Benedicti 14

521쪽

DE SERVORUM DEI BEATIFICATIONE

petranda, utque Deus suum lumen ipsis infundat, ne in errorem laban tur ; protestatio de voluntate non inducendi errorem in Ecclesiam, ut pote virtual iter , ut dicitur, in prece contenta , est impune ac prudenter omisia ; idque eo magis , cum plebs Fidelium hodie satis edocta sit de cultu qui Deo, & de cultu qui Sanctis pciestandus est.

a I Sed his etiam praeteritis, ponamus denique protestationem , de qua huc usque locuti sumus, minime precationem fuisse , sed veram animi summi Pontificis declarationem , qua nempe profiteretur ipse, Canoniram do Beatum , se non intendere , aliquem errorem in Ecclesiam inducere; adhuc tamen non apparet, quomodo ex hoc aetu inserri possit, summos Pontifices admisisse. se in adhu Canonietationis esse posse errori obnoxios . Non enim summi ipsi Pontifices solum emittebant dictam protestationem. verum etiam ad ulteriora progrediebantur: hoc est adhibitis licet omnibus humanis diligentiis , indietis precibus, emissis quoque per semetipsos

ad Deum obsecrationibus, ut quemcumque dignaretur avertere ab actu errorem , suam quidem adhuc per actum publicum humanam patefaciebant imbecillitatem ; & se tamquam homines privataesque personas, Citra Spiritus Saneti praesentiam , falli posse, publice proteliabantur squalenus . inquam , protestatio accipienda sit eo modo , quo ab opponentibus explicatur) ut sic videlicet per humilitatis viam ad praerogativam infallib, litatis a Deo sibi in adhu universam Ecclesiam respiciente promissae ascendere mererentur , utpote non in semetipsis, sed in praesentia Spiritus Sanehi memoratam constituentes insallibilitatem. Sed & , exclusa subinde quacumque sormidine , sententiam porro proferebant non conditi

natem , verum absolutam , atque ad universam Ecclesiam pertinentem: declarabant quippe . statuebant, definiebant firmiter tenendum, Beatos. qui a se canonigabantur, esse reponendos in Sanctorum catalogo , & esse in universa Ecclesia colendos , imposita quoque refragatoribus anathematis poena ; uti colligitur ex sermulti Canonietationum plene cumulatis a P. Ricciolio in opere saepe citato lib. I. emp. a. & a nobis pariter alias relλtis. Uno Verbo. Vpositum argumentum ex protestatione deductum momento

non careret, si Pontifices , emissa protestatione , ac protestationi ipsi imhaerentes sententiam deinde tulissent conditionalem: sed secus ea . quam do , respectu habito ad propriam humanam imbecillitatem. pro testati Rem emiserunt; habito autem ad praesentiam Spiritus Sancti. sententiam tulerunt. Nimirum hoc est illud , quod expresse docet S. Thomas in cit. quodlib. 9. qua'. 7. art. I 6. verbis supra relatis ,& hic iterum reserendis:

Dicendum , quod aliquid pus judicari possibile secundum se considerarum , quod

relatum ad aliquid extrinsicum impctbile invenitur . Dico ergo, quod judicium eorum , qui prasunt EccIsa , potes errare in quibuslibet, si persona eorum tantum respiciantur . Sa vera confideretur Divina promidentia , qua Ecclesiam suam Spiritu Sancto dirigit, ut non erret, scut ipse promisit Ioann. I . quod Spiritus adveniens doceret omnem veritatem, de necessariis scilicet ad salutem ἐ

522쪽

ET BEATOR. CANONI Z. LIB. I. CAP. XLIV. s

eretum est, quod judicium Ecclam universalis errare in his, qua ad Fidem μrtinent , impolybile es . Unde magii es sandum sententia Papa , ad quem pertinet determinare de Fide, quam in judicio profert, quam quorumisbet sapientum hominum in Scripturis opinioni. Concludamus itaque, protestationem insallibilitati non obesse , aut quia inducta est, ut error a populo averteretur; aut quia fuit precatio ad Deum, ne sineret, Pontilicem canonirantem labi in errorem ; vel demum quia sententia definitiva respectum habet ad Spiritus Sancti assistentiam, & protestatio praecedens, quatenus habenda esset pro vera & legali protestatione , respectum habet ad humanam Romani Pontificis tamquam privatae personae imbecillitatem . Praeter supra

relata , perpensa memorata protestatione temerarie , uti diximus, opposita a Launvio, ad rem subdit bon. mem. Matthaeus Petitdidier intra I. Theol. de Papa infallib. cap. I s. g. 3. verba, quae ex Gallico idiomate in Latinum translata sonant, ut sequitur: D Dr Lavn0us nobis opponit, quod quidam summus Pontifex ante Canonitationem e ustam Sanctι protesatus es, quod in hoc actu non praetendebat aliquid facere contra Fidem ; ex quo infert, quod hie Papa se recognovit errori subjectum cte. Sed in eo , quod attinet ad hoc caput, videre facile es, quia ex declaratione a Papa emissa , quia videlicet nimintendebat aliquid facere contra Fidem , non recte insertur , quod se capacem reputabat proponendi universa Ecclesia aliquem errorem, tamquam aliquem Fidei articulum : quemadmodum recte concludi non deberet, Concilium Oecumenicum posse universe Ecclesia aliquem errorem proponere, tamquam Fidei articulum , ex quo

dixisset, se non pratendere aliquid saluere contra Fidem . In Conciliis generalibus similes preces sunduntur: Non nos patiaris perturbatores esse justria , qui summam diligis aequitatem, ut in miserum nos ignorantia non trahat: quemadmodum legitur apud Cardinalem Iacobum C etanum in Ordine , qui observatur in celebratione Concilii generalis, ex ejus ordine Romano apud Mabillon. tom. a. mtis Ital. pag. 394. ut & inter Concilia Harduini tom. Io. col. a I. habetur, Cardinalem de Monte Praesidem Concilii Tridentini pra dictis verbis orasse . Ideo , sicuti asserentes . Concilium generale esse insallibile , etiam citra Romani Pontificis auctoritatem , non tamen putant, ex prece modo dicta ullum insallibilitati Concilii illatum praejudicium; ita id ipsum concedere tenentur in Canonigatione Sanctorum , subsistere videlicet summi Pontificis infallibilitatem , etiamsi ante Canonizationem Pontifices oraverint, & orent, ne in errorem perducantur: quod a nobis postremo loco additum est, ut quatenus alicui ex ceteris protestationis declarationibus ea magis placeat, quae docet protestationem nihil aliud fuisse, quam precationem, possit hoc ipsum ulteriori argumento comprobare . De praedicta protestatione aliqua habentur in sortitinio doctrinarum cap. 3o. art. I . num. 6 I. P. Ioannis Antonii a Panormo, nobis,

dum viveret, amicitia juncti. & Consultoris Congregationis sacrorum rituum , quae concordant cum his quae in superioribus de eadem protestatione dicta sunt.

523쪽

DE SERVORUM DEI BEATIFICATIONE CAPUT X L V.

Aa fit de Fide. summum Pontificem errare non posse in Canmietatione Sanctorum ; ex an de Fide fit, Canonidatum esse Sanctum .

Pontificii peritorum sententia summum Pontificem errare non posse in Canonizatione Sanctorum ; sed de eo, quod attinet ad propositam controversiam, an hoc videlicet de Fide sit, & an de Fide sit. canonizatum a Papa esse Sanctum , inter eosdem adhuc disputatur . Quocirca Sylvius controv. lib. quas. a. arr. I . pag. 367. haec nabet: Ceterum, tia certitudine fit tonendum , Pontificem non pose in Canoni time Sanctorum errare, non prorsus liquet. Nonnulli enim, qui tractatus ediderunt de Ca- non ietatione Sanctorum, nedum strenue pugnant pro mallibilitate Papae, sed eam etiam ad Fidem reserunt; Contelorius nimirum, Rocca , Castellanus, Ceparius, Auctor tractatus de Canoni Eatione ad Cardinalem Montis Regalis . Alii contra admittunt quidem, ponuntque infallibilitatem . at putant tamen , id non esse de Fide , nec pariter esse de Fide, caenonietatum esse Sanctum . Poterit id nempe unusquisque facile deprehendere , si The logorum , & juris Canonici Interpretum auctoritates antea allegatas i fallibilitati ipsi faventes in ipso, ut dicitur, fonte recognoscere velit: quamquam & nos aliquas hic referemus , eum qui plures quaerat, ad loca supra

indicata remittentes . a Negant itaque, haec esse de Fide, Ioannes a S. Thoma in a. a. D. Thoma tom. unic. disp. 9. art. a. pag. Is 8. quo in loco quaerens . utrum in Caηοηietatione , et Beatificatione Saηctorum summus Pontifex errare p sset. rei, iis circa hoc variis sententiis , hanc addit: Tertia sententia media es, esse quidem certum , Papam errare non posse in Canonieatisne Sanctarum . G esse dragnum censura, qui oppositum diceret ; non tamen esset haereticus , sed temerarius, impius, et scandalosus , immo et proximus errori, aut sapiens haresim . Hac semientia communior es apud Recentiores cte. Quibus utique idem suffragatur Ioannes docens, determinationem de aeterna gloria alicujus personae applicate & peculiariter non esse determinationem doctrinae; di ideo non esse directe de Fide . sed reductive . 3 Antonius Cordubensis in quasionaris Theologico lib. 4. qu. I a. pag. 3IT. Non certo haeretieum . aut sapiens haresim , sed valde probabiliter hareticum, auterete impium , et tantra probabilitatem , et pietatem Fidei es dicere , quod Ecclem, ides Papa, vel Concilium generale, in Canonizatione Sanctoriam errare res. 4 Ludovicus a Paramo da origine, et progressu in ii S. Inquisit. lib. 3. quas. s. num. 18 pag. 679. Non haberet plus auctoritatis de itio illa, quam habet Canoniratio Sancti, in qua quamvis fit certum, ηοn posse Papam errore, non tamen est adeo certum, ut sit de Fide.

524쪽

ET BEATOR. CANONI Z. LIB. I. CAP. XLV.

s Franciscus Suareet de tripl. viri. TheoI. de Fide disp. s. se 1. 8. num. 8. r. 1 . Non licet Fidelibus dubitare de glaria Sancta canonietati; id enim sub praesa obIigatione pracipiunt Pontifices in ipsa Canonietatione : ergo oportet, ut illi pracepto non posset subesse error ; alias deficeret Deus in re maxime necessaria Eeclesia , quod es contra providentiam , s promissones ejus : s ideo , quamvis haesitatio non sit de Fide, censeo, esse satis certam, ct contrariam esse impiam ac te

merariam .

Ut Lmiat summus nempe Pontifex) hune hominem, aut illum sancte vixisse,

non habet principium aliquod de Fide, nempe aut Scripturam , aut Traditionem , sed solum humanum testimonium ; ct ideo Pontifex non censetur de Fide d ire . quamvis habeat sissentiam Spiritus Sancti. ne erret; ac proinde temerarium es negare id, quod ipse in Canonietatione decernit.

7 Rabaudi exercit. Theol. tom. a. exercix. 3. cap. I. n. a. proposit. a. pag. I 68.

P an es per se, G immediate de Fide illam, quem Ecclesa eanonizatit, esse in

gloria. 8 Dominicus a SS. Trinitate triar. desummo Pontifice cap. I 8. concI. 6.

pag. 494. ram. Io. biblioth. Pontif) Non es de Fide, quia summus Pontifex, g neraliaque cum illo Concilia gaudeant privilegio insallibilitatis in Canonizatione Sanctorum, ita ut, qui hce negaret, satim pro haeretico habendus esset. Idque probat pag. 9ς. quia , s Canonizario Sanctorum . . non es materia ex Fide definibilis . non pertinet ad Fidem, quod Ecclam , vel summus Pontifex in ea definienda sit infallibilis . Canonizationem autem Sanctorum non esse mareriam ex Fide defribilem , variis argumentis evincit. 9 Vincentius Ferre tra I. de Fide quast. I 3. g. s. pag. I s. stom. ao. biblioth. Pontif) Dico tertio : non es immediate de Fide, hune hominem canonizatum esse vere Sanctum ct in caelo regnare . Io Dominicus Maria Marchesius de capite visibili Ecclesia dub. 4. g. a. pag. 7 I. tom. 9. biblioth. Pontif) Sequirur, non solum istam propstionem, Sanctus N. canoniratus est in caelo , non esse de Fide; sed nee etiam sam, Sanctus rite canonizatus est in caelo. II Dominicus Bannes in a. a. S. Thoma quas . I. an. Io. g. Dubitatur

praeterea septimo.an summus Pontifex pos' in Coouietatione Sanctornm errare ..... Sed dicit aliquis: Abare non damnamus haeresis se asseremes 3 Respondetur; nos sequi in hae censura eommunem Theologorum sententiam , prasertim v. Thoma in quodlibet. 9. Verumtamen , quia proximis temporibus fuerunt Heretici, qui Ecclesiam in Sanctis canonizandis irriderent, atque negarent ejus auctoritatems insallibilitatem, propterea recentiores Theolui merito decernunt, haresim sapere Lucteranorum, asserere; Belsam in alicujus S cti canonietatione salsam fuisse, etiamsi auctoritas eanonizandi non negetur. I a Salmanticenses in cursu Theolog. tam . . triar. II. de Fide disput. Φ. de Rom. Pontifice dub. 2. g. 3. pag. I98. Hae propositio; omnis homo rite canoniza

525쪽

ex qua subjuncta Canmietatione, ct acceptatione Ecclesia infertur, Sancium I dortim esse vere Sanctum di existere in gloria ὶ non est immediate de Fide. 13 Theophilus Raynaudus in Hieraclitis spiritualibus se l. 3. punct. I.

pag. 26.9. rom. Is . auanta porro sit certitudo, qua his Ecclesiasicis in sortem Samctorum allectionibus ingeneratur , sub judice lis es , praesertim quoad maxime δε- Iemnem conscriptionem, sive Canonizationem .... Meam hac de re sententiam e pres in epiluomenis ad coronam auream subnot. a. terit. 8. ubi negavi, esse Diviana Fide certum , quod qui Canonismo honesatus es . At eati illatus ct Sanctus . I 4 Contra, de Fide esse , summum Pontificem falli non posse in Can nietatione Sanctorum, & de Fide esse . Canonigatum esse Sanctum , Iatissime docent & probant Angelus Maria Verrieellus in quas. morai. O leges. tract. 8. quaes. 2Φ. pag. 4o . Respondetur rmative, nempe de Fide credendam esse gloriam Sancti Canonietati; qui & id pluribus persequitur .is Lucas Callellinus de certit. glor. SS. cap. 3. punct. Φ8. pag. M . Can nietatio Sanctorum eonnumeratur inter illa, qua Fidei sunt; quod etiam tradit cap. . punct. 3. 4. o seq. pag. asa. ct seq.I6 Rodericus de Arriaga in disp. Thecl. in a. a. D. Thoma tract. de Fide disput. 9. seci. s. num. 27 pag. I 37. Definitio illa de sanctitate Henriei, seu Can nietatio illius es de Fide . Igitur ex his omnibus modis isquendi tot Pontificum colligo quidquid aliqui in contrarium dicant) Papam in Canonitationibus non solum errare non posse , sed id esse de Fide . II Adamus Tannerus Theolog. scholas. ram. 3. disput. I. de Fide quas. dub. 7. num. 29 o. col. 28 . Sed ct firmiter credendum , Canonieationem Sanct rum a Pontifice factam esse infassibilem , ita ut m de Fide, vere Sanctos , ae Te ros esse eos , qui a summo Pontifice canonietati sunt. I 8 Aloysius Turrianus in a. a. II. Thama disput. I 6. dub. 3. Tertio dice dum es, probabilem esse sententiam asserentium, de Fide esse , Pontificem non

posse errare in Caninidatione Sanctorum . I9 Gregorius de Valentia eommentariorum Threlag. tom. 3. disput. T.

ques. I. puη I. T. g. ΦI. col. 2 ς 3. Suamvis enim tesimonia, quae pro alicujus hominis sanctitate asseruntur, mi humana , iis que natura sua fallibi Iia; tamennino , quod Pontifex illis inducatur tandem ad pronuntiandum , quempiam Sanctum , atque Beatum jam esse, certa Fide credendum es, tesimonia illa s quat nus in genere saltem probant, pie atque μηnte quemquam ex hac vita excessisse vera esse , s hominem ejusmodi ex eorum esse numerst , quos per revelationes Scriptura generales in communi consat, Divina gratia benescio consequi aterna vita Beatitudinem Oe.ao Alphonsus a Castro de jum Haretic. punit. cap. 6. tom. a. I. g. Sanctorum Canonietatio, ut B. Thomas docet, res es quodammodo ad Fidem spectans. Cui T. Tiama sententia quodammodo favent verba , qua summus Pontifex dicit in Camnietatione alie0us Sancti, qua posita sunt in libra saerarum Eteles earemoniarum, ex sunt, qua sequuntur: Ad honorem Sancta , ct individua TrinitatiI ctc. Hac verba dicit Papa, cum aliquem canoniear. In quibus id es advertendum ,

526쪽

ET BEATOR. CANONI Z. LIB. I. CAP. XLV. 649

tradunt, quod ait, talem Canonidationem feri ad exaltationem Fidei Catholica . at Sed & undique petitis argumentis hanc ipsam sententiam tuetur Ricciolius in saepe eit. Oper. & cl. mem. Cardinalis de Lauraea in 3. lιb. sent. tom. 3. dis r. 6. art. 3. totus est in probando, inter materialia Fidei Theologicae obsecta reponi ac reputari debere , quod Sancti ab Ecclesia canonizati, id est declarati tales , nempe amici Dei, eum videntes, eoque fruena

cet, de Fide esse, eos, qui sunt canonizati, esse Sanctos atque in aeto num beatitudine fruituros. a a Fundamentum porro primae sententiae constituitur in auctoritate D. Thomae in saepe eis. quodlib. 9. quaest. T. arr. I 6. ubi, Postquam docuit, non posse summum Pontificem errare in his,quae attinent ad Fidem;posse autem errare in aliis sententiis, quae ad peculiaria secta pertinent, Iac tandem. ut alibi retulimus, de Canonizatione Sanctorum concludit: Canoni tib mera Sanctorum medium est inter hae duo ; quia tamen honor, quem Sanctis exhibemus , quadam professo Fidei es, qua Sanctorum gloriam credimur, pie credendum s. quod nee etiam in his judicium Ecelsa errare pest . Rursus idem S. Dinor a. a. quas. II. art. a. habet, haereticum formaliter dici, qui negat aliquid directe pertinens ad Fidem; haereticum autem Dirtualiter & arguitive esse, qui negat aliquid, quod evidenter insertur ex Fidei principiis . Pariter a. a. quas. I. art. I. tradit, Fidem non assentiri alicui, nisi quia est a Deo revelatum . Demum I. pari. quas . I. art. 8. ait, nostram

Fidem revelationi Apostolis, & Prophetis factae inniti , qui canonicos Libros scripserunt, minime vero revelationi, si quae aliis Doctoribus factast. Quocirca, si juxta doctrinam Angelici Praeceptoris Canonizatio est quid medium inter res Fidei, & res pertinentes ad causas particulares; si tantum pie creditur . summum Pontificem esse in Canonietatione insallibi- Iem ; si secundum ipsum ratio formalis, seu objectum quo Fidei est primaveritas in dicendo, auctoritas nempe Dei dicentis; si denique pro Fide non sufficit quaecumque revelatio, sed neeessaria est revelatio Apostolis.& Prophetis facta; concludunt primi, de Fide juxta doctrinam S. Thomae non esse, quod Papa sit infallibilis in Canon iratione, &quod Canonigati

sint Sancti, hoc est visione beatifica fruentes; cum nec Deus revelaverit. Beatum a Papa Canonigatum esse in aeterna gloria, nec id contineatur in

Divinis Scripturis . nec in Traditione : ita ut declaratio a summo Pontifice facta in Canoni ratione, talem quemdam esse Sanctum & colendum in universa Ecclesia, nunquam directe , sed tantum reductite ad Fidem pertianeat propter connexionem, quam habet cum propositionibus illis,quibus, Divina Scriptura duce , Sanctorum gloriam profitemur; quibusque, Fide duce , credimus . esse in Ecclesia potestatem Sanctos canonizandi . In quo rerum themate , inquiunt, haud immunis a Theologica censura censendus est , qui negat Papae insultibilitatem in Canonietatione , di multo minus qui Sanctum esse negat eum, qui a Papa canonizatus est; at sermalia tM

. . . rim. I. Lil men

527쪽

so DE SERVORUM DEI BEATIFICATIONE

men haereticus non erit, cum ad haeresim formalem constituendam neeensest, ut error directe tendat contra Fidem ; ut constat ex doctrina Divi Thomae supra citata. cum qua concordat TeXtus in cap. super quibusdam :de verb. significat. ct in can. Hareticι 26. q s. I. 23 Addunt hanc eamdem sententiam sequentes , ea quae nec implicite , nec virtualiter sunt revelata , ita ut certo & evidenter valeant erui ex

propositionibus proxime revelatis, non posse nunc ab Ecclesia reponi inter dogmata Fidei. Cum autem declaratio famnitatis alicujus, quam sa-cit summus Pontifex in solemni Canonizatione . pendeat ex syllogismo, cujus minor propositio, quod ille videlicet sancte obierit, ex humanis tantum testibus comperta est Pontifici; proinde inserunt, alicujus Sancti peculiariter sumptam Canonietationem posse tamquam non certam ex Fide proponi; non tamen hinc posse deduci , quod liceat alicui impune cultum negare Saneto a summo Pontifice in album Sanctorum relato,vel quod id pugnet cum Romani Pontificis infallibilitate communiter in Canonizatione recepta , & cum speciali Spiritus Sancti praesentia ea in re unive iam Eccleuam respiciente : tum quia , sicuti nequit quis impune negare cultum latriae Hostiae per sacerdotem consecratae,& quae in sacrificio Missae in altum tollitur, licet de Fide non sit, Hostiam, quae colenda proponi tur , consecratam esse & Corpus Christi continere; ita neque quis poterit impune negare cultum duliae Sancto canonizato, quamvis de Fide non sit, eum esse Sanctum atque beatifica visione fruentem : tum quia . etsi libenter admittatur, summum Pontificem in rebus Fidei & morum esse infallibilem , atque infallibilitatem proficisci ex afflatu Spiritus Sancti; nota omnia tamen , quae declarat in materia Fidei, & cum praesentia Spiritus Sancti, infallibilia licet sint, ita diei debent articuli Fidei, ut, qui non nihil negaverit, haereticus continuo sit censendus. Propositionum . insfant, damnatarum non una eademque est censura, cum varii videlicet sint hujus gradus, & variae notae. Quamobrem in Concilio Constantiens, examinatis erroribus V Uiclessi , & Ioannis Hus, nonnulli suerunt castigati tamquam manifesto haeretici; nonnulli tamquam erronei, nonnulli sicuti scandalum praebentes, ac blasphemi, alii ut pias aures ostendentes, alii veluti temerarii ac seditiosi; & in Constitutionibus pariter S. Pii V. & Gregorii XIII. latis contra Michaelem Bajum nonnullae ex propositionibus ejusdem desianantur tamquam suspectie, aliae vero in bulla Unigenitus san.

mem. Clementis XI. captiosae nuncupantur. Nempe , cum haeresis nota

inuratur propositioni, quae proxime adversatur Fidei Catholicae item proxime revelatae,uti loquitur schola,& late prosequuntur Salmanti . tract. IT. de Fide disput. 9. de infidelitate dub. 4. g. a. vel haeresis sit ejus , qui Fidem prosessus pertinacem habet errorem ei veritati manifeste contrarium, quae Catholica certo sit, juxta ea . quae habentur apud Melchiorem Canum de Ioc. Theolag. lib. I a. cap. 7. pag. 3ς7. Ex his principiis quemadmodum ostenditur , unam eamdemque propositionem particularem in materia dogma-

528쪽

ET BEATOR. CANONI Z. LIB. I. CAP. XLV. 6s I

tis , aut morum a Pontifice definitam semper esse infallibilem , non autem semper esse de Fide ; ita demonstrari creditur, sententiam negantem , pariter esse de Fide, hunc, aut illum Canonizatum esse re vera Sanctum, Divinaque visione fruentem , minime repugnare summi Pontificis infallibilitati, sed & bene congruere cum praesentia Spiritus Sancti eum dirigentis in negotio tam arduo reductite ad Fidem pertinente, atque universam Ecclesiam respiciente. α4 Fundamentum vero eorum , qui docent oppositum , esse videlicet de Fide , quod summus Pontifex sit insallibilis in Canonietatione Sancto rum, quodque ab eodem Canoniza tus sit Sanctus, Divinaque visione fruatur, sequentibus constat argumentis. Primo siquidem dicunt, haereticum esse , qui assereret, Pontificem in condendis legibus isti Ecclesiae communibus errare posse : cumque Ponti sex , aliquem canonizando, universae Ecclesiae praecipiat, ut eum colat tamquam Sanctum atque in caelo regnantem , hinc concludunt & volunt, ut qui negat, Pontificem esse insallib, Iem in Canonizatione Sanctorum, haereticus sit. Addunt, posse Pontificem , & Ecclesam definire tamquam certa Fide tenendum id, quod insertur ex duabus propositionibus praemissis , quarum altera de Fide sit, altera autem moraliter evidens : ideoque, cum sit de Fide , eum , qui in observantia legis & mandatorum perse Veraverit, salvum sere aeternaque fruiturum beatitudine: ex processibus autem sactis in Canonietationibus evidens sit moraliter, Canonizandum perseverasse usque in finem in observantia mandatorum , virtutesque morales exercuisse in gradu heroico, necnon miraculis post mortem claruisse ; subdunt, summos ergo Pontifices, postquam ex his duabus praemissis deduxerunt,Canonigandos esse Sanctos aete naque beatitudine fruentes, bene potuisse definire , id certa Fide tenendum esse : prout re vera definivisse dicendum est, si ponderentur Canonigationum Sullae, in quibus dixerunt, & dicunt & decernunt, Canoni Eatum esse Sanctum , idque fideliter ac firmiter esse tenendum . Ad ulteriora hinc progredientes , admittunt utique id , quod a Deo revelatum non est , saltem implicite, esse non posse Fidei objectum ; sed & docent, in sacra Scriptura delineatas esse qualitates seu virtutes eorum, qui salvandi sunt& cum eo regnaturi, ut habetur Matth. s. vers. I9. item cap. 7. θ cap. I 2.& rursus Matth. I9. vers I . ct vers 29. ct ca8.2 Ters 46. tum Ioann. I 2.

vers as. & iterum Ioann. I . quin & psiam. I . David sibimetipsi sic interroganti , Domine , quis habitabit in tabernaculo ruo , aut quis requiescet in monte sancto tuo p sibi inquam . εx Spiritus Divini afflatu haec respondet: aeui ingreditur me macula, ct operatur justriam; qui loquitur veritatem in corde suo, qui non egit dolum in lingua sua , nee fecit proximo sua malum, ct opprobrium non accepit adversus proximos suos ; qui jurat proximo suo , ct non decipit; qrei

pecuniam suam non dedit ad usuram, oe munera super innocentem non accepir: qui facit haec, non movebitur in aeternum . Porro contendunt, per haec Deum

implicite revelasse omnes , qui salvandi sunt, eos videlicet, qui conditio-

529쪽

set DE SERVORUM DEI BEATIFICATIONE

nibus illis, virtutibus nempe , praediti fuerint usque in finem . Unde deiamum argumentantur . summum Pontificem , positis diligentiis & probationibus virtutum ac miraculorum alicujus servi Dei jam defuncti, judicantem , eum esse unum ex illis implicite revelatis salvandis di cum Christo regnaturis , atque adeo salvatum & regnantem esse, non uti judicio pure naturali , & ratiocinatione mere Theologica ; sed , cum in hoc judicio formando intendat, eum praeceptive proponere in universa Ecclesiae colendum . specialem habere influxum seu illuminationem Spiritus Sameli, quae solet instinctus seu afflatus appellari; & certo atque infalli biI ter cognoscere , eumdem Dei servum fuisse virtutibus praeditum , & illis miraculis claruisse , quae ejus intercessione saeta probantur . ideoque unum ex his , quos regnauros Deus impliciter revelaverat. Volunt itaque sic

sentientes, majorem Propositionem esse revelatam , minorem ex ratiocia

natione Theologica deduci, ejusque veritatem cognosci a Papa per instinetum Spiritus Sancti; & proinde conclusionem. ut dependentem a majori explicate revelata, atque a minori per instinctum inspirata, dici posse didebere objeetiim Fidei.as Legi de his potest Cardinalis de Lauraea Ioc. eis. ubi tandem post plura ita concludit: Ego non quaero, an sit de fide, quia Papa non possi errare in Canoni datione, sed quaero , an Ar de Fide, quod Canonizatus sit Sanctus ; σdita esse ; θ et S. Thomas , ct discipuli. aliique sequentes id etiam imare videntur : quia , Iicet negent, esse de Fide , quia Papa non psiser in Canoniet

rione errare, tamen απfitentur , quod honorare San rem canonidatum esprofesso

Fidei, qua creditur gloria iIlius Sancti. Ergo . quod sit Sanctus cst in gloria . etiam per res es objectum Fidei; est haec es mea eontroversia . Si autem prasati

Doctores dignarentur considerare hoe Miud motivum, quod ego sorte primus adduxi , quia scilicet Papa eanonizans non utitur sti insinctu . tamquam principaliori cavsa inducente ad canonizandum edi proponendum Ecclesia Canonidatum , ut debito obsequio edi honore veneretur, habeaturque pro Sancto, sed umtur Theol Deo discursu habente majorem propositionem revelatam , scilicet, Beati mites , quIPersecutionem patiuntur eis. θ, Ubi ego sum, illic erit & minister meus ἔminorem vero naturalem, nempe regnitionem virtutum di miracuIorum testantium , esse unum ex illis , quos in iis universalibus revelavit Deus I cuju/ quidem. minoris veritatem Papa e noscit per instinctum t emesum, ut dependens a maj'ri explicite revelata , s a minori revelata seu inspirata per insinctum , majori r

rione diei potes di debet objectum Fidei, quam si dicatur. Papam uti solo insin-

tu , m non aliqua alia pransitione revelata , ut hue usique vis sunt loqui Auct res ; s tamen dixerunt, de Fido esse , quod Canonizatus sit Sanctus . est ' pr fisso Fidei eum venerari. 26 Haec nimirum sunt fundamenta eorum, qui putant, esse de Fide . quod summus Pontifex sit infallibilis in Canonietatione Sanctorum:quodque de Fide sit, Canonietatum esse Sanctum Deique visione fruentem : etsi, eum ipsi etiam bene cognoscant, nullam de his latam hactenus suisse definitivam

530쪽

nitivam sententiam, multosque Doetores Catholicos ac pios in contrariam abire opinionem. haereticum idcirco sermalem negant suturum eum, qui diceret, de Fide non esse aut Papam in Canonizatione infallibilem, aut Ca- non iratum ab eo esse Sanetum atque in caelis cum Christo regnare . Fa-gnanus nempe in a. lib. Decretal. ad cap. Venerabili: de tesib. latissime probat, Ecclesiam in Canonietatione Sanctorum errare non posse; sed & n. 39. haec habet: Tertia opinio asserit ita credendum ex necestate salutis , est sic damnae primam opinionem tamquam haereticam eam videlicet, quae admittit, Ecclesiam errare posse in Canonietatione Sanctorum ) quod plane durum vid tur, cum habeat sectatores primarios Camnifas, ετ doctissimum Casetanum. edi articulas nondum At ab Ecclesia definitus . Quin sc ipsemet P. Ricciolius , postquam in sepe est. Opere nedum infallibilitatem summi Pontificis in canonia

Eando , verum etiam de Fide esse, Canonizatum ab eo esse Sanctum, eo quisitis undique argumentis demonstravit, tandem lib. I. cap. 6. num. 6. sic scribit: maritur sexto, an foret haereticus, qui negaret actu positivo sanctit tem persona a Sede Apsolica eanonidata P Respondeo negariis: quia toleram tur adhue in Ecclesia Doctores illi, qui juxta opinionem cap. I. relatam negant , esse insultibilem absolute definitionem Papa in Canonidatione Sanctorum; est reis uti in secunda opinione ita insalii bilem putant, ut non putent, aut non dicant,

Oe de Fide .a Videtur igitur nobis utraque opinio in sua probabilitate esse relinquenda, usquequo Sedis Apostolicae judicium prodeat: quia scimus quidem , de Fide esse , quod Sancti sunt colendi. uti definitum est in Conciliis

generalibus Chalcedonens, riican. II. action. 6., ct Triden . fesson. a s. scimus item . de Fide esse , venerationem eorum Reliquiis esse exhibendam; scimus, sententiam a summo Pontifice prolatam in Canonietatione Sanctorum esse definitivam , necnon ad universiam Ecclesiam pertinere, & errori

juxta superius dicta esse non posse obnoxiam ob specialem Spiritus Sancti afflatum ; insuper scimus , in Concilio Constantiensi stom. 8. GIIQ. Hard.cM. 3o I. inter ceteros Ioannis VViclini errores hunc etiam condemnatum fuisse , Avrvsinus , Benedictus, Bemardus damnati sunt, nisi poenituerint

de Me , quia habuerunt posse ones , s insiluerunt, ct intraverunt ReIliones , disie a Papa usque ad minimum Religioseum omnes punt haretici; scimus denique, anathematis poenam impositam illis fuisse , qui declarationi sanctitatis, seu Canonigationi alicujus refragareptur, veluti legitur in bulla C non ietationis B. Udatrici ηου. cod. Canoniet. pag. a.) expedita a Ioanne XV. in Concilio Lateranensi : Si quis interea, quod non eredimus, temerario avsu contra ea . qua ab hae nψra auctoritate pie ac firmiter per hae privilegium c situta sunt, contraire tentaverit, ves hae , qua a Phyis ad laudem Dei pro reυμ

rentia Iam dicti Epistopi saluta sunt, refragari, aut in quoquam transgredii, sciat,

se auctoritate B. Petri Principis Ap Aorum , esus vel immeriti vices agimus, anathematis vinculo innodattim . Quae quidem anathematis poena Haeretic

rum propria esse videtur, ut habetur in cap. Cum Christus, s in cap. Ad