Benedicti 14

151쪽

78 DE SERVORUM DEI BEATIFICATIONE

cere posse videntur: ex quibus colligere sis est, nullatenus subsistere quod a nonnullis asseritur, initia videIicet Beatificationis esse reserenda ad B. Gregorium Papam X. qui concessit, ut corpus B. Luchesii posset precessonalit e deserri, scuti arguunt blatta de Canonidat. SS. pari. I. cap. a. num. IT. &Schiara in suo Romano Pontifice art. 26.si. I.num. 7.; quidquid enim sit de Beatificatione S. Romualdi, nulla superest dubitatio de Beatificatione Guillelmi Eremitae a Malavalle in Tuscia, saeta ab Alexandro III., uti supra visum estis CAPUT X. De Potificia auctoritate extra Concilium, ct de jure Teatificandi . Canonizandi summo tantum Romano Pontifici restimato. I Uamvis in superioribus nonnullas retulerimus Canonizationes Sanctorum a Romanis Pontificibus factas in plenariis Conciliis, eam videlicet S. Udatrici a Joanne XV., S. Gerardi a Leone IX., S. Godehardi,& S. Sturmii Abbatis ab Innocentio II.& nonnulla quoque Romanorum Pontificum responsa attulerimus, quibus dixerunt, vitam & miracula Canonizandorum esse in Concilio generali perpendenda, antequam eorum fiat relatio in album SS.; uti colligitur ex responsis Urbani II. & Callisti II. & ex bullis, seu Decretalibus Eugenii III. & Alexandri III. editis pro Canonizatione Henrici I. Imperatoris, & Regis Eduardi; certum nihilominus esse videtur , plures alias Canoni rationes illis iisdem temporibus, quibus nonnullae in Conciliis generalibus sectae sunt , extra Concilium peractas fuisse , & eosdem Pontifices , qui Concilii generalis meminerunt pro faciendis Canonigationibus, Samstorum Ca- non ietationes extra Concilia secisse . Exempla ex supra relatis desumi possunt. Ut enim cetera praetereamus , ad rem , de qua nunc agitur, satis est gesta S. Leonis IX. revocare , qui, si S. Gerardum in SS. numerum retulit in Concilio Romano,extra Concilium sanctificavit SS. VVoli gangum,&Erhardum; gesta Benedicti VIII. & Benedicti IX. qui extra Concilium S S. albo adscripserunt duos SS. Simeones ; gesta Paschalis II. qui simili

modo processit in Canonizatione SS. Petri Anagnini, & Angliramni; gesta demum Fugenti III. & Alexandri III. quorum primus extra Concilium canoni Eavit S. Henricum Imperatorem , & alter extra Concilium nedum Sanetis adscripsit Eduardum, sed etiamThomam Cantuariensem,Bernardum Abbatem , & alios ita ut de summi Pontificis potestate peragendi CanOnizationes extra Concilium generale nulla videatur rationabilis adesse dubitatio ; & eo magis . si ad antiquissima tempora supra indicata respiciamus, quibus Beatificationes sectar ab Episcopis sive Martinim , sive Consessorum, vim obtinebant Canonietationis vel per expressam summi Pontificis approbationem , vel per universalem extra Concilium Ecclesiae

152쪽

ET BEATOR. CANONI Z. LIB. I. CAP. X. 79

consensum, in quo tacita summi Pontificis approbatio continebatur. a Similia porro contigerunt in haeresum condemnationibus, cum aliquot a Romanis Pontificibus in Conciliis . sed pleraeque aliae extra Concilia suerint ab ipsis condemnatae, & Pontificiae auetaritatis interventus accesserit in earum etiam haeresum condemnatione , quae in Synodis particularibus ab Episcopis factae suerunt. Plurimi Pontifices verba sunt egregii Doctoris Duvalli tom. a. in a. a. depotes. Eccles pari. a. quas. a. in Rurimi Pontifices varios errores absque ullo generaIi Concilio condemnarunt, quorum eondemnatio a tota Ecclesia accepta fuit; ut patet exprimis trecentis annis , in quibus nulla unquam Concilia generalia propter ingruentes persecuri es coacta Ieguntur , cum tamen multa in Fide quasiones toto hoc tempore feliciter sopita di determinata fuerint per Pontificum definitiones . Nee dicant adversarii, hos emrores pro heremus habitos nonfuisse , donee his Pontificum definitionibus , Concili,

rvm generalium calculas accederet. Falsum enim es, omnibus, quotquot fu

runt , erroribus a Sede Apogiolica damnatis , ct qui jam pro haremus in Ecclesia habentur , semper accessse ancilii cujusdam generalis condemnationem. Argumentum eruditissime de more prosequitur Thomassinus dissere. 4. in Synodum Gangrensem, ubi, post collecta undique illustria exempla, num. 36. ita concludit: Quibus hae resium e la non satis es, nescio quid satis' et consat enim abunde tot test niis, Ecclesiis, Episcopisque omnibus site Synο-dice , sive extra Synodos, sola execratione novitatis hareses exorientes damnantibus , vel praeisse , vel accessse . vel successsse Sedem Apsalicam, di summum

auctoritatis pondus , di vim ineluctabilem , atque universalem adjecisse . Si quid aIia Ecclesia , Θniame perficere non poterant , ipsa sciebat; si quid esse-eerant . perficiebat; si quid privatim sanxerant, id ipsa tota orbe Catholico a

thorabat . Nihil invidia , nihil contentionis frepebat . Nunc, quod cetera sequerentur , ipsa dictare occupabat, certa de membrorum suorum consensu ct Obsequio. Nunc reliquas in impietatis apud se exorta damnationem praecurrentes ipsa labens sequebatur, eonfirmabat, ct, sin minus tempore, certe consensu , dignitate, auctoritate antecedebat. Ita sve praefinirent alia Synodi quod , ut Hebat Prosper, regna sequerentur , tum demum cum Roma probalset, Ave pra-riperet Romana Ecelsa Fidem omnibus amplectendam scribere , plerumque temporis , semper auctoritatis Ordine caput membris anteibat. Cumque Fides eommune sit Ecclesiarum omnium decus , non poterat illa a privatis vel Ecclesiis.

vel anciliis sanciri, nisi praesumpto , veI adhibito consensu , si ragioque principis EccIesia, cujus unius jus erat confirmare, ct promulgare quod omnes Ecclesia sequerentur . 3 Haec quoad Pontificiam auctoritatem extra Concilium . Nunc autem , ut transitum faciamus ad jus soli Romano Pontifici reservatum Beatificationis & Canonietationis honores indulgendi, resumenda sunt nonnulla , quae tempore Alexandri III. acciderunt. quaeque in superioribus fuerunt indicata. Cum Arnulphus Episcopus Lexoviensis Alexandro III.

summo Pontifici scripsisset, monasterium quoddam Gristanum scandalis

153쪽

8O DE SERVORUM DEI BEATIFICATIONE

undique esse repletum , & inter cetera , quemdam ejus Procuratorem I co Abbatis absentis substitutum , ebrium a duobus aliis Monachis fuisse interemptum , quia is, quem Procuratorem reliquerat, ebrius in refectoriosi per caenam duos de fratribus cuItello per Ut, atque ab eis incontinenti pertica . quam casus obtulit, interfectim, uti legitur in dicti Arnulphi epistola apud

Cardinalem Baronium ad ann. II 8 I. num. T. Er 9., & taliter occisum a loci

habitatoribus cultum Martyris obtinuisse ; edita fuit a praedicto Pontifice epistola illa , quae fuit inserta Decretalibus ad tir. 4s. de Reliq. s venerat. Sanctorum : Audivimus , quod quidam inter vos diabolica fraude decepti h: minem quemdam in potatione ct ebrietate occisum , quas San iram more infidelium venerantur , cum vix pro talibus in ebrietatibus peremptis Orare permittat Ecclesia . Dicit enim Aposolus , quod ebris homines regnum Dei non 1sedebunt . Hominem ergo illum de cetero colere non praesumatis, cum , etiamsi per eum miracula plurima ferent, non liceret vobis pro Sancto, absque auctoritate Romana Ecclem , eum publice venerari.

4 De hac Alexandri III. Decretali loquendo, magna est inter scribentes disputatio, an per illam induetum fuerit jus novum Sedi Apostolicae reservans, privative quoad Primates, & Episcopos , & ceteros omnes , jus statuendi, utrum huic , aut illi servo Dei cultus praestari debeat , necne; ablata ceteris omnibus facultate , quam habebant, uti vidimus , in suis provinciis & dioecesibus indulgendi Dei servis Beatificationis honores: seu potius, an jus hoc privativum fuerit ante praedictam Decretalem introduini in , perinde ac si eadem latam praesupponat aliam legem, aut antiquiorem introductam consuetudinem, quae Apostolicae Sedis jus illud privativum reservaverit. ς Censent nonnulli, jus novum fuiste a dicta Decretali statutum . Ita sentit Ven. Dei servus Cardinalis Bellarminus lib. I. deSS. Beatit. cap. 8. n. a. Quod olim licuit, modo non licet: squidem Alexander III. ct postea Innocentius III. videntes abusus , qui oriebantur circa Sanctorum cultum , prohibuerunt , ne deinceps aliquis pro Sancto coli inciperet me Romani Pontificis approbatione . Van Espen juris Eccles unim pari. r. iit. 22. cap. 7. num. I . ait:

Quin ct circa idem tempus Alexandri videlicet III. Pontifices sibi auctoritatem canonizandi privative coeperunt reservare ; eaque reservario generaliter ,s ab omnibus tandem Ecclesiis recepta fuit. potissmum auctoritate cujusdam Decretalis Alexandri III. Ioannes Mabillonius , & Lucas D 'Acheli in sepe

citata praef. sec. s. Tened. g. 6. n. Ioς. inquiunt: Iam vero Alexander III. id , tamquam unam ex majoribus causis, a. Romanum Pontifcem pertinere edixit : & sequuntur Pagi in breυiario Roman. Gntis in vit. Alexandri III., Gra- vina in continuatione a. pari. Catholic. praescript. rom. q. pag. IO9. g. Merita Te M AIexander , Saussajus in a luet. Theolog. de SS. cultu g. 9. vers. Solemnis es , pag. 33. ps Martyrolog. Gallic. Alii contra in ea sunt opinione , quod nullum jus novum fuerit introductum per Decretalem saepe citatam . Ita docent Gonzalta indicto cap. Audivimus sub num. f. de Reliq. ct venerat. SS. victon.

154쪽

Vieton. in tract. de Canoniet. SS. cap. II. prope finem . Auctor tractatus Ca- non irationis S s. ad Cardinalem Montis Regalis a. pari. cap. I. ubi, Ponderata Alexandrina Constitutione , subdit: Exi simo autem , hanc legem efse multo antiquiorem ; non enim hoc Ioco Usatvit Pontifex , sed quamam constiti-trim commemorat, Bivarius in comment. chronici Marci Maximi in S. Iam e

fremita vindicato si. 6. & susius hoc ipsum prosequuntur Godest idus Hen- schenius & Daniel Papebrochius in proditaeo dissert. 2o. num. 6. quo in loco , pensatis verbis Alexandri , subjungunt: Haec vero loquendi forma decretum non facit, sed factum , ct vulgo notum supponit. 6 Verum , quidquid sit de hac controversia, quemadmodum certum esse videtur, uti supra dictum est, nunquam Episcopos potuisse veras peragere Canonigationes: praecipere etenim, ut aliquis tamquam Sanctus publico cultu colatur in universa Ecclesia, nec potest, nec potuit unquam ad cum pertinere , qui limitatam obtinet jurisdictionem in una dioecesi. aut provincia , sed ad eum tantummodo, qui jus obtinet in universa Ecclesia : ita perspicuum apparet, Primates , Archiepiscopos , aut Episcopos olim potuisse cultum publicum indulgere erga Martyres, aut Conseia fores in sua provincia , aut dioecesi , quod est idem ac dicere. Beatificationis honores concedere, aut advocata summi Pontificis auctoritate , aut

etiam jure suo, absque eo quod ab illa dependerent, sicut ex supradictis facile colligi potest. et Perstitit haec Episcopalis jurisdictio beatificandi iure proprio, & sine

subjectione summi Pontificis auctoritati, usque ad tempora Alexandri III. summi Pontificis : eo quippe saeculo , quo ipse vixit, plures Beatorum Corporum elevationes sola Episcopali auctoritate factae leguntur . Ex S ige-berto refert Molanus in natalibus SS. Testii ad diem a 3. Mase, plura a Deopatrata suisse miracula intercessione S. Guiberti Fundatoris monasterii Gemblacensis, legationemque ad Othbertum Leodiensem Episcopum fuisse susceptam , ut ei publicum cultum indulgeret; examen autem instantiae fuisse ab eo remissum ad Fridericum suum Archiepiscopum Coloniensem , qui, Convocata suorum Ecclesiasticorum Synodo , petitioni libens annuit; quocirca Episcopus anno IIIo. elevationem fecit beati corporis coram Abbatibus, Archidiaconis , & magna multitudine Christisdelium utriusque sexus. Continuatores Bollandiani ad diem 6. Iulii ex Iacobo Mejero in annalibus Flandricis , & ex aliis Aetis authenticis testantur , levatum fuisse anno IIII. corpus B. Arnulphi Episcopi Suessionensis , auctoritate Lamberti Episcopi Tornacensis. Putat Balutius, anno Domini IIII. auctoritate Episcopali canonietatum sui ste Odonem . sive Othonem Urgellae in Hispania Tarraconensi Episcopum ; sed, cum id desumat ex diplomate e scriniis Ecclesiae Urgellensis prolato, & edito in Mares Hispanica in appendice num. 384.. pag. Ia76. ubi de Petro Episcopo sic legitur : Episcopus, ct

universus Canonicortim coetus , magnam atque praeclaram beatae memoria Ponti eis Odonis celebrantes venerandam solemnitatem , natalis ejus diem annuatim ca- Irim. I. L nonietari,

155쪽

82 DE SERVORUM DEI BEATIFICATIONE

nonitari, G eanonice ab Omnibus insilui, atque laudabiliter eonfirmari, uno ere Omnes collaudant, quatenus semper deinceps inter ceteras praecipuas anni festivitates hae procul dubio digne se laudabiliter , uti Domini ac matroni nostri Sancti Pontificis Erme audii, Divinis veneranda Myseriis Observetur ; nemo est, qui non videat, praedictum nec esse Canonigationis decretum , uti putavit Balutius, nec esse decretum Beatificationis eo anno peractae , sed esse

decretum de sesio in honorem Odonis ritu solito elevationis inter Beatos pridem relati deinceps concelebrando . Felicius Pagi junior in vit. Alexandri III. num. D 9. testatur , Episcopos praedieto jure suo usos fuisse prope tempora electionis Alexandri III. hoc est annis sex ante ejus ad Pontificatum assumptionem : ex Mabillonio siquidem habetur, rom. 6. annal. pag. s3ς. nulli. 28. Hugonem Archiepiscopum Rotomagensem anno IIs 3. de elevatione S. Galterii seu UValterii Abbatis Ponti serensis litteras dedisse , in

quibus commemorat, invitantibus, immo cogentibus miraculis , Theobaldo

Parisiensi , aliisque praesentibus, S. Galterii Reliquias a se levatas & translatas fuisse , concessis insuper indulgentiis in eorum gratiam , qui ipsius S. Galterii beneficia implorarent. Demum eo ipso anno, quo Alexander III. ad summum Pontificatum electus est, assirmant continuatores Bollandiani tom. I. Iulii, auctoritate Gerardi Tornacensis Episcopi iactam fuisse corporis elevationem & translationem S. Guthagonis. 8 A primis itaque Ecclesiae saeculis supra vidimus saetas fuisse , tacita, vel expressa intercedente Pontificia auctoritate, SS. Canonizationes , &venerabilium virorum Beatificationes , salva tamen & integra Episcoporum auetoritate beatificandi, nullo etiam Pontificiae auctoritatis invocato praesidio: & quod attinet ad Canonietationes , earum ritum esse antiqui

rem Ioanne XV. licet primum peractae Canon irationis diploma sit illud

s. Udatrici inter Sanctos ab eodem Pontifice relati; & licet monumenta adsint, quae comprobant, eo potissimum tempore promotas fuisse apud Sedem Apostolicim instantias pro impetrandis Canonizationibus, quem admodum colligitur ex rem. a. Mora iei Anglicani par. Ias. ubi habentur haec verba Studebant plures religiosa de tione patria sua Sanctis exaltare , pia sollicitudine vitas illorum investigare , summique Pontificis auctoritate ipsos can ni re . Edita porro ab Alexandro III. supra relata Decretali, subsequentia Ecclesiastica monumenta aperte loquuntur non solum de potestate Can

nizandi , sed etiam beatificandi summo Romano Pontifici privative quo dalios omnes reservata . Innocentius III. in cit. eod. Can id. in bulla tan

nidationis B. Chun undis Imperatrieis de potestate canonizandi sic essatur pag. 38. Cum hoc sublime judicium ad eum tantum pertineat, qui es B. Petri Dccessor, ct Vicarius hsu Chrsi. Archiepiseopus Viennensis in Gallia , Nejus suffraganei Gregorio IX. summo Pontifici supplices preces exhibuerunt pro obtinenda Canonizatione S. Stephani Diensis Episcopi, his con

ceptis Verbis: Guia nemo , quantacunque meritorum praerogativa polleat , b

156쪽

ET BEATOR. CANONI Z. LIB. I. CAP. X. 83

Dlieam ejus sanctitas fuerit a probara . De Thoma Comite Lancastriae, qui, eum graves egisset simultates cum Eduardo II. Anglorum Rege, in bello captus anno I 32 a. securi percussus est , sima increbuit, eum pie & Marat)rem occubuisse: cumque populus Londinetas ejus imaginem colere coepisset, quod ad puram Beatificationem ad summum referri poterat, Eduardus II. Stephanum Episcopum Londinensem admonuit, ut cohibeat fame accedentes ad quamdam tabulam S. Pauli Londonia exissentem , in qua nisi Thoma quondam Comitis Lanca tria, quam absque auctoritate EceIsa Romana tamquam rem sancti 'Patam colunt θ adorant, asserentes ibi feri miracula in opprobrium totius Ecclesia ἔ rursumque admonet, ni dictum populum. ne ad tabulam praedictam accedere, orationes , oblationes , seu alia ad eustum

Divinum tendentia , absque auctoritate Ecclesiae Thmana, ibidem facere praesu-1nant, cohibeat modis omnibus ς prout ex scii sui debita ad se juxta Caηontea, sanctiones noverit pertinere; uti legitur in collectione Actor. publie. Thoma

runtur epistolae Eduardi III. ad Joannem XXII. pro dicti Thomae Canonietatione impetranda. Sed , an id quoad potestatem beatificandi fuerit ab

omnibus Episcopis executioni mandatum , satemur , nos maximopere dubitare ; fortasse quia Alexander III. in sua Decretati generaliter locutus non est statuendo, nulli posse publicum cultum deserri sine Sedis Apost lieae auctoritate, sed sermonem ad eum defunctum in ebrietate occisum restrinxit inquiens: Etiamsi per eum miracula ferent, non liceret ipsum me. Quapropter seri potuit, ut Episcopi aliqui non putarint , doctrinam illam ab isto particulari casu ad alios casus longe diversos debere transferri , quodque de uno nequam homine in ipsa ebrietate interfecto Pontifex dixerat, intelligi voluisse dictum de quolibet viro, cujus haud dubia esset,

sed certo explorata sanctitas eximia vitae, ac frequentia essent ante & post obitum prodigia , eaque non vulgi modo, sed sapientium etiam omnium judicio comprobata . Scimus, tum Theologos , tum juris Canonici Interpretes in ea fuisse sententia, quod epistola Alexandri III. universaliter prohiberet, cultum publicum exhiberi erga quemcumque Dei servum , etiam sub praetextu miraculorum , absque Sedis Apostolicae auctoritate; dc nos huic adhaeremus sententiae. Sed asseri non potest . nullum repertum fuisse, qui post Alexandri III. Decretalem in ea suerit sententia, quod Episcopi , etiam post eam , antiquam retinuerint auetoritatem Be

tificationis honores indulgendi erga Dei servum in sua di ces . ThomasVValdensis, qui sub Martino V. scripsi non sine praeesara ejusdem Pontificis laude atque approbatione, quae ejus libris praefixa legi potest, in rom. 3.

Sacramentat. eap. Iaa. ubi V Uiesesi de Canoni ratione errores docte confutat,

haec habet pag. aa7. Sed forte supponit VViclef) ae supputat unum cum magi-sro si ιο Guillelmo dicente , quia Canon iratio Sanctorum seu veneratio pertinere debet Concilio generati Christifidelium tantum; quia sic, inquit, Gregorius IV. ex assensu Ludovici imperatoris, ct omnium sanctorum Episcoporum Instituit, M

157쪽

84 DE sERVORUM DEI BEATIFICATIONE

se sum omnium Sanctorum celebraretur e quod Guillelmi commentum pluribus refellere V Ualdensis pergit. Deinde haec magis ad rem nostram subjicit: suid impediet Episcopum , ne canonice inquirat de vita diutina talis Sancti, ut planiorem trahat notitiam 3 Et si eam inυmerit SamPorum cultu dignam , auctoritate Episcopali confidenter exprimere Sanctum Dei plebibus venerandum Z Et si omnis Episcopus hoc habet juris , quid maxime facere poterit Episcoporum Episcopus p Confundit hic VValdensis Canonizationem cum Beatincatione, sed ex prcssis verbis potestatem admittit Episcoporum Beatificationis, seu particularis Canonigationis indulgendae in sua dioecesi . Accedunt solemnia posteriorum temporum faeta , quorum nonnulla hic recensemus . In chronico Episcoporum Mindensium ad annum septuagesimum tertium sectili xiv. ita legitur : Eodem anno S. Felicianus Episcopus miraculis coruscare coepit: ct ideo Episcopus Uridehindus sesum ejus per totam dioecesim

Mindensem celebrari insiluit . Eodem seculo . anno videlicet I 89. Franciscus Piccolomineus tunc Episcopus Senensis, & deinde summus Pontifex assumpto nomine Pii III., B. Aldobrandescae viduae corpus solemniter elevavit , ut ex monumentis tabularii Senensis refert Lombardellus apud continuatores Bollandianos tom. 3. Aprilis ad diem 26. De. 47 I. num. 3T. Quid plura Anno Ia 6 ς. e vivis excessit B. Bonifacius Lausanensis Episcopus . Anno 16oo. ejus Reliquiae ex humo levatae sunt, & super aram collocatae.

Fuit id reprobatum ab Archiepiscopo Mech liniensi , qui processum de ejus Sanctitate & cultu instrui jussit, & instructum voluit a Theologis examinari, inter quos Guillelmus Estius . Completoque examine anno I 6O3. decretum edidit, in quo, facta mentione antiqui cultus, sic pronunciavit: Gιa de causa nos his litteris assentimur, tit praedictum corpus in pserum elevatum maneat, er tamquam Venerabilis-Beati viri honoretur, ornetur, o devote visitetur ab Omnibus Chrsifidelibus , ex desolis personis . Non tamen honorem ad mittimus ei feri, qui Canouitato proprius es : uti habetur apud continua tores Bollandianos tom. 3. Februarii pag. Isa. Papebrochius tom. 3. Aprilis pag. 993. habita ratione alterius Decretalis Innocentii III. tit. de Reliquiiser veneratione Sanctorum, sub quo eodem titulo extat & ea Alexandri III. astarmat hoc decretum non usque adeo rigide servatum esse; donee illud renovaret Innocentius III. ps annos M. Et neque tunc putavisse Episcopos, sublatam sibi facultatem circa inferioris ordinis cultum ; quem Beatorum dicimus,

permittendum , modo ab χcio ct Missa absineretur . Et hoc usque ad Concilium Tridentinum vaIuit. Cujus decretis inmens Urbanus VIII. vetuit absque speciali Sedis Apsolica licentia deinceps aliquid noti induti, m abrogari praecepiς quidquid citra eam fuerat recentius introductum . Alibi a nobis demonstrabitur etiam post Innocentium III. factam fuisse auctoritate ordinaria ab Episcopis concessionem Oficii & Misae in honorem eorum , quibus in sua dioecesi indulgebant Beatificationis honores. In alio quoque loco verus Concilii Tridentini sensus explicabitur . Et ut finis tandem imponatur praesentiquaestioni, dicimus, ab Alexandro III. suisse Episcopis sublatam beatificandi

auctoritatem '

158쪽

ET BEATOR. CANONI Z. LIB. I. CAP. X. 8s

auctoritatem : id sorte non fuisse ab omnibus Episcopis executioni mandatum ; sed omnem & quamcumque controversiam fuisse sublatam per bullam Urbani VIII. editam anno I 634. de qua suo loco sermo instituetur, eum in ea clare statuti suerint fines auctoritati Episcopali, & omnia ad cultum publicum Beatorum pertinentia, & ipsa servorum Dei Beatificatio fuerint clarissime Sedi Apostolicae reservata .

CAPUT XI.

Te eodem priCativo Iure juxta scribentium assertiones . 1 4 D comprobationem privativi juris Romanorum Pontificum in a Beatificatione, & Canonizatione Sanctorum, operae pretium esse

videtur assertiones afferre eorum , qui de materia scripserunt. a Prima autem est, quod hodie ita pertinet ad summum pontificem Dei servos in Beatorum , & Sanctorum numerum referre. ut id interdictum sit Patriarchis, Primatibus, Metropolitanis, Archiepiscopis, &Episcopis . Conteior. de Candinieat. SS. cap.4. per totum , ct praesertim n. Iq. Matia de Canonitatione SS. par. 4. cap. 4. num. 3. Ο 4. Castellan. de Canonieat

SS. quas. 3. principali g. Ampliatur praemissa , Malvet. de Canoni eat. SS. dub.

a. num. I. est seq. 9signanter sub num. I 2. inter tractatus magnos tom. I . Gambar. de auctoritate Legati lib. a. vers. Illud nosse num. 233. ct num. 234. inter tractatus magnos tom. I 3lari. a. Mauchler de monarchia Ecclesia a. pari. Itb.4. cap. 7. Db num. I. g. At Chrisiana , Barbosa in cap. I. num. 6. de Tyiq. ct v nerat. SS. . Leetana consuli. I. num. a. Dariis de benesi . se l. I. cap. 3. pag. II. Iiit. C. , Van Espen jur. Ecclesias. pari. I. tit. 22. cap. 7. num. Iς. Clemens VI.

Operam strenuam navavit Armenis ad Catholicam Fidem reducendis. Sed cum Armenus Patriarcha variis verborum ambagibus & involucris eluderet Hurationem errorum , sinceramque & apertam Fidei professionem,

litteras ad illum Clemens Papa dedit Pontificiat gravitatis & prudentiae

Plenas, quibus versutum hominem commonet, ut clare, diserte , dilucide , pure, ac simplici ter errores detestetur, & Fidem Catholicam su- cum omnem exosam profiteatur . Litteras Clementis integras Raynaldus proseri in annalibus ad ann. I 3 ς I. Quod nostra interest . nos ex numero I 6. hanc particulam damus : Adhuc , inquit, eum Canoni rationes Sanctorum , ct promotiones iIIegitimorum ad sacros Ordines , sint caseus , qui inter alios tantummodo Romano Pontifici resertantur , ct ad nullum alium Praelatum EccIsapertinentes , nisi ipse Romanus Pontifex specialiter aliquibus P erit committendos ; miramur , quod te dicis praedictos duos casus auctoritate propria velle peneste retinere, quod nullum signum es obedientia θ reverentia , quas ad Romanum Pontificem in praemi s capitulis te praetendis habere . Vuapropter ad hoc cogimurte requirere, ut nobis in scriptis re1pondeas , si vis Traditiones orthodoxarum Patrum , ac Decretales . seu Constitutiones Sancta di Apselica ae Romana Sedis reUerenrer suscipere , docere , atque servire 3 3 Se-

159쪽

86 DE sERVORUM DEI BFATIFICATIONE

3 Secunda propositio est, quod Dei servos in Beatorum , aut Sanctorum catalogum referre non pertinet ad sacrum Collegium Cardin lium , licet Sedes Apostolica vacet; quemadmodum late docent Conteior.

sub num. 4. p. Cardinalium Collegium , Castellan . de Canoniet. SS. quas. 3.prinet Ii g. Chiaro quid de Collegio , Ceparius in suo director. MS. Canonieat.

SS. pari. I. cap. a. num. I 6. Schiara in suo Romano Pontifice propugn. art. 26.

g. 3. num. 3ς. & probatur ex textu in cap. Ubi periculum , Te election. in 6. ct in Clementina ris Romani eod. rit. 4 Tertia propositio est , quod Legatus de latere suae legationis auctoritate devenire non potest ad aetiim Beatificationis, aut Canonig tionis; quemadmodum desumitur ex textu in cap. gritia translationem, Deu . Legat. & late prosequuntur Barbos in cap. I. num 7. de Reliq. ct et

s Quarta propolitio est, quod nec Beatificatio, nec Canonizatio fieri possunt a Concilio generali, aut provinciali absque interventu auctoritatis Pontificiae ; uti, praetermissis auctoritatibus , quae docent , statuta Conciliorum generalium tum quoad Fidem, tum quoad mores& disciplinam robore carere & efficacia, si non sint summi Pontificis auctoritate confirmata, in terminis Canonietationis late prosequuntur Pa-vin. in relat. S. Bonaventura artic. I. verse. Ex his infertur inter opera S. Doctoris rem. 2.) Barbos in cap. I. num. 8. de Reliq. st venerat. SS., Anacletus ad lib. 3. tit. 4ς. de Retiq. ct venerat. SS. g. I. quas. a. Leaana consuli. I.

m. 7. π seq. Castellan . de Canoniet. SS. quas. 3. principali g. EP aro quid de

Concilio, Ceparius in suo director. Canonie. SS. pari. I. cap. a. num. I T. er I 8. Conteior. de Canoniz.SS. cap. 7 . per totum, Matta de Camonid. SS. pant . . . .

sub num. 4. g. a uod attiset, Schiara in suo Rom. Pontis propugn. an. 2 6.

g. 3. num. 34.

6 Ultima propositio est, quod beatificare , & canonizare non pertinet ad Concilium generale , etiamsi Sedes Apostolica vacet, cum indictis circumstantiis Concilium tantummodo exequi valeat ea , quae pro regimine universalis Ecclesiae sunt executioni demandanda. Dominicus a Sanctissima Trinitate in traei. de summ. Pontifice cap. 18. in biblioth. max. Pontis istis. Io. pag. 492. Nihilominus probabilius exsimo , Concilium genera Ie tunc nec phy, nec debere canoni re, sed prius ad electionem, vel declarationem veri Pontificis procedi debere per res , aci quos respective de jure pertinet; &sequuntur Castellan . de Canonie. SS. quae s. g. principali zers. Hacante etiam Sede , Matta de Canonie. SS. pari. 4. cap. 4. sub num. 4. g. Quod habet licum, Schiara in suo Roman. Pontis propugn. art. 2 6. g. 3. num. 3ς-7 Quoad rationes hujus privativi juris, celebris est doctrina Glossae in cap. Uloriosus de Reliq. ct venorat. SS. in 6. in qua sic legitur : Sesus Papa habe Diuiligod by Corale

160쪽

ET BEATOR. CANONI Z. LIB. I. CAP. XI. 87

habet non solum certos de Sanctis prae aliis extollere , sed etiam eos canonizare mItiplici ratione : primo, quia isa es una de majoribus causis , qua inter tar,stianos proponi possit, ct Ac es ad Sedem Apostolicam referenda . De Baptismo. Maiores ) : secundo quia miracuIa attribuuntur Fidei ; haec igitur quaestio, eumst de Fide , praecipue es ad Sedem insolicam referenda a . quas. I. uoties ὶ: tertio, quia ad Papam spectat declarare dubia Scripturarum s uisi. snt legit.

Per tenerabilem): Multo fortius dubia Sanctitatis, quia circa majora majus pericvlum vertitur : ideo ctc. supra de elest. Ubi periculam eod. Iib. supra : quarto , ne propter multorum Episcoporum simplicitatem popuIum decipi contingat supra ecd. tit. c. I. ct a. : quinto, ne in infinitum contingat Sanctos muItiplicari, G se detotionem refrigescere , est Sanctitatem vilescere So. disi Episcopi. 8 Et hasce rationes primum quidem communiter juris Canonici Pr

sessores, atque Theologi sequuti sunt, Turrecremata in can. Pronuntiandum , quas. s. num. 22. de consecrat. dis. 3. Ostienfis in cap. Audivimus,

Iib. s. cap. 6. qras. 6. Pirhing. ad lib. 3. Decretal. tit. de Res'. s venerat. SS. F. I. notabiI. a. Dominicus a Sanctissima Trinitate de sum. Pontis Rom. cap. I 8. in bibIioth. max. Pontis tom. Io. pag. 492. Gravina de Catholicis pra

9 Deinde etiam eruditiores & in FecIesiasticis historiis peritiores ashauerunt. Ven. Dei servus Cardinalis Bellar minus de SS. bearit. Iib. I. cap. 8. n. 3. Communis sententia es , pertinere ad summum Pontificem ; nam id habetur cap. Audivimus G tam ex eo G Reliq. s venerat. SS... est patet etiam

ratione ; nam ad eum spectat proponere toti Ecclesia quid fit credendum , s quid agendum in iis , qua sunt Religionis, qui toti Ecclesia praes . Hanc eamdem rationem amplectuntur continuatores Bollandiani in pronuo dissert. ao. . Ad quam denique sum nempe Sedem Romanam huismodi declaratione1 , TeI assensum pertinere, jure optimo sancitum es ; eo quia jubere, ut quis a tota Ecclesia pro Saneto habeatur , ad eum tantummodo spectat, qui jus habet proponendi rati Ecclesia quid credendum , agendumque sit in iis , qua sunt Religionis , uti procvI dubio es Sane Ortim Camnietatio. Sermonem habendo de errorum periculo, quod aderat in Beatificationibus. quae fiebant ab Episcopis . Sausiajus in apolo re. Theolog. de SS. etiItu g. 9. ps Martyrol. Gallic. pag. 33. Solemnis es quidem illa Alexandri III. quam Innocentius III. Frmavit, Consitutio , qua inhibitum es , ne deinceps aliquis pro Sancto coli incipiat fine Pontificis summi approbatione At non , ut sibi hoe jus 'gulariter vindicarent, hanc restrictionem decrevere supremi illi Catholica Ecclesia M deratores . Sed id extorsi ct rei gravitas , ct perieuli magnitudo, ct ipsa M tropolitanorum , Primatumque scitantia, qua est pridem pIurima Sanctorum non

nomina