장음표시 사용
231쪽
ExoRnrvM MAGNvM ORDINisdam lore natis euidenter indicat, ita dicens. Fidenter loquor: Trinitatem Samquam non intelligo, eredo. Quid hoc verbo abbreuiato lanius ad fidem, simplicius ad meritum, quid fidelius ad deuotionem 3 Pol tb eamdem sdei simplicitatem, quam hic de sancta Trinitate paucis verbis comprehendit, etiam de Sacramento altaris se firmissime tenere, non solum verbis,sed&mbrabilium operum patratione, magnifice demonstrauit. Cum intrasset aliquando partes Italiae,& propter essicacissima gratiam, quam in effugandis spiritibus tinti: undis habebat, fama virtutum eius ubique claresceret: feminam quamdam atrocissimo daemone multo tempore possessam, oblatanira sbi in Ecclesam introduci prscepit: nimirum sciens, eam non tam facile ut caeteros, posse curari. Ipse verὰ ad altare accedens, sancta Missarum solemnia celebrauit: peractaque ex more sacrorum munerum consecratione, cor
pus Dominicum super patenam posuit, atque super caput mulieris spurcisDiu i . sima colluvione maligni spiritus foedum&horridum tenuit, adest, inquiti,
intitue, judex tuus, de cςtera, quae in libro vitae ejus cotinentur: sicque tari ricu cerberum, quem consuetudinaria precum facilitate iugare non pol rat, fide & virtute diuinorum Sacramentoiu potenter eiecit. Quadam etiari, vice dum Comitem Pictauiae schismati Petri Leonis obstinatius fauentem, μή --ε Dominoque Papae Innocentio subdi recusantem, nullis monitis, nullisve exhortationibus ad humilitatis fallistum, Catholicaeque Ecclesiae unitatem reducere valeret: negotium, quod humanae industriae vilibus impossibile fore videbatur, diuinae potentiae commendans, ad immolandam hostiam
salutarem, per qua vita, salus, pax,&vnitas miseris mortalibus conceditur,
Ecclesia ingressus est, Principe cum c teris, quos ab introitu domus Dei excommunicationis sententia sequestrauerat, prae foribus Ecclesiae praest lante. Sacris itaque mysteriis consecrationis corporis & sanguinis Domini rite celebratis, homo Dei non jam secundum hominem se agens, antequapax in populum diffunderetur, manna coeleste, purissimum virginalis uteri fructum super patenam reuerenter posuit, cun his qui aderant admirantubus, & cum maximo stupore exitum rei praestolantibus, ipsa m patena pretiosum depositum pignus aeternae salutis continentem secum ferens, foras
exivit, atque vultu igneo, voce non deprecatoria, sed minaci, verbis aucto-Verba S. ritate plenis Principe compellans: ita exorsus est. Rogauimus te, & audire
contempsisti. Ecce egressus est ad te situs V irginis, filius altissimi P --- uri tris: ille inquam filius, qui pretio innocentissimi sanguinis sui sanctam E
clesiam redemit: quam tu, quantum in te est, scindere& conturbare non formidas: adest judex uniuersitatis, in cujus manus illa tua animadeueniet: ante cujus terribile judicii solium totius vitae tuae actuum rationem redditurus es: huic resiste, si vales. Videns autem Comes reuerendum Abbatem coelestia sacramenta cunctis Ordinibus Angelorum tremenda sanctis manibus tenentem, & ignito vehementer eloquio peccatricis conscientiae suae s creta terebrantem: summae majestatis praesentiam non ferens, obrigescentegelido per membra sanguine velut exanimis in terra collapsus est, jacensque spumas horrendas nigrescentibus labijs egerebat, ac si ultimum jam emat rus esset spiritu,&criuris singultibus vitalia quatiebat. Cumque sc miserabilis aliquamdiu jacuisset,ssentibus & pectora tundentibus qui aderant, accedens vir Propheticus, & pede eum pulsans, in virtute illius quem portantem sic portabat imperiosa voce praecepit, ut surgeret, α Episcopis, quos de
232쪽
eis TER C iEN sis, Dis TINCTIO VI. 227 sedibus suis expulerat, quom aliqui praeserues erat, rec5ciliaretur, seq: magis Ecclesiae Catholicae filiu, quam schismaticorii fautore fore, demonstraret. Quod etia cooperante glatia Dei continuo factu est, s sicut liber gesto tu ejus plenius docet, sane praeter spe uniuersoru qui aderant, qui obstinatu nimis animum Principis illius in schismate nouerant: sicq; tam Clerus quam populus terrae, virtute incolaminati sacrificij, si deq; viri Dei, a rabie Petri Leonis liberatus,&vnitati sanistae matris Ecclesiae rein corporatus, Domini clementia collaudabat. O quanta est pietas fidei de qua excelleter pronuntiat Apostolus, ubd habeat promissiones vitae quae nunc est, pariter& futurae. O vere mirabilis artifex Spiritussanctus, qui tam mirabili glutino charitatis summis ima connectit, ut illum splendidissimu nitidissimum & silauissimupane Angelorum habentem in se omne delectamenium, quod est Verbum Dei, mediante beatissima humanitate ejusdcm Verbi, vermiculis terrae comedere concedatur: doterrenae substantiae portiuncula, quae ipso aspectuo: aestimatione sui vilipendi poterat, per Ecclesiasticae Traditionis regula co-secrata, in verum corpus & verum sanguinem Christi Domini noliri trans- substantietur, fiatque pabulum dulcissimum, quo pium rationale sed miseru umentum deliciose resectu, rationali, sed beatae naturae in beatitudinis gloria consors essiciatur. C terum haec altissima Dei magnalia, quae ineffabili dignatione gratiae suς miseris mortalibus largitur, fidei quidem manifesta
sunt, rationi vero caeca: & propterea credere nςc, pietatis est: discutere, temeritatis: nosse, vita: de vita terna est. Nonne tibi videtur admirandus
iste sanctus cum sancto sene Simeone in profunditate mysteri j majestatis celsitudinem non sollim agnoscere , sed etiam alijs patenter ostendere: sub accidentibus, qui carneis & sensibus & oculis ingeruntur, id est visibili specie, pondere,&sapore, Christum Dei virtutem α Dei sapientiam, non rationis temeritate scrutari, sed fidei simplicitate credere, venerari, de colere: atque in eadem fidei constantia superbis terribiliter reprcsen ta res Cesset ergo jam humanae rationis temeritas discutere velle, quod signaculo fidei signatum, mortali naturae scire denegatum est: & licet cum patriarcha Iacob, qui simplicitate sua contentus erat, pede cogni rionis claudicet: cum Petro tamen Apostolo, qui virtute fidei Ananiaeta Saphirae duplicitatem deprehendit di extinxit, fidei pedem fortius figat : ut per deuotionem fidei quandoque ad cognitionis plenitudinem peruenire mereatur. Quid enim , curiose, interest, tua scire, quo or dine superni largitoris uiuificum beneficium consequariis, dummodo id essicacia teneas, utilitate probes,& insuper multimoda signorum & pr digiorum gloria, quae ab initio fidei usque nunc in Sacramento Altaris Deus operari non cessit, jucunda exhibitione, quantum fas est, experiatis Sed vi de maioribus taceam, de modicus de modicis Dei mirabilibus loquar: qui licet sit magnus di laudabilis nimis in magnis, gloriossus tamen mirabilia operatur in minimis, quanta benignitate trepida-tionem illius Abbatis refouere dignatus est, qui araneam in calice sancto hora diuini sacrificii repertam , fide plenus cum ipso sacramento
hausit prudenter aduertens mortem vitae praeualere non posse et qui que eadem die sanguinem minuens, araneam ipsam integram de vulnusculo cum sanguine erupisse, miratus expauiis Alterum quoque S
cerdotem quemdam quanta dulcedine docuit pius DOMIN Vs:
233쪽
..i sum. dispari si de armatus, morte cum vita sumere non dubitauit: sed ad uesper scente jam die dum pruritu in pede sentiret, scalpendo, aranea quam sumpse. iat, nulla parte corpusculi sui contritam seu mutilata evulsit. Illud vero quam stupendum, quὶm admiratione dignissimu censebitur: quod idem vitule tus vermiculus, qui fidem sinceram, debitaque reuerentia Dominicis laci mentis exhibentibus, etiam intra vitalia receptus, nequaqua nocere potuit: quosdam eisdem terrificis sacramentis impudica irreuerentia se ingerentes,
licet longe positus, terribiliter extinxisse perhibetui 1 Legitur enim in gestis Caroli magni imperatoris, quod cum idem religiosus Augustus quadam solemni die Missam solita sua deuotione audiret, Diaconus qui ad ejusdem Missae Euangelium legendum deputatus fuerat, pr cedenti nocte, mulierculae cujus amore deperibat, impudicis amplexibus se foedare non timuit: hoc quoque grauissimo piaculo cauteriatam habens conscientiam, Dei terribilis in conliliis super filios hominum judicia non veritus, sanctum Euan- gelium legere prς sumpsit. postmodu etiam sacris m7sferijs secundum ossi-cij sui dignitatem eadem impudentia ministerium manibus impuris exhibi, tutus: si non ultio diuina districta animaduersone temerarium celerius de medio tulisset. Ecce namque dum verba sacra labi js pollutis depromeret, ph pr dictus vermiculus desuper ii laquearibus oratorij se per filum suti semel,
secundo ac tertio, super caput contaminati Lectoris demittens, tertia nihilominus vice ipse Imperatore aspiciente caput obscoenum pupugit, ac sine mora miserum extinxit. Si ergo o curiose, nullo humanae rationis acumine perpendere Vales, qua via, quoue meatu vermiculus ille venarum abstrusas perplexitates irrepserit: seu qualiter a stomacho naturalem descen-va, intestinorum euadens, usque ad ima corporis inter carnem de pellem staηaiulio illaesus serpendo peruenerit: quomodo scire poteris, quo ordine quovo modo, panis & vinum quae in altari proponuntur, verum corpus di verus
sanguis Christi essiciatuis Nam si secundum Prophetam, cum peditibus
currens laborasti, quotriodo contendere poteris cum equis: id est, si in minimis istis mortalitatis tuae densissimis tenebris obuolutum te sentis: qua fronte, quave temeritate altissima Dei magnalia inquietus scrutari praesumis es De sacramento ergo altaris, sicut quidam de martyrio ait, to-
κδ us, tum demus Deo, nihil nobis. Volenti itaque in sancta Religione profi-
ρυφα ευμ cere, correctioni morum, mundationique cordis modis omnibus necessariuinsistere: mysterijs vero S. scripturaru per contemplationem castigatiusum. intendere: quoniam campus exercit ij &laboris pertinet ad rudes&impe
fectos, lectus ver0 conleplationis ad humiles & deuotos. Sed quales putas humiles, vel quales deuotos Non utique qualescuque: sed qui curiositatis, vanitatis, & voluptatis viiijs jamdudum mortui, sanctae humilitatis & perfectionis arcem conscenderint, qui possint cu Psalmista dicere Diio. In via i m l . ii . fimoniora tuom, Dite, delectatusJum,sicut in omni diuit'. Caeterum quisquis in hac virtutu claritate nondum a Deo stabilitus est, ut in lumine earum ambulet tota die, sed adhuc vitioru caligine circulassem habet intellectum, licet ingenii subtilitate vigeat, & acumine rationis polleat: nouerit tamen expcdire sibi magis orare, Pselmosque ruminare frequentius, legere vero Parcius: & in ipsa lectione non scientiam instantem, sed spiritum vivificantem quaerere: non ut disertur, sed ut sobrius essiciatur :queadmodu monet
234쪽
Apostolus, non plus sapere, quam oportet, sed sapere ad sobrietatem: non ut jactet se scire, quod nescit: sed ut scientiam suam Deo &sibi, sicut decet Monachum in humilitate conscientiae custodiat : ne forte subsannet eum satyricus, vel potius imundus spiritus, quod usque adeo scite ejus nihil sit,
nisi eum scire hoc sciat alter. Vnde cum Doctorum doctissimus Pater Augustinus dicat, orare delegere, utrumque bonum est, si liceat. 1 non liceat, melius est orare, quam legere: miramur valde quosda orationis de deuotionis prorsus neces laria utilitate pene vel penitus negligere: lectioni vero atque meditationi totis diebus ac noctibus incubere: quasi non super inane pingat, aut pulvere in vento portet,qui scientia in conscientia nondu a vir ijs purgata multiplicat: de conleplationis subtilitas,quantomagis absq. perfectionis plenitudine ad alta volat, no tanto magis, queadmodu in multis experti sumus, periculosae ruinae pateat. Quia ergo talibus valde metuendu est,ne sotu lapa-daru nitore prς feretes, olei vero pinguedine negligentes, id est, de sola sc ie-tiae claritate absq; deuotionis de humilitatis mansuetudine gloriantes,a justo I udice Deo, qui ob inordinatu scientiae appetitu pro plastos de paradiso ejecit, cum fatuis virginibus reprobentur: curemus omnes, curemus singuli, tu
pro indulgentia peccatorii, tu pro acquisitione virtutu, tum etia pro vitanda ς ternae mortis miseria, atq; adipiscenda sempiternς beatitudinis gloria,DEo Deo nostro sacrificiu cordis contriti de spiritus humiliati, in ara deuotionis sedule immolare. Si quis aute in secret deuotionis assiduitate gratia duce tantuproficere poterit, ut bonitate bonae religionis, de disciplina non fictae humilitatis in fundamento stabilis conscientiae collocare prςvaleat: hic jam secure eum Psalmista scientiam se doceri postulet: nec tamen scientiae salutaris ess-cacia lectionis atque meditationis in statia solumodo, sed multomagis unctione illius, qui docet homine scientia, se adeptutu esse prcsumat. Testante enim Psalmista, vanu est omni homini ante lucem perfectae humilitatis ad scientia anhelando surgere: ideoq; modis omnibus necessariu est, sedendo in poenitentia prius manducare pane doloris, id est copunctionis: de sic de-mu surgere ad luce scientiae vel contemplationis . quonia non inueniet locude scientia superbiendi arrogantia vanitatis, ubi uniuersos angulos consciertiae bonitatis de disciplinae repleuerit maturitas.
Se felici consummatione Monachi desiderantis in Claruvalle mori. Ioannes Apostolus de Euangelista, qui arcana verbi Dei, quantu mortaliabus in tenebris de in umbra mortis sedentibus scire fas est, fatu reuelauit sacro, in Patmos insula propter testimoniu ejusde verbi Dei exilio relegatus, inter multiplicia cςlestis reuelationis mysteria,ad cosolatione olum invia Dei laboratiu, de sub podere tentationii gementiti, audiuit voce de coelo dicentcsibi. Teati mortui. qui in Drio moriuntur. Et ejusde beatitudinis causa subdens, , modo, inquit, micit Spiritus, ut requi sunt a laboribussuis. Opera enim illorusequuntur illos. Hujus beatae mortis, perquam transitur de labore ad requie, de corruptione ad incorruptione, de morte ad vitam, de militia ad felicitatem, de fide ad cognitionem, jucundam memoriam sancti viri sedula meditatione pensantes: de ipsi votis de desideriis continuis ad eam suspirabant dicentes, m. indo veniam, oe apparebo ante faciem Dei, desiis mori n-tibus pium congratulationis dc compassonis impendebant assectu: scuti debeato Betnardo Abbate legitur, quod vix umquam mortuum sne tacdinia
235쪽
excellentis personae suae authoritatis oblitus, ad morientes quoslibet fideles per semetipsum accedebat : sedensque coram eis obeuntium agonem cum multo pietatis affectu considerabat: proprijs quoque manibus morientia oculos claudens, animas de corporibus egredientes diuinae gratiae deuotissime commendabat. Sed & beatus Episcopus Malachias Hiberniensis, iaomnibus operibus suis memorans nouissima sua, ut in die defunctionis benedictionem consequi mereretur, cum venisset aliquando Claravallem, de amicitiam familiaritatemque S. Patris nostri Bernardi ob sanctitatis suae r uerentia obtinuisset: tanto sancti charitatis ardore anima ejus animae viri Dei adii sit, tantoque desiderio in Claravalle moriendi accensus est, vi r uersus in patriam, reliquo quo advixit tempore, hanc precum suarum summam Domino deuotus offerret: quatenus & in Claravalle, de in die comemorationis animaru omnium fidelium moti, atque juxta dilecti sui Abbatis cineres de ipse incineratus beatae resurrectionis gloria pr stolari diuina largitate mereretur. Nec frustratus est a spe sua, quandoquidem desideri u animae ejus tribuit ei Dominus: de locu quidem pro gloria, diem pro merito, socialis vero pausationis triumphum, pro meritorum suorum praerogatiua sortitus es . Hujus glorios Praelatis iidem de deuotionem secutus est frater
quidam, non minus sanctae conuersationis odore, quam naturali nomine
Balsamus, qui erat Monachus S. Anastasij, quod est Cisteretensis Ordinis Coenobium ad Romanae urbis moenia situm. Hic cum venisset aliquando propter injuncta sibi negotia ad B. Bernardum in Claravallem, vidissetque Ianciae de numerosae illius congregationis disciplinam, in obseruantia sacri ordinis maturitatem, concaluit cor ejus in ipso, de in meditatione illius exarsit ignis: ita ut si non charitas, quae nequaqua quae sua sunt quςrit, aliud imperasset, vivere de mori in Claravalle cunctis diuiti js de deliciis mundi prς- posuisset. Ne tamen vacuus inde recederet, de tam religiosum desiderium debita mercede priuaretur, humillimis precibus a sancto Abbate peti jt, de pro fervore suae deuotionis obtinuit, quatenus in obitu ipsus plenarium ei seruitium a Conventu Clar vallis persolueretur. Quo adepto Claravallem
jam suam, seque Monachii Clar vallis reputans, exultabat in Spiritu sanctor reuersusque ad propria, solebat ab illo tepore singulis fratribus Clarς vallis.
quorum obitum cognouisset, singularia semper ieddere officia : de insuper Vnoquoque anno duodecim Missas pro caeteris omnibus, quorum finem ignorabat. Hie itaque vir deuotissimus, licet in curis M onasteri j, quibus admodum utilis ae necessarius erat, obedientia cogente assidue detineretur, hanc tamen sibimetipsi temporis partem redimere studuit: ut inter easdem occupationes, praeter comunes obseruantias Ordinis, de alia bona, quae solo
Deo conscio Lciebat, singulis diebus per octo annos diceret Psalter tu, de ad minus quotidie disciplinam acciperet. chiam vero placita Deo fuerit sincta conuersatio ejus, hoc unum quod subjicimus miraculum mavises δdeclarat. Missus aliquando pro negoti js Monasterij sui ad Domnu Papam
Alexandrum, qui tune in Francia morabatur, casu incidit in manus quoru-dam schismaticoru, qui Pseudo-Papae Octaviani partem tuebantur. MOxq; de mula cui insidebat, injuriose depositus, retrudi in custodiam jubetur. Vnus autem ex eisdem raptoribus super mulam hominis Dei insiliens, cum secum eam ducere vellet: illa mitis gestibus de saltibus recalcitrans, dc quasi
236쪽
CisTER C iENfrs, Drs TINCTIO VI. 13 et pro domino suo pugnans, ire penitus recusauit. Cumque calcaribus & qagellis innoxium animal undique caederent, vinci omnino non potuit: sed magis retrogradis passibus incedens, &semper in vetitum nitens, conatus omni ii superauit. Videntes itaque schismatici diuinitus agi contra se miraculum, tandem victi taedio pariter & miraculo, virum sanctum dimiserunt:
pricipientes, ut eande mulam coram eis ascenderet&abiret. Illa vero mox cum tota mansuetudine recepto Dei famulo mirantibus uniuersis, sine ulla δελ- tu. cunctatione vel coactione processit: ambulans alacriter, di portans dominusuum, quem laeta recognouit. Porro desiderium illud moriendi in Clata- valle, quod pridem foecunda deuotione eonceperat, quotidianis incentivis auctum, semper in corde ipsius vivebat. Appropinquante vero vocationi: ejus die, qui soli Deo cognitus erat, cui desiderium pauperum exaudire fa- miliare elli ipso Domino, qui omnia ad salutem electorum suorum operatur, disponente, etiam ad domum Clar vallis, quam locum dormitionis de sepulturae sibi sore semper optauerar, alia quidem occasione venire meruit. Contigit namque, ut supradicta domus s. Amtasiij, quae est filia Clarival - 'lis, cuius erat ipse deuotissimus Monachus, spirituali pastore vacaret. .apropter ab ipso summo Pontifice & a fratribus suis missus domu adiit Clar vallis, ut novum inde Abbatem ad arbitrium patris ejusdem loci assumeret: magis autem missus a Domino venit, ut de mundi hujus pelago egrediens deli deiij sui portum jamjamque teneret. Dum ergo per dies aliquot ibidem oraretur, de de omnibus, quae in sancto illo conuentu videbat & audiebar,
aedificaretur, compungeretur,&ad deuotionem excitaretur: contigit unude fratribus prcsentis vitae finem sortiri. Cuque tabula defunctoria sonant grandis illius coet', Monachom scilicet atque Conuersoru deuotissimu concursum & occursum videret, comendationis quoque solemnem executione,& in elatione funeris eantus pietatem, magnaeque multitudinis extensam & aer a cordinatam processionem: sacerdotum etiam ac ministrorum pro anima defuncti fratris hostiam salutarem imolantium sacru obsequium, Psalmodiae I sex 4. nihilominus circa defuncti corpus religiosas excubias: totus in assectu pietatis resilutus,& hujus beneficij, quod semper optarat aestuanti corde participium mereri desiderans, cum gemitu valido petiuit animae suae ut moreretur: ex intimis medullis cordis clamans ad Dominum, & dicens. Moriatur, Domine, anim.ι mea morte justorum: o fiant nouisntii mea horum similia. Exequia tum vero solemni js rite celebratis, delatoque ad tumulum corpore, dum sicut inoris est, tam nouiter sepeliendi, quam caeterorum fratrum ibidem pausantium sepulchra Conuentus amplissimo ambitu in modum coronae pyrasset, explicitis jam Psalmis sepulturae attinentibus, Antiphona Clomentissime Domine, ab uniuersitate fratru dulci modulatione decantabatur. Interim verὀpr dictus servus Dei oculos non curiositatis sed pietatis indices circum quaque ducens ac reducens, sanctam illam multitudinem velut Angelicum choru laetus intuebatur, totusque dulcedinis ac deuotionis affectibus in semetipso liquescens, quoniam in vita sua unum ex ipsis seri non licebat, nimirum obedientia renitente, ut saltem moriendo unus ex eis fieri mereretur, fetventis desideri j aestibus optabat de orabat. Antiphona itaque percantata, dum in clausula ejus ubi dicitur, Domine misi superpeccatore, cuncti solito more veniam peterent, de pro anima defuncti fratris supplices exorarent, seruo Dei eamdem veniam cum caeteris petente, atque eumdemiab iu
237쪽
ExoRDIvM M Ac NuM ORDINis sermonem ardenti pietatis sphi tu orante, rupti sunt sontes oculorum ejus latgissimoque lacrymarum imbre faciem rigans, non solum defuncto requiem, sed & sibi celerem in eadem domo vitae terminum pollulabat. Mox igitur diuina clementia desiderium servuli sui cisciflui mancipare volente, in ipso loco inuasit eum peremptoria febris, quae illum usque ad exitum vatijs inco modis vexans, & subrepentium delictoru , sine quibus prcsens vita non ducitur, rubiginem purgans, voti sui compotem tam feliciter quam celeriter fecit. Sequenti vero nocte, cum membra sopori dedisset, apertum est ei coelum, & vidit in eo Dominum nostrum Iesum Christum, ejusque beati Lsimam genitricem Dominam nostram, necnon & S. Bernardum, alioruque sani horum multitudinem copiosam cum gloria magna, quorum felicissit mavisione ita laetatus est, ut jam se quasi unu ex eis reputarer. Crescente autem languore in multa patientia gratias agebat Deo, oris confessione, cordis contritione, &sanctae precis deuotione, portionem sibi in terra viventium dari precabatur: sicque ad extrema deueniens infra decimum diem san- isto fine quieuit. Me sic benedicetur homo, qui timet Dominum: qui bona quae in alijs videt veneratur & diligit: & licet ipse pro viribus virtutum studiis inuigilet, brauiu tamen laboris sui fiaternis meritis interuenientibus plenius M perfectios se consequi posse pr sumit: si eorum quos meliores se reputar,
consortium, vel in vita vel in morte adipisci potuerit. Ecce servus iste Dei, cujus vere felicem consummationem descripsimus, doctus a Deo, de virtutibus suis non altum sapere, sed pro imperfectione sua semper timere, dum sanctissimae congregationis beatam societatem votis ardentibus concupiuit:
quod viventi virtus obedientiae denegauit, ejusdem obedienti et pijssimus remunerator morienti benigne restituit: ipsumque inessabili gloriae eo iv, qu solis perfectis Monachis debetur, associauit in coelis: quoru sacris cineribus vel in sepultura sociati humilibus votoru suspirijs prςoptauit in terris.
Item de Gnues, qui petiuit a Domino, . in Clara alle moreretur. HANC autem moriendi in Claravalle gratiam, non huic soli tantum, sed& nonnullis alijs diuina nouimus largitate concessam: sicut etiam nostris temporibus cujusda servi Dei tali desiderio vehementer aestuantis gaudium impletum vidimus & laetati sumus: atque ad portandum pondus diei de aestus sub disciplina Clar vallis non mediocre incitamentum sumpsimus. I nstabat aliquado tempus Generalis Capituli, & Abbates Cistercientis O rd. de uniuersis mundi partibus Cistercium festinabant. Inter quos Abbas quidam de filijs Clar vallis abbatizans in regione Hispaniarum longo & lasorioso itinere generationis suae matrem, id est Claramvallem, adibat, habens secum in comitatu Conuersum quemdam moribus honestum, deuotione prςclarum. is aliquoties audiens in patria sua nectaream famam de religione α sanctitate domus Clar vallis, incitabatur spiritu, desderans videre Clar vallem, cui clarissimus Abbas claritate Sanctitatis clatum nomen in orbe dedit. Iter itaque Capituli adorsus, quantomagis approximabat desideratae Clartvalli, tantomagis optabat, si fieri posset, non solum eam videre, sed etiasortis extremae funiculum in ea sortiri. Vbi vero adeo contiguus factus est, ut eminus sacri templi pinnaculu prospicere posset, deuotionis unguentis ad aspectum reuerendi loci charitatis igne bullientibus, totus ad pietatem liquefactus est: eleuatisque manibus de oculis ad coelum, breuem quidem,
238쪽
sed sidet plenitudine sincerissima precem essu it ad Diim: quodam odo exclamans & dicens. O Dae, si petitio pauperis & peccatoris non displicet ma- oras. G. jestati tuae, sit quaeso sacer iste locus, qui tantarii sanctam animaru tecu jam regnantiu pignora seruat, requies ut ea in saeculum saeculi: luc Dae, si digna iis, pausini, quonia elegi eum. Ingressus itaque locu tabernaculi admirabilis quod si xit Deus & non homo, specialis patroni & tutoris eiusdem loci, scilicet S. Bernardi, necnon& insignis collateralis ipsius B. Malachiae tumbas simpliciter veneratus est: dc ut desiderii sui celerem consequi mereretur effectum, deuote precabatur. Nec tardavit piae petitionis effectus, sed repente coepit viribus corporis destitui: lectoque aegritudinis receptus , sic laetus Malacer ad agone mortis, quasi ad epulas inuitatus, properabat. Sane post tua eo prodente, & Abbate ipsus testimoniu perhibente, iam Monachis quam Conversis innotuit, illu ob desideri u moriendi in Clara valle,hanc sibi a Do mino celerem morte impetrasse, sacer ille conuentus oppido gratulatus est: sicque feliciter morienti pie congaudens, Ianctissimo collegio suo migrante votis dede siderijs bonae volutatis associauit. Ipse sacramentali oleo inunctus, . α viatico Dominici corporis & sanguinis munitus, infra paucos dies, Abbatibus qui in Natiuitate lancti Mariae Claravalle ante Capitulu Cisterciense conuenerant, ibidem adhuc, ni fallor, demotantibus, in medio tantae & tam sanctae multitudinis, Abbatu videlicet & Monachors & Conversoru, sicut desiderauerat, fraternis orationibus protectu spiritum exhalavit. Cujus ex quias magni de reuerendi coetus illius f equentia solenibus & deuotis osscijs celebrans, terraque terrae adjiciens, mirabilem Desi in sanctis suis, qui quan- tum apud se sincera supplicu vota valeant, in hoc paupere suo demonstrare dignatus est, in comune glorificabat. Caeterum quis ambigat, per diuin et bonitatis abundantia nonnullis quandoq; concedi, quod sbi in se deest metito Hi,alienis meritis debere suppleri: & quia ubi infirm A: imperfectus qui':
Eeclesic in Religione perfecte incorporatur, perfectorum eritis imperrectin at ,sq. rum tegi deformitatem . dumodo ijdem imperfecti pura intentione persectionis re sacrae religionis pro modulo suo imitatores effecti de hoe mundo rapiantur: sicut Psalmista canit, quia, cumsinctosnctus eris cum zimin' TRlin. i cente innocens eris 3 Nec solum religiosa quaelibet Ecclesia credenda est in m bris suis adhuc in carne peccati strenue militantibus infirmos meritis&precibus fouere, atque protegere, exituque munire: veru etiam multomagis in inebris suis post sacrae peractaeq; militiae sudores, emeritoru requie&beat setudine gloriosis id speranda est actitare. quemadmodu quidam perfectae r
ligionis senior de fratribus Clar vallis, qui gratiam videndi quandoque res
inuisibiles a Domino acceperat, testatus est, dicens, morietibus fratribus an, mas jam carne solutas ad anima carne solvenda non minori, vel potius ma- --a d qiori frequentia de deuotione, quam carne adhue vegetantes occurrere :atse
ut maligno ruspirituu cum multa truculentia ex aduerso occurrentiu malin MAM.ti osas accusationes euadere, veriq; luminis, & aeternae beatitudinis participiueo sequi possit, ossiciosissina charitate insistere. Quapropter, scut non im rito felices pronuntiamus eos, qui exercitatione durae M laboriosae poenitemtiae tam vivoru quam defunctoru fratru suffragijs morientes sulciri meret ut sic nimitu miseros, ct ut ita dixerim, omnibus hominibus infeliciores plangimus eos, qui cur habitu religionis assumpscrint, non attendentes, sed vitalaam motu corruptione deprauates, etsi viventiu honestis obsequi js tumule
239쪽
α3 as EXORDIvM MAGNvM O nisi sin ferantur: tamen nec vivorum nec defunctoruopitulationibus quidquam cosequuntur: sed qui spinas dissolutionis seminaverunt, ignem aeternu malitiae sitae stipendium sortientur.
De mligiose viro, cujus ex itias animae defunEiorum Usae sunt celenum. EN imvero si cui fortas Iis scrupulu mouet, quod pr fatus senior dixit, fratribus ex hac vita decedentibus animas carne solutas ad exitu morientiuoccut rete, nullaten' qu so,vel sancto viro ista dicenti, vel nobis ea quasi falsa scribentibus succenseat, sed patienter sustineat: & veraci testimonio nos asirere comprobabit, hete non solum specialiter sanctis viris cognita: sed etiaomnipotentis coditoris nutu etia carneis oculis di corporalibus auribus visa& audita quandoq; fuisse: quatenus latominus mortalis homo demisera seu beata vita animae post morte secundum merito tu qualitate dubiter, quanto perspicacius subtile de inuisibile ejusdEanimae substantia ad nutum creatoris eui omnia possibilia sunt, in carne viventibus conjungi, & ut i ta dixerim, ad- . misceri deprehenderit: prssenteque vita, qua caduca atque trans toria non ignorat, funditus despiciens, ad illa, ad qua per momenta singula decurrit, omni solicitudine bonis operibus inuigiladose pr paret. In partib' minoris Britanniae erat aliquando nomo quida sicularis, qui licet s cularibus nego-lijs deditus, cur que rei familiaris intentus esset, erat tamen fidelis di timoratus, atque in obseruantia mandatoru Dei pro modulo suo deuotus. Inter L piae c tera vero bona, quae vel publicε vel priuatim solo Deo testante faciebat, talem sibi fecerat consuetuatne, ut ad Ecclesiam vadens siue rediens, seu quae in in. cuque alia bccasione cς meterium transens, pro animabus fidelium ibidem pausantium deuotam Domino precem libaret. Contigit vero, ut expleto tepore vitae suae de hoc saeculo nequam migraturus lecto decuberet. Cumque jam morti se vicinus entiret, mediis noctis tenebris misit ad Presbyteru sau, rogans ut ad visitandus e cum Dominico sacramento venire dignaretur. Pr styter vero segnitie pressus,& heus plus diligens co modum carnis suae, quam salutem animae parochiani sui pergere reculauit: diaconu tamen suu nomine Danielem bonae conuersationis vim vice sua destinauit. Qui libenter obe diens,&jussa celeriter complens, postquam morienti viaticum tradidit, ad
V redire non distulit. Mox ergo ut pauperculus ille, sed meritis diues, in- , perpetuae sanitatis de no perituraru diuitiatu largitore Christu Dii mad muni men sui recepit, laetus hominem exuit: & cum idio, ut credimus, qui pauperu susceptor fieri dignatus est, paradisi portas ingressus, lucidas beato-m spirituu mansiones accepit. Diaconus vero rediens, ubi ostio Ecclesiae arpropinquauit, inuenit illud apertum, quod clausum firmissimeque obseratu
dimiserat. Vnde cum multum obstupuisset,&ancipites mente versaret cogitationes, ita mox diuina virtute in eodem loco defixus est, ut se inde mouere non posset. Et ecce repente in ei miterio illo audita est vox clamantis atque dicentis. Surgite fideles uniuersi, surgite quantocrus,& exite de tumulis vestris, quotquot in isto cimiterio requiescitis, ut conuenientes in Ecclesia c5mendemus animam defuncti hujus carissimi nostri.&rependamus ei vicem benescij sui. Quoties enim per hoc cimiteri u transire solebat, toties pro nobis oratione specialem facere consueuerat. Ad hanc vocem coepere velociter exurgere mortui, factu peest fragor atque tumultus grandis, cum egrede tui de tumulis sus. Porro in Ecclesia videbantur cerei multi hinc inde pa-
240쪽
tietibus as xi, qui eamdem basilicana copioso lumine illustrabant. Quam cum defuncti illi ingressi fuissent, coeperunt ibi suaui melodia Diam in commune laudare, & commendationis ossicium solemniter decantare, ita ut uno dicente collectas& orationes, alij subjungerent, Amen, cetterasque responsiones, quemadmodum in choro psallentium fieri solet. Commendatione verὰ expleta, clamatum est denuo, visnguli reuerterent ut ad sua loca. Quibus egressis de oratorio, factus est iterum sonitus de colliso tumulorum, quando se in eis recollocauerunt. Tunc paulatim coeperunt deficere luminaria illa quae in Ecclesia videbantur, quousque penitus extingueren-ftur. His ita completis, solutus est Clericus ille, de loco in quo fixus haerebat, & intrans oratorium reposuit ibi sacramentalia vasa, quae secu detulerat. Qui cum ad mansionem Presbyteri redisset, ille trutina inertiae suae metiens alios, de neminem profunda nocte facile vigilare reputans, qua sit miseratus
hominem pro labore, rogabat eum, citius stratum repetere ac dormire. Cui
ille respondit. Non est mihi modo pausandum sed tibi potius surgendum atque laborandum. Iam enim defunctus est aeger, ad cujus exequias procedere nos oportet. Vix verba finierat. & ecce nuntiris venit, supradicti vitio bitum nuntians, aduentumque Presbyteri flagitans. surgens itaque licet inuitus sacerdos, cum diacono sine mora perrexit, di debitum pio funeri o, sequium impendit. Porro Diaconus ille beneficio gratiae Dei tam dignantet se visitantis nequaquam ingr tus existens, sed de visione quam viderat, asscictus vehement xratque compunctuS: omnia quae vel in re, vel in spe habere L. Da poterat, reliquit : exiensque de terra dc de cognatione sua Turonis in Mona
sterio S. Martini Religionis habitum suscepit. Vbi etiam religiosam vitam ducens, fideliuque defunctoru memoria agens, proficientibus meritis posumodii prior ejusdem Ecclesiae constitutus est. Prςfatam vero rquelationem quibusda familiaribus suis secretius innotuit: quae tamen ob mirandam rei novitate silentio tegi no potuit: sed ad notitia ejusdem loci Abbatii celerius peruenit. Qui de re tam incredibili, aut probabiliter edoceri, aut eam pente
reticeri volens, coadunato fratru coetu in Capitulo coram omnibus eudem
Priorem super hujusmodi verbo conuenit, districtu prςcipiens, atque in vi
tute obedientiae adjurans, ut veritatem ab eis non celaret. Qua ille tandem
adsuratione constrictus, licet verecundiae suae parci voluisset, ne in publico hoc fieret: tamen ad honorem Dei, & ad aedificationem proximi, quod sbi acciderat, verecundus ac pauidus explicauit. Cognita igitur veritate prςdictus Abbas cum esset vir bonus & religiosus, super tam inauditis mirabilibus prognosticae hujus reuelationis sacrum futurae resurrectionis mysteri u quodammodo pr signantis, gratias egit Deo. generalemq; legem in Coenobio suo sanciens, pr cepit, ut quotiescumque coemeterium aliquos de fratribus intrare contingeret, toties pro fidelibus ibidem pausantibus ad minus semel sis,a.. orationem Dominicam dicere non pigritarentur. Nemini ergo friuolum vel absurdum videatur, quod diximus, animas defunctorum fratrum decessui morientium fratrum quandoque interesse, atque ut ab instantibus tune periculis eruantur propensius elaborare: cum prς senti manifeste doce
mur exemplo, tanto tunc eas ad succurrendum seruentius de deuotius insistere, quanto quis in hac vita earum memoriam habere, atque ad mitigandam districti Iudicis sententiam precum suarum suffragia impendere
licitior fuerit. Nam quid aliud etiam nobis innuitur per hoc, quoq