii Sit adve Isaritis, cum quo iter saciam iis Semperi nobiscum est adversarius. Inse-lices mos, atque miserabiles Quotiescunque ieccaverimus, adversarius noster exultat, sciens, quoniam habet sa- cultatem rapud principem saeculi hujus, qui se miserat exultandi et gloriandi, eo quod adversarius, verbi gratia, huius vel illius, eum secerit principi saeculi diutus esse subjectum per talia totque peccata, per hoc illudque de lictum. Evenit autem interdum, ut si quis' suerit praeparatus armatura Dei, et ex omni parte se texerit, conetur quidem adversarius vulnus inferre, sed facultatem non habeat percutiendi Sena per nobiscum adversarius graditur, nunquam nos deserit, quaerit occasionem insidiarum, si quo modo nos subvertere queat, ut in principali cordis nostri malam subsiciat cogitationem. Quando βλ vadis ad principem. iiisnaruriste princeps est is Quando )dividebat Altissimus lentes quando disseminabat Tilios
Adam, statuit terminos nationum secundurn numerum 11-
gelorum Dei; isti facta rest sorti, Domini populum eius Jacob, sutiiculus laereditatis eius Israel. Igitur principibus, id est, angelis, ab exordio terra divisa est Darii et
quippe manifestius, quos Moses angelos Ominarat, trincipes esse testatur. dicens: princeps regni Persarum, et princeps regni Graecorum, et Michael irinceps len tium. Et unusquisque nostrum secum habet adversarium cohaerentem, cujus pux est ducere mos ad rincipem,
254쪽
et dicere: O princeps, verbi gratia, regni Persariim iste, qui subter erat tibi, eum, ut opus suerat, custodivi nullus enim de reliquis principi biis ad se potuit transducere ne ille quidem, qui ad hoc se venisse iactabat, ut de
cunctis haereditatibus Persarum, sive Graecorum, Omniumque nationum raperet homines, et haereditati in Dei saceret esse subjectos Christus Dominus noster omnes principes vicit, et terminos eorum transiens Captivos populos ad se transtulit in salutem. Et tu de parte alicujus Principis eras venit esus, et rapuit te de potestate perversa, et Deo Patri obtulit. Adversarius ergo noster ambulat, ducens nos ad linc pem suum. Unde ego credens omnia Scripturarum verba habere at onem, Onputo frustra iudicem apud Graecos cum articulo Os tum, qui singularitatis signi sicator est, principem vero sine articulo scriptum esse simpliciter. Quando' vadis cum adversari tuo. Signanter ait: tuo. Neque enim omnes ortinium sunt adversarii, sed singuli singulos habent, qui ubique eos sequantur, et sint comites. , Quando ε vadiscum adversario tuo ad principem. Non cum articulo pririci perii s Osuit, ne certui videretur ostendere; sed sine articulo, ut e pluribus unum esse morastraret quod
apud Graecos magis intelligitur. Unusquisque enim nostrum non habet proprium principem. Qui Syrus est, sub Syrorum principe est, et unusquisque sub suo principe gentis est: si tamen tu usque Processisse me sufficit, et ab hac disputatione ad aliam transire majorem, ut caeteras quoque gentes etiam commemorem. Unde dicitur: videte ' Israel secundum carnem. PrudeDti coepisse, dixisse est licet et ioc in populo coepisse sermonem. Qui te vult, inquit, ducere ad principem suum, et in Ed Risaei haered late. Edd. Merlini: ergo.
255쪽
ab al; prInc;pe conducere, quando δ vadis cum adversario tuo ad principem, in via da opera in ut libereris abeo. Nisi omni studio laboraveris, ut ' dum adhuc viam carpis, antequam ingrediaris ad principem, riusquam princeps tradat te iudici, ab adversario raeparatum, postea frustra conaberis. Da ergo operam, ut libereris ab co , sive a principe, ad quem te trahit adversarius. Da operam, ut habeas sapientiam, iustitiam, sortitudinem atqii temperantiam, et tunc complebitur: ecce, homo, opera ejus ante faciem suam. Nisi dederis operaria, non poteris adversarii actum infringere, cujus amicitia est in Deum. Quando vadis cum adversario tuo ad principem, in via da operam. Latitat in hoc Ioco, nescio quid, et secretum est: in via da operam. Salvator ait: ego ' sum via, velitas, et vita. Si dederis operam, ut libereris ab adversario, est in via et cum steteris in eo, qui dicit: ego' sum via, stetisse non sufficit, sed da operam, ut libereris ab adversario. Nisi dederis operam, ut ab adversario libereris, quae te sequantur, ausculta. Trahit te ad iudicem adversarius,
sive princeps, curia te susceperit ab adversario, trahit te
ad iudicem. Quam elegans verbum:' ,,trahit, ' ut
ostendat hi Odammodo retractantes, et nolentes ad con
demnationem trahi, et ire coli pelli Quis enim liomicida concito gradu pergit ad iudicem Quis gaudens ad condemnationem sui δ' ire sestinat, et Do invitus trahitur, ac repugnans Scit enim se ad hoc ire, ut sententiam mortis accipiat Ne in , sorte trahat ne ini iudicem.
256쪽
Quis putas, iste judex est Ego nescio at um judicem, nisi Dom num meum Jesum Christum, de quo alibi dicitur: et statuet oves a dextris haedos autem a sinistris: et iterum , qui ' consessus suerit me, confitebor et ego eum Coram Patre leo, qui in coelis est; qui autem negaverit me coram hominibus, negabo eum coram Patro meo, qui In coelis est. isTrahat 3 te ad judicem, et iudex tradat te exactori. Unusquisque nostrum per singula peccata damnum sustinet, et juxta qualitatem rationemque delicti damni magnitudo reputatur Debeo aliquod de Scripturis D
ferre testimonium super damno, mulctaque pecuniae. Alius damnum sustinet quingentorum denariorum, et debet eos, alius quinquaginta denariis condemnatur: quae summa ambobus a creditore conceditur. Porro alius,
sicut Scriptura dicit: oblatus Φ est ei unus, qui debebat
decem millia talenta, decem millibus talentorum condemnatur. Et quid me necesse est plura persequi Unusquisque pro qualitate et quantitate peccati, diversam nlul-ctae sententiam expendit. Si parum est, quod peccas, ferieris damno minuti, ut Luca si scripsit, ut vero b Iatthaeus, quadrantis. Verumtamen etiam necesse est hoc ipsum, quod exstitisti debitor, solvere. Non enim inde exies, nisi et minima quaeque persolveris. Qui vero sidelis est, nullo damno percutitur, sed quot te ditatur. Totus enim mundus divitiarum ejus est. Infidelis auteri nec obolum habet. Alius damnatur denario, alius nana, ali ustalento. Et quaesitor hujus negotii, qui mensuras universorum noverit peccatorum. Hoc delictum talent condemnatur: illud ieccatum mulctata istiusmodi meretur.
257쪽
Sci Iptum est en Im secum y autem coepisset sacere rationem. Supputanda est omnibiis nobis gratia. Non est aliud templas faciendae rationis, nisi tempus judicii, quando liquido cognoscetur, quid nobis creditum est, et quid li1-cri, quidve detrimenti fecerimus, quis nostrum acceperit nitiam, quis unum talentum, quis duo, quis quinque. Necesse non est plura ita dicare, cum hoc in commune d xisse sufficiat, reddituros nos esse rationem, et si debitores inventi suerimus, trahi ad iudicem, et a iudice exactori tradi. Singuli exactores proprios habemus omnis vero Inultitudo pluribus traditur, secundum id, quod in Jesaia scriptum est: populus ' meus, exactores vestri spoliant vos, ct qui Potentes sunt dominantur vestri. Dominantur exactores, si debuerinius aliquid. Si autem habuerimus fiduciam , et fronte libera vixerimus, servabo Praeceptum libetis: teddite omnibus debita, cui tributum, tributum: Di timorem, timorerm: cui vectigal Vectigal cui honorem, honorem. Si omnibus Diversa reddidero, venio ad exactorem, et intrepida mente respondeo nihil tibi debeo. Venit exactor ad deposcendum, resisto ei. Scio enim, quod, si nihil debuero, in me non habet potestatem. Quod si debitor fuero, mittet me exactor meus in carcerem, illo Ordine, qui praedictus est. Adversarius enim me ducit ad riticipem, princeps ad judicem, et iudex tradet me exactori, et exactor mittet in carcerem. Quae est lex carceris istius Non egredior ex eo, neque me exactor alitur exire, nisi debitum omne persolvero. Non habet exactor potestatern ut mihi saltem quadrantem, vel minimam portionem aleat concedere: unus est, qui debitoribus, non habentibus unde Persolvant, Potest concedere. Accessit, inquit, ad eum
Aunus, qui debebat quingentos denarios, et alius quin-
258쪽
qua g nta et cum non haberent unde redderent, ambobus donavit. Qui donavit Dominus est iste ero, qui exa-Ctor est, non est Dominus, sed a Domino ad exigenda' debita praepositus. Non suisti dignus, ut tibi quingent , sive quinquag nta denarii donarentur, nec audire meruisti: ridimissa Φ sunt tibi delicta tua: sed mitteris in carce-xem, et ibi exigeris per laborem et pera, sive Per Poe-Mas atque supplicia, et non inde exies, nisi reddideris
quadrantem, vel novissimum minutum, quod Graece tenue dici potest. - Peccata autem Ostra inguia sunt. Scribitur enim: in crassatum est enim cor populi iu-ius: - aut comparatione maioris, tenue atque subtile. Beatus est igitur, primum qui non peccat, secundo, ut in collatione aliquis saltem tenue peccatum habeat. Et inter ipsa quoque tenuia, atque subtilia, est dixersitas peccatorum. Nisi esset pecunia subtilis, nunquam diceretur: Mnon' exies inde, donec reddas novissimum quadrantem. Quomodo sine pecunia diceret novissimur minutum, quod est denarius, sive tam mus, sive obolus, vel statera ' Quod si magnam pecuniam debuerimus, sicut ille, qui scribitur decem millia talenta debuisse, quanto tempore claudamur in carcete, donec reddamus debitum, non possum manifeste Pronunciare. Si enim, qui parum debet, Don egredietur, nisi exsolvat minutum quadrantem: utique, qui tanto debito fuerit obnoxius, infinita ei ad reddendiar debitum saecula numerabuntur. Quapropter demus operam, ut liberemur ab adversario, dum sumus in via, et jungamur Dornino Jesu: cui est gloria et imperium in saecula saeculorum Amen.
259쪽
De eo, quod scriptum est: qui in voliterit animam suam salvare, perdet eam, usque ad eum locum, ubi ait: sexegnum Dei intra vos est.
quaesier l, inquit, animam suam salvare, perdet eam; et qui perdiderit eam, salvabit eam. Martyres quaerunt salvare animam suam Propterea perdunt, ut salvent eam. Qui ero volim salVare animam suam, ut non perdant eam, hi et corpus et animam perdunt ariter in geliennam. Quamobrem nolite timere eos, ait, qui possunt corpus occidere; sed timete magis eum, qui potest animam et corpus perdere in gehennam. oca propositum iuxta vires ingenii nostri breviter dixerimus; animal s= autem non recipit ea, quae sunt spiritus, et idcirco salvari non potest. Seminatur ' corpus animale, surgit corpus spiIituale. Porro qiiii adhaeret Domino, spiritus unus efficitur. Si ergo qui Domino copulatur, cum animalis esset, Per id in spiritualem
vertitur, et unus est spiritus, nos quoque perdamus animam nostram, ut adhaerentes Domino in unum spiritum
transformemur. Sed et de regno Dei interrogatus respondit Salvator Pharisaeis sequando ' venerit ῖ inquit: non venit regnum Dei cum observatione, neque dicunt: ecce hic, aut, ecce ibi. Regnum enim ' Dei intra vos est. Non omnibus Salvator dicit: regnum ' Dei intra vos
260쪽
est: siquidem In peccatoribus regnum peccati est, et absque ulla ambiguitate aut ' regnum peccati, aut regnum Dei in corde nostro imperat. Unde sive quae facimus, sive quae loquimur, sive quae cogitamus, contemplemur attentius, et tunc videbimus, utrum Dei imperium regnet in nobis, an impe iuro delictorum. Quam diversitatem sciens ' etiam Apostolus, quosdam commonet, dicens: non ' regnet peccatum in mortali vestro corpore. Si quis nostrum desiderat regnum Dei, regnatur ab eo. Si quis auaestiae ardore cruciatur, regnatur ab avaritia. Porro qui Diustitiam reginam habet, regnatur ab ea. Qui vanae gloriae ambitione sustollitur, regnate aura popularis. Qui moeret, qui aliquid resormidat, qui amat, qui desiderat, imperant ei singula, prout a )perturbationibus variis possidetur. Quae omnia cognoscentes, et quam multa in genera regnorum, Surgamus, precemurque Deum, ut auferat a nobis regnum inimici,
et possimus sub regno esse Dei omnipotentis, id est, sub regno sapientiae, aetis, iustitiae, veritatis, quae cuncta intini genito Dei Filio intelliguntur: cui est gloria et imperium in saecula saeculorum Amen. in Desunt in ed. II. I. verba: , aut regnum ieccati; in ed. M. I desideratur aut.
δ Rom. VI, 12. - Desideratur a cin ed. M. I. itemque in ed. R.