Joannis Grevii Orationes duae de ratione pronuntiandi, habitae Groningae tempore aestivo ...

발행: 1697년

분량: 59페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

11쪽

Vestro firmissimo praesidio tectae

non solum omnem pudorem dc metum, quo suspensae tenebantur . deponent , sed nec ullius obtrectatoris calumniam extime scent atque ignominiam, ac securae per diversa loca dispersae Vagabuntur quacunque Et quamvis ab omnibus fors an propter earum deformitate rejicerentur

optime tamen secum fuissectum arbitrabuntur , si Vestram sibi conciliaverint existimationem ac gratiam , is eamque se e

nitus insinuaverint Quorum Lapientiam , moderationem , altitudinem animi , caeterasque vir' tute egregia ac innumera V nice admirantur , dc magni faciunt. Deum quaesumus atque

obtestamur , uti Vos , Viri

12쪽

DEDICATIO.

cellentissimi, diutissime felices vi vatis valeatis. i. Gron in-gae tali. o. Kal. Febr.

13쪽

EpRDO FAVE PINNUNTIATUNIS, AE EST

TISSIMI HUIUS CIVITATIS PROCERES' PRO

DIVINI PRAECONEM COLLEGAE HONORAN- vos E RELI EU OMNIUM ORDINUM, AETATIS AC DIGNITATIS AUDITORES PRAESTANTISSIMI.

I recte memoria tenuero.

memini me noulismo tempore , cum ex hoc ipso loco ad vos ver ba facerem, in me recepisse, 'de pronuntiandi rationes, vocis illais corporis moderatione divina, quae ex 2 sttaa-

14쪽

Quapropter me vobis in praesenti si

praestandam Mirabuntur forsan nonnulli prius de Pronuntiatione die oti, a-

rum quoniam optimorum quorum. diee nagistrorum auctoritate pronuntiatio sibi ii s

V V vi crimus, valuerimus, nobis-

15쪽

que per occupationes nostras molestissimas limcuerit, celebraturi loquentiam , eorumque, qui forsan nostiam de illa sententiam deposcunt, desiderio satisfacturi Certe nisi ad Eloquentiam vocis , vultus manuum d totius corporis apta conformatio accesserit atque jucunda varietas, ejuna, esto ela, mortua crit oratio, me anima, sine spiritu. Quanquam enim M. Tullii orationes hodie flamma cum admiratione legantur ab omnibus, quis tamen iisdem aeque movetur ac illi, qui eas audierunt conspexeruntque t in Cicerone praecipua pars Ciceronis abest . quando ejus opera leguntur potius, quam audiuntur . Rem arduam plane ac dissicilem

cui humeri mei serendae vix pares sunt, mosuscepisse intelligo. Licet autem illam propter- ea , ut voles debeo, sustinere nequeam , fe

ram tamen ut potero, ac mea servabo promissa,

praesertim si vos Aud onus nostrum gravissimum studio vestro ac benevolentia aliqua ex parte allevare, verba mea magna animi attentione, de me ipsum vestro favore ac benignitate prosequi haud dedignabimini. Quod ut pro vestrasngulari comitate faciatis, perossicio sede peramanter vos oro, obsecro, atque peto.

16쪽

JOANNIS REVII

Ut igitur hinc nostra sese primum efferat oratio' Pronunt lationem vocamus Qvocis vultus de gestuum moderationem summa cum festivitate ac pari Venustate conjunci am. Ea ab iis, qui dicendi praecepta tradunt, in duas partes di ducitur, in Vocem scilice quae proprie Pronuntiatio, ex Corporis Motum, qui Actio appellatur. Harum altera aures hominum ferit, oculos altera, per quos duos sensus omnis cognitio, doctrina omnis, omnesque animorum commo-trones a nobis percipiuntur estque quaedam ceu corporis eloquentia. Utramque partem una oratione complecti, ac de utraque uno eodemque tempore dicere, nec vestra patientia, nec spatiunt temporis exiguum, quod nobis circumscriptum est, nec meae patiuntur vires tantus enim

tam immensus rerum verborum campus aperitur, qui per multas horas transiri non possit. Quam ob rem ut has incommoditates leniamus persequemur Rhetorum vestigia dc quemadmo dum illi rem omnem in duo membra distribuunt 1 nos eandem in binas conficiemus orationes dicturi quidem hac tempestate de Pronuntiatione seu Voce alteram oratiunculam de Actione seu Gestibus in aliud opportunius tempus reserva-

17쪽

turi Quod tamen subinde quaedam praecepta occurrerint, quae utrique parti sunt communia, illa iis in locis interponemus, ad quae ista pertinere arbitrabimur. Comparatur autem Pronuntiatio tribus illis viis ac rationibus, per quas ad omnem de qualemcunque scientiam pervenitur, Natura, Disciplina atque continua Exercitatione Natura enim

sine Disciplina aspera estis caeca, Disciplina

sine Natura manca& debilis Exercitatio sine utraque imperfecta mutilata. Naturalia autem dona in primis in Oratore requirimus quippe si eum aut frontis mollities, aut pudor ingenitus subrusticus ita deterreat a dicendo, ut non modo con Cionem suam non alloqui, sed ne adspicere quidem audeat, aut obticeat deturbatus verea india aut si vox ejus tenuis fuerit, muliebris, gracilis, ut non nisi de proximo exaudiatur, aut quasi extra modum absona, absurda, incondita aut nimis tarda, ut syllabam syl-ὶahae connectere modico intervallo nequeat, aut nimis cita ut litteram syllabamve praetereat in sermone, vel quasdam absorbeat, aut si certam quamdam litteram efferre non possit, aut

blaesus linguave haesitan fuerit, aut spiritus sit

18쪽

ngusti, ut iustum ac commiseri, in la

bitum' coniplexionem Prie et .

naturalibus, frustra petet elooueri quςmdustria corrigi possuri '

potissinium debent etia i uiae

expellanturus recurrent Ut Naturae plurimum tribuimu Rγ

usui suum relinquimus oeum s. 'quod natura rud ae impositam

gna laude dignum in ulla ait pol ra

CSUgena eli, ne instar miserae

me plebecula aut rustieorum 6 hesil

19쪽

tando, veluti si quis immoderatum risum describeret, non cachinnum tollere, aut si cantus faceret memionem, non cantare eum continuo oportet omnis enim asse statio , ac praesertim

ea, quae modum excedit usque ad ineptias de derisum, artis decori atque gravitati est contraria, nihilque exiistit, quod magis offendit Audientium

aures animosque. Naturae muneribus quoque annumeramus memoriam Ea enim quae de illa augenda&firmanda operos vulgo praecipiuntur, parum conducunt, qui pleraque obsunt potius discentibus, quam prosunt, aut nullius sunt momenti. Me moriam autem in Oratore summe necessariam esse ducimus, quippe Cui ea, quae secum com mentatus est , omnino memoriter sunt enuntianda Quod si orationem ex scripto recitaverit, omnis de Pronuntiatione d Gostibus lepos , mnis elegantia, omnis gratia detrahetur Taceo quod ad persuadendum , qui unicus est Dicentis finis , lectio nullas vires habet, interrumpit, frano i , labefacta impetum contentionemque dicendi acerrimam , vultum atque oculos ab Auditoribus, quos huc atque illuc decet intueri, avertos retrahit libertatem varianda Vo-

20쪽

r JOANNIS REVII

cis Corporisque otionis injectis quasi catenis eripit omnem, aliisque dissicultatibus Pinecim

mouis , quae numerabilia sunt , est a flecta Quid quaeritis t Memoria est rerum omnium the laurus, quae nisi Custos inventis excooitatisque rebus d verbis admoveatur, animadvertati cuncta, etiamsi excellentia fuerint, in f h δε-- peritura Qua de re cuicunque hoc benefici in

Natura negavit, nunquam pleri ea . .

a is numeros poterit implere.

Hi s Naturae dotibus si instructus atque ornatus fuerat Orator, Vocem pro rerum, Quei bo-rurra, sententiarum dissimilitudine inflectere variare, ac Protei instar in omnes sese formaseonversere in primis cognoscat necesse est. Neque enim decet quemquam Milonianae perorationem 'ut Priami caedem, aut Niobes lacrυ. mas eodem modo declamare Nunc io itur Vocem attollat orator, nunc eam deprimat, nunc lentior incedat, nunc incitatior modo lenis sit atque humilis, modo floridus atque imoderatus: modo cum simplicitate quadam hilaris atoue ui-cundus, modo cum quodam decore tristis atoue temperatus, modo quadam cum majestate orrndis atque magnificus. Nihil enim oratione

SEARCH

MENU NAVIGATION