장음표시 사용
871쪽
pro crastino, ut nihil in crastinum reponere, aut iam data bona in crastinum sufficientia abiicere. Iandat quidem Christus alio loco, nest insim ude crafisio, sed ita vetat nos cogitare dc crastino cum dissidentia non autem petitionibus&laboribus. Pioinde si luminus non vultu nihil reponamus in posterum, sed
primum, Ursmin contenti presentibus,remota omni diffidentia, auaritia, iniusta acquisitione cinobedientia. . ut duciam nostram non ponamus in rebus necesscrmnobis adeo datis, scd sciamus accerto statuamus beneficia data, de quae dantur, nobis ex Dei manibus con 'tingere, eaque nobis aliter non esse salutaria, nisi ip fius accedat benedictio 3. Vt cogitemus benedictione di, Ni semper nobis opus e. Interim cauendumne prae inscribamus Deo quid dare nobis debeat.
T remisi nobis debita nostrasicut Onas remittimus debitoribus nostris. Hqc petitio est egregia consessu Ecci qua illa agnoicit deplorat peccata sua: simul est consolatio, quod acceptura sit Ecclesia remi susione peccatorum, iuxta promissionem Christi Vult autem Christus hac petitione I Va gnosiamtu peccatum et 'Miamin remisonem peccat rum, quia illis ea tantum datur, qui eam petunt,&qui non conculcant sanguinem FiliiDei. 3. Vt exerce amrsicles nostraequoniam petitio haec fidem confirmater rursus haec petitio fluit ex fide. Fides enim causa Precationis est precatio autem causa fidei, nempsi quod ad incrementum. Quaestiones praecipuae.
872쪽
3 curpetendasit nobispeccatorum remissio. 4. Quomodo nobis remirtantua peccata. I. id hic Chrisius vocet debita. Γ Ebita vocat Christus omnia pcccata nostra, riginalia videlicer, lactualia, eaque tum facti, tum omissionis, dicuntur autem debita,quia nos faciunt debitores Deo,vel obedientiς, vel poenae luendae. Quum enim peccamus,non tribuimus,nec praestamus Deo,quod ipsi debemus. quamdiu autem hoc ei non tribuimus, tamdiu manemus debitores. a. suidsis remisyopeccaςorum. REmiture dicitur creditor debitori,quando nec debitum ab eo requirit, nec cum pleAuRemississe catorum est. Deum nolle nobis impurare ullum peccatum, sed recipere nos in gratiam, nos iustos pronuntiare, labere nos pro filiis mera gratuita misericordia, propter Christi satisfactionem pro nobis ab ipso prestitam, nobis imputatam, a nobis fide apprehensam. Atque ideo nos nolle propter peccatum punire sed donare nos iustitia, &vita aeterna, quia remissio peccati tollit eius Poenam. cccatum enim poena sunt correlativa:posito peccato,ponitur poena. sublato peccato, tollitur poena. Ob. Qilando pern
mus, ut Deus nobis remittat peccata, petimus et Deus in-
Mertat Ordinem iustitiaesuae. J. Nego conseq. Petimus enim remis peccat.propter satisfactionem Christi, propter quam illa nobis remittuntur, ac proinde noremittuntur nobis peccata cum violatione iustitis diuinae, quia nobi remittuntur cilmeompensatione. Inst. Si cum compensatione :Ergo non gratis peccata nobis r . mittit. J. Non compensatione, eoque non gratis
respectu Christi: gratis respectu nostri, quia non accipit satisfactionem a nobis, sed a Christo qui perfecte pro nobis ipsi satisfecit.Inst. Ergo ramen non gratis, Mia meritisumus in Christo.Rs Meritum illud non est meritum nostrum,quia pater dedit nobis filium suum grati , qui meretur nullo nostro merito interuerit
873쪽
enteo atque illud Christi meritum imputatur nobis ex gratia: torque gradi nobis propter allud peccatare mutuntur unde recte inseritur propicu Christisa infactionem non imputari nobis peccata. Non enim petimus ut Deus agat contra suam iustitiam,& in sua mente non habeat nos pro peccatoribus sed ut nobis iustitiam alienam Christi scilicet, imputet, qua induti,peccata nostra tegantur.3 Curpetendast nobis peccatorum remissio. PExenda nobis est peccatorum remissio. I. Vsememur quia sinete cato rum remissione nonpo musserua .ri. Hoc autem beneficium Deus non dat nisi petentibus. 2. Vt admoneamur dereliquiispeccat Ortim, etiam is fanctissimis, in hunc inem ut perpetuo crescarpaenitentia. Quocirca etiam quotidie peccatorum remissa opetenda est. 34 Hpospmus perere edi accipere reliqua bona praecedentia, quia sine remissione peccatorum illa boana vel ncndantur, vel in exitium dantur. Sic impijs pe quidem illa accipiunt, sed non salutaria ipsis, verum quae cedunt in ipsis rum damnationem. Obie I s hod habemus, non e .pus perere.At pii habemremissionem peccatoru.Non igitur opus est eam pii petant. Ress. Ad Maiorem, habent quidem remissionem: -- Tum non omnino, neque etiam quod ad continuationem, sed tantum quod ad initium Continuari certe debet ista remiss1o atque cam Deus iisdem quoq; continuat , quibus peccata in Filio remittit hac tamen conditione . t quotidie continuationem illam petant Etsi igitur peccata nobis Deus remiserit,vult nihilominus vico tum petamus veniam, ideoque petimus, Ut peccata quae admittimus,in admisi uri sumus, Deus nobis remittat.
874쪽
rectὸpetamuι remissionempeccatorum, atque adeo ut accedanius ad precandum vera fideo poenitentia, cuius signum est dilectio proximi a V quando veram' dem paenitentiam deprehendimus, ita in nobis habeamuacerrum ingumentum e consolationem nos esse ex eorum numero, qui bucestpromissa remissis, eosue nos esse proculdubio
peccatorum remissionem impetraturas cum certo statuere
possimus ex eo quod ipsi remittamus aliis offensas exanimo,nos Deo placere,quantumlibet multae adhuc reliquiae peccatorum in nobis haereant. Obiect. I. Qui non remittit, ei non remissiι- πιι non remittimus. Ergo, c. Resp. Ad Maiorem, qui non remittit, scilicet integre fersecte ei tamen remittititur, modo remittat ipse verea syncere. Oblin. 2. Christuspetere nos iussit, ut Deuspeccata no bisse remittat,siems nos remittimus debitoribusnesyris. -- qui nonperfectὶ remistimus debitoribus.Ergopetere nos issest, Deuspeccata prefecte nobis non remittat.Resp.Est fallacia figurae dictionis Particula enim Idutyin haepetitione non significar gradum remissionis, aut collationem remissionis nostrae cum illa remissione,qua Deus peccata nobis remittit, sed significat speciem remissionis, nempe veritatem xsinceritatem remisesionis nostrae, qua scilicet aliis remittimus ex animo, propensa remittenditis voluntate: vel cui breuius dicam l1c non si collatio iuxta gradus,sed iuxtat ivoluntatem, seu auxta remissionis voluntatem: ita ut sensus sit, Tam perfecte Deus peccata nobis remit tit, quam Vere certo nos proximo remittimus: vel, Remitte nobis debita nostra, quia nos remittimus debitoribus nostris Inst. Ergo nostra remiso est causa MDeus nobis remittat. Resp. Fallacia a non causa, ut causa: nam remissio nostra, qua nos aliis, licet non persecte,tamen syncere remittimus,nobis est argumen tum duntaxat,& testimonium quod nobis Deus peccata remiserit. Non potest autem mereri nostra re
missio.r scita est imperfecta.2. Etiamsiperfecta esset,iamε
875쪽
non merreetur, quia quod iam praestamm,debemus Deo. Etsi nunc praestaremus Deo integram obedientiam, tamen illam deberemus pristare. Inst. a. Interea tamen
aequasilas remissionis Uc notatur.Ress. Non qualitas,sed smilitudo speciei. Obie 13. Qui habet memoriam iniuriarum, edi s vi.
dus vindictae, is non vere remitriι. Ar nos habemus omnes
iniuriarum memoriam, edi cupid/sumus vindictae. Ergo oci Res'. ad maiorem,Qui habet iniuriarum memoriam, videlicet sine repugnantia, & cum assensu Modo igitur resistamus reliquiis peccator u quq nobis adhuc Inherent, nec iis assentiamur . nihil impedit quo minus vere ex animo aliis remittamus, eoque illud etiam consequamur,cuius causa haec particulas cui
addita fuit a Christo, nimiru quod ante diximus
virecte petamus.Recte autem petimus in fide poenitentia, quam utramque petitio confirmat. Fides eonfirmatur petitione quia quando proximo vere remittimus,possumus sidebemus certo statuere,no
bis quoque peccata esse remissa, sic habemus bonam conscientiam, sumus certi de exauditione, iuxta hanc promissionem Christi,Si remiseeritis homini M x hu ossen ipsiorum,remittet etiam vobis Pater isi coelestis. Poenitentia deinde vera similiter in nobis confirmaturo augetur petitione Petitione siquidem extimulamur ad veram Poenitentiam, cuius praecipua pars est dilectio proximi.Si enim volumus nobis remitti, aliis remittamus necesse est.Vtraq; causa continetur verbis Christi tum pauid ante citatis ex Mat.tum reliquis quq code loco apud Mat antithesis loco statim subiunguntur. Si remiseritis hominibus Usensis ipsorum,
remittet etiam vobis Pateri e vester eoelestis id est, etiameerto statuetis a Patre vestro coelasti vos exauditos esse . Quibus verbis comprehensa est confirmatio fidei. Sin autem non remiseritis hominibus Ucrum sensu me Pater vester remitte vobis ossens vestra . His verbis additur stimulus ad poenitentiam. obiect. .
876쪽
Obtea. . Paulus remissionem conseqnurus es,nec tamen ipse omnibus eoium ostens fremisit, quia dicis: Alixanderoa: - - faber marius multa mala mihi exhibuit reddat ei Domini
secundum facta ipsius. Ergo remissio nostra non est nece 'ria.ἷ εβ. Triplex est remissio. I. Vinii . Hoc ad omnes homines pertinet,quia vindictam debent omnes remittere. De hac loquitur precatio,&hanc Paulus remisit Alexandro.2.Poenae. Hanc ut non possunt om nes infligere, sic nec omnes possunt remitic re, imo ne ab iis quidem quibus illud alioqui est commissumbaec semper debet remitti sed ob certas tantum causas Vult enim Deus executionem iustiti suae &Tegis Paulus croin Poenam, quantum ad se Alexandro remisti Vuli tamen eum a Deo puniri. sed cum conditionc scilicet si perseuerat in peccato. 3. ic, Mai. Io I s. Haec non semper remittitur: quia scriptum est, Estote simplices cur columbae prudentes autemsicutserpente s id est, ne dicamus bonum, qui malus est,aut contra Iudicium igitur de aliis etiam est retinendum non enim vult Deus, prohibens mendacium, vide nebu- Ionibus iudicemus quod sint honesti: sed vult nos discernere bonos a malis.
Tne nos in eas in tentationem: Sedin
Hic aliqui duas petitiones faciunt: at non certandum est, modo ni
hil de doctrina decedat, sed illa sit
plana. Potius tamen duae sunt pam tu te unius petitionis. Venor is eo in tentationem, j petitio liberationis a futuro malo.
tibera marmis,est petatio liberationis ex praesentimalo. Quato
877쪽
Quaestiones praecipua . i. idsistentatio. Γ sunt pecie Tentationis. Aia est a deo,clia a diab
is , carne.Tentatio, psalem nos entat, est exploratio fidei, pietatis,&obedientiae nostrae per crucem&alia impedimenta, quae unicuique obiiciuntur, ut patefiat nobis ditis nostra fides,patientia,constan- stan ia Sic Deus dieitur tenta e Abrahamum, Iosepbum, ςn Iobum, D.:uidem. Tentatio, qua Diaboltu , ct caro no Ira, atque etiam im ij nos tentant est quae uis sollicitatio ad Peccandum, quaein ipsa peccatum est. Sic Diabolus
tentabat Iobum, ut eum a Deo auocaret, quem antε amarat δ coluerat, quamuis aliter res cesserit.Ηὶcλ- resi hvr nomine Tentationis illa tentatio dei cilicereVA- ratio nostrae Fidei, Pietatis, ac Poenitentiae, quae fit a Deo per impedimenta quaecunque nostra salutis, velut per omnia mala, Diabolum, carnem, cupiditates, mundum, amictiones, calamitates, crucem,ut patefiat nob so aliis nostra fides, constantia δε es. Ob. Atqrii Deus neminem tentat. Re'. Dem neminem
mentat, sollicitando scilicet ad peccatum illum, seu
malum: tentat autem nos explorando. Diaboli,mundin,
earo stranos tentant id est, fossicuant nos ad mala, abstrahunt nos a Deo Deus autem sicut neminem tentar,4 tamen dicitur Abrahamum obum, Dauiisdem tentasse, id est, explorasse fidem constantiam eorum per amictiones,&cruce: sic per eadem explorat nostram fidem, spem, patientiam, dilectionem, inuocationem, constantiam, an velimus etiam eum colere in amictionibus. Hinc facile intelligitur,cum tentatio tribuatur diabois
Dispratiis hominum inclinationibis,quo senis Deus tentare homines, aut non tenta es attir Tentat enim Satan.
peccandi occasiones foris obiiciens,&ad peccandum intus instigans, ut homines in exitium praecipitet aedeum assiciat contumelia Tentant inclinatonesprauaeretwε ad ηλ i a Deoprobi, ra propendente Dem amem
878쪽
non perdendi, neque peccatio efficiendi, sed explorandio exercendi causa tentat, cum vel calamitates nobis immittit, vel diabolo,aut hominibus, aut carni nostrae permittit, ut nos ad peccandum prouocent atque invitent,sua aliquantisper gratia, Din nobis eruandis ac regendis emcacia occultata, tuae fide so constantia notira his exercitiis,non quidem ipsi Deo sui qui quanta sit ea,& quanta in posterum ipsius beneficio futura sit, absterno perspicit sed nobis&aliis hominibus magis innotescat,atque ita in nobis liberationis nostrae exemplis, diuinae prqsentiqο defensionis fiducia confirmetur,in aliis autem imitationis quoque studium, nostroperseuerantisintuitu, in
omnibus nobis vera erga Deum suos ex tentationib. eripientem gratitudo accendatur. Sic Gen. 22. Deus pentas Abrahamum ubens, Drsilium Isaacasacrificet. Exo.
is tentasse diciturpopulum defectu aquae. Exod. I 6 iubet manna coiligi quantumsatis e siet in dies gulos, ut tentet popiam'an ambulaturus essetfecundum legem ipsiusDeut. 13. tentare dicitur populum perpseudoprophetas, vinciat, isndiligant ipsum toto corde is tota animassa.2.Paral.32. in legatione principum Babylonis dereliquit Detis E et schiam
D, tentaret eum, viscirent omnia, quaecrant in corde eius.
Non igitur simpliciter de omni exploratione ac documento fidei & pietatis nostrae, ad quq etiam Dauid ultro se offert Psal. 26.inquiens,Proba me Domine
edi tenta me, excoque renes meos er cor meum, sed de infidiis&insultibus diaboli&carnis nostrae, desertione in externis vel internis tentationibus loquitur precatio,quam Christus nos docuit, Henns inducas msentationem,sedlibera nos a malo. Et non de exploratione, sed de incitatione ad peccandum loquiturIacobus cap. I.Mmo ciuem tentatur dicatse a Deo tentari: am Deus tentari malis nonpotest, nec quenquam tentat, sed nusquisique tentatur,dsm a propria cupiditate abstrahituro inescatur. Deinde cupiditis postquam concepitearispeo' cammopeccam mveroperactumgignis morum.
879쪽
Est etiam hinc manifestum,quomodo per imus malos Deus puniat inpios,aut castigeraurienterpios,nec ta eis peccarorumsit causa velρctus,quaea Diabolis conmistunim. Quod enim per malos puniuntur mali, aut castigantur vel exercentur boni, iustum sanctum diuinae voluntatis opus est:quod autem mali iudicium Dei peccando exequuntur, id nulla Dei culpa, sed propria malorum4 ab ipsis accersita prauitate fit, Deo ipsorum peccatum nec volente nec approbante, nec essi,
ciente,nec iuuante,sed iustissimo iudicio permittente dum suum per illos opus consilium exequens, aut suam ipsis voluntatem non reuelat, aut reuelatam ut actionis suae scopum tormam habeant,voluntates ipsorum non permovet. Hoc discrimen operum dei Sediaboli,&operis quidem iusti per diabolum effectionem, peccati autem diaboli permissionem diuinam, euidenter confirmat historia Iobi cap. I.&4.ubi Deus vult explorare Iobum,diabolus autem perdere:Item
Historia Achabi1.Reg.za&praedictio de Antichristo. a Thessi ubi diabolus perdendi causa seducit homines,Deus vero iustissime puniendi causa ipsos seduci uir, idq; peccando diabolum facere sinit fit insa disiam inducere in tentationem. I libentationem Deum nos inducere,est Deum voluntate kiudiciolustissimo nos explorare.miscerenta in te sationem,quanos tentas Diabolus est Deum permittere ut a Diabolo sollicitemur. e nos inducas in tentationem,
id est me sinas nos tentari supra id quod possumus: nec sinas Diabolumita nostentare, ut vel peccemus, vel prorsus deficiamus. Obiect Tentationes quaesunt bonae respectu Dei knt m D respectu Diaboli, o nihilominus in has nos inducit Deur. Ergo Deus est causa peccati.Resp. Fallacia est accidentis. Sunt peccata, respectu diaboli quia ille nos vult allicere ad peccata respectu Dei non sunt peccata.
quia sunt exploratio,inretractatio a peccayis. Item, quia
880쪽
quia sunt confirmatio dei Tentationes igitur in quantum sunt explorationes,castigationes,naartyria, immittit eas Deus: in quantum vero sunt malum, peccatum, Deus ea non Vult,quia velle est approbare αessicere. Vtramque porro quod ante breuiter attigimus)hic deprecamur, nostri videlicet explorationem sollicitationem ad peccandum. Petimus enim primo, ne deus nos tentet causa explorandi, sed cum conditione voluntatis ipsius,& si nos tentat, nos tamen non tentet supra vires nostras: it suggerat etiam nobis vires. Secundo, petimus ne sinat Diabolum, vel mundum, vel Carnem nostram nos solicitare ad peccatum aut si sinat, ipse nobis adsit, ne in peccara prolabamur.3. Quidsi liberare nbsa malo.
MAsi nomine intelligunt aliqui hic diabolum, aIi-
qui peccatum, aliqui mortem e sed optime comis piehenduntur eo omnia mala, culpa:&poenae,siue illa sint praesentia,sive futura Quum ergo petimus ut nos deus liberet a malo,petimus , i nihil mali nobis immis sat sed nos liberet ab omnibus malis praesentibus ac futuris, tum cuipq, tum poenae. 2. Vssi nobis immittas mala, ea mitiget in hae vita,ais insalutem nostram ea con-xertat, ut sint nobis salutaria. 3. Vt tandem in altera vita plene acperfecte nos liberet, absterga ab Ocidis nostis omnem lachrymam. Obseruabimus hanc petitionem esse sic reliquarum omnium extremam, ut ab hac ad priorem redeatur unde coeptum est. Ipse est perfectus seruator: non erit autem persectus seruator, sine hac petitione. Posterior ista huius petitionis pars priori Antithesis instar opposta, ostendit quo pacto sit intel- Iigenda prior pars Quum enim dicit, Sed ubera nos amati, ostendit nos inducendos esse intentationes, Mala ac proinde nos debere subiicere voluntatem nostram voluntati diuinae, uetercnς incidamus