장음표시 사용
491쪽
unico milite ingentem vinceret exercitum, maiori esset con 'mendatione dignus , quam alter qui ingentibus militum copiis praestaret idem. Et sicut gubernator, qui se solo Centum prouincias prudentissime regeret , pluris aestimandus esset, quam centum gubernatores alij ad id praestandum necessarij. Confirmatur. Nam in creatis maior est perfectio, posse at ro. tingere plura simul obiecta uico actu, quam pluribus neces
sario distinctis nam facere unum; quod praeliant plura a iiiii reolor est perfectio, nam ex uno capite virtus' ius adaequat virtutem plurium et ex alio capite i implicitas nius X ce ibiEmai
di perfectione distinctionem plurium quoties aliunde haec 'non implicet ergo pariter in Deo maior es perfectio , posse attingere plura simul obiecta unico actu quam pluribus ne eleatur a. cessario distinctis ob eandem rationem id quod in perfectionibus necessariis constanter tenet melior Theologorum opinio scilicet Deum unica, o indivisibili scientia neces saria comprehendere cuncta obieeta necessaria, inico simplici amore eadem velles ergo non est, unde id in libris possibile repudie Ur.
Obiicies. Maior esset simplicitas diuinae libertatis, si non i sesset Deus unico actu velle plura obiecta , quam si posset hiato maior autona simplicitas, per nos, est maior perfecti, ergo magis perfecta esset diuina libertas si non posset Deus velle 'plura obiecta unico actu, quam si posset Maior probatur,t si Deus ut clarius procedamus, supponatur , creaturas possibiles esse
quinque. Nunc sic diuina libertate pro singulis obie-iecta asciis singula admittantur decreta distincta, solis quinque decreti distinctis, posset Deus, circa creaturas illas possibiles, istu hiplenissime suam libertatem exercete in nostra autem sen si possit tentia possibilia essent nouem decreta distinctari ergo minor esset simplicitas diuinae libertatis Minor probatur , nam in
primis ineuitabilia sunt quinque decreta distincta , quibu pocet Deus quamlibet creaturam diuisitae producere cum carentia caeterarum. Deinde possiibile esset, num decretum. Ni quo
492쪽
quo indiui sibiliter posset quinque omnes creaturas producere. Rursus possibile esset aliquid, quo diuisibiliter posset quatuor tantum producere; dc aliud , quo posset solas tres, ouae omnia decreta sine dubio distincta sunt ergo circa quinque obiecta possibilia, admittenda essent m diurna libertate nouem decreta distincta . . v Respondeo negans maiorem. Ad cuius probationem ne P ganda est maior nam si Deus quinque illa obiecta , quinque posset decern Deo quinque de-hς 'm creta inter se coniungibilia, deinde negari non possent aliarahe quinque inconiungibilia illa scilicet, quae nobis obiiciuntur,' ' - dic quibus posset Deus quinque illas creaturas diuisiti produ- ό cere, id e caeterarum ergo es- ct Veliς sent Deo possibilia decem decretari atque adeo maior esset moltiplicitas in opposita sententia, quam in nostra sola nouem
Sed instabis. In nostra sententia negari non possunt quinque illa decreta distincta, dc coniungibiliaci atque adeo admittenda essent quatuordecim decreta distincta ergo maior esset multiplicitas Antecedens probatur , quia negari non potest, posse Deum decernere quamlibet ex quinque illis
creaturis, decreto, nec positive excludente , nec positive inducente existentiam, aut decretum aliarum , scd praeci siue tantum se haberes huiusmodi autem decreta essent quinque inter se coniungibilia, & dist meta tum inter se , tum etiam ab aliis nouem ergo admittenda essent, quatuordecim de
1 . Respondeo permisso toto antecedenti, negans consequentiam, nam in opposita sententia multo plura decreta admittenda sunt scilicet quinque pro unaquaque creatura Primum quo possit velle illius existentiam praeci siue ad existentiam aliarum. Secundum , quo possit velle illius existentiam exclusa quatuor aliarum existentia. Tertium, quo possit vello eiusdem existentiam, exclusa trium tantum existentia. Q lar xum, quo possit velle eandem existentiam , exclusa duarum
493쪽
ta nitim existentia. Quintum, quo possit velle existentiamidam, S exclusa tantum unius existentia. Vnde pro quinque illis creaturis vigenti quinque decreta distincta admittendae Tent. Dixi permisso antecedent , qui illud falsum esse constabit sectione sequenti.
An possit Deus vel plura obiecta plurit in decretu
Non est disti cultas de obiectis incompossibilibus ista enim ci s.
non posse pro eodem instanti unico decreto decerni, cui dentissimum est atque adeo ut quodlibet eorum diuisiue pro instanti verbi gratia decerni valeat, necessario in Deo admittenda sunt possibilia decreta distincta , dum enim stat decretum volens existere Petrum, stare non potest oppositum volens illum existere, aut volens carentiam ipsius Petri Controuersia igitur procedit de obiectis v ae sibi existere posta sunt. An videlicet possint a Deo pluribus actibus decerni. Quod dupliciter contingere posset. Primo sit quilibet eorum actuum cuncta illa obiecta indivisibiliter attingeret hoc impossibile esse constat ex dictis sectione prima Vbi ostentadimus impolis biles esse in Deo, duo actus eiusdem omnino rationis, mobiecti, quales illi essent. Secundo, si unicuique obiecto suum correspondeat decretum distinctum a decreto alterius ac laaec est materia praesentis disputationis. Censeo , Non posse Deum velle plura obiecta actibus di uincti. sed necessario, si produccnda sint, decernenda s. 'φήν nico indivisibili decreto Probatur , quia libertas ad volen prodi ε dum , aut nolendum plura obiecta unico actu indivisibili perfectior est, quamlibet ias ad volendum, &nolendum ea ,hie, 'dem obiecta actibus distinctis ergo illa concedenda Deo est diuisibili
de neganda ista Antecedensia et ecdictis sectione praece . ia i ζ. denti. Consequentia probatur, quia De concedenda est i
494쪽
berias omnium persectissima, & minus perfecta prorsus amputanda, maXime nullo urgente fundamento ad eam concedendam.
Dices diuinam libertatem perfectiorem futuram , si viro - se que modo , scilicet diuisibili, windiuisibili, plura velle pos-ox0x stset obiecta, quam si unico tantum. Coptra, quia dium licii, abertas quo simplicior, eo est ei sectior : ergo eius perfectio β; pos crescere non potest multiplicitate, .distinctione actuum, ta=14 sed potius decrescere necesse est cum multiplicuas , quoribus maior est eo magis a simplicitate recedat,in consequenter . I s a perfectione. Confirmatur. Nam distinctio virtualis , aut
iecta et multiplicitas admittenda in Deo non est, sine urgentissimo, i ineuitabili fundamento, ut saepius innuimuS: ut autem
Deus modo diuisibili, & indivisibili tendere possit in plures
creatUras , nec urgens est fundamentum, nec ineuitabile
ad illos actus distinctos admittendos ergo admittendi non sunt Minor probatur, quia si , ut Deus modo diuisibili, &indiuisibili, tendere posset in plures creaturas, Urgens esctet, ineuitabile fundamentum ad plures illos actus multiplicandos in diuina voluntates ineuitabile quoque es t fundamentum ad similes actus multiplicandos, tam in scientia diuina libera , quam neces Aria. Pariterque urgeret fundamentum ad duplicem respectum in Immensitate , ternitate , Omnipotentia distinguendum , ut unaquaeque suum terminum modo diuisibili. indivisibili respiceret: haec autem absurda merito censetur ergo illo modo pos E plura respicere perfectio non est, sed potius imperfectio. 18 Amplius declaratur haec ratio. Nam licet diuinae scientiae, Modu tam liberae, quam necessariae similique amori ue concedendi. ἡά sint omnes modi attingendi sua obiecta, nullam diccntes imi pςrsectionem, scilicet in tu illuc, in si in alio dcc modus X E. tamen cognoscendi illam secum offerens multiplicitatemzsia: HV .m, d nulluna alium essectum neces ariam , penitus ex ui rminandus est talis autem es Et modus ille volendi plura ad uultu biecta actibus distinctis ergo Minor probatur, quia xiii
495쪽
Qbiecta producantur a Deo necessarius non est .ad id enim
sum ciens et decretum diuuibiles ergo tantum necella sativi .ea.
rita, ut producantur actibus distinctis atque adeo titulo so 'ilius multiplicitatis, de distinctionis poneretur in Deo. On Deo. firmatur Libertas ponitur in Deo titulo supremi domini in
Creaturas hoc autem plenissime stat, etiamsi Deus non possit plura pluribus decernere decretis, sed unico tantum irgo solo titulo multiplicitatis ea decreta ponerentur in Deo. Minor ostenditur. Nam plenissimum Dei dominium stat in potestate ponendi creaturas ergo etiam si Deus non possct aliter id praestare quam decretis indivisibilibus, integrum consisteret olus dominium. Idem iudico dicendum de motiuis inter se coniungibili 39. bus. Etenim licet in manu Dei sit eligere motiva sibi placita,
non minusquam electio creaturarum mori tamen potestitu intei fe
ra motiua pluribus actibus distinctis eligere , sed unico an tum indivisibili, eo pacto , quo in superioribus de pluribus positi Et creaturis dictum est. Nam una, eadem est omnium ratio, maior scilicet simplicitas, despersectio diuinae libertatis. Sic ut . ' enim posse velle plures creaturas unico indivisibili actu, a Pei e ior est persectio, quam id posse actibus distinctis : sicut ergo impostibile Deo est posse velle plures creaturas actibus distinctis, itai motiua plura. Obiicies primo Fieri ex nostra sententia diuinam liberta 3O
tem continere actus , alios aliis persectiores Patque adeo non
esse sitim me perfect am , sicut argumentabamur contra multi sequi plicitatem actuum diuinorum, ergo nostra sententia incidit ix in idem in conueniens. Antecedens probatur, qui , caeteris fole diu
paribus, actus eo est perseistior, quo plura indivisibiliter at vo i tingit obiecta: dantur autem actus plura indivisibiliter attin Gur gentes obiecta quam alit ergo dantur actus, alij aliis perse ni ctiores minor probatur, quia potest Deus unico indivisibi li actu decernere decem tantum obiecta , ali decernere pota test viginti, alio triginta a c. ergo dantur actus plura indiui
sibiliter attingentes obiecta quam alij.
496쪽
In primis hoc argumentum soluendum est ab omnibu , . Ab om. Nam etiam si possit Deus velle plures creaturas multiplici de-D hq's'; creto, negari non potest, posse eas velle unico indivisibili:
Est: ζ ergo perfectius erit illudquolibet alio ex multiplicibus, nam
ης' - tantum volente creaturam .ansii per ea decreta distincta non praecise reiiciuntur a nobis propter multiplicitatem , sed propter multiplicitatem omnino ociosam ac ad nullum esse,ctum necessariam, quae imperseistio est. Ea autem decreta, quae nobis obiiciuntur otiosa no sunt, sed omnino necessaria,& ineuitabilia ad diuinam libertatem incutergo omnes fatemur posse Deum unico decreto, velle unicam tantum producere creaturam, quamuis aliis velle possit producere plures. Ita dici posset ea decreta es cineuitabilia, ideoque,quantumuis inaequalia concedenda esse. Quia tamen haec ad argumenti solutionem necessaria non sunt.
3r Respondeo negans sequellam, Ad probationem conces
Actss maiori , nego minorem. Ad cuius probati ocem concessis laesurae antecedente , neganda est con Iequentla. Pro cuius aequi uo-ςζ' catione reuelanda , aduertendum est. Decretum , quo Deus omnia at vult producere, nam creaturam tantum, d quo vult produxi*gi cere duas tantum, aut ites tantum , attingere, licet diuersi
modes, idem omnino obiectum, imo quilibet eorum adluum attingit omnes creaturas possibiles volendo unam , vel plures vi nolendo caeterasu id sibi vult particula illa tantum,calinae denotat exclusionem caeterarum. Vnde omnes actus diuini liberi attingunt omnes creaturas possibiles , volendo unam, vel plures, nolendo creteras. Cuna autem modus volendi perfectior non sit in Deo modo nolendi, inde fit omnes actus diuinae libertatis aequalis esse prrfectionis quia omnes idem obiectum attingunt licet non eodem modo , aequali tamen perseistione. 33 Sed instabis. Dintinam istam locum non habere in aliis diuinis actibus, scilicet audi de creaturis quatenus existentibus. Non productis decem creaturis, Deus complaceF et
in solis illis actu omnino indivisibili, productis autem viginti,
497쪽
actu pariter indicii sibili Urii derct de illis ergo tritiusmodi gaudium perfectius citet. Respondeo , negans anteccdciab, nam gaudium de pluribus creaturis, .g. decem tantum , est
nolitio similis gaudi pro caeteris ratque adeo quodlibet gaudium attingit idem obiectum , non minus , quam quodlibet
decretum producendi, nam , vel plures creaturas.
Obiicies secundo. Nullum est fundamentum ad neganda 3 in Deo decreta praecisiua illa scilicet, quorum unum velit existe tiam Petri quia positive excludat, nec positive inducat existentiam Pauli alterum vero, quod velit existentiam Pauli, qui positive excludat, nec positive ducat existentiam Petri haec autem essent plura decreta plurium obiectorum ergo Maior probatur , quia existentia Petri non excludit existentiam Pauli, nec illi connectitur, sed est de se indifferens, ut coniungatur, vel non coniungatur illi ergo poterit Deus velle existentiam Petri praescindendo ab existentia Pauli,4 similiter velle poterit existentiam Pauli praescindendo ab existentia Petri , cum nec existentia Petri cogat ad excludendam existentiam Pauli, nec econtra. Respondeo negans maiorem. Ad probationem concesta I antecedente, neganda est consequentia. Licet enim existen tia Petri non excludat existentiam Pauli, nec illi conne initur Deo e- persectio tamen diuinae voluntatis exigit, quod si amborum Pyg'-- cxistentia decernenda sit, id fiat decreto indivisibili. Inde redduntur impossibilia decreta illa praeci sita a Sicut eo quod perfectio diuinae voluntatis exigat , quod si decernenda sit cxistentia Petri, id fiat decreto aeterno, redditur inde impossibilis temporalis existentia decreti, seu inceptio illius. Obiicies tertio Potest creatura velle plura obiecta pluri bus actibus disti octis ergo etiam Deus. Respondeo concessis antecedente, negans consequentiam. Nam creata libertas
finita est,m pluribus imperfectionibus admixta , ideoque distinctis actibus distincta velle potest obiecta Libertas autem diuina infinita est, atque adeo illi summa de maior ma
nium debita persectis, qualis est , velle .la actu indivisibili
498쪽
omnia , quae ita eligibilia sunt, eligenda , ut constat ex dictis obiicies ultimo. Ex nostra sententia fieret, Deum non lectionem sui actus, dc consequenter neque libertatem id falsum est, ergo. Sequella probatur, quia Deus, in quacum-zzz ue creaturarum production solum unicum diuisibilem actum habere potest ergo electionem non habet sui actus; haec enim essentialiter est ad plura. Respondeo distinguens
maiorem, fieret Deum non habere electionem sui clus, id est , non pota eligere inter actus eiusdem rationis, di odiecti, concedo . inter actus oppositos circa idem obiectum, ne Jo. Nam Deus potens est producere , dc non producere quascumque creaturas , volendo illas, aut nolendi , in quo stat perfecta eius libertas. Quod autem eligere non possit inter plures volitiones eiusdem obiecti, aut inter similes nolitiones. Id perfectio diuinae libertatis non est sed imperse et io, unde nihil mirum, si Deo denegetur.
Varia diuinorum assectuum tiberormn
At disputatione comprehendam potissma diuinorum adsuum diuisiones, eas scilicet, quae sunt in scholis frequentiores, quaeque maiori momenti, de utilitatis esse possunt. Nec dialecticorum diuidentium leges attenduntur in praesenti, quando praecipua cura impenditur in multiplicis diuinae voluntatis assectus, tum natura , tuam existentia reuelanda. Quibus
499쪽
Voluntas signi beneplaciti. HVius diuisonis meminere Magister in I dist, I 4 6 is . n.
placiti dicitur illa, per quam Deus proprie, & formaliter ali
qui vult, quaeque re ipsa extitit in ipso. Olunta, Vero ligni eis Gla in Deo re ipsa non est , nec per illam proprie,in formaliter it , αὐquidquam vult Deus; sed est signum indicans esse in Dco volitionem , cum tamen non siit. Quod signum figurare dici tu voluntas, eo pacto , quo in Scripturae phrasi res volita, turpatur interdum pro volitione Sicci ad Thessalon. . Haec est voluntas Dei sanctificatio vestra. Et Matth li. δει fecerat o tantatem Patris mei Signa autem indicantia diuinam voluntatem , quae in Deo non est , quinque communiter numerantur , hoc carmine comprehensa. Praecipit, aut prohibet permittit, consulit , implet.
Prima disticultas est , quomodo sit possibilis voluntas signi. 3. Nam Deus exhibere nequit signum falsum, tale autem esset voluntas signi ergo possibilis non est Minor probariir, nam signum indicans rem esse, cum non sit, falsum est voluntas autem signi indicat esse in Deo voluntatem, cum re ipsa non si ergo est signum falsum. Astero tamen primo cum communi Doctorum consensu . possibillem esse voluntatem signi Probatur, quia huiusmodi voluntas, non est signum naturale , nec ad placitum Dei, illi, quo Deus attestetur affectum quem non habet id enim pe Deto. nitus Deo repugnare quis ambigati sed tantum est signum large quatenus videlicet in nobis indicat aifcctum aliquem, unde ansam accipimus, ut fallamur, putantes eum aifcctum existere etiam in Deo, cum re ipsa non sit huiusmodi autem
signa posse produci a Deo indubitatum est ergo possibilis est Voluntas signi Maior illustratur cxemplis. Tum quia perta OOo missu
500쪽
missio rei, quam permittens facillime impedire pote nili 2 more humano nullum affectum erga rem permissi γunde solemne est, nonnihil homines assici erga rem , quam facillime potentes non impediunt. Inde a nobis arripi potest nsa, ut fallamur putantes, Deum facillime potentem Huγpedire , quae permitti nonnihil assici erga rem permissam.
Tum etiam quia punitio more humano indicat astectum uae commouentis animum, unde possibile est nos falli , apprehendentes similem affectum in Deo contra reprobo , quos seuere castigat , dc punix Secunda dissicultas, An voluntas signi semper coniuncta β Ti,' ' cum voluntate beneplaciti. Prior sententia negat Ix Gata Sanctus Thomas art. i. ad a. Bane ibidem Gabriel in .P νδ' dist 6. quaest. i. P. Vasque Z disputat. 83-Cap. I. Herre ramo. Mos i dist. 13. Posterior sententia assirmat. Ita Pater Molina ad P 'λx art. 1. g. vlt .P. Soarius lib. 3.de attributis cap. 8.P.RUlZ disp. l7. psith sect DP. Granadus tract .disp. 2. num. 3. Lunae ad arti c. l. P. Rib d Sini signus de Deo uno tract. 3. disp. J. num 2 a Feli cap. .d L fcul. i. Has tamen primo aspectu , discrepantes sententias concorde re ipsa esse,obseruat optime P.Ribad .disp. a 2. cap. i. num . . dc constabit ex dicendis.
s. Assero secundo , voluntatem signi semper adiunctam ha-Volunt bere aliquam voluntatem beneplaciti cillam scilicet , qua
jάὀa, vult,& causat ipsum signum. Quo pacto intelligendi sui
per habet autho res posterioris sententiae, quodque prioris negare non, possunt. Ratio est , quia voluntas signi est quid creatum, ut ei Zqua constat ex dictis nihil autem creatum existere potest absque voluntate diuina reipsa dc formaliter volente , .causante istum.' illud , quae sine dubio est voluntas beneplaciti ergo nulla est voluntas signi possibilis quae coniunctam non habeat voluntatem beneplaciti. Assero terti, non omnem voluntatem signi habere bibeti.=si coniunctam Voluntatem beneplaciti;illam scilicet quam indidici; in i cat,d a qua signum non causatur. Quo pacto intelligendi ut