장음표시 사용
431쪽
3 3 3 DE sERVORUM DEI BEATIFICATIONE
io Munt praeterea Doctores superius allegati, Canonietationem esse summi Pontificis sententiam definitivam, qua praecipiendo, exhibitionem cultus decernit. De hoc vero nequaquam dubitandum esse videtur: verba quippe praecipientia in omnibus Canonietationum bullis inveniuntur; se- uti videri potest in bullis Canonigationum Ss. Udatrici, Simeonis Monacti , si meonis Syracusani. Godeardi, Stumii, Henrici , Ioannis Gual-berti. His consentiunt aliae bullae, ubi sie legitur: Inter Sanctos , ct elictos
honorari praecipimus die. Memoriam inter Sanctos de cetero feri censemus , ct a niversarium ipsiιs diem solemniser celebrari consituimus se. ArisbMa Sedis auctoritate catalus Sanctorum scribi mandavimus : bullae videlicet Canonizationum Ss. Hugonis, Bernardi Abbatis, Thomae Cantuariensis , Homob
ni, Laurentii Archiepiscopi, Antonii Lusitani, Dominici, Francisci de Assisio, Elisabeth Viduae, Petri Martyris , Stanis lai Episcopi, Ludovici Regis Franciae, Petri de Morono , Ludovici Episcopi Tolosani, Thomae Episeopi Hersordiensis, Thomae de Aquino, Ivonis Presbyteri , Nicolai de
Tolentino , Bernardini Senensis , Bonaventurae , Ubaldi: itemque recentiores Canonizationum bullae per verba ista ; Starvimus, demimus, pronuntiamus ; quemadmodum desumi potest ex bullis Caenonizationum Ss. Fram
cisci de Paula, Leopoldi Austriae Principis, Bennonis Episcopi Miseensis , Hyacinthi Poloni, Raymundi Barcinonensis, Caroli Borromaei, Philippi Nerii, Ignatii Loyolae, Francisci Xaverti, Thomae de Villa nova , Francisci salesii, Petri de Alcantara, Rosae Limanae , & passim ex aliis subsequentibus. Etsi enim in nonnullis antiquioribus bullis habeantur verba hortat
va : Universitatem vesram rogamus, monemus : alia tamen non desunt praecipientia : Per Aposilica vobis scripta mandantes ; sicuti colligi potest ex bullis Canonizationum Ss. Geraldi, Chun undis, Vulitani, Guillelmi Brincensis, Francisci de Assisio, & ex aliis.
ii Munt postremo praedicti Doctores, cultum in Canonietatione eX- tendi ad universam Ecclesiam . Id pariter revera subsistit; cum in omnibus Canonizationum bullis praecipiatur , Canoni ratum ab omnibus & iri universa utique Ecclesia pro Sancto habendum esse; in nonnullis vero Canonizationum hullis praeterea demandetur celebratio Osficii universae ipsi Ecclesiae; in aliis celebratio festi universae similiter Ecclesae; in aliis, ut in Ecclesia universali aedes sacrae & altaria aedificentur, in quibus incruentum Deo sacrificium Offeratur . Quamvis enim nonnulla Canonizationum
diplomata particularibus aliquibus personis inscripta sint, Besignanter illa SS. Udatrici, Simeonis Monachi & fremitae, Nicolai Peregrini, Petri Anagnini. Godeardi, Hugonis Gratianopolitani, Si mii, Henrici Imperatoris , Eduardi, Thomae Cantuariensis , Bernardi, Bernuvardi, Joannis Gualberti, Geraldi. Homo ni . Chunegundis, Guillelmi, Laurentii Dublinensis, Guillelmi Eboracensis, Stanislai, Clarae, Hedoigis . Ludo-Vici; attamen praetermittentes, quod pleraque etiam ex antiquioribus data sunt ad universos Christifideles, vel ad universos Archiepiscopos, Epist .
432쪽
ET BEATOR. CANONI Z. LIB. I. CAP. XXXIX. 3 sy
pos, Abbates, Priores, Archipresbyteros,Archidiaconos, Decanos, & alios Ecclesiarum Praesules ad quos pervenissent, uti sunt illa SS. Gersdi, Theobaldi, Virgilii, Ludovici filii Caroli II. Regis Siciliae, Nicolai de Tolentino. Francisci de Assisio; vim in eo ponimus, quod in diplomatibus seu
bullis, quae ad particulares ipsas personas datae sunt, cultus , qui praecipiatur , non coarctatur in eis, vel in determinatis aliquibus locis, sed denum tiatur particularibus ipsismet personis, quae sorte pro Canonizatione supplicaverant, Beatum inter Sanctos fuisse relatum, ejusque factam suisse Ca- non ietationem, ut fidentius & alacrius se ejus precibus, atque interces.sioni commendarent. Alexander III. inter Sanctos solemniter retulit Ε-duardum Angliae Regem : litteris autem datis ad Episcopos per Angliam constitutos, ait in nου. eod. Canoniet. pag. I s. 'Via igitur decet Mnesaris v fra prudentiam eum pie eolire ct toto sudio venerari. quem auctoritate φο lica venerandum vegira po Ulavit devotio , ct colendum die. Sed quod citra uulam controversiam ostendit, in Canonizationibus praecipi cultum, & praeceptum respicere universam Ecclesiam, est sententia, quae a summo Po tince tanta solemnitate in Canoni Eatione profertur: Sanctum, aut Sanctam esse. decernimus ct definimus ae Sanctorum cataligo adscribimus ι quae prosecto sunt verba praecipientia : Statuentes , ab Ecclesia universali illius inemoriam quolibet anno pia devotione reeoli debere; en verba iterum praecipientia, dc quae universalem Ecclesiam respiciunt. Ia omnia igitur in unum colligentes ratum habemus prim5, t ex regula loquendo Beatificationem esse cultus permissionem , & aliquando etiam posse importare cultus praeceptum , constitutum tamen per actum directum ad sententiam definitivam non adhuc prolatam,sed, accedentibus novis circumstantiis, proferendam . & in nonnullis particularibus locis coercitum. Quocirca praeceptum Innocentii III. supra relatum de ossicio celebrando in honorem B. Guillelmi dioecesim tantum Grossetanam respexit ἰ certumque est, fuisse explicatum per actum, qui postremam & definiti Fam de Canonigatione sententiam expectabat, uti colligitur ex dipi mate ejusdem Pontificis sciri eod. pag. 644 Ex litteris Fraternitatis tuae accepimus , quod . cum bon. mem. Martinus Praedecessor tuus olim adses. record. AIexandri Pradecesseris nostri praesentiam aeressesset, supplicavit eidem . ut B. Guil-
Irimum Sanctorum adscriberet eatatuo venerandum . Idem vero Praedecessor no-ser exauditurum se preces ipsius premi t tempore opportuno . Procedit iisdem
terminis mandatum Leonis X. in honorem B. Hosannae, utpote coercitum intra dioecesim Mantuanam , & explicatum pariter per actum non extremum , nec ultimo decretorium . Post enarrata quippe merita Beatae, sibi Per extrajudiciales probationes, uti tunc in more positum erat, patefacta,
summus Pontifex supplicationem exponit Isabellae Estensis de Gonetagamn tuae Marchionissae pro praedictae Beatae Canonietatione porrectam, Cui sic respondet: Cum itaque Isabella Marchionissa non dubitans, animam dicta Hosanna Virginis . Ob ejus vitam ea syme o integerrime actam, in calesi chora
433쪽
3 6o DE SERVORUM DEI BEATIFICATION f
aterea glaria perfrui, miro teneatur desiderio, ut ipsa resanna per Nos eanonix tur , ct in catalogum sanctarum Virginum reseratur , quare Nobis super hoe hu militer supplicari curavit: Nos igitur tum pradicti ejusdem Marchionissa d/derio satisfacere , tum etiam , si res ita esse comperiatur, ut eidem Hosanna promeritis suis etiam a mortalibus in hoc saeculo debitus honor is cultus impendatur,seere cupientes, hujusmodi supplicationibus inclinati, discretioni vesra per pra- sentes committimus ct mandamus, ut de religiosa ter integerrima vita , ae de piis ct sanctis operibus d Ia Hosanna, ac de miraculis ex ejus meritis θ inter-xespoisibus , ae de factis vos diligenter informetis , s Nobis reseratis ; ut scilicet posmodum rios deprameses certam notitiam per hujusmodi relationem habentes eamdem Hosannam cum Dei O sancta Apossica Sedis benedictione eanonizemus, et in catalogum sanctarum Virginum referamus; et interim se. Per eamdemque etiam viam incedunt exempla S. Rosae Limanae , & S. Stanis lai
Novitii Societatis Iesu, cum ante Canonietationem quidem prodierint, sed judicio pro solemni ipsa Canonigatione introducto . 13 Compertum habemus secundo ad regulam item loquendo Beat
rum cultum coaretari sane intra aliquam provinciam,dioecesim,civitatem,
aut religiosam Familiam; at aliquando tamen posse ad universam Ecclesiam extendi, citra tamen legem praecepti, sed per modum simplicis facultatis,& per aetum minime extremum , nec ultimo definitivum . Quapropter in supra citato diplomate Sixti IV. de cultu B. Jo. Boni non solum insunt verba permittentia & facultatem facientia. verum etiam alia verba superadduntur , quae extremam determinationem necdum prolatam expectant : Donec aliud per Nos , vel Sedem Arisblicam fuerit solemniter ordinatum; quod ipsum dici debet de allegata concessione Clementis X. pro cultu tunc Beatae, nunc sanctae Rosae Limanae; quippe quae facta fuit, dum adhuc sub judice esset Canonizationis causa. I 4 Tertio denique comprobatum est, Canonizationem esse summi Pontificis sententiam ultimo definitivam, qua cultus praecipitur in uniVe se Eeesesa. Idcirco ultima differentia inter Beatificationem , & Canoni-Σationem minime quidem coniti tuenda erit vel in permissione cultus , vel in ejus coaretatione ad personas, aut locos particulares, quae in Beatificatione habeatur, secus ac in Canonietatione; sed in extrema & definitiva de sanctitate sententia cultum aliis Sanctis debitum in universa Ecclesia per Canonizationem, nequaquam vero per Beatificationem praecipiente
434쪽
ET BEATOR. CANONI Z. LIB. I. CAP. X L. CAPUT X L.
In quo explicatur Sedis Amsolica permissio. qua per Beatiscationem habetur .i Um duplex sit permissio alia scilicet approbans, alia suspendens; approbans utique illa est , quae sibi vindicat locum in Beatificatione, sive loquamur de Beatificatione formali. sive de aequi pol lenti. In Beatificatione quippe formali, ut alibi visum est, praecedit examen una cum approbatione Virtutum, seu martyrii, atque miraculorum:
in Beatificatione autem aequi pollenti, cum constiterit sive de fama virtutum . martyrii, aut miraculorum , sive de antiquitate cultus cum scientia& tolerantia ordinarii, vel Sedis Apostolicae, sive de Indultis praecedentibus Romanorum Pontificum , aut sacrae Congregationis, servatur cultus in eo statu , in quo est, nec non ut plurimum per novas concessiones augetur : quae profecto omnia ostendunt, permissionem esse approbantem , minime vero suspendentem . Permissio postea suspendens ea est, per quam , habita notitia cultus erga aliquem Dei servum ab antiquo tempore exhibiti , quique adhuc exhibetur in aliqua dioecesi , aut provincia, rides Apostolica, licet ad ejus remotionem , ne populorum tumultus excitet, minime procedat; explicate tamen , vel implicite protestatur, se eum non approbare : & ideo, si sermo quidem sit de ista permissione , dissicile admodum videtur , ex eadem posse Beatificationem produci.
a Res tota duobus exemplis illustrabitur; altero de cultu Luciferi Calaritant; altero de cultu Rar mundi Lulli . Unicuique , qui historiam Ecclesiasticam e limine salutaverit, notum est quid Lucifer egeri pro Fide Catholica in Concilio Mediolani coacto anno 3ss. Exilii etenim poenam sustinuit, & Confessoris nomen obtinuit. Extant etiam libri ab eo conscripti adversus Constantium Imperatorem , & ad ipsum Imperatorem transmissi ; omniaque ejus opera edita fuerunt a Io. Tillio Episcopo Mel
densi anno Is 68. & sunt inserta tον n. q. bibliot. PP. g. I 8 I. Porro, cum
C stantio Iulianus successisset; & , deleta lege exilii, Lucifer una cum S. Eusebio Vercellensi a Thebaide, ubi exilium patiebantur, regressus sui uset; quia non interfuit Concilio Alexandrino , in quo nonnulla de pace Eccleuae di de admittendis in communionem Episcopis. qui ab errore
Arianorum resipuerant, statuta fuerunt, ejus nomine a Diacono, quem
ad Concilium legaverat, ea subscripta suerunt. Dum autem Antiochiae morabatur , ea spe ductus, ut dissidentium partes componi possent, Paulinum Presbyterum in Episcopum dictae civitatis consecravit; etsi hinc potius dii sensiones auete fuerunt, per annos deinde octoginta quinque continuatae. Non potuit S. Eusebius, qui ex eadem pacis Causa Antiochiam propera Verat, factum Luci seri approbare ; ideoque , quamvis minime Torn. I. Z et publice
435쪽
362 DF sERVORUM DEI BEATIFICATIONE
publice improbasset. Lucifer nihilominus ab clusaeommunione discessit: ea adhuc vigente ambiguitate, an ad graviora etiam progressus si, & an ante obitum ad Ecclesiae unitatem redierit. Summatim haec omnia &perspicue legi possunt in histor. Eccles Fleury Iib. s. num. 29. to.4. & in histor. Fecies eruditi P. Ignatii Hyacinthi Amat de Grave n to. I. talioq. a. ad sac. 4. pag. II 6. Quod autem attinet ad antiquiores , Socrates & Sozomenus reserunt thisor. Eceles lib. 3. cap. 9. N Iib. I. cap. 13. Luciferum ipsum Ecclesiae sensui semper adhaesisse, at ejus sectatores ab Ecclesia utique se s parasse , & schisma Luciferianum statuisse . Sulpitius contra Severus Luciferum ait lib. a. his. sac. cap. s. habuisse sensum contrarium sensui S. Hilarii, adeoque condemnasse Episcopos Concilii Ariminensis; se segregasse ab eorum communione, qui illos post erroris satisfactionem receperant ; S. Ambrosius subdit Itbr. I. de excessu Satyri num. Φ7. tom. I. Oper. l. IIa 7. Luciferum se separasse a nostra communione ; item S. Augustinus I 8S. H. go. tom. a. o r. ait lumen Charitatis amisisse, &in tenebras schismatis cecidisse : Sanctus autem Hieronymus in dies. adυ. Lucifer. eoI. I9
rom. a. oper. quamvis eius intentionem ocuset, non testuur tamen, eum
schisma deseruisse; &, licet post obitum Luciferum appellet Beatum , quaestio adhuc habetur, an haec denominatio civilitati potius sit attribuenda . Adeo nempe gravis est haec de Lucifero Calaritano controversia , ut eam P. Mabillonius in cataligo di uisatum hisor. Eccles. μ. 1 v. in me tra I. destia. Monas. recensere operae pretium judicaverit. Cardinalis insuper
Baronius ad an. 36 a. num. aas. obitum Luciferi deflet, & de eo loquens
haec habet: AR anta vero ejus GD Uimatis θ Iaus in Ecelsa Dei, veI ab uno Hieroumo disce; qui, Iicet pos ejus obitum θ pro defensione Catholica veritatis de ipse agens, reveritus tamen anteacta vita merita viri θ percelebre n men , vim vix Abi satis inferre valuit, ut in eum exerat Iblum; sed, quem veritas acuit, reverentia mox obtudit, ut pro maIedictione benedictionem inferat, eum Beatum appellet, atque, ut Iicuit, tandem excuset. Post mortem porro Cardinalis Baronii ecclesia quaedam subterranea in civitate Calaritana reperta est anno I 6Iς. S. Luci sero dicata ; tum autem anno I 623. ejus C pus inventum est sanctitatis indiciis non destitutum, necnon miracula tu
etiam a Deo patrata ad ejus sanctitatem patefaciendam reseruntur: de quibus omnibus su se agunt Bollandiani ad diem Io. . si tom. s. m vita S. Luciferi cap. 8. s cap. Io. & Spondanus ipse ad M. 36 a. num. 8. testatur, ad se delata fuisse authentica monumenta de reperta ecclesia, de corpore in vento, & de miraculis subsecutis; additque . quod, si haec contigissent, vivente Cardinali Baronio , haud gravate sententiam de infelici morte L ei seri revocasset. Verum tantum abest, quod ex praedictis cessaverit controversia de Lucifero, ut ea potius inter Eruditos novas vires assumpserit. Suspicantur quippe nonnulli , neque ecclesiam repertam fuisse dicatam Lucilero isti Calaritano, neque corpus inventum esse corpus ejusdem ἔ sed
ecclesiam dicatam fuisse alteri Lucifero Episcopo pariter Calaritano , qui in Diuili od by c Orala
436쪽
ET BEATOR. CANONI Z. LIB. I. CAP. XL. 363
in Vandalica persecutione Consessor, Vel Μartyr mortuus est . Ita nimiarum sentiunt Natal. AleX. sec. - . cap. 3. art. 13. N Baillet in Gita Luciferi ad diem Io. M i. Alii vero dicunt, discipulos schismatis Luciferiani Luei sero tamquam sancto cultum adhibuisse, qui, etiam extincto schismate. sorte continuatus suit, & ad RVertenda majora mala ab Episeopis tolera tu,; sed tandem cessasse; postmodum Virer resumpsisse post antiquam eeel etiam inventam prope urbem Cesaritanam z at haec tamen non sussicere pro legitimo cultu, cum ejus nomen, nihil Obstantibus omnibus praedictis. in Martyrologium Romanum usque adhuc insertum non sit. Quae quidem videri possunt apud Tillemoni. tam . T. in notis ad Luciferum, nota 4. Duo praeterea Archiepiscopi Sardi suas hac in re sententias editis voluminibus aperuerunt: Turritanus scilicet contra Luciferum, Ambrosius autem Machinus anno I 639. pro Lucifer. PugnaVit, & opus obtulit Urbano Papae VIII. cui nempe Machino Bollandiani strenue adhaeserunt, nihilque de eadem causa intactum reliquerunt. Alia denique sorte plura pro Lucifero haberentur, si liber pro ipso Lucifero inceptus ab erudito Canonico Nurra
fuisset ad umbilicum perductus di typis impressus: plura quippe in Urbe
pro sanctitate Luciseri cumulaverat; sed, antequam opus absolveret. Fl rentiae mortuus est; cujus porro labores ad summum Pontificem Clementem XI. ab Archinto tunc Nuntio florentiae Apostolico transmissi, intere dices insignis bibliothecae ab eodem Pontifice relictae , s diligenter perquirantur , fortassis reperientur . Quantum tamen spectat ad cultum Luciferi tanquam Beati, si vera essent exposita a nuper allegatis Bollandianis cap. Io. scilicet anno I 6 I. sacram Congregationem Inquisitionis Romanae sub gravibus poenis silentium controversae imposuisse . & decrevisse , cultum Luci seri servandum in eo statu, in quo erat hinc scientia , & tolerantia , & saneta Sedis permissio derivari posset sufficiens pro cultu limitato , & consequenter pro Beatificatione .
3 Sed, si integra iacti series recte perpendatur, difficile admodum erit
tuto asserere, Luciferum Calaritanum habendum esse tamquam Beatificatum . Enimvero, cum inter Archiepiscopos Calaritanum . di Turritanum
super cultu & sanctitate Luci seri dissenuones ac simultates fuissent exortae , scuti modo diximus a delata earum cognitione ad tribunal Inquisitionis Hispanicae, earum examen ad Sedem Apostolicam , ad quam de jure pertinebat, subinde revoeatum fuit. Cum autem summus Ponti sex Urbanus VIII. re mature discussa in tribunali supremae universalis Romanae Inquisitionis , habita potissmum ratione standalorum, quae e X acri disputatione de sanctitate & eultu Luci seri derivabantur , prohibuerit omnibus
ac singulis disputare, &scripto, vel typis sanctitatem di cultum praedictum aut impugnare , aut defendere , statutis poenis adversus repugnantes,
atque addita protestatione , se non intendere aliquid declarare sive pro sanctitate , sive contra sanctitatem Luciferi, sed velle , eam manere in statu, in quo reperiebatur ; non videtur permissio & tolerantia talis suisse,
437쪽
36 DE SERVORUM DEI BEATIFICATIONE
qualis ex supradictis esse debet, ut Beatificationem importet: & eo minus. quia , excitata indagine super intelligentia primi decreti, idem summus Pontifex clarius & apertius mentem suam explicavit, veluti ex sequenti bus ipsis decretis plene desumitur. Die 3 o. Decembris I 638. a Nativitate . Lecto memoriali Archiepscopi C Iaritani, quo instat, eausam vertentem in hoc sancto Osscio inter ipsum , ct Arehiepiscopum Turritanum circa venerationem Luciferi olim Archiepiscopi Calvei tani non cognosci in tribuηali S. Osscii Hispaniarum , ad quod habuit recursum dictus D rritanus , sed in hoc S. Osscio, in quo es incepta causa ; EF. m. mam durunt , scribi Nuntio Apsolico Hispaniarum , qui procuret, ut Inquisitor generalis Hispaniarum demat a cognitione hujusmodi causea, cujus cunitio spectat ad sanctam Sedem. Die a o. Iunii 16 I. Sanctissmus providere volens, ne jurgia ct dissensiones
oriantur inter dioecesanos Archiepiscopatus Calaritani, et Turritani, ceterosque in-DIa Sardinea incolas, occasione pratense sanctitatis , cultus, et venerationis Luciferi Olim Archiepiscopi Calaritani, utque cessent scandala, qua hactenus in Dei ossessam occasone praedicta irrepsere , habita mature deliberatione et auditis v tis E E. DD. Cardinalium eontra haereticam pravitatem generalium Inquisitorum. praecipit omnibus et singulis cujusvis ordinis cte. et aliis quibuscumque tam Fe-ele sicis . quam saecularibus personis cujusvis satus , ne in pserum , donec a Sanctitate sua . mel sancta Sede fuerit Miter Oramatum, audeant super praedicti Luciferi pratensa sanctitate . eultu, ac veneratione publice tractare, dispurare , vel altercari, illamque neque scripto, nec typis impugnare, aut defendere. Contra facientes autem eadem Sanctitas sua . sseculares sint, excommunicationis ipso facto incurrenda ; Ecclesiasicos vero tam saeculares . quam regulares edic. suspensionis a Divinis . ae privationis vocis activa ct passiva respective . aliisque paenis arbitrio Sanctitatis sua infigendis subjacere voluit. Per hujusmodi tamen provisionem eadem Sanctitas sua circa pratensam Luciferi sanctitatem , vel e contra aliquid deelarare feti decidere non intendit; sed vult, eam remanere in satu , in quo reperitur . Volens s decernens pro Observatione praesentis decreti, quod contra hujusemodi transeresseres , etiam Regulares , tam Discopi, edi Praelati , aIi que ordinarii Ioeorum . quam haereticae pravitatis Inquisitores procedant. ct in
'Die IT. Octobris I 647. Lecto memoriali aliquot devotorum Chrsifidelium , qm suyplicatur . declarari, an vigore decreti san. mem. Urbani VIII. emanatidie a O. Iunii I 64I. ne aliquis auderet super Luciferi olim Archiepiscopi Calaritanip tensa sanctitate , eultu ecte. publice tractare se. neque in scriptis impugma
re edic. sub poenis edie. donee a saηm Sede Apsolica fuerit aliter ordinatum, posset, vel non , in ecclesiis Osscium , Missa solemnis , vel privata , ct illius imago ex poηi populo veneranda G adoranda, est sine scrupulo isa facere ad laudem est gloriam dicti Luciferi, o praecipue in dioecesibus 9 provinciis , ubi nondum fue
runt exposta . nee venerata edie. Sanctissmus dixit, non licere .
6 Sequitur examen cultus erga Mymundum Lullum . Nam Arturus in
438쪽
ΕT BEATOR. CANONI Z. LIB. I. CAP. XL. 36 s
in Martyrologio Franciscano ad diem a9. Iulii Martyrium ob Fidei Christianae praedicationem Raymundo ipsi a Saracenis inflictum , ejus corporis delationem ad insulas Baleares, & demum cultum , qui pia Fidelium v neratione Majoricae eidem exhibetur. Commemorat. Sed , ut bene perpendatur , an inter Beatos Raymundus sit recensendus, satis profecto non est, publici cultus antiquitatem demonstrare, scientiamque & tolerantiam Episcoporum ; si sulpicio legitima habeatur de sensu Sedis Apostolicae potius adverso, quam favorabili cultui praedicto . Extat nempe Gregorii XI. solemne judicium de libris a Raymundo Lullo conscriptis, & denota erroris & haeresis manifestae, qua ducenti eorumdem articuli damnati sunt, quemadmodum videri potest apud Nicolaum Bymericum in directο-rio Inquisitorii m a. pari. quas. 9. di quas. 26. ubi bullam Gregorii interserit. Asserere autem , Gregorianum diploma fuisse a praedicto Emerico confictum, vel errores cujusdam Raymundi Lulli de Tarraga ab eodem Gregorio XI. condemnatos fuisse , Raymundo Lutto , de quo nunc est quaestio , salso adscriptos, ut pluribus prosequitur Theophilus Raynaudus in
opere de bonis , ct malis libris rem. II. partit. I. erotem. I . num. 2 6. nulla verisimilitudine niti videtur . Primo enim Eymericus fuit vir gravis & egregie de Religione Catholica meritus , ita ut temerarium omnino sit, ejusmodi viro impingere bullae Pontificiae fictionem , quemadmodum optime adnotavit Raynaldus ad ann. I 37 a. num. 3ς. praesertim vero , cum idem Eymericus Inquisitoris munere tunc temporis iungeretur , & ex ejus rei tione librorum judicium Pontifex assumpserit; praeterea adversus prO- scriptos errores libellum ille composuerit Cardinali S. Angeli oblatum . atque hujus ope Clementi VII. Antipapae relatum, sicuti colligitur ex codice bibliothecae Coibertinae quem exhibet Balutius in notis ad vitas Paparum Avenionen. col. III s. tom. I. Deinde , utcunque sit, utrum Gregoriana bulla in Pontificiis regestis nunc adsit, necne, hoc unum certum esse videtur , posito etiam desectu bullae in regestis, validum desumi non posse argumentum pro ejus confictione, quando causa probabilis suppetit perditionis ejusdem ; quae sane in hypothesi nostra minime deest, cum hulla , de qua nunc agimus, edita fuerit anno v I. Pontificatus Gregorii; regestum autem hujusce anni deperditum hercle fuerit, occasione translationis Sed is Apostolicae a civitate Aventonensi ad Urbem eodem tempore sectae, veluti animadvertit Gravesen histor. Eceles talioq. 3. pag. 92. tom. s. Item, quando pro veritate bullae validissima habentur argumenta ; atque haec pariter ea super re non deficiunt,cum & exemplar authenticum reperiatur in ordinis Praedicatorum Romano archivo, & autographum Gerundae asservetur, &Gregoriana ipsa Constitutio in archivis Barcinonis, Tarraconis, & Valentiae anno Domini I 376. quo scilicet lata est , suerit adscripta; quibus quidem sine ulla dubitatione probatur, minime confictam fuisse : confictam quippe Antistites tam celebrium civitatum inter monumenta suarum Ecclesiarum servari passi non fuissent juxta ea, quae ad rem solide deducun
439쪽
tur ab erudito viro F. Antonino Bremond Ord. Praed. t . a. Bussar. in notis
ad Gregorianam Consimi. ibi plene relatam . Demum, si Rumundus de Tarraga , & Raymundus Lullus bene in Apostolicis Constitutionibus invi cem distinguuntur . Raymundus etenim de Tarraga de Iudaismo ad Chri stianam Fidem conversus nomen dedit Religioni FF. Praed. tum propter nonnulla capita haeresim sapientia carceribus Barcinonensis Inquisitioni, mancipatus anno primo Gregorii Papae XI. hoc est anno I 37I. luit poenas errorum , non quos scripserat, sed quos publicaverat & praedicaverat: pubIice tenet, asserit, et praedicat doctrina sua sacrilega m perversa ; constructo adversus eum processu a Nicolao Eymerico Inquisitore in provinciis Tarraconensi, & Caesaraugustana, atque ab Archiepiscopo Tarraconens . Contra alter Rarmundus, qui Lullus appellatur quae certe appellatio in diplomatibus Pontificiis nunquam alteri tribuitur Raymundo , qui semper de Tarrag denominatur civis suit Majoricensis, & multos libros conscripsit, se in regnis eisdem invenisse volumina diversorum librorum in vuI-gari scriptorum a quodam Mymundo Lusio cive Majoricens editarum, in quibus,
ut ipsi Inquisitori videbatur, musti continebantur errores et haereses manifesta ;nec unquam carceribus inclusus. librorum tamen & errorum suorum damnationem tulit, edita anno I 376 . a Gregorio XI. Constitutione post librorum examen factum a Nicolao Ermerico, & subsequenter resumptum
a Petro Card. Ostiensi , & plusquam viginti Magistris in sacra Theologia ,
ut evidenter deprehenditur ex Cons hi tutionibus Pontificiis evulgatis in a. tom. cit. Bullar. Ord. Prad. pag. 268. pag. aTO. et pag. 289. Proinde unicuique
facile patet, & Gregorianam Conltitutionem non fuisse confutam , & e rores Raymundi de Tarraga Raymundo Lullo fuisse adlcriptos: idque eo magis, quia tum seruulo decimo sexto, tum initio saeculi decimi septimi notum est quid definitum fuerit in sacra Congregatione Indicis , atque in Congregatione SS. Inquisitionis habitae coram 1 ummo Pontifice Paulo Papa V. de operibus Mymundi Lulli. teste Card. Albitio in trari. de inconstantia in Frde cap. 4O. a mιm. I 43. ad nu. Is a. ubi omnia tunc gaeta exponit.
Scio equidem , inter Eruditos varium esse judicium de sanctitate Lulli: pro ea quippe strenue pugnant Antonius Belluer Canonicus Majoricensis in apologia Lulli, Io. Sequi in ejus vita, Satelles tom. a. de SS. Inquisitione, VVad ingus in annal. Minor. ad ann. I 3Iς. num. 8. tom. 6. Atque eruditus P. JO. Baptista Sollerius ad diem 3o. Iunii rom. contra eam autem scribunt BZO- VK Sadan. I 3Ia. nlim. I 8 . et seqq. tom. I4. Echard de Scriptor. Ord. Prad. ad saec. Iv in F. Niectio semerico tom. I. Eymericus in directorio Inquiguorum loc. eis. Jacobus Galterius in tab. chronographica saec. I 3. cap. s. GraVeson Ioc. cit.
Sed rationes hinc & hinc adductae efficere saltem debent, ut unusquisque prudens & Sedi Apostolicae obsequens de Mymundi Lulli sanctita te judicium suspendat, usquequo Sedes eadem Apostolica decernat quid lentiendum sit, sicut ipse etiam V Vad ingus Ioe. cit. uum. 9. libenter admittit. Quamobrem merito Petrus Franciscus de Rubeis egregius olim Fidei Pro
440쪽
ET BEATOR. CANONI Z. LIB. I. CAP. XL. 367
motor P. Provinciali Belgii Ord. Praed. , qui quaesiverat, an dictus My- mundus pro Sancto & Μar re haberi posset, respondit, eum nec posse dici, nec haberi pro Sancto, aut Martyre ; veluti ex ejus siuffragio colligitur typis impresIo apud Card. Albitium lac. cit. In quo proinde rerum themate, quidquid sit de cultu, atque ejus antiquitate una cum Episc porum Majori censium tolerantia , nunquam fortasse dimissa majorum timore malorum , memoratus Raymundus Lullus inter Beatificatos recem seri non potest .
In quo nonnulla indicantur de Sedis Aposolica definitiva sententia, . quae in Canonidatione profertur . I π Nutilis profecto res esset, aliquid adjungere de summi Pontificis dei finitiva sententia, per quam in Canoniratione pronuntiat, Beatum este Samstorum catalogo adscribendum, & tamquam Sanctum in universa Ecclesia colendum ; si pro Sanctis . & Canoni ratis , etiam post delationem causarum Canonietationis ad summum Pontificem, illi tantum haberentur, qui, praevia processuum constructione, servataque serma judicii in superioribus expositi, per sententiam ipsam definitivam a summo Pontifice prolatam, adhibitis supra pariter enuntiatis caeremoniis, in Samctorum catalogum adscribuntur . Verum , cum aequi pollens quaedam Ca- noni ratio introducta suerit, & adhuc vigeat post tempora praedicta , per quam videlicet summus Pontifex aliquem Dei servum in antiqua Cultus possessione existentem , & de cujus heroi eis virtutibus , aut martyrio, &miraculis constans est Historicorum fide dignorum communis assertio, &Continuλta prodigiorum fama non deficit, jubet in universa Ecclesia coli per ossicii ac Missae recitationem & celebrationem determinato aliquo die , nulla accedente formali sententia definitiva , nullis praemissis judicialibus processibus , nullisque consuetis caeremoniis adhibitis; operae pre lium est . aliqua hie superaddere de hisce Canonirationibus aequi pollentibuS: quae ut recte percipiantur, per exempla exponere opportunum
s. I. Do S. Romualdo. a 'o Arrat , ut etiam alibi dictum est, S. Damimus in Qt. cap. vita S. Romualdi, summum Pontificem anno quinto post illius obitum Μonachis impertitum fuisse facultatem supra ejus co .is altare con