Benedicti 14

161쪽

8 8 DE SERVORUM DEI BEATIFICATIONE

homina flum . sed G Acta neglicta in Gallia nostra exciderunt. Lupus in notis ad ancil. gener. , ct provinc. tom. 3. pag. S67. Ad hos errores , ct errorum

pericula evitanda , Alexander III. emisit salubre edictum , lavdatum ab ineuniti scriptoris hi rica compilatione : hic Papa consiluit , ut nullus notus Sanctus iumeneratione haberetur , nisi ex auctoritate 'Vlalica, ct nisi sit Cauοηizatus a Papa , tamen ante quilibet Episcopus Dum Sanctum flemniter canonizatit. Non sit populi , sed etiam quibuscumque Disi is canonizandi potesatem deinceps in terdixit . Decretum extat in Romano Bullario . Nec me fandamento. Etenim Iittera, quibus Secundus T stanus Episcopus, ac Numidia Primas factas in provincia sua persectitiones , Hr variorum Martyria Mensuris Carthagineus Discopo , ac totius Africana Diaeceseos Primati retulit, ct gloriosa in ipsis morte p/rfunctos , uti Martyres honorari, seu canonizari commendavit, lectae fuerunt in Carthaginensi Collatione, ipsarumqtie compendia retinemus apud Sanctum Augusinum in dicta cillationis breviculo . Ex ipsis lacer, non quo'is in Africa Episcopos , licet provinciarum Primates, potuisse canonizare , sed eminentem hane facultatem Primatiali Carthaginensium Sedi fuisse resem tam . βuapropter longe portorijure ipsam i reservare potuit Sedes Romana . Et has easdem mo

do adductas rationes late exornant Auctor tractatus de Canonietatione SS. ad Cardinalem Montis Regalis pari. a. cap. a. Franciscus Vieton. in suo tractatu Gallice composito de Canoni dat. cap. I a. per tor. Rabaud y in suis exercit. Theolog. t . a. exercit. 3. cap. I. g. Ceterum abusus pag. I 39. G g. Ad tertium respondeo pag. I 47.

Io Ex causis hucusque recensitis nonnullae sunt, de quibus in superi ribus sermo habitus est, nonnullae de quibus alibi habebitur . Porro insuperioribus satis innuimus , ad eum solum pertinere definitionem , quod aliquis inter Sanctos ubique colatur , qui jus obtinet in universa Ecclesia. Deceptiones quoque aliquando irrepsise , in superioribus indicavimus . cum privato Episcoporum judicio cultus in honorem alicujus in unaquaque dioecesi , aut provincia decernebatur, quod ipsum latius insta demonstrabitur; ubi etiam examinabitur, an quaestio miraculorum , quod est idem , ac dicere , an Canonietatio hujus, vel illius Sancti , sit quaestio Fidei. Interea vero sis sit adnotare pretium rationis a Doctoribus ponderatae de judicio majorum causarum ad Sedem Apostolicam deferendo. Innocentius I. ad Victricium Rotomagensem epis. a. apud Petrum Ovsanti m. I. col. 749. ita scribit: Si majores Ouse in med vin Derint detoluta , ad Sedem Apsolicam , sicut Θnodus satuit . Nicaena videlicet can. I 8. ct beata consuetudo exigit , ps judicium Episcopale referantur . Subscribunt ceteri

Patres, ut ex eorum testimoniis colligitur , Sanctus videlicet Leo tom. I. s. q. cap. s. ubi haec habet: Si qua vero causa major evenerit , qua a ilia Frarernitate illic prasidente non potuerit definiri, relatio ma missa nos consulat,nt , revelante Tomino , cujus misericordia profitemur esse, quod possumus, quod ipse nobis aspiraterit, rescribarntis , ut e vitioni nosme pro tradatione veteris insituri , ct debita Apsolica Sedis reverentia nosro examine vindicemus :

162쪽

ET BEATOR. CANONI Z. LIB. I. CAP. XI. 89

tit enim auctoritatem nosram vice nostra exercere te Tolumus , ita nobis , qua il-

Ite componi non potuerint, vel qui vocem oppellarionis emiserit, resertamus; S. Hilarus Conc. tom. 4. collin. Labbei col. IO 3. ens. 8. cap. a. sic loquens .

In dirimendis sane gravioribus caligis , ctq illic non potuerint terminari, Ap sollea Sedis sementia consulatur; Vigilius quoque ad Auxanium Arelatensem sic epis. 7. tom. ς. cincit. collect. Labbei col. 32O. scribens: Si qua vero certamina aut de Religione Fidei, quod Deus oriferat, aut de quolibet negotio, quod ibi pro sui magnitudine terminari non possit, evenerint; totius veritatis indagine diligenii ratione discisa , relationis ad nos seriem desinantes , Apololica Sedi terminanda servate ; Sanctus demum Gregorius epis. s . ad immersos Regni Childeberti Episcopos lib. s. Diu. a. Oper. in qua sic estatur: Si quam etero contentionem, quod longe faciat Divina potentia , de Fidei causa evenire contigerit , aut negotium emerserit, cujus vehemens sit sertasse dubietas, ct pro sui magnitudine judicis Sedis Apostolicae indigeat; examinata diligentius veritate ,

relatione sua ad nostram stideat persicere notionem , quatentis a nobis valeat congrua sine dubio sententia terminari. Cumque causis majores censeantur vela

rerum gravitate , veluti si de Fide, aut capite quodam disciplinae ad cunctas , seu plures Ecclesias pertinente agatur , vel er dignitate personarum, veluti depositionis Episcoporum ; nemo est qui non videat, Sanctorum

Canonizationes, utpote universam Ecclesiam respicientes, inter causas majores esse recenssendas, adeoque solius Romani Pontificis judicio reservatas: unde Socrates lib. I. cap. 8. S Soetomenus lib. 3. cap. Io. scripserunt, nihil sine Papae auctoritate definiri, aut praescribi posse , quod ad universalem Ecclesiam pertineat . Quod si juxta Lelium Iordanem in tractatu de majoribus causis , causa aliquando dicitur major ob multiplices &graves disticultates, quae in ea discutienda occurrunt; dissicultates occurrentes in examine causarum Canonizationis, de quibus in universo hoc opere habebitur sermo, sacile suadebunt eas in classem causarum majorum csse adscibendas . Porro, si causa criminalis contra Episcopum , quae depositione . aut privatione digna sit , causa esl major, a solo summo Pontifice definienda juxta Ecclesiae disciplinam a sacro Concilio Tridentino innovatam sess. a . cap. ς. de reformatione ; ecquis erit, qui Canonigationis causam , per quam Dei servus inter Sanctos adscribitur, inter caulas majores a solo Pontifice definiendas dubitet recensere 31I Haec quoad rationes a Doctoribus allegatas. Propius autem ad Institutum redeundo, adversus ea, quae in superioribus dicta sunt de Concilii generalis auctoritate, nonnulla opponi posse videntur , quae in Concilio Constantiens contigerunt. Fertur etenim , ab eo relatum suis scin Sanctorum , vel Beatorum numerum Rochum ; in eo actum fuisse de

Beatificatione Petri de Lucem burgo Episcopi Methensis, & in Cardinalium album relati a Roberto Antipapa, qui Clementis VII. nomen assumpserat; & demum ab eodem Concilio expeditas suisse litteras Remissoriales pro formanda inquisitione super vita & miraculis Nicolai Lincopen-ΠM. I. M sis,

163쪽

9O DE SERVORUM DEI BEATIFICATIONE

sis . Brimul phi Scarensis Episcoporum , & Ingridis Monialis Ordinis Pra,

dicatorum . Sed quod attinet ad cultum S. Rocho delatum , alia alibi afferentur : nunc ne quid dicamus , quod anno I I . quo publicus cultus ei delatus est, Episcopi qui Constantiae erant congregati, immerito sibi nomen & auctoritatem universalis Concilii arrogabant, tunc quippe adhuc in tres partes Ecclesia scit Ia erat; quemadmodum ad rem animadverterunt continuatores Bollandiani in pronuo desert. ao. min. a I. vis potissima stat

in hoc , quod . licet ad propulsandam ingruentem luem , solemni pompa

imago S. Rochi fuerit, omni comitante populo, per urbem Constantiensem delata, ex hac re utique inserri valet, tunc ei fuisse exhibitum publicum cultum ; minime vero tunc eum suisse in Sanctorum , aut Beatorum album relatum . Obierat etenim anno I 327. magna virtutum &miraculorum fama, quam publicus cultus , Episcopis approbantibus .suerat comitatus, ut alibi videbitur : in quo rerum themate unusquisque facile perspicit, minus proprie dici, Rochum fuisse canoni Zatum , aut beatificatum in Concilio Constantiens .ia Quoad Petrum vero de Lucem burgo , Clemens ille VII. Antipapa , qui eum Cardinalem creavit anno I 389. , & sc vix elapsis ab ejus obitu duobus annis, causam Beatificationis ipsius commisit tribus ex sua obedientia Cardinalibus ; cumque multis post annis , hoc est anno I I 8. Andreas de Borvit Monachus Caelestinus processum super virtutibus &miraculis Constantiam detulisset, atque tum sui Monasterii nomine, tum Consulum civitatis Aventonensis Martino V. jam eleeto Pontifici supplicasset, ut Petrum in Beatorum album referret; Pontifex causam tribus Cardinalibus discutiendam remisit: attamen suum ea non habuit Complementum , nisi tempore Clementis VII. legitimi Pontificis, qui die 9. prilis Isa7. litteras Apostolicas expedivit, in quibus, post enarratas vi tutes , post exposita miracula , precesque sibi porreetas a Francisco Episcopo Cardinali de Claromonte Legato Apostolico, & pium denique

Fidelium ad ejus tumulum concursum , ipsum censuit inter Beatos reserendum . Apostolicae litterae integre editae legi pos Iuni apud Joannem Lau-nojum in epil. II. ad Ludovicum Marassium t m. s. Oper. pari. I. pag. Ias.& in Actis Bollandianis rem. I . Iulii pag. 6 II. n. 17. me. 6I-- ηvm 3 pag- 49X. n. 3 ς. Ex quibus omnibus evincitur, Petrum de Lucem burgo

non suis Ie Beatificatum a Concilio Constantiensi , & gesta pro ejus causa esse Martino V. legitimo Pontifici, qui Concilio Constantiensi praeerat, adscribenda. 13 similia contigerunt in causa Nicolai Lincopensis, Brimul phi sca-xensis Episcoporum , & Ingridis Monialis Ordinis Praedicatorum . Cum etenim pro parte Henrici Sueciae, Daciae, & Nor vegiae Regis , & Episcoporum provinciae Upsalensis supplicatum fuisset Ioanni XXIII. ante suam a Pontificatu depositionem pro praedictorum Beatificatione , & litterae ei dem ante depositionem nullatenus sui sient praesentatae; Patres Concilii

Consta

164쪽

Constantiensis, attento dictarum litterarum sensu , nonnullis tunc in Concilio degentibus commiserunt, ut de more inquirerent super vita &miraculis. Commisso haec facta fuit vivae vocis oraculo ς & inter Commissarios a Synodo electos erat Odo S. Georgii ad Velum aureum Di ac nus Cardinalis de Columna , qui ad summum Pontificatum evectus Maratini V. nomen assumpsit, qui novam subinde commissionem expedivit anno I I 8. inquagella antea confirmavit & approbavit, omnesque desectus supplevit, qui sorte irrepsissent; ut ex ejus commissione desumitur. in Bullario ordinis Praedicatorum accurate collecto , & notis illustrato ab erudito viro P. Antonino Bremond ejusdem ordinis alumno , ubi tom. a. pag. s 3. haec verba Martini habentur: Nostra super his impertientes

auctoritatis adminiculum , commissiones , necnon mandata, ae litteras hujusmodi.s omnia inde secura rata habentes er grata, illa auctoritate Amsilica laudamus, approbamus pariter G confirmamus , ac praesentis scripti patrocinio eommunimns,

supplentes omnes defectus , s qui formi intervenerinr in eisdem . Quae prosecto declarant, nec ex hoc , nec ex aliis supra recensitis factis quidqu am legitime deduci posse adversus ea, quae in superioribus dicta sunt de non suffcienti auctoritate Concilii generalis absque Romani Pontificis approbatione in decernendis Beatitatis , aut Sanctitatis honoribus erga Dei servos, licet virtutibus & miraculis claros . Apud Theodoretum hisor. Eccleslib. s. e. 26. narratur, Monachum quemdam sanctissimum , cui Telemachus nomen , Romam ex Oriente venisse eo consilio , ut Honorium Augustum adhortaretur ad abolenda , quae reliqua etiamnum erant, gladiatorum inhumana spectacula. Post haec Theodoretus, Valesio interprete.

sic prosequitur : Hic loquitur de Telemacho ) eum detesandum illud spectaculum ederetur , rpse quoque in amphitheatrum venit. Et in arenam defendens, gladiatores qui inter se pugnabant, eompsere conabatur . Sed eruenta eadis spectatores eam rem egre ferentes , s daemonis qui eo sanguine oblectabatur furorem animis suis concipientes , pacis auctorem lapidibus obruerunt. ἁδειο eunito admirandus Imperator , hunc quidem invictissmorum Martyrum numero adscripsit: tetrum vero illud spectaculum penitus abolevit. Videtur hic, ab Imperatore Telemachum adscriptum numero Martyrum , nulla secta mentione Romani Pontificis, licet res Romae gesta esset. At verum est, Pontificiam auctoritatem intersuisse ; diciturque Honorius eum Martyrum numero adscripsisse , cum curaverit, id a Pontifice fieri, ut explicat Baronius ad annum 39ς-

De potesate canonizandi. I A B utilitate Sanctos in nostris necessitatibus invocandi , pote- - stas canonizandi causam habet & fundamentum: unde Bannes

in a. a. quas. I. artie. Io. g. dubitatur praeterea septimo, conclus I.

sic ait : Haereticum es negare Sanctos invocandos e se ; ut patet ex mustis On M a ciliis. Duilired by Corale

165쪽

92 DE SERVORUM DEI BEATIFICATIONE

eiliis , ct Decretalibus . . . . Ergo auctoritas es in Ecclesia ad Sanctos canonixandos ; & late prosequuntur Ioannes a Sancto Thoma in a. a. quas. I. disputat. 9. artis. a. num. I. Dominicus a Sanctissima Trinitate cap. I 8. pag. 489. g. Prima Conclam , in bibliot. max. Ponrf. tom. Io. Quodque notatu dignum est , Ioannes ipse Dallaeus inter heterodoxos non ob scuri nominis auctor, adversus Latinorum traditionem de Religis cultus objecto

M. 3. cap. a I. Cultum , & invocationem Sanctorum taliter existimat esse connexa cum Canonietatione , ut cultum , & invocationem neget , ex

quo primis temporibus asserit s licet falso. quemadmodum supra visum est) nullum fuisse Canonietationis vestigium , & nostrarum Canoni Zationum disciplinam ingenue commendet. supposito dogmate nostro de cultu, & invocatione Sanctorum . En ejus verba lac. est. Si veterum de tribus primis faculis Christianorum eadem de colendis Divis sententia , ac traditio fuit,q nunc Latinorum es , decuisse, immo necesse fuisse ad hunc cultum rite ac tegitime exercendum , eos prosingulari, qua pollebant, prudentia , aliquem constituere , qui toti Ecclesia pratret, ct , qui vere Divi e sent hoc honore digni, publice pronuntiaret, ides qui eos ut Latini nunc sane ex Da b thes sapienter faciunt) canonizaret . Videndus est etiam Auctor dogmatici discursus deSS. Canonizatione Gallico idiomate scripti, & post primam hujus operis editionem Parisiis impressi anno I 39. pag. 87. ct sequentibus, qui supra exposita plene reser t. a Sacri textus auctoritates, & Patrum primorum saeculorum testimonia de Sanctorum cultu in superioribus a nobis allata sunt: nunc reliquum est, ut aliqua in medium afferamus de eorum invocatione , quae

comes est praedicti cultus. Ab antiqui autem Testamenti auctoritatibus incipiendo , Iacob Patriarcha , dum filiis suis benedicebat , inquit

Gen. 8. I 6. Angelus , qui eruit me de cunctis malis , benedicat pueris sis, ct

in Vocetur super eos nomen meum , nomina quoque patrtim meorum Abraham , et

Isaac . Moyses , orando Deum , sic locutus est Exod. 32. 13. 'Recordare Abraham , Isaac , et Israel semorum tuorum , quibus jurasi per temetipsum . Salomon Deum exorabat , ut reminisceretur misericordiarum DaVid a. Paralip. 6. 4 a. semento misericordiarum Dazia serti tui. Tres pueri a Nabuchodonosor condemnati, ut inter ignes vitam amitterent in tornace , misericordiam Dei implorabant propter merita Sanctorum , Daniel. 3. 3 S. Neque auferas misericordiam tuam a nobis propter Abraham dile tum tuum , et Isaac ferυum tuum , et Ura I sanmum tuum . Deus ipse , se acceptas habere Sanctorum orationes, piumque & utile esse Sanctorum merita commemorare pro gratiis obtinendis, professus est 4. Reg. I9. 34 Protegamque Πrbem hanc , et salvabo eam propter me , et propter 'David se vum meum ; Et rursus Ierem. Iς. I. ait: Si feterit Moy ses , et Samuel coram me , non es anima mea ad populum sum ; Et lib. I. Machabaeor. Onias , di Ieremias jam deiuncti exhibentur, & proponuntur uti Deum eXOrantes

Pro Populo . cumque Iudaei, quando putarunt, a Christo in cruce Eliam

166쪽

ET BEATOR. CANONI Z. LIB. I. CAP. XII. 93

invocari, Eliam vocat se , uti legitur Matth. 27.47. eum nec blasphemiae, nec violationis legis insimulaverint; manifesta haec est conjectura, pium & utile apud eos fuisse Sanctos invocare. 3 Adduntur novi Testamenti auctoritates. Sanctus enim Ioannes petit a Deo pacem & ab Angelis: quod est idem ac dicere, Deo porrigit preces , ut pacem tribuat; & Angelis, ut eam impetrent, uti legitur Anc. I. Φ. Gratia vobis , ct pax ab eo , qui es, ct qui erat, ct qui venturus es, s a septem Spiritibus, qui in conspectu throni ejus sunt. Viginti item quatuor seniores, qui venerabundi & prostrati sistebant coram Agno, quid aliud agebant, quam Fidelium orationes Deo repraesentabant Θ habentes

'IuIi citharas,ct phialas aureas plenas Odoramentorum,quae sunt orationes Sanctorum , Anc. s. 8. Et rursus 8. 4. Ascendit'mus incensorum de Orationibus Sanctorum de manu Angeli. Cumque Petrus Apostolorum Princeps se post obitum suum promiserit operam navaturum , ut documentorum a se traditorum reminiscerentur, ut ex epis. a. cap. I. I dabo autem operam , ct fremquenter habere vospos obitum meum , iit horum memoriam faciatis ; fieri absque dubio id non poterat, nisi per suam apud Deum intercessionem . 4 Suffragantur testimonia Patrum primorum saeculorum . Irenaeus, qui circa annum II S. floruit, lib. s. contra hareses cap. I 9. num. I. haec habet

Et si ea loquitur de Heva) inobedierat Deo; sed haec id. Virgo Maria ) suasa

es obedire Deo , ut virginis Hevae Virgo Mater feret advocata . Mariam ergo apud Deum advocatam vocat Irenaeus, &sic ejus intercessionem apud Deum admittit. Origenes circa annum aci3. lib. 8. contra Celsum num. 3 . pag. 767. ostendit, Sanctos Deum exorare pro hominibus, & placatum reddere, sicque eorum favet intercessioni : Nam hi ceu cognatos , ct ami- eos videntes edis , qui ipsorum in Deum pietatem aemulantur , ac Deum invocant, riteque illum precantur; eorum saluti collaborant, illis apparent, putantque sui osse ocii illis obseqtιium praesare ει quasi ex compacto Senire ad beneficia salutemque eis conciliandam qui Deum orant; cui ct ipse preces offerunt. Alia loca quae huic invocationi aperth favent, ex eodem Origene affert Huetius in Origenian. lib. a. qu. s. num. 36. S. Cyprianus anno 248. in episola s7. ad CorneliumcοI.2O6. existimat, per Sanetorum apud Deum regnantium orationes homines hic degentes adjuvari, & sic utilem esse apud Deum eorum interce sionem : Memores noseri invicem simus , concordes atque unanimes utrobique pro nobis semper oremus , pressuras ct angustas mutua charitate relevemus. Et, siquisi inc ηψrum prior Diυina dignationis celeritate praecesserit. perseveret opud Dominum nosra dilectio ; pro fratribus . ct sereribus nUris apud misericordiam Patris non cesset oratio; & in libro de habitu Virginum in fine sic ipsas ali quitur : Durate fortiter, spiritaliter pergite , pervenite feliciter ; tantum m mentote tunc nosri , ctim incipiet in vobis virginitas honorari. In Aetis S. Maximi Martyris anni aς o. apud Theodbricum Ruinari pag. I 33. num. a. sic legitur : mihi enim nee frustes , nec uneuia , nec lenissentiendi dant dolorem , quia in me manet gratia Chrisi, qua me salvum faciet in aeternum , Omnium Sam2ο-

167쪽

9 DE SERVORUM DEI BEATIFICATIONE

rum orationibus , qui m hac colluctatione certantes , vsras superaverunt ins mas , nobisque virtutum exempla reliquerunx: quibus profecto verbis , quemadmodum innuitur Sanctorum intercessio apud Deum , ita de eorum invocatione nulla videtur dubitatio superesse . Confirmatur hoc ipsum ex Actis S. Theodoti Ancyrani circa ann. 3o3. apud eumd. Ruinari pag. 3 I. n. 3I. ubi

Martyr sic loquitur: Glorificate Dominum ustum Iesum Christum , qui fecit,

ut perficerem cursum meum, est inimicum superarem ; deinceps enim in ealis eum fiducia pro vobis Deum deprecabor . Celebreque est illud , de quo testatur historia Martyrii Sanctae Potamienae apud Eusebium Iib. 6. hisor. Eccles cap. q. juxta ejusdem Ruinari expositionem . Ineunte seculo tertio praedictum contigit Martyrium; &, postquam Eusebius retulit, eam a vulgo vexatam percussionibus & obscenis verbis , a Basilide vero humaniter acceptam fuisse, subdit: Illa Uera hoc est Potam lena benignitatem hominis erga se libenter amplectens , bono animo eum qsejussit; se namque ps obitum δε-

Iurem 'sius a Domino impetraturam , ct collata in se beneficia brevi remuneraturam esse. Porro Basilidis invictam conversionem & consessionem, propter quas capite caesus est , narrans inquit: tamque quidam in Domino Fratres eum adii 1sent, ct causam subita illius atque insperatae conversonis interrogarent,

dixisse fertur, Potamienam tertio pos Martyrium die, noctu Abi rissentem coronam capiti suo imposuisse , dixisseque , se ipsius causa Dominum orasse , atque id , quod

petierat, impetrasse , nec diu posea ipsium ad Superos migraturum .s Si subsequentium Patrum auctoritates congerere liberet, de signanter saeculi quarti, Basilii videlicet hom. ao. de quadraginta martyribus , Gregorii Nari anzeni in orat. 18. pro S. Cypriauo , est orat. a I. pro S. Athanasio, Hilarii in psalm. Iay. Nissent in me Orationis in quadraginta Martyres, ct in oratione de S. Theodoro Martyre , Ambrosii in libro de viduis tom. . in epis. sq. ad sororem Marcellinam , Hieronymi epsola I., eps. as. ad Paulam de obitu Blesta, & fuse in libra contra Vigilantium, Chrysostomi in Oratione de S. Ignatio Martyre, in hom. de SS. Berenice me. ct in iam. 76. de S S. Iuventino , Ο. Maximino Martyribus , articulus hic totum tractatum impleret . Sed hac relicta illis provincia, qui strenue adversus heterodoxos dogma Catholicum de Sanctorum invocatione propugnarunt, inter quos jure ac merito recensendus est P. Abbas Ioannes Chrysostomus Trom belli in suis dissertationibus de cultu Sanctorum Bononiae impressis anno I o. est anno ITA I. &nobis dicatis; in superioribus aliqua attigimus de cultu , ct nunc aliqua addidimus de invocatione Sanctorum , ut fundamenta delibaremus potestatis canoni Eandi, de qua nunc agitur . Tractantes de Sanctorum Cano-nietatione alios ex veteri, & novo Testamento textus desumunt, quibus potestatem canonietandi demonstrari contendunt; uti colligitur ex bullis Canonizationum , & Scriptorum animadversionibus . Cap. siquidem se. Ecclesiasiciv. i. ct a. legitur : Laudemus viros gloriosos , est parentes nisi os in generatione sua ; multam soriam fecit Dominus magnificentia sua a saeculo : div. Is . Sopien iam ipsemm narrent populi, ct laudem eorum nuntiet Ecclesia ; ubi

etiam

168쪽

ET BEATOR. CANONI Z. LIB. I. CAP. XII. 9 s

etiam inter Sanctos reseruntur Henoch , Noe , Abraham , Isaac , Iacob. Moyses, Aaron , Phinees , Iosue , Chaleb . Samuel, David . Elias, Eliseus. Siracides Ecclesiastici auctor ibi nonnullorum meminit, puta En chi, Noemi, Abraham i . qui ad legem naturae pertinebant, & deinde meminit Sanctorum legis Mosaicae, & primum omnium extollit laudibus Moysem ipsum , virum sane absolutissimae sanctitatis exemplar , & saeculis

deinceps omnibus admirandum ; tum in aliorum laudes excurrit, veluti Aaronis, Samuelis , Davidis , aliorumque, uti videri potest capite 4ς . di sequentibus: & quamvis capite 47. Salomonem laudi s exornet, de cujus aeterna salute inter Catholicos ipsos ambigitur , & in utramque partem multis disputationibus impune disceptatur ; nemo tamen est, qui textum legendo, non videat, ipsum capite 47. a versu I4. de Salomone sic locutum fuisse, ut post aliquot laudes vehementer arguat ejus scelera , neque tamen poenitentiam testetur ullam , uti facit in Davide de quo sic ait v. I 3. Dominus purgavit peccata ipsius , ct exaltaUit in auemum cornu ejus . Quod si quaeratur , quomodo ad Siracidem devenire potuerit notitia Sanctorum legis naturae, cum per id tempus nulla extiterit Canonica Scriptura , facile responderi potest , Scripturae desectum suppletum fuisse per Majorum traditionem , juxta illud Moysis Deuter. 3 a. v. 7. ubi legitur: Interroga patrem tuum , ct annuntiabit tibi, Majores tuos, ct dicent tibi. Praeterquamquod non ita tuto asseri potest, Scripturam Canonicam tunc defuisse , licet ea ad nos non pervenerit; En hi quippe sanctissimi, qui diluvium praecessit, librum extitisse , S. Augustinus opinatus est. & post eum alii apud Pererium lib. 7. in disputatione de Enoch qtiast. 6. quo scilicet ex libro manarit prophetia illa ejusdem Enochi, quam S. Iudas Apostolus

in sua Canonica epistola citat num. I . s Iς. His p emissis ad ornatum textus , in eo profecto extat praeceptum , quod a sanctis Scriptoribus adnotarentur in particulari gloriosa vita & mors eorum , qui tempore ipsorum storuissent, & quod eorum gloriosa gesta a populis laudarentur, &omnibus innotescerent; illudque disciplinae ab initio Ecclesiae ad haec usque

nostra tempora feliciter productae, inter Sanctos reserendi viros virtutibus& miraculis insignes fundamenta statuisse videtur, & consequenter pote statis canonizandi. sine qua praedicta disciplina suo caruisset, & careret effectu . In bulla canon irationis S. Franciscae Romanae in eis. cod. pag. 286. haec habentur verba : Nos ex cleri debito Pastoralis , qua ad Dei Iaudem , σFidelium adificationem sunt, quantum in Domino pommus , promovere crepiω- tes ; ac non ambigentes , id genus esse triumphalem cinonietationis honorem, per quem sapientiam Sanctorum narrant populi. ct laudem eorum nuntiant Ecclesia . Et in Brevi beatificationis S. Francisci Salesii: Spiritus Sanctus, eum in Di- minis Scripturis viros glorioses, nimirum Sanctis, laudari praecipit , eorumque sapientiam ct laudem narrari a populis , s nuntiari ab Ecclesiis . docet nos atqVeilluminat, quid ne iris etiam temporibus agere debeamus . Memoratum quoque

Ecclesiastici textum ad rem praesentem ponderat Cardinalis Bellarminus

controv.

169쪽

96 DE SERVORUM DEI BEATIFICATIONE

contrου. tom. a. de SS. beatit. Iib. I. cap. 7. g. His ergo praemi s ; & sequitur Cornelius a Lapide in dictum cap. 4. Ecclesiasici versa. & juris Canonici Interpretes in recensitis Ecclesiastici verbis, multam gloriam fecit Dominus magnificentia stiva a seculo, substantialia dicunt contineri Canoni Eationis requisita , gloriosam videlicet, & heroicam vitam, & miracula excedentia

vires & potentiam naturae; Innocentius in cap. Audivimus , num. I. Ostiensis num. s. Joannes Andreas num . . Zabarella num. s. Ancharan. num. pariter s. Antonius a Butrio num. 7. Fagna n. num. 3. de Reliquiis , ct veneratione SS.

Succedit novi Tostamenti textus , Apostoli videlicet in epistola ad Hebraοι

cap. I 3. v. 7. mementote Praepositorum vesi orum , qui et bis locuti sunt verbum Dei, quorum intuentes exitum conversationis, imitamini fidem . Quocirca Christianus Lupus in not. ad Onc. tom. 3. pag. ς63. inquit: Porro defunctos jusos in Sanctorum Canonem , sesu Ecclesiasticas tabulas flemniter referre , seu canonizare es antiquissima Ecclem consuetudo habens exemplum ab Aposolo in episola ad

Hebraeos. Et ante Lupum bene adnotaverat Thomas V Valdensis tom. 3. de Sacramentalibi ιs tit. I . cap. 27. ante num. 4. Florentinius quoque iustia praevia admonit. a. ad Martyrologium verba affert supra citata S. Pauli pro praesentis assumpti comprobatione , & addit, alios consimile praeceptum agnoscere in aliis ejusdem Apostoli verbis ad Roma uos cap. II. jubentis , nos Sanctortim memoriis communicare ubi enim in vulgatis codicibus habetur, necessitatibus Sanctorum communicantes , Origenes , Ambrosius, ac optatus Mileuitanus legunt memoriis , non necessitatibus ; & S. Hilarius lib. contra Consantium Augusum non modo idem retinet, sed praeceptum in iisdem verbis agnoscit: Apsolus inquit jubet communicare nos Sanctorum memoriis ; meas damnare elegi si λ6 Nonnullae a Theologis congruentissimae excogitatae sunt rationes, ii trelictam Ecclesiae potestatem Sanctos canoni 2andi suadeant, quas in unum congerit Dominicus a Sanctissima Trinitate cap. I 8. in bibliot. mo. Pontis. pag. 9 I. t m. IO. ut ex sequentibus ejusdem verbis desumitur : Cur autem risus hanc auctbritatem candinietandi Sanctos Ecclesiae me relinquere voluerit . plures nou desunt congruentissimae rationes ; praecipua si ut sequentes . Prima , ut etiam in terris , tibi Iscus agonis , legitimique certaminis eortim fuit, hanc laborum suorum mercedem , triumphique coronam riuumque reportent. Secti da, Di

gloria esse aiiali, qua gaudent in caelis , haec accidentalis gloria respondeat ex parte Ecclesiae militantis . Tertia, ut conjungamur nos viatores cum illis per senium ac venerationem , illi autem jam comprehensores nobiscum per intercessonem ct

protectionem . .Quarta , ut nos eorum exemplo provocemur ad earum praesertim Tirtutum imitationem, in quibus insignes fuerunt. Quinta, ut probetur, Ecclesiam

Cath licam non flum quoad legem . sed qu ad persnas etiam esse sanctam , dum

tot jusos , G Sanctos parit, ae beat. Sexta , ur inde Gentiles , ct Haeretici confundantur, qui non habent persuas Dylas G sancias , quas consecrent; qti tenus cum fla vera Fide , ct tibi illa reperitrur, vera etiam Sanctitas conjungitur . Septima , ut ita servetur , qua in symbolo Fidei docetur San Aortim commrinio. Adver-

170쪽

ν Adversus hanc potestatem canonizandi nonnulli debacchantur Haeretiei , teste Thoma VValdensi de Sacramentat. lom. 3. tit. 14. pag. Ioa. VVicietas primus suit, qui adversus Catholicam Ecclesiam , & ejus Caput via sibile, tamquam Divina sibi in Canonizatione usurpantes, vocem extollere ausus est, cujus vestigiis ingressus est Kemnicius 3. pari. examinis Concilii Trid. paσ.634. Calvinus lib. 3. insit. cap. ao. g. 27. non modo Pontificem &Ecclesiam, sed Sanctos ipsos furore abreptus ferali impetit voce; & Petrus .

Molinaeus lib. 7. novitatis sua controv. a. cap. I 3. pag. s 7. s seq. Canonizati

nis materiam in jocos & cachinnos solvit. Addi possunt alii impii, irrelia giosi, & damnatissimae notae Haeretici supradictis suffragantes, Lutherus

videlicet , de quo apud Catharinum lib. a. de considerat. praesentium temporum cap. a . Magdeburgenses cap. Iς. Vermillius, Lambertus Danaeus, Mornaeus in praefatione misterii iniquitatis, Marcus Antonius de Dominis lib. i. cap. s. quas. 4. num .ss. Abbartus lib. de Antichriso cap. II. Non desuerunt tamen ex nostris, qui diabolicas illas criminationes invictis prostraverint argumentis, uti videri potest apud Gravinam in continuatione a. pari. Catholicarum prascriptionΠm. 8 Ac oppositio quidem modo relata , quod Romanus Pontifex can nietando sibi usurpet Divina, cessat, statim ac sedulo ponderatur, nos etiam agnoscere , essentiale Beatorum gaudium , quod habent de Divinitate , a

geri non posse , sed solum accidentale , quod habent de quocumque bono creato , di de omnibus, quae in Dei honorem fiunt, & maxime de illis, in quibus de eorum gloria Deo gratias agimus, juxta doctrinam S. Thomae

iv . sent. dist. I a. qu. a. art. a. ; Romanos item Pontifices in Canonietatione sibi nullatenus asserere gaudii essentialis augmentum , quemadmodum legitur in bulla Canonietationis S. Nicolai de Tolentino in cit. cod. g. I 6 I. Licet militans in terris Ecclem triumphantem in criis stiali er devoto veneretur assectu , ac virtutes , Iaudes , praeconiaque Sanctorum , quantum mit fragiliras . dignesimis attollat titulis , devotis quoque precibus , solemni ritu sacrificia laudum asserat ad decus er venerationem civium supernorum ; nihiI tamen illis a crescit nova perfectionis θ gloria , nec eorum perfecta felicitas nOsris operibus 'mari poterit, vel augeri: misericors tamen miseratorque Dominus per intercese

sones meritaque Sanctorum , quos in terris celebritate congrua veneramur, mirabili dignatione imperfectum n frum suppleri providit, ut, quod nUris meritis non valemus, eorum suffulis assequamur: uno verbo , in Canonietatione summos Pontifices nihil aliud agere dicimus , quam declarare hos & illos Dei servos virtutibus, insigni morte , eximiisque miraculis praesulgentes,& sic in caelo triumphantes este in Ecclesia colendos; quod quidem judicium si ab illis fieret sine praeviis diligentiis, clamarent Haeretici & merito , male agi , nec tamquam Sanctos esse Ecclesiae proponendos , quos certis argumentis Sanctos esse non constet. Sed, cum ad haec avertenda debitum & rigorosum ptaecedat examen , & hinc occasionem arripiant clamandi , Papam sibi assumere in Canonizatione Divinam potestatem , nemo Tom. I. N est, Diqitigod by Corale