장음표시 사용
81쪽
I 6. et cum eo. agere et cum, qui vocatus est. 'naturali ratione ac lege liustam Personam habere Hebere . quare etiam sine i permissu Praetoria nec liberis cum Parentibial conati tuel tur actio nec Patrono et liberto, si non impetrabiliar ς inin edicti, et in eum, qui adversus ea egerit, Poena Pecuniaria Matiaitur R
ao. IS. 18 . Qui autem tu ius vocatus suerit Lab adversario ni cto die si nil verit negotium, Vadimonium ei faciendum est, id est, ut i promittat se certo diea . sisti. S. 185. Fiunt autem vadimonia quibusdam lex causis pura, id est,
tionem praeeessisse ici ius voeationia. Vix enim Gaius de reo simplieiter dixisset: qui Moeatus est, pror qui λ itia ooeatus est , Uaἱ in itia praeest sitiet. Seriplum igitur suisse putor i. i. villam
uiaea re titill e. e eo a gere. - sie etiam In Comm
omnium ulteriorem desensionem auaeipiam. Certum eat ex eotia M. I S. et a6. verbis, auctorem
nostrum aliquid protulisse. quod et aetori et reo commune suerit in iure persequendo ei defendendo; ex reliquia autem, quorum ieelio eeria est. patet, de prohibita quarundam personarum in tua voea Mone iraelatore solase, quod maxime ex Comme moratione parroni et Irherri et poenae statutae sis ueraei L Iam vero offendi alti quia p ait, quod a Gaio aeriptum putaverim, aetorem et reum iustam personam hahere dehere. Nee me fugit. tarci vel nunquam apud Ietoa praestantiorea loeu.tionem deprehendi a personam iustam a. legirima hisbere, de eo sellicet, eui iure premiarum ait. iudieio experiri a nam iti monumentia sequioris aevi demum haee phrasia frequentata est; legitur v. e. in eonat Constantini Imp. L ia. c. qui dare utores: ialti universis iitibus plaeet non prius pu herem itiaram personam halere nisi ele. porro in
Consultat. Vet. Ieli e. v. et VI. p. 3483. et 386. ed. Besol ) deinde in ipsa inseripi tat. Cod. Iustin. 3, 6. At liere let non video, quid in hae
Ioeutione reprehendendum sit, et quamobrem aue. tor noster uii ea non potuisset . praesertim cum apud optimos auetores inveniaturi personam H quam auulnere, agere, evere, imponar albi.
CL cie. In pison. D. us pro sulla 3. P. Quintio
e. t 3. Iam vero, si da hoe e natat, elegana adeo invenies, quod, me iudiee, paulo aute RGaio aeriptum orati notti ii rationa ae lege. Lege enim lustam personam non habet velut pupillus aine ititore auctore iudieio experium inaturali ratione et veluti stiva eontra patentem et libertus eontia patronum a. manumissorem aetu rua. Nam id diseriis vethia naturisti rationi ad
aerihitor ah Imp. cordiano L α. C. de in ius
vorando. ., Venia edisti non impetrata patronum a luereo ete. non dabo, Aa itia ooeuri eertissimum est, nee in ea re rustieitati Menia praebeatur. eum naturali ratione Aonor 1ti iasmodi personis debeariar. cs Modexlinum l. ia. D. eod. saepis Hme quoque avetor noster na viralem rationem ris iure naturali dieit. ad eamque provocat. V. e.
in comm . II, 65. 66. so opposita cikiti ratione.
82쪽
- p ad i. sine satisdatione; quibusdam cum satisdatione; liquibusdam iureiurando; vpp. quibusdam recuperatoribus t suppositis, id est, ut qui non steterit, is protinus a recuperatorii bus in summam vadimonii condem cietur: eaque singula dilligenter Practoris edicto signissicantur. S. I 86. Et siquidem iudi lcati de- έ pensive agetur, tanti siet vadimonium, quanti ea tres. erit: si vero ceteris causis, quanti actor iuraverit non ca Ilumniae causa postulare sibi vadimovium Promitti, nec tamen Pluiribus, cpiam sestertium c milibus sit vadimo- 8.
Vid. I. g. D. de capite mInvL - Sed praeterea Iaud offendere possit, quod ex mea ratione Gaius
d ixi et patrono ea liιerto aetionem non constitui; cumque vertia patrono et liherio certa sint.
etiam legendum era Ei liberia et parentilias eviret non ohatabo . At vero . Inquient, tum salua Mimia teneraliter locutus tu latet, quasi nee paten litiua nee patronis aua vied liberos tiberisive in tua voeare alno Praetoria permissu Iieverit; eonis stat antem, hoe iphia lieulaae. Quod Itheniee
confiteor, aliqua ex parte verum viae; aed pe Pendendum est, Nostium totam rem ἐν nete di stantum tractare volutare, quod Indieat verbia ,,in summa aetendum est Multum obseu ita iis detrahitur, si meetim legeris i literis eum pavi,
renaibtis ; denique si quis alia ratione locum hune
concinnare poterit, aeri alia nee mutatia vethiarpatrono et liberio , quae teste Blumio vera sunt, vae ego deperitio peaaima morte. Quod autem
aeripiar si non impetrahitiar oenia edisti, id noti iniuria saelum easa lihi persuadebit Node, tinua Lolt. D. de I. I. v. et eonat. Gordiani Imp. I. e. Edietum ipsum Iustini,ni noxi expendant ad I 4 I. a. R eod. et s. ult. I. imp. de poen. t m.
poena peetin aria Martiatur. Gomehen. menaeonatistita est. At vero Codieis vestigiis haee eonvenire non videntur. Sie enim notavit editot praestantissimus duetus residuos : ..ena cam a .ria.. Lego a Poenia pianiaria etat . pro statuitur ut opinor. .cf. not. ad 3. 363. In In L imp. est: isel si quia aliter moeaverit, in eum poenam soli
doriam L. eo natistite cPraetorυ- quinquaginta aurei etiam in Dige,tis ab Ulpiavo et Mode,sino, manifesto Tithvniani laeinore nominantur. CLI. a. 25. D. de I. I. V. supra I. 46. didicimus poenam fuisse X milium sestertium. 8 . finioerie. Ita eum coeaehenio in ed. II. ex emendatione Sarinii , pia. In cod. eat
istieliaeria. unde suspieatua sum . librarium seri here Volvi,se aut dehiasae: fuisti erit, i. e.fra a- fueriti Ne tamen temere a lantia vitis di te rem, aervari: Iniὐerit. Caveant autem tironea,
ne verbum inire h. l. pastiva a. neutrali aignifieationae aeeipiant. quae apud unum Ulpianum in i. 14 I. D. qui et a quihua manumitt. repet iuri alias enim res, actiones, iudieia et reliqua ei uamodi non stitissa sed sinita esse dieuntur. Igitur ita h. l. eonstruetidum eati ni eo die fini-νerie nego tum is, via in itis Moeatus est. Sietti Fragm. Vat. l. 36 a. legittier . qui potiore
reeiseratoribus suppositio. Puta. si de pe- evnia orta erea ta agehatur. Quod apparere videtur ex lege Galliae Cisalp. e. IXI. in sti. I. 1 86. C mi aias. Ita perii leve in cod.
Iegituet. Quomodo autem sequena itaque et summa quinquaginta miaitim eum illis eantiam eon. e
niat. intelligi nequit. Igitur vel pro C reponendum eat L, e I, quod mihi magis plaeet, atatu-
83쪽
lii i nimn . itaque si Centum milium res erit, nec iudicati depensive Iagetur, non plus quam sestertium quinquaginta milium sit vadimonium. l3. 187. ''' Quas autem personas sine permissu Ρraetoris inpune in ius vocare inon possumus. easdem nec vadimonio invitas obligare i possumus, praeterquam si Praetor aditus permittit.
endiam1 post vethae fa vadimoniam, inter us. A. et 43 exeidisse lategrum vergum . ita serer ianee tamen pliaratis quam M. C mitibus f a Modimo. nitim. mee si rea ipsa re milium tantum ait, oel minoris. tittra partam dimidiam . itiaque si C milium ras eril non prus quam quinquaginta militim Fι ovidi oritura. cf. oba.
e, duetva enim . qui polteriorem implent huitia paginae partem. nullam propHam habent ataui-seationem . sed talea sunt, qualea in s ne libri vel operia alienitia pingere solent librarii. Gostis,oeotus
84쪽
V. in margino laeva breviatio Aet. versui demum 4. apponenda est. VI. adda hune notam ad us. et . . pro in de vitque leges observantur. Ita Co-dex. - Goesehenitiar is observabantur. Illud defendi potest. CL not. ad I. 29. a XVIII. ad lin. lext. penult. appone in margine dextera num. a. XXI. Corrigo ad marg. dextri uo. Pro 24. Ibid. in nota pentili. lege: a Uel aιsolvitor pro assolutio. uXXll. ad notami eondemnato . . et p. XXlIl. ad notami ablo eo, addo hane eoniecturam: a fortasse in Cod. erat vel esse debuit a. e. i. e. acta eatisa,
stetit apud Papiam notatur. XXVIII. lin. t. corrigei postillit. XXIX. lin. ult. text. eorriger idati. g. m. In his iquidem. Et in sine notae: eontinemr - eondemnare, dele verba: quod servavi. LV. lin. ulti text. Scribe a 4 r. pro ait LVII. I. i5o. Defendit Ieetionem Codi eisi ab a ersario possidet, Savinius de Posseas. p. 45a. 453. ed. novisa. LX. Bie turpissimam ἔti textu interpunctionis vitium. Leger quae nostrorum opinio est . unde etiam piaeuis ete. LXI. in not. prine. lin. 8. lege: in bona eius itur pro a. b. e. igitur. LXlII. lin. 8. sponsionem vicerit. Haud scio an reete ita aeripserim, prodi sponsione vicerit. Nam sponsionem QAeere diei reum, actorem sponsione, docuit Ed. Ilosel, vina in Anal. erit. ad Cie. p. Tullio, nisi sobtiliusquam verius disputavit. Mihi sponsionem Eineere Graeeiamus videtur esse.
as. lin. 4. adde, si iuvat, post verbar addistis esset: haeet utique de qua re ira lis eontestata esset, ea res perinde haberetur, ae si lege aettim esset, quodque ete. Cl. p. m. in med. 4 . nota 59. plenius eoneipienda est, hoe modor aExeἰpienda sunt fortas uedieta de honorum possessionibus , quae Cieero sin Vere. II, 3, 453 ve-utustissimis iuria praetorii capitibus adnumeravit, item interdierorum iura; anam v. gr. interdictum Unde ei iam a d maiores fuisse, idem ciae M pro Tuli. g. 44.3 auctor est, nee eatisne destini, eur has potissimum iurisvpraetorii partievias ex antiquioribus temporibus repetamus. Sed edicium. Praetoris peregrini, quaritim ad Milones et iudiciorum constitutionem, attinet tirbano antiquius puto.
88쪽
De argumento Commouetarii quiarii. Quod Gaius noster commentario I. S. 8. indicaverat, Se tripartitam iuvis divisionem mecu turum esse, non quidem vetus illudis ius triplex, tabulae quod ter sanxere quaternae, is SacrUm, Privatum, populi commune quod usquam est:
sed tros illas partes totius iuris civilis Privative, quippe vel ad Personas
Pertinentis vel ad res, vel ad actiones : eius, cum primo commentario de Pe Sonis, secundo Et tertio de rebus a tum crat, tertia pars et uuasi finis sum orat, locus us actionibus. Cuius Partis significationem indagare cum nobis in animo sit, animadvertcndum videtur, auctorem Deo dixisso nec dicero v
luisse Us actione, quae, ut ait Cessus l. 5 i. D. de O. et A. . nihil aliud est, quam ius, quod si hi debeatur, iudicio persequendi' vel, ut apud Iulianum legitur l. G. s. ia. D. de negoti grati is facultas aliquem conveniendi neque igitur dicendum suisse, quos quaeque obligatio habeat essectus, quibus etiam ius agendi inesse solol: sed generaliter locutum esse Nostrum de actionibua l. e. de varia forma, variisque liguris, quas res et iura, de quibus controversia est, induant, dequo vario ocutu, qui re in iudicium deducta obtineri queat; d nique de omnibus iis, quae ad causas iudicio sint undas pertinent: quae quidem omnia non ex ipsa rerum, de quibus asitur, indoIe plerumque profici
cuntur, sta aliunde ex iudiciorum constitutione καὶ εκ τῆia αλυῖς τάξεως πολι- msi A. Sic, ut rem quibusdam exemplis illustremus, quac ex maleficio na cutitur iuris clxilis obligationes, velut ex surto, rapina, iniuria, per se SP Ciatae, Huius generis sunt, ut ipse Noster in s. 4. D. de O. et A. docet, sed per Di mulus edicto propositas variam accipiunt figuram; nam vel in quadruelum, vel tu triplum, x et tu simplum coucipiuntur actiones. Rursus ex omni ContraCtu nascitur obligatio et actio, sed diis actionibus, si in iudicium deducun-
89쪽
tur, vel quantum aequius melius, vel quicquid ex fide bona dare sacere oportet adiicitur; aliae stricto et mero iure comprehenduntur. Potest etiam, ut quamvis ipso iure recte inseratur actio, tamen reus recte absolvatur iudicio; possunt iudicia tracisserri in alios, quam ad quos res ab initio pertinebat; P lost, ut iis crescat in maiorem summam. Est igitur proprium quoddam rus actionum, secretum a rebus et obligationibus et iuribus personae inhaerentibus, quaeque huc Pertinent, Gaius inutum non omnia hoc Commentario egregio composuit. Partibus meis iti explicanda argumenti ratione sun in osse mihi viderer, nisi fuissent et essent haud levis auctoritatis viri, qui in tripartita totius iuris divisio no a Gaio proposita obligationum et actionum familias later se ita coniungerent. ut obligationes a rebus i. e. secunda iuris parte separatas in tertiam conferrent. Equidem de eo iam disputare nolo, utrum inter obligationes et actiones tam arcta sit consu tudo, ut separari nequeant in ista iuris divisiono, sed Lautum de originibus harum opinionum qua udam in medium a Terro Placuit. Gaium nostPum obligationes ad res rotulisse, deque iis in secunda I stitutionum Parte tractasse, oculis quasi perspicero mihi videor. saltem Ea imago actionum, quam ex sen inutia auctoris nostri supra exhibuimus, nihil habet, quod nos movero possit; ut ad eam obligationes solas aut maxima ex parto reseramus. Sed practermitti nequit, eo tempore, quo Gaius scris' sit . ius actionum tam distinctam propriamque naturam habuisse, ut Cum aliis iuris civilis partibus tacito misceri non posset. Plurima sere tum iure ordinario adhuc gerebantur; erat formularum conceptio, erat vetus iudi Ciorum certaque in edictis magistratuum iurisdictionis sorma. Ex his maximo odictis iura actionum emanabant et reliquo iuri extrinsecus accedebant Ex quo tempore autem extraordinaria iudiciorum forma ita praevaluerat, ut non amplius yer formulas litigaretur, atque in omnibus causis scire eadem ratio litigandi observaretur, et ex quo ius praetorium omnem iuris constitutionem ita pPrvaserat, ut, quod ibi statutum erat, pro logitimo haberetur: hinc etiam laetum est necessario. ut acti otium diversitates, ex varietate v terum iudiciorum ortae, maxima ex parte desinerent et ius actionum, quod olim sua vi ac potestate constiterat, eum rcliquis iuris Partibus paene confundercturi saltem iis interlici posset. Haec quoque Causa est, Cur elPFan
tia tripartitae illius divisionis ab auctore nostro receptao in Institutionibus imperialibus turbata et maculata videri possit. Ibi enim ius actionum aliquos tantum libri quarti titulos occupat; ngitur ibi de nulla sere alia re, nisi de vi et essectu singularum actionum: tractatus autem de Obligati O-nibus in ipsum librum quartum porrigitur. Unde sane suseicari licet , Institutionum imperialium auctores Ionse aliam iactionum notionem in iuris divisione si hi fovitiasse, quam illam in Gali comm citario IV. comprehensam, quemadmodum autionis desinitio tu initio tituli de action. posita d
90쪽
elarat eamque ob rem materias obligationum et actionum pro ratione
emporum suorum arctissime coniungomias PMe sibi Persuasum habuisse.
limus cius rei testis sine dubio est Theoplitius in loco notissimo ad Iusto do obligationibus , ubi tertiam Iustitutionum partem de actionibus ab obligationibus, utpote quae illarum matros essent, inCipere docet. Et re vera
non intelligo. cur hoc Theophilo exprobrari potuerit. Certo autem mirum viduri possit, quod teteres scholae Bononiensis it mores candem Sententiam, quae Tli philo Placebat, Probaverint et simili plane
Tatione expresserint, sicut Ex glossa Λ Cumiana nil Lit. Inst. Cit. Et tit. do acti
nibus apparet )ὶ. In tanta similitudinc doctrinae Bononiensis cum illa The Phili, quem glossatores, quantum coniicere licet, nondum ad manus habebant, vix im PDdiri possum, quo minus Bononiensibus magistris a graecis iuris inter prolibus quasi Per manus quaedam tradita esse credam. Et quidem Tlieophili doctrinam de obligationum ot actionum cognatione ad POSwriores iuris in Oriente interpretes propagatam suisse, Michael Ioellus in σοόψει νομον saeculi XI.) Vs. 93. testimonium perhibet 3 . Reliqua sata huius doctrinae brevibus complcctar. Pervasit Padom scholas Barioli Baldi quo 'θ, donec Iu Dis consultorum politior actas etiam hic clarius
videre sibi visa est. Nam uno sero concentu Post Egu. Baronem, maxi in qUE et sectatores et obtrectatores Cui acii, quorum libros milii inspicere licuit xi scrutit illam nocessitudinem obligationum cuni actionibus velut a Theophilo inepte inventam aut ab Accursianis tomore luculcatam. Plerique obligationes ad sociandam Institutionum partem vetulerunt tertiamque 'solis actionibus 4 relinque adam esse censuerunt. Ex his autem acute animadvertit Donellua:
Inal eit reprehenax sed solei debet, modo xl tuerimus. acie toria snal. imp. in te elatis da aeti tithua de actione i. e. do mal ria actionum. Gaium vero de forma maxime eositas ae.
3a3 De Brae tigri eat quod laboremus. Agitur ibi .anissima ratione in libro quarto da sol a aes mihis. . pra mi aso tractatu de iudieiia. In eap.
aerio os Οιligatione Oel rei rit natorio. Nihil ibi de obligationititia aettonum reatrihus. Quod ipsum sateor me aliquantum in saxit opinione detinuisse. Braeh3logum ae holae euidam seriori deberi atatueniatia . sed post savinii eura. in il io libro po,itas
'tiis non in aliam opinionem adcliaeetur. vetti liores glossa lorea musta saniora vidisse ei doevisae
quam reeenti ea 33bo Vid. virtuaque traetatua super Actionibus. 4 Conitum nolo. qui ad instit. imp. ced. paria. lino. 8. tit. de Ohligationi hos haee adseripsit: .. lnepte hie de aetiodithua tertia toris parte truciatum monere autum an . quod obligatio ait mater aetio-Nia , eum ipae Io,tiniantia diaet e di aerii liti detisti et habitat . in sti ete. et lit. de aetioni. hn1 e . haee est tortia para summae divitionia. Nam putidum est. 'ood hie de obligationa quasi aeti hia matre par sunt, . Idem sero placuit uotomo oiuveni ad tit. de aetionibus, libis atra.