Benedicti 14

421쪽

3 8 DE SERVORUM 'DEI BEATIFICATIONE

ersutilis utriusque Mus Chrsifidelibus tam Saecularibus , quam Regularibus .

qui ad Horas eanonicas obstricti seunt, in Ecclesia universali de Comm. C . non Ant. , vigore Consitutionum Sisti H in ejus bulla Canonitationis . oe Clementis VIII. sub datum 26. Martii Iς 9 s. necnon mandavit, ut lectiones propria pros eundo Noctvmo examinentur ab Eminentis G Reverendis. D. Card. Casanate .

non Obsantibus animadυerβηibus Reverendis Fidei Promotoris , s Sanctissimo D. N placuerit: Hac die T. Decembris I 68o. Et, facto de praedictis verbo cum Sanctissimo , Sanctitas flua benigne annuens , sensum ejusdem sacrae Congregationis approbavit di confirmavit, die I9. Iulii I 68 I. Neque dissimile est exem plum de S. Carolo Borromaeo , in cujus quoque Canonizationis bulla praecipitur , ut ossicium recitetur & Missa celebretur in eius honorem: haec quippe omnia nunc prosecto essiciuntur, sed in sequelam decreti sacra Congregationis editi die a T. Septembris I 6ς 9. Ad preces sacri Eminentiss. ct Reverendis. Cardinalium Collegii SS. D. N. in cingregatione sacrorum rimum Ordinaria habita coram Sanctitate sua mandavit, ut Officium S. Caroli Borromai S. R. E. Presbteri Cardinalis di Archiepiscopi Mediolanensis , de Comm. ConfPont. , quod san. inem. Paulus V. ad libitum indust, ct san. mem. Innocentius x ex praecepto sub ritu semiduplici recitari praecepit, in posterum ab omnibus Chria si melibus , qui ad Horas canonicas renentur , sub ritu duplici pariter ex praecepto

recitetur. ac in Treviario Romano sub eodem ritu apponatur : Die 27. Septembris I 6sq. Denique , in sententia ab Urbano VIII. prolata in Canonizatione S. Andreae Corfini licet praeceptum fuerit, ut in Ecclesia universali fieret celebratio Missae & recitatio Ossicii, sateamur tamen oportet, concessionem istam per longum temporis intervallum suo caruisse effectu . Annonamque I 666. sacrorum rituum Congregatio lectiones proprias leo rationem approbavit, atque permisit, ut ejus ossicium recitaretur in

Ecclesia universali sub ritu hemi duplici ad libitum ; tum die 3 I. Augusti

I 697. gratiam ampliavit, ritum elevando a semiduplici ad libitum ad semiduplicem de praecepto ς & tandem ad duplicem, ex decreto edito dici 3. Januarii I73I. Haec nimirum omnia plene demonstrant, quod, sive ita bulla Canonietationis fiat concessio Ossicii & Missae per verba permittentia , sive per verba praecipientia , semper juxta normam & consuetudinem sacrae Congregationis necesse est, ut novum accedat ejusdem decretum auctoritate summi Pontificis confirmatum , in quo decernatur , Ossicii r Citationem & Missae celebrationem esse sub hoc , aut illo ritu in Ecclesia universali administrandas. In bullis autem Canonietationum SS. Pii V., Andreae Avellini, Felicis a Cantalicio , & Catharinae a Bononia , necnon

in tot aliis expeditis sub Benedicto XIII. Sanctorum sive a se ipso, sive ab aliis Pontificibus Antecetaribus suis canonizatorum, nulla fit mentio Onficii & Missae . Id nempe ipse obtinui , dum Promotoris Fidei munere

fungebar : quia , licet vera lant omnia, quae in superioribus adducta sunt. nemo tamen est qui non videat, Apostolici instituti ignaris errandi occasionem alioquin suppeditari posse ; celebrandi videlicet Missam . aut ossicium

422쪽

ET BEATOR. CANONI Z. LIB. I. CAP. XXXVIII. 3 9

Ossicium recitandi in ejus Sancti honorem , in cujus utique honorem nec Missa esset celebranda, nec Ossicium recitandum, sub obtentu facultatis seu praecepti in bulla Canonizationis contenti. 8 Quae res tertio, an praeceptum praestandi cultum Canonizato tamquam Sancto, & instar cultus qui aliis Sanctis desertur, necnon recitandi in universa Ecclesia ossicium & celebrandi Missam in honorem alicujus

Sancti canonietati, comprehendat simul cum Ecclesia Occidentali etiam Orientalem. Verum pro absoluta responsione nonnulla praenotanda esse videntur . Et primum quidem , etiam ante schisma Graecorum aliquam inter Orientalem, atque Occidentalem Ecesesiam fuisse in sacra Liturgia differentiam, praecipue vero quoad Divinorum ossiciorum recitationem,& Sacramentorum administrationem ; quemadmodum ostendunt Petrus Arcudius de concord. Fecles occid. , ct Orienti in Septem Sacramentor . adminia stratione . Leo Allatius δε Eccles. Occia. , atque Orrent. perpetua consensione, Isaac Habertus in Ponti P. Eccles Graeca , Iacobus Goar in Rituali cyracorum , Morinus de sacr'. Eccles Ordinat. , Martene de antiq. Eccles ritibus . 9 Secundum . summos Pontifices, quoties, abjurato schismate, Graeci ad unitatem reversi sunt. sedulam certe operam navasse , ut errores a jicerent , & Sedi Apostolicae subderentur, at nulla tamen facta reprobatione rituum & consuetudinum . dummodo periculum animarum non inducerent , nec derogarent honestati Ecesesiasticae ; ut habetur in Concilio Lateranensi sub Innocentio III. & in epistola Innocentii IV. ad Episcopum Tusculanum Apostolicae Sedis Legatum in regno Cypri, de quibus in Conciliis s colles . Harduiu. rem. 7. cοI. a T. et 363. Io Tertium , relictos semper fuisse Graecos in sua antiqua consuetudine Misias & Divina Offeta celebrandi , uti legitur in binis Constitutionibus summorum Pontificum Leonis X. & Clementis VII. praefixis Pomtificali Graecorum Isaaei Haberti; nec non sub Pontifice Clemente VIII. ain probatum fuisse Breviarium Graecorum, quod dicitur Anthologium, praevio rigido examine , & in Urbe typis Vaticanis editum fuisse anno Iς 9 8.11 Quavium , similia contigisse quoad ritum Syriacum Maronitarum; sicuti colligitur ex Constitutione Eugenii IV. collect. CC. Harduin. tom. 9.cοI. Io ), tum ex Constitutione Gregorii XIII. quae est y I. Tullar. tom. a.& in qua quidem permittitur, ut in ecclesia Collegii Maronitarum Urbis Missae & alia Divina Ossicia etiam Arabico , vel Chaldaico idiomate celebrentur ; tum autem multo magis ex approbatione eorum Breviarii facta

a summis Pontificibus Paulo V. Gregorio XV. & Urbano VIII. quod pariter fuit editum in Urbe anno 16a . Card. Octavius Bandinus in sua epist Ia ad Io. Petrum Patriarcham Antiochenum Maronitarum , quae est praefixa ossicio simplici septem dierum hebdomadae ad usum Echlesiae eorumdem Maronitarum , historiam refert & exquisitas diligentias adhibitas pro correcta editione praedicti Breviarii; meminit quoque aliorum librorum Ecclesiasticorum ad usum ejusdem Ecclesiae editorum sub summis Pontificiis

423쪽

3 sO DE SERVORUM DEI BEATIFICATIONE

tificibus Pio V. Gregorio XIII. &Clemente VIII. hoc est Ossicii. seu exequiarum Delunctorum , & Missalis Chaldaici juxta ritum Ecclesiae nationis Maronitarum; quorum primum typis impressum fuit Romae anno Is 8ς. alterum vero in eadem Urbe anno I S 94.: typis porro sacrae Congregati nis de propaganda Fide sub Innocentio X. anno 1647. saeta est nova editio supradicti Breviarii, & anno I 666. sub Alexandro VII. perfecta est editio partis hiemalis , di partis aestivae, quibus titulus inest : Osscia Sanctorum juxta ritum Ecclesia Maronitarum . I a Quintum, morem eumdem servatum fuisse in repetitis, quae comtigerunt , unionibus Armeniorum , Copticorum sive AEgyptiorum , Abyssinorum sive AEthiopum . Nestorianorum , Chaldaeorum. Quapropter sacra Congregatio de propaganda Fide in decreto edito die 3. Aprilis 166ρ. sic de ritu Armeniorum locuta est: Quoniam ritus Armenorum unitorum pluries a Sede A solica approbatus se confirmatus fuit, sacra Congregatio mandavit, ne aliqua mutatio aut innovatio in eodem ritu contra praedictam

unionem ex quavis causa fiat absque expressa Sedis Apsolica licentia . Quippe , ut cetera sileantur, in unione , quae anno Ia 39. facta est sub Gregorio IX.& de qua apud Galanum rem. I. conciliat. Eccles Armen. cum Rom. pari. I. cap.

as. pag. 37ς. Pontifex approbavit rationabiles Armeniorum consuetudines a tempore B. Silvestri, & S. Gregorii Catholici ejusdem regni Episcopi, easque Apostolica auctoritate confirmavit: & ad normam quidem decreti sacra: Congregationis de propaganda Fide responsum fuit armo I7I6. & anno III 8. a sacra Congregatione SS. Inquisitionis quaestis Euthymii Α chiepiscopi Graeci Tyri & Sidonis , qui nonnullos Graecorum ritus immutaverat . In unionibus nempe & reconciliationibus supradustarum nationum Orientalium in more positum suit, earum populos in communi nem recipere cum omnibus ritibus suis, repudiatis modo erroribus Fidei, aut universali disciplinae contrariis . Sicque , cum anno IIIo. habita suis. set Synodus provincialis Rhutenorum in civitate Zalnoscae . praesidente Hieronymo Grimal do Archiepiscopo Edesseno Nuntio Apostolico , actumque suisset de illius confirmatione per Sedem Apostolica oncedenda ;san. mem. Benedictus XIII. praevio consilio Congregationum tum sacri Concilii Tridentini, tum de propaganda Fide . Synodum ipsam approbavit & confirmavit, necnon edi voluit in Urbe anno I 24. addita in Confirmatione clausula , quod per eamdem mei confirmationem nihil derogatum esse censeretur vel Constitutionibus Romanorum Antecessorum Pontificum , vel decretis Conciliorum generalium emanatis super ritibus Graecorum , quae semper in suo robore permanere deberent. I 3 Postremum , summos Pontifices, licet improbandam esse censuerint consuetudinem introductam , per quam Graecis Latino ritu & Latinis Graeco ritu facultas dabatur celebrandi Missam & recitandi ossicium Divinum , uti colligitur ex Confit. a I. S. Pii V. Bullar. nov. x m. . pari. a. in ipsa tamen Urbe, Sacra ab Orientalibus fies juxta suum ritum, servatis

424쪽

ET BEATOR. CANONI Z. LIB. I. CAP. XXXVIII. 3 s I

servandis , voluisse . Non solum enim Clemens VIII. in sua Confit. 34. Bullar. tom. 3.) decrevit, Romae habendum esse Episcopum Graecum Catholicum , qui Graecos Episcopis Latinis Italiae & insularum adjaceniatium subjectos ab Episcopo Graeco ad Sacra ordinari volentes , cum ill rum dimissoriis ad id tantum concedendis ritu Graeco ordinaret; sed Divina etiam ossicia & Missae celebrantur juxta proprium ritum publice& palam in ecclesia Collegii Graeci, atque in ecclesia Collegii Maronitarum . Praeterquamquod supra memoratus Benedictus Papa XIII. die CDecembris I as. ad avertendos abusus, qui irrepserant occasione, qua

Sacerdotes Orientales ad ceteras Urbis Gesesias passim accedebant Missas in eis celebraturi, constituit, id illis non esse permittendum . nisi praevia licentia Cardinalis Urbis Vicarii, qui eam nequaquam pro omnibus, sed pro aliquibus tantum ecclesis indulgere consuevit; nisi Missam celebrent aut in ecclesia subterranea , aut in aliquo remoto altari experientia quippe teste deprehensum fuit, ex hominum multitudine curiositatis causa confluentium scandala aliquando & irreverentias contigisse se nisi suas Sacerdotes celebraturi secum habeant sacras vestes, hostiam, atque ministrum , qui Orientali ritu sciat Missae inservire. I4 Hisce praemissis, ut redeamus ad dubii solutionem ; distinguendum esse videtur inter praeceptum in Canonietatione contentum de Saneto colendo in universa Ecclesia ,& praeceptum de recitando ossicio, Missaque in ejus honorem celebranda : siquidem alterum ab altero est separabile ex supradictis . & multi sunt Canonietati, qui non habent ossicium ac Misi iam in universa Ecclesia . Primum autem praeceptum juxta nonnullos Pertinet ad Fidem , ut infra videbitur , & iuxta omnes ejus violatio peric tum induceret animarum , aut saltem Ecclesiasticae derogaret honestati. Quocirca, cum Romanus Pontifex utriusque Ecclesiae, Orientalis sciliacet, atque Occidentalis , caput sit, eidemque utraque Ecclesia subjecta sit, & in supra recensitis unionibus Orientalium cum Sede Apostolica imposita illis fuerit obligatio errores a ieiendi, & se consermandi ad Romanam Ecclesiam in his, quae respiciunt universalem disciplinam, necnon in his, quorum violatio periculum induceret animarum , & Ecclesiasticae

derogaret honestati; sequitur, teneri Orientales colere tamquam Sanehum quemcumque Dei servum , vel Beatum , quem summus Pontifex canoni-Σando resert in Sanctorum catalogum . idemque omnino peccatum, quod patraretur ab homine Occidentali si Sanetum a Papa canonizatum non haberet pro Sancta, & non coleret tamquam sanetum ; committi quinque ab homine Orientali, si Sanetum a Papa canonigatum pro Sancta minime haberet, & tamquam Sanctum minime coleret, aut tamquam Sanetum coleret, quem summus Pontifex censet Sanctum non esse.

Is Secus porro se habet res quoad secundum praeceptum recitandi ossicium & celebrandi Missam in honorem Sanisti ea noni rati. Eodem quippe Orientales nequaquam comprehenduntur , nisi id expresse a summis

425쪽

3 sa DE SERVORUM DEI BEATIFICATIONE

mis Pontificibus mandetur , juxta definitionem habitam die 4. Iulii 163 1. relatam apud Verri cellum de Apsol, Mesron. qu s. 83. G 84. pag. ao .ct seq. Subiti qt atuor Patriarchalium Ecclesiarum Orientis nstn Ilantur notis Fontificiis Consulitionibus . nisi in tribus cassibus primo, in materia dumatum Fid/i; secundo .s Papa exsicite in Dis Gnsitutionibus faciat mentionem se dissonat de praedictu ; tertio , s implicite in eisdem Constitutionibus de eis dis uat, ut in casibiti appellationis ad futurum Concilium oc. ita fuit concorditer r sponsum in quadam Congregatione d cisimorum virorum die Φ. Iulii I 631. habitasvὸν dubio Missionariorum Orientis in palatio Eminentisis. Pamphilii posea Iuno

eentii X. Quatenus vero responderetur, Orientales propter universitatem

verborum implicite praecepto comprehendi, imbecillitas responsionis illico appareret, Milsalia , ossicia , Breviaria in Urbe edita pro eorum usu& a summis Pontificibus approbata respiciendo; in quibus nimirum Missae& Ossicia praescribuntur in honorem praecipue Samstorum , quos ossicio &Missa colebant ante schisma, nullo facto verbo Sanctorum pollea canonigatorum . quibus indultum est, ut in eorum honorem ossicium recit retur & Missa celebraretur in universa Ecclesia . Addi possunt expressae permissiones in unionibus iaetae de celebratione Solemnium . Missarumque. & Ηorarum canonicarum recitatione juxta antiquam Orientalem consuetudinem ; nihil obstante, quod secundum decretum Eugenii IV. in unione Armenorum , & secundum instructionem Clementis Vli I. obligantur Armeni, & obstringuntur Graeci viventes in dioeccsibus Episcoporum Latinorum ad observantiam festorum de praecepto Ecclesiae Latinae . Eugenius quippe IV. in citata unione Armenorum praescripsit . ut se consormarent ad Ecclesiam universalem Latinam & Graecam in celebratione sestorum Nativitatis Domini die as. Decembris, Circumcisionis Domini die I. Ianuarii. Purificationis Beatissimae Virginis die a. Februarii, Annunti tionis die as. Martii. Nativitatis S. Ioannis Baptistae die 24. Iunii , nulla alia facta mentione ceterorum rituum . in quibus a Graecis & Latinis diis rebant, uti videri potest apud F arduinum tom. 9. Concit. I. I. Memorata autem instructio Clementis vli I. quae respicit Graecos in dioecesibus Episcoporum Latinorum habitantes, mandat utique , ut ses la Latinorum observent, hoc est Missam audiant, & abstineant ab operibus servilibus ;at minime tamen ut Missam celebrent di ossicium recitent in honorem Sanctorum , qui a Latinis coluntur.

426쪽

ET BEATOR. CANONI Z. LIB. I. CAP. XXXIX. 3s 3 CAPUT XXXIX.

De disserentiis inter Teatificationem , s Canonidationem .

qui juxta familiarem Sedis Apostolicae disciplinam exhibetur

Canonigatis, exhiberi autem nequit servis Dei tantummodo Be tificatis ; a proposito praesenti aberraret, & hic exponeret ea, quae aliis in locis hujus operis nobis exponenda esse videntur. Satis ergo interim erit ea indicasse, quae in superioribus dicta sunt; quia nunc oportet ad alia transitum facere, hoc est ad discrimen, quod intercedit inter Beatificati nem , & Canonizationem . a Putant nonnulli, Beatificationem, & Canonizationem promiscue sumi posse, teste Garetia in tract. de Canonidat. SS. pag. 3. Alii Canonizationem distinguunt in universalem, & particularem ; universalem nempe, perquam cultus in universa Ecclesia , particularem vero , perquam in particularibus Ecclesiis alicui exhibetur : qua quidem distinctione ad- milia , non desunt, qui Beatificationem dicunt esse particularem quamdam Canonizationem . Ita Casatius de veter. sacr. Christ. ritib. eap. 69. & Auditores Rotae in relatione S. Ludovici Bertrandi in princ. si . Onde merito. Nec est omittendum nonnullos velle , vel absolute Canonizatos esse dicendos quotquot judicio Episcopali juxta antiquam Ecclesiae disciplinam cultum obtinuerunt; vel eos saltem canonizatos dici debere particulari Canonizatione , quae tunc solum erat usu recepta. 3 Verum, ne confuse procedamus, si loquimur de antiquiori Ecclesiae disciplina , clara est ex alibi dictis disserentia inter Beatincationem , &Canonizationem . Episcopale namque praeceptum de cultu exhibendo erga aliquem Dei servum dioecesis fines non excedebat; vel , siquidem e tendebatur ad alias Ecclesias , & sic paulatim ad universam Ecclesiam . accedente tacito , aut expresso summi Pontificis assensu , cultus ab Episco-Po praeceptus, qui antea non erat nisi Beatificatio, Canonigationis deinde robur obtinebat. In quo rerum themate nemo est qui non videat, differentiam inter Beatiscationem, & Canonietationem juxta antiquiorem Ecclesiae disciplinam eonstitutam fuisse in primordiali Episcopi praecepto de

cultu coarctato, & in ejus extensione ad universam Ecclesiam , accedentes uti dictum est tacito, aut expresso Romani Pontificis assensu. 4 Major dissicultas habetur quoad differentiam inter Beatificationem, de Canonietationem , si porro de eadem differentia loquamur post delatum tum Beatificationis, tum Canoni rationis judicium ad Sedem Apostoli Cam . Primum enim , hoc tempore inspecto, dicendum esse videtur, Beatificationem nunquam dici posse particularem Canouietationem ; quia plures extant Apostolicae litterae Romanorum Pontificum, in quibus nonnulli

427쪽

Dei servi inter Beatos recensentur, & in eorum honorem indulgetur , ut festum fiat, ossicium recitetur, ac Missa celebretur, sed additis tamen hisce clausulis : Lieet eanonidams, aut canonidata non sit; veluti in Brevi Beatificationis tunc Beatae . nunc Saneta Agnetis de Monte Politiano e pedito a Clemente VII. anno Is 3 a. sive : Dummodo proprernamissa eanonizatus , aut canonietata non censeatur; sicuti in Brevi Iulii II. per quod beatificavit B. Notherum Balbulum apud Bollandianos ad diem 6. Aprilis tom. I. g. 6o3.; in Brevi Beatificationis expedito a Leone X. tunc Beatae . nunc Sanctae Elisabeth Reginae Portugalliae; in alio Clementis VII. cum inter Beatos retulit Hyacinthum Consessorem nunc Sanctorum catalogo adscriptum , uti videri potest apud Rarnaidum ad an. Is 27. num. Ios. tum in alio ejusdem Clementis, cum Beatitatis honores indulsit servis Dei Petro de Luxem burgo, & Ludovico Alamando Cardinali Arelatensi , cujus meminerunt Raynaldus ad ann. I so. nium. ao. & Dionysius Sammarthanus Gallia Chris. rem. I. in Ecclesia Arelatensi eοI. s 84. quodque editum fuit a Bollandianis ad dieni a. Iulii tom. I. pag. 49 I. & apud Io: Launrium oper. m. S . pari. I. in epis. II. ad Ludovicum , rasium ; & in pluribus demum aliis, quae congeri possent, exemplis, nisi haec indicasse sat esset, ut ostendatur, juxta recentiorem Ecclesiae disciplinam Beatificationem nunquam

appellari posse particularem Canonietationem: s enim sic vocari potuin set, vel supradictae clausulae non fuissent appostae ad Beatificationum Brevia , vel, si quidem appositae fuissent, id factum esset cum additamento indicante Canonizationem universalem, di non absolute atque simpliciter Canonizationem.

ς Doctores postea de Beatificatione & Canonietatione tractantes juxta praesentem Ecclesiae disciplinam tradunt. Beatificationem esse actum, quo summus Romanus Ponti sex indulgendo permittit, aliquem Dei semuum coli posse in aliqua provincia . dioeces . civitate. aut religiosa Familia cultu quodam determinato , ac Beatorum proprio, usquequo ad solemnem ejus Canoni rationem deveniatur . Ita Scacch. de nox. ct Mn. sanctitat. sect. o. cap. I. pag. 8as. Castellin. de certitud. gIOr. SS. cap. a. pun. I. num. a. Penia in sua dissertat. de eultu SS. m. Io. apud PignareII. m. s.consula. 38. Canonietationem autem dicunt esse summi Pontificis sententiam definitivam , qua decernit, aliquem antea inter Beatos recensitum in Sanctorum catalogum esse referendum, & coli debere in toto orbe Catholico atque in universa Ecclesia cultu illo. qui ceteris Canoni Eatis praestatur. Ita Innocent. in eap. Audivimus num. I. omen. min. a. Abbas num. ς. Antonius a Butrio num. 4. Ioannes Andreas num. 2. Zabarella num. de 'Iiq. ct venerat. SS. Pirhing. ad eumdem tituIum meretia. g. I. num. 2.

S. Antoninus in 3. pari. summa Theol. tit. aa. eap. s. g. s. Venerabilis Dei servus Card. Bellarminus de Sanctorum beatit. lib. I. eap.7. Silvellar in summa.

v. Canmidatio, num. I. Angelus in summa, eod. verbo, Parin. ira relatisme se S. Bonaventura in principio, Rocca de Canania. SS. cap. 3. Castelim.

428쪽

ET BEATOR. CANONI Z. LIB. I. CAP. XXXIX. 3 s s

in eodem tract. quaest. I. principaIi, Castellin. de cerni. gur. SS. cap.3. punct. so. Maucler. de monarchia Ecclesia a. part. lib. Φ. cap. 7. mprincipio, Phoebeus

in sua dissert. upis impressa pos Acta Canoni timis S. Petri de Alaantara , sS. Maria Idagdaletis de Paedis pag. 33o. Cardinalis de Laur ea in 3. lib.

ε Hinc Beatificationem in pluribus differre a Canonizatione docent. propterea quia ex dictis consequitur . quod Beatificatio sit actus praece

dens & praeparatorius , Canonigatio vero aetus praeparatus & extremus; quod Beatincatio permissionem, Canonizatio Praeceptum cultus imporiatet a quodque in Beatificatione cultus coarctetur intra aliquam pro vi clam , dioecesim, civitatem, aut religiosam Familiam, in Canonietatione autem extendatur ad universam Ecclesiam : Gongal. in eap. Audioimus num. 6. de Reliq. est venerat. SS. Conteior. de Canonidat. SS. cap. a. num. s. G seqq. Dominicus a SS. Trinitate in Do traft. de summo Pontifice cap. 18. g. Vorandum. biblioth. Pontis tom. . Io. Baldell. Theolog. moral. tom. a. lib. 3. disp. I a. n. I 8. Lupus in notis ad Concilia tom. 3. pag. ς68. BOrdon. contrου. I 3. num. I. θ seqq. est num. I 3. ct I . Garzia de CanoniQ. SS pag. 34. num. 3. Θ .ct pag. 3ς. num. I. ct seqq. Gravina de CathoI. prsscriptionibus , in continuat. a. pari. tom. 4. xit. δε infallibilitate Papa in Canoni t. dubit. I. in append. Bl sius a Purificatione in tract. de adorat. disp. 8. dub. a. g. 2. Diana in edit. coord.

m. I. tract. 6. resoluti 17. num. I. et seqq. Socch. de not., et Agn. μηctit. se l. I. cap. 8. pag. 97. Matia de Canoni t. SS. pari. I. cap. a. num. I I. LeZana consuli. I. num. 49. Pigna teli. consuli. 63. num. I. tom. Ioannes a S. Thoma in a. a.

D. Thoma quas . I. disp. 9. an. a. num. a. Griet de festis propriis SS. lib. a. cap. I9. qu. II. g. Quia ergo attinet; Rabaudi in suis exercit. Theolog. tom. a. exercit. 3 . cap. I. g. I. verss. Non es; Gavard. in sua Theolog. exantiq. tam. 6. quast. a. de Baptismo art. 8. g. 3. num. 6. Schiara in suo Ponti . propugnac. art. 26. g. I. sub num. 3. Anactet. rem. 3. ad tit. Decreta . de Reliq. et venerat. SS. g. I. num. s. 7 Assertiones itaque modo expositae communem utique conitituere videntur Scriptorum opinionem ; sed ei tamen adversatur P. Matthaeuccius ex Familia Minor. Obser. Consultor Congregationis sacrorum rituum. in sua practica ad causas Matiscat. est Canoni eat. in quas. prooem. cap. uretc. num. T. θ seqq. , ubi probare conatur, cultum praecipi non solum in Canonizatione , verum etiam in Beatificatione, atque adeo Beatorum cultum,

excepta concessione Ossicii & Missae, ad universam Ecclesiam protendi :quamquam recenti huic Auctori respondet P. Io: Baptista Memmius Societatis Iesu in suo tractatu de saera ritu Canonieat. SS. Roma edito anno IT 26. cap. I. Nos vero, ut tuto pede incedamus , necessarium esse exiitimamus ad Apostolicas Romanorum Pontificum litteras manus admovere , eX

quibus , quid in hac re sentiendum sit, sine ulla dubitatione dignosci sa-cile poterit. 8 Asserunt nimirum Do res supra citati, Beatificationem non importare expressum summi Pontificis praeceptum, sed permissionem tantum

V y a strictius

429쪽

336 DE SERVORUM DEI BEATIFICATIONE

strictius infra explicandam, ut aliquis Dei servus cultum habere possit:& sane assentimur, ex regula id verum esse; sed & contendimus, aliquando cultum simpliciter Beatorum non modo permissiim , verum etiam fuisse praeceptum . In litteris namque Apostolicis Sixti Papae IV. de quibus infra , & in quibus Dei servus Jo: Bonus Ord. Erem. S. Augustini Beatificationem consequitur ; item in litteris Apostolicis Leonis Papae X. in quibus Philippus Benit ius, Margarita de Cortona, &Jacobus de Marchia inter Beatos reseruntur, datur profecto facultas eos colendi in determinatis aliquibus locis absque hi cursu alicujus idololatria, aut infamia nota , vel conscientia scrupulo, G donec aliter a Sede Apsotica demandatum fuisset; qui videlicet loquendi modus non ad praeceptum, sed ad permissionem tantum reserendus esse videtur, sicut & alius ille loquendi modus, quo in posterioribus Beatificationum Brevibus iidem Romani Pontifices usi sunt: φο stolica auctoritate licentiam ct facultatem concedimus G impartimur ; sive, auctoritate Amsolica tenore praesentium indulgemus : uti legitur in Brevibus Beatificationum Andreae Avellini, Francisci Borgiae , C etani, Ioannis de Deo , Iosaphati Martyris , Francisci de Sales , Petri de Arbues . Rosae Limanae , Pii Papae V., Francisci Solani. Ioannis Francisci Regis, Hyacinthae de Marescottis, Ioannis de Prado, Fidelis a Sigmaringa, Vincentii a Paulo ,& Petri Forerii. Sed, ne temere videamur asseruisse, cultum simpliciter Beatorum fuisse a Romanis Pontificibus aliquando praeceptum,

praesto sunt exempla alia tum antiquiora , tum recentiora . Alexander

Papa III. Martino Episcopo Grossetanensi supplicanti pro Canonizatione B. Guillelmi Eremitae a Malavalle in Tuscia respondit, veluti in superioribus vidimus, se ejus preces tempore opportuno exauditurum : Et interim

mandavit eidem verba sunt Innocentii Papae III. in suis litteris Apsolicis editis a Guillelmo de VH a Presbtero Soeietatis ΛΝ in vita predicti Giuillelmi,

niversario pro Divini nominis gloria , ct ejusliem Sancti memoria O ium Confessoris solemniter celebraret, ct in sua diares faceret solemniter ceIebrari. Ideο-que θ Mi subdit Innocentius) Fraumitati tua s litterae datae sunt ad Episcopum Grossetanensem per Apsolita scripta mandamvs , quatenus ετ tu

Praedecessoris nos i mandatum in maiori ecclesia exequaris , ct dioecesanis tuis nunties exequendum . Leo Papa X. inter B R. Virgines recensendo Hosannam Virginem Tert. Ord. Praed. , nedum concessit. sed & mandavit . ut die ejuS natali fieret in civitate & territorio Mantuano in primis , ac secundis Vesperis , necnon in Matutinis , atque aliis Divinis ossiciis ejus commem

ratio : In civitate θ dis ictu Mantuano . Aut in natali aliarum SS. Virginum solet feri ct celebrari, ut commemoratio libere ct Iicite seri possi, concedimui, ct a quibuscumque Sacerdotibus . Religiosis , ct aliis Christifidelibus feri mandamus . Clemens Papa IX. in suo Brevi expedito die a. Ianuarii I 669. per quod , praevia derogatione Apostolicarum Constitutionum. quibus prohibetur , Beatos nondum canonizatos eligi in principales Patronos regno

430쪽

ΕT BEATOR. CANONI Z. LIB. I. CAP. XXXIX. 3 s

rum , provinciarum , & civitatum , elegit in Patronam principalem civitatis Limanae, & totius regni Peruviani Rosam Limanam tunc simpliciter

Beatam , sic statuit quoad cultum : Iasiusque Beata Rose festum in universo regno hujusmodi de Patrona principaliori ab Omnibus utriusque sexus Christifide- Iibus illie degentibus de praecepto servari, O, sicut alia sesa de praecepto , celebrari , ejusque Osscium ab universe ciero tum Saeculari, tum Regulari de princip

Iiori Patrona juxta rubricas Bre Diarii Romani inibi recitari, auctoritate θ t nore praefatis mandamus. Summus denique Pontifex Clemens X. eodem praecipiente modo processit, declarando eamdem B. Rosam ante Canoni-Σationem in principaliorem Patronam omnium & sngularum provinciarum , regnorum, insularum , & regionum Continentis totius Americae,

Philippinarum , ae Indiarum ; & Sinnisaum Novitium Societatis Iesu

tunc tantummodo Beatificatum in principaliorem Patronum regni Poloniae, magni ducatus Lituaniae, & adjunctarum provinciarum renuntiando, voluit, ut coleretur cum omnibus & singulis praerogativis, quae principalioribus Patronis ejusdem regni & ducatus competebant, quibusque tunc colebantur SS. Adalbertus , alter Stanislaus , aliique principaliores Patroni ejusdem mei regni atque ducatus e quemadmodum desumitur ex ejus litteris Apostolicis expeditis die 8. Ianuarii I 674. 9 Dicunt quoque , uti vidimus , Doctores , cultum Beatorum intra aliquam provinciam, dioecesim, civitatem , aut religiosam Familiam coarctari; idque observatum certe suit in omnibus fere Beatificationibus huc usque factis: at exemplum tamen non deest de concessione cultus pro universa Ecclesia in honorem alicujus simpliciter Beatificati. Sixtus qui'pe Pontifex IV. qui in Beatificatione servorum Dei Berardi, Petri, Oth nis , Accursit, & Aluti ordini FF. Minor. concessit, ut Fratres in eorum honorem ossicium recitarent & Missam celebrarent, quemadmodum habetur in diplomate τ3. formis impressis in citato novo codice Canoniet tionum , reserens porro inter Beatos memoratum Ioannem Bonum , ei cultum detulit in universa Ecclesa: De Fratrum nosrarum consilio ct assensu, auctoritate ApsoItea concedimus , quia ipse B. Io: Τοnus , ut pie inter Sanctos

in superna patria collocatus , ad laudem ct Divini nominis , ct Altissmi gloriam, qui in calis habitat ct humilia respicit, me haesitatione ct conscientia scrupulo, TeI canonis Divini incursu possi pro Beato in omnibus G singulis emitatibus,

remis , ct locis, ac monaseriis , ct ecclesiis venerari, er ad eum , ut Beatum,

precer porrigi,'s ragia ejus implorari, donec aliud per Nos, vel Sedem praedictam fuerit solemniter ordinatum : quae scilicet verba Sixtini sunt diplom, tis apud Mynaldum ad an. Iaso. num. s I. Clemens pariter Papa X. antequam ad solemnia Canonigationis S. Rosae Limanae deveniret, die 27. A gusti i6 o. per suas litteras Apostolicas in forma Brevis indulsit universo Clero saeculari, ac Regulari per totum terrarum orbem , ut de B. Rosa Μissam celebrare posset per anni circuitum sive ex voto, sive ex libera devotione , juxta rubricas Missalis Romani. Io Munt Disilirco by Corale