장음표시 사용
191쪽
Lam ot iure novo ζ confirmatam, secundum quam reus officio iudicis a solvendus est, si post acceptum iudicium actori sati Ss erit i. e. plena sati secerit, quoquo modo id fiat, ratione non destitui et in omni iudici cum g nore ex aequitate admitti potuisse. . Scbolae autem diversae auctores, ut rant in illae interpretando subtiles, in iis tacitum iudiciis. ita quibus iudicis arbitrium, quomodo actori satis sieri deberet. liberum erat, regulae usum admisisse videntur, veluti in b. s iudiciis, tu actionibus in rem et ad exhibendum; ubi vero arctior iudicis potestas, sive ad Certam summam sive ad pecuuiariam coirilem nationem quicquid dare sacere oporteat, ve1
quanti ea res sit, adstricta esset, reum uota aliter absolvendum esse, ac
si id ipsum, si vo rem, sive pecuniam, quae iudici in Li Esse videretur, pra filii isset, neutiquam vero, si alio modo satisfacere actori vellet, audieudum. statuisse probabile est. Totam enim liauo diversarum scholarum dissensi nom in ca maxime quaostione versatam DSse Puto, num ab solutio: rei prooe- aere delicat, quoquo tandem modo actori satisfactum esset. ut Salii citata ad-wvera runt, an id ipsit in Praestari oporteret, quod in obligatione vel potius formula esset, ut Proculianis visum rati Corte hi non negabant, si reus peconiam cortam creditam lite contestata ad assem solveret, eum iam absolve dum csso; nam ipso iure tollitur obligatio, sive eam ex negotio principali, sive ex ipsa litis contestatione - ut in iudiciis legitimis - repetas. Idem- quo statuere debebant, si certa alia res petita a reo integra tradebatur. Sed si alio modo reus actori satisfacere vellet, hoc admittendum, saltem iulum absolvendum osse negabaut, quia eius tantum solutione, quod debetur, ipso iure tollitur obligatio. Contra Sabiniani alios etiam satisfacietidi modos admiserant, quemadmodum solutionem Esso dixerunt, quamvis aliud pro alio, sed consentiente creditore solutum osset 7, Fortasse tamen Pmculianis
ideo quoque absolutionem rei post litem contestatam creditori satisfacientis in iudiciis strictis non admiserunt, quia tu his tempus litis contestatae imshicitur. In eo haud dubie inter utramque scholam eonveniebat. formulae vires, non prioris ObIigalionis spectandas esse, nisi quatenus haec illi inesset, sicut ex I. dέ. D. de V. o. colligo.
Do exceptionum et replicationum conceptione.
Ad S. I 19. omnes Exceptiones vel ex legibus, veluti ex Cincia, vel ex his, mitis lagis vicem obtinebant, i. e. partim ex Sctis, velut ex Macedoniano, Pavia mi ex constitutionibus Principum, velut exceptio rei litigiosae ex edicto L. Ause
192쪽
gusti, Partim ex placitis Iuris prudentum, velut Oxceptio rei venditae et traditae. rei iudicatae et similes, denique ex iurg honorario, vulut exceptio iurisiurandi, doli mali. Item cognitoriae et procuratoriae substantiam ce P
runt; earumque exempla in ipso edicto erant proposita. Praeter has vulgares Praetor alias quoquo excoptiones accommodare solebat, si quid contra legem aliquam Senatusve consultum factum esse diceretur ), item si rei sacti e natura exigoret, ut ei, cum quo agebatur, succurreretur Contra intentionem actoris Per se iustam sed iniquam. Appellabantur autem exceptiones, quae iuris civilis vel alias recepti auctoritate uota nitobantur, sed solo Pram Orct auctoro singulis causis accommodabantur, neque in cortum nomen iam iurant, in Mettim conceptae ', do quibus fortasse clausula generalis quamdam in edicto erat; denique ad exemplum cxceptionum in iure receptarumeliam utiles Comparabantur, quemadmodum actiones utilos ad exemplum vulgarium ' . Omnis exceptio a reo in iure postulanda. i. e. demonstrandum erat, eum adesi oportere, ut locutus est Cicero de In v. I, 2O; Praetorque eam amazesit , vel addi iussit, ut ost in lege Gall. cisalp. Αὶ. Aou raro causae COPnitione opus erat, i. o. Praetor aestimare debebat, an aliquam ex ptionem
Proditae erant vel in sactum Concipiebantur. Nunc de exceptionum formis videamus. Vetustior ratio haec erat, ut id, quod in exceptione adseverabatur, verbis: extra viaiam si formulae acti Dis adiicerotiari Patet id ex Plu Dibus Ciceronis locis, V. gr. de Invent. I. mo. et I, 53. item libr. 6. m. i. cita Attic. ubi ex edicto Qu. Mucii Asiatico inlis exceptio tis Iortur: Extra qu- si quis ua jactum au. uti do lego fleri
iacuit. Simili tec Labeo in interdicto de flumiuibus ita excipiendum sci ipsit:
opponitur ea ceptio iri fiatιtim propter errorem. ad quem locum . at non inepte. saltem non atlanceiarata tiolavit Tlieophilosi cirrue in is .isi na
ut aque elle optio ad per,onaa lege non exeeptas pertinebat. et logia qisidem exceptio, si tali per sonae ultra modiam leuit imum promissum vera ἔeontra in Helisin. at edicto praelo ia. quod dona tiones persectas in pee,otiis non exceptia sub clui huidam eonditionibus t ehatti e . satia non erat Iae tum . v.'. . revocationi adhue loeua. aut la. etii donatu in erat, interdicto utati in nondum supe
193쪽
Gall. cisalp. I. c. Exceptio verbis: Qua Ea re in n. nunciationem Duumois non remiserit, expressa est. De recentioribus formis audiamus Culaetam in
obs. lib. 5. cap. 34. ubi ita ait: . Exceptionum, replicationum formulis
serviunt hi articuli: SI NON, SI NIHIL Lxempla adiungerem, nisi essent
in sinita et omnibus nota. Sed tironum gratia adiungantur haec: Ex otio rei iudicatae: Si ea res iuesicata non ait intor ma et ta 7 ; doli mali Si in ea re nihil dolo molo N. N. Detum sis , quibus addatur exceptio in Dotum in fragm. Vat. S. Si o. et magna exceptionum in lacium fictges apud Brisson. do 1 orm. V, 75. Pergit Cuiacius: is Interdum Si sine negatio Est: ut in I. a. S. I. D. ad n Iul. de adulti et in l. a. s. i. D. de doI. m.
exo.' Sed illo loco do praescriptione in iudicio publico agitur, hoc verothcra quidem Florentina habet: Si in ea re dolo malo factum est, sed sor.
lasso nihil inserendum. De si tamen negatio etiam in l. a8. D. do noxal. action. exoemior at cominus eluo rit. Et poturit desectus negationis tu his omnibus defendi, si ea in cutu formula absolvondi coniuncimus. v. c, ita: Sed si cominua eius sit, absolor. Addit Cuiacius: . Intercium ita concipurantur: - si non ut in I. 9. S. ult. D. do excehu rei iud. et apud The Philuin saepe in tit. I. de excost. S. i. a. 40 taria' εἰ μή, vel : Ac si non ut in l. a. D. eod. et t. 15. D. de O. Et R. s); interdum lini Aul ai. addita negatione, veluti Aias nisi in l. i. S. is. D. do flumiuib. In his tamen omnibus similiter formulam absolvendi adiungendam esse arbitoor. Deniquo
Cui acius ita. is Interdum, sicut actionibus. Quod servit, ut quibusdam loci sprolatis ostendimus in liti 5. senu Pauli tit. a. . ita exceptionibus. quo Pacinet an irinale Proeonuntur. L 35. 1. 16. 18. D. excepta l. I a. s. S. D. doexc. rei iud. l. am S. I. D. de petit. liae rod. l. 5. S. a. D. de doli exe. Sed pace tua. Cui aci, haec et similia loca apud Brisson. l. c. partim ad praeiudicia et praescriptio ues, de quibus mox videbimus, pertinebant. Pamlim Ichi in illis locis non totam formulam verbo tua ins exhibuerutat. sod ait gavom ut tacitum. Sic et actior Quod metua cauoa allega ur, sed formula
non per Ouoa concipi solebat - . De replicationibus diximus ad S. Iar.
194쪽
Duplex praescriptionum in sormulis adhibitarum genus auctor nobis
indigitavit,. alterum earum, quae Pro aCtoro receptae eranti altEPUm Eamm,
quae olim a reo opponebantur. sed Gaii lemporibus pristino more frequentari desieraul. Primum do illis xideamus. Praescrip iones, quibus actor interdum uti poterat ac debebat, re vora Erant verba conrepta sormuIae Praemissa, vel demonstrationi inserta, quibus id, de quo agebatur. accuratius definiri et quasi circumscribi. v l ius in te liouia Propius demonAtrari solebati Ilaquo in plures iterum species abierunt, de quibus a Nostro divorsis locis tractatum es LPrima species erat, si formulae praemittebatur haeo conceptio: EA RESA0NTUR, adiecto. quatenus rem agi vellet actor. Meminit huius formae iam Cicero in libri II. de siti ib. e. i. ubi omnes libri scripti habent: . Omnia
inem in quaerando, quas Oia quadam et rationa habetur oratio, Praescribere
primum Obes, in quibusdam in formulia: ΕΛ RES AGATUR. υι. inter quos
aiεsoritur, conoeniat, quid au id, de quo Moerisur quam formam cum ignoraxon ι.Ι ion. Lambinus eι P. Faber in Semotr. lib. i. c. I . Pg. 123. . l .ugd. ι, 9Q.ὶ commul uri i usseruci L cum vulgariore: Oura ae re raeitur. Causae autem, ex quibus ad illa- Praescriptionem confugicndum Pro . si Nostrum audimus, uae erant: εi de Ceria Pecunia sinitis qui hiasdam moti fiabus avx.nnuis Praestanda neeretur et sutura obligatio Excipienda osset, ubi intentio ui simpliciter praemittebatur Praescriytio: Ea res tigiatur, cultis reicios fuit; deinde si pars quaedam obligationis incertae ex contracti , CX quo diversae praestationes non uno eodemque tompore adimplendae venieshant veluti ex empto , in iudicium doducebatur, ubi demoustrationi praeponenda erat circumscristio quaedam, V. c. haec: ea res axatur ae fundo mancipando; porro si do obligatiove praesenti ex eo contractu, unde quidem ori tum Poti Iu tost, cui tamen incerta et sutura praeterea insuntia ageretur, veluti ex stipulatioue incerta. ubi praescriptio, Cuiua rei alea fuit, omissis interdum verbis: scirea Guratur ira inrdum adiectis, domonstrationi in orchatur. Cur autem in his sp ciebus variatum merit in conceptione formulae. Si qui quaesiverint, ita isti videant. ne operam et oloum pri diderint. Caeterum praesc. 1 Cuius sei Mea fuit ipsa illa est, quam advocatus quidam, ius civile et formularum concepti nes non egregie Cati s , tanquam excePtionem, Ei uultu Petebatur quom d secidebat dari oportere conisnuit, ignorans vi dolicet. Proescriptionem tu ondinctoris frutia comparatam esse, qua omissa -- tu posterum liberaretur.
195쪽
Tolam rem narravἰt Cicero de Oratore i , I J et Quin illianus perstrinxit Generaliter autem in strictis tantum iudiciis praescriptionibus opus suismvidetur, quin in honao fidei iudiciis et arbitriis tota res suturaeque ad Ooobligationes in i inlicἰum deduci et ossicio iudicis, cautionibus sorte inter
Postiis , expediri solebant. Aon obstat exemplum mPto actionis, ' qua Gaius utitur. Iam in emtionibus stipulationes adhiberi simi uentissimum erat. Nunc de praescriptionibus, quae olim pro reo opponebantur, videamus. Ex liis unicum tantummodo exemplum: si iudicio citiquo Myreduali pena- iuuicium fori poterat . auctor temporum bera igna i muria) religuit, addens, suis iani temporibus hanc Praescriptionem tu speciem exceptionis deductam
suisse. Quare tam a di ostro υ quam ab aliis Ictis ) in Digestorum libris
votus illa praescriptio ad Oxdoptioncs constanter relata invenitur. Sed et similes quasdam praeterea praescriptionum species suisse, auctor innuit. Iicuiqua eo referre cxceptioncm ab Africano in l. is. D. He ex pti exhibitam Ouoia praeiudicium serraeuio non sat, in iudicio de servitute aliqua Opponendam, si dominii controversia orat, item in l. 18. ih. quoa praeiud eiuni funito Paraios eius non sat . Denique in iudieiis privatis, si criminis alicuius gravio Dis. maxime capitalis quaestio incidebat 'ox eptio dari 'solobat; nam v. gr. si Pariculum erat, ne iudicio iniuriarum quaestioni Iegis Comneliae Praettuli caretur, Cicerone teste haec exceptio postulari Poterat straria quam si in reum capitis praeiudieium sat 4 , quae olim sino dubio
Causas harum Omnium praescriptionum pro reo receptarum ita explico. Vetus orat ot communi ConSunsu Comproba ram, iudiciis gravioribus vel maioribus per minora praeiudicari non posse n. i. e. nihil fieri minore iudicio dehoro, quod gravio vis causae disceptationem, liberamque maioris iudicis segnitionem impediat. Id vero si ebnt, cum iudici minori x minoris rei doeauem quaeStioue saltem ex parte iudicandum esset, quae Postea ad maiorem
tari p te L Praeseria era in a. i. vectum est at Ia. et formulariorum, non tori. possia etiam vietion aaeeipera p/o exerena ionthus in aevoiia rhetoetim. et Praeter ore, pro Waaespera. sed propter io eum praecedentem illud verius uidetur.
reoperais. Loci sunt hi: Ge. libri i3 ad timii. ep. 2 ad Trebatium Iehu in t ,.sed tamen non p.ricam epeta . et ut vos In estris schmis i. . Ate ero in opi icilia r ri endetii re cilio modo i xiiudii Cieero ii, libit, . quibus formulae aeriotitiis e litiabori ,ri etiant, isti; liadom ea alia plurea sorinosae applieabantur. ita. ut de eade in re da versia inodia agi po,,et. clarios idem in lib. 5. de finitiva a. Mi ianuae com Zrno didiei1 et a Nostris. tie in aerionibus mapaerihi solet. a. eadem re dixitatio Ia vult. Zenonem de ii,dem retiuatim ala paulisper ratione gisset alas . Ah re vera
196쪽
sivo maioris rei iudicem desorri possot τ). Magna onim fuit rerum iudicn
tarum et Praeiudiciorum, i. o. eorum PIae iam in eadem re statuta erant apud Romanos auctoritas, ut omni luis notu in est '. Hinc PDnt TCCeptum,
iudiciis. maxime Centumviralibus, do ita credita illius per alia iudicia privata praeiudicium fieri non posse s) idemque placuit, euia1 in causa privata criminis publice vindicandi musa vorteretur, quamobrPm is, cum o agebatur, ad ius publicum quasi Confugere potorat seque tueri allegationi , quo i nondum iudicari debet et de re minore, donec graviore iudicio iudicatum fovet; deniquo in qualibet alia re, quae vel tota vel ox parto communis orat qua stioni de re maiore, ut nit deratius in J. ai. D. de ex pti eoque Asinarii locos supra citatos referre Poloris. Hanc igitur in rem tu, ni aes sunt Prn Scription , quae PDrinde ac Praescriptio nos pro actore receptae, sol uirilao Praemittebantur ), quia principalem iudicis cognitionem desiderabant; se istabilito magis magisque exceptionum praetoriam in usu, cum Praewri Ptio nes non longo vel plane non distare ali exceptionibus dilatoriis animadvo teretur, ipsae quoquo in speciem dilatoriarum abires et sormulis subiici Cooperunt, idque iam . Ciceronis lumpore lacium fuisse, ex I. cit. libri de Invecit. manifestum sit. At vcro praeteriri nequit, in media Iurisprudentia ni bilo minus deprehendi praescriptiones a reo oppositas, in quas. quales fuerint, operae pretium erit, inquirere. Promamus auto omnia locutionum mempla. SiC apud L 'beonem in libr. 4. Posterior. legebatur: nec tibi oba ahil rei iuuictitrae Prae- acriPtio 3ὶς Pra acriptione rei iudientiae atimmooeri dici iur quis a Macro in I. 63. D. do R. I. et a Papiniano iv I. 29. pr. D. de exc. rei iii d.; iudiciatus rei praescriptio non Obstat, in rescripto quouam ost Impp. Severi et Antoni uil. i. C. de R. I. et in similibus locis dicitur etiam transactionis praescriptio ab Ulpiano in l. y pr. D. de transacti habes et praca rotionem in factum amam in Pauli libris Labeonis epitomatis pria scriptionem doli apud eundem in I. 9t. D. do solution.; denique plures Praescriptio nos exsacto pelitas apud Modestinum Papinianum si ct in rescripto imp. Alc. audri γ . Longo frequentius autem uae defensiones praescription OCautu
197쪽
quibus reus iurisdictionem iudicis excludem potest . sive quia is iudex ea legibus vel constitutio tithus iurisdictione sua uti prollibitus est, sive Propter lapsum temporum agendi. Sic fori pra criptionem habere quis dicitur ab Ulpiano in l. r. pr. D. qui satisd. Cog. totusque Ulpianus in I. 5o. Et Ss.
D. de iudi c. in Pria cr*tions est, quae locum habeat, cum quis fideico. missum apud iudicem incorapetentein pelierit. Similiter Praescriptione sui moveri dicitur, qui solennia tempora appellationibus praestituta n Iuxorit D, vel qui in excusatione alleganda constitutum lemPus nota observaverit s . His acceducis aliae praescriptiones temporales. Sic in causa status aliquem Praescriptione Is Oris submovendum esse ait Papinianus in I. 5. D. si i . sDnuus esse dic. et an Praescriρtions Ion e POδ3e ionis uti liceat. quaerituria apud Paulum in i G. S. I. D. de Coutr. Em t. Modestiuum in. l. 5. de div. emp. praesci . item Marcianum in l. s. ib. et Papinianum l. O. D. do usuc. et usurpation. Denique in iudiciis publicis etiam praescriptiones freque tabamur; v. gr. reus accusatori Praescribere Poterat, se iam ah alio accusa- tum csso in crimine adulterii Obiiciendo V annorum praescriptio et, multae aliae erant observandae .. Sed liaec sutriciant ex media iurisprudentia testimonia, quorum maximai . - Pars saeculi II. et III. P. G n. est; nec fortasse Labeonis locus, quom Pri- inuin excitavimus, incorruetus ad nos pervenit. Quodsi nuue de notione vocis Pria criptio , praescribere in illis IOCis quaeramus, cum non ex iure sormularum ci vetere illa Praescriptione, sed Potiris ex rhetorum scholis, quibuscum Iuri rudeli Liae ni diae nonnulla necessitudo erat, repetendum - esin consoci. Rhetoribus enim et grammaticis praescriptio quaelibui defensio rei vocabatur, facitim noque negantis, neque aliter sactum osso, sed alias ob causas actoris intentionem non tenere Contendentis, et Proprio quasi iuri iusi ioniis γ'. Itaque eL Oas defensiones uomino comploxi sunt,' quae Irari consultis exomtisnca diCobantur, Praeser im Pei Emtorias ), et omno omnino, quod Graecis παραὶ ρυφὴ crat., quae et ipsa exclusionum actionis significabiit D. Iam vcro ex locis supra allegatis et aliculo inspectis, apparobit, Ictos magisi i i
198쪽
rhetorem more IN Iocutos esse, quam exceptiones potIiis Mahtorias et persormulam obiiciendas in animo habuisse. Et primo quidem loco praescriptiones, quas ita iudiciis publicis in usu fuisse vidimus. rhetoricum loquendi
usum demonstrant. Ibi enim per sormulas non litigabatur, neque exceptiones praetoriae erant. Nihil autem frequentius in libris rhetoricis, quam pra
scriptioncs, accusatoribus oppositae. Ρraeterea notandum, Ictos cum maxim vertio pria escriptionis usos esse in iudiciorum extraordinariorum commemor tione, ubi similiter formularum conceptiones non erant, quia res apud magistra-lus ipsos sine iudice speciali pro tribunali expediebatur. veluti in causis fideicommissariis, de quibus Lilpiamis in I. 5o. et 52. D. de iudic. egit.
item in causis appellationum et excusationum; quarum omnium rerum CDP nitiones extraordinariae erant: Αt certe in causis ordinarii quoque iuris praescriptionum mentionem iactam esse vidimus. Quodsi tamen eos locos diligentius inspexerimus, in quibus simpliciter quaeritur, utrum actori ex aliqua causa praescribi possit nec ne, nullo praescriptionis nomine adiecto. veluti l. 54. s. 5. et S. So. D. de legat. II. I. ia. D. de inon testam. l. s. C. de lib. e. t nihil aliud ibi dictum esse intellis tur, nisi dosensiones adesse vel non adesse, quibus is, cum quo agitur, ius suum tueri possit. Maiore dissicultate laborant Ioel, ubi certum praescriptionis nom n vel Cama exceptionis v. o. rei iudicatae expressa est. De his ita statuo. Apud Labeonem in I. 4 a. D. de lib. c. agitur de retractatione sententiae Pro libertate dictae, cui praescriptio rei iudicatae obstarct non possit. Atqui in his causis Decemviri vel Ceutumviri, vel Recuperatores Labeonis tempore iudicabant, apud quos formularum conceptioni locus nota erat, etsi omnes allegationes aclmitterent, quae intentionem actoris perimere possent. Simili modo rem expedias in loco Papiniani l. 29. D. do excepi. vci iud. et ubicunque Praescriptionis rei iudicatae mentio deprehenditur, potoris de iudiciis legitimis cogitare, ubi exceptionis codiceptione opus non erat, quia novum iudicium de cadem re ipso iure ponsistere non poterat. Quae interpretatio si minus Iraeuerit. videamus, ne non locutiones istae: praescriptio rei iudicatae locum abet; aeesr ea sMmoperi potest; vel: locum non habet: nihil aliud significent, quam Causam adesse s. non adesse, propter quam de re iudicata excipiatur. Idem de transactionis praescriptione in l. 9. D. de transacta dici Potest. ibi Vero etiam de b. s. indicio tractatur, cui exceptio doli et paecti tacite inesse credebatur. Quamvis igitur putaverim. in libris mediae iurisprudentiao plane singulare defensionum genus Praescriptionum nomine non fuisse comprehensum, et saepissime veras exceptiones significari, sicut in I. si . D. do solui. Wαeεcriptio dosi et in L a S. D. de exc. praeaerimis in factum a Paulo pro exceptione dicitur: tamen, ut rem ab omni parte absolvamus. hoc notandum esse arbitror. Non erat incerti iuris, Praetorem, si reus statim Causam
199쪽
elideretur, huic actionem denogare posse. Ipso Cicero huius rei testis est;
nam praetoriis Exceptionibus multas actiones excludi, illasque plerumque in iure versari dixit libr. α de Inv. c. ao. et ad IIErenn. 2, II. LX nostro Iuris corpore haec ego exempla Collegi: I. s. pr. D. de iureiuri l. s. s. 5. ib. I. q. S. 6. de Scio Maced . Quodsi i3itur reus in iure eiusmodi ex in ionem, intentioni actoris oppositam, proserebat, optime dici poterat actioni Praeβcribere, rhetorum more, eaquo Probata actor, cui actio denegabatur, Praescriptione submoveri vel excludi. Si vero reus probationes manifestas vel in Promtu non habebat, exceptio danda et formulae subiicienda erat; tum demum exceptio recte diςi poterat. Sio igitur non mirum, eandem defensionis causam interdum praescriptionem, interdum exceptionem V ari.
Quod pra sertim in praescriptiones temporis cadit. Quia enim ita his lacilis
est Plerumque Probatio, quantum lemyoris v. gr. Post natam actionUm mque ad petiyionem emuxerit, raro in iudicium ea res demittenda erat, sed actor statuu in iure Praescriptione allegata submovebatur. Contra excepsione Opus erat. si sortis res altioris indaginis ora L Hinc exceptio Duae s. atra rnae POMe ionis, quae interdum, etsi rarius, ab Ulpiano et Paulo Ιc si commemoratur. Ita universum autem a Ictis recentioribus, εicut a rhetoribus, eae solae defensiones Praescriptiones vocabantur, quibus actio vel ad tempus, vel in Perpetuum, statim in exordio litis .penitus, nec pro parte lautum removeri posset, nulla amplius de intentions actoris iudicandi nocessitate relicta, quas Galli Ans da non receooir, vo iustiores pragmatici Inea de non Procedendo, et nostri exceptionea lilia ingressum imρedientea appellare consu verim t. Testis in eam rem esse potest Tertiadivini, hominis in iure versati simi libellus de praescriptionibus h ro ιι eorum; potissima huiusmodi desensionum genera et utilitatem Moesolinus exposuisse videtur in libro singulari φη
Ex quo autem tempore extraordinaria iudiciorum forma praevaluerat, in qua editio quidem actionis sollemnis servabatur, nulla autem formularum et exceptionum Conceptio nec saria erat, praescri Ptionum et exceptionum natura ita luter se exaequata est, ut vix aliquod discrimon exinde statui queat 's . Sic in rescripto quodam Impp. Diocletiani et Maxim. i l. a. C. senti rescindi promiscue exceptio et ρ ρεcriptio dicitur, et in alio eorundem rescripto, quoa in Consul t. vet. Icti c. VI. p. i.I89. Iprud. Antei. exhibetur: Omissis totissmovi moris . si intentionem auam incipiat adsereari i Dre, Pria eriptionibua temporia pol aueritia el lego rei tu cam
200쪽
sam tuam magis fonde, habena securitarem victoriae, si, quod intendit adoersariua tu , probationibus implere non possit praescriptionea non sunt diversae ab excutionibu3, quas secundum I. 8: et 0. Q de excepti initio litis contestari, probari vero, Postquam actor proba hioties suas impleverat, oportebati Neque in I. I. C. de precib. Imp. oss. Imp. est Constantini pra criριis moratoris et peremtoria aliud quidquam Est, quam exceptio, et in Constitutione Imp. Iustini l. 7. S. I. C. de praescriSo. vel 4o. annor. quae initio so annorum σxcutio vocatur, Paulo Post Pra aeriptio dicitur. Omnia denique coniunxit Trihunianus in rubr. tit. Dig. da excePtionibus, praescriptionιbua et Prasiudieiis.
Da fructus licitatione. Ad S. 166. Videtur fructus licitatio in interdicto mi Poraidetis a praetore in tr dueta esse exemplo legis XII tabularum, ex qua is, qui saluam vindiciam tulerat, duplos fructus praestare, sive damnum fructus duplione decidere compeΙlebatur . Nam qui in interdicto uti possidetis victus erat, si interim
in possessione Constitutus suerat, Praeter fructus Perceptos etiam fructus licitationis summam adversario reddere debebat, S. I G fructus igitur revera duplos; et fortasse huc etiam reseexerunt Impp. Gratianus Valent. et Theod. in C. un. C. theod. de usuris T. i. ita qua itima prisci formulta intro
Cotorum licitandi mos et in aliis iudiciis duplicibus non infrequens apud
, Romanos erat Neque vero negari potest, miras ambages huius iciterdicti suisse. Quare plerumque inter litigatores convenisse videtur 4 , ut alter alterum quasi vide fundo vel ex aedibus deduceret, et intorim Possessoris commodo, Iitis o dinandae gratia frueretur, stipulatione sorte de Ductibus postea restitue dis iciterposita. Dixit de ea re Savinius η, Cra merus et Hettirichius si), unde quae ita Institutionibus rei iud. rom. et Sem. p. 599. Qq. exposui ex Parte delibata fiunt.