장음표시 사용
151쪽
primis antiquam opinionem a noua secernere tum nouam antiquitate confodere, defixis per certas epochas veritatis excubitoribus Ziegatur ergo Libellus in relegatur, Areopagiticae opinionis, seu missionis assertum de temporibus comparebit nihil Pariuriunt montes, nahetur,
Falleris, inquit ante Hilduinum, qui fabulae reus agitur, magnum siquid apparet paginax L V. 4 Uva Quippe Coenobium Romae ab Stephano tertio in honorem Parisiensis Areopagitae constructum, coenobii idcirco cura monachis Graecis commuta est unde scholam Graecorum appellarunt Monasterium istud reuera magnum aliquid est,&illi magnurn idque duplex mendacium appingitur Negas sorsam assero Cnimuero Inprimis, quod monasterium Paulus Stephani successor a frundamentis excitauit, ut Paulus ipse docet in epist ad Ioannem Abbatem, Anastasius in ei uidem vita, Stephano Pauli antecessori falsb tribuitur. Deinde qui mona chi ex fundatoris instituto Graecae psalmodiae, carent, monachi natione tantum Graeci fingun-rur ingratiam Areopagitae. Rem alibi latius explicauimus. Tum ad extremum his duobus ingentibus mendaciis, veluti suepedaneis a Sam-blacato inuehitur nobilis Epitcopus , cum hac Nigraphe Ex Stephani ieri sententia Dionysius Parisiensis irim, qui A/e agita Spectatum admissi risum teneatis. Sic ergo nouit auctor fidem suam non de temporibus, sed de mendaciis
152쪽
TO et v sere quamus est Libellus, puerilis
declamatio est, historicae discussioni inopportuna, ea long insulsior, quam in Dialogo Hieronymus suggillat his verbisci Rhetorica ris ira diri utationum sinetis ad campos libera declamationis excurris Hinc de aulae deliciis,&de impati cum aduersario scribendi maiestate queritur, inde totam Galliam permovet, Tacros ordines etiam atque etiam rogat, uti periclitantibus caerimoniis, quae omnes casu proximae sunt, eant succursum : Hinc pietatem publicam, omne praesidium Galliae in discrimen adduci clamitat, inde Christianam Religionem in Gallia vix olim retentum iri, qua potest eloquentia contendit , nisi tandem Dionysius Parisiensis idem dicatur, qui Areopagita. In summa per totas tredecim paginas, quaera initium, magnam declamationis partem faciunt, detonantem plenissimis buccis Stentorem assirma-
cidimus, conclamata sunt omnia, si de duobus Dionysiis Sirmondi Differtatio vel ad momentum feratur. Ad tantam nugarum pompam, opparatum de auctore quid diceret Hieronymus Risimus, diceret vir grauis in te prouerbium, Cain metum vidimus saltilantem Dum amorem contrais dicendi sequeris , a quastionum lineis excidisti, more quorundam loquacium Potius , quam facundorum, qui cum dissutare nesciunt, tamen litigare non issen
153쪽
No solum auctor per paginas tredecuneo, quo notauimus, modo declamitat, Mi aduersarium de plaustro loquitur , sed, per
totum libellum, qua data p6rta ruit in vento fas quasdam amplificationes, quibus nihil praeter verae eruditionis succum deest, ruit in locos communes, qui si retorquerentur, confoderetur exespiendo, aut nullus esset respuendo: tuit in nonnulla Rhetorices schemata, quae non suntiis usu apud maturioris aetatis homines, sed apud literarios tantii adolescentes , qui iam tum primum in Aphthoni scholam ingrediuntur. His enim, dummodo certas quasdam locutiones, quas ex Tullio, aliis compararunt, inter sese
utcunque connexas in unam, aut alteram paginam protrahant , quaelibet sub anni principium iudici aberrationes condonantur. Denique a pagina xxxIv. ad paginam xx Ir panegyrim dicit Hilduino, Quem, inquit, mutitis annis ingenio parem neminem Gallia viderat.
Si audet Declamator Hilduinum Alcuino praeferre, qui Turonis tempore Caroli Magni scholas regebat in omni genere literarum sicil ris facit Hilduinum quam Carolum Magnum , cuius tam nota est in Capitularibus d aliis libris eruditio, pietas : Sic Nithardo Caroli Magni filio , Theodulso Ionae Aurelianensibus, suardo monacho Parisiensi , Agobardo Lugdunensi, Angliramno Metensi ighinardo Abbati, Amalario, Lupo Ferrariens , Rabano
154쪽
in Ioan Samblae Palladiam rasy
Moguntinensi, Hinclinaro Remens, ceteris Hilduinum anteponit. Qui sic sentit, nonne se prodit, in Hilduini Areopagiticis hospitem, Win illustrium huius temporis virorum cognitione peregrinum Ita nobis de Hilduino disserendum est, ut cum ei vera laus tribuitur, nulla falsa studio partium stingatur. Ceterum parem Hilduino neminem Gallia viderat unquam, qui cum illo ex Apostolorum Actis Areopagitam, genere nobilem, magisterio Philosophiae apud Athenas claruisse probaret, qui ex Eusebio Cesaiiensi Dionysium Parisiensem eundem cum Areopagita nobis obtruderet, qui testatis. sima Dionysi nostri miracula reticeret in eius vita, qui reliqua omni essiceret, quae Hiiaduinum in Areopagiticis effecisse supra comis
tium Seuerum aggreditur,4 ad paginam Vsque xxxv. pluribus modis vexat. Sed, ut cuius sint roboris machinae, quas adhibet, facilius appareat, duae in Seueri verbis epochae diligentet obseruandae sunt; una indefinita, altera definita haec prima Galliarum martyria speciatim designat, illa susceptam in Galliis Christi religionem respicit, in certa versatur compara tione, qua ferius trans Alpes, quam cis Alpes,
id est, serius in Gallia, quam in Italia susceptam Christi religionem historicus assirmat , dum quinque primas Ecclesiae persecutiones destria
155쪽
bit,acquis quid in qualibet persecutione passus
sit, ubi Christi religio suscepta erat, recenset. k--io, inquit, Antonini silio persecuti qui ra agitati, ac tum primum intra Gallias mari Havisa, serius trans Alpes Dei religione suscepta Via desis ergo, utrum in Seueri mentem penetremus , qui non de religione quomodocunque praedicata, sed suscepta loquitura De prima epocha, cui nomen Indefinitae damus, nihil est, quod multum laboretur. Nam licet vera essent omnia, aertulliani praescriptionibus consona, quae Declamator ex victore primo, Ioanne quinto Gregorio secundo, Pau- Io primo , Paschali primo Gregorio septimo
voce tenus laudat, illorum tamen ne unum quidem verbum huic epochae aduersaretur , nisi forsan vellet citius Gallos, quam Italos, citius Viennenses, quam Romanos, aut saltem aeque
citd Christi religionem suscepisse. Hoc autem si persuasum habet, nunc toto Philippicae,& Verrinae eloquentiae campo decurrat in Innoce rium primum, qui ad Decentium scribit, mania festum esse in omnem Italiam. Gallias, Hispanias, Africam , ataue Siciliam, Insuiasique inteνiacenter, nullum instituisse Ecclesias, nisi eos, quos venerabilis Apostolus Petrus, aut eius succe seres constitu
Quod autem pertinet ad secundam epocham, tantisper expendamus, quid illi contrarium asserat Declamator. In hac epochai rhodum, saltum esse quis non videt 3 Declamator pagina xVIH duos Viennenses Episcopos obiicit, ante Aurelium Imperatorem pastas Verus, inquit,
156쪽
anaus dem sanguine sancirire. Sed quo tandem
Idoneo teste probat a Nullo pio su
Itane vero primorum Galli martyrum fidem de temporibus asserit Itane, Deus immortalizconstat egregia illa, dc Ibeia plena ostentatio
nec vetus Romanum Martyrolostium Tis Iala
transscripsi, nec illud, ora Σαὼἡῖ Romanae Pataui a Berico hi risiis et Tr
circa annum MD deinde Venetiis recusum annMDx Lix. Inter Martyres, vel Confessores recen
siit , quem nec suardus per antiqua sapiens Mawyrologia, nec Ad Viennensis ipse in Maetyrologio nouit, etiamsi prae ceteris illum no visse debuerit,' in fastos Eccles retulisse erumenimuero demusis purum putum est Bedae Martyrologium . quod habemus,4 ab eodem Verum in eo positum, Maccuratum praeterea esse Adonis Chronicum , ubi Verti, sLViennensis Episcopus legitur , istud quaeso ad
Declamatoris negotium quid refert utrobi ueenim apud Baroni Martyrologium, eruuConfessis est, non Martyr Vter ergo peccavit Seuerus, an Declamator, qui ero martyrium dimisso pudore assinxit 3
De Zacharia autem, quid ipse sit . quoi
157쪽
nere mortis obierit, nemo ante Adonem meminit nec etiam Ado meminit eo maxime in loco, ubi meminisse debuit, hoc est in Martyrologio. uare vehemens coniectura est, vel Zachariae me elytium ab aliis insertum esse Adorus Chronico, vel Adonem in Martyrologio tacitum Zachariae martyrium praeteriisse, quod 1lle Chronido inseruerat, rerum Zachariae minus peritus.
Et sane siquis Adonis Chronicum paulo diligen- urinspiciat, nobis facile concedet, apposite distesta non es quae de Viennensibus Episco-oit seribit. Atque ut de aliis nunc taceam, Concilium Arelatense primum ad annum D CXXXV. edit Paris ann. MDxII. vel ad ann. ccxxii edit Colon ann. MDCxVIII collocat, in eo
Claudium Viennensem Eestopum, cum tamen ex substriptionibus non Claudius , sed Verus Concilio interfuerit. Quare sortassis Ado, vel Agonis interpolator Verum illum ad Neruae tempus reduxit, Claudio in eius locum subst tuto Deinde etiam non multum Improbabiliter diceretur , ab iisdem presbyterum Zachatiam, qui Lugduni sub Aurelio passius est, ad Viennensem Ecclesiam translatum uille bea& de hac re,in de integritate Chronici, sine fide veterum exemplarium pronuntiare nolumus. Id autem Ado scripserit, quod in illius Chronico de Zacharia legimus, quid tum negamus auctorem , qui ad annum DCCCLX scriput, legitimum esse testem aduersus Seuerum , qui
circa annum ccccxx ex maiorum monimentIs,
incorruptis Martyrum actis histor1am composuit Etenim cum recens adhuc esset susceptae
158쪽
in Gallia religionis memoria, nec ulli per tempus licuisset acta Martyrum interpolare potuit sine dubio Seuerus , quam do certiorem de Martyribus historiam scribere. Romanum Galefinij, vel Baroni Martyrologium exadonis Chronico Zachariam Martyrem fecit, non ex Romanae Ecclesiae traditione, cum ne Zachariae quidem nomen legatur in veteri Romano Martyrologi , quod exscriptum est ab Adone, cum Aquileiae versaretur, vel in illo Martyrologio , quod ad usum Romanae Ecclesiae primum Patauij circa annum MD. deinde Veneriis Mi a PT typis mandatum est. At primum Galliarum Martyrem, ut volunt, tandi Gallicanae Ecclesiae, tandiu Romanae incomitum fuisse, quis in animum facile induceret suum Declamator alios Martyres quatuor sic profert in lucem pagina xxIV. Inter eos qua Nerone persequente supplicio assecti sunt, Fronto Petragoriorum, Sabinus, ct Potenιianus Senonum. cherius Trevirorum ponti es celebrantur. Rursus
ita fidem rerum ostentat, sub testibus consignatam veritatem, celebrantur. Non de Saul-niani, & Potentiani martyrio, sed de tempore martyri, disputamus. Hos quidem Ado in Martyrologio ab Apostolis, suardus vero Adone vetustior, Senonibus vicinior, non ab Apostolis, sed LPontifice Romano missos scribit. Vsuardum sequuntur multarum Ecclesiarum
Martyrologia, in quibus mParisiense, .hodiernum Romanum. Quid ergo sibi applaudit
confidentissimus Declamator forte Romanum
illum Pontificem esse contendit, qui sub Nero-
159쪽
ne vixit At illud essiciat per eos scriptores,qui Seuero rem melliis nouerint, quippe per anti- uuiores, aequales, vel suppares. His enim
sunt, nisi cadat Seuerus, in aeternum statat Sa-uiniani, Potentiani historiam , quae apud Mombritium .alios legitur, si proponat, det legitimum,& certum tempus, quo scripta et PeYpendat, quae vir illustris Papirius Massonus censuit de vitis Sanclarum, in Historia calam1t tum Galliae, Millum postea declamitantem audiemus. Interim vero discat, Bellarminum, cui nonnihil opinor in iudicio librorum tribue dum est, ex nostra seueri auctoritate inerari Martialis Lemovicensis epistolam confixisse. In eadem, inquit, epistola cap. viii. cuauandam in ipsa Gauia martyris coronatam Id, - repuνnat Sulpitia libro II. Sacra Hi na, ct Gregoris Turonico libro I. capite xxvm. Hi narianorum, qui scribunt temporibi M. Antonini primum intra Galilas martyria visa. Declamator 1gitur videat, quantum 1 grauis Seuero, cGregorio tribuat , qui e Gallis primi, primos Galliae Martyres suis temporibus assignatos, posteritati commendarunt. Et revera praeter Samblacatum, Imiles Antiquarios, Seuero Gregorio nullus anteferret hominem, qui, dum Samianii Potentiani vitam exeqvitur apud Mombritium, hos e numero septuaginta duorum a Sancto Petro mitas, Savinianum Pr1matem Galliae constitutum asseuerat. De Euchario Treuirensi, de Frontone Petragoricensi , ut nunc illorum missionis epocham
160쪽
omittamus, quid sibi vult Declamatorci Hos
veterum nemo, hos recentiorum nemo , quod
sciam, quamlibet fabulosus Martyres appellat: Consetarum numero Martyrologia adscribunt uniuersa. Tuam hIc fidem dc frontem Sambla
DES AMATOR mal respondendo seipsum superat, dum ad Gregorium Turonensem accedit pagina xx Tv. XXV XXVI. XXVII. XXVIII. XXIX. xxx. Et primo quidem nugatur, septem antistites, quos ex deli maiorum recordatione sub Decio missos tradit historia Sancti Saturnini Martyris, d confirmat Gregorius, omnes aetate Apostolorum vixisse. Quod si semel admittatur , quarillaeso in re fidem unquam merebitur historia Sancti Saturnini, quae ab homine vel olosae vel Tolosatibus vicino confecta est Dina etiam in re fidem merebitur Gregorius, qui primi Ecclesiae suae antistitis aetatem turpiter nesciit, qui libro x Historiae cap. xxxI. falsum, supinae ignorationis plenum tempus assignat Gatianora ex hoc unico commate censeatur , quantum sit in Declamatore iudicium, quanta ingeni perspicacitas Secundo ut Septemviros Apostolis aequales fuisti probet, omnium auctorum vice ad famam recurrit quos, inquit, vixisse Apostolorum atate constans est fama. Sic fidem de temporibus asserit Oeclamator. Tu mihi n0n credὶs, amice lector, nec moleste fero quis enim crederet sine