장음표시 사용
171쪽
eum praecedonti adfinem aggredimur. Sponsiones saetas esse. ut res iudicarentur. saepissime legitur apud Tullium ullosque scriptores, et apud Nostrum quoquo earum mentio sit. Quales igitur fuerint, videamus. SPOnδιο appellabatur non solum quae Per sponsus interrogationem si bat atque eatenus Civium romanorum propria erat t), sed omnis stipulatio promissioque R . At vero si de actionibus quaeritur, certo illa significatio ampIeetenda est; neque enim ullo exemplo Peregrinos, non Cives Pomanos, ea litigandi ration -- esse probatur. Res ita se habe tr Mota' 1 licui de aliqua re, sive de secto sive de iure controversia, permissum estut litiga
toribus, invicem sponsionem sacere, NI ITA EM , uti quisque senicei
amrmabat, i. e. alteruter alterum sponsu p vocavit s. lacessivit, quod tamici iure, quam extra ius fieri poterat: Ni ila esset, uti ille conteuderet, da P ne spondeat adversarius tot vel lot nummos ' Hic autem, si conditioni a cedebat, similitur, uec tamen semper, restipulabatur. Quinetiam in ipso edicto multas causas expressas fuisse constat, ex quibus praetor eiusmodi sponsionum lacteudarum necessitatem Iitigatoribris imposuit aut commoditatem exhibuit, casque deinceps enumerabimus; sed eraeterea in aliis quoque causis litigatores ad sponsiones cotistigeDe potuisse. si inter ipsos conveniebat, multis exemplis Probatur , Vis ac potestas eius rei haec eras: ut deinde ad sponsionem iudicium instrueretur, h. e. formula dabatur tu ei recuri Tn tori husve sponsioni adposita. V. gr. sponsio erat: NI ADVER l s ' EDIO
TUM PRAETORIS VIS FACTA ESSET; stipulatus erat.Titius a Seio Μ num
similemque formulam ex adverso Seius Titio edobat, ita ut duplex esset
172쪽
mula h) 'rid inGen non in omnibus causis obtinebat, et ab iis alienum
eunt, ubi 'restipulatio in usu im4s ti m admittebatur. Postra iudex vol rc Peratores quaerebant: quod in'gPOtisione orat, an verum Emet, eoque Pe Vecto, eum qui sponsi Ono victris erat, in summam sponsionis vel roestipulationis condemnabantq). Ita igitiir fieri poterat, ut, qua de re aliud plane
indicium constituendum fuisset vel omnino dari non potuisset, de ea re ii dicium strieti iuris i. e. ex stipulatu essiceretur. Atque in boc maximo utilitas sponsἱon m versatiatur. Causam vero . cur hoc litigandi genus romanis placuerit, hane sui se statuo: l Adsueverant cives sacra monti notioni. quae generalis olim erat, atque ita peragohatur, ut litigatores vicissim ad poenam FU ProvoCarent, si alior iter victus ossci. Posteaquam vero lex Silia condictionem de pecunia certa credita' introduxerat, quod erat commodius liti Indi venus, excogitata esse videtur a Inris prridentibus nova ratio, ex quae aliis etiam'rolitis. Ἀ qesbus proprie de pecunia Certa Credita non Og batur, per Condictionem lege Silia a Fi Ρossot, quippe tota controversia in
sponsio in antea tiaraati,a. Cuius rei hoc erat commodum, ut faciliore litigandi genere ros iitro elvili iudicaretur. ut lito pars victriri ex condemnalione adversarii lucrum, quod in sacramonii actione in publicum cedebat, ipsa perciperet; isque mos, ut romani in veterum placitis acquiescens sol Nant, legis actionibus abrogatis. rotetitus est. Corte magnam similitudinem intercedere inter sacramenta et sponsionos γ, nem a dissilebitur. Sed fortasse et Iegilnis confirmatus est sponsionum usus, sacramenti loco introductarum, maxime si in rem agebatur, de qua re in sequenti observatione videbimus. Praeterea Dciendum est, praetorem quasdam sponsiones introduxisse, non praeiudiciatos, ut res iudicaretur, do quibus hactenus diximus, sed ut calumniam litigantium coerceret, velut de pecunia certa credita et pecuniaeonstitnta 3ὶ. Ex liis enim causis sponsio et restipulatio accodebat extrins cus iudicio principalia agebatur formula sua vi ac Potestate valento, non formula ad sponsionem comparata, neque utio codemque iudicio de utraque re statim videtur isse Peractum.
quibus pei spectis restat, ut videamus, qualis fuerit actionum divisio ex
ousionibus. Erant enim, Gaio teste, qui quatuor gonem actionum esse dicerent, Ex simi si nutu generibus. Et fortasse sic statuerunt: Primum penua actionum illud'esso, Cum in rem Per simnsionem Pro Praedo litis vindiciarum ageretur, Dessante restipulatione. Alterum, cum des Pecunia certac ita vel constituta, interposita sponsione et rest putatio no Calumniae Causa. in Personam ageretur. Tertium, cum cx. odicto Praetoris Vel ex Partium conventione vel causa cognita iussu Praetoris tota actionis Causa in sponsiouem,
173쪽
adhibita restipulatione, uaniluniterelux, quod π. c. ita. interdictis sim Pitcbbus prohibitoriis semper necessarium erati Quanum βenique, curn in rem vel tu personam ageretur, nulla Omnino sponsione interposita. Feque enim Gaius uixit: fuisse quatuor genera sponsionum, Sed ex sponsionum Feueribus quatuor actionum genera efficta esse a quibusdam; neque in omnI ca a Per sponsionem actu in esse videtur. Quid ciam 3 in iudiciis divisoriis, aut tu arbitriis praetoriis. quia Putabit. sponsiones interces isse s ax igitur, ut Plena esset actionum divisio, quartum geulis ex Uis cavi s Constituetadum. Sed totam hanc divisionem ipsi actionum naturae minime consentaneam ras et extrinsecus petitam, nemo non videt, ideoque auctor noster merito eam reprehendit, quoniam hac ratione quaedam actionum species inter genera reserebantur. Nam v. c. species lautum est in rem actionis illa per spo sionem pro praedo litis vincliciarum, sed ex ista divisione sit genus. Negari tamen nequit, nain ud aingularem agendi modum, quo lcives Pinnata ut
Admonet occasio, ut de sponsione, qua ita causa Quintii, a M. Tullio defensa. Certatum est, aliquantum disseramus. Burrienus praetor Quintra bona a Naevio possideri et proscribi iusserat, quoniam. ille ita causa pecvni ria vadimonium non obiisset. Sic enim iurisdictuinis ordo serebat. Redit Quintius. Bona ipsius, uii praetori Dolabenae visum est, pro Posse sis habentur. Et recto. Etsi enim Quintii amici Naevium Pa ,hibuerant. .iguo minus in bona ingrederetur, et proscriptio procederet. Lamen boua pro Po sessis habenda erant. Nam, ut ait Gaius noster in I, II. D de rabua auctor. tua. POSaul. is quamvis Possessa non sint bona, quia sorte nihil meiat quod
Idem igitur iam praetori Dolabellae videbatur; censuit tueadum Naevium ita
possessione. Duarum rerum o Ptio relinquebatur Quintio. Aut . enim des veipsa, i. e. de causa, quae ab initiu coram praetore vertebatur, iudicium postulare et accipere poterat, tum vero satisdatio iudicatum solvi, utpote ab eo, cuius bona possessa rasent, ex edicin tute onenda erat, quo facto Naevius a possessione bonorum discedere coactus suisset n: aut demonstra dum erat a quintio, Naevium bona omnivo non possedisse, sive quia causa non fuisset, cur bona Possiderentur, sive quia n hil astum esset, ut bona possessa a Faevio dicereatur, nullius igitur momenti aμt viribus destitutum
174쪽
in decret- notoris. Quod ultimum si voluit Quintius, actoris et petiatoris portibus ipsi langendum et priore loco dicendum orat. Creditore Onim bona possidere iusso oficitur, ut debitor suorum ipsius bonorum petii oeconstituatur, quod apparet ox l. 8. C. quomodo et quanilo iude aeni. pro-Drat. Quo modo aulom de ea re iudicari Poberat Τ Ρraetor sponsionem farare iussit Quintium cum Naevior . Ni bona sua ex edicto P. Burrieni dies XXX possessa essent U, Sponsio haec, ut opinor, in edicto ipso non erat proposita. sed ad rei constitutionem accommodabatur a Praetore causa cognita; pertinet igitur ad tertium genus, quod suprae posuimus. Ad eius sponsionis conditionem.accessit demum Quintius. Sponsio facta esti Ex onsu egit Quintius, inque ea summa iudicii constitit. Nugatur et hali Cauatur Cicero in reprehendondo Praetore, qui causam ita constitui voIueriti Beelissime onim hic egit. Si Quintius iudicatum solvi sptisdam recusabat Potuisseti quidum bona sua minis per sponsionem pro Praedo Iitis vindiciarum; sed obstabat ipsi exceptio in tactum: Si non bona eius ex edicto Pro toris Posaeasa ἄ-t, et ad hanc quaestionem summa rei rediisse L Iam vero cum de veritato. Luttis o Pliunis, si sormam iurisdictionis spectos. a. e. d decreto Praetoris satis constaret, Praetor actionum in i rem iure denegabat. deque ea re, quae unice controversa erat, Per sponsionem Summa aequitate constituit iudicium. Si cui haec minus placebunt, ei doscondendum erit ad intordictorum ius, inter quae fortasso restitutorium ex hac sormula comparari Polea at: si bona ex edicto possessa non esse dicantur, ut altor decedere cogeretur possessione ), idque non mitius per sponsionem explicari potui fiet, quam caetera restitutorial Sed interdicti nulla mentio apud Ciceronem.
De in rem actionum conemtione M.
Duplicem ait TuIlius viam monstrari solitam fuisse odicto urbano de hereditato aliqua certa luris, ut aut lege h. e. sacramento agerent in hereditatem, aut, Pro praedo litis vindiciarum satis accepto, sponsionem lacerent ; idem-
ar Ge. ln Verrem. I. 43. .. t hahouset lata alie tum, quod ante latum et postea nisuea habuerunt. potiea,to Minuetae remit data emet Si q.;a l. tamento heredem eaae actitraretur, quod tum non extaret, lege ageret in haereditatem: a. . petope,ade litia vindieiarum eum satia Beeepiaae t. spon aionem taeereti ita da haereditate eertaret fite
175쪽
que haud dubie singulas res iure Quiritium vituli iuris Peninissum erat . 1 aulo aliter et plenius Noster rem exposuit. Ait enim duplicem in rem actionem esse; namque aut per formulam petitoriam agi, cuius Cicero illo loco mentionem non secit, aut Per sponsionem, in qua stipulatio pro prae litis vindieiarum locum habeati Huius tamen manifesto duas iterum sp cies statuit; sponsionem enim indicat aut ita fieri potuisse, ut deindu per formulam apud unum scilicet iudicem) more consueto ingeretur, aut ita, ut res ad centumviros deservetur, praevia legis actione V. Iacet igitur tria
Proprie in rem agendi genera statuere, neque hoe a Ciceronis aetate alimnum fuisse, postea apparebit. Nunc do singulis videamus. Ratio asendi per sponsionem vulgarem ut hoc interim nomine utamur haec erat Gaio teste: Actor adversarium tali sponsione Provocabat: Si unatia, quo da agittir ex L QM. meua eu, a tertio. XXV nummoa darespondea p sponsuquo facto, nulla tamem restipulatione interveniente, forminiam hanc edebat, vel spousioni subiecit. Si Paret, N. Negialum ex ea atmulationε, qua de visur, Auti rio XAU sestertios nummos dare oportere, iudex M. ----mos A. Agerium N. NegiqO condemna, ff. n. P. a. iIudex deinde inquirebat, an id, quod in sponsionem deductum erat, verum esset nec he, et, si ipsi videbatur, ex moro iudiciorum romanvrum ita pr nunciabat: Vi tur fianaus esse Numerii Negiuii ex L Qu. ideo quo Aialiam Agerium XXV M. illi condemno. Sed quaenam huius sententiae vis erat
Docemur a Gaio, summam sponsionis ipsam exactam non esso, sed praesudicialem tantum suisse, ut res iudicaretur. Quiduam igitur actori victoria proderat Τ Iudicatum quidem erat, rem suam esse ex I. Qu. Sed quonam tandem remedio rem Consequebatur, quam alter Possidebat 3 Iudicati actio nulla erat, ad possessiouem conSequendam, sed ad summas certas, si moto video, tantum Pertinebat, neque praetoris imperium olim tam lato patebat. ut victorem vi potestatis suae, remediis praetoriis in possessionem inducoro Posset sed possessionem nactos tueri lacitum poterat interdictis et actionum denegatione. Gaius rem obscurius tractavit, sed Tullii locus eam explanat. Ait enim hic: Iicere hereditatem petituro, . Pro praeae litis vindiciarum eum arula acceptaset, monsionem facere; satisdandum igitur erat a possesso pro re et fructibus, i. e. rem cum fructibus sive litis aestimationem petitori.
si vicisset, restitutum iri, idemque Asconius, vel alius quidam ad illum Ciceronis locum significat his verbis: . sis νindicitarum aest, quum litigatur mea re apud Praetorem, euiua incertum era, quis debeat esse Pos/essor in M
176쪽
id , qui eam tense, antiadat pro praede litis Mindiciarum adorestario suo, quo illi acitisaeiat, nihil se diseritia in se sessiona Iraeturum, qua itimi esses. Rursua vonsiona imo οὶ pro casiar αθ odore ario certias Pymnicie retit aeotimationis, quam amittate NI SUA SIT HEREDITAS, G qua comen. die. Praecies ergo incuntur satisdatores locupletea pro re, de qua apud iu-aleem lis est, ne intorea , qui tenet, di fidena causas aiatia se ae ionem δε- ιeriorem facitiι, tecta visam e , excidat arborea, et culici deaerat . . In trinducta erant haec omnia ad imaginem veteris sacramenti actionis. ut tu aliis actionibus in pius a nobis animadversum ost. Apparet igitur simul, non uri idem ipsam sponsionem, Per quam agebatur, pro praede litis vindiciarum VoCalam esse, ut videri possit ex Nostri 94., sed eam potius stipulationem,quao sponsioni accedebat. Neque Vero multum diversa erat legis actio. cum ad centumviros ir tur, ex iudiciorum centum iralium constitutione, qualis ex lege Aebutia erat vel alia qriadam, cuius nomen in S. 95. late L Nam et hiu sponsio factavit Certae Summae, loco veteris sacramenti, quod in publicum codehat; ista ero summa non per formulam polebatur, scd legis actione, i. e. eo ritu qui in iudiciis centumviralibus ex noli qua sacramenti action fier a tus erati Sed et hic sine dubio acce sit stipulatio p. p. l. v. quemadmodum Vetere iuro Praedes pro lite ei vindiciis dandi erant. Nam quae Gaius do illa stipulatione e posuit, communia sunt sponsioni praelucliciali et centumvirali. Altera', aut si maIueris, tertia nFondi ratio erat per formulam petit Ham, i. e. Per actionem arbitrariam in rem, quae ita concipiebatur: L. Octa Mentis index ealo. Si garet fundum Capencitem , quo de agitur, ex Dre Quiritium A. Seroilii esso, neque is fundua Seroiias reali- tuetur , quanti ea res erit, tantam pecuniam Quintum Catulum A.
Formulae huius in tetatio extat apud Ciceronem in Verrem I L ia. , detractis scilicet et mutatis iis, quo e Vesrritia licentia adiecerat: condemnatio a Pud Nostrum S. 5 i. Λecessit stipulatio iussicaliam ἀοινi ex parte Possessoris. FO inulae autem haec vis erat, ut iudex, si aetor dominus rei in I. Qu. ipsi ideretur. Primum iubem posset possessorem, rem ipsam a tori reStituere,
idque ni fiebat. litem adhibito iureiurando aestimaret τὶ, quod in omnibus rictionabus arbitrariis, de quibus in Obs. cap. XVI. ultimo loco dictam est,
similiter obtin ut , Nunc sto coocursu illarum actionum dispiciamus. Aetio ex sponsu mO- ibus, ut in Obs. Praec. significavi, introducta et edicto praetoris recepta
177쪽
esse videtur, nisi sorte ex Iogo Aebutia vel alia quadam originem duxi LActio arbitraria, quamvis in ius concepta erat β . lamen, sicut similes a Aiatrariae, ex edicto Practio Dis maxime vovit, et Ciceronis tempore iam usu Pabatur , ut ex loco supra allato ipsaque formula a Cicerone exhibita pa tet v, Sed quaeritur, utrum cives romani. prout vellent, Ex 'sponsu aut Per sormulam petitoriam agere potuerinta Prianum linc constat, apud Cumtumviros agi non Potuisse, nisi in causis conlumvi libus. Tum vero antiqquioribus temporibus, si quidem do hereditate civis romani lis erat, responsionem tantummodo agi potuisse videtur, i. e. tam apud Contumviros quam apud untiri iudicem. quare Tullius iri Verr. I. c. 6 3. formulae petiatoriau mutationem non fecit; sed postea, ct fortasso Gaii iam temporibus ' saltem Ulpiani hasreditates etiam arbitraria formula peti Potuisse, vi ambigitur. Ampli ius quaeritur in rerum singularum vindicata Ouibus, an etiam res, quae alicuius non ex iuro qui risium sed tamen in bonis, doniaque quae non mero quidem iure civili, sedi Lamqti .iure, gentium vel naturali in dominio esse putabantur. ιribus illis iudiciis vindicari potupricit Enimvero Constat, apud Centumviros non tantum res maucipatas vel in iuro cessas, vel usumptas olim vindicari solitas esse, sed etiam res, bello capina ut hasta, iudicii cetatumviralis signum. demonstrat item alluvione aequia sitas, quae quidem causae dominii ex naturali rationc descendunt. It que et ex his causis. non inere civilibus, vindicationem ex iure Quiritium Hesponsionem p cessis e apparet . Plane in rem actionem Paulus, de 1ominula pebitoria siue dubio cogitans, ei competere dixit. 4 , qui aut iure Sensitim, quod, ut opinor, cpud Gaium nraturalia ratio dicitur aut iure civili dominium acquisivit. Generalis agendi formula eroi, rem Suam eδεσdicere. Liberum autem erat Petitori, causam', ex qua dominium partum dicebatur, sermulae tuterii ere, nisi quis rem solo iure iomano s. Quirititium vindicabat, tam iure gentium simul rum suam esse dicere poterat: tunc enim ista adiectio semper necessaria erat t. . Sed quid die mus do verum, quae in bonis tantum esse credeban Lur, cum alius esset dominus ex
s Noa enim de Metua loquitur, aed de pta
tura Verria urbana. et da tundo Gyenale. Q rica rartim eum in rem aetio duplex ala' supra i si . nulla di,tinetione laeta loquitur
Noaer. lis. 63. sin. D. de R. V i. qui restituere iussus, iudici non paret et e. Haec stententia gen rasis e t. et ad omitia si e interdicta, sise aras neo in rem, sive in personam sunt, ex quibus a-
178쪽
iure Quiritium, vindicatione 3 Vindicationem enim ei quoque concessam fuisse, qui rem in bonis habebat, quis neget, cum semul Placuerat clusinodi di, isto dominii 3 Equidem hic intentionum similiter conceptam ossct a
bitror: Si paret rem meam esse, adiecta sive non adi in causa si . Nuin vero Per sponsionem quoque ita osore Iicuerit, dubito, corte nou apud Centumviros. Caelerum observandum erat petitori, Ut rem, quam Polebat. accurato desis navet, utrum totam, an Partem Di quoiam Peteret neque enim incomino partis, nisi in magna eausa, dabatur vindicatio ; insociaE materiae, ut inta venus Scripsit, Pondus, signa ino numerus, saetae species exprimenda
Denique admonendi sumus, in vindicationibus rerum incorporulium simili plane ratiotio actum esse; ut puta petitoria formula, si servitus it in ris vindicabati P, ita concipi debebat I. E. Si paret Lucio Ssio ius esis par fundum A. Agerii, qui sot in Safino, ire agero, neque arbitrio iudicia ea res. εὶ Praestetar, quonti ea rea eris, tanti iudex A. A. Lucio Seio con moiato a. n.
ut recte colligitur ex fragmentis Pauli In l. 9. et . q. D. at aeroitua Mindicetur. Etiam hic satisdatio ex parto rei nocessaria erat. η et accurata rei designatio, ut plus potendi periculum evitaretur m. Sed in usu fructu petendo Obser an dum erat actori, num is ad certum trempus con titulus esset, nn in statu lihero vel simpliciter. Ille enim condici lautum.Potervi, hie vi dic tio obtinuiti Sic ex fragm. Vat. S. SI. statuo: is ua ructus lcgε usum erum aes certum tempus constitutum cum a lectione isti oris aut dari debere supple: intenditur.) Diversum est, si in statu libero eonatumus sit. Tunc enim iure nihil muto Di aicandua eat, sicut Purs Minci eatur, qui si liciter constitutus eει.
is Aliud vitum Un tertio an eis l. e. Pg. 39. Guὲ ad sietionem eoti usit. secl Laee tantum in a minio. praetoriis remedita par o. velut ea. hon rem po Maiona et venditione nee saaria erat, eum qua go dominὲum . quod voeatur bonitatium in iure civi I. non confundendum.
poea vi ieanti . ita et io. . . atiadaei oportet. Et ideo neeessario exemplum sese axem 'fris inter. die ir .. quem stinatim proponi etiam iis Micio tester intemneriam .. quem uatimsetietum vindicare velit 3 de restituendo usus uetu. uo Feagre. Vat. s. 53. ex Mano ali hi, a pauli. iasi altius tollendo axet ia, qui in itilinitore tol- udi ius non habet, at noti expresserit modum. plus petendo causa. eadit, quaaa intenderit, iusiatii Esaa in infinitum tollere. - i
179쪽
De cognitoribus et Procuratoribuε.
Non id agimus, ut totum ius, quod in Personis cognitorum procurat rumve et dantium obtinuit, quippe de quo nunc satis ex nostro soco. a metatis Vaticanis et Codice thoouosiano, adhibitis simul iuris iusti uiatici liabris, ConSlat complectamur, sed hoc solum, ut, iudicatis summis illarum Personarum disserentiis, inquiramus, quo pacto evenerit, ut diversa iura tandem in unam speei in Iustiniano auctore coaluerint. Prima disterentia in datione consistebat, quae in cognitoris Persona per Verba praesentis auctoris s. domini coram adversario. in Procuratoris autem ab absente domino nudo mandato fiebat. Aliora di flere talia in satisdatione. Nulla requirebatur satisdatio in Persona Cognitoris ab actore Constituti; reus contra, si cognitorem dabat, iudicatum solvi pro ipso satis lare compellet, tur s. Procurator in torvenien ς pro actore rem ratam haberi, pro reo i
diversilas, neque in formulis; sed illud edictum 4ὶ Procurasorum proprium: ., mitia nomine quia actionsm dari εibi postulabit, te eum Diri boni arbitraeci . fendat et ei, quo nomine agri, tu rmum habera eum, auquem era rea pertineι, boni Diri arburam Satis let. . . nec in cognitores cadit. Utriusque persotiae autem sine dubio commune erat, quod in translatione litis a procuratore in domi uum observatum esso legimus β . Praecipua tamon disserentia in eo erat, ciuod, cori Omnatione secuta, iudicati actio neque coguitori neque in ipsum dabatur, nisi in rem suam datus erat, coutra, si Procurator i ut crveuerat, non nisi ipsi et in ipsum iudieaii actio dabatur. Idem obtinuit, Stipulauoue quadam praetoria tu iudicio commissa. .. Probatur hoc maxime his locis: fragm. Vat. s. Si . in sin. . Cognitore interoeniente iudieatio si egeriuesicati actis domino oel in clominum gatur. Non alicia enim cui nito .i everitur lege: cognitor everitur, vel cum cognitore ex ri-
180쪽
rὶ -ι σι arato gubι-olur, quam os in rem auram oMnitor faetus alte λι--nienis procuratore iudieati aerio ex edicto perpetuo ipεi , et in ipsum, non domino ori in dominum compegia.
Paulus lib. 8. ad edicti l. M. D. de solution u hoc iure utimur, ut litia procuratori Ρaulus sine dubio scripserat: cognitori) non recte
ΦOIMatur. Nam et absurdum est, cui inuiciati actio non datur, ei ante rem itidicatam aDDi POε3s. Imp. Theodosius i. q. G theod. do cognitor. et procurat. ω maniferium eει, at cognitor Diearit νει aspicius sit, iuuiccisi aratonem aina uua cunctationa in clominum dari Met domino.
Novum igitur sine dubio erat, quod ab Ulpiano in I. I8. D. de Procuri traditum accepi in us nisi quid a Tribuniano inici potatum fuerit): -δi eroeu
rator msua iussicatum so i satis aeceperit, mihι ex almulam iactio utilia eatiaiciat iudicesi aetio mihi inclulgetur. Ter contrarium autem, at Procurrator meus iudieatum soloi aiatiadederit, in me ex aestitialia actio non iacitur. Mari si Monanr meus satisdederit, in me ex ει ultitia actio non aiattar, quia
nec iudicali mecum agi potest. Ultima veteri iuri consentanea; priora nor item. Sed fortasse iam Ulpiani temporibus utilom domino iudicati actionem dandam esse placuerati Caeterum iam cognitoribus, quam Procuratoribus Commune erat, ut Cognitura et procuratio ad heredes ipsorum, Post litem ninStatam mortuorum, transmi teretur, quod demum Sublatum est Const. Theodosii 7. C. thqod. l. c. Properamus ad alterum huius observationis Propositum. Iura discreta Cognitorum et procuratorum magis magisque inter se nee sario confund bantur, ex quo Placuerat, procuratorem praesentis' i. e. sive a pra senio nullis certis verbis. sive uti absonte, nunc autem reduce, constitutum pro cognitore liaberi fragm. Vat. S SIi ); deinde Procuratorem ab nbsente apud aeta Constitui P se, eumque, si hoc factum esset, pericide cognitoris loco habendum esse. Testimonium huius rei Praebent
fragm. Vat. S. Si . quas suppleto initio ita Iego: aeud acta constu
Sod in procuratore ad defendendum constituto nota plane eadem valebant. Sic enim fragm. cit. Coutinuatur: