Exegesis in epistolam divi Pauli ad Colossenses juxta textum Graecum et vulgatam editionem instituta a sacerdote J. Borlini

2쪽

ILLUSTRISSIMO AC REVERENDISSIMO D. D.

EPISCOPO PAΤAVINO A c0NSILIIS CAESAREO-REGII GUBERNII. BD. CORONAE FERREAE ET IMP. AUSTR. EQUITI IN OBSEdUII OBSERVANTIAE AC GRATI ANIMI SIGNUM ET ARGUMENTUM AUCTOR

4쪽

AD GOLOSSENSES Do iis, qιιibus haec cPistolia missa fuerit. Colossarum urbs in magna Phrygia sita non procul IIierapoli. ac Laodicea totius provinciae metropoli, olim divitiis et auctoritate, Herodoto et Xenophontis testibus, quam maxime norebat; verum Apostolorum aevo pristinae celebritatis

multum amiserat, et inter minores urbes recensebatur. - Incertum, an haeC civitas Colossae

vel Colassae appellaretur. - Optimi et vetustissimi manuscripti codices, nec non ChrysostOmus, Decumeuius, Theodoretus, et Graeca eXemplaria plurima Colassas habent; Strabo vero, Herodotus, et Xenophon Colossas praeserunt. Latini Colossonses constanter legunt; Cujus D minis conjectura ducti Graeci et Latini non desuerunt, qui crederent, hanc epistolam missam fuisse ad Christianos degentes Rhodi, Colossenses vocatos a Solis Colosso, qui Rhodi habebatur. Verum ex totius epistolae contextu apertissime patet, eam ad Phr)giae Colossenses datam fuisse. Caeterorum enim omnium loco, quae in medium afferri possent, sussiciat v. 16. c. I v, ubi Paulus

5쪽

Colossensibus praecipit, ut Laodicensium quasi uicinorum epistolam perlegant; quae sane verba vix sensum haberent, si de fidelibus Rhodiis essent intelligenda. Non diu post hanc epistolam, ad decimum Neronis annuin juxta Eusebium, ad decimum

quartum juxta Tacitum, Colossae una cum Hierapoli et Laodicea terrae motu conciderunt. Mox vero urbs iterum restituta, et novo nomine Chonaes appellata est, quemadmodum narrat The pbvlactus. Omnes ferine interpretes conveniunt, Paulum,

licet in Phrygia praedicaverit, colossas tamen

numquam adiisse: quod satis innuutit illa epist Iae hujus verba c. II. v. f., ubi Paulus ait: - Volo, vos scire, quatitum certamen habeam de vobis, et de iis, qui sunt Laodiciae, et quotquot non viderunt faciem meam in carne is; quibus verbis Apostolus Colossenses et Laodicenos una cum illis conjungit, qui nondum ipsum viderant. Non diffitemur quidem, Theodoretum et Baronium ex loco modo adducto contrarium prorsus statuere; attamen ubi ad ejusdem versiculi expositionem deventum fuerit, Hermeneutices regulis innixi demoustrare conabimur, versum superius allatum ab utroque auctore perperam intelligi. Quae nostra sententia confirmatur etiam ex eo, quod nul- tibi in hac epistola Paulus, quemadmodum in literis ad Ecclesias a se fundatas missis, se Colos- sensibus Evangelium praedicasse, aut eorum Apostolum esse significat: quin potius paullo post

6쪽

exordium, ubi locus erat id memorandi, non se, sed Epaphram nominat ut primum et praecipuum Evangelii apud eos ministrum cons. c. I. v. T. . Demum in epistola ad Philemonem Colos sensem v. 22. ait: - Spero per orationes vestras donari me vobis. is Si quando apud eos fuisset Apostolus, non dixisset donari, sed restitui, prouti habetur ad Hebr. c. XIII. v. 19.

istolae occasio Et argumetitum.

Cum colossenses per Epaphrae ministerium Christo nomen dedissent, nonnulli ab Iudaismo ad fidem conversi Colossas venerant. Hi Mosaicam religionem Platonicae philosophiae placitis immiscentes, initio statim fideles adhuc simplices superstitioso Angelorum cultu, et fallacibus humis litatis sensibus imbuerunt; docebant videlicet, nocessum ad Deum nos hahere non per Filium, qui maior est, quam ut eo mediatore atque intercessore uti nobis liceat, sed per Angelos, ad quos propterea nostra vota osserenda, preces nostras dirigendas suadebant, cum Deus, sicut olim per

Angelos Moysi legem dederat, ita et in Evangelii

lege orationes nostras per Angelos eXcipiens, suam nobis misericordiam indulgeret. Huc accedebant circumcisio et legalia, quae tamquam ad Salutem prorsus necessaria omnibus obtrudere satagebant; nec non quamplures aliae observationes ac superstitiones sive ex Iudaismo, siva e Platonica philosophia mutuatae, quae ab evangelica doctrina immane quantum discriminabantur.

7쪽

Cum haec Paulus, reserente Epaphra tunc Romae secum vinculis devincto, rescivisset, sui utpote Gentium Apostoli esse duxit Colossensium fidem defendere, et pseudo-doctorum audaciam cohibere. Attollit igitur in hac epistola capitibus I. et II. I. Christi amplitudinem et dignitatem, quem Patris imaginem appellat, Dei et hominum mediatorem, et Ecclesiae caput: docet, non per Angelos, sed per Christum uos instaurari ot reconciliari Deo; ac proinde Angelorum religionem, qua Christi mediatoris officium ad Angelos transfertur, omnino rejiciendam esse deducit: pseudo- Apostolos, qui talia disseminabant, suis depingit coloribus: ostendit denique, Iudaicas et philosophicas observationes et caeremonias cum Evaugelio minime miscendas, neque eas ad nOgtram sanctificationem quidquam habere momenti. Capitibus III. et I v. Colossenses hortatur, ut voteri se homine exuentes novum sibi superinducant: optimis denique praeceptis moralibus constitutis, quibus Christianae honestatis studium, proximi amorem, pietatem, castitatem, mutua demum parentum, liberorum, conjugum, dominorum, gemvommque ossicia commendat, epistolam absolvit. Paulus, cum haec scriberet, Romae in vinculis detinebatur anno Christi 62, postquam primum Romam venerat. et paullo antequam a vinculis solveretur.

duoad hujus epistolae gravitatem, pulchritudinem ac nobilitatem legenda sunt cum ea, quae apud clarissimum Martini in praelatione ad hanc

8쪽

epistolam iuveniuntur, tum vero potissimum, quae desuper conscripsit Chrysostomus, qui eam qua sensibus, nobilibusque phrasibus, et moralis divinae praeceptis undique resertam summopere admiratur. De ejus authentia nihil dicendum putamus, tum quia nihil in hac epistola reperitur, quod obsit, quominus eam s. Paulo tribuamus, sed omnia potius cum aliunde notis aetate, indole, studiis, consuetudinibus Apostoli apprime conveniunt; tum quia viri fide digni ex tribus pri ribus saeculis amplissimum de eadem testimoia Dium protulerunt; tum demum quia semper ira Ecclesia sive Orientali sive Occidentali haec epistola tamquam authentica habita est, et in canonem Librorum N. Foederis recepta. Hisce praejactis, facilius nobis erit ipsam epistolam intelligere, quam statim interpretandam

suscipimus.

M. l.

- Paulus Apostolus Jesu Christi per voluntalem Dei, et Timotheus frater is Paulus. S. Paulus antequam ab Iudaismo ad Christi castra transiret, vocabatur Saulus, atque ita nominatur a d. Luca in Actibus Apostolicis, ubi Stephani caedem describit. Postquam autem christianam religionem amplexus est, nomen Sauli

9쪽

in illud Pauli mutavit. Varii interpretes diversa

conjectura ducti varias hujusce mutationis rationes attulerunt, licet quicquam Certi numquam statuere potuerint. Verosimilior videtur illorum sententia, qui asserunt, Apostolo ab initio duplex nomen sui εe, attulerunt quidem Romanuin, alterum vero Judaeum, cum Bomanus esset civis utpote Tarsi natus, Origine autem et religione Judaeus. Dicunt praeterea, Apostolum se Pauli nomine vocavisse, statim ac inter Gentiles versari coepit, cum Paulit omen magis, quam Sauli, tum Graecis cum Latinis iuuotesceret. ostolus Iasu Christi. Vocabulum αποστολος etymologice spectatum sibi vult proprie missum, legatum ; descendit enim a praepositione et a praeterito Ionico Verbi στέλλω mitto Ibiblico autem loquendi usu illi dicuntur ιιoli, qui tamquam legati ad praedicandum Duangelium a Christo Domino missi sunt, omnipotestate ab eo accepta, quae ad fundandas et regendas Ecclesias pertineret; quales suerunt duodecim illi discipuli, quos ipse ex reliquis Omnibus electos Apostolos nominavit; item Matthias in locum Judae proditoris suffectus, Paulus denique et Barnabas in opus ministerii a Spiritu Sancto segregati. Non inficiamur quidem, Apostoli nomen in posterum ad alios paucos extensum, ut ad Silam, Timotheum, Lucam, Marcum, Andronicum et Juniam, qui partim in sacris Litteris, partim in officiis divinis Apostolorum vocabulo decorantur; verum improprio tantum sensu id

10쪽

factum suisse, in aperto est, cum persecta Apostolici nominis ratio eis non omnino conveniati Per poluntatem Dei, hoc est per benepla- eitum, gratiam et favorem Dei, Deo sic volente et disponente, non vero ex propriis Ineritis, vel ex ambitione, humanaeque gloriae cupidine. S. Paulus initio statim suam Apostoli dignitatem,

suamque supernaturalem vocationem Commemorat, quia cum colossensibus nondum praedicasset, opus erat, ut in eorum mente suam auctoritatem statuereti Ait igitur: Verus Iesu Christi Apostolus sum, qui non memetipsum ad Apostolatum ingessi, sicut pseudo-doctores, sed Deo volente ac jubente hoc munus suSCepi. Et Timotheus frater. Nominat Apostolus in epistolae fronte etiam Timotheum, fortasse ut tali pacto majus doctrinae suae pondus auctoritatis

accedat. V. 2.

- Iis, qui sunt Colossis, sanctis et fidelibus fratribus in Christo. Gratia vobis et pax a Deo patre nostro, et Domino Jesu Christo. DSanctis. Vocabulum αγιος sanctus UOu CSthic de Sanctis vere talibus accipiendum, sed Perhauc vocem debemus intelligere indiscriminatim christianos, ita ut αγιος sit in hoc loco synonymum Pro christiano; quemadmodum in aliis I cis parallelis ἀγιος permutatur Cum εκλεκτὸς ED-ctus, quatenus qui Christi sacris adhaerebant, tamquam a reliquis populis flecιi censebantur.