Benedicti 14

491쪽

sit ne de Fide, eos , qui a Sede Aposesica beatificati tantum sunt , sed nondum

eanonietati, esse Sanctos , in gloria Z Respondetur negative eum omnibus fere Dictoribus . . . recensetis , qui de hoc puncto xractant. Licet enim ego quoque eum multis censeam , hanc quoque declarationem Pontificiam esse issalii biIem , m Spiritum Sanctum a sesere Papa , ne in hoc negotio , quod per se magnum es, ct ad Fidem, Religionemque Christianam suo mori pertinens , erret ; non exisimo ramen , eorum sanctitarem ct gloriam certam esse de Fide, quia non es declarata a Sede Aposοlica per ultimam sententiam definitivam , nec universa Ecclesia mandatum , ut colatur tamquam Smctus , sia flum alicui civitati, proυincia , aut Ordini Religiose permissum , ut ejus imago ex natur, ct limitare cultu honoretur , prohibenti, ne ulterius procedatur, donec illa persena canonieata fuerit.

i I Videnda nunc argumenta eorum, qui contra putant, aut certum

scilicet, aut saltem probabile , Romani Pontificis judicium in Beatificatione esse infallibile . re ad Fidem pertinere. Asserunt itaque, Romani

Pontificis lasallibilitatem in Canoni ratione tamquam rem certam atque e ploratam a Scriptoribus recipi; qui idcirco, si de Beatificatione minime loquuntur, docere velle videntur, se eamdem Canonizationis nomine voluisse comprehendere , atque adeo idem judicium de utraque esse serendum . Addunt. Pontificem in Beatificatione saepissime indulgere, ut Missa in honorem Beatificati celebretur: cum autem Mita sacrificium nomine totius Ecclesiae ofleratur, hinc inserunt, si in hac cultus concessione judicium Papae non esset infallibile, sed errare posset; infallibile non esse.& errare posse in re ad universam Ecclesiam pertinente . Subdunt. nequaquam percipi posse , quomodo Pontifex, dum aliquem Dei servum Beatorum numero adscribit, minime sibi proponat, eum esse in caelo & cum Christo regnare . Item , exclusa mallibilitate, periculum instare , ne damnatus loco justi colatur; & ne is error ad universam extendatur Ecclesiam,

cum Beatificatum unusquisque possit publice Beatum appellare, & publice venerari. Demum, cum judicium Papae sit infallibile in approbatione alicujus particularis Instituti, seu Religiosie familiae: multo magis insal- Iibile sit oportet in Beatificatione, licet Beatificatio ipsa non habeatur tamquam res, quae universam respiciat Ecclesiam. Ia Omittimus argumentum , quod desumitur ab assertione eorum ,

qui nullam facientes disti nictionem inter Beatificationem & Canonizati nem docent, judicium Papae esse in Canonietatione infallibile & ad Fidem pertinere; nemo enim est qui non videat, illud mole sua ruere, tum quia Auctores, qui aliquid non asserunt, non possunt haberi pro asserentibus; tum quia alii jam supra allegati non desunt, qui utique distinguentes inter Beati cationem & Canonizationem , in prima minime existimant, judicium Papae esse infallibile, quod infallibile profecto & etiam ad Fidem pertinens in secunda recognoscunt. Omittimus pariter aliud argumentum, quod eruitur ex cultu Beatorum ad universam Ecclesam extenso: coercitus quippe re vera est intra certos ac definitos locos, sicuti supra vidimus,

absque Disiligo: by Cooste

492쪽

ET BEATOR. CANONI Z. LIB. I. CAP. XLII. I s

absque eo quod extensio ad universam Ecclesiam deduci valeat ex titulo Beati, quo Beatificatus in universa ipsa Ecclesia appellari potest; titulus namque Beati in universa Ecclesia competens Beatificato, nihil aliud , substantialiter ac severe loquendo, impostat, quam sinceram piamque publici cultus ad Dei servi honorem in determinato aliquo loco a Romano Pontifice concessi notitiam; qui, licet in alio publice exhiberi non possit, privatim tamen , ac laudabiliter ubique exhibetur & exhiberi potest , ut

alibi demonstrabitur . Cetera porro omnia ex adverso exposita argumenta continuo cessare videntur ex praecipua illa animadversione in superioribus

producta, quod scilicet judicium Papae in Beatificatione non est praecipiens , sed indulgens atque permittens; de cujus nempe essentia non est. ut sit insultibile , cum certum esse sufficiat, non quidem certitudine infati Iibilitatis, aut Fidei, sed ea tantum morali certitudine , qua Pontifex prudenter & sapienter agit, indulget atque permittit: in quo propterea rerum themate minime urget nos contentio de insallibilitate in approbatione particularis alicujus ordinis Religiosi , cum approbatio hujusmodi ordinum non nuda duntaxat sit permissio, sed definitio summi Pontificis.

qua nimirum decernit. regulam , quam approbat & confirmat, nihil comtinere Euangelicae persectioni repugnans. I3 Ad rem oppido facit exemplum concessionum, quibus summi Pontifices solvunt homines a matrimoniis ratis, sed non consummatis , aliarumque concessionum solventium continentia annexa regulae, ac professioni monasticae . Fiunt quippe aliquando hujusmodi concessiones , nec tamen ex eis deducitur. certum esse de Fide , posse Pontifices solvere homines amatrimonio rato, sed non consummato, atque a voto continentiae anneXO

prosessioni monasticae : adversantibus videlicet Theologis etiam magni nominis qui post easdem concessiones etsi existiment, praedictam potestatem Romanis Pontificibus nullo modo competere, non tamen putant, se ulli Pontificiae definitioni refragari; utpote cum sciant, eos in judicio Permittente ac solvente minime definire. eisdemque satis esse , si pro se Certam Certitudine morali habeant sententiam propriae potestati faventem. Quare Cardinalis Capi succhius, postquam tantrου. II. late docuit, non posse Ecclesiam solvere continentia solemniter annexa Prosessioni monasticae exemplis solutionum a Romanis Pontificibus concessarum , respondet g. 3. Pontifices secutos esse opinionem Canonisurum id posse feri asserentium . fripsit Pontificibus visam probabiliorem . Hinc , quamvis summus Pontifex aliquem Dei servum Beatorum catalogo adscribens nedum sibi proponat, Verum etiam pro certo habeat, eum in caelis esse & cum Christo regnare , di hac de causa publicum cultum in ejus honorem indulgeat; non in men sequitur, ut tamquam de Fide certum statuat ac definiat, praedictum Beatum in caelis este: veluti, ponderata Sixti IV. Constitutione squae t cipit , Gram nimis, tit. de Retiq. ct venerat. SS. inter Extr. comm. . ubi fe

493쪽

, I 6 DE SERVORUM DEI BEATIFICATIONE

litae B. Mariae Virginis, de qua infra docet P. Seraphinus Capponi a Porrecta ordinis Praedicat. m 3. pari. Divι Thomae quot. 27.art.a. aliique. Scit, cet ad ea omnia prudenter peragenda lassicit moralis certitudo; quemadmodum bene prosequitur P. Theophilus Raynaudus oper rom. 7. de retinendo titulo Immaculata ancept. T. Virginis y. 8. num. 32. θ 33. Neque enim , se Gregorius XU. dixit, velle se, ut omnes cctavo Decembris sesum di osscium pomoerent sub nomine cinceptionis, sumpta . prout ea vox tunc sonabat, hoc es pro prima Virginis animatione, eamque conceptionem propositi pro obffecto cultus relixis s laudabilis erga De aram pietatis , consequens es , ut de iverit tamquam ex Fide certum, quia prima Virginis a nimatio fuerit labis originaria experso immaculata . Nam ad salvendam conceptionem Ac acceptam pro objecto cultus

susscit, ut Pontifici visum fit pium ac probabile , quod B. Virro semper labe caruerit, ejusque prima animatιο fuerit immaculata ; ct hoc es, in quo adversarii mel vliro caecutiunt, vel obturatos habent oculos , quibus perspiciant, quando de- 'itur , eultum alicujus persona esse licitum di religiosum ae pium, non idcircosa tui , ut ex Fide certum , quod persona , cui cultus decernitur, fit sancta s collueras gratia sancirmante ς potes enim religiose ac pie coli ex sola certitudine morali, aut ex prudenti O probabili judicio , quod At cultu digna . Eidem adhaeret Natalis Alexander in hisor. Eccles saec. a. differt. I 6. g. a I. ubi ait: Ecclesia tamen , decιι nendo , ut non amplius sub Sanctificationis, sed Ab Conceptionis nomine illa Deipara solemnitas celebraretur , ct singulare quoddam Osscium probando , quo immaculata recolitur conceptio , in eam se magis propredere partem sendit , qua immaculatam opinatur . 'Pietatis ergost Ecclesia sequi propensionem, ct De para Virginis concepticnem immaculatam praedicare . . .. sed otii es ultra non progredi , cum Ecclesia quasionem illam nondum ierit, nee immaculatam Deipara Uirginis conceptionem , tit dogma Fidei, credendam propoηat.

a 4 Respicit nempe Theophilus Raynaudus, ic una cum eo Natalis ad cultum beatae Mariae Virginis, ut singulari privilegio a peccato originali in sua conceptione servatae : super qua quidem re plures Prodierunt Romanorum Pontificum Constitutiones Sixti videlicet IV. S. Pii V. Pauli V. Gregorii XV. Alexandri VII. & Clementis XI. , quae in unum collectae legi pos Iunt in notis ad Guillelmum Estium tram. a. editionis Uda-

politan anni 172o. pag. 8. & ex quibus utique clare desumitur unanimis eorum propensio erga sententiam , quae B. Virginem Mariam a peccat originali servatam in sua conceptione adstruit atque confirmat. Favet quoque communis, ut ita dicam, Fidelium sensus; teste Petavio tom. 6. Theol. dogm. lib. I . e . a. num. Io. ubi sic loquitur: Movet autem me , ut in eam partem propensior , communis maxime sensus Fidesium omnium , qui hoc intimis mentibus , alteque demum habent, s , quibus possunt, indiciis ociisque resantur , nihil illa Virgiηe castus purius innocentius , alienius denique ab omni sorde ac labe peccati procreatum a Deo fuisse ; tum vero nihil cum isseris , o horum rectore diabolo , adeoque eum qualicumque Dei sensa , ct damnatione commune unquam habuisse. Attamen , cum usque adhuc nulla prodierit Ecclesiae Dissili cu by Corale

494쪽

clesae definitio de immaculata Virginis conceptione, ipsique Romani Pontifices in allegatis Constitutionibus protestati fuerint, se praedictam

quaestionem nequaquam voluisse per earum rerum concessionem definire ,

Theophilus ipse Raynaudus, & cum eo simul Natalis loc. supra cit. inseri, cultum , sinum, & alia quaecumque sancita in honorem Virginis, ut in sua conceptione ab originali peccato servatae, minime prodesse, ut eadem servatio habenda sit tamquam certa certitudine Fidei.

I ς Affert insuper Pater Theophilus loco allig. exemplum sisti Assumptionis beatissimae Virginis Mariae: De risumptime, quatenus spectat prae eem Virginis una sim , ct corporis jam redivivi sublationem in calam, tiam dicere liceret; nee enim es Fide certum , quia B. Virgo sit eo modo assumpta in e Ivm , ut ex multis Deisoribus Viendiriιr in dipuctis . Et tamen ea sumptis es religiosissi,num anniversaria solemnitatis obse tuis . De eodem scilicet sello ita

laquitur S. Bemardus tom. I. Oper. epis. IT . ad Canonicos Lugdunenses num. 3. Accepi sane ab Ecclesia , illum diem cum summa veneratione recolendrim , quo assumpta desaculo nequam , eatis quoque intulit celeberrimorum sesa gaudiorum . Gregorii praeterea Turonensis, Andreae Hierosolymitani, Gregorii Magni Romani Pontificis, Ilde si Toletani Episcopi, Ioannis Damascent, Ful- ,erti Carnotensis Episcopi, Petri Damiani, Bernardi Abbatis assertiones Praeclare ostendunt, beatissimam Virginem placida morte terris ereptam in caelos statim assumptam fuisse. Piae &religiosae sententiae de assi impio in caelos Virginis corpore,rationes item Theologicae suffragantur petitae ex dignitate Matris Dei, ab excellenti virginitate, ab insigni supra homines omnes ,& Angelos sanctitate, ex intima cum Christo Filio conjunctione di consensione, ex Filii in Matrem dignissimam affectu . Denique, quod caput est, si Ecclesia non modo assumptam in caelum Virginem celebrat die is . Augusti , & aliis sequentibus, sed etiam homilias SS. Joannis Damasceni , & Bernardi legendas Fidelibus tradit, quae eam corpore simul di anima assumptam disertissimis verbis assirmant, de ejus auctoritate ac suffragio neutiquam dubitandum esse videtur. Dei Ecclesia s verba sunt Cardinalis Baronii in notis ad Martyrol. Rom. ad dictam diem) in eam partem propensior videtur, ut una cum carne assumpta sit in eatum . riam in hujus diei celebritate illas sanctorum Patrum homilias Iegendas tradidit, quibus eadem de ejus assumptione affirmantur. His nihilominus minime refragantibus, nulla adhuc Ecclesiae prodiit definitio de B. Maria Virgine corpore & anima in caelum assumpta, definitio nempe id reponens inter articulos Fidei; quemadmodum praeter Theophilum docet Dominicus Soto in Φ. sent. dis. 43.

quas. 2. art. I. ubi haec habet: Iam vero temporum curriculo opinio haec , aut credulitas , quod in corpore ct anima fuerit in caelum assumpta , plurimum inol vit . Nondum tamen inter Fidei articulos creditn necessarios relata est, quamvis

sit pientissime credendum : nam ct in Ollecta illius festi ait Ecclesia , quia nex bur mortis deprimi non potuit; dc sequitur Melchior Canus lib. I a. de loc. Theol. p. IO. Ut beatam Virginem non esse in catos cum corpore assumptam: quod licet

495쪽

IR DE SERVORUM DEI BEATIFICATIONE

Fid i minἱme adversum sit, sed quia communi Ecclesia consensioni repugnat, pstulanti temeritate diceretur oc. Neque pro definitione habentur ea, quae ex festo, cultu, ceterisque modo ponderatis desumuntur . 16 Argumentatur hinc igitur saepe recensitus Theophilus Raynaudus De. cit. nisi jure potiori, saltem pari, nullam de Fide, sed moralem tantummodo sanctitatis certitudinem in publico eo cultu contineri, qui Ap solica auctoritate erga Canonizatos, & Beatificatos exhibetur . Et sane .utcunque sit de ejus assertione quoad argumentum Canonizationis, in qu1 nedum praeceptum universam respiciens Ecclesiam , verum etiam definitiva de sanctitate continetur sententia, de quo quidem articulo in seqiae tibus tractabitur; non ita tamen facile ejusdem dicta quoad Beatificiatos rejici possunt, cum in Beatificatione desit definitiva sententia, & cultus intra certos locos sit coercitus : Ac. ut practilamus disputationes non necessarias, saltem de his, qui Beatificati duntaxat dicuntur, certum es , eos pie ac religisse eoti, quamvis nemo dixit, rerum calesem gloriam Fide Dicina esse tenendam . Similia sunt ea, quae habentur apud Dominicum a SS. Trinitate intra I. de summo Pontifice Rom. t tom. Io. biblior. Pontis pag. 496. ubi, pomqu im tibi opposuit, Divum Thomam ex celebratione festi nativitatis beatissimae Virginis certo colligere, eam sanctam fuisse ante suam nativitatem; ideoque firmissimum sanctitatis argumentum desumendum esse ex sesti celebratione , quae fit Sedis Apostolicae auctoritate in honorem Beatificatorum , ita subdit: Respondetur, sesum aliquod ab Ecclisa dupliciter celebrarip sse ; uno modo simul cum judicio pstivo , aut assensu universati Ecclesiae abs

Itite de sanctitate illius, cujus sesum celebramr ; alio modo ex mera duntaxat con

cepcne, vel permissone sine tali judicio vel a Gensu . Ubi primo celebratur modo. Acut' in Canonidatione, inde optime infertur sanctitas alicujus ; ct ita S. Th:-mas i c. cit. ex celebratione absoluta Ecclesia circa nativitatem Virginis ejus intulit sanctitatem : sectis autem, se secundo sola n agatur modo; inde enim tantum sequitur , quod talis celebritas non si reprobanda , ut ex eodem Dim Thoma dis

mus . Sic autem se habet Beatificatio , in qua non habetur judicium Ecclesa desenitivum , sed permisso duntaxat, nec adbuc semper es respectu universalis E elesia , sed aliquarum solum in ea personarum . Et, licet Ecessa etiam uniυσμ- Iis celebret, si tamen specialem habeat declarationem, quod non intendit Oppositam

damnare opinionem , sicut fit in celebratione fest immaculata ciηceptionis, ex rati adhuc celebratione cum hujusmodi declaratione non arguitur cum omnimoda certio

tudine sinetitas illius, cujus sesum agitur . II Denique , quia magnum ex adverso constituitur momentum in concessione Officii &Missae, quae fit in Beatificatione, nemo est qui ignoret, Misae sacrificium offerri quidem nomine Ecclesiae; attamen, Cum oblatio fiat Deo in honorem Beati, nil etiam obitare, quin fiat oblatio in honorem ejus , qui Beatus habetur , licet eius beatitas certa non sit certitudine Fidei. sed certitudine tantum morali. Fuit nempe opinio non nul lorum Pontificii juris peritorum, Beatificatum a Canonizato differre, eo

496쪽

quod in honorem Canonietati ossicium recitatur , ac Missa celebratur, quae minime fiunt in honorem Beatificati: ita bis vetius de Candiuidat. SS. dub. r.

num. I9. inter tract. magnos tom. I 3. pag. 97.) Cassaneus tu catal. gloriae mundi pari. 3. consid. 46. Coniel. de Canonidat. cap. a. num. IO. Qua sorte de causa

olim Romani Pontifices Missam & Ossicium concedentes in honorem Beati

pro determinato aliquo loco protestabantur, se per eadem nequaquam intendere, Beatum ipsum canonietare . Sic enim in B. Nothero Balbulo honore Misse decorando Io. Decembris Is II. Iulius II. Volumus autem . inquit, quod ex his sec. Heius Notherus propterea Canoni datus, aut alias approbatus non censeatur: sic in B. Margarita de Cortona 8. Februarii Isi s.

Leo X. Volumus autem, quia propter praemissa dicta B. . argarita Canonizatanoae censeattir: & in B. Philippo Benitio a . Ianuarii Is I 6. Volumus aurem. quia propter praemissa praefatus Philippus in cataligo Sanctorum adscriptus , seu

Canonizatus publice minime censeatur : sic in B. Laurentio Iustiniano 18. Iulii Isa4. Clemens VII. Volumus autem , quod propter praemissa catalogo Sanctorum adscriptus minime censeatur: in Beata autem Agnete Virgine Ord. Praed. anno Is 32. Licet, inquam, Canonietata non sit: & in B. Hyacintho Iς. Iunii Is 3 o. Ita tamen per hoc, quod dictus Hyacinthus Canonizatus , ct cates a Sanctorum adscriptus nullatenus censeatur . tum in B. Raymundo 3. Iulii I ς 4 a.

Ae si esset Canonietatus: sic denique in B. Guillelmo Eremita Siclen si a .

Junii Is 37. Paulus III. Volumus autem, quod dictus quillelmus propter pra-rnissa Canonizatus non censeatur . Verum ab aula postmodum recessit opinio. quod Canonigatis ossicium ac Mis a concedantur, non autem Beatificatis; ideoque praedicta clausula non amplius inseritur Beatificationum Brevibus . Merito scilicet opinio haec ab aula recessit, cum in honorem Beatificatorum passim fiat Indultum ossicii ac Misce : ideoque merito Romani

Pontifices opportunum , aut necessarium non amplius esse existimarunt, memoratam clausulam Brevibus Beatificationum inserere, cum ex co

cessione Ossicii ac Misse perspectum omnibus esse viderint. minime valere argumentum ad Canoniza tionem , atque adeo ad infassibile & irrevocabile sanctitatis judicium de eo, ad cujus honorem fit in Beatificatione ipsa OLficii ac Misae concesso. Quod ut clarissime ostendatur, praeponendum est ex alibi dicendis, factam fuisse non semel, aut bis, sed sepissime concessionem ossicii & Misse in honorem Beatificatorum Beatificatione tantum aequi Ilenti; postquam videlicet definitum est, utique constare de cultu immemorabili, sed antequam facta sit discusso virtutum, aut Martyrii, di signorum sive miraculorum. Quare, quemadmodum nemo est, qui dicere audeat, infallibile esse judicium sanctitatis in memorata Beatificatione aequipolienti, pendente nimirum adhuc judicio super substantialibus sanctitatis requisitis; ita unusquisque sacile dignoscere poterit, concessi nem ossicii ac Misse in honorem Beati nequaquam infallibili, sed morali solummodo sanctitatis certitudine esse posse sine ulla absurditate sussicienter innixam .

497쪽

2O DE SERVORUM DEI BEATIFICATIONE

CAPUT XLIII.

De Ecclesiastico judicio , quod interponitur in Sanctorum Canonietationem , utrum sit infallibile .X π π Ie ante omnia operae pretium esse censemus adnotare , praesen- tem controversiam partim quidem a celebri ea disserre , sed

- - partim etiam cum eadem convenire, quae tantis scilicet an

morum motibus agitata est de infallibili summi Pontificis judicio ita doctrina Fidei, & morum , de ejusdem judicii infallibilitare , atque auoetoritate absque eo quod dependeat a consensu Ecclesiae , deque necessitate intellectum eis subjiciendi , sub haeresis nota adversantibus imposita, eis, inquam , quae tamquam de Fide a Romano Pontifice declarata sunt,& declarantur . Notum quippe est , complures prosecto insignes ex omni tribu , & lingua, & populo Doctores stare pro infallibilitare Romani Pomtificis ex Cathedra docentis in materia Fidei & morum, eumque recogninscere tamquam supremum in Ecclesia Iudicem , a cujus definitionibus impium sit & haereticum resilire; attamen nonnullos ex eis docere , hanc infallibilitatem minime ipsi competere in Canoni Eatione Samnorum , nec eum haereticum suturum , qui dubitaret de sanctitate alicujus Beati inter Sanctos, per solemnem licet Canonietationem, relati. Item animadversione dignum est , quod Auctores, qui nec insallibile, nec de Fide putant Romani Pontificis judicium in Fidei morumque materia, nisi accedat universalis Ecclesiae consensus, quique idcirco infallibilitatis & potestatis de Fide decernendi praerogativam admittunt, & admittere tenentur in generalibus Conciliis legitime congregatis ; cum potissimum tamen Contra Romani Pontificis infallibilitarem argumentum in Canonietationis materia ex eo desumatur, quod praedictum judicium innititur testibus humanis,

qui sallere possunt & salli, atque id quidem ipsum locum sibi vindicet

etiam in Canonietationibus factis in Conciliis generalibus legitime com gregatis ; infaIlibilitatem propterea , quam denegant Romano Pontifici in Canoaizationibus , denegare quoque coguntur generalibus Conciliis . Quod & bene praecognitum fuit a Iacobo Almaino Parisiensi Doctore is expositioηe circa decisiones γ. G. ineam super potesate summi Pontificis,

ques. I. cap. I 6. rem. a. operum hamis Gersonii rel. Io a. ubi propositae qua stioni, an Concilium poclit errare, respondet: Concilium errare non potes quastione juris . I e Sanctorum Canonietatione dubium es, quia factum es . Flex his nimirum evincitur , praesentem de Canonietatione controversiam Partim differre ab illa modo enuntiata de infallibilitate summi Pontificis generaliter in decretis Fidei de morum . Conveniunt postea partim duae hae controversae. tum quia denegantes Romano Pontifici infallibilitatem in decretis Fidei de morum, id ipsum potiori jure docere tenentur in m teria

498쪽

ET BEATOR. CANONI Z. LIB. I. CAP. XLIII. 2I

teria Canonizationum , quae ab ipso factae sunt & fient, tum quia admit tentes infallibilitatem Romani Pontificis in decretis de Fide ac moribus. plura ex eo deducere possunt argumenta pro infallibilitate pariter in Cano

nietationum materia.

a Hisce praemissis, tum autem initio ducto ab examine, utrum summi Pontificis judicium in Canonigatione sit infallibile , ut deinde transitus fiat ad ponderandum , an haec ipsa insallibilitas de Fide sit, ita ut nedum impius ac temerarius, sed & haereticus censendus esset, qui de sanctitate dubitaret, aut sanctitati refragaretur alicujus inter Sanctos per Canoniaetationem a Romano Pontifice relati; unico sane, ut ita dicam , ictu utraque quasio resoluta dici posset auctoritate summi Pontificis Sixti V. quem sic loquentem in ultimo Consiliorio habito pro S. Didaci Canonietatione resert Gale sinius in Actis ejusdem pari. 3. cap. 12. Tum Pontifex ....e solio concionem habuit sententiarum Sivinarum pondere graDissimam , doctrina ubertate eruditi am , omnique argumentorum majesate ct sapientia admiratione maxime decoratam . alia in concione a rei , qua agebatur , magnitudine exorsus ,

primo dentesate Pontificis auctoritateque Ecclesiae , qua a Teo tradita es, illuminate ditiueque dixit. Tum demonstratit G sacris Litteris, est rationibus ex intima Theologia depromptis , Omnique argumentarum genere, Romanum Ponti cem , terum Successorem B. Petri Aposolorium Principis , pro quo oravit Chrisus Dominus, ne ejus fides deficeret, eti/ndemque verum caput Ecclesiae, quae es firmamentum G columna veritatis, quaeque a Spiritu Sancto regitur ac gubernatur ,

in Sanctorum Canonitatione errare G falli non posse . Idque non modo pie, sed necessario , est certissma fide credendum a Frmavit Omnibus summis rationibus divinitus tu medium allatis ; cum illud etiam perspicue manifesum sit, Ecclesia Pontificioe decreta certa edi firma esse , qua ad Fidem , aut morum disciplinam pertinentia certis se firmis principiis fundamenti e innitantur . Pluribus cum eam in sententiam dixisset ad horae spatium concionem duxit, quam cuncti, qui

interfuerunt, summa attentione atque admiratione audierunt. At, quia responderi posset, assertiones Sixti Pontificis ab eo prodiisse , tamquam a privato Doctore , uti re vera sic prodiisse , dicendum esse videtur; ceterorum is circo Doctorum sententias ea , qua fieri poterit, diligentia enarrabimus. 3 Prima itaque sententia est Glosse in cap. unic. in v. Sedis Ap solica: de Reliq. edi venerat. SS. in 6. ubi Auctor ejus admittendo post ibilitatem erroris in Canonizatione, in eo esse sensu videtur, Papam in eadem non esse in- fassibilem . Eam autem sequuntur Innocent. in cap. I. num. . ibique Ostien. num. Io. S. Quid si Ecclesia erret: de Reliq. ct venerat. SS., & Felin. in cap. V nerabili num. a. de tesibus . Adhaeret etiam ei Cardinalis C etanus Pontificiae auctoritatis alioquin assertor & vindex in tract. de Indulgent. adversus Lutherum ad Iulium Medictum cap. 8. ubi ait: Praesumitur enim de jure pro iudice semper , nisi manifese appareat error ; ct supponens , ex causa legitima δε- ram tantam Indulgentiam . veritatem praedicat, sicut absque salsitate praedicat talem Sanctum, supponens illum rite Canonietatum . Ita quod dato, quod i se Cans- ni tu

499쪽

22 DE SERVORUM DEI BEATIFICATIONE

nizatus non essPt Sanctus , sed damnatus ; Ecclesia doctrina, aut praedicatio una esset mendax , aut falsa. uia haec non pertinentia ad Fidem non intelliguntur af firmari se praedicari, nisi cum grana salis, hoc eis, stantibus communiter po sumptis. Praesumit enim Ecclesia Cancnietationem rite factam , ct similiter Ist gentiam rite datam , ct se praedicat, Indulgentias valere quantum sonant. Sed; scut potes intertenire error humanus in Cauonizatione alicujus Sancti ut S. nas dicit ita potes intervenire error humanus in collatione Indulgentia. Si quis

autem putet, Romanum Pontificem non posse errare in sis particularibus actionibus .... putet quoque, ipsum non esse hominem. Assentitur quoque Vincent. Baron. Theolig. mo I. parte altera dio. II. seci. a. si. a. Augustinus demum de

Ancona, hue Augustinus Triumphus de potesate Eccles quas. L . art e. q. ubi agit de Sanctarum veneratione; postquam docuit, quod duplex judicium datur de homine, primum nempe secundum praesentem justitiam, alterum autem juxta aeternam sententiam; atque adeo quod in priori judicio potest quis esse irreprehensibilis coram hominibus, sed reprehensi x nem merens coram Deo; quodque in secundo judicio nihil invenitur reprehensionem merens ,& culpabile sive per Deum, sive per hominem;

sic ad rem concludit: Papa ergo, canonizando aliquem Sanctum, secundum praesentem jusitiam non errat, quia sic credit, eum esse Sanorum, ut informationem recipit secundum allegata o probata sibi. Dicit autem Augustuus tu quadam episeola ad Severum Abbatem epis. gς. commendantem eum de sanctitate,

ct scientia : aut enim se eredit, ut Icquitur, etiamsi falsa liquatur , Meliter

Ioquitur ; qui autem non credit, qua Ioquitur , etiamsi mera loquatur, infideliter liquitur . Vuantumcumque ergo Papa non vera approbet, canonizando vel a

probando aliquem Sanctum , ex quo fideliter ct vere approbat secundum informationem sibi factam , non errat: & id ipsum repetit quas. I7. art. . Ad primum ergo es dicendum , quod aliter judicat Deus , est aliter homo; quia Teus jtidicat judicio interiori habens pro tese ipsum hominis conscientiam , juxta illud ad Rama u. a. Tesimonium reddente illis conscientia ipsorum , ct inter se invicem cogitationum accusantium , aut defendentium . Ideo Deus tu suo judicia non fallit, neque fallitur . Sed homo judicat judicio exteriori, habens pro rese operum exteriorum elidentiam: ideo potes falli, ct fallere . Ecclesia ergo non errat, canonizaηdo aliquos Sanctos ; quia non canonietat, eos esse Sanctos judicio Divina secundum determinatam sententiam , sed judicio humano secundum praesentem ju- sitiam ; secundum quem modum Saucti sunt, hominum reputatisne G venera tione . Hujus scilicet gravissimi Auctoris sententiam . etsi prima facie favorabilis videatur insallibilitati Romani Pontificis in Canoni ratione, re vera

tamen talis non est: cum eX ea ad summum desumatur, Romanum Pontificem minime mentiri, nec simulare , quando aliquem Dei servum Sam torum fastis adscribit; cum quo utique stare potest, ut definiat de coquod verum non est, ideoque materialiter mentiatur : quemadmodum bene animadvertit P. Ceparius in suo directorio MS. Cinonitat. cap. 6. quo

in loco, recitata Augustini Triumphi opinione, haec subdit: Non possum in

500쪽

ΕT BEATOR. CANONI Z. LIB. I. CAP. XLIII. 623

ω mirari, hanc alioquin virum doctum non a eritis, se tantum his suis ra tiondbus probare , Papam non mentiri, nec sinulare, sed id, quod sentit O credit . definire , me id quod demittir sit terum , me non ; quod est dicere, non mentitur frmaliter, licet materialiter posset mentiri, is per consequens errare. 4 Pugnant vero pro summi Pontificis insallibilitate ceteri mox reserendi . Dux nempe omnium est S. Thomas quodlib. 9. an. 16. ut infra latius exponetur . Porro Cum S. Thoma consentiunt, admittendo similiter summi Pontificis infallibilitatem, Doctores , qui de Canonizatione scripserunt , Troilus Malvetius in traei. de Canonieat. SS. pag. IOI. num. 48. inter tract. magn. t m. I 4. Conteior. de Canenidat. SS. cap. Io. per tot. Io: Αnt

nius Garrias de Caralaps in tract. de Canoniear. SS. g. I 3. ct plurib. seqq.

Angel. Rocca de Canonidat. SS. cap. 39. tom. I. Oper. Castellan . de Canoni-etat. SS. quae β. nitim. per tor. Scacc. de not. et An. sanctit. sect. I. cap. 8. pag. 97. Pavin. in relat. cause Canonidat. S. Bonaventura pari. a. art. 9. per tot. Matia de Cananirat. SS. pari. q. cap. 3 o. per tot. Castellin. de certitud. glor. SS. per tot. stsignanter cap. s. punct. 8. et cap. 6. Auetor anonymus de Caenonizatione ad Cardinalem Montis Regalis cap. 4. et cap. s. Virgilius Ceparius in direct r. M S. Canonidat. SS. pari. I. cap. 6. per tot. Vieton. in trari . de Canoninat. Vallico Hismate conscripto a cap. Iς. usque ad cap. a 3. Ricciolius Societatis Iesu Theologus in traham, cui titulus : immunitas ab errore tam speculatreo , quam practico demitionum Sedis Apsolica : in quo latissime hanc sententiam tuetur , & ab objectis vindicat.

ς Pontificiae ipsi insallibilitati in Canoni rationis judicio suffragantur

juris Canonici Interpretes , Fagnis. in cap. Venerabili. a num. IO. usque ad . et signanter num. 39. de resibus . Gonetal. in cap. Audivimus . sub num. 6. de Phliq. et venerat. SS. Covarr. variar. resilit. lib. I. cap. IO. num. I 3. Penia in addit. ad semericum in director. Inquisit. a. pari. qses. II. g. Ad hac , et g. βui autem . Mascard. de probation. concl. 2ς a. num. ς7. Barboc jur. Ecclesias. vnizers. lib. I. cap. a. num. a. et seqq. Card. Tusc. practicab. conclas. in v. Canmiratio cones. I. num. s. et seqq. Card. Albi t. de inconstant. in Fide cap. D. num. Σος. Anactet. ex ordine Minorum S. Francisci Resormatorum provinciae Bavariae in Ius can. rom. 3. ad tit. Decretal. de Reliq. et venerat. SS. F. I. num. 8. atque Eminentisi. Card. Petra docte de more , ae latissime id ipsum confirmat in comment. ad Constit. Aps l. to n. a. in πο-

ijs ad Consitur. I. Alexandri III. num. II. et seqq. Quodque praecipue notatu dignum est, sententia ipsa de summi Pontificis insallibilitate in Cisoni Σχ-tione juxta doctrinam S. Thomae propugnatur ab omnibus Theologis tum ejusdem S. Thomae , tum Scoti discipulis ; quibus etiam ceteri, qui dicuntur Neoterici, unanimes subscribunt. 6 Inter Thomittas namque praedictae adhaerent sententiae Ioannes de Neapoli quodlibet. II. S. Antoninus in siumma Theol. 3. pari. tit. I a. cap. 8. g. a. B1nne Z in a. a. Divi Thoma quaest. I. artic. Io. dub. 7. conclus a. IO: a S. Thoma in a. a. Didi Thoma quas. I. disput. 9. art. a. sub tit. de certitud.