장음표시 사용
511쪽
Di s p. vlt. Diuisiones decret. Si C T. IV. 8s
haec stante ea impossibilitate impedibilis sit, nec connexio
Cum existentia Pauli, propter eandem rationem, nec est alia existentia tertia , aut media, cui decretum disiunctivum connecti possit, atque adeo cum nulla connectitur, sed cum sola carentia omissionis utriusque simul, quam necessario inscrt. Vel dicito, decretum estica XCXistentia Petri, vel Pauli connecti quidem cum existentia Petri, Pauli, non copulatiue, nec determinate, sed dii iunctive , quod non sustici ad inserendam existentiam Petri, neque Pauli , sed tantum ad inferendam carentiam possibilitati utramque simul omit
Instabis iterum. Voluntas dis unctiva estac a existentiae Petti, vel Pauli , determinat Deum ad existentiam Petri, vel Pauli ueterminatio autem connectitur cum re ad quam determinat ergo dc decretum disiunctivum cum existentia Petri, vel Pauli. Respondeo, decretum disiunctivum catenus dici, determinare Deum ad existentiam Vnius, vel alterius, quatenus determinat ad carentiam possibilitatis utrumque simul omittendi, non quia re vera determinat ad existentiam unius obiecti , vel alterius. Similiter dicendum iudico, decretum disiunctivum non proprie determinare Deum ad existentiam decreti Petri, vel decreti Pauli, sed ad carentiam postibilitatis utrumque simul omittendi. Et ratio omnium est, nam decretum efficax disiunctivum unius, vel alterius, patitur, neque existere unum, neque existere aliud; non vero existere carentiam utriusque simul unde neque connectitur existentiae unius, neque existentiae alterius, sed
soli carentiae omissionis utriusque simul Sicut libertas in actu primo patitur, neque existere consensum, neque existere carentiam utriusque simul. Vel dicito, decretum disiuncti uum , esse determinationem disiunctivam existentiae Petri, vel Pauli, quae sussiciens non est ad inserendum Petrum meque Paulum , sed ad inferendam tantum carentiam pos ibilitatis utrumque simul omittendi.
Hinc lucem accipient, quae tradidimus disp. id de scien-
512쪽
Quasees tia Media sect.6 videlicet aliquam scientiam mediam, op's D O positis disiunctive sumptam necessariam esse Deo ad distri-' . ' butionem auxiliorum. Non quod scientia consensus nes ientia cessaria sit ncc scientia dissensus, sed quia Deus non potest.' decernere auxilium, nisi determinatus ad unam , vel alte-
ad dispe ram id est cum impotentia utramque simul non naoenai.
α'' Vnde decretum conferendi auxilium, non pendet, nec con nectitur cum scientia Media consensus , nec cum scientia Media dissensus, sed cum disiuncto alicuius earum , id est cum impotentia diuina ponendi auxilium, me utraque
mul, in qua stat determinatio ad aliquam earum. Instabis rursus, Impotentia, seu carentia potestatis utrum-3ς que simul omittendi , orta ex decret efiicaci disiunctivo unius vel alterius, connectitur cum existentia alicuius eorum ergo etiam decretum disiunctivum cum ea impotentia seu carentia connexum. Antecedens probatur , quia impossibile omnino est existere impotentiam, seu carentiam potestatis, utrumque simul omittendi, & nullum eorum existeres ergo connectitur cum existentia alicuius. Respondeo, negans antecedens , nam e parte termini, seu obiecti, non correspondet quid indeterminatum s atque adeo nec correspondet aliquis, nec unus, Vel alter, nam omnes huiusmodi particulae disiungentes , cadunt quidem in
actum, aut exigentiam disiungentem mon vero in terminum illius , sue obiectum , hoc enim quid determinatum est, nempe Petrus, dc Paulus. Ad probationem concess antecedenti, neganda est consequentia, quia ex eo quod impossibile omnino sit existere impotentiam seu carentiam pote- satis utrumque simul omittendi 5 nullum eorum existere non fit actum , aut exigentiam disiunctivam connecti cum existentia alicuius, quia disiunctio illa alicuim , non se tenet ex parte termini, sed ex parte actus aut exigentiae disiuncti-uae 3 tantum ergo fit, reddi impossibilem omissionem virtus que simul, lanc exigere disiunctive existentiam unius,
yel lxerius, particula illa vel, se habente ex parte omissionis,
513쪽
Di si vit. Diuisitanes dicret. Si C T. IV. 487
rpn ero termini, quae connexio cum disiunctiva sit, nullius termini inseri existentiam. Et ut omnes disiunctivas exigentias, connexiones, poten 32.
tias,i impotentias, tam physicas, metaphysic- , qu/m
morales ab uno discas exemplo a nemine negabili. Sit illud p ,
Vol tantas in actu primo proximo libera tam ad consensum, η'
quam ad carentiam illius, d ad aliquod eorum nece ii tato, bibit, . x cum utrumque simul mittere non possit Sicut Crgo con potentus
sensti est absolui possibilis, liberi atque adeo in volun ζ - tale est potestas libera , consentiendi, ita carentia consensus est similiter absolute possibilis, d libera atque adeo est in voluntate potestas libera non consentiendi. Sicut insuper Vtrumque simul, scilicet, consensus, docarentia consensus, est quid absolute impossibile, dc ens rationis constans mea opinione, extremis realibus , scilicet, consensus, carentia consensus, S coniunctione utriusque ficti quia vi centibus realibus fiat quid rationis, aliqua vis ficta, vel identificandi, vel uniendi, vel coniungendi superaddita illis est , ita omissio utriusque simul est quid impossibile, b in rationis constans extremis realibus, scilicet, carentia consensus, de carentia carentiae consensus, de coniunctione ficta utriusque, Inde cum ad impossibile non detur posse, sed potius impotentia, voluntas non est potens, sed impotens ad omissionem
utriusque simul. Rursus, sicut eo ipso, quod aliquod ens sitim postibii hoc ipso necessario possibilis est, dc existens carentia illius cita eo ipsi, quod impossibilis sit omissio triusiaque simul, hoc ipso, necessario possibilis est,ic existens carentia illius omissionis, & voluntas summe necessitata ad eam carentiam Calentia ergo omissionis utriusque simul extremi connectitur cum impotentia utrumque simul omittendi, omnipotentia utrumque simul omittendi connectitur cum carentia omissionis utriusque simul meutra vero connectitur cum consensu, nec cum carentia consensus determinatE.
Nam connexio disiunctiva cum vno, vel altero determinate, aliud
514쪽
aliud re non est , quam connexio cum carentia omissionis utriusque simul. Dices, fieri ex dictis has propositiones contradi istorias, scilicet Nuitas a ius ex oppositis est Oluntati necessarim Aliquis actu ex onsitis est voluntati necessariis, esse simul veras Prima quidem, quia neque consensus est voluntati neces artus, neque illius carentia ergo nullus est necessarius Secunda vero, quia voluntas utrumque simul actum omittere non
potest ergo aliquis eorum est voluntati necessarius. Respondeo propositionem illam particularem , Aliquis ex oppositu es voluntati necessarim , quatenus contradictoriam alterius, falsam esses; quia ex eo quod voluntas virumque simul actum omittere non posset, non sequitur consensum esse voluntati necessarium , nec carentiam consensus, consequenter neque aliquem eorum, quia in nullo determinato reperitur praedicatum necessitatis, quod ad veritatem illius propositionis disiunctivae necessarium est , sicut ca si quo nullus homo determinatus re ipsa curreret , falsa esset hoc ipso propositio ista iratioqucis homo currit, quia ut vera sit praedicatum propositionis , nempe cursus, existere debet in aliquo indiuiduo hominis determinato , non a propositione, sed a seipso. Ex eo ergo quod voluntas utrumque simul omittere non possit, tantum sequitur carentiam omissionis utriusque simul esse voluntati necessarium quod si id solum asserat,4 intendat propositio illa particularis, videlicet, Aliquis actus ex oppositis es voluntati necessarius , constat contradici oriam non esse alterius uniuersalis, cum non sit de codem subicino. Instabis. Voluntas est necessitata disiunctive ad aliquem actum ex oppositis ergo aliquis actus ex oppositis est voluntati necessarius; atque adeo propositio illa disiunctiva vera Crit. Probatur consequentia , nam ille actus est voluntati
necessarius, ad quem voluntas est necessitatari voluntas autem est necessitata ad aliquem actum ex oppositis ergo ali' quis actus ex oppositis est voluntati necessarius. Respondeo
515쪽
D 4 p. v LT. Diuisiones decret. S EN T. V. 489
Respondeo voluntatem eatenus dici necessitatam conne-Xam S determinatam ad aliquem actum e oppositis, quatenus necessitata connexa, & determinata est ad carentiam omissionis utriusque simul necessitate, connexion dc determinatione disiungente inter Vtrumque actum , non quia necessivas, connexio de determinatio, tales sint respectu alicuius
actus ex oppositis , sed quia cum tales sint respectu blius
carentiae omissionis utriusque simul distinguunt inter utrumque adium ex oppositis an de dici solita est, necessi ras disiuna citu, non quia respectu extremorum inter quae distinguit sit necessitas; sed quia, quae nece istata est respectu solius ea renti omissionis utriusque simul disiungit inter utrumque actum ex oppositis. Inde ex necessiitate coniuncta disiunctio ni se ex disiunctione coniuncta necessitati dicta est , Meo sisas disiunctiva ad aliquem actum , id est, necessitas ad carenatiam omissionis utriusque simul, disiungens inter utrumque
Obiicies secundo fieri ex nostra sententia praeceptum dis iunctivum , vel amandi aliquando Delim, vel audiendi aliquam missam , ubi plures sunt, absolute dc antecedenter ad nihil obligare, quod dici non potest ergo Antecedens probatur, quia praeceptum disiunctivum audiendi j quam missam ad nullam determinatam obligat, cum nulla st determinata quae omitti non possit. Deinde ad disiunctivam obli gati non potest, cum ista disiunctiva existere non possit sicut nec actio disiunctiva, vel effectus ergo Confirmatur ad illud non obligat absolute, ec antecedenter praeceptum sine quo existit adimpletio praecepti. sine misi autem disiuniactiva existit adimpletio praecepti, imo cum illa existere non potest, nam quid disiunctivum existere non vult, quae cumque missa audiatur est determinati: ergo non obligat admis tam disiunctivam sicut nec obligat ad missam determi natam A , quia sine illa existere potest adimpletio prae
Respondeo praeceptum disiunctivum audiendi aliquam missam,
516쪽
missam, idemque est de caeteris absolute, mantecedenter, moi determinate obligare , ad non ponendam carentiam missarum omnium, idque disiungendo inter singulas missas in indiuiduo. Vnde mihi libers est , eligere quam
voluero,&cuiusuis electione adimplere praeceptum i hoc enim cum nullam missam determinet absolute, antecedenter nullius mihi aufert moralem libertatem , cumque inter singulas disiiungat, quaelibet est materia praecepti,& sussiciens ad illud implendum. Ad confirmationem dicito, praeceptum disiunctivum audiendi aliquam missam absolute antecedenter obligare determinate ad non ponendam carentiana omnium disiungendo inter singulas. Vnde liberum est mihi eligere, quam Voluero , eaque adimplere praeceptum, etiamsi praecepto antecedenter Labsolute non obliget ad illam: ut enim actio aliqua sit materia praecepti,& hoc per illam impleri possit, opus non est, quod praeceptum absolutem antecedenter obliget ad illam, sed satis est praeceptum obligare ad carentiam omissionis utriusque simul, dc disiungere inter illa.
Obiicies tertio,i dissicilius. Si esset possibile in Deo decretum disiunctivum, feret decretum determinatum efficax inferre . . . inferre suum obiectum id implicat, ergo. Maior probatur , quia semel admisi decreto disiunctivo in Deo, posset Deus emcaciter decernere Petrum existere peractionem a , vel per actionem B, quod decretum licet disiunctivum sit respectu actionum , respectu tamen existentiae Petri determinatum est inferret autem, dc non inferret existentiam Petri ergo Minor quod utramque partem probanda est. Quo ad primam ostenditur, nam omne decretum eH-cax determinatum infert suum obiectum , illique ineffabiliter connectitur implicans coniungi cum opposito:ergo decretum essicax existentiae Petri per actionem , vel B., cum de terminatum sit respectu existentiae Petri infert illam : Quoad secundum partem, scilicet, decretum illud non inferre existentiam Petri Probatur, nam existentia Petri inferri non Potest,
517쪽
:utem decretum nullam determ maret actions Π gQ
tentione essicaci finis determ nati, per haec vel illa media' spondeo deere tum illud etiamsi minio aspectu idca 37 4tur de erminuum rei pectu existentiae Petri , re ipsa tamendi iunctivum illa. Nam existentia Petri exerceri potest vesperactionem A, vel peractionem F, qua tantum eis pos se .,.sibile supponamus nunc Deus gi Ur, Olen,Pctrum existe A1. i
e vel pe actionem A, vel actionem B, aliud re non vuli, d Quam exerceri Petri existentiam per actionem , Vel F, Vn re, A. de Ie de ecum neque determinat existentiam ctri peremnetiae actionem A, neque per actione mi , cumque alia Disten
non sit, nullum determinat, nullique connectitur, sed soli carentiae possibi bitatis utramque simul omittendi, de qua quomodo discurrendum sit, constat ex dictis. Instabis, decretum illud diuersia ode se bal et in ordine 38. ad existentiam Petri, ac in ordine ad actionem A , nam petsito eo decreto Petrum nulla ratione existere impolsibile est, actionem vero Anulla ratione existere possibile est ergo i-cet respectu actionis, , disiunctivum iit respecta existentiae Petri determinatum erit. Restonde coincesso negans consequentiam. Nam diuersimoda illa habitudo decreti respectr existentiae Petri. rei pectu actionis A , non stat in eo , quod una sit disiunctive volita, altera vero deternit nate se lineo, quod in utramque disiunctuanis partem
concurra se imper existentia Petri , in unam quidem, quate, nus exercenda peractionem A in alteram vero exercenda per Sionem 4 actio vero a non mira raramque disiunctionis parcetii. Inde posito eo decret potest actio nulla ratione existere, non vero Petrus, quia nulla racione Petrum existere, est dari carentiam existentiae Petri exercitiae per actionem simul etiam per actione mi, qua carcntia impugibilis es cum eo creto.
518쪽
39. Obiicies quarto Deus non potes velle existentiam petri Deus dis nisi eo modo , quo Petrus existere potest, Petrus au Lem ex
z it ' stere non pote Deus potest velle ζstrem eum dissiunctive existere. Restonde Deum non velle decreto: '' disiunctivo, Petrum existere existentia disiunctiua , quod de imi implicat, sed vult modo disiunctius , Petrum existere exit aesentia determinata , illa scilicet, quam habere potest sicut
'' non vult Petrum disiunctivum, sed determinatum modo dissiiunctivo. Et ut omnis ambiguitas praecidatur , quae sinistra particula disiunctiva locatione, aut intelligentia , passim occurrere potem obseruandum est Particulam disiiungentem reuocandam semper esse , non in obiectum, aut terminum actus , aut connexionis disiunctivae; sed in ipsummet actum aut connexionem dissiunctivam, aliter semper erit falsa argu
o. Obiicies ultimo. Qui intime penetratas habet cuncta conducentias,& propositiones mediorum ad finem, isti essicaciter decernere non potest, suspendendo determinationem mediorum: Deus autem intime penetratas habet cunctas conducentias,& propositiones mediorum ad finem: ergo non potest istuessicaciter decernere decreto disiunctivo, utpote suspendente determinatione medioru . Minor certa est. Maior probatur, naquilassicaciter decernit finem, non determinando talia media, e X pectare videtur notitiam maioris, vel minoris conducentiae eorum ad intentum finem: id in Deum cadere non potest,qui intime penetratam habet maiorem,vel minorem conducentiam omnium mediorum ad finem ergo nec decernere finem suspendendo determinationem mediorum. Confirmatur. Nam velle Deum existere finem per medium A, vel per medium B tantum valet ac si diceretur, volo existere finem per medium A , si non voluero existere per medium S, aut existere per medium B , si non voluero per medium A, qui modus volendi indignus Deo videtur ergo C. Vbi vij n ς negans maiorem , ad probationem negan- εί44a d sst cxiam maior, nam cum intima penetratione maturis,
519쪽
DI S p. VLT D siones decrerat a. V. 93
ωminoris mediorum conducentiae ad finem , liberum Deo et r.est , velle disiunctive finem per hoc vel illud medium , a ,es illaxime si aequalia sint , vel determinate per hoc medium prae 'L Aabo. Ad confirmationem dicimus, non valere consequen inii initiam etiamsi praemissae verae essent, nam etiamsi permissio penetra- propter honestum finem nonis is aleat ad c Xistentiam pec- .. hii Cati, quam valeret permitti propter finem turpem , cista medio:u.
Deo impossibili sic, non ideo impossibilis est illa. Idem dicimus de voluntate disiunctiva etiamsi illa conditio nata indecens Deo esset, de quo sectione sequenti. Quae res tamen, circa quae obiecta possit Deus habere de i. cretum efficax disiunctivum. Respondeo circa illa, ad quo ς rum alterum Deus ex se determinatus est qualia sun extre. ' , t ma contradictoria, vel contradictionem inducentia, non pos. Deu, se exercere decretum efficax disiunctivum, quia nihil praesta a rettole decretum, quod est contra rationem ericacis Circa dissictricobiccta vero, ad quae simul ponenda, vel omittenda , indi ferens Deus est,&liber; possibile quoque erit decretum disiunctivum cssicax, quia praestaret, determinare Deum ad aliquod corum , id est, ad carentiam possibilitatis utrumque si- naul omittendi, ut clarissime constat ex dictis.
Voluntas absoluta, o conditionata. DE cretumessica absolutum, prout in praesenti, est illud 43 quo vult Deus rem in fallibiliter, nulla per ipsum adiecta conditione , t rei volitae existentia. Et huiusmodi de Authes creta esse Deo possibilia δε de Dicto existentia certum est. Decrotum conditionatum est illud, quo vult Deus rem fieri, si ponatur conditio per illud adiecta huiusmodi decretum dicitur conditionatu ex parte obiecti,& absolutu ex parate actus, si actu, dc formaliter inico existat. Controuersa igi
520쪽
tuet est, An huiusmodi decreta conditionata sint Deo pon-bilia. Negat P. Vasque I .part.disput. 67. num. 2I. P. Alarcontracto. 3. disput 3 cap. 8. seqq. contendens eos actus conditionatos etiam in nobis impossibiles esse Negat etiam ea decreta Deo possibilia, Author Anonymus de ordine, cap. I. Et Ledesina circa futura conditionata, quae nunquam erunt, disput 1 assini de scientia futurorum contingentium fol. 8 .col. l. 5 seqq.Communis tamen sententia, tum Thomistarum, tum Iesu istarum assirmat. 4. Asserendum est, possibilia esse in Deo decreta essicacia Possibili conditionata ex parte obiecti Probatur, quia huiusmodi de
abdiEii Creta nullam dictitit impersectionem in Deo , ut constabit emeaei ex obiectionum solutiones, de secto existere in Deo odium ς004j jψ inimicitiae conditionatum, d simile decretum infligendi poe-setipi ta nam ostendimus disput...seo ... Et confirmatur, nam possibilis est in Deo promissio conditionata: ergo&decretum Antecedens constans est ex Scriptura. Genes 4. Si bene egeris recipi . I. Regum 3. Nec uno in mandata Domini Dei tui. God si non fecisses, iam n- praeparasset Domimu r uum tuum super Israel in sempiternum Isaiae . Si autem nolueritu, neque audieritis me , gladius exoriabit vos. Et cap. 3O. Si conuer
fueris, d ingemueris salum eris. Nesa promissiones in Deo sine dubio comitatur voluntas adimplendi promimum , si ponatur conditio, quae voluntas conditionata est,& essicax.. obiicies primo Deus neque habere potest decretum conditionatum sub conditione absolute, dc re ipsa ponenda aliquando, neque sub conditione absolute et re ipsa nunquam ponenda ergo sub nulla conditione Antecedens probatur, nam si conditio est aliquando re ipsa M absolute ponenda:
etiam obiectum dependenter tali conditione volitum , C- ipsa, dc absolute extiturum est ergo dc decretum omnino absolutum de illa ergo conditionatum erit omnino super, suum Z inane, Si vero conditio nunquam sit re ipsa absolute ponendari ergo similiter, dc omnino otiose decerneretur effectus sub conditione Fatuum enim esset , in '