장음표시 사용
581쪽
istisam is domam suam de famina pauperis ciet M. Omnia
Poti TI ET DE IPSA CIVITATE COERCERE IOB TJobses in casum negligentiae iuris ictionem & potestatem Episcopo. istam, ne impunita scilicet essent maleficia, & canonica auctoritas
DOMEs Ticis FrDEIJ id est, fidelibus, qui diuin seruitio iugitet incumbunt, & quorum sors Dominus est : insta e.1.& alibi passim.
Sidon. lib. s. ep. Io. lib. p. ep. 8. & alij. REAT v AN AT H RIAE AT IS J Frequens tum erat, & etiam potaea , anathematis poenam instrumentorum sanctionibus inserere, veta tanderici lc Beriheseidi priuilegiis, & infra lib. a. c. r. 3. 6.ec passim in veteribus formulis sacris & profanis, & in Regum quoque diplomatibus. In praecepto Dagoberti, Si quis hac non obsera erit, est hie oris futura Mariuma se. Sic & in Testamento Leode di Abbatis de d latione & conflauctione coenobi, Floriaeenss. Nee dissimilitet apud
Greet Turon. lib. VII. c. uti in pactione fratrum ne Parisios unus inconsulto altero ingrederetur . estque Polio, mavr, eam Hilario a vae Martino cin sori/- , iudex ac restu amr eius. ET Nos ET FRATREs Nos TRI DOMIN I EPIACO PEJqui heiu noci tantum adhibentur ut testes, verum & quia eiusmodi libertas non nisi magno in conuentu Episcoporum indulgebatur: infra cap. 2. sum quod ab illo Pontifice, vel caeteris Amnis Discopis este. Bet- theseidus: Qu- donitionem constitutionis nostra , ut nostris es futuris temporibus valituna sit, ma/- nostra. Dbscriptioni e roborauimus , ct coepissopos dominos est 'arres nostros rogauim- , ut ipsam in omnibus esUrmare debeant. Iisdem verbis Landericus in libertate S. Dionysii, quae a magno Episcoporum numero subscripta est. Quam quidem Aiamoin. lib. iv. c. xLI. Clypiaci in conuenmλntificum re procerum t tius gentis factam esse testariir, cui interfuere prope omnes Galliarum impi, ut ille ait. CAP. 23. CON cassIO REGIS An uoc PRIVrx Eo IvM J Satis
tendit hoc lemma non priuilegio inmitin Episcopi, sed & consensu reeonfirmatione Regis opus fuime : quod plenE haee Elmula declarar, quae superioris etiam verba recenset. Chlo uel quoque R. Duoberti x. litterae, quibus Landurici priuilacum confirmatur, in illo coenobio Dissiligod by Corale
582쪽
ineruantur. Hincmarus Richil di Regulae apud Flodo ardum Hist. Rhemens. lib. m. c. xxvi I. Reducit etiam ob memoriam, quaeiter prefatus Rrepetente Irmini de Regina de rebus tune suis per consilium Pandati Laa nensis Episcopi, priuilegium ad idem Oriniacum monasterium a se dictari, ora cateris Epistopis firmari rogauerit, ct ipse Rex confirmauerit. UIR Is APOSTOLI cIs J Sic tum vocabantur Episcopi. insita cap. 3. S. c. 7. II. as. 22. 23. & passim apud Marculsum & veteres formularum auctores, eademque ratione apud eosdem Apostolica Sed/H-gni, or Apostolica Sede colendi. Chlodoueus R. in epist. ad Synodum Aurelian. I. Orate pro me Domini Apostolica Sede Pa a dignigmmi. Sic& apud Gregor. Turon. lib. 9. C. i. & 2. extant duae epistolae, quarum hoc est principium , Domnis sanctis er Apsostea Sede dirmissumis. Ita de Apostolicum Sedem Tricassinae urbis dixit Sidon. lib. 6. ep. I. lib. 6. ep. .&7. & alibi siepe . quibus locis multa eruditissimh Io. Savaro, Arvernorum & Praeses& decus , quem non exscribo. Ideo autem Apostolicos Episcopos dictos esse apparet,qubd in locum Apostolorum illi successerint. Praeter auctores quos ille
notauit, Cyprianus ep. x ML & LxV. Clemens ep. I. Anactetus ep. 2. de apud Gratianum can. In nouo. dist. 1i. & Greg. lib. s. ep. 27. Hincmaris ep. III. c. lv. Idemque in libro aduersus Hincmarum Laudunen. c.
XII. quamquam speciali nota, Romanam sedem Apostolicam dici Synodi & patres ubique conclament: quod etiam Balsamo agnoscit in praefat. Concili j Carthaginens. Qitae demum appellatio soli Pontifici
Romano data est, adeo ut postolisus , nullo alio adiecto sequentibus saeculis diceretur, nostrisque vernaculis scriptoribus ΑVT PUPER PROPRIETATE, AVT sv PER FI scol His verbis duae notantur bonorum species, & velut maxima rerum diuisio, quae eo saeculo recepta erat , quod Mex c. 33. infra colligi potest. Omnia namque praedia , aut propria erant, aut fiscalia. Propria seu proprietates dicebantur,quae nullius iuri obnoxia erant, sed optimo maximo iure possidebantur, ide6que ad heredes transibant. Fiscalia verb, beneficia liue fisci vocabantur, quae a Rege ut plurimum, posteaque ab aliis ita concedebantur, ut certis legibus, seruitiisque obnoxia , cum vita accipientis finirentur. Rursus proprium, seu proprietas duplex: alia quippe Aude hereditas,proprium paternum aut matrenum erat. Alia nona parentibus accepta, sed labore&parsimonia cuiusque comis parata, lex comparato , aut ex conquissu dicebatur. Sed postea& res comparatas alodii nomine vocaverunt reoque peruenti ve audia liberi iuris praedia, quae nec fidem, nec petilitationem deberenr,gene
taliter dicia sint, ad seudi differentiam, quo sensu Alodij vocabulum adhuc hodie iure nostro usurpatur. Haec diuisio passim apud medij saeculi scriptores notanda occurrit .inse c.ii.Via,ulas,stis inpagoisto,quac u munere regio, aut de Hodeparentum, vel undecuinque adstraesens ten
583쪽
revidetur, de l. 2 c. V. Greg. Tur. l. p. c. 38. Sunnesigillus ct Gestimo. gnus, priuati a rebus quas a si co meruerant in exitium retruduntur, ore . risus nihil aliud est resistam , nisi quod habere proprium videbantur. Idem lib. VII. e. xx. de uxore Mummoti, Mulieri nihil amplius qua mea qua de parentisus habuerat relinquens. Capitul. Caroli M. lib. I ixo c. xi T. Auditum habemus, qualiter est mites, ct alij homines qui nostra beneficia habere videntur, eo a nodi proprietates de ipso nostro bene--
scio. &eod. lib. cap. Io. ubi alodis nomen. lib. IV. c. XXVIII.
eumque suum beneficium occasione proprij deserism habueris. Sic & in teis stamento Caroli M c. iv.& in diuisione regni a Ludovico Pio o.
v. beneficium ab heredinate separatur. Proprietatena autem , seu testam prepriani ut Gregor. Turon. appellat lib. Ii I. c. x V. ut ex atade. aut ex comparato filisse , ex formulis supra prolatis, & li. ix c. v I . ω vir. manifestum est. Fisci veth nomen frequenter in eius aeui auctoria bos, dc vetustissimis instrumentis occurrit. Childebertus R. apud At moin. l. II. c. xx. Basilicae S. Vincentij martyris Isciacensem concedit. Sangallensis lib. r. c. x IV. Cum illo Asico vel eurre, ilia Abbasiolae vel Ecclesia, tam bonum vel meliorem Vasillum, quam ille Comes est, vet
impus sidelem mmifacio. Caroli Calui pro S. Dionysio praeceptum,
cui noster ubi sis linus Manbenus custos esse videtur. Sagebartus ad annum DCCCLTxxvI.& n exc. Ex quibus locis, plenius autem ex hoe
Marculfi loco, declaratur fiscum id appestari quod a fisco prosectum,
Regis liberalitate alicui in beneficium mncessum est, & ideo nomen fisci seu terrae fiscalis retinebat. Capitul. Caroli M. lib. III. c. Lxxx II. Synodi valentinae sub Lothario Imp. c. n. De alode autem infla c. x i nAD PETITIONEM IL LIV s J Hoc enim libertatis priuilegium,
ut plurimum rogatu eorum qui construxerant, aut dotauerant concedebatur. Atque adeo plerumque sub ea conditione donationes fieri selitas ex lib. I t. cap. r. apparet. Ea scilicet ratione atque praetextu, veremota pontificum , simulque ecclesiasticoram o cialium , seu publico in omnium potestate, 6 Anxietas et EsJ Addit Rex clausulam immunitatis a functionibus publicis, cuius integra cap. seq. traditur formula. IN LUMINARI Bus J Qhorum usiis peruetustus,&a primordio nascentis ecclesiae, in antelucanis scilicet coetibus, ut Irenaeus, Tertullianus& alij passim testantur. TandEmque pace Chrisbanis data, Ecclesia id ex prisco more retinuit, tum in Dei honorem , tum in signum laetitiae, ut B. Hieronymi verbis utar, qui Vigilantium cereorum usum reprobantem grauiter redarguir. ct absque martTrum reliquiis sinquit per tot, Orienvs Ecclesias , quando legendum est euangelium, accenduntAr luminaria , iam sole ratilante, non utique ais fetandas tenebras ,sed adsig- latitia damonstrandum e unde ct virgines ita
584쪽
honoris gratia non Imperatoribus modb, verum de ali Is praelatum suisse certum est, qua de re nos, si Deus dederit, alias plura. Porro hanc de luminaribus clausulam habet praeceptum Caroli R. in continuat. Aimoin. lib. V. c. I. itemque saepe in Mindensis Ecclesiae priuilegiis quae excusa extant, δc omnibus paenE diplomatibus adscriptam videre est.
sTRAE J Clausula diplomatibus addisblita. Infra cap. proximo de 3. de passim appositEad hunc locum Hincmarus de diuortio hi Lot atri R. de
Thielbergae, ad xii. intere. De confirmarime aut sua scripturae nihil dixerunt, quia quod Metuerunt, infringere nefati duxerunt , sicut in libra Hesther legitur, quantam valitudinem anuli regit habeat signatio, quam tam Mutelam signi istius vacuatio, quanto mus Regie manus subsiriptio.
Urner perfunctori ducere debet regia dignitas , quia in suis praeceptis scri
bitur. Et vr hoc , inquis , NosTRAE AVTORITATIS PRAECEPTUM PLE-Nio REM IN DEt NOMINE OBTINEAT FIRMITATIS vIGOREM,&c. haec ille.
EMVNiTAs REGIA J Immunitatem , quae dc emunitas facili caν. iis mutatione eo saeculo vocabatur, Modestinus in leg. xv. De excusat.
Iustiniano dicitur. Hanc primi Christiani Imperatores, parcam de modicam Ecclesiis tribuerunt, Zc initio quidem a ciuilibus
de personalibus muneribus tant lim, quod ex lib. x vr. Cod. Theod. facilε perspicitur. Plenissima vero immunitas a Regibus nostris concessa est, ut merit b dici possit, filo exemplo caeteris principibus eandem immunitatem Ecclesiis concedendi auctores fuisse. Eius itaque sormulam hoc capite tradit Marculsus, ut nullus scilicet iudex, aut exactor fisti nomine, audeat aliquid in villis de rebus Ecclesiae exigere, nec iurisdictionem aliamve potestatem ibidem exercere. Meminithii ius immunitatis Synodus Aurelianensis I. c. via. 'sorum v orum vel clericorum immunitate concessa, cuius initio capitis ut id quoque obiter indicem in non obligarionibus, sed oblationibus legendum esse crediderim, De obligationibus vel uris, quos Dominus noster Rex Ecclesia suo Ans nere conferre ἀgnarus est, ctrc. In Synodo Ticinens a Ludovico Italiae R. petunt Episcopi , ut emunitates progenitorum vestrorum ita conferuari pracipiatis , sicut a glorioso genitore ve no constititium est: quibus respondet Ludovicus , Statuimus ut Ecclesia Dei per totius regni nostri fundinae
terminos, sub nostrae emunitatis ruitione securae. cum rebus cst familiis permaneant, cyc. Oxiamque reλres propriis utantur priuilebis.. Similiterct clem omnis proprio fungatur ministerio, ne ne molestante nostri terroris formi rine. Anteriorum Regum constitutiones, quarum meminit, extant apud Ansegi sum lib. ira. c. xxvi.& Benedictum Levitam ii. v. c. Cx LVIII. Hoc autem pri itilegium, cuius specimen hzic extat , praceptum immunἱ-tatis a Fladoardo dicitur Histor. Rhemens lib. II. c. xi. de Rig
beato Episcopo,. qui illud a Dagoberto R. suae impetrauit Ecclei , Diuitigod by Corale
585쪽
n iterens qualiter ipsa Ecclesia sub p=-edentibin Regibin , a rempore δε--ni Remigii. st Curiuei regis quem ipse bapti uit , ab omni sunmonion publicarum ium . liberrima semper extiterit. Neque verb immunitatis istius praeceptum, ab amorti ratione, quo forensi verbo hodie utimur. omnino alienum est. Nam de pleraque coenobiorum tabularia hanc im- in unu atem , & amortitationis nomine inscribunt. Quod tamen non ed pertinet, si attentius spectetur. ut a quocunque vectigali, & soli tributo vacationem praestet, si sorte censualis terra, aut tributarivue rit . ut apparet ex Capitul. Caroli M. lib. I. cap. xc I. Unicuique ecci sis uniu mansus integer absque ullo seruitio adtribuatur. m. or si aliqvida plius habuerint , inde senioribus suis debitωm seruitium impentant. Synodi Meldensis e. xxiii. Qub pertinet& de terra tributaria Capi Iul. lib. I v. c. xxxvii. Eiusdem immunitatis , eadem pene formula &conceptione verborum, diplomata extant apud Flodoard. Hist. Rhemens. lib. II. cap. x I. Sigonium de Regno Italiae lib. v. Collectanea Camuet alii Trecensis: in Ecclesiae Mindensis priuilegiis, Io. Pistorii beneficio editis, & in veteribus coenobiorum scriniis. Emunitatem porrd pro immunitate hoc saeculo, & sequentibus dictam fuisse, iam obseruauit nunquam satis laudatus Fr. Pithoeus, in eruditissimo ad Capitula glossario. NvLLVs IVNExPvBLIevs J Sic iii immunitate monasterii Deruensis, a Childerico R. indulta, quae in collectaneis Camuetatis eΣtat, Vt nullus iudex publicus , quolibet modo iudiciaria accinctus potest te, in curtes ipsius monasterii ubicumque ad praesens eorum maneat possessis vel dominatio, aut quod inantea, diximus fuerit ad Atum , vel condo natum, nec ad causas aussiendum , nec Meiussores tollendum , nec ste exigendum, nec mansiones faciendum , nec rotaticum infra urbes vel immercatis extorquendum, nec ullasparatas. aut quastibet radiabitiones exactare praesumat. Ita & Flodoardus Hist. Rhemens. lib. ix. cap. ix. de D goberti R. praecepto et nullus iudex publicus in ipsos terris sederet ingredi, ut mansiones intrando faceret, aut qualibet iudScia, vel xenia ibidem exigere vllatenus praesumeret. Eadem quoque complectitur priuilegium a Carolo M. Griaensi Ecclesiae indultum, apud Sigonium de Regno Italiae lib. 1 v. & illud quod Ecclesiae Patauinae datum est, lib. v. Sic denique S. Martini, S. Dionysij, Corbeiae &Mindensis Ecclesiae priuilegia , quae easdem clausulas, & Marculso simillimas conceptis penE verbis continent. Ad quid vero iudicis publici nomen An non omnes publici iudicem erant Putaui aliquandiu publicos ad priuatorum distinctionem dici, ut publici fuerint qui Regii essent, regiamque iustia viam exercerent, priuati autem qui priuatorum dominorum loco ius dicerent. Namque tum, aut saltem Caroli M. taculo, priuatas iustitias l. .isse ex quibusdam locis non obscurὸ colligi potest , ut in Capitul. lib. D. c. x Lxv Pascibertus R. in immimi te S. Dionysij , data Parisiis
586쪽
anno x. regni. IV. KL. Augusti: Et ut ab omnibus optimatibus nostris, cst iudicibus publicis acpriuatis, melius ac certius credatur, c . quae etsi non aliena viderentur , mutaui tamen sententiam succurrente altera
veraque, ni fallor, interpretatione: Publicus enim iudex ecclesiastico iudici opponitur in Capitul. Caroli M-lib. v. c. xxv. Vt omnes iustitiaι faciant, tam publici quam ecclesiastici, & lib. vi. c. cvi. V t Episcopus iudices publicos commonein, erc. S. Leo ad Episcopos per uniuersas prouincias: Aliquanti malefici qui ita se demerserunt, ut nullum is auxialiantis possit remessium subuenire , subditi legibus secundum Christian rum principum mstituta, ne sanctum gregem sua contagione polluerent, per publicos iudicis perpetuo sunt exilio relegari. Ex Hinc maro de Loiathar. ad xvri. interd. QEa voce Anianus utitur adleg. xia. De Episcop.& cleric. Cod. TH. Specialiter prohibetur , ne quis audeat apud iudices publicos Episcopum accusare. Vnde desumptum videtur cap. CC xv II. lib. v. Capitul. Benedicti Levitae. Cuius ratio peti potest exleg. III. De episcopal. audient. Cod. Theod. in qua Valentinianus, T odosus,& Arcadius Impp. de Episcopis aiunt, suos, nec quidquam his publicis commune cum legibus. PR.EsVMAT INGREDI J inis cap. I v. Vt sicut constat ab ant
dictis principibus de villis praefatae Ecessa domni litius integram emunit tem, absque intro itu iudicum fuisse concelsam: &in formula immunitatis
Sanctorum, quae x LIV. inter Anonymi Formulas extat. In coenobij Deruentis immunitate Childerici R. corrupta est haec clausula, sed quae facillimὸ testitui potest, In omnibus locis ct territoriis obi aliquid pessiriis
videntur , ab ue interdictu iudicum. ex his enim planum est, abflueintroitu iudicum legendum esse. VALEANT DOMI MARE J Vides hanc tenarum ecclesiasticarum immunitatem, praecipuE ad iurisdictionem dc iustitiam pertinere, ut scilicet eorum subditi & colonia nullo iudice distringi possint , ut saeculi verbis utar ; quod & clare ostendit charta Henrici I. R. anni MLx. quae inter Martiniana priuilegia excusa est. Quo fit, ut eo novimine in subditos iurisdictio eis concella videatur, quam illi per Aduocatos & Vlaedominos exercebant , qui inter iudice, frequenter
pud Ansegi sum recensentur. Ottho Magnus in priuilegio Mindensis
Ecclesiae anno Dcccc Lx I. regni eius xx II. Hominibus quoque famulatum eius monasterii facientibus, qui Saxoniis Malman dicuntur, praedictum νωιν debardum ct tintionem nostram constituimus , ut etiam conamnalia iussiri. ia potestati examinentire, nisi coram Dissopo, aut Advocato , quem eiusiam iaci Episcopus elegem. Quini rem Hemici, Conradi, otthonis & aliorum diplomatibus repet Itur. Iuuionas J Carolus R. apud Almori. Continuat. lib. v. c. r. nec vos os iuniam πειsuccessores nostri, In diplomatibus Caroli M. HL
587쪽
vos, neque ἐκnἱores, seu sucessores vesZM. Marculsus cap. xx et x. ct nee vos , nec iuniores , aut successores vestri: quae verba iuniores pro successeribus dici, quasi nepotibus, & postea nascendis, satis aperth demonis strant. Vereor tamen ne hoc loco, & cap. xxiv. iunioris nomen aliud si nificet, eum & iuniores , & successores ibidem distinctis verbis &clausulis nominentur. Iuniores enim hoe & sequentibus seculis non aetatis, sed conditionis nomen est: quod non aliena relatione seniori opponitur, quem etiam non aetatis, sed honoris causa dici &pro domino usurpari, notum est, dc postea dicetur. Itaque iuniores essent, subditi, & inseriores. Carolus M. apud Ansegi sum P. I. c. CLX vir. Veprimo omnium SENIOR Es semetipsos de ebrietate caueant, or eorum Iuvio Rinus exemplum bonum sobrietatis o laniant. lib. III. c. LXII l. De vulgari populo , ct unusqui ue suos iuniores distringas, ut melius ob diant , ae melias consentiant mandatis imperialibus. Leg. Alamannor. Tit. LxxviII. s. Si coquus qui iuniorem habet occiditur. Hincmar. ep. III. c. xv II. Formula vetus ex cod. doctissimi viri, nuper magna rei litterariae iactura fato funeti Iac. Bongarsij, quam inter varias x x II r.edidimus , inlustris viri illius Comitis , fui iuniores non exinde sic fecerunt, quomodo eis fuit demandatum: ut planὶ appareat apud Marculsiim re alias saepe, pro ministris iuniores diei, quos & haec aetas, & sequens frequentius seruientes nominauit. Sic accipio &apud Gregor. Turon. lib. v. cap. xxvr. iuniores Ecclesiae, ii iunioribus Ecelsa iussit bannos exta P ,pro eo quod in exercitu non ambulassent , re apud Benedictum Leui. tam lib. v. cap. cxxi. & lib. VI. c. CLIV. AD AvDIENDAs ALTER C AT IONEs J CaroIi R. praecep
de S. Martini Basilica , De rebus 4 us Sancti in renio nostra Austria. Neu bia, ct Ba undSa, Aquitania ctrinaincia , orci ut aliquis iudex publicus sista nosibi, ad Mendum vel causas audiendum , seu steda vel imferendas exactandum , vel teloneum tollendum habere non umat, sed quicquid exinde ab antiquis temporibus Ucus noster accipere consumerat, Omnia ex nostro fisso reddimus , ut in luminaribus 'sius sancti 2 fartini,velasimonia pauperum , seu stipendia monachorum proficiat. FREDA J Gregor. Turon. De Miracul. s. Martini, lib. I v. c. xxv I. clare interpretatur. Assirmauit Rex auosdam ex his qui abstuli fuerant ad se venisse, compositionemque Asio vibitam, quam illi 'edum vocant , a se indultam. Carolus M. in Capitul. me quoque iubemus , ut iudices nominati , siue Ucales , de quacumque causa da non exigant, priusquam facinus componatur , O c. tertiam partem coram testibus fisso tribuat , ut aerpetua stabilissua permaneat: ex quibus postremis verbis tentarit, fretam tertiam esse compositionis quae parti soluenda erat. Nam in quibusdam causis, quae Iegibus expressae erant, praeter compositionem, dc fisco fredum latuebatur: quo nil frequentius in veteribus legibus , ut inisse . m. xIv. dc Ieg. Alaman. tu. I. & II r. ω
588쪽
passim in aliis. Lltis enim expensae nondum usu receptae erant, ut infitc. xx. dicetur. Fredum verbIoach. Vadianus,& Amerpachius a Germanica voce Frid deducunt , quasi dicas violatae pacis poenam: pacinamque obseruandae, & nequis eam infringere audeat multis ab annis Germani student, legibiisque obligantur. QEod quidem Germanis expendendum relinquo : Dicam tamen pacis conseruandae leges, quas scriptores vocant, a Friderico I. Enobarbo coepisse, qui id in expeditione Italica sanxit, ad priuata bella dc dissidia , quae tum nimium inualuerant tollenda, ut Radeuicus lib. III. c. xxv I. testatur. Inveteribus autem legibus , Dedi vox aliud sonat. Illud ipsum descripsit
Tacitus de moribus Germanor. Leuioribus delictis pro maia poemarum, eclyMorum . Pecoiam 'ue numero conuicti multantur , pars multa regi vel
ciuitati , para 'si qui vindicatur . vel propinquis eius exsoluitur. Non omittendum , se edi verbum & functionem adhuc Friilerici II. Imp. temporibus durasse, ut edictis eius palam est.
MANsio NEs AvT PARATA si Merit b haec duo coniungun-rur, ut & cap. seq. ncc mansiones aut taratas faciendum. Nam apud Si-gonium & in antiquis Principalibus litteris paratae perpetub mansiones consequuntur et & vero proxima sunt: ad eb ut in quibusdam locis Vnum pro altero usurpetur, quamquam diuersa nomina sint, & diue fa etiam iura. Id ius mansiones faciendi, mansionaticum dicebatur. Carolus M. Pipino F. Italiae R. Caeteri fers gula territoria habitantes ac di currentes mansionaticos panauereris accipiunt. Ludovicus Pius apud Ansegi sum lib. ii. c. xvii. Vbi modo via ct manseo natici, a genitore nostracta nobis per capitulane ordinati sunt, Se alibi saepe . Quod ius non satis rectE, paci tanti viri dixerim , Sigonius De Regno I ae lib. vita interpretatus est. Diploma Ludovici & Lotharij in Continuat. Aiam Oin. lib. v. c. x. expensas ad hosti tum fineptiones , dicit, itidemque Carolus R. c. xxxv. ubi de Abbate S. Germani , neque seruitia ex eis exactet, vel parauereris , aut expensas ad suas vel ad hostitum susceptiones recipiat, sine mansionaticos inde exigat. Atque etiam mansionum nomen hoc ipsum manifestat. Tunc namque solebant subditi hospitio non modo recipere missos& legatos Principis, comites, duces oceorum ministros , vertim dc viaticum eis pro uniuscuiusque dignitate praestare. Carolus M. Capitul. lib. II r. c. xxx xx. De missis nostris di
currentibus, vel cateris propter utilitatem nostram iter agentibus, ut nurulus mansionem contrassicere eis praesumat. &lib. I v. cap. xx x. Ludovicus Italiae R. in Synodo Ticinensi , Quando etiam Episcopos, Abates vel Comites, seu fidelium nostrorum quempiam, in propria villa morari contigerit, cum suis, in suis maneant Amibus, ne sub obtentu hospitij vicinos ορ-
primant. In eam rem Tractoria dabatur, cuius formulam infra cap.xi. vidi imus. Regis quoque recipiendi idem onus prouineialibus incumbe bat, eiusque rei cura ad Mansionarium speetidat, cuius ossicium late ex
589쪽
Adalhardo describit Hincmar ep. m. cap. xxIII. Inter quos emun stmansionariin intererat, super ministerium inexmbebat, ficut er nomen elis imit-ά ut in hoc maximὸ filiis turi rivi intenta esset, ut tam furiam actores , 'iamque ct susceptores , quo tempore ad eos illo vel iri in loco Reue venturata esset, prepter mansionum praeparationem , Ut op portuno tempore praescire potuissent; ne aut inde tarde scientes , propter ast limonem familliae importuno tempore peccatum , aut i K ρropter non con- . nam susceptionem, cte. lamansionarius in aula Constantinopolitana ιγυοπινυ vocabatur, ut eruditε obseruat, & Suidam emendat Io.
Me sius in Glossar. Nbsque eum hodie mansionum marescassum dicismus. Tectiun & hospitium quidem , siue ut illi vocabant mansionem
praebere, mansionaricum vocabat ἔ paratarum verb nomine, quα pro viatico & alimentis praebebantur. Verum haec duo, ut iam diximus, etsi diuersa nomina nacta sint, tamen ut phirimum simul exigebantur, ide6que mutub se conccunitari solent in omnibus veteribus instrumentis, atque aded unum pro altero non raro silmitur. In Praecepto concessionis a Ludovico Pio Hispanis dato, Missis n0Ms , aArsuti nostis,
quos stra rerum opportunitate uias in partes miserimus , aut legatis qui de
partibus Hilpania ad nos transmissi fuerant , paratas faciant. Et paul, pin de Comite ne illos grauet , neque eos sibi vel homunibus suis aut
mansonati sparare , aut Θα Hincmarus, nec mansionaticos suis amicis,
aut homini bassa resbteris parari. Qui mos origine Romanus est , hospitumque scistionem metatis illi appellabant , de quo titulus est x Li. li. x II. Cod. ω publico sumptu alieos qui a Principe cum tractoria alicubi dirigebantur, declarat titulus eiusdem libri Detractoriis&stativis. Originem aperit Liuius initio lib. xcidi de L. Post humio Albino Cos. qui primus litteras misit , ut sibi magis tus obuiam exiret, acum piscice Pararet, in quo diuerteretur , iumentaque cum exiret inde prasti essent. PARATA s FACERE J Nominis huius interpretatio & notatio a superioribus pendet. Itaque nil amplius de eo dicere statueram , nisi aduertissem, ibidem quoque Sigonium impegisse , quod non causa obtrectandi clariis. viri memoriae, dico, sed veritatis, & ne alios eius auctoritas in errorem trahat. Ille enim ait sumptus fuisse quos populi in vias poniasque fluminum gaea transiturus , aut qko aditurus Rexeras impendebant. Quod minus recte dictum hine ex locis supra allatis,
atque etiam diplomatibus, quae apud eum extant apparet. Cl. Falcetus, quem vere Varronem Francicum dixerimus, optimE paratas uno Gallico verbo liurera interpretatus est : se enim hodie dicuntur cibi,
qui in familia Regia, ministris&fimiliaribus in specie quotidie pr*bentur. Tune enim , ut diximus, non hospitium inodb Regi , aliisque ab eo missis dabatur, versim & parabantur alimenta, adcis ut ex omnibus, inquit Ottho Frisiagensis, Degestis Frulciaci lib. I i. c. XII. qnc
590쪽
a t excolen dim terram idoneis . de ea teris quantum necesse fuerit , militip futuris . ad regior viat ' ρ ditare a 'r um illi arbitrentκα Capitul. Caroli M lib I v. c. xxx. c. Lx x. 3c c. Lxxi II. Vet. Formul. apud Pithceum , t si Glossar. paratas , patitas recte agi Ommat. Non ad mansio anaticos vel repastos exste idum, ibidem, non pro Pasto exigendo, non pronian Anatico requirendo. Illud adda: i , paratarum mutius non ad hospitis priuati tantum onus pertinuisse, sed videri suinptos illos publice collectos ab incolis praestitos. Id colligo tum ex Veibo prolice, quod se petitulo De tractorias, Codd. Theod. & Iustinian. repetitur , tum ex Capitul lib. iv c. Lxix. Vt misi nostri , qui vel Episcopi, vel Abates, vel Comiter fant, quandiu prope suum be oesicium fuerint, nihil de aliorum coni eniti accipiant. Postquam vero inde Ionee recesserint, tunc acripiant sieciιndum quod in sua trafloria continetur. I assi vero nostri miniis ales , ervi misi sint ubicit m crite venerint, coniectum ascipiant e coniectum , hoc est contributionem , symbolum , collectam. Qub pertinet&illi id Gieg. Turon. lib. vi. c. x LV. dc Clui deberti R. mia, quae in Hispaniam nuptura ducebatur : Adparatus quoque maen s expensa ke d uersis ciuitatibus in itinere congregaras est: in quo nihil de fico suo Rex dari pnaecepit, nisi omnia de pauperum coniectu=9. Vbi coniecturae , quae superioribus locis coniecta dicuntur. FIDEI Vsso R. Es TOLLERE J id est cogeris , ut subditi Ecclesiae& in ecclesialtica terra degentes, aut stati ira ad iudicis audientiam pergant &iudicatum faciant, aut si velint dimitti, fideiussores seu vades iudicio sistendi causa praeitent. In summa hoc agitur ne iudex , aut minister regius in terris quibus immunitas concessa est, ius dicat.
dc iustitiam exerceat. Greg. Turon. lib. I v. c. x Lim. Albinus de sede exiliens, adprehensam archidiaconum csandrat. Pro quo nunquam obtinere potuerunt, nec Episcopius, nec ciues, nec ullus maior natu , nec j a vox
totius populi acclamantis , ut datis fideiussoribus diem sanctum archidiacono liceat cum reliquis celebrare, atque accusatio eius in posterum deberet audiri, ere. Idem lib. v m. c. xli. Episcopum vastat , fideiussores requirit, or ad praesentiam Regis Gunt ranni di exit. & lib. vi II. c. vi I. dcc. x LIII. lib. I x. c. VIII. Capitul. Caroli M. lib. III. c. xxx Iv. De his
qui legem seruare contempserant, ut 'er fideiussores ad praesentiam Regis
deducantur. lib. v. c. cx LVII. de passim. Marculiam infra lii. t. ca. xxv Ir.& xxv IlI. Hinc marus ep. ad Sigloardum, apud Flodoard. lib. III. ca. xxv III. Multa diplomata habent requisere. MANUS NOSTRAE svBSCRIPTio NI avs J Caesares olim
propria manu libellos , rescripta , edicta subnotasse testantur historiae Augustae scriptores, Lampridius in Alexandro, Vopiscus in Carino, de alij se M. Et in Valent in. Novell. Magnus Cesacius obseruat haec verba Diuina manu, huncque morem apud Constantinopolitanos Impet