장음표시 사용
521쪽
possibile prorsus, Deum ita apud se statuere volo saluare Pe-xrum, si contingat decessus in gratia, nunquam X titurus.
Respondeo , negans antecedens, quoad tramque partem l dummodo decretum conditionatum , pro signo , quo conci . I .
pitur a Deo , nec positive inducat, nec positive e X cludat ab hii tam
solutam existentiam conditionis, sed ab utroque praescii dat
sicut scientia conditio nata, nec positive exigit, iacet post tme pia ali- excludit absolutam existentiam conditionis, sed ab utroque 'μ-2 ,.
praescindi potens coniungi, tam cum existentia conditio- qua hutianis quam cum illius care ia. Ad prioris parti illius ante- quampo; cedentis probationem concesso antecedente , es utramque consequentiam , quia decretum conditionatum , nanee inanec Um decreto purificante conditionem si iliciens est ad possitionem effectus , unde nouum decretum absolutum illius, cessarium non est , nec cum carentia illius lupe fluit conditionatum. Ad posterioris partis probationem , negamus
consequentiam , quia licet conditio nunquam sit re ipsa absolute ponenda , nec decretum conditionatum inutile est, cum praestet specialem effectum, scilicet determinare Deum ad positionem effectus, si ponatur conditi, nec fatuum , aut impossibile, quia non vult heri te, si ponatur conditio nunquaponenda sed praescindendo ab ea, quod aliquando , vel nunquam ponenda sit, in quo nulla est fatuitas nec impossibilitas, etiamsi positio vi non positio absoluta conditionis sit in manu Dei, nam sicut Deus potest sua decreta conditionale ut quo , siue per modum conditionis cognoscere, ita b velle obiici esse indes, ut decretum conditionatum praelcmdat tam ab eo, quod conditio aliquando sit absolute ponenda, quam ab eo , quod nunquam sit ponenda , debet procedere tam decretum purificandi conditionem aliquando, quam decretum nunquam purificandi id non potest est ergo Maior certa videtur, nam ex vi illius praecisionis decretum conditionatum est de se coniungibile tam cum decreto purificandi aliquando conditionem, quam cum dccret nunquam purificandi
522쪽
rificandi, quae coniungibilitas stare non potest absque aliqua
prioritate ad utrumque decretum Minor probatur, quia decretum conditionatum, nec pendet a decreto purificandi aliquando conditionem, nec a decreto nunquam purificandi illam meque ista pendet a decreto conditionato ergo istud praecedere non potest decretum nunquam purificandi illam Antecedens videtur certum quoad primam partem, quoad secundam probatur. Nam decretum purificandi conditionem potuisset in Deo existere, etiamsi nihil conditiona te decreuisset, cum sit decretum efficax absolutum volens existere rem illam , quam tanquam conditionem assumit decretum conditionatum quod nulla ratione pendet a decreto conditio nato idemque est de decreto nunquam purificandi conditionem ergo. g. Respondeo, decretum conditionatum praecedere quidem voluntatem, tam purificandi aliquando conditionem, quam voluntatem nunquam purificandi illam , non tamen praecedere absolute M peries; sed per accidens, d ex suppositione , quod sit decretum iam istud suo modo tendendi, praescindente tam ab absoluta positione conditionis, quam non positione illius de sua coniungibilitate , tam cum decreto purificandi conditionem , quam cum non purificant , reddit utrumque decretum a se dependens, cum tamen neutrum absolute, ter se a decreto conditio nato dependeat. Hinc colliges, scientiam visionis de conditione aliquando purificanda, vel nunquam , etiam esse posteriorem decreto conditionato, propter eandem rationem , atque adeo non posse Deum concipere ex illa decretum conditionatum, sed ex so-
la simplici intelligentia...... Objicie tertio decretum conditionatum esticax, v. g. coninhi si serendi Petro gratiam, si poeniteat .vult conditionem cum conditio haec sit illius obiectum non conditionale, nam admittenda es-st lui. set conditio conditionis sine terminori ergo absolute ergo: ό. 2 ςum .essica , infert illam absolute existentem atque adeo quis ''non praes indit ab absoluta existentia ac non existentia con
523쪽
DI SP. vlt. Diuisiones decret. Si I. V. 97
ditionis. 6 ond o decretativi conditionatum velle quidem conditionem non tamen absolutes, nec conditio nate, quod qua ratione noua conditio opus esset , sed conditio nate ut quo , siue per modum conditionis , quod coniungibile est deses, tam cum existentia conditionis , quam cum non existentia illius. Ex dictis collige discrimen inter decretum conditionatum so .
dc disiunctivum. Nam primo, conditionatum vult obiectum De etide terminatum , si talis conditio ponatur , ita ut ex parte ob lecti correspondeat illi conditio i decreto autem illunchiuo a iuricti
non correspondet ex parte obiecti disiunctio , neque condi
tio. Secundo , decretum condicio natum vult determinate ori obiectum si talis conditio ponatu i decretum vero disiunctivum nihil vult determ male Tertio , decretum disiunctivum determinat Deum ad carentiam possibilitatis utrumque simul obiectum omittendici decretum autem conditionatum non ita , sed cum illo potest Deus absolutam existen tiam effectus simul, d condicioni, omittere. Obiicies quarto futurum conditionatum hon est actu bo
num, sed effet , si conditio poneretur ergo neque potest
Deus illud actu velle. Re Jonde futurum conditionatum esse natum .i intentionaliter, obiecime bonum, quamuis non sit bonum actu i exercite existens;& hoc suis ceres, ut possi Deus il a. ἡ 'lud velles; sicut similis veritas susticit, possu Deus illud cog - '
noscere scientia conditionata. Et similis bonitas, possu Deus conditionat promittere. Et in nobis in contractibus, S promissionibus conditionatis res est clariissima. Quae res primo , sub qua conditione postre Deus decerneres cialiquid conditio nate P. Oarius prologo de gratia cap. 8 P . . num. 14.m sequentibus, s P. Petru Hurtad de Incarnati ne disput io se l. . . O . existimant non posscte Deum de cernere obiectum sub conditione non pendente a creata ii bertate , sed a solius Dei benepl cito. Tum quia decernere
Deum aliquid sub conditione a solo ipsius nutu pendente , si mulque absolute excludcrc ali conditionis existentiam R R e vidctur
524쪽
videtur nugatorium. Tum etiam quia decreto conditionato Deus paratus esset, non elsci ad exectitionem obili Esset quidem, quia ea est decreti conditionati natura dion 1 se quia conditionem ab ipso ad executionem obiecti deni- natam , pro solo suo beneplacito excludit Haec tamen sen-PAldret tentia non placet P. Ald rete de Incarnatione disput. 26 laci. t. V R h- ne P. Riba tenerrae hic disputat. r. cap. 3. a Vmς
s Censeo prim non posse Deum decernere aliquid Dat
D ςxςIV conditione metaph Τ sic connexa cum effectu. Ducor, quia
'hi taἡ huiusmod i decretum esset omnino otiosum utile. Nam hi si e munus decreti conditionati est , determinare Deum ad executionem obiecti , si conditio ponatu : si autem ista sit meta-;: pristi ' physico connexa cum tactu, Deus independenter a decreto hyὶς conditio nato, est summe determinatus ad postionem stasi ' Cctus, si existat conditio metaphysice connexa cum illa 'mofutil si prorsus impotens, ad suspendendum effectum ea conditione posita, cum implicet existere istam , dc effecti in non existere' ergo minus decreti conditionati esset prorsus otiosum 4 nullius utilitatis in Deo , quod non patitur c creta libera multiplicari in Deo. Quod verum est siue conditio pendeat a creata libertate , siue a solo Dei beneplacito. Censeo secundo meum posse decernere cretum sub PQ ς' conditione quacunque nonconnexa metaphysice cum esse-e PE E ctu etiamsi physice aut moraliter connexa sit siue pendeat stς ψ creata libertate , sue a solius Dei beneplacito : hoc enim:. discrimen lassiciens mihi non est.Moveor quia Deus,etiam- 'hdixin cotiditio sit physice, aut moraliter connexa cum effectu,
est omnino liber,in indifferens, tum phys de , tum morali- m 1 te ad exequendum vi suspendEndum effectum posita con-.Car ditione , cum connexio tum pli sica, tum moralis suo effectu possit a Deo frustrari , t ostendimus agentes de necessitate inorali: ergo talis conditio locum dat decreto conditionato infallibiliter determinanti Deum ad ponendum effectum , si Enax cotidituo. Confirmatur utraque nostri asserti pars,
525쪽
D 44. vlt. Diuisiones de retorrit T. V. 99
Nam munus decretorum efficacium est determinare eum det se indifferentem , ad exequendam existentiam Obiecti, modo quo illam vult unde ii Dcus antecedenter ad decre tum absolutum Petri, ex se esset absolute determ matus ad existentiam absolutam Petri, nam posset illam decreto libero
absoluto decerneres ergo neque conditio nato , si antecedenter Deus ex se sit conditionate determinatus. Qigando autem conditio est metaphJsice connexa cum effectu Deus ex se,i antecedenter est determinatus ad effectum, si ponatur
conditio , non vero aliter Vergo. Obricies, Deus decreto conditio nato vult concurrere cum
arbitrio creato ad amorem , si voluntas creata ad thim se determinet similiter ad odium huiusmodi autem conditio est metaph γ sice connexa cum estectu ergo Deus velle potest obiectum sub conditione metaphysice connexa cum illo Minor certa est iam implicat existere determinationem creatae voluntatis ad amorem, vel odium me concursu Rei comitante. Maior probatur, nam Deus vult concurrere ad amo, rem , idemque est de odio dependenter a determinatione voluntatis creati, cum ita non aliter, salua nostra libertate, concurrere possit , id autem est velle concurrere fiamorem, si voluntas se determinet ad illum ergo. Respondeo negans maiorem Deus cnim vula concurrere ad amorem cum voluntate creata, non decreto conditionato, sed absoluto inem caci, seu melius susticienti, ut tradidi disp. i .de scientia Media lech. i. Ad probationem concessa maiori, neganda est minor , nam velle concurrere ad amorem dependenter a determinatione voluntatis, aliud re non est , quam velle Deum , quantum est cx se, actionem amoris, quae indivisibiliter est determinati creatae voluntatis, concursus Dei simultaneus, nec aliud sibi vult particula illa
Quae res secundo, An possit Deus decernere aliquid sub conditione omnino neccisaria, vel existente , vel possibili
Deus vult con currere itate ad a. ore decreto
526쪽
omnipotentia, vel si Paulus sit possibilis, aut chymaera ima possibilis. N qui Re Onde negatiue, quia independenter ab omni ecroto . ur a. libero scientia necessaria cognoscit Deus per suam omnipo-eexnex tentiam existentem possibilitatem Petri, d impossibilitatem: .. : bymaeraeci ergo sub nulla eorum conditionum potest decertati nere Petrum. Consequentia constat ex dictis Nam decretum sub conditione existentiae, praescindit tam ab existentia in re exercita, quam carcntia illius, d est oniungibile cum qualibet earum , quod impossibile est praecedente scientia visionis conditionis existentis. Similiter decretum sub conditione possibilitatis Pauli, praescindit tam a possibilitate in re, quam a carentia illius, estque coniungibile cum qualibet earum quod impossibile est praecedente omne decretum scientia necessaria possibilitatis in re. Idemque est de impossis bilitate chymaerae : ergo Deus sub conditione necessaria concipere non potest decretum conditionatum Sed obiicies contra quaesiti utriusque resolutionem Deus cribEu habet virtutem conditionate productivam Petri, si possibilis poten sit conditio autem possibilitatis Petri,in necessaria est , ci pinu metaphysice connexa cum Petro cum sit ipse Petrus ergos possibi etiam poterit Deus decernere Petrum existeres, si possibilis sit. Resstondeo concessis praemissis , negans consequentiam.
eernere Ratio est , quia utus conditionax productiva Petri, ei pera ἡ hi sectio Dei necessaria, eamque non praecedit scientia neces νι ies, saria, possibilitatis Petri in re. Vnde ex nullo capite impeditur Deus ad virtutem productivam sub conditione necessaria, & connexa cum effectu, imo si ea conditio necessaria non esset,i connexa cum effectu, nec virtus productiva necessaria Deo esset. Decretum autem producendi Petrum,
si possibilis sit, haberi non potest a Deo , quin antecedat ad illud scientia possibilitatis Petri in re, quae cum necessaria Deo sit, prior est, & independens ab omni voluntate libera. Addo, decretum Dei essicax non posse assumere pro condi uoce possibilitatem sui obiecti, quia cum sit voluntas emcaκ cristentiae
527쪽
D L p. vlt Diuisiones decret. Si I. vlt. OI
ς istentiae , ut sit persectissime prudens, supponere debet scientiam postibilitatis obiecti in c. Ex dictis collige non posse Deum decernere exilientiam formae sub condulone , quod nulla Nistat arcnxia illiu ij.
Nam non existere carentiam formae, Vel est existere formam i his laeve est conditio metaphysicae connexa cum existentia for doctrin/ mae, ad quam Deus sub ea conditione ex se determinatus est. Idemque dicendum de illis omnibus extremis, quorum alterum existere necessi est Co ige simillic , neque posse Deum decernere finem existere per medium sub condiation quod nultam aliud medium , ex simpliciter requisiitis. existat. Neque posse decerner effectum existere peractionem A , sub conditione, quod nulla existat actio. Nam huius modi conditiones metaph sicam habent connexionem cum effectu ad quem Deus sub ea conditione ex se determinatus est. Unde constat solutio ad confirmationem ultimae obiectionis, quam sectione praecedente reuocauimus in hunc lo
Quaeres, An possit Deus velle aliquid sub conditione disparata 3 Conditio disparata dicitur illa Nurin unam habet γ . .li
proportionem, aut conducentiam ad eflcctum , nec deperi quia Edentiam istius ab illa. Respondeo affirmatiue , quia licet
conditio intrinsece Me se nullam habeat proportionem iois di cum effectu extrinsece tamen a libera voluntate ordinari , iat .
potest ad effectum. Qualiter contigiis videtur Elisae ita
illum alloquente Elia. Si videris me quando tota a te, erit tibi quod petissi. Et Regi Ioas ita illum alloquente Elisaeo. Si percoris quinquies , aut sexies , siue septies, percus se Syriam et que ad consumptionem. Quae conditiones intrinsece, ex se nullam habebant propositioncm cum effecti, ex voluntate tamen diuina, qua Deus decreuerat petitum Elisae spiri tum concedere , si Eliam quadriga raptum in altum conscendere videret, Me simili voluntate consumendi Syriam, si iaculo ex Ioas quinquies , aut sexies, siue septies terram
528쪽
ue oti TRAc T. De Voluntate Dei,
tae. De quo videas a nobis dicta disput. 3 de scientia media
Voluntas emittens Θμcialiter causani 6 Tramque voluntatem permissiuam peccati, dcion γψ'μ' operis specialiter causativam existere in Deo, certum αἱ si in est ex Tridentino session. 6.can. 6. ita decernente. Si quM dixe 'ρος-- i rit non esse in potesate hominis , iis suis malas facere sedis 'ii ''sp ὰ opera, ut bona meum operari, non permisi uesolum sed etiam i/li proprie se perse , adeo vi sit propriam eius opus , non mi π pro c. 'ditio Iudae , quam beati pauli, anathema sit. Vbi utraque TxiMnx illa volimias, permissiua peccati, ecboni operis speciali - ter causativa stabilitur in Deo a Tridentino. Dissicultas ergo in co praesens est quo disserant huiusmodi voluntates inter se. Et quidem discrimen earum consistere non posse in eo quod voluntas boni operis sit intrinsece essicac permissiua vero peccati talis non sit,sed de se indisserens ut coniungatur cum malo opere, quam cum bono, mihi certum est. Nam etiamsi Deus nullo decreto intrinsece essicaci, sed solis indifferentibus causaret actum bonum,esset causa specialis illius atque esset in illo voluntas specialiter causativa. Ingeniosi Recentiores eo distinguunt voluntatem permissiuam peccati a voluntate bonis operis specialiter causativa; quod ista est formalis positiva volunta concurrendi ad opuS bonum illa vero sit tantum nolitio impediendi peccatum.
,' Indecens enim Deo reputant velle ipsum positiue,dc formali-
in ei bi ter concurrere ad peccatum.
ἡ- . DispliLex haec sententia primo mi dedecet Deum Re hii. elle positive formaliter id, quod non dedecet ipsum Rih- G- possitiuE, dc formaliter operari; non autem dedecet Deum 'positive formaliter concursu simultaneo immediat
529쪽
actionem malam operari ergo neque id posticae, torma
lue velle Consumatur tam 3. Vel Deus concurrere cum
creatura ad peccatum , cli malum ipsi, vel turnum Si malum ergo non concurret, quod dici non potest. Si bonum:
ergo poterit fornialiter eo nain bile coticuri ere , ibonum et pli. Confirmatur stati m. n. Bonum est D O necessarium , operante creatura peccatum, pium quoque concurrereri id enim exigit,in depcndentia creaturae, causalitas causae primaeri ergo per ante creatura inum, .necessarium es Deo concurrere cum ili croterit Deus velle formaliter concursum illum, modo' ita, sibi bonus est,i necessarii lDisplicet secundo Mura notiti l m Ccalia II, 64. etiamsi non sit voluntas formalis conchar reis Ll, est tamen interpretativa, fatentibus iunioribus illis. Nunc ita Non dedecet Deum velle interpreta tria conchartere ad peccatum: ergo neque velle sor maliter concurrere ad illud. Probo con- sc quentiam quia malum quod inscit voluntatem sirinalem
illius quoque inficit interpretatiuam perspicuum est in peccatoribus dele elabilitatem formaliter apperientibus , ecmalitiam tantum interpretatiue ergo vel non potest Deus velle interpretatiue volitum , est intra sphaeram potentiae volitiuae quaelibet autem potentia, una dempta quaestione potest formaliter attingere obieelum ditione sua contentum: creto diuina voluntas poterit formaliter velle concursum ad peccatum , cum id possit interpretatiue velle. Displicet terti, quia omnipotentia non applicatur sum cs.cienter ad actum honestum per nolitioncm impediendi illum ergo neque sum cienter applicabitur ad actum prauum per nolitio hem impediendi illum. Consequentia optima est, quia sicut nolitio impediendi ac iam prauum esset intcrpreta tua voluntas concurrendi ad illum, ita nolitio impedienditictum honestum esset interpretatiua Oluntas, concurrendi, illum inde si ista non essὸ suis ciens applicatio,in vo lumas creata actum bonum Orix ri posscx, Duque illa ulli
530쪽
ciens esset ut actum malum elicere valeret. Antecedens Igitur probatur, quia nolitio impediendi actum honestum est et pura permissio illius, sicut volitio impediendi peccatum est pura illius perti, issio , omnipotentia autem diurna susticienter non applicatur ad bonum opus per puram illius permissionem, aliter Deus operaretur malia opera, ita Vt bona , contra ridentinum: ergo neque sussicienter applicatur per nolitionem impediendi actum bonum. g6 Missis aliorum sententiis, ut breui nostram senium ape- Pupi riamus, aduertendum est. Duplicem in Deo ad nostram libertatem praecedere voluntatem. Prima est volunta prae volan parans omnipotentiam, tam ad actum honestum, quam'. '': turpem , ad iura libertatis inconcussa seruanda in uia cum&'ualis voluntas creata nihil agere possit sine concus Dei simulta - ἰ-ς x ne , siue bonum , siue malum i iste pendeat a libet a Dei voluntate, necessario voluntas diuina praecedere debet applicans in actu primo, seu praeparans omnipotentiam. Huiusmodi autem voluntas coniungibilis de se tam cum actu honesto, quam cum turpi, diuersimode tamen fertur in utrumque nam respectu operis honesti, habet sibi coniunctam, vel imbibitam complacentiam illius,quae his verbis satis aperte declaratur itinam esset in bonum, . quod meam omnipotentiam paratam esse vota , respectu vero operis praui, habet sibi coniunctam, vel imbibitam displicentiam illius quae his verbis accommode satis exprimitur, utinam non esset peccatum ad quod meam omnipotentiam paratam esse volo ne deficia hu
67. Secunda voluntas est qua vult Deus prae requisita creata tam ad actum bonum quam ad malum. Q. voluntas etiam si sit intrinsece efficax respectu prae requisitorum, non tamen respectu operationis honestae, aut turpis, nam cum quaelibet earum est de se coniungibilis ue diuersimode tamen fertur in . prae requisita operis boni, ac mali nam in ordine ad praerequisita boni operis habet sibi coniunctam , vel imbibitam complacentiam illius, quae his verbis declarari potest i in existat