장음표시 사용
201쪽
i ς ExoRn IvM MAGNvM ORDINI sper impatientiae vitium effunderetur. Igitur cursu noctis magna iam ex parte transacto, gallicinis tempus imminebat: cum ecce maligni spiritus, non jam in peregrina, sicut antea, sed in propria specie poenitenti illima ei appa, apparuere; deformes & tetri corporibus, truces vultibus, minaces ocu-
dirumque malitiae virus saeuiendo spirantes: qui etiam undique eum vallantes, terribilibus vocibus increpabant dicenies. O miles damnate, criminum faex , scelerum sentina , flagitiorum Charybdis, quae est ista vana spes tua, qua seduceris Numquid aliud de cςtero esse poteris, quam unus ex nobis: qui horrendis criminibus & sceleribus ipsos etiam daemones vicisti Z O quam stulta, quam vana, quam fatua est haec cogitatio
tua: ut pro unius noctii siletio consortiu nostru euadere,magistriq; noliri jugum de collo tuo excutere te posse praesumas: cujus jam charactere ad militandu regno mortis signatus es e Ne ergo conleptus nostri poenas codignas luas, neq; sentias iratos, quos placatos habere poteris,si volueris, exi celeri sis hinc: atq; fauore nostro sto retis juventutis tuae vigore in cunctis oblectationibus dulcis mundi l tiscato: de aduersariis quoqi tuis adiutorio vostro deuictis de confusione opertis gloriosissimu triumphu reporta. Haec quide illi: e terum fortis athleta Dei, qui paulo ante adeo pusillanimis ad patientiam fuerat, merito fidei & obedientiae sundatus jam supra firmissima petra, id est
riuiis v. Christu, sicut falledo blandientes, sic terrendo increpates despiciens, propos 'πι - situque silentiu viriliter seruas, in tanta dς mones insania prouocauit, ut versi '' in furore irruerent irreuerenter in eu: plagis'; acerrimis lacerates, licet liuore vulneru sauciu,ill sae tamen conscientiae testimonio gloriantem reliquerun r. superato itaq; timore nocturno primae tentationis, a sagitta quoque volate
in die,id est prosperitate secudae victoriae scuto diuinae gratiς protectus,tertia nihilominus vice a negotio perabulante in tenebris diabolicae squiliae thora. cepatientiae c5 munitus, quid illi restabat, nisi d montu meridianum: quod tanto acrius insurgit in splendore bonoru operum, quanto per extollentia cordis, jactantiaque virtutu, facilius se posse supplantare praesumit Iam rutilantes aurora radios spargebat,&homo peccator, sed poenitens, tot triu-phis subacti diabolicae nequitiae clarus exultabat ingratia Dei, penitusque in alteru viru mutatus, cum magno desiderio suscipiendae legitimae poenitenti et pristolabatur aduentu Episcopi, qui se orto diluculo veruru esse promiserati
mutatio dexterae exo , vere beatus homo, quem tu er eris, unci
cr de lege tua docueris eum: it mitiges ei a diebus malis, quando fodietur peccatori fouea aeternet perditionis: de baratru nuquam finiendςcbfulionis. mis accusabit assuersus electos tuos, Dite: te Domine aperiente, quis est qui claudat: te DEe quatriduanu Laetatu lethaliter foetentem horrore vitiorum, dein se per malae inueterataeque consuetudinis lapide pressum, in virtute vocis tuae foras euocante: quis est qui dicere audeat, cur ita facis' Tibi, Domine, super peccatorum, qui tamquam jumenta computruerunt in stercore suo, justiticatione, laus, honor, potestas,&imperi u in saecula saeculorum. Liuid:ssimus autem ille Leviathan serpentis antiqui oculus, qui de sublimi merito superbiae cecidit, & tamen omne sublime per desiderium gloriae videt, ideoque omni ad sublimitatem, qua ipse perdidit,ascendeti inuidet, consderanS P nitentem illum de victoria sua in gratia Dei exultantem : longe alia via, multoque periculosiore quam antea, insatiabilis homicida tentare aggre diruta sciens namque in proximo venturum esse Episcopum, conuoca-
202쪽
Crs TER Ct Eusrς, Drs TINCTIO v. ry iis tartareis ministris suis, fraudulentissimam commentatur sccnam: Ipseque lupus rapax punienda temeritate pastoris habitum induit : crudelissimus tyrannus infausto prodigio Pontificis personam assumit. tenebratuque ministros falsa luce perfusos, velut ministros justitiae subornat. Procedit subito ri. φισι ridiculum plasma, progreditur falsus de fallere moliens A ntistes splendidisti mastola decoratus, facie laetus, habitu incessuque quasi reuerendus, ut nihil minus quam diabolus putaretur subsequuntur satellites falsitatis, vestibus& ipsi candidis fallaciter adornati, tamquam Sacerdotes 5 Levitae, caeterique inferiorum graduum Clerici: portantes singuli velut utensilia Ecclesiae, alij vasa sacra altaris, alij indumenta sancti sacrificij, quidam vero velut libros diuini ossici j impuris manibus ferentes. Sic ergo versipellis de t ortuosus dracho transfiguratus in A ngelum lucis,cum comitatu impietatis pietat Esimulante accedens ad hominem peccatorem, sed gratia Dei ad poenitentia roboratu, sereno ore lethale dece ptionis virus euomuit, dicens ad eum. Oserve Dei, magna est patientia tua, inuicta est fides tua: quia&propositam tibi obedientiam illaesam serualli. &seductores spiritus in omni malignitate atque fallacia sua ad nihilum redegisti. Noueris enim, nequissima eorum .
molimina nos nequaquam latere ἰ quibus tota hac nocte multiplici fraude patientiam tuam frangere, fidem cassare, obedientiam pessumdare conati sunt: cum tamen protegente te Domino, effectu malitiae stet priuati sint.
Adiungunt se pestilenti huic ad atoric teri nequam spiritus, qui in specie
Presbyterorum & Diaconorum, aliorumque Clericorum astabant; miris modisia
laudibus victoriam ejus efferentes: & alij quidem, quod speciem sbi oblatam nec saltem respicere, nedum tangere dignatus lit c alij vero, quod pro- :pinquos & amicos, possessones,& omnia quae mundi sunt, timori Dei postposuerit, magnificabant; omnes autem in commune, quod atrocissima verbera patientissime tulerit, praedicabant, eumque Martyrum collegam fore asseuerabant. Deinde summus ille, non Pontifex, sed doli artifex: eia, inquit, fiater, bonum certamen certasti, cursum consummasti, obedientiam
sicut bonus athleta seruasti: nunc superesst, ut quia aurora illuxit, accepta licentia loquaris :& qualiter de illis erroneis spiritibus triumphaueris, nobis hoc a te audire cupientibus per ordinem pandas. Interim gratiae Dei alunus cujus oculos & aures talibus phantasijs ludificabat Sata uas, grauiter in cogitationibus suis turbabatur: quoniam ijdem seductorij spiritus, qui foris visibili specie ei illudebant, intus inuisibiliter ad credendu fallacijs suis vipereis suggestionibus ipsum illiciebant. sed quem misericordissima Dei pietas
seruare decreuerat, quomodo malignissimi insidiatores nocere poteranis Ideo namque antiquus hostis mille modis miseros mortales tentare non cellat: quia quis sit electus, non nisi per dejectionem & confusione suam intelligit. Cum ergo, sicut diximus, multum turbatus, utrum loqui deberet, necne, dubius & anxius animo volueret: secretissima subito Dei gratia inspirante recordatus est, dixisse Episcopum, cum cruce Dominica se esse venturum. Curiosius vero perlustrans oculis cuncta illa, quae quasi
sacra insignia scelestis manibus indignissimi bajuli ferebant, signum salutare inter ea non esse sagaciter deprehendit: quia licet caetera omnia fal- eis usio, alendo & metiendo simulare possit Satanas , signum tamen admirabile, per quod deuictus, & ad nihilum redactus est, essigilare penitus non valet. Territus ergo vehementer, jamque erumpere vocem intra fauces ca Dd ij
203쪽
S; enumeris eis dem nermetuunt or
97 EXORDIvM MAGNvM ORDINI sstigans, intellexit, omnem illam candidatorum turbam, ministros esse tene bratum : atque ad deceptionem sui falsae illius religionis finxisse apparatum. Vbi vero ille quondam Lucifer, nunc autem noctifer, caeterique apostatici spiritus, viderunt cuncta fallaciam suarum argumenta cassari, seque abhomine peccatore, sed poenitente, in omnibus versutijs suis velut pannum menstruatae despici&projici: tamquam si ipsius summae diuinitatis in vase fragili virtute operantis pr sentia percellerentur, territi, sicut fumus euanuerunta nec ultra ausi sunt nequissimis dolis vellicare eum, quem sub umbra alarum gratiae Dei protectum, viderunt insidiaru suarum laqueis teneri non
posse. Hostibus igitur totius boni cum principe suo deuictis, atque confusis, secundum pollicitatione suam cum cruce Dominica aduenit E piscopus: sacri Cleri non fictilia, sed vera & germana religione insigniti, vallatus nequetia.
Cumque facta oratione reclusum suum salutasset,& ut loqueretur, in nomine Domini imperasset, ille noctiarna adhuc pericula metuens,vix ut in verba
linguam laxaret, suaderi poterat: quippe qui multimodas daemonii insidias
expertus, Academicorum more de omnibus dubitandum putaret, seque inter verum & falsum discernere posse dissideret. Tandem viso signo tant hae
crucis, quod solum daemones contremiscere & fugere non ignorabat, inclunato reuerenter capite adorauit: requisitusque ab Episcopo, utrunam breue
quidem, sed salutarem poenitentiam sibi injunctiim seruasset: vel si aliquid amplius satisfactionis superaddere posse oespondit. Ego reuerende pater,
ut obedientiam seruarem, immenses agones,&periculosa valde certantina
breuis temporis spatio desudata percucurri: ideoque gratias ago Saluatori nostro Deo, qui mihi misero licet & indigno, quam pertinax hucusque salutis meae inimicus extiterim, vel quam crudelis tyranni pernicioso satellitio meipsum vecors manciparim, in nac nocte demonstrare dignatus est. AJ haec verba cunctis qui aderant attonitis, & rem gestam scire desiderantibus, praecipiente Episcopo, ut quid vidisset, vel audistet, absque cunctatione ediceret, tragoedia diabolicae versutiae mirantibus uniuersis recitauit:& insuper tyrannicae crudelitatis indices plagas, quarum liuore dorsum caeteraque m bra ejus intumuerant, ostendit. Cumque gratias in commune Domino Iesia
Christo super inenarrabili dono pietatis ejus reserrent . Episcopus grata hilaritate subridens dixit ad eum. Quid ergo, frater, tibi videtur.' Numquid sola hac poenitentia contentus vis esse; an adhuc legitimam poenitentiam secundum Ecclesiasticas sanctiones consentis subires Ille vero pristinae infimmstatis suae penitus oblitus, & ad tolerantiam grauissimorum quorumlibee laborum per S. spiritus gratiam roboratus, respondit. Domine pater, quid quid jnsserit paternitas tua libens & deuotus implebo: tantum ut malignoruspirituu consertium effugere valeam: quorum quam sit detestanda & amara societas, sicut horrendum est experiri, utinam se miseri mortales praescire de praecauere Valerent. Quapropter solemnes carinas, extensa jejunia, votivax peregrinationes,&siqua sunt alia, quae legitimae poenitentiae congruunt, subire paratus sum: quoniam absque amaritudine poenitentiae peccatorex ad vita redire non possie, per gratia Dei certus effectus sum. Sed quis digrici effari queat, quanto Episcopus gestierit gaudio: quantas uniuersi qui aderant, omnesque cognati de amici ejus sanum serientes, Deo gratias reddiderint, cum ab ore peccatoris ante unius noctis spatium superbissmi Mobstinatissimi, omnemque prorsus poenitentiam respuentis, tam sancta, tam
204쪽
CisTER CIENs Is, DISTINCTIO U. I99 humilia,tamque deuota verba resonarent. Super omnes vero admirabilis de
bonorum memoria digna conjunx ipsius speciali tripudians gaudio, ben dicebat Dominum: quoniam virum fuit, cui carnali copula jungebatur, ad spirituales & castissimas agni immaculati nuptias, labore atque industria sua
per sanctae orationis ac piae exhortationis assii duitatem attraxerat. Ecce quam dulces, quam suaves, quamque salubres pietatis fructus sanctae discretionis virtus protulit: & e regione quam amaros, quam perniciosos, quaque mortiferos perditionis fructus miserae indiscretionis vitium fecit: quando supra να ἀμmemoratus Sacerdos, qui ad sanandum aegrotii susceperat, virtutem discretionis ignorans, & quam benignum compatienteque infirmae conscientiae se exhibere debuisset, non intelligens, sibi quidem morte temporalem asci- η - s. uit: illi vero, quem ad vitam reuocare debuerat, aeternae mortis pondus duplicauit. Hic vero beatus Episcopus, quonia virtute discretionis magnifice pollebat, cum omnia pietatis argumenta illi defecisse viderentur, per sagacitatem piae discretionis aliquid inuenit, unde superbum salubriter prostane
ret; & humiliatum ad vita resurgere faceret.
mantum periculum sit, quacumque hora confiteri molentem disserre. O Mne datum optimum, Cr omne donum perfectum, desursum, elle, & a Patre Dr. taluminum, descendere, lacobus testatur A postolus: stulta videlicet Philosophiam illorum redarguens, qui lumen boni operis, vivacitatem intellectus, libero allignantes arbitrio, suain conantur si tuere justitiam, ideoque justitiae Dei non sunt subjecti. Quis enim pensare suffciat, quantis casibus,
quanti siue calamitatibus, non solum humanae carnis,sed etia humanet mentis infirmitas pateat, si vel ad momentum a gratia deseratur: quandoquide nee Nec si quid oremus, secundum quod oportet, nesciamus,si non spiritus infirmitates nostra adiuuet Vnde, quaeso, patienter feras, lector, si adhuc de sacram Elo R. . s. Conseisionis pernecessarium, ut reor, exemplum breuiter perstrinxero : in quo euidentissime clarebit, quam lamentabili ruinae cccitas humant mentis, quae per liberu arbitrium corrupta est, obnoxia sit: & rursum, quam potens,
quam essicax sit gratia ad saluandum quod perierat: quae viique ab ipsa etiaruina seruare poterat, si non secundum egregiam A mbrosij sententiam ne cessarium fuisset Adae peccatum, quod Christi morte deletum est: vi proinde
nobilis ad imaginem Dei creata natura, quid per se, vel quid per gratiam sit
agnoscens, miserationum Domini in aeternum non obliviscatur. In uno ex
Monasteriis ordinis Praemonstratensis, quidam de fratribus aliquando infirmarii ossicium sortitus est: qui secundum ea quae in facie sunt, competentis religionis, de honestae conuersationis esse videbatur. Sed heus pondus θ preM .ior' pondus, quod utrumque est abominabile coram Deo, deprehensus est appendere in s latet a dolosa: quoniam foris per hypocrisin sobrium, parsimoniaeque amatore se esse simulabat: intus vero in secreto suo gulae di voracitati laxans habenas, obsonium, quod forte lautius infirmis praeparasset, cibosque deliacatiores fidei ejus ob necessitatem infirmorum creditos, non veritus judicia Dei, sceleratissme insumebat. Contigit vero, ut cum huic nequissimo vitio punienda temeritate aliquamdiu sit acuisset: nescio quo judicio compunctus ad horam, confiteri deliberaret. I taque in sacra Vigilia Pentecostes ci ca horam nona, cum jam Abbas eiusdein loci ad celebrandum ossiciu ipsius dici lactis vestibus ornandus esset, accedens ad eum, fgnum Confessionis,
205쪽
Loo EXORDIvM MAGNvM ORDINis sicut motis est confiteri volentibus, fecit. Abbas autem putans eum de quotidianis negligenti js aliquid habere dicere, renuit: significans, ut coperentiorem potius hora ad confitendum quaereret: se ad celebranda sacrolancta mysteria incontinenti esse processuru. Repulsus ergo abi jt tristis, eo quod scelus omni confusione & ignominia plenum dicturus, este, tum Confessionis habere non meruisset: timebatque, ne sorte igniculus ille timoris Dei, qui ad praesens in eo accensus fuerat, fac dilatione tepesceret: nec se post modicum talem inueniret, ut confusionem quae gloriam adducit susserre valeret 1 sed magis confiisonem quae peccatu operatur incideret. Tali ergo moerore affectum, atque ad desperationem procliuem fratrem illum hostes humani generis maligni spiri tus considerantes, velut latrones super pupilluirruere: miseram animam, quae se praeter rationem, contra ordin em, contra
omnem juris & honestatis pulchritudinem indecenti carnis uiae voluptate foedauerat, felle obdurationis, absynthioque desperationis potantes, & insuper in suimetipsius iugulu hominem jam mente captum violentissima suasione impellentes. Denique ab hora qua repulsam passus est usque ad vespera, factione daemonum varijs & perniciosis cogitationibus fluctuans, factus est insipiens, &elongatus a sapientia Dei, quae dicit. Egosipientia habito in consilio, o eruditis intersem cogitationibus: Iudam proditorem, qui cςlo terraeque perosus inter utrumque peri jt, infelicissima dementia statuit imitari. Iam sacratissimae solemnitatis vespertina synaxis a fratribus agebatur: α ille quasi pro infirmantium solatio remoraretur, stationem suam deserens caetui fratrum se subtraxit: non intelligens miser, tanto se malignoru spiri- tuu insidijs facilius decipi posse: quanto se a congregatione jusioru Deum laudantiu magis elongare praesumebat. Quid plura Z Victus tandem taedio α desperatione, ipsius quoque vitae suae odium incurrens,ini jt stultus pactucum morte, & foedus cum inferno pepigit c atque in ipsa sancia nocte Pen- tecostes cultrum gutturi, cujus voluptati dedecoroso lenocinio satisfeccrat, immergens, eundem in sceleratissima interfectione sui incentorem habuit, cujus instinctu eyclopeam voracitatem sectari non timuit. Tum verὰ apostatae spiritus nequissimo tripudiantes gaudio, quo specialius de profusius exultare solent, siquando aliquem de numero Religiosoru supplantare potuerint, ignorantesque praesumptione suam diuina censura celerius esse reprimendam: tamqua jam plena vict*ria potiti, consilium iniere, quatenus se seminecem de medio tollentes absentarent, ne forte antequam penitus expiraret, inuentus a fratribus, quacumque pietatis arte ad consenionis de poenitentiae subsidium reuocaretur, sicque praedam nefariam tartarei principes amitterent. Caeterum, cum neque in vesperis, neque in sacris vigiliis frater ille in ordine suo in choro appareret, recordatus Abbas signi Confessionis quod fecerat, & repulsae qua sustinuerat, totus intremuit: & quasi jam praesagiente sibi spiritu suo, ne sorte fieret, quod factum esse nesciebat,
grauissima cordis contusione coepit vereri. Velociter ergo quibusdam fratribus ascitis ad inquirendu eum pauidus&anxius mittit: sibi a justo Iudice Deo imputandu fore reputans, quidquid aduersi pertulisset is, quem confiteri volente, licet euidenti necessitate, minus tamen discrete repellere prς-
sumpsisset. situs itaque in infirmitorio c terisque locis, in quibus inueniri posse sperabatur, minime repertus est: sed tandem curiosius ijs qui missi fuerant, etiam obstrusos quoslibet anguloι perscrutantibus, in neccssara s
206쪽
CisTER CIENs Is, Drs TINCTIO V. 1 orinfirmorum culter horrendi sceleris minister cruore insectus, pauimentum quoque multo sanguine rubens, tristem euentum recenter admissi homicidi j indubiis declarauere indici js. Quo viso expauere & expalluere fiatres ad inquirendum destinati: atque illius qui ab initio homicida est, crudelem malitiam aduersus natrem pusillanime praeualuisse, ingemuerunt. Sed cum quidni de cadauere, ut putabant, extincto factum fuisset, abdita&obscura quaeque loca perlustrando diligentius explorarent, nec ullum omnino vestigium viventis vel defuncti reperire valerent, majori stupore perculsi sunt: celeriusque regressi, lamentabile fraterni ex iiij euentum Abbati & natribus
pandere maturarunt. Oritur mox moeror & luctus omnium, vox una fiatris
ruinam pio compassionis assectu plangentiu: sed is prae cς teris impatientius luget, qui palloris nomen & ossicium tenens, miserabili oui lar perditionis occasionem dedisse notabatur. Illuxit interea festiua deuotione colendus dies Pentecostes, & fiat res ob tanti diei reuerentiam Missarum solemnia deuotiis me celebrantes, omnipotentis Dei clementiam suppliciter postulabant, quatenus solita pietate quidnam de fiat re illo factu suisset, ipsis ma
nifestare dignaretur. Verum diuinae clementiae bonitas, quae incomparabiliter & merita supplicum excedit & vota, minime contenta id solum concedere, quod petebatur: largiori dono gratiae suae demonstrare voluit, quam dignanter ruinae peccato iis illius manum misericordiae suae supposuit: ne is qui pro culpa sua castigari meruerat, diabolicae malitiae prς sumptione collideretur. N on enim pasn est irrena gabilis cesura misericordis etquitatis Dei, judicium sine misericordia recipere illum, qui judicium metuens, sub alas misericordiae per Confessionis &poenitentiae adminiculu confugere desis delatat, licet hoc negligentia Prς lati sui consequi minime potuisset: sed ne- . que sacratissmum diem, quo Spiritussanctus corda primitivet Ecclest sui, ad illuminandas omnes gentes copiose illustrauit, aduersς partis mortifera victoria foedati sustinuit. Ecce namque dum sacra mIsteria celebrarentur, C. p. ma quidam de fratribus seorsum stans sub turre quae campanas sustentabat, sursum forte respexit, viditque hominem illum sui ipsius infelicitate vere mi- seru, sed plane magnifica Dei gratia beatum, saper murum quemdam prς-
ruptum pronu jacere: ita ut a renibus 5 deorsum de muro pendens, incontinenti casurus esse videretur. Attonitus is qui viderat, ciet cςteros, curi
siusque considerantes ipsum esse deprehendunt, que fraudibus inimici ci
cum uentum corpore & anima perijsse reputabant. Rati vero cadauer extinctum se solumodo reperturos, allatis scalis ascenderut: sed miseratione illius qui neminem pr destinatorii suorum perire patitur, spirantem adhuc ho- Vetares πῆ minem inuenerunt. Quod postqua clamore mixto gaudio ab ijs qui ascenderant c teris innotuit, exultantibus omnibus, pr cipue tamen Abbate, qui nituri se stens & ejulans mortis illius esse reum clamitabat: gloria tibi ChristeDeus, gloria tibi Spiritussancte Deus, a cunctis ingeminatur. De hinc prccipiente Abbate summa cum cautela diligentiaque depositus, in infirmitorium dela- itus est: cunctisque in gutture ipsius horrendi vulneris hiatum cernentibus, demitantibus prae gaudio, quonamodo sic salutis integritate mutilatus viuere posset, in lectulo collocatus est. Cumque paululum conquieuisset, a
cedentes natres aperturam hiantis enormiter gutturis manibus compress re , ne flatus vitalis contrario meatu erumperet: tentantes, si vel hoc modo
qualitercumque verba edere posset. Sed misericors Deus, ei quem de tyran
207쪽
ae L ET ORDIvM MAGNvM ORDI sis nica hostis antiqui malitia potenter eripuerat, faminis quoque ossicium ad laudem gloriae suae, contra vim descientis naturae confessionis gratia concedere dignatus et L Quod ubi pia explorantium fratrii curiositas aduertit, contra omnem legem mortalis naturae etiam fratrem illum sanitati restitui, mox secedentibus cunistis Abbas Consessionem incaute dilatam, vere in gno munere Dei stupendo miraculo tande recepit. confitenti quoque por- nitentiam congruam injunxit. Vt vero plenum de absolutum esset donum, quod Spiritust anctus, qui pictas Dei dicitur, excellentissimo solemnitatis sugdie praerogare dignatus est, tanto propensius&deuotius puritatem sanctae conuersationis postmodum aemulatus est, quanto in semetipso certius expertus fuerat, Leviathan serpentis antiqui virulentis patere moisibus eos, qui scia emate religionis insigniti, conscientias suas latebrosis sceleribus maculare non verentur. Sicut igitur, testante A postolo, mactimque scripta sunt,
ad nsnam docili iram scriptasent: ita proculdubio qu cumque magnalia Dei insanista Ecclesia ipsius facta sunt, ad nostram eruditionem facta sunt: &propterea quicumque curam animarum gratia Dei sortiti sunt, caueant, ne Iavis occasione seu necessitate confiteri volente, sibi dumtaxat comissutia, me graui pondere discretionis disserre pr sumant: ne contrarii snt Apostolo dicenti, Spiritum nolite extinguere: & ne forte is qui nunc ad vitam reuocari poterat, ipsa repulsione sua in auersionem cordis vadens, post modicum ad vitam redire contemnat. Caput XIV.
Ne periculo discordia. CVM Dominus in Evangelio dicat, O u qui ira citur'tri suo, reus erit
icio, itemque Apostolus salubriter admoneat, dicens, Sol non occidat siver iracundiam et num : dolendum valde est, quosdam etiam de numero Religiosoru negligentius irae se na laxare,&vsque ad contentionis discordiaeque iacem interdum prorumpere: ibi dum foris inuicti esse cupiunt, intus grauiter feriuntur, dumque foris parua& vilia defendunt, intus magna depretiosa perdunt: quia dum rem temporalem tenere diligunt, pro ea si auferatur, plusqua expedit irascendo, vere dilectionis incomparabilem illes iurum amittunt. Vt ergo quisquis religiosam vitam sectatur, temptu Dei se esse meminerit, dominumque majestatis habitantem in se iracundiae seu discordiae passione offendere pertimescat: qualiter Sacerdos quidam Religiosus, dum pacem, quam coeli Rege in terris nato coeli ciues terrigenis annuntiauerunt, in proximo suo violare non timuit, admirandam quamdam gratiam specialiter a Domino sibi collatam perdidit, ad cantelam torpentiuriscribere non pigritabor. Hic ergo laudabilis vitae Presbyter ignauiae ne-.quaqua marcens otio, licite satagebar, quatenus conuersationis suae qualitas ab excellentia gradus sui non discreparet: tumque prςcipue in oblati ne hostiae salutaris, in qua Filius immolatur Patri, ut tollat peccata mundi, per sacrificium cordis contriti & spiritus humiliati semetipsum in pr semia summae diuinitatis mactare curauit. Habebat vero parochi anu quemdam, qui licet saeculatis vitae negoti js implicatus esset: fidei tamen integritate deuotionisque sinceritate pastoris sui meritis fortassis impar non erat. Eius namque doctrina & exemplo religiose institutus, Ecclesiae limina sine cessatione terebat : Missarum celebrationi sedulus obseruator intererat : sancta- auxitque prccum instantia coelos pulsans, in simplicitate coidis sui tempore
208쪽
diuini sacrificij cum Domino loquebatur. Volens autem Dominus viroru-que meritum ad laudem & gloriam nominis sui manifestare, laici illius tam spirituales quam corporales aperuit oculos : coepitque infra sacri mysterii actionem Dominum nos rum Iesum Christum beatis oculis videre super i altare stantem juxta calicem sanctum, qui amborum conscientias mira lua- λυοῦ c uitate pr sentiae suae misericorditer perungebat. Consecratione vero diui- si uis in M. norum sacramentorum rite peracta, cum pacis osculum in populum esset diffundendum, & Sacerdos juxta morem quorumdam sacram hostiam primitus oscularetur: in ipsa hora pius Dominus accedens, eidem ministro suo pacis osculum dignantissime porrigebat. O quanta est benignitas Redemptoris nostri: o quantum de Deo suo quorumdam pia&deuota simplicitas meretur : ut ineffabilem illam aeternae visionis Dei dulcedinem, quae generaliter omnibus electis in finem seruatur, ipsi quodammodo in hac mortali vita praelibare videanturi Is ergo qui ad tam diuinae contemplationis reuerendum arcanum admissus fuerat, juxta Prophetam, secretusuum sibi retinuit: & cum frequenter speciosum forma prae filijs hominum videret, nihil tamen Presbytero indicare voluit: ne aut ipse vanitatis notaretur, si tantum Dei mysterium facile sine magno pondere rationis propalaret: aut ille cui tanta gratia a Domino collata erat, per elationis vi- tium eadem se gratia priuaret. Accidit interea, ut hortum praefati Sace dotis diuersis herbis & oleribus virentem, cultorique suo ipsa vivacitate perminis quodammodo arridentem, pauperis cujusdam porcellus sattiuis irruptionibus intrare consuesceret:& quia in domo domini sui, ob rei familiaris penuriam, unde ventriculum suum replere posset, non inueniebat, aliunde hoc mendicare compellebatur. Itaque Sacerdos aegerrime forens hortum suum vastari, cum frequenter pauperem illum admonuisset, . quatenus porcum suum domi teneret, ipsumque porcum teneras olerum plantas suffodientem cum injuria verberum extra septa horti saepius expulisset, nec tamen quidquam proficeret, ad extremu dolore stimulatus eundem porcum occidit. Verum pauper ille animalis sui interitu cognoscens, adminiculu substantiolae suae se magna ex parte perdidisse ingemuit: volens que agere cum Presbytero, quatenus damnum sbi illatum secundum leges restitueret: illo econtra horti sui jacturam exaggerante, quoniam pauper ubique jacet, cum detrimento causae suae despectus&repulsus est. Ita quo , sis. φ Sacerdos irreconciliatus manens pauperi fratri suo, ad immolandam verae reconciliationis hostiam temerarius accessit: sed Dominus Iesus, qui factus est nobis a Deo Patre justitia, redemptio,& reconciliatio, discordiae peste maculato praesentiam suam exhibere dignatus non est. Ecce namque limmo Dei, cujus supra meminimus, infra sacri Canonis actionem stans, de deuotissime orans, illum in quem desiderant Angeli prospicere, more solito se visurum sperabat: sed frustratus a spe sua vehementer turbatus est, considerans Sacerdotem gratia sibi collata prorsus nudatum,&quasi nubilo quodam diuinae indignationis offuscatum. Quod ergo verecunda humilitate sola testante constientia aliquamdiu celaverat, causa exigenta
silentio premere noluit: sed assumpto seorsum Presbytero, qualem & quantam gratiam perdidisset, secretius suggessit: monens & obsecrans, ut si in peccatum aliquod lapsus esset, per confessionis & poenitentiae Dira oritaremedium diluere illud quantonus sestjnaret: si forte gratiam amissam
209쪽
EXORDIvM MAGNvM ORDINI si alga Regemptoris nostri benignitate recipere mereretur. Consternatus
animo sacerdos, nullius quidem criminalis delicti sibi conscium se es se, sed nec in his quae quotidianis excessibus euenire possunt, conscientiam se plus solito remordere, respondit: excepto dumtaxat, quod hortum suum pessumdari non sufferens, pauperis illius porcum occidisset: eique
per satisfactionis humilitatem necdum reconciliatus fuisset. Intellexe divi a. runt ergo utrique, pauperum susceptorem Dominum, iniuriam pauperis φρη ymi sui tanto seueriore, quanto occultiore vindicta punisse: festinauitque sacerdos pusillo Domini per condignam illati damni reco inpensationem' satisfacere e sed utrum sublimem illam gratiam, quam perdiderat, recuperauerit, necne, non constat nobis: quoniam servus Dei, qui eandem
cum illo gratiam, vel fortassis prae illo, participabat, censorio semetipsu castigabat silentio: ne mysteria Dei passim sne certae necessitatis articulo reuelare praesumeret. Caeteriὶm quoniam duritia cordis humani dissicultet ad custodiam sui excitatur: adhuc etiam ipsius inimici testimonio, quamst peticulosum discordiae vitium comprobabimus: qui licet inuitus&coactus veritatem prodat, tamen quandoque talia verba depromere videtur, qui fidelibus commonitoria esse noscuntur. In Monasterio quodam Sanctimonialium Pr positus ejuslem loci tractabat aliquando cum sororibus, quamdam possessionem ipsius Coenobii vendere volens :&sicut fieri solet ex studiis partiusuam sententiam laquam saniori consilio subnixa defendentiu, grauis inter ipsum& sorores discordia exorta est. Verum Pr posito dicente, sibi creditam esse dispensationem, totuque negotiu auctoritate
Pret lationis suae ad arbitriu voluntatis suae cogente: sorores, quae contrario nitebantur, grauiter scandalizatae recesserun r. Erat autem femina qu damsi; Q t. in eodem Monasterio, quae abimundo spiritu vexabatur: pro cujusliberatione quotidiana precu instantia sorores in comune laborabant :&vt
pestiferii spiritum validius urgere possent, Dominicis eam sacramentis frequentius participare faciebant. Postero itaque die Prςpositus patui pendens scandalum sororu, turbatus ipse cum grauius turbatis eisdem sororibus, vepaeificam hostiam imolaret, ingressus est ad altare Dei: peractaque ex more
diuinorum muneru consecratione, etiam patientem illam causa percipiendae Eucharistiae sibi prcsentari fecit. Tum vero spiritus nequam mirum
in modum recalcitrans, truculentas & horrisonas coepit edere voces, ipsumque Pr positum amarissima inuectione redarguens, dixit. Omiserri- . me& infelicis sme hominum , quid faciss Lethale virus rancoris & dic cordiae toto pectore spirans, insuper etiam grauis scandali pusillarum Domini coram oculis summae majestatis reus, ad consecrandam, tractandam,
- di manducandam carnem altissimi imprudenter simul & irreuerenter i π si Noueris pro certo, quia consultius fecisses, si domum Dei ho- die non intrasses, quam tantae pr sumptionis cuaterio conscientiam tuamvstulasses. Cumque exorcismis & orationibus multis cogeretur, quatenus diuinis Sacramentis reuerentiam exhibens cederet, quoadusque mulier quam torquebat, communicasset: per multas dissicultates vix cogi poterat, ut de manibus illius qui dissensionis di contentionis vitio sordebat, Eucharistiae gratiam eam sumere permitteret. Hinc colligimus, negligentia nostra hostibus nostris contra nos vires accrestere : α quia
quanto quis ad peccandum procliuior fuerit, tanto principis tenebrarum
210쪽
ditissimum jugum dissicilius euadere posse. Quanta vero diligentia dincordiae vitium fugiendum sit, quamque festinanter ad pacis concordiaeque vinculum redeundu sit, etiam magnus ille Ioannes, qui Eleemosynarius dicitur, satis ostendit: qui propter incomparabilem largitatem & compassone, quam circa egenos habebat, grς ovocabulo Elelmon, id est, mise- iricors, appellatus est. Hic beatus Pontifex, cum esset Alexandriae magnae ci. uitatis Patriarcha, Niceta ejusdem urbis Patritius adultei inas quas da leges in foro rerum venaliu proponere volebat: quae exactionem magis & auaritiam, quam justarum legum moderamina redolerent. Sed liberalis Patriarcha hoc ingravamen pauperum, qui pascua sunt diuitum, fieri prospiciens, magnanimitet resistebat: scque factum est, ut grauissima dissensione turbati, discordes ab inuicem discederent. At vero mitis pastor, qui a summo Pastore Domino Iesu Cluisto didicerat mansuetus esse,& humilis corde, li-eet potuisset conscientiam suam potioris causae testimonio tueri, scanda- ει,- lumque illius, qui auaritiae qstibus instam matus irrationabiliter mouebatur, reeme K. parvipendere : tamen propter timorem Dei, cum sol jam festinaret occumbere, per religiosos Clericos mandauit Patritio dignum memoria ver bum, dicens. Domine patritie sol ad occasum est. Ad quod verbum compunctus Patritius, cum festinatione surrexit, currensque tenuit pedes honorandi Patriarchae: sicque verus imitator mansuetudinis Christi, dum se
ad humilitatis celsitudinem inclinare studuit, in corde proximi superbae diu
Caput πU. . De Laude Patientiae.
SED , o mihi suavem locum, in quo pro similitudine exempli congruenter valde memoria sat admirandae patientiae cujusdam fratris, qui cum eo qui oderat pacem, pacificus esse,& secundum Domini praeceptu, etiam pro inimico orare satagens, miserante Domino inueterati liuoris virulentas radices de corde fratris extirpauit: & quem diu patienter sustinuerat violentis sinum persecutorem, deuotissmum recipere meruit obsecundatorem. Igitur in Monasterio quodam Cistercienss Ord. contigit aliquando, inter duos quosdam fratres dissensionis & odij seminaria, causa simultatis cujusdam, pullulare. Verum uno eorum in malitia discordiae perseue- Whaia Afrante, alter per gratia Dei cito respiscens, quod male in se pullulare cognota cor miri uit, rastro compunctionis eradicare quantocyus festinauit. Quantoqimalevolus ille clanculis seu apertis insectationibus, irrisionib',detractioni Dusue in tam fratris animu ad amaritudinem perducere nitebatur, tanto iste in humilitate timoris Dei semetipsu submittens, livoris & impatientiae stimulos, quos in corde ipsius aduersarius exacuere tentabat, confitendo,stendo,&orando. vigilanter retundebat. Verum, quid non mortalia pectora cogis, livoria Minuidiae execrabilis tabes Quod enim patiens iste & humilis frater co scientiae suae praestabat, dando locum irae, percutientique se in maxilla,
secundum Euangelicum praeceptum praebendo alteram, hoc totu peruersu,& tumidus ille sinistre interpretando superbiae contemptuique suo do putabat : quantoque is efferos animos patientia sua linire tentabat, tanto ille malitiae suae furijs agitatus ad persequendum innocentem misero liuore magis ac magis accendebatur. Hinc factum est, ut versus in amaria
tudinem vitis alienae, sanctum profanare, jus proscribere, fas nefasquet