장음표시 사용
51쪽
Λnn. Cfr. Mur. 18. 37: muniis amplissimum, qu0d petiti0 praeturae desiderabat, proetura restituit. 2. Deinde asserantur Verba, quae Sunt tribuere, attribuere, proebere, pq σ3tare, Suppeditare e0rumque Similia. Non multa, quae quidem commem0ratione digna viderentur, exempla invenimus. Tribuere: Fin. V. 23. 65: quae assectio animi suum cuique tribuenS; De Or. I. I. 3: quantum mihi vel fraus inimicorum vel causin mi-c0rum vel respublica tribuet 0tii; - ND. III. 15. 38: nam justitia, quae Suum cuique tribuit; - Fam. II. I9: quam necessitudinem) n0bis sors tribuisset. Attribuere: Sex. R0sq. 4. 9: timor quem mihi natura pudorque meus attribuit et vestra dignitas. PMoebere: Brut. II. 43: illa mors vulgaris nullam praebebat materiem ad ornandum; - Fin. I. 13. 43: certissimam se n0bis ducem praebeat ad voluptatem Sc. sapientia; - Arch. 7. 16: adversis perfugium ac s0lacium praebent studio; - Verr. V. 52. 137: aetati maxime lubricae atque incertae eXempla nequitiae parentis vita praeberet. Proestare: De Or. II. 9. 38: 0mnes aptes aliae suum munus praestare p0SSunt; - Fin. V. 5. 12: non p0ssit beatam Vitam praestare 8apientia; - Or. P0St. Red. II. 4. 9: quod mea virtus praestare debuit; cfr. Fam. XII. 23. Suppeditare: Or. 38. 13l: accusatio suppeditabit eXempla; - Fam. V. 12. 4: multam enim casus n0stri varietatem tibi in scribendo suppeditabunt; - Or. 4. 16: cujus cognitio magnam orationis SVppeditat c0piam; - Rep. I. 4. 8: tutum perfugium 0tio nostr0 Suppeditaret sc. patria; - OT II. 12.42: quae cratio perpetu0s sumptus suppeditet; - OT III. 33. 118: scientiam suppeditantem voluptates. Largiri: Leg. III. 12. 30: tempus ver0 largitur longitudo diei; - Phil. II. 17. 43: quam facultatem mihi multitudo istius vitiorum peccatorumque largitur; - Pet. Cons. 3. 12: quae natura et studia largiuntur. Impertire: Agr. ΙΙ. 2. 5: multae et graves cogitationes, quae mihi nullam partem neque n00turnae neque diurnae quietis impertiunt. 3. Ut supra diXimus, ad h00 verb0rum genus putamus referenda Verba, quae sunt augere, locupletare, a bicere, imbuere et quae sunt similia. Atque ex his Verbis augere plurimis, cetera paucis inVeniuntur l0gis eum subst. abstr. conjuncta. Haec exempla licet afferre.
Augere: Dom. 45. 117: tamen auget et intas et honos dignitatem; Brut. 61. 220: p0ssunt augere et quasi alere id b0num corationes ;- Cat. M. 14. 46: habeo senectuti magnam gratiam, quae mihi Ser-m0nis aviditat0m auxit; et r. Fam. XIII. 29: amor; Her. III. 16. 28: ars; Leg. II. 26. 65: concursus; Lael. 9. 30: c0nsuetud0; IIer. III. II. 20: cura; Pr0v. C0ns. 12. 29: dies; Off. I. 37. 133: exercitati0;
52쪽
Μur. 15. 33: res. Locupletare: P0st. 17. 45: cujus mult0s bonitas l0cupletavit; - Agr. II. 26. 68: haec lem e0s h0mines Drtunis locupletat. A scere: Fin. V. 24. 70: quem Tiberina descensio festo illo diu tanto gaudio affecit; - Fam. XIII. I: injuria, quam accepisti,d0l0re mo afficeret; - InV. II. 50. 149: quae olegeu hunc ipsum supplicio hujusm0di afficiunt; - Rep. I. 44. 68: sic hunc nimis liberum
p0pulum libertas ipsa servitute afficit. SeX. Rosc. 24. 67: suum quemque scelus amentia afficit. Imbuere: Tusc. I. 13. 30: cujus mentem non imbuerit deorum opinio. Armare: Mur. 23. 46: t0ta illa leae accusati0nem tuam - Drtasse armasset; - Phil. XIII. 16. 32: si omnibus suis copiis eXcellentem virum respublica arma Sset; cfr. Fam. XII. 23. An n. I. Nescio an huc possint referri eXempla, quae sequuntur: Tusc. I. 3. 4: honos alit artes; - Arch. 7. 16: haec studia ad 0l0- sentiam alunt; cD. Brut. 61. 220 0rati0); - Mil. 2. 3: qu0s P. Cl0dii furor rapinis pavit; - Rep. II. I: cujus me um Uam Satiare p0tuit oratio. Ann. 2. Huic quoque generi subjiciamus adjuvare, quod Verbum, si primariam rius significati0nem respicimus, ad haec Verba quodam mod0 pertinere ' Videtur, quamquam, ubi SubSt. abstr. adjungitur, eam saepissime non 80let retinere, Sed idem fere est qu0d prodesse:
Fin. IV. 7. 16: quae carteo naturam adjuvarent; - Verr. II. 40. 98: qui Sthenii causam casus adjuverit; - Fin. I. 21. 71: quae ceruditio beatae vitae disciplinam juvaret; - Fam. II. 15 multum in eo tua nos humanitas adjuvabit; - Or. 4. 14: sic adjuvet philosophio ut palaestra histrionem; - Fam. I. 9: quae crespub. te in me restituendo multum adjuvisset. Praeterea conferantur Balb, 7. 18: sequi tas; Quinct. 24, 75: auct0ritas; De Or. I. 59. 252: gestus; Verr. I. 33. 83: judicium; Cluent. 44. 125: V0luntas - opinio; De Or. I. 56. 239: scientia; Planc. 9. 23: vicinitas.
H0c loco c0ll0canda existimavi transitiva Verba, quae motus habent significati0nem; quam 0b rem verba ducendi propri0 Sensu), ferendi, pellendi, trahendi, am0vendi, jungendi, p0nendi huc licet c0nferre. Hanc m0tus significati0nem haud raro Solent retinere, quum SubSt. abstr. 00 uncta sunt, quo fit, ut actionis qu0que n0tio iis l0cis magis appareat.
53쪽
1. Prim0 igitur l0e0 ponimus Verba ducendi, quae Sunt ducere, abducere, adducere, deducere, inducere, Obducere, perdusere, producere, reducere, traducere. Non pauca inveniuntur eXempla, quae c0mmem0rati0ne digna sunt, praesertim quum in hisce Verbis usus subjeci.
rei paul0 liburior quam in n0stra lingua esse videatur, id qu0d aliisqu0que locis animadverti potest. Ducere: Plane. 22. 53: an te illa
argumenta duXerunt; - Frem. IX. 2. 4: quo me conjectura ducat; SeX. R0Sc. 30. 83: Venio nunc eo, qu0 me n0n cupiditas ducit, Sed
fides; - Inu. II. 52. 157: sua vi et dignitate n0s illect0s ducit se. bona emistimatio; - OT III. 23. 89: ali0 resfamiliaris alio ducit humanitas; - Scaur. 13. 30: quod si te omen n0minis Drte duxit; D. III. I. 5: quam 0b rem sic agamus ut nos ipsa ducet oratio; cfr. Tusc. II. 18. 42; - Fam. X. 16: quocumque te ratio reipublicae ducet; ch. Inu. I. I; Att. I. 17. 5; - ND. I. 42. II 8: eos ad 0Dficium ducoret; Αti. VIII. 16. I: 110n me igitur is ducit: sed
sermo hominum. Abducere: Leg. I. 17. 47: Sensus nostr08 n0n parens - non multitudinis consen8us abducit a Vero; - Rep. V. 2.3: ut 00s nulla privati neg0tii cura a p0pulorum rebus abduceret; -- Fam. V. 1. 2: me interea nec domesticus dolor, nec cujusquam injuria ab republica abduceret; - Fam. X. 26. 2: te - praeprOpera abducet a tantis laudibus; - Tusc. I. 34. 83: a malis igitur mors abducit; - Fam. XII. 23. 4: philosophim magnam habeam gratiam, quae me - ab solligitudine abducit; - Fam. IV. 3. 4: quae cres) animum a sollicitudine abducerent. - SeX. Rosc. 31. 86 num quaerenda est cau8a, quae te ad tantum fassinus adduxerit; Part. Or. 30. 104: contentio adducit in angustam disceptationem; Her. III. 13. 24: cohortatio est oratio, quae - auditorem ad iracundiam adducit; - Att. XII. 23. 1: si qua me res isto adduxerit; - Μur. 37. 78: at enim te ad accusandum respublica adduXit; Fam. XV. I 5. I: 8ermo familiaris meus - adduxit utrumque nostrum ad consilium. Deducere: Planc. 3. 6: ad quam 00ntenti0nem) me causa ipsa deducit; - Quint. D. I. 1. 13: quonjam in eam rati0nem Vitae n0s non tam cupiditas quaedam gl0riae, quam re8 ipsa et Drtuna deduxit; - Sulla, 32.90: h0n0ris enim contentio V0s ad causam, n0n inimicitiin deduxerunt; - Leg. II. 18. 46: qu0d ad eumque legis genus me disputatio nostra deduxerit: - Act. in Verr. 9. 25: cujus divitiue me de fide deducere n0n potuissent; Cat. Μ. I9.66: si aliquo seum doducit moro; - ΝD. III. 17. 43: me in hunc
llacum deduxit oratio; - Cat. II. 13. 28: si vis manifestae audaciae, si impendens patriae periculum me n000ssario de hac animi lenitate de luierit; - Do Or. I. 8. 33: quae vis alia potuit - a fera agr0-
54쪽
stiquo vita ad hune humanum stultum civilemque deducere. Inducere: Fam. XV. 15. 2: annus ali08 induxit, ut ...; Calp. 29. 71: sed eum casus in hanc c0nsuetudinem scribendi induxit; - Η0r. II. 2: causa est ea, quae inducit ad maleficium; - ΝD. II. 17.45: Ddi Psoultas induxit imperit08, ut ...; - Rab. 8. 23: induXerat eum L. Saturnini familiaritas, ut ...; - Her. III. 13. 23: amplificatio est oratio quae - in iracundiam inducit; - OT II. 15. 53: quae tu - patio in istam spem induxit; - Fin. II. 19. 62: tu ipsum induxit; Obdueere in loquendi Drmula callum obducere: Tusc. III. 22. 53: quorum animis diuturna callum vetustatis 0bduxerat; - Fam. IX. 2. 3: consuetudo diuturna gallum jam 0bduxit st0mach0 meo; - Tusc. ΙΙ. 15. 36: ipse labor quasi callum qu0ddam 0bducit la-b0ri. Perducere: Tusc. IV. 23. 52: nam Ajacem quidem ira ad furorem mortemque perduxit; - Her. III. 13. 24: g0nquestio est oratio, quae - animum auditoris ad miserie0rdiam perducit; - Inu. II. 54. 162: qu0d in 1110rem vetusta8 - perduxit. Producere: Quinct. 31. 99: quae emistimatio P. Quinctium usque ad senectutem pr0duXit. - Reducere: P0st. 8. 19: qu0gum me si ante Cn. Pomprii auctori fas in gratiam non reduxisset, nunc jam ipsius fortuna reduceret; - Verr. II. 40. 98: ne tum quidem te p0tuit si n0n pietatis, at salutis tuae ratio ad 0fficium sanitatemque reducere; - Post. Red. II. 8. 18: me in civitatem respublica ipsa reduXit, Traducere: Tusc. V. 3. 8: nisi caelestium divina cognitio nomen e0rum ad errorem fabulae traduxisset; - Fin. III. 12.40: ad aliud n0s unum certum Vitium consuetudo Latina traduceret; - Pr0V. C0ns. 9. 22: quas famicitias) reipublicae utilitas dignitasque ipsorum ad amicitiam c0nSuetudinemque traduxit; - Η0r. IV. 45. 59: similitudo est oratio tradu cens ad rem quampiam aliquid ...; - Fam. I. 5. a: Cat0nis promulgatio, quae - anim08 a minore cura ad summum timorem traduceret.
Ann. Eodem refero R0p. I. 44. 68: ips0s principes aliqua pravitas de via deflexit. 2. Sequuntur Verba ferendi, quae sunt ferrθ, Hrre, defHrτθ,
errθ, in forτρ, errθ, perferre, transferre. Haec Verba ubi motus significationem aut non habent aut valde obscuratam, cum SubSt. 3bStr. saepissime c0njungi et supra sub vorbis v0luntatis jam vidimus, ubi complura a nobis allata sunt exempla, quae patiendi habunt significati0nem, et infra in verbo asserendi licet Videre; ea autem eXempla, in quibus n0tio m0tus aperti0r est, perpauca sunt. Ferre: Sulla. I: sed qu0njam ita tulit casus infestus, ut . . . A erre: eX uberrimiul000rum c0pia n0nnull0s satis erit pr0ferre: Phil. V. 17. 47: l0ges
55쪽
annales - mult0s post ann0s attulit an itio; - De Or. II. 4. 15: quaecumque Vos causa huc attulisset; P0mp. 9. 25: eam scalamitatem) ad aures imp 0rat0ris rumor afferret; - Pomp. 12. 33: unius hominis virtus - lucem afferre reipublicae potuit; cfr. Mur. I.
P0mprium defert. E ferre: Sulla, 9. 27: res enim gestae meae me nimis eXtulerunt, eD. Fam. II. 10. Inferre: Cluent. 35. 95: quantum periculi unicuiqu0 nostrum p0tuit inferre vis tribunicia. Os ferre: Verr. IV. 43. 95: telum, qu0d fors 0fferebat. Perferre: Pomp. 14. 40 non enim illum eximia vis remigum aut ars inaudita quae dam gnbernandi - in ultimas terras pertulerunt; - Fam. II. 8: perferret multa etiam ipse rumor. Transferre: Rep. I. 34. 52: dij fouitas ineundi rem a rege ad plures, error et temeritas P0pul0rum a multitudine ad pauc0s transtulit. Ann, I. His verbis finitima sunt tollere, emtollere: Tusc. IV. 22.50: Herculem, quem in caelum sustulit fortitudo; - Rep. I. 16. 25: R0mulum) virtus in caelum dicitur sustulisse. Per hanc occasionem c0mmem0randum est tollere i. q. evertere, delere Saepe cum subst. abstr. conjunctum inveniri: Cat. II. 5. II: qu0s si meus consulatus sustulerit; Sc ur. 17. 38: fidem primum ipsa t0llit consensio. Phil. XIV. 8. 23: 00s enim cives pugna illa sustulerat; cfr. Lael. 13: ang0r; Fin. II. 24: ars; Scaur. 19: pr0pinquitas et celebritas; Tusc. I. 12: m0rs; Ρhil. V. 1: 0rati0; Cael. 24: scelus; Fam. VII. 1: speetati0; Phil. XII. 6: vetustas; P0st. Red. I. 8: Vis; - Planc. 13. 33: libertas, quae malis oppressa civilibus ext0llere jam caput et - se erigere debebat; - Fam. VI. 12. 1: ut nulla res te ad aequitatem p0ssit p0stea extollere; - Dom. 45. 119: quem perculsum
ipsa respublica suis manibus ext0lleret; - Fin. V. 14. 39: ars agri-00larum, quae circumcidat, amputet, erigat, extollat, adminiculet. Ann. 2. Verba vertendi huc liceat conferre, quae subSt. abStr. adjuncta sensu translato ponuntur: Att. IX. 10. 2: deformitas avertit ab am0re, cD. Mur. 21. 43; Inu. I. 2. 3: ut h0mines a consuetudino subito c0nverteret dic0ndi sapientia); Planc. 38. 93: ad quam partem) n0s illius utilitas salusque c0nverterit; ch. Rep. VI. 12. I 2;Brut. 67. 238: hujus si vita, si mores, si vultus denique non 0mnem
56쪽
c0mmendationum ingenii everteret; Verr. III. 18. 47: aratores jam Superi0r annus funditus everterat; ch. Cael. 12. 28; Fin. I. 13. 43; II. 25. 80; - Rep. II. 4. 7: nec Ver0 ulla res magis - Corinthum pervertit aliquando quam hic error ae dissipatio civium; - Ofr. I. 2.5: disciplina , quae - officium 0mne perVertunt; - InV. I. 3: ma litia urbes et vitas hominum lab0factare assuevit. Aliis quoque l0cis labefactare conjungitur eum subst. abstractis, quae sunt cupiditas
Cael. 12; disputatio Div. I. 5; injuria - temeritas Parad. II; minae invidiae Sest. 47; 0rati0 S0st. 12; res Doni. 30; vis Cat. IV. 10.
Ann. 3. E0dem referamus 8ustinere, sustentare: Quint. D. I. 3.
5: neque tantum virium habet ulla aut prudentia aut doctrina, ut tantum d0lorem possit sustinere; - Leg. I. 4. II: quod sustinere Vel summa senectus p0SSe videatur; - Sest. 6. 14: qu0njam tribunatus totus P. Sestii nihil aliud nisi meum nomen causamque sustinuit; - Mil. 36. 100: nunc me una consolatio sustentat; - Fam. VI. 1. 4: ut perditis rebus 0mnibus tamen ipsa virtus Se SuStentare p0S-
Ann. 4. Huic l000 addamus importare, provehere Tuso. V. 10.29; nam haec casus imp0rtat, eis. Tusc. IV. 15. 34; Fam. XVI. 21. 6; - Dom. 12. 32: vestra in me attente audiend0 benignitas pro vexit 0rationem meam; - Sest. 58. 123: huc me proveXit oratio. 3. Transeamus ad V icta, pellendi, 'ae Srint pellere, compellere, depellere, impellere, propellere, repellere, eX quibus in ellere saepis sime subst. abstr. conjungitur iis tamen l0cis, in quibus motus significatio in aliam significationem transire videtur. Pellere: Leg. III.
Fam. IV. 13. 2: nulla me ipsum privatim psepulit insignis injuria; Tusc. II. 4. 11: pellit tim0rus Ohilosophia); - Fin. I. 13. 43: sapientia enim est una, quae maestitiam pellat 0X animis. Compellere: Sest. 39. 84: nondum res ipsa ad 0jusmodi praesidia vir0s b0nos e0mpellebat. Depellere: Lig. 9. 26: quem de SuScepta causa nulla contumelia, nulla vis, nullum periculum p08sit depellere; -- Fam. II. 16. I: ratio ipsa omnes m0lestias depulisset; -- Leg. III. 9. 20: qu08 ne depellere quidem a se sine ferro p0tuit respublica. Impellere: ex infinita multitudin0 0X0mpl0rum hae e lic0t afflarro: Deor. II. 81. 36I: quae causa nisi ad hanc ins0litam mihi loquacitatem impulerit, acceperitis; - Sex. R0se. 14. 39: lumuries igitur h0minem nimirum et aeris aliseni magnitudo set ind0mitae animi oupiditates ad hoc scelus impulerunt; - Fam. I. 9. 12: me in hanc mentem impulit Pomprii files; - Flacc. 34. 85: non igitur impressio, non O ciSi0, Π0n Vi8, Π0n tempus, non imperium ad injuriam faciendam im-
57쪽
pulerunt; - Vat. 6. I 5: Si eum magnitudo contenti0nis, studium gl0riae, excellens nobilitas aliqu0 impulisset. Alia subjecta rei sunt: avaritia Η0r. II. 22; adm0niti0 Fam. X. 4; libid0 Cat. Μ. 12; mag
Sex. R08 c. 29; ratio De Or. II. 44; spes - utilitas Part. Or. 26. Propellere: Sulla, 23. 64: L. Caecilium pietas et fraternus amor pro pulisset. Repellere: Balb. 14. 32: ipsae cleges) enim te a c0gniti0ne sua judici0 public0 repulserunt; - Τusc. III. 27. 66: timor igitur ab his aegritudinem p0tuit repollore, ratio ab sapienti viro n0n poterit.
Ann. I. Huc pulsare, propulsare: ND. II. 23. 61: ea ipsa vitia naturam vehementius saepe pulsant: - Phil. IV. 5. 13: crudelitatem mortis et dedecus virtus pr0pulsare S0let. Ann. 2. Huic l0g0 inserere liceat verba, quae Sunt concitare, G- citare, incitare, qu0rum eoecitare saepissime, ubi primam non retinet significati0nem, subst. abstr. conjungitur. Concitare: Caecit. 13. 42: quantam audit0rum multitudinem infamia C. Verris c0ncitatura; --Μil. 14. 38: quem concursum) mea salus concitarat. Eaecitare: ΤuSc. IV. 32. 69: hic amor Med0ae quanta miseriarum eXcitavit incendia; - Phil. II. II. 27: Cn. D0mitium n0n patris interitus, non avunculi mors, non spoliatio dignitatis ad recuperandam libertatem, sed mea auctoritas eXcitavit, cD. Fam. X. 18. 3: adventus; Phil. II. 19, 47:c0gniti0; Fam. X. 18. 3; c0nstantia; Phil. VI. 7. 18: c0nsensus; Har. Resp. 20. 43: m0rs, pietas, dol0r; Cat. IV. 8. 16: respublica, libertas; Tusc. I. 19. 45; pulchritudo; Plane. 18. 45: suffragium; De Or. I. 4. 15: varietas gausarum); Verr. III. 57. 132: v0X. Inoitare: Tusc. III. II. 25: quas in vitam h0minum stultitia quasi quasdam furias immittit atque incitat; - L0g. III. II. 28: si tribunicia vis in me populum - incitasset; cfr. Quint. D. I. I. 16: oratio; Tusc. III. 15. 33: ratio; Dom. 5. 12: res. Ann. Hic commem0rantur loci, in quibus Verba leguntur: Lig. 8. 23: quo Senatus eum sorsque miserat; - Paradox I. 2: quae sto filium immisit in armatas h0stium copias; - Rep. I. 4: tantum n0bis in nostrum privatum usum remitteret patria . 4. Tum afferam nonnull08 l0cos, ubi Verba tr ahendi, quae sunt
trahere, abstrahere, contrahere, detrahere, distrahere, trahere, retrahere, leguntur. Trahere: Fin. V. 10. 28: nam cum appetitus ille animi aliquid ad so trahero c00perit; - Fin. III. 22. 74: admirabilis Oompositio disciplinae incredibilisque rerum traxit ordo sine); cfr. Brut. 65. 232; Hur. IV. 32. 43: denominatio est, quae ab rebus propinquis et finitimis trahit orati0nem; - Fam. X. 31. 2: natura autem mea et 8tudia trahunt me ad pacis et libertatis cupiditatem; -
58쪽
Η0r. III. 13. 23: amplificatio est oratio, quae - ad misericordiam trahit auditoris animum; - De Or. III. 41. 163: ad quas eorum ani-m0s, qui audient, trahet similitudo; - Rep. VI. 23. 25: suis te op01 tot illecebris ipsa virtus trahat ad verum decus. Abstrahere: Do Or. III. 36. 145: repente te quasi quidam ingenii oestus - in ut tum n conspectu paene hominum abstraxit; - Sulla, 4. II: qu0d me ambitio et Drensis labor ab 0mni illa cogitati0n0 abstrahebat; Brut. 68. 239: nisi eum maj0ris gl0riae cupiditas ad b0llicas laudes
abstraxisset; - Tusc. I. 34. 84: mors n0s a malis, non a boniS Rbstraxisset; - Tusc. III. 15. 33 ratio) abstrahit ab acerbis c0gita ti0nibus; - Cat, M. 6. 15: a rebus gerendis senectus abstrahit; Div. I. 37. 80: ut eum vis quaedam abstraxisse a Sensu mentiS Videretur. Contrahere: Her. IV. 38. 50: ejusmodi res et invidam c0ntrahunt in vita ut 0dium in 0rati0ne; - Inu. I. 17. 24: si cau8ω turpitudo contrahit offensi0110m. Detrahere: Sulla, 3. 8: istam ipsam personam - jam voluntas et natura ipsa detraxit; - Tusc. III.
23. 55: haec enim oratio de ipsa summa mali nihil detrahit; Fam. I. 5. a: si quid eX iis rebus n0nnull0rum h0minum persilia detraxerit; - Tusc. II. 4. II: inanes s0llicitudines detrahit sq. pliado sophia; D 0t I. I: tantum facultatis timor detrahat. Distrahere: Phil. V. 11. 29: illum a republica distraxit, non solum scelu8 ipsius, sed etiam fortuna quaedam reipublicae; Fam. IV. 13. 2: qu0s familiares) - distraxit - Off. III. 6. 28: quae sententia omnem s0cietatem distraxit civitatis. Emtrahere: Tusc. II. 5. 13: haecoxtrahit vitia radicitus cphilosophia . Retrahere: Verr. I. 8. 23: quae spes) cum Verrem a p0rta subito ad judicium retraxisset. Ann. Ann0tandum Cat. M. I. 2: ita jucunda hujus libri e0nfecti0 fuit, ut non m0do omnes absterserit sene glutiS moleStiRS ... 5. P0stea ad h0c verborum genus referenda videntur 110nnulla, quae verba amovendi licet appellare. a. Ex his primum proponuntur Verba, quae Sunt amovere, Aemo' vere, detorquere, Hoetorquere, Sim. Neque multa exempla proferri p08- sunt: Rab. 4. 12: Porcia lem virgas ab 0mnium civium R0man0rum corpore amovit; - Her. IV. 40. 52: divisio est, quae rem SemovenSab re ...; - ΤuSc. V. 32. 90: quos a recta ratione natura Vitiosa
det0rsisset; - Osr. II. 10. 37: voLFtates maj0ris partis anim0S Rvirtute det0rquent; - Brul. 2. 7: cum ext0rquere arma p08Set e manibus iratorum b0ni civis a uotoritas et oratio; Planc. 4 I. 98: ignes pestiferos meus ille consulatus e manibus ext0rserat; - Phil. VI.6. 16: simulati0nem clementiae ext0rquebat istis ipsa respublica; - Clusent. 2. 6: si eam sopinionem) ratio convellet, si veritas ext0r-
59쪽
qusebit; - Att. I. 20. 3: a curia autem nulla me res divellet; - Or. 45. 153: quam litteram etiam e remaxillisn - consuetudo elegans Latini sermonis evellit; - De Or. I. 53. 230: importunitatem ex intimis mentibus evellisset vis orati0nis tuae; - Tusc. IV. 8. 19: conturba
tionem metum eXcutientem c0gitata. b. Sequuntur eaecludere, δegregare, 8ecernere, arsere, liberare, qu0rum n0nnulla eXempla commemoratione digna videntur: Excludere: Fin. III. 11. 36: quae disciplin66 virtutem a summo b0n0 0X- cludunt; - OT I. 37. 134: nec vero tamquam in suam pOSSeSSiOnem Venerit, excludat ali0s cleposo; - Lael. 15. 54: sic multorum ope8 praep0tentium excludunt amissilias fideles; - Mur. 34. 71: nulla est podna, quae 908sit observantiam tenui0rum ab hoc vetero instituto officiorum excludere; Phil. V. II. 29: exelusit illum a rupublica - 8egregavit - 8celus ipsius; ch. Fam. V. 15. 3; - Secernere: Os III. 8. 36: error hominum - qu0d utile visum est, id continuo se cernit ab h0nesto. Aroere: Rep. V. 4. 6: ut pudor cives non minus a delictis arceret quam metus; - Parad. III. 2.23: quae vis est enim, quae magis arceat hominibus ab impr0bitate. Liberare: Fam. XV. 2. 8: regem - meus adventus praessentibus insidiis liberavit; P0mp. 19. 56: itaque una lem, unus vir, unus annu8 - Π0S illa miseria ac turpitudine liberavit; - Flacc. 6. 14: Pomprii autem auetoritas - regum bello liberavit spr0vinciam); - Rab. 5. 16: serv0s nostros horum suppliciorum omnium metu dominorum benignitas vindicta una liberat; - Phil. XIV. 6. 16: ut idem dies iniquissima mo invidia liberavit; - Agr. II. 26. 68: haec leX 00s homines - invidia liberat. 6. Ad h00 verb0rum genus n0bis liceat referre Verba jungendi, sim. et quae iis contraria sunt. Iungere: Acad. II. 45. 139: homi
nem jungit de0 virtus: Adjungere: Inv. 34. 59: adjungit, quid ex
his c0nficiatur sq. complemio; Att. I. 14. 4: hic dies me valde Crasso adjunxit; - Inu. I. 24 causae) firmamentum adjungit oratio; Fam. V. 7. 2: Si te mea summa erga te studia parum mihi adjunxerint; -. Agr. I. 2. 5: qu0s popul0 Roman0 P. Servilii violopia adjunxit. Conjungere: Cat. IV. 7. 15: quos - h0diernus dies vobiscum atque haec causa conjungit; - Verr. III. 9. 22: istos inter
se perbreVi temp0re non re8, n0n ratio, n0n commendatio aliqua, sed studiorum turpitudo similitudoque c0njunxit; - Brut. 94. 323: con-
Part. Or. 25. 88: quos usus familiaritasque conjunxit; Caecil. 20.
65: quicum me 80r8 consuetudoque maj0rum, quicum deorum homininumque judicium conjunxerat; - Cat. M. 12. 42: libido quae cum
60쪽
mihi amicitiam respublica c0nciliavit, h0spitum voluntas utriuSque c0njunxit. Alia hujusce generis eXempla sunt; - Lael. 9. 32: nam si utilitas amicitias c0nglutinaret, eadem c0mmutata diss0lveret; Quinct.16. 52: quicum te aut voluntas congregasset ant Drtuna c0njunXiS-set; - De Or. 8. 33: quae vis alia potuit dispersos homines unum in locum congregare; - Calp. 16. 37: habebas exercitum tantum quantum tua libido conscripsserat; - Fin. IV. 15. 40: 0mnia quae, leget quaeque rejiciet virtuso; - Ηer. II. 18. 28: complexio est, quae concludit breviter c0lligens partes argumentati0nis: - Calp. 39.
94: judices judicabunt ei, qu0s lem ipsa, n0n qu0s hominum libido
delegerit; - Vat. 15. 35: adeo misera et prostrata respublica, ut n0n nunti08 pacis - deligere posset. Haec eXempla, quae eXtremo loco attulimus, viam muniant ad ea quae sequuntur: Sulla, 21. 62: cum c0mmoda c0lonorum a Drtunis Ρ0mprian0rum reipublicae
dijunxerit; - Att. I. 18. 3: 0rdinum cone0rdiam dijunxit sille an- qius); - Η0r. IV. 35. 47: res dividit plures 80. emoritatio); cfr. Her. IV. 40. 52; - Rep. I. I9. 31: m0rs Tiburii Gracchi sit jam ante t0ta illius patio tribunatus divisit p0pulum unum in duas partes; Rep. I. II. 17: num serm0nem Vestrum aliquem dirimit noster inter
Ann. 1. His verbis addamus devincire, 8ociare, di88ociare, quae his proXimo accedere vid0ntur: Fam. XIII. 29. I: quae carteo per se ipsae 00s - etiam familiaritate devinciunt; - Phil. VII. 2. 6: quamquam n0S consuetudo, Studi0rum etiam honestissim0rum societas similitudoque devinxit; - Phil. XI. I. 2: 00sdom - devinxit improbissimae naturae et turpissimae vitae similitudo; - Ρlang. 40. 95: quo
cum me uno vel maXime cum vetustas tum amicitia cum nisei fratris
collegia tum reipublicae s0gistrat; - Lael. 20. 74: dissimilitudo dis sociat amicitias. Ann. 2. Huc quoque pertinere videtur conciliare, qu id persaepe cum Subst. abstr. conjungitur: Ep. ad Brut. Ι. 7: itaque vel ipsius virtus Vel n0stra neeessitudo debet 00nciliar0 tu illi; eis. Brut. 42. 156: aequalitas, vinginitas; Part. Or. 15. 53: affirmati0; Mur. 10.23:
D 0t. 14. 39: qu0dum mihi amicitiam respublica conciliavit. Alienare: Phil. II. 15. 38: Cn. Pomprii v0luntatem a me alienabat oratio mea; cfr. Inu. I. 17. 25.