장음표시 사용
181쪽
IO8 DE SERVORUM DEI BEATIFICATIONE
dator in sanctorum album relatus esset, Honorius Papa III. solemniter inter Sanctos retulerat Hugonem olim Carthusiae Anglicanae Priorem . Canonietationis diploma relatum fuit a Matthaeo Paris in hisoria Angloruin lib. 3. met. 3ος. & est insertum in novum codicem Canonizationum . Cur deinceps ex tot Dei servis, qui in dicto Ordine floruerunt, pauci solem nuter in album Beatorum, aut Sanctorum relati sint, quaeritur a nonnullis. Bonifacius Ferrarius Carthusianus anno I ao. tractatum scripsit, Cur tuo diue Carthusiensi pauci canonietati sint, ct miracula nulla publica fiant. Petrus Sutor de vita Carthusianorum multa ad rem profert. Bonae memoriar
sarnelius Episcopus Vigiliensis in suis episolis Ecclesiasticis eri l. 97. rom. Io.
ait, non tam virtutes , quam miracula requiri pro Beatificatione , & C nonigatione ; subditque, horum sanctorum virorum intercessione ut plurimum miracula a Deo non fieri, ne eorum religiosa solitudo accurrentium multitudine turbetur: quod confirmat auctoritate S. Antonini rit. 1ς. sitie hisoria cap. aa. g. a. testantis, circa an . II s. quemdam Carthusiae monachum miracula multa ad sepulcrum edidisse , ut maxima multitudo hominum quotidie eo confluxerit. Cum autem prior Hus locI videret. quietem monachorum turbari , sive dissolvi ex eo concursu , & multa simul scelera ab iis, qui eo concurrerent, perpetrari; accessisse ad tumulum de seneti, eique praecepisse in virtute sanctae obedientiae, ut, scuti in vita sibi obediverat , ita & nunc faciat, ac nullum de cetero miraculum edat; quod & sactum est . Froquentiam e contrario miraculorum , intercessione Dei servorum , qui hunc ordinem professi sunt, mirifice extollit & narrat Theophilus Raynaudus Uerum tom. 9. in S. Munone apum2. IO. g. a. nIlin. 6. ubi tandem quaestionem propositam sc resolvit: Non
tam sollicitus fuit ordo Carthusianus multos Sanctos suos patefacere, qliam mII- ros sanctos facere . Porro, si meus qualiscumque sensus hac in re exquireretur , dicere auderem, in Cisterciensium , & Carthusianorum , & alio- cum sol i tariorum coenobiis multos Sanctos fui se in eo , quod attinet ad Ecclesiam triumphantem, paucos vero suisse, dc esse quoad Ecclesiam militantem; in qua, ut quis canonigandus si, probatio est necessaria Virtutum in gradu heroico ex actibus exterioribus deducta , & plurium
testium assertionibus innixa, quae probatio difficilis est in solitariis, uti
cuique consideranti patebit: ideoque videmus , Hugonem solemniter inter sanctos relatum inisse , cum ex Monacho Carthusiano anno II 86. electus Episcopus Lincolniensis, anno 1aoo. e vivis excesserit, nedum soli tariorum virtutibus ornatus, sed etiam ceteris ad gradum Episcopalen pertinentibus, ut in ejus vita apud Surium ad diem II. Metemb. legi potest . S. Bruno quoque Religionis iandator, ut cetera praetereantur, per
aliquot annos consiliis&do strina Urbanum Papam II. suum discipulum adiuvit in illis tot Ecclesiae calamitatibus , recusatoque Rhegiensi Archie-Pilcopatu , obtentaque discedendi facultate . ad suos reditum fecit. Hi Cidem ordo, dum fungebar munere Fidei Promotoris, supplicavit Pi
182쪽
ET BEATOR. CANONI Z. LIB. I. CAP. XIII. IO9
introducenda causa Canonizationis B. Nicolai Albergati sui alumni, qui Episcopatum Bononiensem pluribus annis administravit,& inter S. R. E.Caradinales adscriptus, pluribus per universum orbem legationibus functus est, desumptis sanctitatis probationibus non tam ex gestis in solitudine, quam ex patratis coram aliis. Haec tamen dicta sint per transennam ; cum ad rem, de qua agitur, satis sit, aliquos ex Cistercicnsibus, & Carthusi
nis in Beatorum . & Sanctorum album esse relatos , eorumque consuetudini semper praevalere debeat universalis aliorum ordinum Religiosorum usus ab Apostolica Sede comprobatus. Huc usque deducta , tacito nomine nostro , compendiose exposita sunt in discursu dogmatico de Canoni-Σatione Sam torum, post primam hujus operis editionem Parisiis impres anno IT 39. pag. 3 o. et pluribus sequentibus .
a Uotquot Martyrium pro Christo subierunt. & signis miraci lisque post obitum illustres fuerunt; quotquot, post laudabile
heroicarum virtutum exercitium, pretiosa in conspectu Domini morte mortui sunt, & miraculorum gloria post obitum floruerunt, sunt Canonietationis subjectum. Quocirca Innocentius 11 I. in bulla Can nietationis S. Homoboni sin cod. Camoniet. m m. 28. ait: Licet autem, iuxta testimonium Veritatis , flamatis perseverantia exigatur ad sanctitatem anima in Ecclem triumphante, quoniam qui perseveraverit usque in finem, hic salvus erit; duo tamen , virtus videlicet morum , et virtus signorum , opera scilice pietatis in vita, et miraculorum Agna pos mortem , vi quis reputetur Sanctus in militanti Ecclesia , requiruntur : nam , quia frequenter Angelus Satanae se in Iucis Angelum transfigurat, et quidam faciunt opera sua bona , ut videantur ab
hominibus , quidam etiam consant miraculis , quorum tamen vim merito reprobatur . Aut de Magis legitur Pharaonis , et etiam Antichristi , qui electos etiam , siferi potes , ιnducet miraculis suis in errorem ; ad id nec opera 'θ-ciunt fla , nec signa ; sed, cum , illis praecedentibus , im succedant, verum
nobis praebent indicium sanctitatis , nee immerito nos ad ipsius Senerationem imducunt , quem Dominus suus sendit miraculis tenerandum . Haec autem duo ex
Terbis Euangelista plenius colliruntur , ubi de Apsolis liquens ait: Illi autem
prosecti praedicabant . ubique Domino cooperante, & sermonem confirmante sequent ibus signis. In eo namque, quod ait, eo erante, res operatos esse demonstrans; et in eo, quod sequitur , sequentibus signis , eos exponen , immo Dominum in eis miraculis clarui se . Irae etiam Dominus Uque hodie operatur in Sanctis, et potentiam 'am signis evidentibus manis at, dum G-rum curaraegritudines ad memoriam mortuorum , et res plus posse ps mortem et selicturvi Vere mortuos , qui in Domino moriuntur, qvam, qui vivunt in munda, ἐγ που at . a Plana.
183쪽
IIo DE SERVORUM DEI BEATIFICATIONE
a Plana haec sunt; sed , cum nonnullae a scribentibus excitentur de Cfinoniga tionum subjecto quaestiones, opus est , eas hic referre. Prima ergo est, an Sancti veteris Testamenti possint esse Canonietationis subje elum a summo Pontisce celebrandae . Negant s. Antoninus in Summa, uti videri potest tom. 4. bibliot. max. Pontis pag. 8 o. et 8 I. & Augustinus Triumphus de potesate Ecclesia quae s. II. arr. a. & blatta de Canonizatione SS. pari. 4. cap. 3. a num. 8. G sequenti; quia illi, quantacumque sustini praediti sanctitate , non suerunt tempore plenitudinis gratiae . Assi
mant autem alii, Pavinus videlicet in relatione Canouitationis S. Tonat u- tura . in principio , Conteior. de Cananitatione SS. cap. Io. num. II. Castellan. de Candinidat. SS. num. 8 ς. LeZana consuli. 3. min. Ia9. P. Ceparius in suo directorio Canonizationum lib. I. cap. 7. num. 2O. Cum plerique Sanctorum
veteris Testamenti in Ecclesia universali, & in plerisque particularibus Leclesiis, summis ipsis Pontificibus annuentibus, cultum habeant . Quaesio haec in terminis , in quibus a praedietis scribentibus proponitur , inutilis prorsus mihi videtur . Sancti quippe veteris Testamenti illi sunt, qui Christum tempore praecesserunt, qui in venturum Mediatorem & Redemptorem crediderunt , qui virtutibus , aut Martyrio illustres Deo placuerunt. & quos Deus nedum sanctos secit, sed sanctos esse hominibus manifestavit in Divinis Scripturis; in quo rerum themate nemo non videt, quam absonum csset, & quodammodo inutile , ut apertae declarationi a Deo saetae de corum sanctitate sententia summi Pontificis superadderetur definiens, aliquem ex eis este sanctum , & idcirco colendum in Ecclesia universali. Si quaestio proponeretur in aliis terminis, hoc est an post adventum Christi cu Rus, & qualis cultus , rationabiliter a Romanis Pontificibus indulgeri possit Sanctis veteris Testamenti, animadversionem mereri posset; sed de ea alibi traetabitur.3 Secunda quaestio est de pueris post Baptismum , & ante usum rati nis decedentibus, an possint esse subjectum Canonizationis i Sed haec quoque indiget explicatione . Vel enim agitur de pueris morientibus ante usum rationis , qui Baptismum suminis receperunt; & hi, licet sint in gloria, & visione beatifica fruantur, nihilominus esse iron posunt subjectum Canonizationis in Ecclesia, cum virtutibus heroicis, dum viverent, non fuerint illustres; uti bene perpendunt auctor tractatus de Canoni Eatione SS. ad Cardinalem Montis Regalis pari. 3. cap. 3. Malvet. de Cancniet.
SS. ad tertium dubium num. 63. Castellan. redem tractat ι num. 69. P. Ceparius in suo directorio Canoniet. SS. lib. I. cap. 7. num. I s. & concordant. antiquiores , Innocentius videlicet, & Ioannes Andreas in cap. Audivimus de Reliq. et venerat. SS.; propositaque per Augustinum Triumphum de potestate
Ecclesia qrtas. I7. art. I. controversia , an Papa debeat canoni Zare omnes ,
quos constat esse in vita kterna , post nonnulla exposita argumenta assi r-manti opinioni faventia, negativam sententiam amplectitur; tum quia plerique sunt in vita aeterna , qui tamen canonigari non possunt propter
184쪽
ET BEATOR. CANONI Z. LIB. I, CAP. XIV. III
desectum virtutum heroicarum, tum quia Papa teneretur Canonizare
omnes pueros baptizatos statim post Baptismum decedentes, quod est absurdum . Vel agitur de pueris ante usum rationis decedentibus post B ptismum receptum non fluminis, sed sanguinis, quod videlicet necati fuerint in odium Christi & ejus Fidei; &, de his quidem loquendo; cum S. Irenaeus innocentes pueros pro Christo ab Herode interfectos Martyres appellet; cumque ut est in homilia tertia Origenis in diversos pari. a.
Oper. pag. 282. edit. Paris an. 16O4. qualiscumque ea sit, ubi de festo SS. Innocentium : Bene ergo et secundum voIuntatem Dei eorum memoriam sancti Patres celebrari mandaverunt sempiternam in Ecclesiis, velati pro Domino morientium eos Ecclesia ab antiquo tempore, sicuti sanctos Martyres, colat ;rationabilis insurgere potest controversia, an ad eorum similitudinem alii pueri in odium Fidei intersecti ante usum rationis possint esse, uti Mart res , subjectum Canoni rationis. Afirmative autem respondet Guyet desesis propriis SS. lib. I. cap. 7. quaest. Is . De infantibus dubitationem omnem tollit SS. Innocentium ab Herode interfectorum exemplum, quibus absque acceleratione usus rationis tam potuit meritum Chrisi prodesse ad palmam martyrii per effusionem sanguinis consequendam , quam ceteris prodest per lavacrum Baptismi ad gratiam ; eique adhaeret Cardinalis Capisucchius in suis controver
Theolog. controv. 27. qtras. I. de Martyrio si. I 6. Exigitur ergo ad verum Mamurium in persecutore intentio inferendi mistem propter Fidem exterius manifesars , et in patiente intentio pariter exterius manifestata suscipiendi mortem propter Fidem , in ordine scilicet ad opus , quia ex propria ratione relationem habeat ad Fidem, et rursus as ipse patiente ad Fidem referatur . In infantibus vero , qui pro Christo occiduntur . eum non habeant usum rationis , unde intentionem habere possur moriendi pro Chrisο , fiat es inteutio Ecclesia, concurrente inteurione per secutoris eos pro Fide occidentis. Si autem occidantur ante Baptimum , veri Martyres sunt , quia occiduntur tu edium Fidei Chrisia1M ; si vera occιdantur
p s Baptismum , veri Martyres sunt, quia occiduntur in odium Christ. cui per
4 Favere inlii per possunt nonnulla exempla. Celebratur quippe festum die a 4. Ianuarii S. Babylae Episcopi Antiocheni, qui tertio Ecclesiae saeculo sub Decio Martyrio coronatus est una cum tribus pueris a se in Christiana Fide educatis, Urbano videlicet, Pritidiano, & Epolonio ; ut habetur in Martyrologio Romano ad dictam diem, atque in ossicio & Misssa At brosianis. De his loquitur S. Ioannes Chrysostomus in homilia quam recitavit in honorem SS. Iuventini, & Μaximini tom. a. pag. ς78. Nuper B. Ba-0las cum tribus Pueris nos hic congregabat, hodie vero par sanctorum Militum, in acie exercitum Chrisi construit; nuper quadriea Martyrum, hodie biga. Puerorum autem nomina, quae a S. Ioanne Chrysostomo inibi reticentur, reseruntur a Gregorio Turonensi lib. I. hi ria Franc. cap. 28. Simeon item puer Tridentinus. qui vix viginti novem menses sui e compleverat aetatis,
anno I 7 a. occisus fuit a Iudaeis in odium Christi Domini. Ioannes Ma thias Diqitigod by Corale
185쪽
IIa DE SERVORUM DEI BEATIFICATIONE
thias Tiberinus doctor Medicus , qui de mandato Episcopi Tridentinicol pus inspexit infantis occisi , di de genere modoque mortis interrogatus, sententiam suam juratus dicere debuit , historiam Marturii conscripsit editam apud Surium ad diem a . . Martii. Statim post obitum publicus cultus eidem coepit exhiberi tamquam Martyri, & miracula quaedam vulgata sunt ejus intercessione a Deo facta . Sed anno I 7 summus Ponti sex Sixtus IV. per epistolam Dominos, & ossiciales per Italiae partes constit
tos, ne livi fierent, admonuit , & omnia prohibuit, usquequo certiors actus esset de veritate factorum per Conamissarium , quem elegerat ; uti colligitur ex ejus diplomate impresso tom. a. ampli Umae collectionis veter. scriptor. 9 mmument. Ο hisorie. Opera celeberrimi P. Edmundi Martene edita coluum. I s I 6. En verba epistolae : Dilecti Filii, salutem cte. Licet inter causas majores Apscilico sit duntaxat judicio reservatum , quempiam inter Sanctos referre , o miracula approbare, nihilque a nuc certum . compertumve nostro judicio , aut approbatum sit de quodam praero Simone Tridentino per Iudaeos , ut dicitur , interfecto , de quo noviter feri mandavimus , se recipi plenariam inserin tionem : tamen accepimus , nonnullos p&blice etiam in praedicationibus trinare , ipsum Simonem , quem Bearum appellant, per dictas Judaeos in ipsa cilitate Tria dentina nisi multa tormentorum genera cruci affixum , ct occisum ,-Martyrem Gye, ct plurimis miraculis clarescere , ct alios desuper imagines depingere, chai ras in modum hiis riarum conscribere , se publice vendere , ct venditioni exponere, di propterea Christ fideles contra Iudaeos omnes, eorumque bona incitare; adeo etiam, quod multi eorum plura exinde sint pals pericula . Attendentes itaque ,
hac ct smilia pessenia fore praesumptionis, talia per baudimentum publicum in
hac nostra urbe alma feri amodo prohibuimus , ct idcirco τοbis tenore praesentirem , motu proprio , et ex Tasoralis oecii debita committimus , o di sincte etiam sub poena excommunicationis mandamus , quatenus et vos in locis domini Ortim Cesrorum , ac alias regimini Cesro commigys eadem feri sub poenis, de quibus vobis videbitur . Dblice , s omnino interdicatis , inobedientes poena condigna plectendo , et nihil minus Iudaeis sis , quos Ecclesia in tesimonium mor
tis Chrisi reserat, firmo defensionis praesidio propter hoc a Ffatis , d nec aliud aκ bis receperitis in mandatis ; cum intendamus, habita ex Commysario nostro, qNem propterea ad partes illas desinamus, rei veritate , in praemisss opportune Cr plenarie, ut juti fuerit, providere: Gutrariis non obstantibus quibuscuη-qrie . Datum Roma, die Io. Octobris anno 147 . anno v. Comprobatis subinde
probandis , di adimpletis adimplendis, facta est Apostolica auetoritate
cultus approbatio. Simeonis autem pueri miracula plene releruntur ex Jano Pyrrho Pincio Mantuano apud Bollandis his id citat. diem a . Martii; ibique nedum narratur , auctoritate Gregorii XIII. ejus nomen suille deseriptum in Martyrologio Romano, sed etiam . instante Cardinali Ma drutio Episcopo & Principe Tridentino, Sixtum V. concessisse , ut decocelebrari possiet sellum per universam dioecesim Tridentinam cum OH-cio & Missa propriis, addita in perpetuum plenaria indulgentia visitan-
186쪽
ET BEATOR. CANONIZ, LIB. I. CAP. XIV. II 3
tibus die ejus sesto ecclesiam S. Petri, ubi corpus cum omnibus passionis instrumentis collocatum est . Iidem Bollandistae ex Egidio Gelenio testaniatur . cultum exhiberi in dioecesi Coloniensi Ioannetio puero in odium Fidei a Iudaeis necato; sed ingenue confitentur, se ignorare tempus momtis . Baillet ad saepe citatam diem a4. Martii iterum refert omnia , quae fuerunt a Bollandistis relata; additque, Richardum puerum Parisiis, Ac Guillelmum puerum in Anglia occisos a Judaeis in odium Christi, tamquam Martyres cultum habuisse; sed ait, se non vidisse Acta autographa .
In Mart rologio Romano ad diem 24. Oct. commemoratio habetur S. Aretae, & sociorum , inter quos filius erat annorum quinque . Aretas cum
sociis Martyrium subiit saeculo sexto in regione Homeritide. vel Sabaea sub tyranno Dunaano. Extat historia Martyrii ex Metaphraste apud Surium ad eamdem diem a4. Octob. sed Baillet in tabula eritica de veritate Actorum dubitat, cum parum deserat auctoritati Metaphrastis; de qua tamen alibi habebitur sermo. ς Hucusque adducta sussicienter probare posse videntur, pueros in odium Fidei occisos , sive recepto , sive non recepto Baptismo fluminis .esse posse subjectum Canonizationis ; quod quidem, speculative , ut Munt. loquendo, verum esse existimarem, sed ex insti tuto, & in ipso facti eventu,
an esset admittendum, dubitarem, cum nullum Canonietationis eorumdem
adsit exemplum . Illud enim S. Babylae Episcopi Antiocheni . & trium puerorum multis est dissicultatibus implicatum ; non solum quia nonnulli putant, duos fuisse S. Babylas Martyres, alterum sub Decio, alterum sub
Numeriano , quos tamen redarguit Cardinalis Baronius in annalibus , ct in notis ad JΜartyrologium Romanum ; sed etiam , quia Eusebius in hisor. Eccleslib. 6. cap. 23. cui Baillet in tabula critica ad diem 24. Iun. ait unice in hac re deferendum esse , meminit Martyrii Babulae, & non sociorum . Porro,
quidquid sit de his, admissaque veritate Martyrii Babylae , & sociorum , ex kctis editis a Bollando desumitur, socios Martyrii usu rationis praeditos
fuisse, cum unus esset duodecim annorum, alter novem , & tertius septem, ut habetur in veteri MS. Ripatorii, & Mombritii cap. a. apud BOIIandum , & responsiones ab eis datae Tyranno id patefaciant: concordatque Martyrologium Romanum ad diem 24. Iun. ubi legitur, quos ille id est Babylas ) in Fide Christi instruxerat. Rursus alterum Simonis pueri Tridentini ad quamdam aequivalentem Beatificationem potius , quam ad Canoni Σ tionem est reserendum; tum quia cultus suit ei indultus in particulari ecclesia ; tum quia , cum Martyrium contigerit post tempora , quibus Romani Pontifices sibkprivative quoad omnes alios jus asseruerunt beatificandi & canonietandi, nulla Pontificia exhibetur formalis aut aequivvlens sententia definiens, re secundum juris solemnitatem discussa, eum
esse tamquam Martyrem in universa Ecclesia colendum . Postremum vero Aretae , & sociorum non videtur ad rem plane faciens & concludens; tum
quia , juxta alibi dicenda, ex descriptione in Martyrologio Romano non Irim. I. P valet
187쪽
D DE SERVORUM DEI BEATIFICATIONE
valet illatio ad Canonietationem ; tum quia pueri inclusio , nulla facta ejus speciali mentione, ad integritatem potius Actorum Martyrii, quam ad Canoni rationem reserenda esse videtur. Praeterquamquod , sicuti in Oecidentali Ecclesia ex Martyribus veteris Legis soli Machabaei speciali festo coluntur , cum postrem i in veteri Lege sanguinem fuderint, sic in nova Lege expedire videtur, ut soli pueri innocentes, qui primi pro Christo , &loco Christi mortui sunt, praeceptivo cultu potiantur in universa Ecclesia. 6 Tertia quaestio respicit eos, qui pie in Domino mortui sunt, sed
quorum animae purgantur, aut constat purgatas esse per ignem Purgatorii. Nihil enim inquinatum intrat in regnum caelorum , & per viam sanctam non transit pollutus; sicque, cum , dimissi culpa mortali, remaneat in hominibus aliquando reatus poenae temporalis, remaneant aliquando peccata venialia, in quae etiam cadunt Iusti, propterea animae ad tempus d terminatum in Purgatorio detinentur.
7 Porro , si quaestio sit de illis, qui Purgatorium adhuc sustinent, speculativa, ut dicitur , potius erit, quam practica; cum citra Divinam re velationem scire nequeamus, an hujus, aut illius anima in Purgatorio detineatur. P. Christianus Lupus in notis ad IV. Oncit. Rom. rem. 3. g. SPa. docet, non posse canoni Eari eos. quorum animae adhuc torquentur in
purgatricibus flammis, ex quo potissimum , dum adhuc in illis sunt, earum intercessione Deus non consuevit miracula operari: uousque purgantur
eminentium etiam Sanctorum anima, consumunt etiam corpora a miraculorum
gratia suspendi: quod enim S. Raguebertus ante laps s septem acceptae G ante
mortem nondum completa paenitentiae annos nullo miraculo inclaruerit, ejus apud
Francisciun Du Gesue vita tesatur . 8 Et, quia B. Petrus Damianus lib. a. epissolarum pag. III. refert. S. Se verinum Episcopum Coloniensem Purgatorii poena multatum fuisse . eo quot horarum Canonicarum pensum intempestive ,& non per distincta spatia persolverat, subdit ipse P. Lupus . hanc narrationem esse apocrypham , & nullo antiquitatis testimonio corroboratam . & merito . Petrus ctenim Damiani vixit sexcentis annis post obitum S. Severint, & primus est , qui rem p edictam narraverit , uti ad rem adnotavit Cardinalis Baronius ad Martyrol. Rom. ad diem 23. Omb. Cumque S. Gregorius lib. - . ἐHIUOrVin cap. sio. t m. a. Oper. de Paschasio Diacono , qui suit, vir mira san-elitatis eleem Onarum maxime operibvs Saraus, cultor pauperum , ct contemptor
sui, haec narret: Hic itaque ctim temporibus Θmmachi A solica Sedis Praesulis esset de junctiis, ejus dalmaticum feretro superpositam damoniacus religit, satimque sanatus es. Pos multum vero temporis ciermano Capuano Episcopo , cliis superius memoriam feci, medici pro corporis salare dictaverant, ut in Angulanistberinis lauari debuisset . ingressus easdem thermas , praedictum Pascholim Diaconum santem ex obsequentem in caloribus invenit. αριο vis vehementer exti muit , ct quid illic tantus vir faceret, inquisivit. Cui ille respondit: pro nulla alia causa in hac poenali loco deputatus sim, nisi quia in parte Laurentii contra
188쪽
ET BEATOR. CANONI Z. LIB. I. CAP. XIV. II 3
Symmactum sensi. Sed quas te, pro me Dominlim deprecare : atque in hoe eo gnosces . quod exauditus sis , s huc rediens me nen inveneris . aeua de re tir Do
mini siermanus se in precibus confrinxit, ct pos paucos dies rediit , sed jam diactum Pa asium in Ioco eodem minime inTmit. βuia enim non malitia, sed ignorantia errore peccaverat, purgari ps mortem a peccata potuit; ait idem P. Lupus , hoc unicum esse exemplum , nec rei prodesse, cum Paschasius canonizatus non esset, verum ille non erat canonidatus : & paulo post, aliud sini- Iium miraculorum non scio exemplum . Sed, quidquid sit de ratione a Lupo allata, propter quam canoni ri non possunt illi, quorum animae adhuc in Purgatorio detinentur, ex quo videlicet gratia miraculorum tunc est suspensa, rationes aliae non desunt praedictum assumptum comprobantes. Pro Canonietato etenim non oratur ; & pro animabus in Purgatorio degentibus preces Deo offeruntur : Canonizatus honoratur erectione altarium , celebratione Missiarum, & recitatione Ossiciorum in ejus honorem. quae profecto congruere non possunt statui animae purgantis, qui satisfaciens est & poenalis; uti bene ponderant Auctor tractatus de Canonizatione Sanctorum ad Cardinalem Montis Regalis 3. pari. cap. I. . &LeZana consuli. 3. num. II9. Canonigati denique sunt noliri apud Deum interce res, & orant pro nobis ; juxta doctrinam. vero S. Thomae in dis. Iς. quas. 4. art. s. quasiunc. a. ad secundum, animae Purgatorii non sunt initatu merendi, & ideo magis indigent, quod pro eis oretur, quam ut ipsae
possint orare . Haec eadem doctrina ab eodem S. Doctore exponitur a. a. quaes. 83. arx. II. Cum enim in tertio argumento adversus Sanctorum intercessionem sc disputandi gratia dixisset: Sicut Sancti, qiti sunt m patria, sunt
superiores nobis , ita di illi, qui sunt in Purgatorio, quia jam peccare non possunt: sed illi, qui sunt in Purgatorio , non orant pro nobis , sed magis nos pro eis : ergo nec Sancti , qui sunt in patria, pro nobis orant ; ita deinde respondet: Ad tertium dicendum , quod illi, qui sunt in Purgatorio , etsi sint superiores nobis propter imprecabilitatem, sunt tamen inferiores quantum ad poenas , quas patiu mr ; ct secundum hoc non sunt in satu orandi, sed magis ut oretur pro eis . Unde Cardinalis C etanus subdit: Propter hoc enim loquitur de poenis animarum purgantium excluduntur in responsione ad tertium exsentes in Purgatorio ab orando pro nobis . quia non sunt totaliter nobis superiores , sed ratione poenarum inferiores, m egentes ninris orationibus. Concordant autem plerique alii Auctores sese cumulati ab accurato viro Ioanne Frescobaldo in suis dissertationibus super hoc argumento editis, quarum cum laude meminit sanctae memoriae Benedictus XIII. m suosem. 28. de Purgatorio .ς At, si quaestio sit de illis, qui in Purgatorio fuerunt aut ex quo , di
miiso mortali, debitam pro eo non perfecerunt poenitentiam , ita ut necesse fuerit temporalem poenam in Purgatorio subire; aut ex quo pro Peccatis venialibus non satis secerunt: praeterquamquod neque de hoc comitare potest, nisi ex revelatione Divina ; nonnulli eo sub obtentu , quod
in Ecesesia militante fuerunt, sunt, & suturi sunt justi , qui nihil purgabile P a habentes Diuili ed by Corale
189쪽
II 6 DF sERVORUM DEI BEATIFICATIONE
habentes in hora exitus, statim post mortem in caelestia tabernacula reci piuntur , juxta illud Nata. I 26. v. a. ct 3. Cum dederit dilectis fiuis semnum, ecci heriaitas Domini filii merces fructus ventris ; quem locum Hugo Cardinalis his explicat verbis : Osendit, qua fit hereditas Domini , ct quomodo eoLIecta , ct quando danda , ct quibus .... Cum dederit Dominus, scilicet dileetis suis somniim, idest mortem temporalim , qua somnus dicitur, quia terminus es laboris , ct inde sertior resurgit Iusus, ct de sacili excitatur a Domino .... Ecce hereditas Domini parata es, ct illis satim dabitur: nonnulli, inquam, censent, Canonigationis subjectum esse debere eos tantum Iustos, qui statim post obitum in paradisum recipiuntur; cum non omnes Iusti, seὰ persectiores,& persectissimi sint canonizandi, cumque Canoni rationis honore deco-r1ndi sint in Ecclesia militante illi solum, quorum actiones proponi possunt Fidelibus in exemplum , quod imitentur . Quare Castellinus de certi
telligimus viros quoscumque μοι di jusos, innocentes atque immaculatos , qui in hae vita mortali viam mandarorum Dei alacriter cucurrerunt, ilia meliter observando , ac perseveranter, jamque vita praesentis cursum beato me claus runt , quorum anhme, nulla purgatione egentes, caeli secreta penetrarunt, satim evolando ad gloriam , clare Deum intuentes , sicuti es . Io Alii e contrario doctrinam hanc sic universaliter acceptam tamquam nimis rigidam rejiciunt ; ideoque P. Matthaeuccius in sua practica
Theologico-Canonica ad causas Teatificat. ct Canonidat. tractandas tit. a. cap. 4. num. inter cetera , quae censet non obstare Canoni Σationi, ponit,
quod Dei servus decesserit cum minima aliqua labe poenis Purgatorii purganda ; nam eo igne & Sancti, cum egent, purificantur: & paulo post :auae sunt a Consultoribus nimium rigidis ponderanda , ut deducant, leves aliquas culpas ex subreptione veniales sanctitati s perfectioni fervorum Dei non scere, minusque , se menas Turgatorii debeant sibine ad satisfaciendum Deo , qui impunita etiam minima non relinquit. Re vera, quidquid sit de praesenti contro-Versa , quam speculativam vulgariter dicemus potius, quam Praeticam , quemadmodum rigidus nimis est et ille censor , qui in causa Canonizati nis suffragaturus, aliquem Dei servum continuato virtutum heroicarum eXercitio celebrem , Canonietationis honore indignum reputaret ob com missum aliquod peccatum veniale, de cujus satis Aetione non constaret
Ecclesiae; ita profecto nimis laxus haberi deberet alius censor, qui Ca nonizationem crederet indulgendam illi Dei servo, qui lapsus in mortale peccatum talia non exhibuisset poenitentiae signa , ex quibus Ecclesia tuto credere posset, eum Divinae justitiae plene satisfecisse , juxta illud S. Ambrosii apologia I. David cap. a. n. f. col. 67ς. rem. I. Oper. ubi inquit: Sancti a rem Domini, qui consummare pium certamen gestunt, O currere cursum salutis,sclibi forte ut homines corruerint, natura magis fragilitate , quam peccandi libi dine , acriores ad currendum resuriunt, pudoris simuIo majora reparantes certa
mina , ut non solum nullum attulisse Uimetur Iapsus impedimentum , sed etiam velocitatis incentiva cumulasse. u Quarta Dipilirm by Cooole
190쪽
11 Quarta quaestio est de his, qui adhuc vivunt, an possint esse Cain
nigationis subjedium: cui omnes negative respondent , communiter i quendo ; quidam vero, in aliquo casu extraordinario, assirmative dicunt esse respondendum, hoc est, si Deus summo Pontifici revelaret, aliquem esse praedestinatum , di in gratia confirmatum . Pro hoc assismpto comprobando afferunt exempla ecclesiarum ad honorem B. Mariae Virginis adhuc viventis constructarum . in civitate videlicet Aventonensi a S.Ma tha, in civitate Caesaraugustina a S. Iacobo Majore, & apud Carnotensescentum annis ante ejus nativitatem imaginem serunt consecratam ad honorem Virginis pariturae, juxta ea, quae ad rem collecta habentur apud Dominicum a SS. Trinitate in biblioth. max. Pontificia rem. Io. pag. 488.& apud Leetanam consula. 3. n. II 8. quibus quidem addi potant argumentatum Beatissimae Virginis, tum S. Ioannis Euangelistae, quos nonnulli autumant nunquam mortuos fuisse , tum Eliae , qui adhuc vivit, quique, teste Lerana cit. consuli. 3. num. Ia9. Canonigari potest solemni Canoni ratione, qua Saneti hiate canonizantur.
I a Verum, cum juxta Concilium Tridentinum sese. 6. de jusificatione cap. II. sciri non possit, nisi ex speciali revelatione, quos Deus sibi elegerit , unusquisque iacile dignoscere valebit. inutile omnino esse examen hujusce controversiae. In praesenti quippe agitur de Canonizationis subjecto juxta vias ordinarias, & dependendo a probationibus, quae in hujusmodi judicio recipi consueverunt; nec aliter aliquando rem se habuisse asseri potest, propter vim exemplorum supra relatorum. In eo enim, quod attinet ad aedificationem ecclesiarum in honorem Beatissimae Virginis adhuc viventis, alibi de ea sermo fiet. In eo autem, quod spectat ad eamdem Beatissimam Virginem, & S. Ioannem Apostolum . quos nonnulli asserunt mortuos non fuisse; licet S. Epiphanius scriptor quarti saeculi asseruerit, se declarare non posse, utrum Virgo mortua sit, an Vero im mortalitatis honore suerit decorata , & probabiliorem censuerit opini nem , quod Deus ei dederit gratiam immortalitatis; hujus nihilominus gravissimi Patris sensus , aliorum &, quod caput est, Ecclesiae univeris
sensui adversatur , qui mortuam eam censent: ita ut tota controversia sit, num in civitate Ephesina. an in civitate Hierosolumitana mortua fuerit, juxta erudite collecta a Tillemoni tom. i. sex primor. secvl. in vita Beatissim Virginis artic. 7. in notis ad eamdem , ssignanter nota I . oe nota IT. Et,
licet Georgius Trapezuntius, & post eum Jacobus Faber Stapulensis defendendam susceperint sententiam de exemptione S. Ioannis Euangeli ilae RCOmmuni hominum lege, ita ut ipse adhuc superstes novissimis decedentis mundi temporibus manum cum Antichristo collaturus sit; & Florentinius in notis ad vetus Martyrologium mortem admiserit Ioannis, sed statim ad vitam existimaverit restitutum , ut ad exitum taculorum perveniens , post annuntiatam Fidem , iterum tandem occumbat; haec tamen , & similia ab
aliis passim rejecta sunt, & quidquid Graeci post admissum schisma tene-