장음표시 사용
241쪽
VIA VITAE. 23 inquit: In mandatis eius delectatur valde, hoc est,cum summa animi voluptate praestat Deo debitum cultum oboedientiam iuxta mandata ipsius. Ab hoc vero Dei cui tu haetenus multis annis scede aberrarunt Papisiae,qui perpera docent Deum colen dum praeceptis hominum, omnem Dei cultum alligant hi ordinis sacerdotibusvimonachis , quos solos recte seruire Deo, Schabere etiam opera supererogationis vendibilia, manifestis tamen impos uris ac quaestus gratia , asseuerarunt. De hoc igitur quaedam addam,unde quisque discat suum recte formare iudicium , de vero Dei
Cultus Dei est opus a Deo madatum foctu ex fide incelebratione gloria Dei principaliter. In hac definitione tria sint quae necessari cottinguntur in vero Dei cultu. Primo materia quae est opus mandatum' eundo causa videlicet,ut fiat hoc opus ex fide in Iesium Christum. Tertio finis nempe gloria Dei, quam resipicit operans,Vt coelesti patri hoc modo si oboedientem declaret.
242쪽
23 v I A ITAE.Qubd cultum oporteat esse opus a Deo
mandatum, docet nos ipse Deus apud Ieremiam cap. 2o.In praeceptis meis ambulate,&non in praeceptis patrum vestrorum, Et Christus,cum inquit, Frustra me colunt docentqs do strinas, mandata hominum, hoc est , putant me coli, cum ea satagant,
in quibus homo iudicauerit Dei cultum situm esse,sed toto coelo aberrant, suorsi laborum oleum de operam perdunt. Et
Paulus clare damnat omnes ἐθελο ησκειας, hoc est,cultus,quos homines bona, Vt VO-cant, intentione excogitant. Hinc constituitur regula haec Quod nullus cultus Deo
acceptus iit, nisi quem ipse Deus proprio suo verbo ordinat ac homini commer' lat. A verbo enim pendet puritas , sanctitas cuiusque operis. Deinde fidem necessario requiri ad rationem cultus,hinc patet, quia Deus requirit cultum purum &syncerum, qui exhiberi non potesta quoquam, cuius cor omni bominanda spurcitie contaminatum atque coram Deo foedatum est. Affirmat autem Paulus,corda infidelium impurati contaminata esse,necesse est igitur,liorurn opera,quantumuis speciosa splendida existant coram mundo,esse abominabilia soram Deo. Vnde ad Romanos inquit Paulus
243쪽
lus, micquid ψ est ex fide, peccatiim est. Et ad Hebra os, Impossibile est placere Deui: ne ii de . sed quid igitur efiicit fide. Fides
purincat cor nominis. naita inquit Apostolus side purificans corda. Hoc autem fit, non quod eam emcaciam obtineat fides stra natura, sed quod sanguine Iesii Chri
sti asperganturivi inquit Apostolus J con
scientiae credentium,quo mundantur ab omnibus peccatis eorum mortalibus. Cultum praeterea respicere gloria Dei principaliter,docet Paulus inquiens Omaaia facite in gloriam Dei. Cum enim creati simus atque etiam insuper redemti, ut celebremus Deum, decet profecto nos debitum Deo praestare cultum ob mandatum ipsius. Opus igitur hac ratione faetum, iuxta mandatum Dei,ecfide, in gloria Dei, sanetus&purus adeoque Deo placens Vocatur cultus. Sive igitur internum aut eXter num, siue e Ximium, aut vile sit huiusinodi Opus censetur tame Dei spiritualis cultus, eo quod non excarne, sed ex Spiritu fidei, qua respicit gloriam Dei, proficiscatur. bicunque autem horum trium aliquod desideratur, ibi no meretur opus hominis dici Deo gratus Macceptabilis cultus Pharisaeus ille, cuiua meminit historia Euangelica,
244쪽
pelica,& Cornelius ille auliciis, te quo scribitur in actis Apostolicis,dederunt eleemosynas,quarum beneficio multi sibilitati ac consolati sint. Hic eadem sunt utrinq; pe-ra,nihilominus ingens est Eleemosynarima utriusique discrimen Eleemosynae Pharisaei non fuere cultus Dei,quia nec ex fide proficiscebantur nec tendebant ad gloriam Dei. Cornelius autem quamuis non erat plene institutus in cognitione Christi,tam cum crederet& expectaret salutem atque erogaret Eleemosynas fias e mandato diuino in loriam Deli pauperum stolatium, fuerunt ipsius Eleemos nae cultus purus, sanctus atq; Deo acceptus.Ideo dicit Cornelio angelus,Act io Orationesvi Eleemosynae tuae ascenderunt in memoriam in con
Pugnant David&Scipio, terque contra sitos hostes. Fuit aute cultus Dei bellum Dauidis,& non Scipionis Dauid enim habens mandatum Dei credit& gerit bellum in gloriam Dei, defensionem populi huius. Scipio vero quoniam caruit&mandato Dei,&fide, nec quaesiuit gloriam Dei, fueriit ipsius bella tantum impiae crudeles homnati lanienae coram Deo. Ad undem modum duae ancillae, qua
245쪽
rumina timens Deum, altera nullo timore Dei praedita, quamuis occupentur noeodem labores, purgantes vestimenta a Ut calcearnent irdibus,aut aliud quodvis herae mandatum exequentes , tamen illius opera tantum sint cultus Dei,cum fiant ex fide iuxta mandatum Dei, prae cipientis obcedientiam ministrorum erga Dominos,verum huius impiae vitae opera, licet specie tenus praestantiora appareant, non sunt cultus Dei, cum contaminata sint haec cordis immunditie Toeditate interna.
Simile erit iudicium de alijs quoq; factis,
& omnino nullii opus quantumuis splendidum ac speciosum,a pelletur cultus Dei, nisi sit mandatum a Deo,& fiat a credente ac timente Deum in celebrationem nominis ipsius. Sufficiat haec de cultu Dei dim
isse ex quibus facile est intelligere quid sentiendum sit de Antichristi Romani is sis, Vigiliis, Rosariis, huiusmodi multis
in numeris nugis & commentis,quae subii tuto sanctitatis&cultus Dei,contra manifestam totius scripturae veritatem, venditare audet.
Tertia conditio timoris Dei est, quod timens Deum, studiose caueat sibi ab im
postvrisin insidijs. Huc facit illud Syracidae
246쪽
r; v I VITA E. cidae cap. 33. Timenti Dominum non occurrent mala,sed in tentatione Deus illum conseruabit &Iberabit a malis Inter multos autem hostes,cum quibus conflidi artoportet Christianu. tres sunt praecipui, quii pilus salutem impedire conatur, nimirum caro mundus,&diabolis. Caro, hoc est, prudentia sapientia humana, aut Deum ipsium vult reformare&huius colendi rationem praescribere, aut hoc si is cupiditatibus & voluptatibus agit ut totum hominem a Deo auertat. Dicitur autem caro&sanguis velle Deiana reformare,atque huius colendi rationem praescribere, cum instituit homo cultum aliquem diuinum,non mandatum a Deo quem ad
modum in Papatu faetum est:& hanc quas immotam obseruari vult regulam, quod quicquid fiat bona intentione , placeat Deo. His se opponit timor Dei, cogitans huiusimodi stiggestiones esse insidias diaboli, agnoscit Deum sapientiorem, quam Via puluere& cinere doceri indigeat aut velit. Qui igitur Deum timet de bona intentione, quam Vocant, sic sentiat. Quod ii bona intentio dirigatur verbo Dei,prodest, sin minus, periculosa, si pugnat cum verbo Dei, est plane noxia perniciosa. Quicunque igitur instituit cultum diue yecca pravesca peti a Pessi
247쪽
sium a mandato in I, is quadrupliciter
Primum, it reus defeetioliis, eo quod veri cultus Dei regulam nempe verbuni Dei deserat. Deinde ,incurrit temeritatis vitiu, quod ausit cultum a Deo non praeceptum introis
Tertio, horribilis superbiae nis tam sibi- ipsi inurit,' existimat se audiru cultum Dei ultra quam Deus ipse praeceperit. Quarto, peccat Xemplo, quo ali ad Gmiles superstitiones inuitantur. Si quis hu . ius rei exempla requirat, inueniet ea non solitia magna copia apud Papistas,uerum etiam forte inter nos ipsbs. Videat itaque unusquisque, ne quid temere tentet, aut instituat absque mandato Dei. Deinde utuntur etia caro danguis domestici sutri innati hospitis consilio,&ia orijs corporis voluptatibus atq; delitijs in temperantia atq; incctinentia nititur tota homine avertere a Deo: hisce aute opponi: se timor Dei,& ab una parte Domini nostri Iesi Christi atq; sanctorum huius exempla inculcat,ab altera vero parte commemorae in stelices eoru casus miserias,qui a Deo defecerunt,cuius rei etiamnum hodie ex empla manifesta stulti Muna
248쪽
Mundus quoque insidiatur filii Dei,
quos prauis consiliis& exemplis, honoribus, voluptatibus, diuitiis&reruna succes stibus conatur a Deo educere. Et Ecclesiae Christianae non tantum crucem dc tribulationes exprobrat, verum etiam pers eqvltur,ri occidit omnes quotquot Chtaltum confitentur. Hisce mundi occultis insid is& mani sestis iniuriis opponit timor Delexemplum&voluntatem Christi, etiacaciam&gaudium in Spiritus ancto, coelestes diuitias vitae aeternae,consolationes Spiritus sancti siubcruce,&falutarem ustoriam in
Christo Iesi, quam pii omnes plene obtinebunt, quando Sathan cum suis membris abijcietur in poenas inferni aeternas. Diabolus praeterea mendacio 'o cidio grassatur aduersius Christianos Contra hunc pugnat timor Dei gladio spirituali,videlicet verbo Dei, certus de Victoria consequenda per Dominum nostrum telum Christum, quemadmodum in hoc quarto membro nunc porro dicetur. Quarta timoris Dei conditio est, ubdimplorat auxilium aduersius hoste hos ho stes, carnem munduin diabolum. Huius meminit Syrac. cap. o Timor Domini nihil deest,nec est cur in eo opem desideres.
P tantis imum autem dc summum praesidium sies,est
249쪽
aes alait: VIA VITAE. δ' fidium aduersius omnes Christianoru hostes,est seri S ardens inuocatio veri imni potetis Dei. Quod fatetur Salomo cum inquit Turris fortissima nomen Domini, ad ipsum confugit iustus&eXaltabitur. Et Deus i sie in Psalmo: Inuoca me in die tribulationis,&eripi a te,&glorificabis me. Quoniam igitur Christianorum ua omnibus aduersitatibus are praecipua est oratio fidelis,paucis indicabo,quid de oratione Christiana sentiendum sit. Nec arbitror opus esse refutare diabolicum illum errorem , quem Papa inuexit de inuocatione
sanctorum, quae nihil aliud est quam mera fili Dei IE sv CHRI S I blasphemia. Cum enim expresse in suo verbo mandarit Dirus ut ipsi soli confidamus,&eum
solum invocemus, nec ulli creaturae hunc tribuamus honorem, profecto secus facientes, prauiter delinquunt, turpiter sie- ducisse patiuntur,instinctu diaboli, a vero mediatore Lintercessore Iesu Christo. At Qui Deum timet, is obtemperat Delman dato, quo se solum inuocari praecepit, Mconfidit promissionibus diuinis, inprimi SChristi promittentis, ut quicquid petIeri mus in nomine eius id accipiemus, modo firma fide petamus, nihil quicqua de
250쪽
uidigitur et oratio Christiana'
Christiana oratio non est verborum batistologia aut multiloquium , quemadmodum falso existimasse hypocritas indicat Christus, Matth. 6. sed est intimus cordis gemitus, quo eleuatur anima hominis ad Deum,in aut agit ipsi gratias pro acceptis per Christum beneficiis, aut petit aliquid in nomine unici nostri mediatoris IesiuChristi certo statuens se exauditu iri apud Deum Moses orat leuatis in coelum manibus, nullo labioru ipsius motu consipe sto. Corde enim clamabat,in resipondebat ei Dominus dicens quid clamas ad me Et David inquit Ad te Domine leuaui animam meam. Ex hisice duobus exemplis patet, quod Vera oratio non sit labioruni inanis strepitus, sed ardens cordis gemitus postulans auxilium a Deo. Quorsum igitur verborum recitatione utimur,genua flectim pectus tundimus, oculos inter orandum attollimus in coelumφ Hicce gestibus externis utimur, Ut eX- citetur pect' hominis ad serio precandum, ut sint cogitationes magis intentae ad res petedas, Ut Deus anima pariteri corpore celebretur, utque publice corporem ore profite-