장음표시 사용
21쪽
β. p08Herc, rῬ08cere, si agit are eum paucis tantum subst. abstr. Conjunguntur. Haec fere sunt: altitudo, ars, causa, concursatio, dignitas, gravitas, necessitaS, pars sorationis), SaluS, res, respublica, Studium, tempus, vita, utilit res. Poscere: uuinet. 7. 28: ut ipsius dignitas poscit; - Att. II. 25. 2: valde d0sider0, neque ego magis quem Me8 -δα et tempuS P0scit; - Att. XI. 143: p0scit enim res sex semendati0ne Graevii); Flaee. 39. 98: in rebus judicandis quid utilitas civitatis, quid communis 8alus, quid reipublicae poscerent, cogitaverunt; - Planc. 33. 79: examinabo - quid a me cujusque tempuS poscat. Reps-8cere: Verr. III. 51. 120: pe8publica - hune tot patrum familias numerum desiderat et rep0scit. flagitare: Fam. IV. 13. 4: quid gravitas, quid altitudo animi, quid aeta tua vita, quid δtudia, quid artes - a te flagit0nt, tu videbis; Quinet. 3. 13: set tametsi causa p0stulat, tamen quia p0stulat, n0n flagitat, praeteribo; cfr. Sulla, I 2.35: ipsa gausa hanc a me orati0nem flagitavisset; - Dom. 6. I 4: quid Τ puer0rm illa concursatio n0ctura Τ n0n a te ips0 instituta me
frum0ntum flagitabat 3 3. Verba jubendi, imperandi, ex quibus.
a. jubere, vetare Saepissime cum v0ce, quae HSt leae, conjuncta leguntur; nonnulla exempla asserantur: Her. I. 11. 20: ex c0ntrariis
legibus c0ntroversia constat, cum alia lex jubot aut permittit, alia vetat quidpiam fieri; Her. II. 10. 15: utrum legos ita dissentiant, ut altera jubeat, altera vetet an ita ut altora c0gat ultera permittat;
C0tera subst. abstr. quae his verbis adjunguntur, haec fere sunt: arS, RSSiduitas, ca8us, edictum, eXemplum, fortitudo, h0n08, m08, 90ena, pr0bitas, rati0, 8apientia, Similitudo, versus, Virtus, Vita: Iubere: Her. IV. 2. 3: quae ars jubeat; - Quinet. 27. 84: redeamus ad edictum,
id quidem quem ad m0dum jubet possidere; - Phil. XIII. 3. 6:
fortitudo dimicaro jubet; Agr. II. 28. 77: quam me vester honos Vigilare dises atque n0ctes - jubet; - Leg. I. 6. 18: lex est ratio Summa - quae jubet ea, quae facienda sunt pr0hibetque contraria; -- Rep. III. 15. 24: sapientia juhet augere opes. Vetare: Att. XII. 33: et paedag0gi probitas et medici assiduitas et tota d0mus in 0mni g0n0r0 diligens in se rursus id suspicari vetat; - Fam. V. 13. 3: casus enim gladiat 0rii similitudinesque eae, tum rationes in ea disputatione a te collectae vetabant me reipublieae penitus diffidere; - Calp. 2I.
22쪽
50: mo8 majorum et elempla et gravissimae legum poenin vetarent; - Tusc. III. 15. 33: vetat igitur ratio intueri m0lestias; - Or. 43.147: pervagatissimus ille versus, qui vetat; - Divinat. 37. 79: η tutis auspiciis video esse usum Deiotarum, quae vetat Spectare fortunam; - Fam. VI. 4: acta j a m nita vetat in ea vim timere. Ann. 1. Pertinet huc intercedere i. q. vetare: Quint. 20. 65: vi deturne intercessisse appellati0 tribunorum; - Verr. II. 16. 40: cum imperat0ris p0puli Romani auctoritas, l0gat0rum decem summ0rum hominum dignitas senatus c0nsultum intercederet; cfr. Fam. I. 2. 4; ib. XV. 2. 4; - Verr. III. 46. III: si tua iniquitas, si tui 0X c0horte recuperat0res non intercederent.
Ania. 2. Si ejusmodi respicimus exempla, quae sunt Leg. I. 6.18, Her. IV. 24. 33: leges, quae id facere prohibent, haec iis, quae
modo allatae sunt, l0cutionibus c0gnata atque finitima esse videntur. uuam ob rem nonnullos locos, in quibus verba impe inendi n0bis occurrunt, hoc l0co liceat enumerare, quamquam in iis voluntatis notio
inesse vix diei potest. Impedire: Cat. M. 17. 60 aetas; Verr. IV. 37. 8 I amicitia; Fat. I. 1 casus; Ost . II. 20. 71 divitiae; Fin. I. 1240 d0lor; Fam, VII. 5. 1 dubitati0; Pomp. I9. 58 0dictum; Quinet. I. I eloquentia; Sex. Rose. 2. 5 1 0rmido; Mur. 3. 5 latio legis; Att. III. 22. I 0ccupati0; Fam. X. 11. 3 01fensi0. Do Or. I. 35. 163 pud0r; Flacc. 4. 10 religi0; Τuse. I. 20. 27 res; Tusc. V. 13. 38 vis.
Prohibere: Sex. Rosc. 32. 90: quem n0n modo aetas, Sed etiam legeSpugnare pr0hibebant; Fam. XII. 5. I hiems; P0mp. I. I v0luntas. Ann. 3. Referendum huc videtur deterrere, quod verbo vetandi pr0xime accedit; et r. Rop. III. 22. 33: quae rati0) v000t ad 0fficium jubend0, vetando a fraude d0rreat. Proferantur logi: Or. I. 5 amplitud0 Plat0nis; Vorr. I. 61. 157 auctoritas; Agr. II. 34. 92 omina illa atque auspicia; Τusc. IV. 36. 76 cogitatio; D0m. 39. 103: dedi catio: Phil. XIII. 9. 20 dignitas; D0m. 2. 4 gravitas - jus, Vetustas
Cael. 19. 46 lab0r; Planc. 27. 66: neminem a congreSSu me0 neque janitor meus neque Somnus ab8terruit. b. Deinde verba imperandi, quae Sunt imperare, rwers, subes' 'nare, dominari, his fere V0cabulis adduntur: casus, c0nSilium, C0nversi0, d0lor, libid0, patria, potentia, oratio, rati0, Sapientia, VirtuS, vis. Imperare: Τusc. II. 24. 59: imperantem enim patriam; - ib.
21. 47: haec rati0) ut impor0t illi parti animi, quae oboedire debet,
Videndum est; ch. ib. 22. 51. Regere: Tusc. I. 25, 63: ut dissimillim0S motuS una regeret conversio; - De Or. III. 20. 76: illa autem vis eloquentiae tanta est, ut - rempublicam regat. Gubernare: Sulla, 28. 78: tormenta gubornat dolor; - Fam. II. 17.1: iter meum
23쪽
respublica et rerum urbanarum ratio gubernabit; - Rep. III. 35. 47: Sapientia est, quae gubernat rempublicam; - Rep. I. 34. 52; virtute Vero gubernante; cir. HaggStrom: De aliquot tranS. Cic. gen. p. I7. Haec adjungantur verba intransitiva: Dominari: Fam. IV. 12. 1: quon-jam casus et natura in n0bis dominatur; - Rep. I. 38. 60: c0nsilio autem d0minante; - Or. 65. 219: ubi libid0 dominatur; Caec. 25. 71: nimia ista, quae d0minatur in civitate potentia; csr. prael. De Or.
I. 8. 30; III. 56. 213; Or. 24. 80; Cluent. 2. 5. Regnare: Or. 37.
I 28: in qu0 una regnat oratio. Anii. Huc pertinent, quae his contraria sunt verba, oboedire, obtemperare, morigerari, 80 3 vire. Haec in annotatione c0llocavi, quum et intransitiva sint et notio acti0nis in iis n0n satis eluceat. Parere: Τusc. IV. 9. 22: temperantia sudat appetitiones et efficit, ut epe re
et se rati0ni pareant; - Off. I. 29. 102: relinquunt enim et abjiciunt 0b00dientiam nec rationi parent sappetitus); - Fam. XIII. 29.2: et 0pera et auct0ritas et gratia, etiam res familiaris C. Capitonis praesto fuit et paruit et temp0ribus et 1 0rtunse meae; - Tusc. I. 10.20: duas partes animi) 0i parere voluit; - De Or. II. 40. I 67: cujus tribunatus voluntati paruit civitatis. Oboedire: Ost . I. 29. 103:
efficiendum autem est, ut appetitus rati0ni 0b00diant; - Fin. II. I9.60: temperantia - est moderati0 cupiditatum rati iiii 0boediens; - Τusc.
II. 2I. 47: quae spars animi) oboedire debet. Morigerari: Or. 48.
159: V0luptati aurium m0rigerari dub0t 0rati0. Servire: Rep. I. 4. 8:.antum nostris ipsa comm0dis serviens spatria); Fam. XV. 18. I: pudet enim servire philosophiam); - Caec. 18. 52: Vorba servire h0minum c0nsiliis; - De Or. I. 52. 226: p0testne virtus servire istis. Ruct 0ribus; Sest. 1. 2: eis potissimum haec v0x serviat; Sulla, 9. 26: si ille labor mous pristinus, si sollicitudo, si officia, si opera, si Vigiliae deserviunt amiciS. 4. Sequuntur verba patiendi, quae Sunt pati, εirasre, sonsedere, permittere. lAc primum quidem e0S, in quibuS. a. pati SubSt. abstr. additum reperitur, locos pr0feramus, qui sunt: Osf. II. 5.8: tanta poena afficiamus, quantam oequitas humani tresque patitur; - Fam. X. 4. 2: quod mea tuaque patitur cvtαε; cfr. ibid. V. 13. 5; - Lael. 7. 23: noc dubilitari anim0s aut cadere patitur se. amicitia; cfr. ibid. 23. 87; - Fam. VI. 14. 1: singularis piet RS amorque fraternus nullum me patitur officii erga te studiique munuS aut tempus praetermittere; - Part. Or. 16'. 55: si causa patitur; csr. Q. Rosc. 16. 48; - Briit. I. 31. 120: latior, quam patitur consuetudo judiciorum; csr. Oss. II. 14. 5I; Att. XII. 4 I. 3; -
24쪽
tuna populi R0mani et crudelis videbatur, quae tot ann0s illum in hanc rempublicam insultare pateretur; - Fam. X. 5. 3 patitur summa humanitas sapientia; - Agr. II. 28. 75: maj0res 0pes: quam libertas vostra pati p0test; - De Or. III. 9. 36: quod utriusque naturα pateretur; saepius); - De Or. II. 1. 3: quantum illius ineuntis aetatis meae patiebatur pudor; csr. Cael. 3. 7; - OT I. 14. 44: benigni0res Volunt e880 quam res patitur; saepius); - Fam. IV. 7 neque is, qui tenet rempublicam, patietur neque 1US,R ν'e8publica; Deor. III. 44. 174: quoad 0rationis severitas pati p0sset; -Fam. XII. I 3. 2: ingenium diutina servitus - minus tamen, quam erat, pRSSR eStvidori; - Fin. III. 17. 36: aderit temperantia - quae turpiter et nequiter fac0re nihil patietur; - Fam. V. I 3. 5: quantum patietur - valetudo; - Ηer. IV. 53. 67: plus est dictum quam patitur veritas; - Tusc. II. 13. 3I: ea coirtuso patieturne te quicquam facere nihil pr0ficientem; - Tusc. V. 5.13: nec eas beata vita a se desertas
passura videatur; cfr. Verr. I. 12. 33. b. Huic verbo proximum e8t sinere, cujus haec asserantur eXempla: Verr. I. 3. 7: religiones Ver0 c 4moni inque - conSistere ejuSRnimum Sine fur0re atque amentia n0n sinunt; - Vorr. III. 68. 159: consuetudo tamen eum et disciplina degenerare non Sineret; - Her.
IV. 54. 67: sinit sexornatio enim quiddam - audit0rem suspicari; - Fin. I. 16. 53: numquam sinit eum reSpirare Sc. improbitas; Parad0x. II. 18: quae injuritio suspirare libere non sinunt; - Tusc. III. 17. 36: no justitia quidem sinet te ista facere; - ΗRr. Resp. 22. 46: n0n sinit eadem ista labes; - Verr. I. 44. 114: leges Sinunt; - Verr. IV. 47. 105: rei magni udo me breviter perstringere atrocitatem criminis non sinit; - Tusc. V. 35. 102: ubi prere pertus beat0S esse non sinit; - Tusc. II. 13. 3I: an temperantia sinet te imm0derate facere quicquam; cfr. Τusc. V. 14; - Her. IV. 54. 68:tem αδ non sinit; - Or. 43. 147; me - ille versus dissimulare
non sinit. s. Tum Verbis, quae Sunt concedere, permittere, haec fere vocabula
subjiciuntur: aeta S, causa, dolor, feriae, leX, res, reSpublica, taciturni tres, Veritas, voluptas: Concedere diversa significati0ne p0nitur, cujus eXempla 0mnia huc c0nferre liceat. De Or. III. 22. 85: quantum mihi puerilis cieta8, forenses ferito concesserint; - Fam. IV. 8. 2: quantum ei re8 et cau8a concedit; cfr. Quinet. 10.35; Rab. 6. I 8; - Phil. IX. 4. 9: non multum ejus perturbationi meus dolor concedebat; - Fam.
25쪽
Ι. 9. 10; cum ipsa quasi republica e0ll0cutus sum, ut milii tam multa pro Se perpe880 atque perfuneto concederet; et r. Fam. IX. 6. 5; I p. ad Brut. I. 4. 2; - Q. Rose. 5. 14: stipulatam specuniam) n0n esse taciturnitas testum c0ncedit); - De Or. I. 17. 77: videamus ne plus ei tribuamus, quam res et ipsa veritas concedat; - Fin. III. 1voluptatem - concessuram arbitror convictam superiore libro. Per
mitters cum v0cabul0 legis conjungitur H0r. I. 11. 20; Inu. II. 49.145; Τuli. 20. 47; - Inu. I. 44. 82: si res vora aut veri similis
permittet; - POSt. Med. II. 9. 2I: quantum mihi respublica permittit. d. Neque alienum videtur hic qu0que nonnulla enumerare eXem'pla, in quibns ferro eandem significati0nem habere videtur atque ea', quae Supra allata sunt, verba et locutiones: Brut. I. 43. 160: Senior, quam illa cetas ferebat, orati0; cfr. Verr. I. I 2. 33; - Part. Or. 15.54: graViora sunt, quam causa fert; D0 Or. III. 43. 170: Si aut Vetustum Verbum sit, quod tamen consuetudo ferre possit; cfr. Caes . 29, 85; Ep. ad Brut. I. 9. I; - De Or. III. 14. 53: ut rerum, ut per-S0narum dignitates flarunt; - Verr. III. 98. 228: etiamne haec n0Vadebent edictα - rapinas ferre; - Inu. II. 3. 8: quoad facultas tulit; - Verr. III. 23. 56: sed vitae ot sanguinis tantum relictum quantum Apronii libido tulit; - Vorr. I. 15. 40: sicut mos majorum ferebret, cfr. Fragm. Τ0m. XII. p. 41: 110n possunt hi ut 0rus ferre hunc tam RuSterum et tam vehementem magistrum; Brut. 9. 36: ut opini0 mea fert; Sim. eX. Saepius; - Scaur. 10. 21: ut mea ratio et c0gitatio fert; - Brut. 80.227: quantum res ferebat; alia hujusce gene ris eX. Saepe; - D0m. 53. 137: id sporasti rempublicam diutius esse
laturam; - Fam. I. 7. 6: in hac ratione quid causa, quid res, quid tompus ferat, tu facillime 0ptimeque perspicies; usi . Calp. 2. 5; Phil. V. 18.49: quam virtus liberi populi ferre non p0sset; - De Or.
II. 3. 13: ut ipsorum usus ferebat; -- P0mp. 24. 70: Si veStra voluntas feret. Ann. Ad haec vorba l0cuti0nes quasdam ad iure liu ut, in quibus perf6rre, tolerare, δustinere inveniuntur: Verr. I. J2. 33 dedecora, quaereS patriS ejus, oetas ipsius pertulit; - Part. Or. 22. 77: fortitudo, quae qu0d jam adest, t0lerat ut 90rfert; - Phil. XIII. 8. J7: si ejus pueritia portulorat libididines eorum; - D0m. 38. 102: hanc verolabum turpitudinis - p0terit populi Romani dignitus sustinerer vide infra verba ferendi).5. Ad ultimum inter verba voluntatis etiam cogere numerandum Videtur, tametsi vis voluntretis, quae huic verbo subeSt, non Semper dilucide apparet. EX uberrima copia exemplorum haec liceat afferre: Pr0V. Cons. 9. 23: qui me amor et subvenir0 0lim impendentibus
26쪽
228: me temp0ris angustiin coegerunt; - Lael. 22. 84: cum eoS gra-Vis aliquis casus experiri cogit; - Verr. V. 42. 110: at causa c0
cerem Salus reipublicae, conSulare Officium, con8ulatus - coegit; De Or. I. 26. II 8: controversi in Sunt, quae cogant homineS . .
Fam. VIII. 4. 3: quod c0miti0rum dilationes sexspectare in dies exitum cogebant; - ΝD. I. 6. 14: addubitare c0get doctissim0rum hominum de minima re dissentio; - Sulla, 12. 35: etiam si dolor me meus reSp0ndere non cogeret; saepius); - Mur. 5: II: ut illos lex magis quaedam accusat0ria quam ustra malo dicendi facultas de vita L. Murenae dicere aliquid c0git; Cael. 13. 32: nec l0ngius pr0grediar quam me mea sues - coget; De Or. III. 3. 12: eadem fortuno esse te suiturum patriae spectatorem e00gisset; - Rab. 8. 24: virtus et honestas et pudor cum consulibus esse cogebat; - SeX.R0Sc. 49. 143: qu0 me uti respublica - set istorum injuria coegit; - Vorr. IV. 45. I 0I: a quibus etiam 0culos cohibere te religi0num jura c0gebant; cis. Doni. I 2. 31. - Her. II. 10. I 5: altera cleae) cogat, altera permittat. Alia substantiva, quae huic verbo adjunguntur,
afferri possunt: res et periculi magnitudo Quinet. 30. 91; rati0 juris et natura causae Caec. 4. 10; necessitas Phil. III. II. 29 et saepius; 0sseium Fam. XI. 20. I; pulchritudo mundi ordoque rerum Div. II. 72. 148; pietas Fam. I. 8. 2; religio Cluunt. 58. 159; ros Her. III. 10. 18 et saepius; salus Doni. 12. 3I; Senectus Cret. M. 7. 23; Suspitio Scaur. 14. 3I; tempus Rep. I. 6. 10; timor Verr. I. 8. 23; verbum Caec. 19. 55. Cfr. prael. Q. R0sc. 16. 48: ipsa mihi Deritas
manum injicit et paulisper c0nsistere et commora ri cogit; - Caec. 6. 48: omnis enim vis est, quae periculo - decedere nos aliunde c0git; - Εp. ad Brut. 10. 39: tua virtus eosd0m homines et simu lare tibi esse amicos et invidere cogit. Anii. Addantur loci, in quibus coercere cum SubSt. RbStr. con
27쪽
Non saepe hujusce generis Verba cum subst. abstr. conjuncta apud Ciceronem nobis occurrunt prae iis, de quibus modo disputavimus. Neque id mirum; nam haec verba angustiores habere videntur fines, ita ut iis tantum propria sint, qui rati0nis Sunt participes, quum plurima verba voluntatis latius patent, ut ad omnia animantia pro pri0 sensu p08sint referri, id quod liberiorem usum e0rum, quum substantivis abstractis conjunta sunt, declarare Videtur. Neque multa Verba propter hanc noti0nem angustiorem, quae in iis inest, in eorum
I. Primum pr090nam Verba, quae Sunt arbitrari, putare, quibuS haec v0cabula subjiciuntur: auctoritas, c0nsilium, felicitas, 1 0rtuna, leX, m0tu8, 0rati0, rati0, reSpublica, ViS, Voluntas, v0X. Arbitrari: Vide prosemium p. 7. Putare: Mil. 30. 83: sed hujus beneficii gratiam fortuna p. R. et Vestra felieitas - sibi deberi putant; Rep. IV. fragm.: jurgare igitur leae putat inter se vicinos, n0n litigare; Off. I. 4. 14: quam similitudinem natura ratioque ab oculis ad animum transferens - 00nstantiam, 0rdinem in consiliis factisque conservanda putat; Timaeus, 3: cum autem ingressa est imitata et effieta simulacra bene agi putat, si similitudinem veri consequatur-Phil. XIII. 4. 9; cum illo se ipsam restitutam putabit re8publica ; Τusc. V. 18. 54: numquam Se tamen satis consecutam stultitia) putat; Osf. III. 27. 99: harum enim virtutum proprium est - nihil, qu0d h0mini accidere p08sit, int0lerandum putat se; Caec. 19. 56: ratio juris intordictique vi8 et patronum voluntas - consilium et auctoritas hanc defen-8i0nem pr0 nihil0 putat. Ann. Hic qu0que annotanda sunt nonnulla exempla, in quibus dubitare, cum dere leguntur: Acad. II. 9. 27: sapientiae vero quid futurum est 3 quae neque de se ipsa dubitare debet nequo de suis d0cretis; - Τus c. I. 30. 73: itaque dubitans, circumspectans, haesitans, multa adverSR reverens tamquam in rate in mari immenso nostra vehitur ratio; - Acad. II. 8. 24: cum v0r0 dubitabit, quid sit ex tremum et ultimum bonorum se. Sapientiar - Divin. I. 39. 86: hac de re c0mmunis vita dubitavit. Consedere: Fin. I. 16. 50: numquam tamen id c0nfidet flare semper occultum se. improbitas; Cluent. I: quarum altera spars 0rationis) mihi niti et magno opere c0nfid0re videbatur invidia; cfr. Ep. ad Brut. I. 16. 6.
28쪽
2. Paulo saepius inveniuntur Verba, quae sunt Aentire, a88entiri, consentire, dissentire, di88idere, con8pirape. Haec fere vocabula cum iis conjunguntur: aetas, assectio, argumentum, caUS3, 00ncitRtio, consensus, consilium, cupiditas, deliberatio, demonstratio disciplina, d0l0r factum, impotentia, judicium, leX, natura, oratio, phil0sophia, rati0,
scriptum, Scriptura, Sediti0, Sententia, temerita S, tempus, Verbum, VirtuS, voluntas. Sentire: Acad. I. 6. 22: itaque omnis illa antiqua philosoplua sensit in una virtute esse p08itam beatam vitam. A88entiri: Acad. II. 12. 39: quibus assensa est sc. vistus. Con8exuire: Fin. III. 14. 45: bonum quod in eo p0situm est, ut naturae consentiat; - Her. II. 7. II: argumenta et signa, quae inter se consentiant; - Acad. II. 42. 131: cujus est discliplina nunc noti0r nec tamen cum CFrenaicis de ipsa voluptato c0nsentiens, nisi hoc loc0 con8entiens pro adjectivo accipi deb0t); - Att. IX. 13. 3: cum c0nsiliis tuis mea factuet consilia consentiunt; - ΝD. I. 17 de quo autem omnium natura consentit, id verum esse necesse est; - Timaeus. 3: consequemur, ut t0ta dilucide et plano exornata oratio sibi c0nstet et eX 0mni parte secum ipsa consentiat; - Fin. III. 3. 10: Mattio enim nostra c0nsentit, pugnat oratio; Mur. 1. 1: ut vestrae mentos atque sententitie cum p0puli R0mani v0luntatibus suffragiisque consentiant; - Part. Jr. 7. 25: si eum orationis genere conssentient Sc. varieta8 Voci S, motu8 corporis, vultus. Di8sentire: Tusc. IV. 13. 29: vitiositas autemost habitus aut assectio in t0ta vita ine0nstans et a se ipsa dissentiens; - Tusc. V. 15. 43: concitation bus ipsis inter se dissentien tibus; - Prov. Cons. 1 ut dolor meus nihil a communi utilitatu
dissentiat; - Brut. 76. 264: in quo fat00r volgi judicium a judici0
meo dissensisse; - De Or. I. 31. 140: ita, ut a sententia scriptura dissuntiat; - Her. II. 10. 15: leges ita dissentiant; - Ρart. Or. 39. 137: sin floripta inter sose dissentient; - Hor. II. 10. 14: deinde contrariam 8ententiam - cum rebus judicatis dissentire; - Ρhil. I. 2'. 5: mihi mirum viduatur tam valde reliquum tempu8 ab ill0 uno die dissensisse; - Her. I. II. 19: cum videtur script0ris voluntas cum scripto ipso dissentire. Dissidere: Sest. 49. 103: ut p0pularis supidita8 R 00nsilio principium dissideret; Inu. I. 9. 12: eum deli beratio et demonstratio - ab judiciali genere plurimum dissideant; - Τusc. 15. 34: impotentiam quandam animi a temperantia et m0derati0ne plurimum dissidentem; - In v. II. 37. 110: genere et prima conlarmati0ne eas cau8a6 intelliget dissidere; - ΝD. I. 2.5: opiniones tam variae sint tamque inter se dissidentes; - Rep. I. 38. 60: iracundiam videlicet dissidentum a ratione seditionem; Fin. III. 12. 41: has 8enteiitia. 00rum phil080ph0rum re inter Se mR-
29쪽
gis quam verbis dissidere; - Off. II. 2. 8: fugere temeritatem, quae a sapiuntia dissidet plurimum; - Inu. I. 13. 17: nam tum verba ipsa Videntur cum sententia scriptoris dissidere; - Her. II. 9. 13: voluntas script 0ris cum scripto dissidere videbitur. Conspirare: Fam. X. 12. 4: mirabiliter senim p0pulus R0manus universus et omnium generum ordinumque consensus a d liberandam rempublicam conspiravit; et r. Lig. 12. 34; Tusc. V. 25. 72: consilium omnis vitae conSentienS et paene conspirans; - cfr. praeterea ΝD. II. 7. I9; III. II. 28, ubi mutata paululum significatione similia exempla invenuntur. Ann. Λnnotandum Att. XIV. J3. B: aetas n0stra ab illius aetate quicquam debet periculi suspica ri. 3. Sequuntur judicare, di iudicare, quae his v0cabulis adduntur:
casu S, consuetudo, dialectica. magnitudo, natura, 0rati0, pistriR, PUS' Se8Si0, rati0, respublica, scientia, SenSus, Sermo, Vis, Virtus. Iudicare:
Att. XV. 25: utut est res, casus e0nsilium 110stri itineris judicabit; - Her. II. 28. 45: quam rem consuetudo optime p0test judicare; Acad. II. 28. 9I: in ge0moriano quid sit verum aut falsum judicabit an in litt0ris an in musicis se. dialeotica; - Off. I. I9. 65: sapiens animi magnitudo h0n0stum illud in factis positum, n0n in gl0ria judicat; - Fin. I. 9. 30: ipsa natura inc0rrupte atque int0gre judicante; Tusc. V. 29. 83: qu0rum oratio nihil ipsa judicat; - Cat. I. 7. 17: nunc te patria odit et metuit ut jam diu to nihil judicat nisi de parrigidi0 suo c0gitare; - Parad. VI. 1: animus 0p0rtet tuus se judicut divit0m, n0n h0minum sermo neque po88ρ88ioneδ tuae; Phil. X. 5. 12: qu0d si ipsa respubliea judicaret; - Or. 55. 183:judigat enim sensus; - Part. Or. 23. 78: altera virtus) quae sint in disputando vera atque falsa - distinguit ut judicat. Di iudicare: Tusc. V. 25. 72: vera set falsa dijudieat disserendi ratio et scientia; Att. XIV. 13. B.: nostras congertationes respuitica dijudicavit; - Fam. VIII. 14. 4: quas Drrum et vis dijudicabit.
4. Verba, quae Sunt censere, decerneMe, Sancire, δtatuere, con8ti tuere, prin8tituere, inter Verba eXist. referre licet atque haec fere subst.
iis subjiciuntur: cultura, h0nestas, leX, metus, periculum, religi0 Sapientia, sententia, virtus. Censere: Phil. XIII. 3. 6: quid igitur censet Sc. 8apientia; - P0St. 6. I 3: acerbae sententiol, quae censerent; - Tusc. V. 1. 4: culpa omni carens praeter se ipsam nihil cens0t ad se pertinere virtus). Decernere: Fin. IV. 21. 59: tantam vim esse honestatis ut nullis nec disciplinis nec praemiis demoveri possit ex eo, quod rectum esse decreverit; - Osf. III. 6. 31: itaque leur ipsa naturae - decernit, ut ...; - uiuinci. 2. 6: primum magnitud0 periculi summo timore homin0m adscit, quod uno judicio de Drtunis
30쪽
omnibus docernit. Sancire: A gr. III. 2. 8: C0rneliae lesses non sanciunt; saepius); - Ιnu. II. 53. 160: postea r0s et ab natura pro feetas et ab eonsuetudine pr0batas l0gum metus et religio sanXit. Statuere: Fiu. IV. 14: 38: statuat nihil esse melius in vite quam sese. cultura vitium. Con8tituere: Off. II. 3. 9: consuetudo - constitueret esse honestum aliquid, qu0d utile non esset; - Agr. III. 3.10: legis, qui e jus melius Sullanis praediis e0nstituat quam paternis; D. Leg. I. 15. 42. Proestituere: InV. II. 42. 124: cum lem, quibus diebus in legationem proficisceretur, praeStituerat. Ann. Calp. 16.37: 0btinuisti provinciam consularem finibus uis, qu0s lex cupiditatis tuae. - pepigerat. 5. Τum probare, approbare, comprobare his Vocibus adjungun
diuturnitas, eventus, exi8timatio, eXitus, 0pini0, 0rntio, res, sententia, Serm0, SpeS, temeritas, Vetu8tas, vita. Probare: Rep. IV. 10. 11: numquam c0moedioe - probare sua theatris flagitia p0tuiss0nt; Or. 48. 159: qu0d eadem conδuetudo n0n pr0bavit; - Fam. XI. 28. 4: nisi ut ante acta vita et reliqua mea γρ8 tacente me probat. Approbare: Rep. II. 32. 56: p0puli comitia ne essent rata, nisi ea patrum appr0bavisset auctorita8; - Div. I. 31. 65: neque enim illud verbum temere consuetudo approbavisset; - Div. I. 16. 29: veram fuisse obnuntiationem exitu8 approbaVit. Comprobare: Her. II. 24. 38: accurata confrmatio rati0nis totam vehementissime compr0bat argumentationem; - Planc. 27. 66: mea privata consilia publici qu0que casus compr0baverunt; - Div. I. 23. 46: quod matris somnium immanis filii orudelitas comprobavit; - Adad. II. 47. 146: quam rationem maj0rum etiam c0mprobat diligentia; Mur. 36. 75: maj0rum instituta, quae res ipsa, quae diuturnita8 imperii 00mpi 0bat: - Verr. V. 14. 35: spem reliquae vitae vestra populique R0mani existimatio c0mpr0bet; - Div. I. 19. 36: quorum disciplinam ut sapientissimus Vir et eventus ac res compr0bmit; - Cael. 29. 69: qu0d pr0fect0 numquam h0minum 8ermo atque opinio c0mprobasset; - Or. 63. 214: patris sapions dictum temeritas filii c0mprobavit; Inu. II. 22. 67: qu0d voluntate omnium Sine lege vetustas c0mprobarit.
Anii. Eodem refero Phil. XIII. 3. 6: annuerit sapientia), ne
ego sapientiam istam, quamvis sit erudita, n0n audiam. 6. P0stremo huic generi verb0rum Subjiciamus Verba, quae sunt