장음표시 사용
181쪽
mero . de obitu Areopagitae non sunt loeuti: locuti sunt Hilduinianae Scholae paradoxa damus: Non sunt quidem locuti, quia propter
Ionginquitatem ter rum transitus ipsius panitus eis fuit incognitas. Locuti verbiunt, .uia Gracorum Maiores , est Athenarum incoia perhibent historiarum scripti , Dionysium βbrogato sibi Episcopo Romam adiisse. apud Gallorum gentem gurios marinvrio consummatum fuisse. Sed ut primam contradictionis partem confirmet Hilduinus, Consta tinopolitanum laudat Martyrologium, in quo, inquit, diem nataliti eius designatum , est quia Episcopus Atheniensium fuerit reperimus annotatum Et sorte illud idem, quod reperit Hilduinus, nos hodie reperimus in Gtiecorum Menologio, quod Card1nalis Sirletus Latine interpretatus est. Die III. Octobris: Certamen sancti patris nostri Areopagitae Episicopi Athenarum. Si modo consuetam in Menologio scribendi rationem consideres, ubinam quae pugnata est haec Christiana pugna, nisi ea in urbe, cuius Episcopus appellatur Areopagitan Hoc recentiores Graeci cum intelligerent, nouis rebus studerent, Menaeis magnis intule- unt , quae de gestatione capitis, de Catula,&aliis ex Hilduini in Sectatorum commentariis, Methodius, Syncellus, metaphrastes Graecestri erunt. Quare cum vitam Dionysi a Methodio Graece scriptam,in ab Anastasio Latine versam perlegisset Hincmarus, Recognoui, in uir, his ua ibi joripa sunt ea, qua in adolescentia legeram , consonare, videlicet per quos ac uallier
gesta mari ris beati Dion j sociorumaue elis, ad
Romanorum cognitionem , indeque ad Graecorum notitiam perueneristi
182쪽
Quod autem pertinet ad secundam contradietionis partem, nihil est, quo illa probetur, nisi forsan admittamus Methodium,4 quosdam recentiores GDecos, qui, ut iam ostentum est, fia tiuis Hilduini commentariis decepti fuerunt. Illos itaque Graecos habuit opinionis suae consertes, quos credulos inuenit, eos sectatores, quos instruxit, eos auctores, quibus argumentum 1cribendi dedit, eos denique testes, quos subornauit. Non repeto, quae alibi paulo fusius dicta
Denique recentiores Graeci, qui post Carolum Magnum vixerunt, scripserint, quicquid placuerit, eos hac sola Baroni j lege constringemus: Quia a recentiore Medore de rebus adeo antiquis sne aliaeuius vetustioris auctoritate profertur, contemnitur. At quae a Methodio, Syncello, ieetaphraste dicuntur, non modo sine alicuius vetustioris a ctoritate dicuntur , sed contra omnem retro Graecorum MLatinorum traditionem dicuntur. Quod si extra Gallias pedem mouere velit Samblacatus , inueniet Hilduinum aduersarias habuisse, de habere Ecclesias omnes, quae cum veteri Romano Martyrologio, quod Αdo descripsit, tum Nouantiquo, quod circcannum, D. Pataui Bellinus edidit, utebantur hodieque fortassis utuntur. Declamator audiat vetus Romanum Martyrologium quinto Nonas Octobrisci Athenis Dionysij Areopagita βb Adriano diauersis tormentis passi Septimo Idus Octobris: Parisiis Dion si Episcopi cum sociis, is a Fessem nino gladio animaduersi Hicne pateretur unus idem Dionysius, duobus in locis, in uno sine
183쪽
sociis,& sine explorato supplici genere, in s-stero cum sociis,4 cum explorato supplici ge
Nunc Declamator legat Nouantiquum Martyrologium, qua parte lic habet de utroque Dionysio Atheniensi, Parisiensi Calendis Octobris Tornaci Sancti Platonis presbyteri 9 mari ris, qui cum beato Dionysi Dissopo, fluisque sociis ab urbe Roma Galliam praedicationis causa expetiit, xc ut supra. Quinto Nonas Octobris i Natale
rum genera glorioso manyrio coronatis est, ut testatur Aristides Atheniansis, c. ut supra. Septimo Idus Octobris: metia Parisiorum natale Sanctorum Martyrum Dion siν Episcopi, Astici presbieri ct Eleutheri diaconi Eu, beatus Episcopus a Pon-rsca Romana in Gastiam prassisandigratia directus, inprafatam urbem deuenit ubi per am)uot annos commissem sibi pus ardente prosequens tandem Pra fetito Fescennino una eum sociis gladio animadversus martyrium compleuit. Porro de huius Martyrologi editione, usu haec tradit Scardeonius libro D. Antiquitatum Pataui classe, o Bestino non modica laudisui3 editio correctis Mart olu, quod olim, cum pro
sua raritat in oris tantum ct in Conuentibus p blice legeretur,mne huius ope factum, ut ab om-ηibus legatur. Ceterum haec omnia, quae tam mirabili Ec-
clasiarum cVM INTER E, TUM CUM EOs QUOD AB INITIO TRA DITUM EAE , On
sonsu notauimui, nisi concoquere possit Sambi
184쪽
datus , deuoret necesse est ut, quod facilius agnoscat ingenue, se rem historicam ex suis momentis non expendisse, sed vel odio viri toto orbe celebris, quem immaniter habet, vel studio declamandi ad Vetrinam actionem fuisse impulsum. In uno id fecit prudentissimus viri quod ab aliis factum improperat pagina V. CV I risurimi, inquit, undecunque gloria aura uia fit, e statim velis remi que contendor, sine astimatione virium sua=um forte aliquis has partes praecepit, ut per fortem aduersarium sese nobiliter. Quo in negotio, ut ille iuuenilem audaciam suo volatu, sic δc Samblacatus senilem prudentiam sua declamatione nobilitatam ad posteros transmisit. In altero potuit nobiliorem declamandi materiam seligere sed in utroque nouerit iuraveritatis, quam impugnat, supra omne odium, maledicentiam, docuiuslibet declamationis acer bitatem collocata esse.
QVONiAM verb Graeci veteres, dum de Areopagita sermo incidit, illum nunquam Parisiensis, ted semper Atheniensis Episcopi, Martyris nomine donarunt,inde conclusum est,qubdGraecis veteribus Parisiensis Episcopatus in Areopagita fuerit ignotus , indeque fictus, quippe
qui ea de re minime tacuissent. Declamator nunc pagina Li occurrit caussatus id non obeam, sed ob aliam omnino rationem factum,
quia, inquit, non tam occupanda sedis Parisiensis qua missa fuerat constitara, quam colloc da causa,
185쪽
ct studia propaganda fidei in Gallias venθsei. Non
auro contra carum emerim hoc genus responsit Quia Dionysius Areop. non tam venit in Galliam, ut Parisiensem sedem occuparet, quam ut diuersas fundaret Ecclesias, Pariliensis Cathedrae veteres Graeci mentionem nullam fecerunt, alias sine dubio facturi, si Lutetiae Parisiorum sedem fixisset. Commiseratione potius , quam risu digna speculatio. H. Cur quaeso non eius meminerunt, quod nouerant, scilicet Areopagitam non tam venisse in Gallias, ut futurum Parisiensem EpiscopRm, quam ut Galliarum Apostolum aritne Galliarum Apostolatus literis Graecorum indignior, quam Parisiensis Episcopatus, vel contra III. Martyrologiorum fere omnium, quae citauiamus, occursu perit haec hallucinatioci siquidem in illis disertissime legimus, Dionysium a Pont. Rom. missum in Galliam pradicandi gratia Lateriam veni , ubi per aliquot annos commissum sibi opus ardenter prosequens, tandem a Praefecto Fessennino una cum sociis gladio animaduers- martyrium compleuie. v. Si quis hac volatica usus responsone contenderet, Timotheum Ephesiorum, vel Titum Cretae Episcopum venisse in Galliam , is non alia coargueretur a Samblacato ratione, quam qua nunc in eundem retorta prosterneretur. Apage verb, qui veterem Ecclesiae disciplinam Sc quaesitas ex illa complexiones tam miserabiliter eludis.
186쪽
QVon Socrates in recensendis Pontificibus,
qui ab una sede in aliam migrarunt, Dionyui zon meminerit duo in caussa fuerunt pagina LI. aii. Vnum, quod ministerium Dionysi in Gallia non tam pro translati'ne , quam proinstitutis, βιῶ acceptum est. Sed quia istud nimium subtile est, ac delicatum, tribuere Socrati hebetis ingeni viro non audet, suum forsan sibi
reseruaturus acumen, quo nobis eximiam in instruendis erroribus felicitatem probet Alterum,qubd a Socrate eorum laurum soporum menιio
facta i , qtii ps Nicaenam Synodum mutata sede in leges deliquisse videbantur Cur ergo Socrates adducit cum primis Alexandrum ciuitatis cuiusdam Cappadocia Episcopum , qui dum Hierosolymam voti caussa contendisset, ab Hiero lymitanis detentus est, marcissi loco in Episcopatus gradu collocatus Quippe Declamatori visum est, Alexandrum, qui ad annum c. vixit post Nicaenam Synodum vixisse.
DIPTYc His sacris vim infert,&cuiusdam tortoris usus manu ex duobus Consetatibus duos Martyres facit pagina LIV. Syncellum&Methodiunia QMὸd si iactat, inquit, Synaxa ria, nos ad Syngelos Ῥεthodios martyres prouocemus Abeat ad Annales Ecclesiae, ubi, quo genere mortis occubuerint Syngelus, Metho-
187쪽
dius, leget. Bonus homo sibi semper videre vi detur Seuerum, quem fictis Martyribus debellet. Adhaec dissimulat, aut potius non capit, quam ob caussam acerrimi iudici scriptor adducat Synaxaria scilicet ut ostendat, quam absurdis se dictis implicent recentiores Graeci, qui Dionysium Parisiensem cum Areopagita confundunt. Ab hoc autem argumento quid aberrauit Immo scopum feliciter assecutus est. Etenim Graeci recentiores in suis Synaxariis eo deuene-ttin insulsitatis, ut Dionysium post martyrium, mortemque ipsam in Occidentem prosectum fuisse scripserint. At ver Samblacatus in suo Palladio, non quid rei sit, considerat, sed quid augendae declamationi inseruiat. Quo in opere fallum perinde ac verum, potest esse istiusmodi
Ceterum Methodium, Syncellum, meta phrastem ad Constantinopolitanos remitto, qui anno ccv. Dionysii Areopagitae caput Niveiloni Suessionum Episcopo dederunt Samblacatum quoque ad Suessionensem Ecclesiam remitto , ubi huius capitis, aliarum reliquiarum susceptionem Testum legat in eiusdem Processionali, tunc facundiae robur, quam voluerit in partem, flectat. ANIMADVERs Io XII.
DIONYsi i sui fidem de temporibus sic asserit pagina LIV. Si Seuerum, Gregorium obiiciat, ad Hilduinum o Hincmarum eum prouocemur. Itane Declamatorem docuit Tertullianus
188쪽
Dionysi fidem de temporibus asserere Maxime
verb, quia forte credit Seuero Gregorio antiquiores esse Hilduinum, Hincmarum, ut moram mter quatuor homines controuersiam dirimat te a foris ratio, ei praescribens ultoritatem quod antiquius reperietur, ct ei praeiudicans vitationem,
quod posterim reuincetur. Fieri enim non potest, quin ista velit homo , quem aluit schola Tertulliani. Quis enim vellet recentiores antiquioribus, veridicos fabulosis, non suspectos suspectis ita re historica comparare Sed ut hic nihil dissimulem, Samblacatus vi Vociferator Garsonius in excipiendo Seuero sic certant inter se, ut diiudicari vix possit,uter Seuerum infelicius excipiata Samblacatus Seuerum excipit pei Hilduinum, Hincinarum, qui sexcentis annis Aurelio Imperatore posteriores scripserunt,4 in ea rerum S temporum circunstantia scripserunt, ut non protestibus, sed pro aduersariis habeantur. Ille vero Vociferator Seuerum excipit, quia scripsit, quae non vidit, nec ullum qui videlit, ut sponsorem laudauit: at postea authores producit annis mille dc quadringentis Aurelio posteriores, quippe qui viderint, quae non vidit Seuerus, aut eos saltem, qui viderunt, laudarint. Qui tam nobile par Scriptorum noluerit septem Graeciae sapientibus adiungere poterit inter felices illos homines recensere, qui libro Odrsseae decimo Poetae carminibus nobilitantur. AN MADVERs Io XIIcl.
AGORε vi MVR egregiam omnino hominis sabulositatem, qua sic perorat pagina
189쪽
vir. Equidem se ad toga, aut armorum negotis animum referimm,si templa circuml'ieimm, omnia nobis Areopagitam exhibent. Declamatori morem geramus, inprimis ad togae negotia animum applicemus. Ad togam, ni fallor, pertinent, quae nostri Reges, quae Praesides Ecclesiarum de publico apud nos Sanctorum honore decreuerunt. Videamus igitur, quibus nominatim Sanctis feriatos dies esse voluerint,4 utrum in iis Declamatori exhibeant Areopagitam. In summa Galliae pace occurrit Carolus Magnus, qui cum Episcopis has festiuitates indixit
libro I. Capitularium num cxxiv. Hasunifesti Mitates in anno, qua per omnia enerari debent, Natalis Domini, Sancti Stephani, Sancti Ioannis ..uangelistae, Innocentum, octaua Domini, Epiphania, octaua Epiphania, Purificatio Sancta Maria, Pascha dies octo , Litania maior, Ascensi Domini, Pente- eo te, Sancti Ioannis Baptista, Sancti Petri or Pauli,
Sancti Martini, Sancti Andrea. Post Carolum occurrunt Ludovicus, Lotharius , qui praeeunte Concilio Moguntiaco libro 11 eorundem Capitularium num XXXV. de festiuitatibus ita statuerunt Festos dies in anno celebrare Fanximus , hoc est diem Dominicum Pascha cum Omni honore , sobrietate venerari,simili modo totam hebdomadam illam obseruare de crevimus, diem sicensionis Domini pleniter celebare. In Pentecoste similiter ut in Pascha. In natali Apostolorum Petri ct Pauli diem unum, Natiuitatem SanctMoannis Baptista Assumpti nem Sancta Maria , Dedicationem Sancti Michaelis, natalem
San ii ramur, Sancti Martini Sancti Andrea.
190쪽
ti natali Domini dies quatuor octauas Domini, Epiphaniam Domini Furi ationem Sancta Maria, ct illas festiuitates Martyrum, vel Confessorem obseruare decrevimus, quorum in unaquaque
Parachia Iansa corpora requiescunt. Festiuitates easdem Heraldus Turonensis Episcopus praescribit in excerptis capitulis , quae ad Sacerdotes xlericos Parochiae suae misit
Quid hic est, quod Declamatori Areopagitam repraesentet, quem paginabo queritur de sede dignitatis, de aeraοιnio cyalliarum detrahi, ubi eum consensus popularum collocauit Age verbeloquentiam suam flectat in Reges Episcopos, qui non perinde Dionysio Areopagitae, atque Martinora Remigio diem festum nomina isti indixerinta
Nunc ad armorum negotia animum conuertamus, quae Reges agitauere belli consilia, scrutemur, quae per Galbas armamentaria construaxerunt, singillatim exploremus. Quid tum de ἀmum offendetur, quod exhibeat Areopagitam Fallitur Samblacatus, si de Areopagita, Ἀ- reopagiticis dictum credat,quod de Cappa Sancti Martini in gestis Caroli Magni legimus: De pauρeribus, inquit Monachus Sangallensis, ea Eginhardus , quendam optimum Dictatorem , Scriptorem in Capellam suam assumor, quo nomine Francorum Reges propter Canam Sancti Mar rini, quam secum ob sui uitionem, es hostium ορ-
pressionem iugite ad bella portabant, sancta sua appellare solebant Ir huius rei disquisitione quid ego tempus ero, cum Hilduinus ipse .cuimu