Benedicti 14

511쪽

inter Sanctas auctoritate , qua fungimur, ποι denuntiet adscripsisse , ct per 'fias merita Redemptoris p ragia decrevisse cum reliquorum Sanctorum intervention, bus msulanda . 1 o Actibus, inquam, hisce sepositis, qui subsequuntur , examinandi sunt; nempe primum ille Benedicti Papae VIII. qui scribens Bonifacio Marchioni, poli audita opera & miracula intercessione B. Simeonis Fre mitae in coenobio Padolironensi agri Mantuani patrata , interrogationi sibi

propositae , an Iiceret ecclesiam consituere, ct ejus corpus in illa collocare, sic respondet: Si ita eoruscat miraculis , ut veser homo nobis assertiit, adificate eoclesiam , collocate in ea eumdem , juxta quem altare consecrari rogate, in quo R Iiquia antiquorum Sanctorum recondantur cum sacratissimo Corpore D. N. I. C. ct

se demum Divina mseria celebrentur. Alter est Urbani II. qui, accepta miraculorum recitatione intercessione B. Nicolai Peregrini Tranensis a Deo factorum, ita in Concilio statuit: Nos igitur carisam ipsam eidem Fratri nono 'Bizantio. videlicet Archiepiscopo Tranensi , qui miracula recita verat ) eommisimus, de ejus nimirum probitate ac scientia nihil haesitantes, ut, quod ei, revelante Nomino , visum fuerit, maturiori deliberatione consituat ad laudem ct gIoriam illius , qui gratuita misericordia famulos sιos mirifice gratificare consuevit. Tertius denique Clementis III. est , qui pariter, auditis miraculis intercedente B. Othone Episcopo Bambergensi patratis a Deo,

ita scripsit Episcopis Merseburgensi . atque Eistettensi : Discretioni vestra

per Apsolica scripta mandamus . quatenus de cita ipsius edi miraculis diliρα-tius inquiratis , qua 'Nobis fuerunt per multorum litteras indicata . Et , si κρηinveneritis aliquid , quod ob at, ipsum Canonietatum . auctaritate freti l ο- tica , flemniter est publice nuntietis ; anniversarium diem fui transitus facientes, o publice nuntiantes , ad honorem Dei, est sus beati viri memoriam , flemnem haberi: qui nimirum omnes Actus habentur in novo codice Canonizationum pag. 3. 9. et a .

II Ad eorum itaque sedulum examen descendentibus , & primum quidem ad ejus , qui ad Simeonem Monachum & Fremitam in coenobio Padolironensi spectat, occurrit Arnoldus VVion in ligno vita pari. a. lib. 3. pag. 238. reserens, Simeonem ipsum fuisse canonietatum a praedicto Benedicto Papa VIII. Connumeratus es in numerum Sanctorum a Bened/m Papa VIII. petente ac rogante Illuseri semo Duce , s Marchione Tanisaeio Tedaldi fio :tum ci mem. eruditus P. Benedictus Bacchinius in hi r. monaserit S. ληι dicti Paduironis lib. I. pag. 3I. haec habens : II santo corpo D da' Monaci scon o Iatismi di tal perdita pom in loco decente , e separato ; rive occorrendo freque' rissimi i miracoli, quasi subito cominciarono a ripensare Bonifacio , e Richi Ida Aprocurarne la Canoni eaeione. che secondo que' tempi consis a neI concedere it sm mo Pontefice, che s 'erigese sepra it sepolero . ebisa , ὸ aItare . seu misi celebo fisero i sagrosanti miserj deTEucarisia . Passarono per tanto a Roma per rati schro con Ie credendiali, e con necessarj dispac0 mandati DI Dura Bonifacio ala mMonaci det suo monasero di S. Benedetto iste. Passati in queso modo a Roma, M

512쪽

ET BEATOR. CANONI Z. LIB. I. CAP. XLIV. 43 s

es se alsommo Pontesce eon te suppliche deI lora Prine e te maris Ite, the Dias degrata operare a gloria dei suo Santo, e verificata Ia grandeeteta desie di Iultirtu, ed iI maravuliose desie sue penitende , Ottennero is favoreTOle rescritto. eon eui canonidato S. Simeone, A concesse at mea Bonifacio di farfabbricare unaehissa dedicata in di lui onore , e quivi sopra si suo cor' di far consagrare tinali re . Nempe, quatenus huc usque relatis fides adhibenda sit, nihil ex ipsis inferri potest ad suadendum, suisse Marchioni, aut alteri cuicumque commissam definitionem causae Canonizationis B. Simeonis. Probata qui pe & vera ostensa suerunt coram Benedi sto Papa VIII. probanda & vera ostendenda , veri ara Ia grandeeeta desti di lai Grais , ed ii maravllios deliasue penitenete: postea idem Pontifex Canonizationis decretum protulit, otintennero iI favore te restritto; eoque Marchioni tantum indultum fuit, ut curare pollet, aedificari ecclesiam , & in ea Simeonis corpus collocari.

Nullo autem minus quid inferre licet, cum in monumento modo memorato . Indulti videlicet Marchioni concessi a Benedicto , habeantur haec verba, nuper sanctificati; utpote quibus antecedens ostenditur ejusdem Simeonis Canoni Eatio.

1 a Tametsi , ut veritati obsequamur , responsio haec suis non caret,& quidem magnis, dissicultatibus; tum quia verba praedicta, nuper sam ctificati, praeseserunt recentem obitum servi Dei Simeonis Monachi & Eremitae , qui nempe cum fama sanctitatis paulo ante mortuus erat; tum quia accessus Monachorum ad Sedem Apostolicam , ac Marchionis petitio ex monumento supradicto sane optime deducuntur, sed neque ex eo colligitur , editum fuisse a Benedi sto Canonietationis decretum , nec ullum aliud exhibetur monumentum , unde ipsam decreti editionem liceat comprobare . Quamobrem aptior esse videtur responso , si dicatur . Simeonem a Benedieto VIII. nequaquam canonietatum , sed tantum beatificatum fuisse ; sicuti , bene perpenso allegato diplomate , probat Scacch. de not. GAn. μηct. feci. Io. cap. s. pag. 8I3. Hic autem Simeon non fuit carioni tus ,

quamvis dicatur in ea e sola , nuper sanctificati. D phrdis illius temporis, quasignificabatur . aliquem Dei famulum pie ac sancte obiisse . . . Id ipsum ex verbis ejusdem e sola colligitur, in qua summus Pontifex flum concedit, ut ea-dater praedicti servi Dei prope altare, non autem sub altari, collocetur ; ita ut Reliquiis Sane oram antiquorum . ct de more illius aetatis cum sacratissimo Corpore D. C. altare consecretur . Si autem ille Dei servus Canonietatus extitiseset, Pontifex in ea e sola non diceret , altare censecrandum eum Reliquiis antiquorum Sanctorum : nee ecclesiam ad ejus honorεm consecrari concedit Pontifex ,

sed, quod liceat praedicis Marebioni aliquam ecclesiam adificare , est demum in ea collocare corpus Dei servi, quia erat quoddam seatificationis genus . Ne vero vel hoc ipsum Beatificationis genus , re non cognita , suspicari possimus commissum fuisse arbitrio & prudentiae Marchionis, manus admovenda est ad epistolam S. Leonis IX. relatam apud VVionium Ioc. eit. pag. 239. scriptam Episcopo Mutinensi;ex qua scilicet nedum eruitur praecedens examen

513쪽

-36 DE sERVORUM DEI BEATIFICATIONE

Sedis Apostolicae . sed Beati etiam corporis elatio Apostolicae auctoritatis ope persecta: Leo Episcopus semus servorum Dei. Venerabili Mutinensi DLρσο salutem , ET Apostolicam benedictionem . Mirabilis Deus in Sanritis Itiis, gliriosus , ct mitis , magnaque misericitatae, ct seuper maritiam prolabilis,

multorum Fidelium ut vera comperimus relatione , centupla remuneratione dona

tit sancti sui Confessoris meritum , ct gloriam Simeonis Reverendissimo Abbati S. Bened λο , eui exhibeatur honor, adjuncto sibi socio Simeone Monaebo ct Eremita G Diacono . 5Mantuanus Episcopus novam ibi consecrabit ecclesiam . cui volumus , ut exhibeas honorificentiam , s. interesse te volumus huic consecrationi. o hujus corporis elevationi, ct altare in ejus honore consecretur , quem Deus summa virtutum clarificavit dignitate . Amen .

13 Simili adhue responsione satisfieri posse videtur exemplo Urbani II.

Beati nimirum Nicolai Peregrini Tranensis meminerunt David Rom harus ineatia. δε Sanctis regni Neapolitani, Ferrarius in cataI. SS. Ital. ad item a. Iunii, & Petrus de Natalibus lib. s. eap. 78. Vita ejus , ac miracula scripta suerunt ab Adelpherio , qui ea dicavit Bisantio seniori Archiepiscopo Tranensi , quo quidem Ecclesiam Tranensem gubernante, hoc est anno Io 98. Nicolaus ex hac vita decessit. His oria quoque translationis corporis ejusdem Nicolai. quae facta est anno II 3. sub Bisantio juniore Archiepiscopo pariter Tranensi. conscripta fuit ab Amando Diacono . Monumenta demum illa typis impressa sunt tom. T. IDI. sae. Ferdinandi Ughelli eo .ςoo. Sed , ut ad propositum accedamus , certum utique est, petitionem Bisan tii junioris pro obtinenda Nicolai Peregrini Canonizatione fuisse promotam in Concilio Romano tunc temporis coacto coram Urbano II. ut ex verbis monumenti supra allegati, ex novo codice Canonizationum desumpti pag. 9. Cum , largiente Domino , nuper cum magna Episcoporum . Abbatumque frequentia synodale Concilium ageremus , venerabilis Frater noser Bisantivivis, elistatis Archiepiscopus venerabilis viri 'Nicolai, qui apud υos Ferestrinus cognominatur nonnulla miracula eorum universo Concilio scripto edim rerit vir , ct eumdem Dei hominem auctoritate nosera in Sanctorum catalogo adnumerari insantissime postulavit. Attamen . cum Urbanus II. causam commiserit eidem Archiepiscopo Bisantio, juxta verba antea relata, commisso ipsa ita explicanda esse videtur, ut sit reserenda ad ejusdem Archiepiscopi potestatem, ideoque ad solam Beatificationem secundum consuetudinem tunc vigentem; ita nempe, ut sensus ejus sit, noluisse Urbanum annuere petitioni Canoni rationis . sed , remisso ad Archiepiscopum negotio , hujusjurisdictionem excitasIe . ut scilicet. re maturius considerata, suo jure uteretur . & sic ad Beatificationem procederet. 14 Explicatio haec duabus fovetur circumstantiis ; quarum altera est, quod . teste Amando, Archiepiscopus Bilantius ad suam Ecclesiam revem sus nihil aliud secit, quam ecclesiam aedificare in honorem Nicolai: nec enim Apostolica auctoritate ejus cultum extra suam dioecesim, vel provinciam dilatavit, nec ejusdem cultus prolatio . sive extenso ex Urbani di, Disiligo: by Corale

514쪽

plomate erui potest, cum inscriptum tantum sit Clero, ct Ordini, Nobilibus , ct Plebi Trani consisentibus. Amandus nimirum, poli narratum atque in suam historiam insertum Urbani diploma, sic refert gesta ab Archiepiscopo apud cir. bH. col. 9Oa.): Praedictus aurem Arelae seopus in suam

remersus Ecclesiam cum mesone Apsilica . oe benedictione comitante, in T. N eolai Peregrini honore incepit ecessam ; tanti viri veneratione dignum exsimans , ut, qui jam in celo a Deo sedem receperat, ab hominibus quoque in terra Oratorii mereretur honorem , in quo Apriliciter psulantibus mitis adesset. In cujus sundamentis primum lapidem cum benedictione consiluit, ut di suam demtionem Uenderet, ct populi desideria incitaret. Altera autem desumitur ex aliis A st, bus Urbani II. quippe qui, ut supra vidimus cap. 8. num. I a. cum Sanctarum catalogo adscripserit Godolevam Virginem, sententiam protulit in Concilio, & Episcopo Tornacensi commisit sancti corporis elevationem ἔtum petentibus Canonizationem servi Dei Gulgosii respondit, similes non admitti postulationes . nisi testes adsint, qui miracula suis oculis visa a teitentur, & universae Synodi accedat assensus: in quo proinde rerum themate nemo tacile credet, eumdem Urbanum voluisse integram Canoni-Σationis Nicolai Peregrini causam Archiepiscopo Tranensi committere .i s Quod demum attinet ad Canonietationem B. Othonis Episcopi Bambergensis saetam a Clemente III. Clemens utique delegavit Episcopis Merseburgensi . atque Et stetiensi, ut, ulterioribus adhibitis diligentiis,

in vitam ac miracula Othonis inquirerent; tum autem . quatenus nihil, quod obsisteret, invenirent, eum promulgarent auctoritate Apostolica Canonietatum ἰ sed ita quidem minime Canoni ratio, at Canoni Eationis tantum promulgatio illis commissa dicenda est: uti recte adnotavit Ri

ciolius in opere saepe eit. lib. I. cap. 6. num. I. Nec obur, qvod Cremens III. ut refertur in chronico Bambergensi, per litteras datas anno II 89. videatur comm

Ase Episcopis ejus regionis Candinietationem S. Othonis Discopi Bambergenses ; revera enim iis tantummodo commisit inquisitionem viteriorem de iis , si qua ,s v ra erant, decrevit, Canonizandum esse , s , purificata conditione . promu/Cdi Canoni timem a se sub conditione decretam. Rerba enim Clementis sunt: Discretioni vesra per Apostolica scripta mandamus , quatenus de vita istoras miraculis diligentius inquiratis, qua nobis fuerunt per muliorum litteras indicata ; ct , si non inveneritis aliquid, quod ob ar, rpsum omni tum , --ctoritate freti Apsolica, solemniter o publice nuntietis . Non dixit, canonizetis . Consentiunt epistolae ejusdem Clementis III. ad Bambergenses relatae

in eod. Canonret. pag. as .: clarius autem res tota aperitur a Monacho Ebb

ne in lectionibus post vitam S. Othonis apud Bollandianos ad diem a. Iulii

rom. I. pag. ς ς. num. Is I. ubi sic legitur : Anno igitur Dominica Incarnationis II 89. Clemens III. Ramana Sedis Anses eorum , qui hujus negotii auctores extiterant, attestationes rerepit, habitoque Fratrum, quipraesentes erant, consilio, sanctissmum Conseor Deiothonem Sanctorum eatalogo adnumerandum decrevit. R igitur canonidato exuutionem translationis venerabilibus Episcopis Fratribus

suis

515쪽

3 8 DE SERVORUM DEI BEATIFICATIONE

suis desumit. Proinde anno a dissolutionis sua tempore quinquagesimo Ansoliti

executores mandati suo reverenter fiuncti sunt licio .

16 Colligitur ergo ex huc usque dictis, nullo niti sundamento id, quod a nonnullis asseritur, definitionem scilicet causarum Canonietationis aliquando fuisse a summis Pontificibus commiliam Episcopis . Etsi , quatenus etiam id ipsum verum esset, atque re quidem ipsa subsilieret, nihil ex eo tamen deduci posset adversus summi Pontificis infallibiIitatem in Canoni et

tione Sanctorum . Nec enim unquam ratum , firmum , irrevocabile, di

Uallibile fuisset praedictorum Commissariorum Amitalicorum judicium,

nisi confirmatio tacita, vel expressa summi Pontificis accessisset . Quaerunt Doctores tractantes de sacris Conciliis & eorum auctoritate , an Concilium generale indi fuim a summo Pontifice praerogativa infallibilitaris p tiatur sine ejus confirmatione ς & negando respondent. Quaerunt item , quid dicendum sit de eodem Concit io auctoritate Papae indicto , si eidem interveniant ipsius Legati, di decretis consentiant; tum respondent, in- fallibilitatem decretorum extitere ex subsecuta summi Pontificis confirmatione , uti post Cardinales C etanum , & Turrecrematam videri potest apud Melchiorem Canum de lae. THOI . lib. s. cap. s. nisi sorte Pontifex L gatis antea commisisset, ut aliquid in Concilio decerneretur; tunc qui pe ad normam institutionis edito decreto, etiam ante Apostolicam confirmationem de ejusdem decreti infallibilitate neutiquam esset dubitandum. Certe Pius Papa IV. Legatis suis. qui Concilio Tii dentino intervenerant, per litteras significavit, se adeo libertati Concilii favere. ut etiam de rebus Sedi Apostolicae reservatis liberam permitteret Concilio definitionem; tametsi res erant, nedum de disciplina , verum etiam de Fide, cum non

tam emendationem morum, quam haeresum consutationem respicerent.

Nec enim , teste Melchiore Cano loe. eit. pag. I s I. qui Tridentino i psi interfuit Concilio , missi ad id fuerunt Legati cum institutione qua si ionum

definiendarum ; nimia quippe erat earum multitudo , ac varietas : Comstat , summi Pontificis Legatos non solere ad Concilium accedere , ubi quasio de Fide agitanda es, nisi instructos prius ct monitos de Bessa Romana Fide circa ea , qua sunt in ciuilio finienda . Solere , inquam . non item oportere . Nam Legati in Concilium Tridentinum non potuere commode de quasionibus d 1serendis ante inserui, quoniam erant propemodum infinita: sed cetera fere Concilia ad unam , aut alteram Fidei tractandam causam eoacta sunt . ideoque Legati de A solica Ecclesia Fide prius infructi Meesserunt. Concilium autem sane decrevit , quae in Domino decernenda existimavit; sed antiquarum Synodorum

vestigiis insistens in ultima sessione supplicavit praedicto summo Pontifici

pro omnium a se decretorum confirmatione : &, edita utique bulla, Pius omnia confirmavit; bulla, inquam , quae inserta est in Bullarium Romanum , nec non ad calcem nonnullarum editionum Beri ejusdem Tridentini Concilii. Nempe exemplum hoc probe demons rat, commissionem Causarum Canonizationis, quatenus etiam facta suisset, Pontificiat insalli lirati

516쪽

ET BEATOR. CANONI Z. LIB. Ι. CAP. XLIV. 63 9

litata nequaquam obsistere potuisse, instante videlicet necessitate Apostolicae oonfirmationis subinde obtinendae aut expresse, aut saltem tacite; id est eodem saltem modo, quo in superioribus dictum est, Beatificationes ab Episcopis saetas ad Canonizationis gradum antiquioribus temporibus aliquxndo pervenisse per extensionem cultus ad universam Ecclesiam, intercedente tacito Romanorum Pontificum consensu. II Reliquum est, ut extremo perpendamus, an expositae infallibilia tali Romani Pontificis in Canonizatione Sanctorum obstent ea , quae habentur in saepe est. lib. sacrar. cainemon. Archiepiscopi Corcyrensis, ubi sic legitur feci. 6. cap. a. Pontifex, antequam pronuntier. consumit pretesari in hane formam se. Antequam ad pronuntiationem veniamus, protesamur publice apud vos praesentes , quod per hunc actum Canoni tionis non intendimus aliquid facere, quod fit contra Fidem, aut Ecclesiam Catholicam , sive honorem Dei. 18 Albertus Fabricius vir heterodoxus in sua bibit r. antiquar. cap. 8.num. as. ex hac nimirum infert protesatione, Romanos Pontifices consessos

suisse, in Canonizationibus Sanctorum salii posse . Adhaeret Natalis Al xander dissert. 27. sec. Iv. Acrius adhuc id ipsum urgetur a Ioanne Laun jo in epissis suis er. ram. ς. & signanter lib. I. epis. s. ad Romundum Formentinum, ct lib. 3. epis. I. ad B: sierbasium , ct epis. 7. ad Chris bonum

uisum, demum lib. 6. eps. I 4. ad Ludovicum Marasium animadυers. s. acrius, inquam . id iste urget. cum ipsum non pudeat, summum Pontiacem cum Sorbonicis Baccalaureis hac de re comparare . Relata siquidem protesatione, ita subdit cit. epis. s. num. 2ς. Hac protesatio reapse quoad pr cipua capita convenit cum ea , quam Baccalaurei Facultatis nosera fluis actibus aheilogicis praemittunt, et in humanae infirmitatis subsidium assumunt, parati corrigere , si quid correctione dignum ederent, et in medium proferrent. Immo , a Iegata jam tunc pertinacia, et ardenti e noscendae ct tuenda veritatis desiderio,

eorrecti censentur . Sie Pontifices summi per pratesationem isam significant , semi minime tribuere non errandi privilegium, quod Chrsus Ecelsa sua , et eam repraesentanti cincilio pollicitus es . Temerarium profecto , & contumeli sum in Christi Vicarium dictum i quod a Blo Laumjo proferri poterat, utpote Romanorum Pontificum & Sedis Apostolicae hoste apertimmo, ex quo ipsius opuscula a sacra Indicis Congregatione fuerant merito prostria Pta; quemadmodum bene advertit pius Auctor tractatus de libertatibus Ecclesia Gallicana lib. 3. cap. II. num. 9. ubi sic loquitur : Hae nune sussciant, xx, qui Laumii opera legunt, praesertim ejus e solas, qua omnes , pauci misexceptis , contra Pontificiam auctoritatem tendunt, agnoscant in Ali acrimonia

censura suis opusculis musa doIorem suerunt enim prohibita ejus opuscula

a sacra Congregatione Indicis) in argumentis frequentius ab eo tractatis, ac fere in omnibus ejus episeolis jurium sancta Sedis extenvandorum stadium , in probando argumentorum plerumque negatiυorum debilitatem, aut conjecturarum argutias ; atque ita non ei plus mei tribuant , quam obtinere ejus probationes

mereantur.

517쪽

o DE SERVORUM DEI BEATIFICATION p

1ρ Pro oppositionis autem rejectione nonnulli dicunt, nunquam a Romanis Pontificibus enuntiatam protestationem saetam suisse ; utcumque id scriptum fuerit a citato Auctore libri sacrarum caeremoniarum. Sed hoc, ut ingenue fateamur, non videtur re vera subsistere; primo, quia teste Petro A melio in Ordine Romano, ut infra videbimus, Bonifacius P pa IX. eamdem emisit protestationem in Canoni ratione S. Birgittae; s eundo , quia in cit. lib. sacr. carem. pag. sa. aperte dicitur: Pontifex , ant quam pronuntiet. consuevit protesari in hanc formam ; quia invenimus sert tum a muItis Pontificibus ; tertio, quia Paris de Crassis in suis diariis exponens necessaria pro Canonizatione S. Francisci de Paula ait, inquirendum esse , an Papa veller protesari ante omnia . prout aliquando dubitatum es de hujusemodi protesatione facienda . teI aliter prουidere vellet. Censent alii, printestationem suisse introductam , eo quod Pontifices aliquando quodammodo cogebantur ad Canonigationes faciendas; uti in praedicto Iibro sacramum caeremoniarum Archiepiscopi Corcyrensis Ioc. cit. legitur : Sunt tamen aliqui clarissimi viri, qui dicunt hoc introductum ex quadam causa, qua nunc cessat, quia Tapa tunc quodammodo cogebatur ad ea nonietandum quemdam contra suam opiniοηem , ct propterea protesabatur . Verum hujusce vis nullum adest vestigium : Reges etenim , Magnates, & Communia semper quidem summis Pontificibus supplicarunt pro aliquibus Dei servis reserendis in album Samelorum ; nunquam vero traditum est, Pontifices fuisse coactos, vel importunis illorum precationibus adactos quemquam Dei servum . seu Beatum contra propriam voluntatem in eodem Sanctorum albo descripsisse . Alii asserunt, protestationem factam fuisse a nonnullis Pontificibus timidae conscientiae, quippe qui suam ignorabant potestatem ; hincque interunt, temporibus subsequentibus alios Pontifices a protestatione ipsa abit inuisse, eo quia persectam postea suae insallibilitatis notitiam assecuti sueru nt; uti ratiocinatur GonΣal. in cap. Audivimus sub num. 6. de Reliq. θ venerat. SS. At haec etiam responsio minime aequa videtur, quandoquidem protestatio infallibilitati non obstat, ut infra demonstrabimus: in quo propterea re rum themate nemo est qui non videat, percipi haud posse, quomodo Romani Pontifices protestationem quidem secerint, quando ignorabant suam insallibilitatem; ab eadem autem abstinuerint, cum suae in lallibilitatis cognitionem sunt assecuti. Alii tandem existimant, consulto omis sam suisse a Romanis Pontificibus protestationem in libris ritualibus indicatam quippe quod nunc Canonietationes praecedunt adeo exquisitae diligentiae , nec non ejusmodi probationum pondera, ut pie credendum si, Deum non esie permissurum , ut summus Pontifex erret in cultu Sanct rum universali Ecclesiae proponendo; quemadmodum argumentatur Pe nia in notis ad vitam S. Ramundi lib. 3. cap. I. Observat. a. Sed & id mi ni me quaestioni satisfaciens videtur ; quandoquidem a Romanis Pontificibus semper. Omnique tempore fuerunt adhibitae in Canonietationibus sanctorum exquisitae diligentiae, prout circumstantiae temporum erigebant.

ita ut

518쪽

ET BE ATOR. CANONI Z. LIB. I. CAP. XLIV. I

ita ut percipi nequaquam possit, quomodo ratione auctarum diligentiarum , quia sic circumstantiae temporum voluerunt, fuerit omissa protestatio. Praeterquamquod Canonizationis judicium minime innititur hominum testimoniis , qui sane , non obstantibus quibuscumque diligentiis .

semper sallere possunt & salli; sed innititur praesentiae Spiritus Sancti.

juxta doctrinam D. Thomae eit. quodIib. s. art. I 6. quo scilicet posito , ii Congruum omnino apparet, propter augmentum diligentiarum Pontifices abstinere voluit se a sepe memorata protestatione.

ao His igitur omnibus omissis , dicendum esse videtur prim6, aliquando utique protestationem a summo Pontifice saetam esse ; secundcinon deesse illi congruam declarationem , ita ut ex ea nihil inferri possit adversus Romanorum Pontificum insallibilitatem in Canon iratione Sanctorum ; denique consuetudinem recte introductam fuisse. ut ab ea protestatione abstinerent. Quod etenim aliquando a summis Pontificibus praedicta protestatio facta sit, id desumitur ex his, quae dicta sunt, necnon ex aliis, quae infra dicentur. Quod vero eadem protestatio suam habeat comg uam declarationem , ostenditur . Pontifex protestando, per actum Ca- non ietationis non intendere aliquid facere, quod sit contra Fidem & Catholicam Ecclesiam, sive honorem Dei, nullatenus veretur, se in Canoni-Σatione errare posse. Verborum sensus hic rectus & legitimus esse videtur : Protestor, me non decernere cultum Sanctis, qui Deo debetur , esse

impendendum ; quod quidem esset contra Fidem , & Ecclesiam Catholicam , & contra honorem Dei: & protestatio hoc modo declarata, similis est protestationi septimae Synodi, in qua Patres declararunt, se Sanctorum imaginibus colendis latriam non asserere soli Deo debitam . Fuit hoc indicatum a Cardinali Petra ad Consitur. Apostolicas rem. a. in notis ad Gn- sit. I. Alexandri III. sub num. aa. Sed clarissime praedicta innititur explicatio bullae Canonizationis S. Udatrici editae a Joanne XU. quam Mabil- Ionius , ut alibi vidimus, primum indubitatae fidei monumentum scribit

de Canoni ratione a Papa impetrata . En verba bullae in nov. cod. Canonie.

g. a. Communi consilis deeravimus , memoriam illivs idest S. Udatrici )aj ctu primo m devotione Nesissem venerandam , quoniam sic adoramus o colimus Reliquias Martyrum , et Confessorum ; ut eum, cujus Martyres , et Confessores

sunt, adoremus . Honoramus servos, ut honor redvηdet ri Dominum , qui dixit:

dates τοι recipit, me recipit; ae proinde nos qui fiduciam nosme jusitia non habemus , illortim precibus ae meritis apud clementissemum Deum jugiter adjuv mur. Si igitur, ne populus in cultu Sanctis deserendo erret , Pontifices de servanda Catholica veritate, ac Dei honore tuendo protestati sunt; quid habet id , quaeso , commune cum timore , quem dicuntur Pontifices habuisse , errandi in Canonietatione Sanctorum , opinando, se in eo judicio salii potuisse λ Succedit alia declaratio undequaque independens ab ea , quae huc usque exposita est. Porro protestatio nihil aliud erat, quam Precatio Deo a Pontifice fusa, ne ipse eum sineret in errorem incidere;

519쪽

42 DE SERVORUM DEI BEATIFICATIONE

N id deprehenditur ex his . quae habentur in antiquioribus monumentis. ad quae Archiepiscopus Corcyrensis se retulit. Cardinalis nimirum Ο-1tiens s in eap. Audivimus sub num. s. de Reliq. θ venerat. SS. sic ait: Facit sermonem siιmmus Pontifex. processum recitans ct probata , inducens populum

dorandum, quod Deus non permittat, ipsum errare in hoe negotis. Auctor

quoque , qui versibus descripsit Canonizationem S. Petri Caelestini factam a Clemente V. ita alloquentem Pontificem ipsum inducit apud Bollandia

ris ergo rogate,

Nosque oraturas cognoscite, quod Deus ad Omne bonum tribuens , perfectum quodque rependens ; e tantis errare sinat sponsamque redemptam Sanguine, sed nostros miseratus dirigat actus . Cardinalis Caietanus in Ordine Romano apud Mabillon. tom. a. mus Ires .d scribens ritum Canonietationis hoc modo ait cap. II q. pag. 4aa. Finiso vero sermone hujusmodi, Dominus Papa praediret, se Oraturum , et hortetur alios , ut errat, ut supra ; scilicet, quod Deus non permittat, eum errare in hoc negotio. Haec eadem verta leguntur apud Auctorem , qui rituum formulis praeerat in aula Pontificia anno I 347. apud Ramat dum ad dictum aηntim num. 39. De Canonietatione S. Birgittae facta a Bonifacio IX. sic effatur Petrus Amelius in Ordine Romano apud Mabillon. in eis. rem. a. Completo sermone , et facto

admonitione , ut omnes deberent Deum rogare, quod non permitteret, eum erram,

protesatione etiam facta, quia ipse non intendebat facere contra sacrosanctam Romanam EccIsam ; surgens de sede, deposita mitra, incepit, eantando: Veni, Creator Spiritus . Iacobus Volaterranus. qui Canonietationem S. Bon1Venturae enarravit, cujusque opusculum eli typis impressum a pad Raynaldum ad ann. I 8 a. num. 48. sequentia adhibet verba: Facta reverentia, nixur aIta sedes ante altare . ita ut Papa vertat renes ad astare , et ibi serit et facit sermonem , referens qua gem sum, et vitam , ae miracula Canon zandi summarie ; et in me hortatur omnes , ut orent Deum , ne permittar, errare

Ecessam suam in hoc negotio ; ipse quoque identidem Δcit, se oraturum. Non dissimilis demum est modus loquendi in Ordine Canonietationis anni 1 9

stom. 3. collessit. ConciI. Tritan. pag. 636. λ Et faciat sermonem sumnus θοα sex , processum recitans et probata . inducens populum ad orandum . quod Deut non permittat res errare in Me negotio. Sed de concordant monumenta ipsi Archiepiscopo Corcyrensi contemporanea. Etenim in bulla Canonietatio nis S. Francisci de Paula in nov. eod. Camniet. pag. 2o9.) Compendio com memoratis vitae ejusdem meritis. & miraculis. Leo X. asserit, rogasse omnes , qui aderant in Consistorio, ut suis Orationibus ae jejuniis Ecelsam Dei juvarent, ac, ne eam Altissmus modo aliquo in hujusmodi Canarietationis licio errare permitteret, Ut ter orarent. In bulla Canoni rationis S. BO'naVenturae scit. cod. pag. I92. Sixtus IV. dicit, se in triduum Orationes j

juniaque indixio, ni Mus omniparas ipsi, quod factu optimum in hac re esset, Osredere Dissiligod by Corale

520쪽

ET BEATOR. CANONI Z. LIB. I. CAP. XLIV. 6 3

senaere dignaretur , nec pateretur. EGIsam suam militantem errare , qua se triumphanti eonformare studeret. Clemens autem VII. in bulla Canoniz tionis S. Antonini ibidem pag. 2a9.ὶ quae Canonietatio facta suerat ab Hadriano VI., narrat, eum in triduum preces & jejunia indixisse, ut Deus omnipotens ipsi Hadriano 'adecessori, quod factu optimum in hae re fret. 6lendere dignaretur, nec pateretur, militantem Ecclesiam suam errare, qua se triumphanti conformare cossueverar . Quapropter, si monumenta omnia nihil allia sonanti, quam precem, quae in Canonizatione Sanctorum a summis Pontificibus effundebatur, ne Deus ipsos sineret labi in errorem; sequitur, protestationem de non inducendo errore in Ecclesiam . de qua nonnulli loquuntur , nihil aliud re vera fuisse , quam precationem Deo fusam, ut ipse assistere dignaretur, ne summus Ponti sex in errorem incia deret . Porro, quod ex eadem prece nihil inserri possit adversus Roman rum Pontificum insallibilitatem in Canonizatione Sanctorum , clarissimum prosecto id esse videtur; quia, si insallibilitas judicii innititur 1Lfatui Spiritus Sancti, tantum abest, ut precatio Deo sua, ne sinat R manum Pontificem in errorem labi, obstet ejus infallibilitati , ut eadem sit potius praesidium usquequaque necessarium ad impetrandum amatum ipsum Spiritus Sancti, ideoque&ad infallibilitatem obtinendam. Nec enim inconveniens putari debet, ut a Deo petamus id , quod certo certius scimus, ipsum facturum esse; cum exemplum extet Christi Domini. qui Iaam. I . se clarificari petiit, uti recte docet S. Thomas 3. pari. quas. 83. art. ad septimum, ibique Magister Porrecta in comment., & Magister Soto

in senti dist. I 3. quast. a. art. ad septimum . Praeclara quoque sententia S. Gregorii Magni tom. a. Oper. lib. I. dialog. cap. 8. ubi haec habet: Ea quis sancti viri orando esserunt, ita praedesinata sunt, ut precibus obtineantur ... qu tenus postulando mereantur accipere quod eis Omnipotens Deus ante saetiti disposuit donare. Praeterquamquod, lacuti etiam nunc ante Canoni Eationes summi

Pontifices preces effundunt atque adeo indicunt, oc nemo tamen est , qui ex his precibus putet, eos dubitare de sua insulibi Iitate; quocirca ad rem bene subdit P. Ricei lius m opere saepe cit. lib. I. cap. 3. num. 6. Neque hvie Muciae obsunt Orationes , jejunia, s eleemosyna praemitti a Pontificibus solita. ne Altissimus Helesiam suam modo aliquo in He Canonidationis licis errare permittat; Acut non obsant infassibilitati absolutionis , aut eresecrationis is a preces praemitti solita a legitimo Sacerdote , s forma debita supra materiam idoneam utatur, nec oratio repurnat fiducia de infallibili impetratione , avι Mucia orationi. Ita ex precatione supra recensita inferri minime poterit, Pontifices dicto modo orantes aliquam de sua insulibilitate dubitationem habuisse. Tandem , quod recte introducta fuerit consuetudo , ut Pontifices ab eadem precatione instar protestationis abstinerent, demonstratur, tum quia ea poterat esse offendiculi occaso iis, qui indolem & naturam

ejusdem protestationis ignorabant; tum etiam quia, si summi Pontifices precea sundunt & publicas pariter preces indicunt Pro Divina ope im-Κ h k a petranda, Dissiligod by Coos Ie